ALTERNATYWNE TYTUŁY
Istotą tej metody jest znajdowanie tytułów do wyodrębnionych fragmentów tekstu. Jeśli tym fragmentem jest perykopa biblijna zawierająca tytuł nadany jej przez tłumacza, to wtedy można mówić o szukaniu alternatywnych tytułów. W metodzie tej są dwa kolejno następujące po sobie zadania. Przy pracy tą metodą potrzebne są następujące materiały: kartki z wybranym tekstem, np. biblijnym (dla każdej grupy), czyste kartki A-4, flamastry, szary papier, klej. Przebieg metody jest następujący:
1. Organizacja pracy. Katecheta dzieli wszystkich uczestników na grupy 3-5 osobowe. Wskazane jest, by grupy siedziały w pewnej odległości od siebie. Stawia przed grupami pierwsze zadanie, które polega na znalezieniu jak największej ilości nowych propozycji tytułu dla wybranego fragmentu. Tytuły mogą dotyczyć całości opisanego wydarzenia lub tylko jakiejś jego części. Katecheta podkreśla, że chodzi o to, aby tych tytułów było jak najwięcej w tej fazie pracy liczy się ilość, a nie jakość. Grupy bez dyskutowania i oceniania mają zapisywać wszystkie pomysły, które się pojawią. Można powiedzieć, że chodzi o "burzę mózgów", ukierunkowanym znajdowanie tytułów dla tekstu. Następnie prosi o wsłuchanie się w wybrany tekst, pod kątem postawionego zadania i odczytuje go głośno. Po zakończeniu, określa orientacyjny czas pracy nad postawionym zadaniem (8-10 minut). Prosi też przedstawicieli grup o wzięcie dla grup ksero tekstu oraz czystych kartek (A-4) do zapisywania tytułów i flamastrów (trzeba je wyłożyć w jakimś centralnym miejscu).
2. Praca w małych grupach. W tej fazie, grupy wyszukują jak najwięcej pomysłów na tytuł i zapisują je na kartkach. W niektórych grupach mogą się pojawić głośniejsze zachowania związane z reagowaniem na zaskakujące tytuły lub takie "z przymrużeniem oka". Katecheta musi uważnie obserwować czy nie przeszkadza to innym grupom i w razie potrzeby interweniować. Jeśli zajdzie taka potrzeba, pomaga poszczególnym grupom w trudnościach. Po upływie zapowiedzianego czasu przerywa prace grup. Nie może to nastąpić zbyt szybko, trzeba poczekać, aż grupy "wyrzucą" z siebie pierwsze, narzucające się pomysły i zaczną szukać dalszych skojarzeń. Najciekawsze pomysły mogą przyjść po chwili dłuższego zastanowienia, na koniec poszukiwań.
3. Organizacja pracy. Katecheta stawia przed grupami zadanie drugie, które polega na wyborze tytułu, który jej się najbardziej podoba, tytułu, który grupa umieściłaby w swoim wydaniu Biblii (w tej fazie pracy liczy się jakość, a nie ilość). Ten wybrany tytuł (tylko jeden) trzeba zaznaczyć, np. przez podkreślenie lub obrysowanie.
4. Praca w małych grupach. Grupy wybierają tytuł. Wymaga to przejrzenia wszystkich propozycji raz jeszcze i dokonania wartościowania i selekcji. Wybór może być trudny, ponieważ danej grupie może się podobać kilka tytułów.
5. Praca na forum ogólnym. Przedstawiciele grup czytają swoje propozycje tytułów, na koniec wymieniając ten, który grupa wybrała. Podziękowaniem dla grupy są oklaski. Po zakończonej prezentacji, kartki z proponowanymi tytułami przedstawiciele grup przykleją do szarego papieru i zawieszają na ścianie. W trakcie wcześniejszej pracy, w grupach mogły się pojawić momenty humoru, ale zakończenie pracy musi być poważne. Zadaniem katechety jest uporządkowanie zebranego materiału. Może to być, np. krótkie przedstawienie, co dla niego jest najważniejsze w wybranym tekście, czy podanie tytułu, jaki sam katecheta by mu nadał.
Metodę tę można wykorzystać do różnych tekstów wziętych z Biblii, z Katechizmu czy dzieł świętych. Wielkość tekstu powinna zależeć od poziomu wiekowego grupy.