Higienistka_stomatologiczna_322[03].O1.05

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Działalność gospodarcza

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi zdrowotne

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Kontraktowanie usług medycznych

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o funkcjonowaniu gospodarki

rynkowej, prawie pracy, formalno-prawnej obsłudze i organizacji usług medycznych oraz
zagadnieniach cywilnoprawnych, niezbędnych w pracy zawodowej higienistki stomatologicznej.

W poradniku zamieszczono:

–

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć juŜ ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

–

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

–

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

–

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy juŜ opanowałeś określone treści,

–

wiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne,

–

sprawdzian postępów,

–

sprawdzian osiągnięć – przykładowy zestaw zadań; zaliczenie testu potwierdzi opanowanie
materiału całej jednostki modułowej,

–

literaturę.

Schemat układu jednostek modułowych

322[03].O1.01

Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny

pracy, ochrony przeciwpoŜarowej, ochrony

rodowiska

322[03].O1

Podstawy zawodu

322[03].O1.02

Nawiązywanie i utrzymywanie

kontaktów międzyludzkich

322[03].O1.03

Analizowanie budowy, fizjologii

i patofizjologii narządu Ŝucia

322[03].O1.04

Udzielanie pierwszej pomocy

322[03].O1.05

Stosowanie przepisów prawa i zasad

ekonomiki w ochronie zdrowia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

posłuŜyć się podstawową terminologią z zakresu ekonomiki i zarządzania,

–

wyjaśnić funkcjonowanie mechanizmu rynkowego we współczesnej gospodarce,

–

zinterpretować przepisy prawa medycznego,

–

określić źródła i wyjaśnić sposoby finansowania świadczeń zdrowotnych,

–

wyjaśnić istotę i zasady funkcjonowania systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce,

–

scharakteryzować specyfikę rynku usług medycznych,

–

określić czynniki wpływające na popyt i podaŜ usług medycznych,

–

określić podmioty uprawnione do realizacji świadczeń zdrowotnych,

–

wyjaśnić zasady reglamentowania dostępu do niektórych usług medycznych,

–

określić rodzaje kontraktów na usługi medyczne,

–

określić procedurę kontraktowania usług medycznych,

–

scharakteryzować działalność organizacji oraz instytucji zajmujących się ochroną praw
pacjenta,

–

zaspokoić uzasadnione roszczenia pacjenta dotyczące świadczonych usług medycznych,

–

uzasadnić znaczenie profesjonalizmu i zaufania do personelu medycznego udzielającego
ś

wiadczeń zdrowotnych,

–

zastosować przepisy prawa pracy dotyczące praw i obowiązków pracownika oraz
pracodawcy,

–

zastosować przepisy prawa dotyczące wykonywanych zadań zawodowych,

–

sporządzić dokumenty związane z poszukiwaniem pracy i zatrudnieniem,

−

zastosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej,

−

sporządzić dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

−

zinterpretować podstawowe przepisy prawa dotyczące odpowiedzialności cywilnej i karnej,

−

posłuŜyć się specjalistycznymi programami komputerowymi,

–

skorzystać z róŜnych źródeł informacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Działalność gospodarcza

4.1.1. Materiał nauczania

Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy „Prawo działalności gospodarczej” jest

zarobkowa  działalność  wytwórcza,  handlowa,  budowlana,  usługowa  oraz  wyszukiwanie,
rozpoznawanie  i  eksploatacja  zasobów  naturalnych,  wykonywana  w  sposób  zorganizowany
i  ciągły.  Aby  działalność  była  zakwalifikowana  jako  gospodarcza,  musi  spełnić  łącznie  dwa
warunki,  które  odnoszą  się  do  celu  prowadzonej  działalności  oraz  stopnia  samodzielności
ekonomiczno-finansowej, a takŜe prowadzić interesy w sposób zorganizowany i ciągły, czyli
w formie przedsiębiorstwa.

Współczesne ustawodawstwo uznaje zasadę wolności gospodarczej, której treścią jest

reguła, według której podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne
i dozwolone kaŜdemu na równych prawach, ale z zachowaniem warunków określonych
przepisami prawa.

