POLITECHNIKA RZESZOWSKA

WYDZIAŁ BUDOWY MASZYN I LOTNICTWA Katedra Silników Spalinowych i Transportu Kierunek studiów: TRANSPORT

LABORATORIUM

Przedmiot: Utrzymanie i obsługa środków transportu samochodowego

Temat: Budowa, weryfikacja i naprawa amortyzatorów.

Nazwisko i imię studenta/studentów:

Wójtowicz Tomasz

Rok studiów/grupa laboratoryjna: Data wykonania ćwiczenia:

III MT-DI/logistyka/L1 25.03.2015

Prowadzący: Ocena:

mgr inż. D. Konieczny .....................................

Rzeszów; rok akad. 2014/2015 ; semestr letni

1. Wiadomości ogólne

Amortyzatory odpowiadają w pojeździe za wytłumienie drgań nadwozia i mas nieresorowanych. Drgania te są efektem uderzenie kół o nierówności terenu, a ich rozmiar decyduje zarówno o zachowaniu się pojazdu podczas jazdy jak i wpływa na trwałość elementów sprężystych i opon. Amortyzatory używane w pojazdach samochodowych możemy podzielić na jednorurowe (gazowe) oraz dwururowe (zarówno gazowe, jak i gazowo-hydrauliczne). Ich zasada działania opiera się na przekształcaniu energii kinetycznej w cieplną. Głównymi elementami amortyzatorów są rura zewnętrzna (zbiornik wyrównawczy), wewnętrzna zwana cylindrem roboczym, tłok połączony z tłoczyskiem, dolny zespół zaworowy oraz prowadnica tłoczyska. Dokładna budowa amortyzatora jedno oraz dwururowego została przedstawiona na rysunku 1. Rys.1. Budowa amortyzatora jednorurowego oraz dwururowego. Niesprawność amortyzatorów jest najbardziej widoczna w czasie jazdy. Odczuwana jest pod następującymi postaciami: -zbyt powolne wygasanie drgań nadwozia po przejechaniu nierówności drogi -narastanie drgań nadwozia po przejechaniu nierówności drogi -niedostateczna przyczepność kół do drogi -wydłużona droga hamowania Dodatkowo, w diagnostyce warsztatowej stosuje się badanie amortyzatora metodami przyrządowymi bez, lub po uprzednim wyjęciu amortyzatora z pojazdu.

2. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia było badanie amortyzatora uprzednio wymontowanego z pojazdu samochodowego.

3. Przebieg ćwiczenia

Stanowisko badawcze składało się z silnika wraz z przekładnią redukującą, mechanizmu korbowego, rejestratora oraz amortyzatora samochodowego. Skok amortyzatora wynosił 10cm, przełożenie między przekładnią a silnikiem wynosiło 8:1. Po włączeniu silnika została zadana określona wcześniej prędkość obrotowa, a następnie przez 5 sekund pracy amortyzatora układ pomiarowy tworzył charakterystyki. Pomiar został powtórzony dla trzech prędkości obrotowych silnika: 434,7rpm, 472,5 rpm oraz 510,3 rpm. Układ pomiarowy tworzył wykres pracy amortyzatora- zmianę siły tłumiącej w funkcji przemieszczenia tłoka.

4. Wyniki i obliczenia

Rys.1. Wykres siły tłumiącej dla prędkości 434,7 rpm Rys.2 Wykres siły tłumiącej dla prędkości 472,5 rpm Rys.3 Wykres siły tłumiącej dla prędkości 510,3 rpm

5. Wnioski

Ćwiczenie polegało na weryfikacji amortyzatora samochodowego po jego uprzednim demontażu z pojazdu. Jak wynika z wykresów, amortyzator pracuje poprawnie- dla wszystkich prędkości obrotowych uzyskano elipsoidę. Nie zanotowano żadnych ubytków płynu, o czym mogły by świadczyć spłaszczenia wykresów.

---