Cele analizy gleby: Badanie tła, związane z procesem inwestycyjnym. Rozpoznanie gleb (stan). Cele rolnicze. W celu określenia klasy. W nadzwyczajnych sytuacjach zagr. Własności chem i fiz. Do wykonania map. Próbki bierzemy z głębokości 20cm-20-30szt. Ważny jest termin. Przygotowanie próbek do analizy: suszenie próbek, oznaczenie zawartości części szkieletowych, przygotowanie próbek glebowych do oznaczenia zawartości mikroskładników, makroskład, odczynu. Oznaczenie zawartości wody: W=(Wgw-Wg)/Wgs*100%. Wgw-masa wilgot, Wgp-pow suchej, Wgs-suchej w 105. Skład frakcyjny (mech) gleby: 1). części szkieletowe (żwir, kamienie) 2). Części ziemiste: piasek(gruby, śr, drobny), pył (gruby, drobny), ił (pyłowy gr, pył.drobny, koloidalny) Utwory: kamieniste, żwirowe, piaskowe, pyłowe, gliny, iły. Podział szczegółowy: a). Części szkieletowe-średnica większa od 1 mm (kamienie >20mm, żwir 1-20mm) b). Części ziemiste -mniej jak 1mm 1). Części niespławne-1-0,01mm (pisek1-0,1 mm, pył 0,1-0,01mm)2). Części spławne (ilaste)-<0,01 Podstawowym badaniem jest badanie na skład % tychże składników w glebie.
Podstawowe parametry dot. Gleby: odczyn (pH)-w roztworze wodnym, w roztworze KCL. Ocena gleb pod względem zakwaszenia. Jest 5 stopni:
Odczyn |
PH KCL |
PH |
b. kwaśny |
Dp 4,5 |
Do 5,0 |
Kwaśny |
4,6-5,5 |
5,1-6,0 |
L. kwaśny |
5,6-6,5 |
6,1-6,7 |
Obojętny |
6,6-7,32 |
6,8-7,4 |
zasadowy |
7,3 |
7,5 |
Znaki na mapie: czerwony-b. Kwaśny i kwaśny, zółty-lekko kwaśny, niebieski-obojętny i zasadowy. Odczyn badamy za pomocą kwasomierza Melliga (płytka) lub w labolatorium.
Oznaczenie przewodności właściwej: oznaczamy zawartość zw. Mineralnych -miara zasolenia w glebie.
Kategoria |
St soli |
Wrażliwośćroślin |
Gleba naturalna |
Do 2 |
Nie reaguja |
Degradacja słaba |
2-4 |
Reaguja niektóre |
Degradacja średnia |
4-8 |
Reag. Większość |
Degradacja silna |
8-16 |
Tolerują niektóre |
Degra. b, silna |
>16 |
Rośliny giną |
Sól bierze się z : skłądowisk odpadów do gleby, nawadnianiem gruntów ściekami.
Oznaczenie zawartości węglanów: gleby mogą być ubogie, bo woda mogła z góry wypłukać węglany. Badamy używając kwasu solnego. Gdy nie ma burzenia, wówczas nie ma CO2 a więc nie ma węglanów. Małe burzenie to ok. 1%, krótkotrwałe to 3-5%, gdy długie i duże to 8-10%. Dokładna miara np. w aparacie Scheblera: Q-Co z cm3 w apracie, a-mnożnik odpowiadający ilości CO2 wml/1cm CO2 z tablic (4,314 w 20st i 1025Pa), q-masa gleby wzięta do analizy. X=Q*a/(q*1000) *100% [mg CaCO3/1cm3CO2]
Metoda wagowa: wydzielający się CO2 jest absorbowany na pochłaniaczu-np. stężonym wodorotl potasu. Ogólna kwasowość gleby: czynna (aktywna) i potencjalna (wymienna i hydrolityczna). Kw. Potencjalna-wynika z obecności jonów wodorowych. Ponieważ pH jest miara kw. Czynnej, nie wiemy ile dać wapna, aby było żądane pH. Musimy więc oznaczyć kw. Potencjalną, po uprzednim pzreprowadzeniu jonów wodorowych z kompleksu sorpcyjnego do roztw. Glebowego. W zależności od metody oznaczamy wszytskie jony wodorowe (kw. Hydrolityczna) lub pewną ich część (kw wymienna). Oznaczenie kw hydrolitycznej metoda Kappera: do wyparcia jonów stosujemy roztw. Ocatnu sodu lub wapnia. Sole te ulegają hydrolizie, dając odczyn zasadowy. CH3COONa+H2O=Na++OH-+CH3COOH , który to oznaczamy miareczkując. Hn=a*n*1,5*5 [mval/100g] n=normalność NaOH=0,1 Jeżeli mamy wapń w glebie, to pH nie ulegnie zmianie (6-7). Tylko gdy jest wymywany przez wodę, to musimy go dodawać. Obliczanie dawki wapna do zobojętnienia kw. Hydrolitycznej: dawka wapnia= (Hh*10*0,05*3*10^6)/10^5=Hh*15 g CaCO2/ha oraz =Hh*10*0,028*3*10^6/10^5=Hh*8,4 g CaO/ha Ocena potrzeb wapnowania:
St potzreby |
Gr I g. lek |
Gr II g.Śr |
Gr3 g. Ći |
Użytkiziel |
Konieczne |
<4,5 |
<5 |
<6 |
<5 |
wskazane |
4,6-5,5 |
5,1-6,0 |
6,1-7,0 |
5,1-6,0 |
ograniczyc |
>5,5 |
>6 |
>7 |
>6 |
Pojemność sorpcyjna: T=Hn+S S=(50*0,1-a*n(NaOH))*10 n(NaOH)=25*0,1/a a-ilość zmiarecz Zasada działania: wartość S-do próbki gleby dodajemy okręśloną ilość mianowanego HCl i odmiareczkowywujemy nadmiar mianowanym NaOH-. Z różnicy między pobraną, a pozostała ilością HCl znajduje się ta ilość, która została zużyta na wyparcie i zobojętnienie zasad wymiennych. Stopień wysycienia kompleksu sorp: kationami zasad: V=S/T*100%