opływ walca, Monika Sośnicka


Monika Sośnicka

2 MDLiK

Gr. L-10

2009/2010r.

Opływ walca

ZAKŁAD MECHANIKI PŁYNÓW I AERODYNAMIKI

  1. Wstęp teoretyczny:

W rozważaniach dotyczących opływu ciała stałego gazem jest na ogół obojętne czy rozpatruje się ciało poruszające się względem ośrodka, czy też gdy to ciało jest unieruchomione, a gaz porusza się względem niego. Z tego też powodu powszechnym są badania aerodynamiczne obiektów w tunelach, gdzie nieruchomy model (samolot, skrzydło, a także budynki, samochody, itp.) poddaje się działaniu opływającej strugi powietrza wywoływanej impulsowo (tunele naddźwiękowe) lub ciągle (większość tuneli). I chociaż zbudowanie dobrego tunelu aerodynamicznego jest trudne i kosztowne to jest to bardzo rozpowszechniona metoda badawcza, ze względu na szerokie spektrum możliwości jakie ze sobą niesie.

Jednym z charakterów badań jakie przeprowadza się w tunelu aerodynamicznym jest pomiar rozkładu ciśnień na ciele opływowym (bez załamań). Różnica ciśnień wynika z tego, że poszczególne strugi gazu opływające ciało ulegają zagęszczeniu tym bardziej im większa jest krzywizna profilu. W związku z tym, zgodnie z równaniem ciągłości ruchu podczas zwiększania przekroju dochodzi także do zwiększenia prędkości stycznej do profilu. Zatem powstanie różnica ciśnień, powodująca powstawanie sił na profilu przyłożonych w środku parcia (poziomej siły oporu i pionowej siły nośnej).

a) Re < 2

_ brak wirów

_ obraz przepływu przypomina przepływ potencjalny

b) 2 < Re < 40

_ oderwanie pojawia się po obydwu stronach walca prowadzić do powstania 2 wirów "przyklejonych" do powierzchni

c) 40 < Re < 105

_ oderwanie zachodzi naprzemiennie po obydwu stronach walca tworzy się gruboskalowe wiry, które odrywaj się następnie od powierzchni w sposób okresowy generując w ładzie dodatkowych turbulencja wirowy lad za walcem - _ wirów Karmana

d) Re > 105

_ punkt oderwania przesuwa się w "dół" przepływu - Q = 135 ° wiry są mniejsze i znacznie mniej regularne redukcja rozmiarów ladu aerodynamicznego

  1. Cel ćwiczenia:

Walec umieściliśmy w tunelu aerodynamicznym i mierzyliśmy zmianę ciśnienia przy obracaniu walca co 100

  1. 0x08 graphic
    Schemat stanowiska:

  1. Opis ćwiczenia:

Ćwiczenie polega na mierzeniu ciśnienia całkowitego za pomocą manometru Betza, który był podłączony do rurki Prandtla umieszczonej w tunelu. Mając ciśnienie dynamiczne obliczamy prędkość, dla danej odległości rurki Prandtla od ścianki tunelu. Pomiarów dokonywaliśmy mierząc zmianę ciśnienia przy obracaniu walca co 100

  1. Wyniki ćwiczenia:

α°

P[mmH2O]

P-Pα

∆cp

0

63

69

1

10

63

65

0,88

20

63

48,8

0,53

30

63

21,8

0

35

63

3,2

-0,31

40

63

-11,6

-0,65

50

63

-46,6

-1,35

60

63

-75,2

-2

70

63

-88

-2,53

80

59

-86

-2,88

90

59

-76,6

-3

100

59

-76,2

-2,88

110

59

-78,2

-2,53

120

59

-80

-2

130

59

-81

-1,35

140

59

-82,4

-0,65

150

59

-84,4

0

160

59

-86,2

0,53

170

59

-91

0,88

180

59

-92,6

1

190

59

-90

0,88

200

59

-88,6

0,53

210

59

-85,8

0

220

59

-84,4

-0,65

230

59

-81

-1,35

240

59

-81

-2

250

59

-79

-2,53

260

59

-77,6

-2,88

270

59

-77,6

0

280

59

-82

-2,88

290

59

-90

-2,53

300

59

-78

-2

310

59

-54

-1,35

320

59

-20

-0,65

325

59

1

-0,32

330

59

16

0

340

59

46

0,53

350

59

63

0,88

360

59

70

1

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

  1. Wnioski:

Rozkład ciśnień na profilu uwidacznia powstawanie oporu. Jest zauważalny powstawanie na stronie napływu strug powietrza nadciśnienie oraz podciśnienie po stronie spływu. Otrzymany wykres na podstawie pomiarów, ma podobny charakter do wykresów teoretycznych zawartych w literaturze. Nieznaczne odchylenia spowodowane są błędami pomiarowymi związanymi z niedokładnością odczytu. Dokonaliśmy pomiarów w tunelu ciśnienia w różnej odległości od ścianki .

Wykonany wykres z wyników pomiarów jest równy liczbie Reynoldsa od 40 do 105.

0x01 graphic



Wyszukiwarka