przestrzeń metryczna


ROZDZIA 1
l
Poj¸ przestrzeni metrycznej
ecie
Definicja 1.1. Dowolny niepusty zbiór X z funkcja Á : X × X

[0, "), spe
lniajaca nastepujace trzy warunki
   
M1: Á(x, y) = 0 Ô! x = y,
M2: Á(x, y) = Á(y, x),
M3: Á(x, z) d" Á(x, y) + Á(y, z),
dla dowolnych x, y, z " X, nazywamy przestrzenia metryczna i oz-
 
naczamy symbolem (X, Á). Funkcje Á nazywamy metryka w X, elemen-
ty zbioru X punktami, a wartoÅ› ć Á(x, y) odleg miedzy punk-
lościa
 
tami x, y w przestrzeni metrycznej (X, Á). Warunek M3 zwie sie nie-

równościa trójkata.
 
JeÅ›li rozważamy przestrzeÅ„ metryczna z ustalona jedna metryka Á,
  
to zamiast pisać (X, Á), bedziemy po prostu pisać X .

Åšrednica niepustego podzbioru A przestrzeni metrycznej (X, Á) jest
liczba diam A = sup{Á(x, y) : x, y " X}, jeÅ›li rozważany kres górny
istnieje; mówimy wtedy, że zbiór A jest ograniczony. W przeciwnym
wypadku piszemy diam A = ".
Przyk 1.1. Przestrzeń dyskretna. W dowolnym zbiorze
lad
niepustym X można okreÅ›lić metryke Á01 przyjmujaca wartość 0 na
  
każdej parze punktów równych oraz 1 na pozosta parach punktów.
lych
PrzestrzeÅ„ metryczna (X, Á01) nazywamy przestrzenia dyskretna.
  
Przyk 1.2. Przestrzeń unormowana.
lad
Przestrzeń unormowana jest to przestrzeń liniowa X (dla prostoty
nad R), w której okreÅ›lona jest norma · wektorów, tj. funkcja
· : X [0, ") majaca nastepujace w
lasności:
  
(1) x = 0 Ô! x = 0
(2) Ä…x = |Ä…| x
(3) x + y d" x + y
dla dowolnych wektorów x, y " X i skalara ą " R.
PrzestrzeÅ„ taka oznaczamy symbolem (X, · ). Przy pomocy
normy okreÅ›lamy latwo metryke Á w X wzorem Á(x, y) = x - y .


1
2 1. POJECIE PRZESTRZENI METRYCZNEJ
¸
Przyk najcześciej spotykanych w matematyce przestrzeni unor-
ladami

mowanych sa przestrzenie euklidesowe, przestrzeń Hilberta l2 lub róż-
nego rodzaju przestrzenie funkcyjne. Niektóre z nich omówione sa

poniżej.
Przyk 1.3. Przestrzeń euklidesowa.
lad
Jest to n-wymiarowa przestrzeń unormowana Rn z norma euklide-

sowa dana wzorem

 

n


x e = (xi)2,
i=1
gdzie x = (x1, . . . , xn) " Rn. Wobec tego metryka euklidesowa w Rn
dana jest wzorem


n


Áe(x, y) = x - y e = (xi - yi)2.
i=1
Zauważmy, że odleg euklidesowa dwóch punktów oznacza geome-
lość
trycznie d odcinka prostoliniowego miedzy nimi.
lugość

Przyk 1.4. W przestrzeni liniowej Rn rozważa sie czesto dwie
lad
 
inne normy:
n
(1) x s = |xi|,
i=1
(2) x m = max{|x1|, . . . , |xn|},
gdzie x = (x1, . . . , xn) " Rn, prowadzace odpowiednio do metryk

(1) Ás(x, y) = x - y s,
(2) Ám(x, y) = x - y m.
Obie metryki sa równoważne metryce euklidesowej, o czym bedzie

mowa w dalszej czesci. Ich interpretacja geometryczna jest jasna.

Przyk 1.5. metryka centrum. W Rn określamy odleg
lad lość
punktów wzorem

Áe(x, y) gdy 0, x, y s¸ wspó
a lliniowe,
Ác(x, y) =
x e + y e w przeciwnym razie.
Można podawać wiele interpretacji fizycznych, w których punkty ma-
terialne moga sie poruszać wy po promieniach wychodzacych z
lacznie
  
 centrum 0 i wtedy metryka Á w sposób naturalny mierzy odleg
lość
c
punktów. Przemawia do wyobrazni przyk miasta (lub kopalni), w
lad
którym wszystkie ulice (chodniki) schodza sie promieniście do rynku

