ESTETYKA I SZTUKA NOWOŻYTNA
1. Epoka nowożytna a średniowiecze
Za koniec średniowiecza przyjmuje się:
wynalezienie druku przez Gutenberga (ok. 1450),
zdobycie Konstantynopola przez Turków i upadek cesarstwa bizantyjskiego (1453),
koniec wojny stuletniej (1453),
dotarcie Krzysztofa Kolumba do Ameryki (1492),
wystąpienie Lutra w 1517 r.
NOWA ERA
Francesco Petrarca (1304-1374) - podział na czasy starożytne i czasy nowe. Prekursor wypraw turystycznych i alpinistycznych
Odwrót od tradycji świata średniowiecznego i zwrócenie się do antyku.
Laicyzacja życia i kultury (Boccacio)
Dominacja Włoch w nauce, kulturze i sztuce
Humanizm i antropocentryzm
Reformacja
- Humanizm
Naczelne hasło maksyma Terencjusza: Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce (łac. homo sum: humani nil a me alienum puto.).
Popularne jest stwierdzenie Protagorasa Człowiek jest miarą wszechrzeczy.
Humanizm koncentruje uwagę na sprawach ludzkich: godności człowieka, jego wolności,
propaguje rozwój fizyczny, psychiczny i intelektualny oraz harmonijne współżycie w społeczeństwie,
Podkreśla możliwości ludzkiego rozumu,
Podnosi wartość wiedzy o świecie i wskazuje ludziom możliwość jej zdobycia i rozwoju.
Rozwój humanizmu:
I droga - Człowiek jest twórcą samego siebie (każdy jest kowalem własnego losu)
Nicolo Machiavelli (1469-1527)
John Locke (1632-1704)
John Stuart Mill (1806-1873)
Twórcą rzeczywistości społecznej jest sam człowiek
- urodzenie, ani czynniki leżące poza samym człowiekiem nie mają wpływu na jego rozwój
(idea równości)
- człowiek ma nieograniczone możliwości rozwojowe
(teoria pucybuta) - o wszystkim decyduje wychowanie
Artysta jest wyjątkowym człowiekiem, który potrafił wykorzystać swoje potencjalne możliwości
Artysta jest wzorem dla innych - teoria geniuszu artystycznego
Artysta nie podlega regułom życia rządzącym wśród ludzi, którzy są zależni od innych
Inspiracje artystyczne płyną z własnego wnętrza, edukacja tylko doskonali umiejętność korzystania z nich
Niepowtarzalność procesu twórczego
II droga - człowiek jest ukształtowany przez własną naturę biologiczną lub naturę przyrodniczą (środowisko)
THOMAS HOBBES (1588-1679)
Jean Jacques Rousseau (1712-1778)
Człowiek jest zwierzęciem, tylko posiada rozum. Ludzkie potrzeby elementarne są dokładnie takie same jak zwierząt
ludzie w stanie natury żyją wedle reguł zwierząt (homo homini lupus)
- o pozycji i możliwościach człowieka decyduje jego wyposażenie biologiczne i kontakty z innymi osobnikami (teoria umowy społecznej)
- Wszystkie potrzeby i dążenia ludzi maja przyrodnicze podłoże (nawet miłość seksualna)
- teorie talentu (każdy jest w czymś uzdolniony)
2. Pozycja artysty w renesansie
W Średniowieczu:
Artyści tworzyli cechy na wzór rzemieślniczych. Brak wymiany doświadczeń
Niski status materialny. Anonimowość twórców
Sakralny charakter sztuki
W Odrodzeniu:
Pojawia się instytucja mecenatu
Artyści sygnują swoje dzieła
Zainteresowanie antykiem powoduje przyznanie artystom podobnej pozycji w społeczeństwie
Rozluźnienie związków sztuki z Kościołem - Reformacja
Wolność twórców
3. Spory o nadrzędność sztuk
I kierunek - odwołuje się do tradycji antyku i eksponuje intelektualny komponent w dziele sztuki. Najważniejszymi ze sztuk są poezja i muzyka
Francesco Petrarca (1304-1374)
Piękno przejawia się tylko w w ramach triady PRAWDA=DOBRO=PIĘKNO. Tylko człowiek może w nich uczestniczyć i tylko on jest piękny.
natura ani sztuka nie mogą być źródłem piękna
Sztuka to umiejętność wytwarzania rzeczy, każda umiejętność tworzenia oparta o zasady i reguły
Poezja jest najważniejszą ze sztuk, bo:
Wypływa z wewnętrznej potrzeby wypowiadania się, a w ten sposób może przedstawiać coś, czego realnie nie ma
Gdy poeta mówi prawdę to tylko pod osłoną (np. alegorie, bajki)
Poeta dąży do tego, aby osłona ta była piękna
Poeta swoje zadania wykonuje z żarliwością
Pomimo psychologicznych uwarunkowań poezja podlega regułom analogicznym jak matematyka czy muzyka
Zalety poezji to kunsztowna, wytworna i nowa forma
II kierunek - naturalistyczny - wychodzi z założenia, że prawda jest najwyższą wartością, a więc zadaniem sztuki jest jej odtwarzanie, bądź jej eksponowanie. Najważniejszymi ze sztuk są zaś sztuki plastyczne, które oddają wiernie rzeczywistość. Teoria mimesis
Alberti Leone Batista (1404-1472)
Piękno jest (obiektywne) cechą realnych przedmiotów, a nie naszą na nie reakcją
Piękno objawia się tak w naturze jak i w sztuce, jest celem natury i sztuki
Natura jest dla sztuki wzorem, ale sztuka musi ja przewyższać wybierając z natury co najlepsze
Aby sztuka mogła tworzyć piękno musi opierać się na nauce, zasadach regułach
Wszelkie możliwości sztuki pod względem ładu, miary, rozumności i piękna, zostały już wyczerpane przez starożytnych
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Traktat o malarstwie
niekompletny wolumin przygotował do druku ok. 1530 r. Francesco Melzi pod tytułem Codex Urbinus Latinus
Przekonanie, że sztuka rządzi doświadczenie i matematyka. (Prawdziwa wiedza musi przejść próbę doświadczenia matematycznego)
Przedmiotem sztuki jest poznanie świata widzialnego, w różnych ujęciach, bo jego obraz zależy od miejsca oglądu
Podział sztuk:
Mechaniczne
wyzwolone
MALARSTWO JEST NAJWAŻNIESZĄ SZTUKĄ:
Naśladuje wszystkie rzeczy nawet te, dla których poezji brakuje słów
Przedstawia rzeczy przez obrazy, a nie przez słowa, a słowo do obrazu, to cień do ciała
Przedstawia przyrodę dzieło Boga, a nie ludzkie wymysły poetyckie
Przedstawia rzeczy prawdziwiej niż poezja
Posługuje się narządem, który nie błądzi (oko)
Jest oparte na wiedzy i ma w sobie harmonię
Jest bardziej dostępne ludziom (od razu)
Szybciej działa na odbiorców. Interesuje, pociąga ludzi, nie nuży jak poezja
Flamandzkie centrum sztuki
Największe znaczenie początkowo miało malarstwo flamandzkie stanowiące połączenie świata biblijnego z realiami współczesnymi o głębokich treściach religijnych i symbolicznych (Melchior Broederlam, Robert Campin, Hubert van Eyck, Jan van Eyck, Hugo van der Goes, Hans Memling)
Nowe drogi w sztukach plastycznych
Pejzaż
Martwa natura
Alegoria