1
Makroekonomia
Wykład nr 1.
Podstawowe problemy makroekonomiczne
Działy ekonomii
Makroekonomia
jest działem ekonomii zajmującym się badaniem sposobu działania gospodarki jako całości.
Makroekonomia analizuje m.in. czynniki wpływające na poziom i zmiany takich wielkości
ekonomicznych jak:
– globalna (łączna) produkcja i konsumpcja w danej gospodarce,
– ogólny (średni) poziom cen produktów i usług w gospodarce,
– dochody i wydatki budżetu państwa,
– etc.
Badanie związków pomiędzy tymi agregatami ma na celu ustalenie przyczyn:
– niepełnego wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych i niepełnego zatrudnienia siły roboczej
– ustalenia środków zaradczych do lepszego wykorzystania istniejącego zasobu czynników produkcji
Makroekonomia akceptuje zawodność samoregulujących mechanizmów
rynkowych i podkreśla niezbędność ingerencji państwa w celu doprowadzenia do
lepszego wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych
2
Makrowielkości gospodarcze
Makrowielkości gospodarcze
to wielkości agregatowe będące miarami zjawisk i procesów gospodarczych
zachodzących w skali całej gospodarki;
Do podstawowych makrowielkości zalicza się:
– Produkcję,
(np. PKB)
– Zatrudnienie,
(np. zasoby siły roboczej)
– Inwestycje,
(np. wartość nakładów inwestycyjnych)
– Popyt,
(np. popyt rynkowy jako suma popytów indywidualnych)
– Ogólny poziom cen,
(np. wskaźniki cen publikowane przez GUS)
– Eksport i import,
Makroekonomia analizuje makrowielkości gospodarcze w trzech aspektach:
– Po pierwsze: czynników decydujących o ich poziomie,
– Po drugie: czynników decydujących o zmianach tych makrowielkości,
– Po trzecie: stara się wyjaśnić mechanizmy dotyczące wzajemnych powiązań pomiędzy nimi;
Zasady towarzyszące agregacji
1. Zasada agregacji:
Agregować należy wielkości jednorodne
– tj. wielkości w postaci albo zasobów albo strumieni;
2. Zasada agregacji:
Agregowanie zasobów powinno dotyczyć tego samego momentu w czasie;
3. Zasada agregacji:
Przy agregowaniu strumieni należy brać pod uwagę wielkości dotyczące tego
samego, okresu.
3
Modele teoretyczne
(upraszczające rzeczywistość)
wykorzystuje w tym celu
Budowane przy wykorzystywaniu
tzw. abstrakcji teoretycznej
Przykładem modelu ekonomicznego
jest model gospodarki rynkowej
(dwu, trzy lub czterosektorowy)
Zmienne agregatowe
Odwołanie do zmiennych agregatowych
powoduje powstanie dwóch zależności
O charakterze funkcjonalnym
Oznacza to, że jedna zmienna określa
inną zmienną w gospodarce np.
zależność rozmiarów produkcji od
poziomu (wielkości) zatrudnienia
O charakterze definicyjnym
Oznacza to, że jedna zmienna określana
jest w kategoriach innych zmiennych
np. agregaty dochodów obejmujące część
przeznaczaną na konsumpcję i drugą
część na oszczędności
Makroekonomia
(bada gospodarkę za pomocą zmiennych
agregatów wielkości ekonomicznych)
wzajemne powiązania
Pierwsza zależność
Druga
zależność
Wartości nominalne i realne agregatów
1. Jednostki naturalne
– wykorzystywane do pomiaru np. bezrobocia;
2. Jednostki wartościowo-pieniężne
– wykorzystywane do pomiaru np. Produktu Krajowego Brutto (PKB);
Wyodrębnienie nominalnej (pieniężnej) i realnej wartości agregatów
Wartości nominalne
– to wartości wyrażone w jednostkach płatniczych danego kraju (np. zł, €, £ itp.);
– wartości nominalne podawane są w cenach bieżących;
Wartości realne
– to wartości nominalne skorygowane o zmiany poziomu cen;
– wartości realne podawane są w cenach stałych;
4
Wartości nominalne → ceny bieżące
Dlaczego wartość nominalna produkcji nie jest obiektywną miarą produkcji w gospodarce
danego kraju?