(centralnego szybu). Metryke Ác nazywa sie czasem metryka  centrum
  
lub metryka  jeża z kolcami, bedacymi promieniami wychodzacymi z
   
0.
1. POJECIE PRZESTRZENI METRYCZNEJ 3
¸
Przyk 1.6. metryka rzeka. Na p
lad laszczyznie określamy od-
leg punktów x = (x1, x2), y = (y1, y2):
lość

Áe(x, y) gdy x1 = y1,
Ár(x, y) =
|x2| + |x1 - y1| + |y2| w przeciwnym razie.
Taka odleg staje sie naturalna w dżungli amazońskiej, gdzie je-
lość

dynymi dostepnymi szlakami sa proste ścieżki wydeptane przez zwie-
 
rzeta do rzeki (prosta x2 = 0) i sama rzeka.

Dwie ostatnie metryki okaża sie nierównoważne metryce euklideso-
 
wej.
Przyk 1.7. Na sferze S2 = { x " R3 : x e = 1 } określamy
lad
odleg geodezyjna Á(x, y) jako d nied la
lość lugość luższego luku ko wiel-

kiego od x do y.
Przyk 1.8. Przestrzeń Hilberta
lad
"

l2 = { (x1, x2, . . . ) " R" : (xi)2 < "}.
i=1
Jest to przestrzeń unormowana z norma



"


x = (xi)2,
i=1
gdzie x = (x1, x2, . . . ) " l2. Można ja uważać za nieskończenie wymia-

rowy odpowiednik przestrzeni euklidesowych.
Przyk 1.9. Kostka Hilberta Q. Jest to podzbiór przes-
lad
trzeni l2 postaci
1
Q = { (x1, x2, . . . ) : |xi| d" },
i
z metryka określona takim samym wzorem, jak w l2.
 
Przyk 1.10. Przestrzeń B(X, Y ).
lad
JeÅ›li X jest dowolnym zbiorem niepustym, a (Y, Á) przestrzenia
metryczna, to w zbiorze B(X, Y ) wszystkich funkcji f : X Y ograni-

czonych, to znaczy takich, że diam f(X) < ", wprowadzamy metryke

Ásup(f, g) = sup{Á(f(x), g(x)) : x " X}
(metryka ta zwana jest metryka zbieżności jednostajnej). W przy-

padku, gdy Y jest przestrzenia unormowana, z norma · , również
  
B(X, Y ) staje sie w naturalny sposób przestrzenia unormowana, można

bowiem dodawać funkcje i mnożyc je przez skalary rzeczywiste, a norme

4 1. POJECIE PRZESTRZENI METRYCZNEJ
¸
funkcji f określa wzór f sup = sup{ f(x) : x " X}. Odleg funk-
lość
cji w tej metryce szacuje różnice miedzy ich wartościami.
 
Przyk 1.11. Przestrzeń C1.
lad
Określamy C1 = { f : [0, 1] R : f jest ciag }. Jest to
la


1
przestrzeń unormowana z norma f 1 = |f(x)|dx. Odleg dwóch
lość
0

funkcji w metryce otrzymanej z tej normy jest polem obszaru pomiedzy

ich wykresami.
Przyk 1.12. Przestrzeń zmiennych losowych
lad
W rachunku prawdobodobieństwa rozważa sie zbiór X zmiennych

losowych określonych na przestrzeni zdarzeń elementarnych E, w której
dane jest prawdopodobieństwo P . W X mamy naturalna relacje rów-
 
noważności:
f <" g Ô! P ({ x " X : f(x) = g(x) }) = 0.

Relacja ta utożsamia zmienne losowe równe prawie wszedzie, tzn. równe


z prawdopodobieństwem 1. W zbiorze X klas abstrakcji relacji <"
wprowadzamy metryke wzorem:

Á([f], [g]) = sup >0 P ({ x " X : |f(x) - g(x)| e" }).
Odleg ta szacuje prawdopodobieństwo zdarzeń, że zmienne losowe
lość
f, g różnia sie o pewna wielkość dodatnia.
   
ĆWICZENIA 5
Ćwiczenia
(1) Sprawdzić, że normy i metryki opisane przyk w rozdziale 1,
ladach
rzeczywiście spe warunki definicji normy i M1 M3 definicji
lniaja

metryki.
(2) Sprawdzić, czy nast¸ ¸ funkcje s¸ metrykami w podanych zbio-
epujace a
rach:
(a) Á (p, q) = min(1, Á(p, q)), gdzie p, q " (X, Á).
Á(p,q)
(b) Á(p, q) = , gdzie p, q " (X, Á).
Ć
1+Á(p,q)
1 1
(c) Á(m, n) = |m - |, m, n " N.
n


Wyszukiwarka