Zdania względne - wprowadzenie
Oraciones de relativo: introducción
Jak już była mowa przy okazji zaimków względnych, często w celu uniknięcia powtórzeń używamy zdań względnych. W ten sposób łączymy dwa zdania w jedno:
El chico se llama Víctor. El chico habla con Luisa. (Chłopak nazywa się Victor. Chłopak rozmawia z Luisą.)
El chico que habla con Luisa se llama Víctor. (Chłopak, który rozmawia z Luisą, nazywa się Victor. )
Zdania względne służą także do sprecyzowania danej części zdania głównego. Możemy opisywać podmiot zdania, przedmiot lub ideę zdania.
• Określanie podmiotu zdania:
La chica que va por la calle es muy guapa. (Dziewczyna, która idzie ulicą, jest bardzo ładna.)
• Precyzowanie dopełnienia dalszego:
Dáselo al chico que está sentado en la mesa de al lado. (Daj to temu chłopakowi, który siedzi przy stole obok.)
Jeśli podmiot jest poprzedzony przyimkiem, przyimek ten musi zostać powtórzony w zdaniu względnym:
No me acuerdo de esta chica. Saludaste a la chica. (Nie przypominam sobie tej dziewczyny. Przywitałeś się z dziewczyną.)
No me acuerdo de la chica a la que saludaste. (Nie przypominam sobie tej dziewczyny, z którą się przywitałeś.)
• Precyzowanie dopełnienia bliższego:
Llamé a la vecina, que vive enfrente, para pedirle un poco de sal. (Zadzwoniłam do sąsiadki, która mieszka naprzeciwko, żeby poprosić ją o sól.)
• Precyzowanie idei zdania:
Decidimos pedir la hipoteca para comprar la casa, lo que fue un error. (Postanowiliśmy wziąć kredyt hipoteczny, żeby kupić dom, co było błędem.)
Gdy mowa jest o osobie, zaimek względny que może zostać zamieniony na quien / quienes. Zaimki te używane są jednak częściej w sytuacjach formalnych, oficjalnych lub w języku pisanym. Nie możemy jednak zamienić que na quien, gdy nie mówimy o konkrentych osobach:
El hombre que vi el otro día era muy raro.( Mężczyzna, którego widziałam tamtego dnia, był bardzo dziwny.)
Gdy mówimy o przynależności lub zależność danego przedmiotu / osoby, używamy zaimka cuyo w odpowiedniej formie. Zaimki te uzgadniamy z liczbą i rodzajem rzeczy posiadanej:
Veo a María, cuyo hermano es mi compañero de piso. (Widzę Maríę, której brat jest moim współlokatorem.)
Inną z możliwości, jakie dają zdania względne, jest dodanie informacji dodatkowej do wyrażonej w zdaniu nadrzędnym:
Voy a tomar un café con una amiga, que está triste por la ruptura con su novio. (Idę na kawę z przyjaciółką, która jest smutna z powodu rozstania z chłopakiem.)
Los nuevos alumnos, que están sentados en la primera fila, le hacen muchas preguntas al profesor. (Nowi uczniowie, którzy siedzą w pierwszym rzędzie, zadają dużo pytań nauczycielowi. )