66 931 055,23
Wartość nominalna produkcji A+B+C+D+E+F+G+H+I+J (w skali całej gospodarki)
54 244 977,27
6,87
7 895 921
Przedsiębiorstwo J
10
2 422 693,80
9,69
250 020
Przedsiębiorstwo I
9
3 673 371,58
6,98
526 271
Przedsiębiorstwo H
8
3 500 151,86
5,87
596 278
Przedsiębiorstwo G
7
1 612 445,72
4,36
369 827
Przedsiębiorstwo F
6
854 056,84
6,89
123 956
Przedsiębiorstwo E
5
357 676,15
5,59
63 985
Przedsiębiorstwo D
4
105 332,01
3,99
26 399
Przedsiębiorstwo C
3
90 350,00
3,25
27 800
Przedsiębiorstwo B
2
70 000,00
2,80
25 000
Przedsiębiorstwo A
1
Nominalna wartość
produkcji
(w zł)
Cena
jednostkowa
(w zł)
Rozmiary
produkcji
(w szt.)
Przedsiębiorstwo
Lp.
I. Wartość nominalna produkcji:
O zmianach wartości produkcji mogą decydować dwie grupy czynników:
– zmiana rozmiarów produkcji w gospodarce,
– zmiany cen towarów i usług,
II. Wartość realna produkcji:
O zmianach wartości produkcji decyduje jeden czynnik:
– zmiana rozmiarów produkcji w gospodarce,
Metody obliczania wartości realnej produkcji:
– metoda wykorzystująca tzw. ceny stałe,
– metoda deflowania produkcji nominalnej w cenach bieżących,
Wartość Nominalna vs. Realna
5
I. Metoda wykorzystująca tzw. ceny stałe
Celem wyizolowania zmian produkcji w wyrażeniu fizycznym należy obliczyć
nominalną wartość produkcji w porównywanych momentach w tzw. cenach stałych;
Ceny stałe
– są to ceny wybranego roku zastosowane do danego produktu nie tylko w roku,
w którym obowiązywały, lecz również w latach następnych, kiedy ceny bieżące uległy
zmianie;
cenami tymi są najczęściej ceny obowiązujące w początkowym roku badanego okresu;
Wartości realne → ceny stałe
II. Metoda deflowania produkcji nominalnej w cenach bieżących
Metoda deflowania nominalnej produkcji w cenach bieżących jest równoważna
obliczaniu wartości realnej produkcji przy wykorzystaniu tzw. cen stałych;
Deflowanie
–
polega na podzieleniu nominalnej wartości produkcji w cenach bieżących, wytworzonej
w końcowym roku badanego czasokresu, przez indeks ogólnego poziomu cen, wyrażający
wzrost cen w okresie badanym;
Wartości realne → metoda deflowania
100
ln
∗
=
rea
nom
PKB
PKB
PKB
Deflator
6
Makroekonomia
Wykład nr 2.
Obieg okrężny dochodu i produktu w gospodarce
Obieg okrężny w gospodarce
Obieg okrężny
– jest to odbywający się na rynkach przepływ strumieni produktów i czynników wytwórczych
miedzy podmiotami gospodarującymi, w zamian za dokonywane za nie płatności;
Model gospodarki
dwusektorowej
Model gospodarki
trójsektorowej
Model gospodarki
czterosektorowej
Uwzględnia:
a) sektor gospodarstw domowych;
b) sektor przedsiębiorstw;
c) udział państwa w gospodarce;
Uwzględnia:
a) sektor gospodarstw domowych;
b) sektor przedsiębiorstw;
Uwzględnia:
a) sektor gospodarstw domowych;
b) sektor przedsiębiorstw;
c) udział państwa w gospodarce;
d) kontakty gospod. z zagranicą
Modele gospodarki rynkowej
Gospodarka zamknięta
Gospodarka otwarta
7
Model gospodarki dwusektorowej
Cechy charakteryzujące model gospodarki dwusektorowej:
1. Gospodarka jest zamknięta – brak powiązań gospodarczych z resztą świata.
2. Brak ingerencji państwa w gospodarkę.
3. W gospodarce funkcjonują tylko gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa
– stąd określenie – model dwusektorowy;
4. Występują tylko dwa rynki:
– rynek zasobów;
– rynek dóbr konsumpcyjnych i kapitałowych oraz usług;
5. Wszystkie dochody zostają wydatkowane.
6. Wszystkie dobra i usługi zostają sprzedane.
7. Gospodarka dwusektorowa uwzględnia oszczędności i inwestycje.
Rynek
usług zasobów
Gospodarstwa
domowe
Przedsiębiorstwa
Rynek dóbr
konsumpcyjnych
i kapitałowych
Model gospodarki dwusektorowej
8
Gospodarka dwusektorowa +
oszczędności i inwestycje
Oszczędności
– są częścią dochodów gospodarstw domowych, która nie jest przeznaczana na zakup dóbr
i usług, ani na podatki;
Inwestycje
– są wydatkami przedsiębiorstw na dobra kapitałowe czyli takie, które mogą być użyte do
produkcji innych dóbr i usług;
Rynek finansowy
– jest to rynek, na którym pożyczkobiorcy otrzymują fundusze od pożyczkodawców za
pośrednictwem instytucji finansowych, takich jak banki, giełdy, etc.
