Charakterystyka DWUDZIESTOLECIA
Epoka ta zaczęła się w listopadzie. Jesienny, pochmurny wieczór przyniósł Polsce wolność - wymarzoną, wyśnioną, wyczekiwaną. Po eksplozji radości nadszedł jednak czas refleksji. Państwo, które w marzeniach Polaków jawiło się jako idealne, wcale takim nie było. Trudności gospodarcze, inflacja, strajki, zamordowanie pierwszego prezydenta - to prawdziwa rzeczywistość II Rzeczypospolitej. S. Żeromski pisze „Przedwiośnie”, która zawiera diagnozę stanu państwa na początku lat dwudziestych i określa szanse jego rozwoju. Ostrzega. Nie minie wiele czasu, a literatura znowu będzie musiała ostrzegać. Przed zagrożeniem ze strony faszyzmu, wojną, zagładą, degradacją kultury. Nadejdą straszne dni września. Dwie pamiętne daty: pierwszy i siedemnasty. I śmierć, która stała się symbolem: samobójstwo Stanisława Ignacego Witkiewicza.
W ciągu tych dwudziestu lat zdarzyło się wiele. Zbudowano na przykład Gdynię. Wychowano pierwsze pokolenie dzieci, które urodziły się w wolnej Polsce. Napisano wiele wierszy, dramatów, powieści. Powstały polskie filmy. Wybuchło kilka skandali. Jak opisać te dwadzieścia lat? Oto czasopisma: Skamander, Wiadomości Literackie, Zdrój, Zwrotnica, Linia, Reflektor, Żagary... Oto nazwiska: Peiper, Przyboś, Tuwim, Gałczyński, Leśmian, Czechowicz, Miłosz... Oto tytuły: „Przedwiośnie”, „Noce i dnie”, „Cudzoziemka”, „Granica”, „Ferdydurke”, „Nienasycenie”, „Sklepy cynamonowe”.
Żeby zrozumieć magię tej epoki, bliskiej i odległej jednocześnie, by poznać ją - trzeba czytać. Sięgnąć po literaturę, prasę, pamiętniki. Obejrzeć przepiękne ekranizacje „Panien z Wilka”, „Brzeziny”, „Nocy i dni”. Albo na przykład - odwiedzić Stawisko, muzeum imienia Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Podkowie Leśnej. W domu, w którym mieszkał pisarz przez ponad pięćdziesiąt lat, zachowała się nieuchwytna atmosfera tamtych czasów.