Zasadzie wolności gospodarczej towarzyszy zasada równości gospodarczej, według

której przedsiębiorcy niezaleŜnie od typu własności, na jednolitych zasadach podlegają
obciąŜeniom publiczno-prawnym, w tym zwłaszcza podatkom oraz korzystają z kredytów
bankowych i zaopatrzenia w środki produkcji.

RozróŜnienie rodzajów przedsiębiorców wprowadza ustawa „Prawo o działalności

gospodarczej”,  stanowi  ona,  Ŝe  przedsiębiorcą  moŜe  być  osoba  fizyczna,  osoba  prawna,
a  takŜe  jednostka  organizacyjna  nieposiadająca  osobowości  prawnej.  Osoba  fizyczna
to  człowiek,  który  dysponuje  zdolnością  prawną  od  chwili  urodzenia,  dzięki  czemu  ma
moŜność  bycia  podmiotem  prawa.  Zdolność  prawna  osoby  fizycznej  nie  moŜe  być  niczym
ograniczona i kończy się z chwilą jej śmierci. Przedsiębiorcą moŜe być tylko osoba fizyczna.
posiadająca  pełną  zdolność do czynności prawnych, czyli mogąca nabywać prawa i zaciągać
zobowiązania np. poprzez zawieranie umów gospodarczych.

Osobą prawną jest, zgodnie z kodeksem cywilnym, skarb państwa i jednostki

organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość prawną, np. na drodze ustawowej. Poza
skarbem państwa i gminami – osobami prawnymi, które nie są przedsiębiorstwami, występują
osoby prawne, dla których cecha bycia przedsiębiorcą jest najwaŜniejsza w opisie ich statusu
prawnego. Spośród nich najwaŜniejsze są spółki kapitałowe, duŜe znaczenie mają teŜ
przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie.

Typy działalności gospodarczej zostały określone bardzo ogólnie, dzięki czemu moŜliwe

jest objęcie jej zakresem bardzo róŜnych dziedzin aktywności, w tym ochrony zdrowia.

Wyznacznikami działalności gospodarczej są:

1)  gospodarczy charakter prowadzonej działalności,
2)  cel zarobkowy,
3)  prowadzenie działalności w sposób zorganizowany i trwały,
4)  prowadzenie działalności na własny rachunek prowadzącego.

Z gospodarczym charakterem prowadzonej działalności wiąŜe się występowanie

w stosunkach prawnych w charakterze profesjonalisty, a więc prowadzenie przedsiębiorstwa,
w oparciu  o  które  moŜna  wyodrębnić  kompleks  majątkowy.  Z  kolei  wskazanie  celu
zarobkowego  pozwala  zakładać,  Ŝe  celem  działalności  gospodarczej  musi  być  osiąganie
zysku.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Działalność musi być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, czyli musi być

realizowana  w  ramach  procesu  prowadzenia  przedsiębiorstwa  jako  koncepcja  prowadzenia
działalności,  a  nie  czynność  jednorazowa.  Działalność  musi  być  prowadzona  we  własnym
imieniu, czyli właściciel ponosi odpowiedzialność za podejmowane czynności.

Kryterium podmiotowym uznania za przedsiębiorcę jest zawodowe występowanie we

własnym imieniu, co łączy się z posiadaniem określonej wiedzy i umiejętności związanych
z wykonywaną działalnością zarobkową.

Działalność gospodarcza moŜe być prowadzona bezpośrednio wtedy, w zaleŜności od tego,

czy będą ją prowadzić sami przedsiębiorcy, czy teŜ z innymi osobami – będzie im przysługiwał
status przedsiębiorcy indywidualnego lub wspólnika spółki cywilnej. Istnieje teŜ forma spółki
handlowej, wtedy przedsiębiorcą będzie powołana w tym celu spółka handlowa, zaś jej
uczestnicy będą przedsiębiorcami jedynie pośrednio.

