Elementy autobiograficzne w Syzyfowych pracach, Elementy autobiograficzne w utworze

Utwór w dużej mierze jest odbiciem dzieciństwa i młodości Stefana Żeromskiego. Marcin Borowicz to rówieśnik pisarza, który urodził się w 1864 roku. Gawronki, rodzinna wieś Marcina jest odbiciem Ciekot, w których wczesne dzieciństwo spędził Żeromski.

Autor przez rok przygotowywał się w szkole w Psarach, gdzie odpowiedzialny za jego postępy był pan Strachowski. Marcin, jak pamiętamy, podstaw języka rosyjskiego uczył się u państwa Wiechowskich w Owczarach.

Przeżycia, które towarzyszył Marcinowi w pierwszych miesiącach nauki w obcym miejscu, tęsknota za matką oraz problemy z matematyką i nauką języka rosyjskiego są odbiciem problemów samego Stefana Żeromskiego.
Lata gimnazjalne również mają charakter autobiograficzny, z tym, że Żeromski uczęszczał do szkoły w Kielcach, gdzie nie zdał matury z powodu matematyki (Marcinowi egzamin dojrzałości poszedł pomyślnie).

Obraz Klerykowa, który stanowi tło powieści jako miejsce bezduszne, smutne i puste, to w rzeczywistości opis Kielc. Koledzy ze szkolnej ławy w wielu przypadkach są prototypami przyjaciół pisarza, np. Andrzej Radek to Machajski.

Droga do wiedzy Andrzeja Radka do złudzenia przypomina przeżycia samego pisarza, który udzielał korepetycji niezdolnemu Edziowi Kisielewskiemu (odpowiednikowi Władzia Płoniewicza), a przezwisko Kawka (pseudonim Paluszkiewicza) jest przezwiskiem Żeromskiego z czasów szkolnych.