Dialekty
Na całym obszarze wysp japońskich istnieje do tej pory wiele dialektów lokalnych. Różnią się one czasami dość znacznie od standardowego języka japońskiego (標準語-hyōjun-go), zarówno pod względem fonetycznym, leksykalnym jak i słowotwórczym. Dialekty te (w języku japońskim, -ben 弁, czyli mowa, dialekt, ale również dyskryminacja, odróżnienie oraz płatek i zastawka), można wydzielić według rejonów (地方- chihō) i prefektur (県- ken [również 縣]) japońskich.
Oto niektóre z dialektów, podzielone według regionów:
Tōhoku 東北 |
Kinki 近畿 |
||
|
Tōhoku-ben 東北弁 |
|
Kansai-ben 関西弁 |
Hokuriku 北陸 |
|
Kyōto-ben 京都弁 |
|
|
Toyama-ben 富山弁 |
|
Oosaka-ben大阪弁 |
|
Kanazawa-ben 金沢弁 |
Chūgoku 中国 |
|
|
Fukui-ben 福井弁 |
|
Hiroshima-ben 広島弁 |
Kantō 関東 |
Shikoku 四国 |
||
|
Kantō-ben 関東弁 |
|
|
|
Tōkyō-ben 東京弁 |
Kyūshū 九州 |
|
|
Nosaka-ben 野栄弁 |
|
Kyūshū-ben 九州弁 |
Tōkai 東海 |
|
Hakata-ben 博多弁 |
|
|
Gifu-ben 岐阜弁 |
|
Chikura-ben 千倉弁 |
|
Nagoya-ben 名古屋弁 |
|
Kumamoto-ben 熊本弁 |
|
Mikawa-ben 三河弁 |
|
Kagoshima-ben 鹿児島弁 |
|
Murago 村語 |
Okinawa-ben 沖縄弁 |
|
W XIX wieku dialekt rejonu Kantō stworzył, w połączeniu z elementami innych dialektów (zwłaszcza Kansaiben), ogólnonarodowy język, który stanowi trzon niniejszej gramatyki.
Do oddzielnej grupy językowej należy natomiast Język Ainu (アイヌ語-ainu-go)- pradawnych mieszkańców wysp japońskich - białego ludu paleosyberyjskiego. Do naszych czasów większość z Ainów wyginęła lub zasymilowała się z Japończykami. Obecnie językiem tym mówi około kilkunastu tysięcy ludzi na Hokkaidō, Sachalinie i Wyspach Kurylskich. Wiele nazw własnych z języka japońskiego ma pochodzenie ainuskie.