37. Lasy w Polsce, ich znaczenie przyrodnicze i gospodarcze
Las jest odnawialną częścią przyrody. Występuje jako kompleks składający się z rosnących zwarcie drzew, lokalnej fauny, charakterystycznego typu gleby, stosunków wodnych i mikroklimatu. Lasy mogą powstawać samoistnie lub wskutek celowej działalności człowieka.
Średnia lesistość lasów w Polsce wynosi 28,3% i jest mniejsza niż w Europie i na świecie. Największe zalesienie występuje na Pojezierzu Wielkopolskim, Pomorskim, Mazurskim oraz w górach, ponieważ są tam gleby bielicowe. Najmniejsze zalesienie jest w środkowej Polsce, ponieważ występują tam gleby dobre gatunkowo np. brunatne. Lasy wycinane są w celach przemysłowych.
Gatunki drzew:
- iglaste (sosna, jodła, świerk) 78%
- liściaste (brzoza, olcha, buk, dąb) 22%
Struktura wiekowa naszych lasów jest niekorzystna, ponieważ większość lasów to lasy młode (poniżej 40 lat), z których nie można pozyskiwać materiału.
Las pełni liczne funkcje:
jest dobrym regulatorem obiegu wody
utrzymuje poziom wód gruntowych
zmniejsza erozję gleby
chroni glebę przed wywiewaniem
zwiększa produkcję tlenu
ogranicza prędkość wiatrów
lasy dają ludziom pracę
lasy dostarczają również produktów niedrzewnych np. żywicy, która jest cennym surowcem
dostarczają owoców runa leśnego (jagody, grzyby)
są miejscem rekreacji
Skutki wyrębu lasów :
kurczenie się powierzchni lasów
wzmaga się swobodny spływ wody ze stoków co powoduje erozje gleb
wzrasta zamulenie zbiorników wodnych i kanałów nawadniających
wywiewanie gleb
- wzrasta zanieczyszczenie powietrza