anaplazmoza, ehrichioza, zoonozy, śpiączki


Anaplazmoza (łac. anaplasmosis, ang. human granulocytic ehrlichiosis = HGE) - odkleszczowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie G(-) Anaplasma phagocytophilum.

Ehrlichioza - choroba zwierząt (najczęściej psów, kotów ) wywoływana przez riketsje przenoszona przez kleszcza Rhipicephalus sanguineus (Ixodes). Choroba zakaźna występująca również w Polsce. Wywołuje zmiany w obrazie krwi zarażonych zwierząt. Okres wylęgania jest zmienny i waha się od kilku dni do wielu tygodni. Zróżnicowane objawy kliniczne. Niektóre zwierzęta pozostają jedynie nosicielami bezobjawowymi, u innych stwierdza się przygnębienie, gorączkę, obrzęk kończyn i moszny, niechęć do poruszania się, wybroczyny na błonach śluzowych. Rozpoczynają się zazwyczaj gorączką, drżeniem całego ciała, bólami mięśniowymi lub stawowymi, utratą apetytu. Zwiększone są krwawienia z błon śluzowych. W badaniu klinicznym można stwierdzić powiększoną śledzionę i węzły chłonne. Przy dłużej występującej chorobie charakterystyczny jest spadek wagi ciała. Riketsje uszkadzają układ immunologiczny zwierzęcia.

Ustala się wykaz zoonoz oraz czynników zoonotycznych podlegających obowiązkowi rejestracji, który jest określony w załączniku do rozporządzenia. O wystąpieniu zoonozy lub wykryciu czynnika zoonotycznego powiatowy lekarz weterynarii powiadamia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Informacje o stwierdzonych zoonozach i wykrytych czynnikach zoonotycznych, podlegających obowiązkowi rejestracji, powiatowy lekarz weterynarii wpisuje do ksiąg chorób zakaźnych zwierząt.

- kolibakterioza wywołana przez verotoksyczne i EH EC

- wąglik

- TBC M. bovis

- salmoneloza i jej czynniki zoonotyczne

- kampylobakterioza i jej czynniki zoonotyczne

- chlamydioza

- bruceloza i jej czynniki zoonotyczne

- tularemia

- jersinioza

- listerioza

- gorączka Q

- włośnica, echinokokoza, toksoplazmoza

- wścieklizna, nosacizna (glanders), pryszczyca (FMD), gorączka doliny Rift, wysoce zjadliwa grypa ptaków d. pomór drobiu (HPAI)

- gąbczasta encefalopatia bydła (BSE)

Hepatic insufficiency is generally caused by active liver cirrhosis with portal hypertension. The final stage is the exogenous hepatic coma. Much rarer is the endogenous hepatic coma caused by fulminant acute hepatitis or severe intoxications. In the treatment of hepatic insufficiency it is first necessary to eliminate all exacerbating factors such as too high protein-intake, gastrointestinal bleedings, abuse of alcohol and diuretics. Because hepatic encephalopathy is mainly produced by toxic intestinal protein metabolites no protein should be adminstered at the beginining of the disease. The production of toxic protein metabolites in the gut can be diminished as well by enemas with sodium acetate buffer (pH 4,5) as by neomycin (6-8 gm daily). Because long-term treatment with neomycin reduces also the physiological intestinal bacteria combination with lactulose (70-100 gm daily) is better. Treatment with lactulose reduces not only significantly hyperammoniemia but also increases serum phenols. The same effect have so-called ammonia reducing amino acids such as arginine, ornithine and glutamic acid. In endogenous hepatic coma blood exchange transfusions, liver perfusions and charcoal perfusions are necessary. Nevertheless, the prognosis of hepatic insufficiency caused by fulminant hepatitis is very poor in the final stage of the disease. Therefore early diagnosis and treatment in special departments with intensive care is necessary.

Śpiączkę wątrobową (coma hepaticum) - inaczej encefalopatię wątrobową, czyli zaburzenie czynności mózgu w przebiegu niewydolności wątroby (ostrej lub przewlekłej) wskutek nagromadzenia się we krwi toksycznych produktów przemiany białkowej. Może być następstwem martwicy miąższu wątroby (śpiączka wątrobową endogenna), czy nadmiernej podaży białka w zaawansowanej marskości wątroby, zwłaszcza przy istnieniu żylaków lub chirurgicznego zespolenia żyły wrotnej z żyłą główną dolną (śpiączka wątrobowa egzogenna).



Wyszukiwarka