STRATEGIA MNIEJSZOŚCI W WARUNKACH ZAGROŻENIA

Zasada współczynnika humanistycznego:

• nakazuje, aby podmiotem badań był „świat w oczach ludzi”, a preferowanym sposobem jego rekonstrukcji była metoda dokumentów osobistych, a więc analiza pamiętników i listów zwykłych uczestników życia społecznego

• każe ona podmioty (jednostki i grupy społ.) traktować jako podmioty racjonalne, a więc podmioty, które dysponując pewną wiedzą o skutecznym sposobie realizacji zamierzonych celów, podejmują takie działania, które zgodnie z tą wiedzą prowadzą do zamierzonych celów

strategia mniejszości - sytuacja, kiedy mówimy o działaniach mniejszości zmierzających do zabezpieczenia, przetrwania i ekspansji własnych wartości i norm.

Połączenie działań tradycjonalnych, zasadniczoracjonalnych i celoworacjonalnych w jeden system działań, nazwanego strategią mniejszości jako podmiotu racjonalnego, jest możliwe dzięki przyjęciu koncepcji racjonalności naśladowczej

Trzy ogólne poziomy zagrożenia mniejszości:

• zwykłe - ogranicza się w zasadzie do różnych nieformalnych presji otoczenia i dotyczy głównie spraw kultury obyczajowej, języka, tradycji itp.

• Średnie - obok zagrożeń typowych dla zwykłego, dodaje ich formalizację i instytucjonalizację np. aparat państwowego przymusu

• Eksterminacyjne - to zagrożenie biologicznej egzystencji tych ludzi, którzy do mniejszości są zaliczani albo deklarują z nią związek

Trzy strategie mniejszości w warunkach zagrożenia średniego na poziomie globalnym.

Poziom globalny strategii oznacza konstruowanie celów-wartości dotyczących najogólniejszej identyfikacji mniejszości oraz wskazanie sposobów ich realizacji.

1. strategia pierwsza - My, mniejszość tutaj jesteśmy tak naprawdę częścią innej, zewnętrznej większości. Strategia ta w przypadku mniejszości łemkowskiej oznacza obronę przekonania, zgodnie z którym Łemkowie są w rzeczywistości Ukraińcami.

2. Strategia druga - My, mniejszość, jesteśmy autonomiczną całością. Większość reprezentantów jest związana z prawosławiem.

3. Strategia trzecia - My, mniejszość, jesteśmy częścią (tylko nieco inną) otaczającej nas większość. Jest to strategia, która nie przybiera żadnych ram organizacyjnych i wyraża, jak się zdaje, głównie stanowisko tych, którzy nie chcą się mieszać do polityki. Jest to grupa najbliższa pełnej asymilacji Łemków w otoczeniu polskim - nie działa tu jednak żaden autorytaryzm.

Strategie mniejszości w warunkach zagrożenia średniego na poziomie lokalnym.

1. przeciwdziałanie rozproszeniu - w strategii tej bardzo ważną rolę odgrywa kościół i obrzędowość religijna, a także religijno-świecka (np. śluby, wesela). Trzeba spotkać się aby uczestniczyć w określonej uroczystości

2. wyrównywanie różnic cywilizacyjnych - jednym z pierwszych wyznań jakie pojawiły się przed przesiedlonymi Łemkami, było przystosowanie się do wyższej cywilizacji technicznej, jaką zastali na ziemiach odzyskanych. Łemkowie podjęli wyzwanie z tym związane podporządkowując je swojej strategii (np. koszenie zboża maszynami)

3. rezygnacja z zewnętrzych oznak tożsamości - ukrywanie wspólnoty na zewnątrz, koncentracja na przekazie wewnątrzrodzinnym. Jest to strategia, która stosowana jest alternatywnie wobec strategii typu pierwszego. Okazuje się, że lepiej jest ją stosować wtedy, kiedy stopień koncentracji mniejszości nie osiągnie pewnej wielkości granicznej, poza którą wymuszony staje się w każdych warunkach globalnych minimalny stopień tolerancji otoczenia lokalnego

WSPÓLNOTA I ZAGROŻENIE - CHARAKTERYSTYKA ŁADU WSPÓLNOTY W PRZECIWSTAWIENIU DO ŁADU ZINSTYTUCJONALIZOWANEGO.

Wrocław 12-13.07.1997r.

Ład zinstytucjonalizowany

Ład wspólnoty

-państwo-społeczność-władza -instytucje -hierarchia (struktura w podziale ról i pozycji) -informacje/komunikaty przekazywane od dyrektora do tego kto ma wykonać zadanie przez szereg pośredników są potwierdzone formalnie, inne nie istnieją -zmiana pozycji jest procesem skomplikowanym, trudnym -każdy wykonuje to co należy do jego obowiązków -istnieje przestępczość -brak symetrii stosunków międzyludzkich -jest długotrwały

-zmiana pozycji, ról społecznych -brak hierarchii -informacja - każdy jest nadawcą komunikatu, kto posiada informację jest to inf. nieformalna -zmiana pozycji to kwestia chwili -działania spontaniczne, impulsywne -przestępczość nie występuje, bo istnieją inne zagrożenia -symetria stosunków międzyludzkich - jest krótkotrwały

KIEROWNICTWO GRUPOWE

PROBLEM	AUTORYTARNY	DEMOKRATYCZNY	LIBERALNY
Kto określa cel grupy?	kierownik	Grupa/kierownik	Grupa
Kto wskazuje drogę do realizacji celu?	Kierownik bez uczestniczenia grupy	Grupa/kierownik (gr. Przy realizacji cząstkowej)	Grupa
Udział kierownika w realizacji celu	Nie bierze udziału	Kierownik bierze udział, ale grupa w większym stopniu	Grupa
Tłumaczenie decyzji przez kierownika	narzuca	Decyzje z góry, ale tłumaczone	Nie narzuca, ewentualnie daje wskazówki
Znajomość zadania przez członków grupy	brak	Określona znajomość	Zależy
Podział pracy	Osoba = zadanie (każdy ma określone zadanie do spełnienia)	Grupa = zadanie - kierownik też ma swoją rolę	Decyduje grupa ale to zależy
Zachowania charakterystyczne dla kierownika	Rozkazy, kary, sankcje negatywne	Sankcje pozytywne, nagrody, rady, motywacja	Nie ocenia, nie wychodzi sam z inicjatywą
Liczba wykonywanych zadań	Najwyższa, ale to praca odtwórcza	Ilość mniejsza, ale lepsza jakość pracy	Najmniejsza ilość, najlepsza jakość
Oryginalność wytworów pracy	kiepska	wysoka	Najwyższa
Motywacje jednostek i zadowolenie z grupy	Niska motywacja Niskie zadowolenie	Duża motywacja Duże zadowolenie	Niska motywacja i wysoka zarazem ale zadowolenie największe

1

---