Krajowa Rada Sądownictwa p. nr 116
Wprowadzona została do polskiego systemu konstytucyjnego w 1989 r. Krajowa Rada Sądownictwa to konstytucyjny organ państwa stojący na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Ma ona prawo występowania do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności z Konstytucją aktów normatywnych dotyczących niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Jej kompetencje: a) rozpatrywanie kandydatur na stanowiska sędziów SN, NSA, sądów powszechnych i sądów wojskowych oraz przedstawianie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosków o ich powołanie, b) rozpatrywanie i rozstrzyganie wniosków o przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe ze względu na powagę stanowiska sędziego, d) wyrażanie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziego, który przekroczył 65 lat życia, e) wypowiadanie się w sprawie zasad etyki zawodowej sędziów.
Utrzymany został trójdzielny charakter składu Rady: administracyjno-samorządowo-polityczny. W skład Krajowej Rady Sądownictwa wchodzą trzy grupy członków: osoby wchodzące w skład Rady z urzędu- Pierwszy Prezes S N, Minister Sprawiedliwości, Prezes NSA oraz osoba powołana przez Prezydenta; druga grupa- demokratycznie wybrana reprezentacja środowiska sędziowskiego; trzecia grupa - mająca charakter polityczny - to czterej członkowie wybrani przez Sejm spośród posłów oraz dwóch członków wybranych przez Senat spośród senatorów. Przewodniczącego oraz dwóch wiceprzewodniczących Krajowa Rada Sądownictwa wybiera samodzielnie spośród swego grona. Kadencja KRS wynosi 4 lata. Rada obraduje na posiedzeniach, a jej uchwały zapadają bezwzględną większością głosów w głosowaniu jawnym. Obsługę Rady realizuje i finansuje Kancelaria Prezydenta.