wykłady, Żyły brzucha., 14 grudzień 2005


14 grudzień 2005

Temat: ŻYŁY BRZUCHA

  1. Żyła główna dolna.

  2. Żyła wrotna.

  3. Zespolenia kawokawalne.

  4. Zespolenia portokawalne.

ad. 1.

Ż. główna dolna jest największym naczyniem żylnym ustroju, które zbiera krew z całej podporzeponowej części ciała.

Powstaje ona z połączenia dwóch żż. biodrowych wspólnych na wysokości między L4 i L5.

W jamie brzusznej przebiega ona w przestrzeni zaotrzewnowej, gdzie wyróżnia się jej 3 segmenty:

Z jamy brzusznej ż. główna dolna przechodzi przez otwór ż. głównej dolnej wraz z n. przeponowym prawym i wnika do śródpiersia przedniego.

W śródpiersiu przednim wyróżnia się:

Ujście ż. głównej dolnej znajduje się na tylnej ścianie prawego przedsionka.

W miejscu ujścia ż. głównej dolnej, w czasie życia płodowego znajduje się zastawka sierpowata, która wiedzie krew do przedsionka lewego.

Wraz z przebiegiem żyły w kierunku dosercowym wzrasta jej średnica, szczególnie znaczne rozmiary przyjmuje w miejscu ujścia większych dopływów:

Ż. główna dolna przyjmuje dopływy ścienne (parzyste) oraz dopływy trzewne.

Dopływami ściennymi są:

Dopływami trzewnymi są:

Lewostronne żż. nadnerczowa i gonadalna nie uchodzą bezpośrednio do ż. głównej dolnej; uchodzą zazwyczaj do lewej ż. nerkowej pod kątem prostym.

Podczas gdy prawostronne żż. nadnerczowa i gonadalna uchodzą do ż. głównej dolnej pod kątem 45°.

Gorsze warunki spływu krwi z lewej gonady predysponują do powstawania żylaków powrózka nasiennego u mężczyzn i żyły jajnikowej u kobiet.

ad. 2.

Ż. wrotna jest naczyniem czynnościowym ustroju, przeprowadza ona metabolity białkowe i węglowodanowe z jelit do wątroby.

Na ogół w swych zakończeniach żyła ma sieć naczyń włosowatych.

Naczynia te oplatają kosmki jelitowe umożliwiając wchłanianie metabolitów, podczas gdy naczynia oplatające hepatocyty umożliwiają ich oddawanie komórce wątroby.

Wątroba jest największym laboratorium ustroju.

Ż. wrotna ma:

Korzeniami, czyli dopływami początkowymi są:

Najczęściej ż. krezkowa dolna uchodzi do ż. śledzionowej, z którą łączy się ż. krezkowa górna.

Ż. śledzionowa powstaje z:

Ż. krezkowa dolna powstaje z:

Ż. krezkowa górna powstaje z:

Obszar drenowania żż. krezkowych i ż. śledzionowej odpowiada obszarowi zaopatrzenia równoimiennych tętnic.

W przebiegu pnia ż. wrotnej wyróżnia się:

W więzadle wątrobowo-dwunastniczym ż. wrotna znajduje się najbardziej do tyłu, co ułatwia cholecystykomie.

Pień ż. wrotnej przyjmuje dopływy końcowe w postaci:

Ż. wrotna wchodzi przez wnękę wątroby, gdzie dzieli się na gg. prawą i lewą, z których powstają po kolejnych podziałach naczynia włosowate oplatające hepatocyty.

Po oddaniu metabolitów, znowu występuje sieć żylna zawłosowata, która po przyjęciu licznych dopływów daje żż. podzrazikowe VV. SUBLOBULARES, z których powstają 2 - 3 żż. wątrobowe.

Naczynia przed- i zawłosowate oplatające hepatocyty tworzą tzw. sieć żylną dziwną RETE MIRABILLE VENOSUM.

Ż. wrotna zbiera krew ze wszystkich narządów nieparzystych jamy brzusznej, z wyjątkiem wątroby.

Badania dotyczące układu żylnego dzieli się na:

Badania kontrastowe żył nazywa się flebografią (gr. FLEBA - żyła).

Flebografia żż. głównych to kawografia.

Flebografia żż. ??? to portofleborgafia

ad. 3.

Zespolenia kawokawalne to zespolenie układu ż. głównej górnej z ż. główną dolną.

Jako, że żż. główne mają cienkie ściany i panuje w nich niskie ciśnienie, to mogą one ulec uciskowi z zewnątrz przez proces patologiczny i być wyłączone z krążenia.

Niedrożność ż. główne górnej występuje najczęściej w guzach śródpiersia.

Guzy zaotrzewnowe pierwotne, albo przerzuty (guzy gonad) uciskają ż. główną dolną wyłączając jej przepływ.

Połączenia kawokawalne to zespolenia żylne, które u człowieka zdrowego nie mają większego znaczenia klinicznego natomiast w przypadkach niedrożności jednej z ż. głównych na ich bazie powstaje krążenie poboczne, tzn. przy niedrożności ż. głównej górnej dzięki tym zespoleniom krew z nadprzeponowej części ciała wpada do przedsionka prawego za pośrednictwem ż. głównej dolnej i odwrotnie.

Wyróżnia się 4 zespolenia kawokawalne:

  1. lędźwiowe wstępujące ANASTOMOSIS LUMBALIS ASCEDENS,

  2. nadbrzuszne powierzchowne ANASTOMOSIS EPIGASTRICA SUPERFICIALIS,

  3. nadbrzuszne głębokie ANASTOMOSIS EPIGASTRICA PROFUNDUS,

  4. kręgowe ANASTOMOSIS VERTEBRALIS.

ad. 1.

