1973.10.11 postanow. SN V KO 21/73 OSNPG 1974/1/13
Wprawdzie zgodnie z przepisami art. 2 i 29 ustawy z 14.IV.1967 r. o Prokuraturze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. Nr 13, poz. 55) prokurator jest rzecznikiem praworządności i ma prawo składać m.in. środki zaskarżania od orzeczeń sądu, ale przepisy te mają charakter generalny, ramowy i znajdują swoje skonkretyzowanie w przepisach kodeksu postępowania karnego (lub cywilnego). Wskazuje na to treść art. 29 pkt 3 cytowanej ustawy, ograniczająca uprawnienia prokuratora w zakresie zaskarżania orzeczeń sądów do "wypadków przewidzianych w ustawie". Tymczasem ustawa karno-procesowa, a w szczególności art. 474 § 1 k.p.k. uprawnień takich prokuratorowi, nie będącemu stroną w procesie prywatno-skargowym, nie przyznaje. Wprawdzie można by uznać, że sam fakt złożenia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie prywatno-skargowej jest równoznaczny z wyrażeniem przez prokuratora woli wstąpienia do procesu w oparciu o przepis art. 50 § 1 k.p.k. ze względu na interes społeczny, jednakże ingerencja prokuratora w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego - dopuszczalna jest wyłącznie po stronie oskarżenia.
WO 2/09 - postanowienie z dnia 12 marca 2009 r.
Postanowienie sądu, utrzymujące w mocy lub zmieniające postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa kończy jedynie „postępowanie przygotowawcze”, a nie „postępowanie sądowe”, w związku z czym po uprawomocnieniu nie może być w ogóle uchylone w trybie wznowienia postępowania określonego przepisami rozdziału 56 Kodeksu postępowania karnego, a zatem również na podstawie art. 542 § 3 k.p.k., czyli z urzędu - w razie ujawnienia się uchybienia wymienionego w art. 439 § 1 k.p.k.
Postanowienie z dnia 5 czerwca 2009 r., V KZ 31/09 (BPK 7/09)
Skoro strona nie ma prawa do złożenia własnego wniosku o wznowienie z przyczyn określonych w art. 542 § 3 k.p.k., to nie przysługuje jej również żądanie, w drodze środka odwoławczego, kontroli negatywnego stanowiska sądu.
IV KZ 17/10 - postanowienie z dnia 22 kwietnia 2010 r. (BSN 7/10)
Niedopuszczalne jest przy kasacji strony, wniesionej na korzyść oskarżonego od wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, ze wskazaniem jedynie rażącej obrazy prawa innej niż obraza art. 439 k.p.k., podnoszenie następnie uchybień wymienionych w tym ostatnim przepisie, już po jej złożeniu i po upływie terminu do wniesienia kasacji, w tym dopiero w zażaleniu na odmowę przyjęcia tego środka zaskarżenia. Zaistnienie takiego uchybienia może natomiast wówczas skarżący zasygnalizować w trybie określonym w art. 9 § 2 k.p.k. sądowi właściwemu do wznowienia postępowania, gdyż są one podstawą do wznowienia procesu z urzędu (art. 542 § 3 k.p.k.).
Postanowienie z dnia 18 marca 2010 r., sygn. akt: III KO 96/09, (BPK 3/10)
Przepis art. 542 § 3 k.p.k. ma zastosowanie również do postępowania wznowieniowego, które podlega badaniu z urzędu pod kątem wad prawnych wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k., w tym - określonej specyficznie dla tego postępowania - w art. 439 § 1 pkt. 1 w zw. z art. 40 § 3 k.p.k.
Postanowienie SN z dnia 22 września 2010 r., III KO 48/10 (BPK 4/10)
Wniosek strony (o wznowienia postępowania), oparty na wskazaniu uchybienia o charakterze bezwzględnym, jako niedopuszczalny, nie podlega rozpoznaniu.
Z uzasadnienia:
Poczynając od uchwały składu 7 sędziów z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 5/05, Sąd Najwyższy jednolicie i konsekwentnie prezentuje stanowisko, że wznowienie postępowania na podstawie art. 542 § 3 k.p.k., w związku z ujawnieniem się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k., może nastąpić tylko z urzędu (podkreślenie SN), nie zaś na wniosek strony. Wskazanie przez stronę realnie istniejącego uchybienia wymienionego w art. 439 § 1 k.p.k. może stanowić, zgodnie z art. 9 § 2 k.p.k., impuls do podjęcia działania z urzędu uruchomiając kontrolę skutkującą wznowienie postępowania i uchylenie wadliwego orzeczenia. Wniosek strony (o wznowienia postępowania), oparty na wskazaniu uchybienia o charakterze bezwzględnym, jako niedopuszczalny, nie podlega rozpoznaniu (…)
2
ART. 542 K.P.K.