Jeśli osoby tworzące spółkę handlową chcą wpływać bezpośrednio na podejmowanie przez

spółkę  decyzji  gospodarczych,  mogą  wybrać  formę  prawną  spółki  osobowej  z  pozycją
wspólnika  jawnego,  partnera  lub  komplementariusza  prowadzącego  sprawy  spółki.  Mogą  teŜ
wybrać  formę  prawną  spółki  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  lub  spółki  akcyjnej,  wtedy
mogą wejść do zarządu takiej spółki.

Do prowadzenia działalności gospodarczej ustawodawca przewidział teŜ:

−

przedsiębiorstwa państwowe,

−

spółdzielnie,

−

towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,

−

inne osoby prawne, jeśli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi
wpisania do rejestru przedsiębiorców, np.: fundacje, stowarzyszenia.
Aby podjąć działalność gospodarczą, naleŜy zastosować się do obowiązujących przepisów

prawnych  określonych  w  ustawie  „Prawo  działalności  gospodarczej”.  Przewidują  one,  Ŝe
podejmowanie  i  wykonywanie  działalności  gospodarczej  jest  wolne  dla  kaŜdego  na  równych
prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Przedsiębiorca prowadzący
działalność  gospodarczą  powinien  zapewnić,  o  ile  ustawy  wprowadzają  obowiązek  posiadania
odpowiednich kwalifikacji, aby prace, zajęcia lub czynności, gdzie taki obowiązek istnieje, były
wykonywane przez osoby, które je posiadają.

Prowadzenie praktyki medycznej jest rodzajem działalności gospodarczej w zakresie

wiadczenia usług medycznych. Działalność ta moŜe być realizowana albo w postaci

indywidualnej  praktyki,  albo  poprzez  zakład  opieki  zdrowotnej  publiczny  lub  niepubliczny.
Wybór  formy  determinuje  w  duŜym  stopniu  przyszły  kształt  działalności,  a  takŜe  decyduje
o trybie rejestracji działalności gospodarczej.

Definicję świadczeniodawcy moŜna znaleźć w ustawie o ubezpieczeniu w Narodowym

Funduszu Zdrowia, według niej przez pojęcie świadczeniodawcy rozumie się:
1. Zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego statucie, grupową

praktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniarek lub połoŜnych, osobę wykonującą zawód
medyczny w ramach indywidualnej lub specjalistycznej praktyki.

2. Osobę fizyczną inną niŜ wyŜej wymieniona, która uzyskała fachowe uprawnienia do

udzielania świadczeń zdrowotnych i udziela ich w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej.

3. Jednostkę budŜetową tworzoną i nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej, ministra

właściwego  do  spraw  wewnętrznych  lub  Ministra  Sprawiedliwości,  posiadającą
w strukturze  organizacyjnej  ambulatorium  z  izbą  chorych  lub  lekarza  podstawowej  opieki
zdrowotnej,  w  której  gromadzone  są  środki  specjalne  na  finansowanie  wydatków
związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ustawa

powszechnym

ubezpieczeniu zdrowotnym takŜe zawiera definicję

wiadczeniodawcy: jest nim zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego

statucie oraz osoba fizyczna wykonująca zawód medyczny w ramach indywidualnej lub
specjalistycznej praktyki albo osoba, która uzyskała fachowe kwalifikacje do udzielania
ś

wiadczeń zdrowotnych i udziela je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zasady wykonywania świadczeń zdrowotnych przez osoby fizyczne wykonujące zawód

medyczny  lub  grupową  praktykę  lekarską  określają  przepisy  ustawy  o  zawodzie  lekarza.
Wynika  z  niej,  Ŝe  usługi  medyczne  mogą  być  wykonywane  w  formie  zakładów  opieki
zdrowotnej lub w formach określonych w ustawie.

Ustawy zasadniczo dopuszczają dwie formy prowadzenia praktyk grupowych: spółkę

cywilną  oraz  spółkę  partnerską.  W  przypadku  gdy  świadczeń  refundowanych  udzielają
lekarze,  pielęgniarki  lub  połoŜne  wykonujący  zawód  w  formie  praktyki  grupowej
prowadzonej  jako  spółka  cywilna,  świadczeniodawcami  powinni  być  odpowiednio  wszyscy
wspólnicy spółki cywilnej. Stroną kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia będzie wtedy
kaŜdy z podmiotów wykonujących zawód w tej formie.