Istotą tego zespolenia jest ż. lędźwiowa wstępująca, która stanowi korzeń zewnętrzny ż. nieparzystej po prawej stronie i ż. nieparzystej krótkiej po lewej.

Ż. lędźwiowa wstepująca to połączenie żż. lędźwiowych, z których spływ z pierwszej i drugiej do ż. nieparzystej, a z trzeciej i czwartej do ż. głównej dolnej.

ad. 2, 3.

Kolejne 2 zespolenia wywodzą się z sieci żylnej pępkowej.

Z sieci żylnej pępkowej wiodą powierzchowne drogi odpływu zarówno do ż. głównej górnej przez:

Jak i ku dołowi przez ż. nadbrzuszną powierzchowną:

W zespoleniu nadbrzusznym głębokim krew z sieci żylnej pępkowej dostaje się ż. nadbrzuszną dolną do z. biodrowej zewnętrznej, natomiast ż. nadbrzuszną górną, która jest dopływem ż. piersiowej wewnętrznej do ż. ramienno-głowowej.

ad. 4.

W zespoleniu kręgowym wyróżnia się obfite sploty wewnętrzne i zewnętrzne.

Krew z tych splotów, z odcinka brzusznego spływa żż. lędźwiowymi do ż. głównej dolnej, a z odcinka piersiowego układem żż. nieparzystych do ż. głównej górnej.

W przypadku niedrożności ż. głównej górnej występuje tzw. twarz lwia FACIES LEONINA, silnie obrzęknięta, nabrzmiała i sina; należy podejrzewać guz śródpiersiowy.

ad. 4.

Zespolenia portokawalne to zespolenie układu ż. wrotnej z układem żż. głównych.

Nabierają one szczególnego znaczenia w sytuacji utrudnionego odpływu krwi ż. wrotną.

Występuje to w sytuacji bloków wątrobowych:

W bloku przedwątrobowym jest niedrożny pień ż. wrotnej np. guzy trzustki.

Zakrzepica ż. wrotnej FLEBOTROMBORIS jest najgorszym powikłaniem ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego.

W bloku wątrobowym uszkodzony jest miąższ wątroby, najczęściej w przebiegu marskości ??? odkładanie żelaza i schistosomiozy to najgorszy rodzaj uszkodzenia bloku, uszkodzona jest czynność wątroby i występują zaburzenia przepływu.

Blok nadwątrobowy to najczęściej zakrzepica lub ucisk żż. wątrobowych zespół Buddcharliego.

Przy występowaniu tych bloków krew toruje sobie, na bazie zespoleń protokawalnych, wyrównanie połączenia z pominięciem wątroby.

W tej sytuacji występuje duże stężenie amoniaku, które prowadzi do śpiączki.

Wyróżnia się 4 rodzaje tych zespoleń:

  1. przełykowe,

  2. odbytnicze,

  3. pępkowe,

  4. zaotrzewnowe Recjusa.

Ich uruchomienie świadczy o nadciśnieniu w układzie ż. wrotnej.

W układzie ż. wrotnej nie ma zastawek.

ad. 1.

Najważniejsze klinicznie jest zespolenie przełykowe, wynika ono z faktu, że część brzuszna przełyku jest drenowana przez ż. wrotną, a część piersiowa przez ż. nieparzystą krótką , spływa do ż. głównej górnej wytwarzają się promieniste żylaki pod śluzówką przełyku, których pęknięcie powoduje masywne krwawienie z przewodu pokarmowego do dwunastnicy włącznie.

Pierwsze krwawienie z żylaków przełyku w 50% jest śmiertelne.

ad. 2.

Zespolenie odbytnicze wynika z faktu, że ż. odbytnicza górna uchodzi przez ż. krezkową dolną do ż. wrotnej.

Natomiast parzyste żż. odbytnicze środkowe dolne do ż. głównej dolnej.

ad. 3.

Ż. przypępkowa Burowa łączy pień ż. wrotnej z siecią żylną pępkową.

Poskręcane żyły przypominają głowę meduzy.

ad. 4.

Zespolenie zaotrzewnowe Recjusa powstaje na bazie żył tych nieparzystych narządów jamy brzusznej, które utraciły położenie wewnątrzotrzewnowe i zrosły się z tylną ścianą brzuch (żż. trzustkowe, żż. dwunastnicy z wyjątkiem opuszki, żż. okrężnicy wstępującej i zstępującej).

Żyły te zespoliły się z żż. lędźwiowymi.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
wykłady, Sploty autonomiczne brzucha i miednicy., 7 grudzień 2005
wykłady, Kanał miednicy., 21 grudzień 2005
wykłady, Kanał miednicy., 21 grudzień 2005
Świecie 14 05 2005
MN energetyka zadania od wykładowcy 09-05-14, STARE, Metody Numeryczne, Część wykładowa Sem IV
Sadownictwo ćwicz 14.10.2005 i 04.11.2005, SADOWNICTWO
1. Wykład z językoznawstwa ogólnego - 14.10.2014, Językoznawstwo ogólne
14 grudzień 2008 (2)
Wykłady?nkowość dr Cichy 14
WYKŁADY Biologia Molekularna 14
nieruchomosci, wn lok na wla 2, Lublin, 14 grudnia 2005 r
Geodezja wykład 3 odwzorowania kartograficzne (14 03 2011)
III wykład 20 10 14 NAUKA ADM
Rachunkowość Zarządcza - Wykłady - Załączniki, Rachunkowość Zarządcza - Wykłady - Załącznik nr. 14,
miłość przyjaźń, Ich dwoj1, Ich dwoje / 14 grudzień 2007
F' Test z wykładów 1s 2r 14

więcej podobnych podstron