Thomas Luckmann „O granicach świata społecznego”
jak wygląda granica pomiędzy tym, co społeczne a tym, co niespołeczne
oddziela to, co w sposób bezpośredni odnosi się do naszego poczucia moralnego, od tego, co wiąże się z nim w inny sposób
nie wszyscy dostrzegają tożsamość tego co społeczne i tego co ludzkie
źródła
podział oparty jest na myśleniu rozumowym - możliwa jest jednak pomyłka
granice świata są określane w ludzkich interpretacjach rzeczywistości - podział nie został z góry narzucony
każde konkretne doświadczenie może być albo „zredukowane” do swych niezmiennych formalnych właściwości, albo zanalizowane jak złożone społeczno-kulturowe zjawisko
intersubiektywność w historycznych światach przeżywanych
autor uważa, że nie można w sposób prawomocny uznawać ściśle określonej granicy tego, co społeczne, za jedną z zasadniczych struktur świata przezywanego
człowieczeństwo jako spostrzegana cecha wykształciło się w toku swoistych historycznych procesów społecznych
autor chce udowodnić, że sens „człowiek” jest modyfikacją pierwotnego sensu „żywe ciało”
trudno jest odróżnić „czyste” cechy, pojawiające się w pierwotnej sferze ego transcendentalnego, od zdeterminowanych kulturowo kategorii, które empiryczne ego przyswaja dopiero w procesach społecznych
animizm i totemizm
granice świata społecznego mają źródło w ludzkiej myśli i są zakorzenione w formach świadomości, które są właściwe wszystkim ludziom
totemizm - zinstytucjonalizowany system klasyfikacji, wypaczających z pewnych szczególnych, psychologicznych, społecznych czy ekonomicznych względów, leżącą u jego podstaw taksonomię naturalną
Levi-Strauss - sposób myślenia, który służy jako zasada rządząca jednolitą klasyfikacją świata jako świata społecznego
animizm wg Gahlena - animizacja świata zewnętrznego jest podstawową kategorią doświadczenia, utrwaloną przez języki i instytucje kultur archaicznych
desocjalizacja świata
„uniwersalna projekcja” - podstawowy element doświadczania świata, doświadczanie rzeczy napotykanych w świecie przyrodniczym cechuje synteza ich spostrzeganych cech z sensem „żywe ciało”
ograniczenia uniwersalnej projekcji, jakich dokonuje empiryczne ego, są zatem determinizowane przez mające społeczne pochodzenie systemy istotności, w których zakorzenione są schematy interpretacyjne
obrazy świata mają swe źródło w podzielonych systemach istotności historycznych
jeżeli pewne ograniczenia „uniwersalnej projekcji” zostaną społecznie zobiektywizowane instytucjonalnie utrwalone, te cechy obiektów, które mogłyby osłabić strukturę wiarygodności obrazu świata, są albo w sposób odruchowy pomijane, albo wyjaśnione tak, że pasują do schematu
desocjalizacja - gdy pojawią się ogólne warunki sprzyjające załamaniu struktur wiarygodnych - kryterium oddzielenia tego, co społeczne, od tego co niespołeczne
struktury społeczne a granice świata społecznego
to co społeczne - tam świat i struktura się pokrywają
granice świata są płynne i zmienne
zależą od różnych czynników