Parlament od prawej:
Związek Ludowo-Narodowy - Wojciech Korfanty, potem Stanisław Głąbiński.
Klub Pracy Konstytucyjnej - Jan Kanty Federowicz - konserwatyści.
PSL „Piast“ - Wincenty Witos - Charakter wszechstanowy - cały przekrój społeczny.
Narodowy Związek Robotniczy - Stanisław Nowicki. - Robotnicy i inteligencja „pracująca“.
Polskie Zjednoczenie Ludowe - Józef Ostachowski - Centrum - Chłopi, robotnicy i inteligencja
PSL „Wyzwolenie“ - Stanisław Thuggut. Chłopi, wiejska biedota bezrolna, trochę inteligencji. Centrolew.
PSL „Lewica“ - Jan Stąpiński. Chłopi
PPS - Ignacy Daszyński. Robotnicy fabryczni i inteligencja.
Zjednoczenie Posłów Żydowskich - Abraham Ozjasz Thon - inteligencja żydowska i duchowieństwo.
Niemieckie Stronnictwo Ludowe - Ludwik Wolf. Urzędnicy i inteligencja o charakterze twórczym.
Parlament był bardzo rozdrobniony, co sprawiało, że był on słaby. Wiele wybitnych poityków nie zgłaszało przynależności klubowej, co uniemożliwiało kierowanie jednolitej linii polityczno-ideowej.
Rządy:
I - XII 1919 Ignacy Paderewski
1919 -1920 - Leopold Skulski
VI - VII 1920- Władysław Grabski
1920 - 1921 - Wincenty Witos - „rząd ocalenia narodowego“. Wyznaczono urząd wicepremiera (Daszyński). Nazywany był rządem narodowo-chłopskim.
1921 - 1922 - Antoni Ponikowski (dwa rządy).
Lato 1922 - Artur Śliwiński - rząd utworzony w atmosferze kontrowersji konstytucyjnej.
Julian Nowak
20 II 1919 - uchwalenie Małej Konstytucji, czyli uchwały „O powierzeniu Józefowi Piłsudskiego dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa. Aż do wyboru prezydenta władał Naczelnik.
Postanowienia:
-Sejm ustawodawczy wyposażony jest we władzę suwerenną nie określono jej kadencji, jest źródłem wszelkiej władzy w państwie.
-Naczelnik został przedstawicielem Polski w stosunkach międzynarodowych i najwyższym wykonawcą postanowień sejmu.
-Był w pełni kompetentny w sprawach cywilnych i wojskowych. W porozumieniu z sejmem powołuje rząd ( Mało precyzyjne określenie - rząd Artura Śliwińskiego 1922; Piłsudski go popierał, a sejm chciał Korfantego.)
-Wszystkie decyzje Naczelnika wymagały kontrasygnaty odpowiedniego ministra.
Sejmy regionalne.
Sejm Śląski. Kompetencje Sejmu Śląsiego ustaliła Ustawa Konstytucyjna z 1920. Uprawnienia:
-ustawodawcze, w tym prawo uchwalania własnego budżetu dla województwa- zasilanie Slarbu Śląskiego,
-prawo nakładania podatków i opłat publicznych, prawo wybierania Rady wojewódzkiej (z wyjątkiem wojewody),
-kierowanie polityką zagraniczną,
-ustalanie spraw wojskowych,
-obowiązek ochrony mniejszości niemieckiej (wykonywanie konwencji genewskiej), - obowiązek ochrony róznych wyznań religijnych
-obowiązek zwalczania ubóstwa.
- liczyła 48 członków - kadencja taka sama jak właściwego sejmu (5 lat).
Sejm Wileński. 8 I 1922. „Litwa Środkowa“ - Antoni Łokuciewski.
Lewica opowiadała się za autonomią Litwy Środkowej. Prawica była za rozwiązaniem sejmu i włączeniem do rządu. Ostatecznie tereny inkorporowano do Polski.
20 II 1922 - głosowanie ZA inkorporacją
24 III 1922 - uchwała o objęciu władzy nad ziemią wileńską
5 XI 1922 - Wybory do sejmu, 7 XI 1922- wybory do senatu. Pierwsza regularna kadencja sejmu.
Marszałek Sejmu - Maciej Rataj (Narodowcy i Piast)
Latem 1922 - Chrześcijański Związek Jedności Narodowej („Chjena“). Charakter nacjonalistyczny. Pierwszy raz użył zwrotu „Polak katolik“. Miała integrować co do jedności wyznania.
Uzyskała 29,1% głosów (Rozczarowanie).
PSL „Piast“ - 13,2%
PPS - 10,3%
Blok Mniejszości Narodowych - wszystkie mniejszości oprócz Ukraińców. - 16%
Skład od prawej:
ZLN - Stanisłąw Głąbiński
Klub Chrześcijańsko narodowy - Edward Dubanowicz
ChD - Józef Chaciński
Narodowa Partia Robotnicza - Stanisław Wachowiak
PSL „Piast“ - Wincenty Witos
PSL „Wyzwolenie“ - Stanisław Thuguty
PPS - Ignacy Daszyński
PSL „Lewica“ - Jan Stąpiński
Chłoskie Stronnictwo Radykalne - ks. Eugeniusz Okoń
Związek Proletariatu Miast i Wsi - Stefan Królikowski / St. Łańcucki
Po przewrocie Majowym; II Kadencja
4 III 1928; 11 III 1928;
Marszałek Sejmu - Ignacy Daszyński; Senatu - Julian Szymański
BBWR - Walery Sławek
PPS - Ignacy Daszyński
PSL „Wyzwolenie“ - Maksymilian Malinowski
Blok Katolicko-Narodowy - Roman Rybarski
Polski Blok Katolicki - Piast i ChD - Wincenty Witos
Stronnictwo chłopskie - Jan Dąbski
NPR - Adam Chądzyński
Jedność Robotniczo-Chłopska (komuniści)
Polski Blok Katolicki (Korfanty - Śląsk)
Kolejne wybory... „brzeskie“
16 XI 1930 Sejm; 23 XI Senat
(Marszałek Sejmu - Kazimierz Świtalski. Senatu - bezpartyjny Władysław Raczkiewicz)
BBWR - Walery Sławek (duża przewaga)
SN - Roman Rybarski - powrót ND na scenę
Klub Posłów i Senatorów Chłopskich - Michał Rug
PPS - Mieczysław Niedziałkowski
Stronnictwo Chłopskie
PSL „Piast“
PSL „Wyzwolenie“
NPR
KPP
Blok Mniejszości Narodowych
Wybory czwartej kadencji V 1935 - po śmierci Piłsudskiego.
Ordynacja z 8 VII 1935:
208 posłów wybieranych w 104 okręgach dwumandatowych
96 senatorów, z których 1/3 mianował Prezydent
64 osoby wybierane w wyborach dwustopniowych
po 6 mandatów dla Warszawy oraz województw kieleckiego i lwowskiego
po 5 województwo warszawskie i łódzkie
po 4 krakowskie i lubelskie
po 3 dla ?
po 2 dla ?
Opozycja zbojkotowała wybory (tylko 46% frekwencja, zwykle ~70%), nie brały w niej udziału PPS, Stronnictwo Ludowe, Stronnictwo Narodowe, ChD, KPP (Komunistyczna Partia Polski). Doprowadziło to do zdominowania sejmu przez sanację. Rozwiązany w X 1939.
Marszałek Sejmu - Stanisław Car, a po jego śmierci Walery Sławek; Senatu - Aleksander Prysto
6 XI 1938 - Sejmu - Makowski; Senatu - Miedliński