Rynek
usług zasobów
Gospodarstwa
domowe
Przedsiębiorstwa
Rynek dóbr
konsumpcyjnych
i kapitałowych
Oszczędności
Inwestycje
Oszczędności plus
należne odsetki od
oszczędności
Rata kredytowa
plus odsetki
Rynek
Finansowy
Gospodarka dwusektorowa +
oszczędności i inwestycje
9
Cechy gospodarki zamkniętej
1. Przedsiębiorstwa oraz gospodarstwa domowe są od siebie uzależnione
–
gospodarstwa domowe uzależniają popyt od możliwości finansowych,
możliwości te zależą od wysokości wynagrodzeń płaconych przez pracodawców;
–
wynagrodzenia z kolei zależą od popytu na dobra i usługi oferowane przez przedsiębiorstwa
na rynku
2. Rozmiary prowadzonej działalności można mierzyć na trzy sposoby:
Pomiar strumieni pieniężnych występujących w gospodarce:
–
(1) strumienia wydatków na produkty i usługi,
–
(2) strumienia dochodów czynników produkcji,
Pomiar strumieni rzeczowych
–
(3) tj. strumieni wytwarzanych produktów i usług;
3. Wszystkie metody pomiarowe muszą dać jednakowy rezultat.
Rynek
usług zasobów
Gospodarstwa
domowe
Przedsiębiorstwa
Rynek dóbr
konsumpcyjnych
i kapitałowych
Rząd
Wydatki
rządowe
Transfery
Podatki
Subwencje
i dotacje
Pożyczki
rządowe
Raty
kredytowe
plus odsetki
Podatki
Oszczędności
plus odsetki od
oszczędności
Oszczędności
Inwestycje
Rynek
Finansowy
Model gospodarki trójsektorowej
10
Model gospodarki czterosektorowej
Model gospodarki czterosektorowej (otwartej) obejmuje:
1. Sektory gospodarstw domowych.
2. Sektor przedsiębiorstw.
3. Udział państwa w gospodarce.
4. Kontakty z zagranicą.
Model gospodarki czterosektorowej uwzględnia:
1. Odpływy od dotychczasowych strumieni pieniężnych.
2. Dopływy do dotychczasowych strumieni pieniężnych.
Odpływy
– gospodarstwa domowe tylko część dochodów przeznaczają na zakup krajowych produktów
i usług;
– z kolei przedsiębiorstwa tylko część dochodów przeznaczają na zakup czynników produkcji;
mamy pewne odpływy z dotychczasowego modelu ruchu okrężnego strumieni
pieniężnych;
Dopływy
– tylko część dochodów gospodarstw domowych pochodzi z krajowych przedsiębiorstw;
– tylko część dochodów przedsiębiorstw pochodzi z zakupów dokonywanych przez
gospodarstwa domowe;
mamy dodatkowe źródła dochodów czyli dopływy do dotychczasowych strumieni
pieniężnych;
Model gospodarki czterosektorowej
11
Rynek
usług zasobów
Gospodarstwa
domowe
Przedsiębiorstwa
Rynek dóbr
konsumpcyjnych
i kapitałowych
Rząd
Wydatki
rządowe
Transfery
Podatki
Subwencje
i dotacje
Pożyczki
rządowe
Raty
kredytowe
plus odsetki
Podatki
Oszczędności
plus odsetki od
oszczędności
Oszczędności
Inwestycje
Rynek
Finansowy
Napływ kapitału
Rynek zagraniczny
Eksport =
Import =
Odpływ kapitału
Rynek zagraniczny
Model gospodarki czterosektorowej
Ruch okrężny strumieni środków
pieniężnych w gospodarce
Dopływy finansowe:
Odpływy finansowe:
– I – inwestycje,
– S – oszczędności,
– G – wydatki rządowe,
– T – podatki,
– Ex – export,
– Im – import,
Państwo
G
G
T
T
Ex
Im
Zagranica
Im
Ex
Dochody
czynników
produkcji
Sektor bankowy
I
S
Gospodarstwa domowe
S
I
Przedsiębiorstwa
Wydatki na
produkty
i usługi
12
Saldo dopływów i odpływów finansowych
Saldo dodatnie (+)
tzn. dopływy > odpływy
– w takiej sytuacji mamy do czynienia ze wzrostem gospodarczym (tzw. ekspansja
gospodarki)
Saldo ujemne (–)
tzn. dopływy < odpływy
– w takiej sytuacji mamy do czynienia z recesją, która może przerodzić się w kryzys lub
depresję gospodarki,