W przypadku, gdy praktyka grupowa prowadzona jest w formie spółki partnerskiej, ze

względu na zdolność prawną spółek partnerskich do zaciągania zobowiązań, stroną kontraktu
będzie spółka.

W przypadku praktyk grupowych prowadzonych jako spółki partnerskie naleŜy w roli

wiadczeniodawcy widzieć spółkę partnerską, a nie prowadzoną przez wspólników praktykę

grupową. Umowa o udzielanie świadczeń moŜe być zawarta wyłącznie ze świadczeniodawcą,
który został wybrany do udzielania świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych
w ustawie.

Usług medycznych w formie praktyki indywidualnej lub grupowej mogą udzielać, zgodnie

z ustawą o zawodzie lekarza i ustawą o zawodzie pielęgniarki i połoŜnej, tylko wymienione w
niej grupy zawodowe. MoŜna wyróŜnić jeszcze inne grupy zawodowe (średni personel ochrony
zdrowia), które mogą udzielać świadczeń zdrowotnych refundowanych z ubezpieczenia, nie
mają one jednak moŜliwości zawarcia samodzielnie umowy z Funduszem i praktykują u innych
ś

wiadczeniodawców. Do katalogu tych podmiotów wchodzą m.in. podmioty realizujące usługi

zaopatrzenia  w  przedmioty  ortopedyczne  i  medyczne  środki  pomocnicze  oraz  wykonujące
czynności techniczne z zakresu protetyki i ortodoncji, jak równieŜ świadczące usługi transportu
sanitarnego  innego  niŜ  określony  w  ustawie  o  ratownictwie  medycznym.  Do  tych  podmiotów
moŜna  zaliczyć,  np.:  uprawnionych  do  prowadzenia  rehabilitacji  magistrów  rehabilitacji
leczniczej  lub  fizykoterapii,  psychologów  lub  inne  osoby  posiadające  wykształcenie  przydatne
przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie, w jakim mogą samodzielnie ich udzielać.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest działalność gospodarcza?
2.  Co jest wyznacznikiem działalności gospodarczej?
3.  Czym róŜni się osoba prawna od osoby fizycznej?
4.  Jakie są róŜnice między prowadzeniem działalności gospodarczej pośrednio i bezpośrednio?
5.  Jakie  znaczenie  dla  przedsiębiorstwa  ma  wybór  określonej  formy  działalności

gospodarczej?

6.  Kto i na jakich zasadach moŜe utworzyć zakład opieki zdrowotnej?
7.  Kto i na jakich zasadach moŜe świadczyć usługi zdrowotne?
8.  Jakie przepisy prawne regulują świadczenie usług zdrowotnych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy form organizacyjno-prawnych prowadzenia działalności gospodarczej.

WskaŜ ich wady i zalety oraz moŜliwość wykorzystania jako formy prowadzenia publicznego
i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować formy organizacyjno-prawnych prowadzenia działalności gospodarczej,
2) przeanalizować przepisy prawa mówiące o zakładaniu działalności gospodarczej

w ochronie zdrowia,

3) wypisać wady i zalety poszczególnych form prowadzenia działalności,
4) określić moŜliwość wykorzystania poszczególnych form organizacyjno-prawnych do

prowadzenia działalności usługowej w ochronie zdrowia,

5) wskazać formy prowadzenia działalności przydatne do prowadzenia publicznego

i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Sporządź wykaz czynności związanych z zakładaniem działalności gospodarczej

pozwalającej na świadczenie usług medycznych w zawodzie higienistka stomatologiczna.
Przydatne będą adresy internetowe: www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl, www.iFirma.pl,
www.wskazowkiksiegowe.pl, www.eGospodarka.pl.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać we wskazanej przez nauczyciela literaturze i w Internecie odpowiednie akty

prawne, regulujące działalność gospodarczą w ochronie zdrowia,

2)  przeanalizować przepisy prawa mówiące o zakładaniu działalności gospodarczej,
3)  ustalić wykaz czynności niezbędnych do załoŜenia działalności gospodarczej,
4)  wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji przedsiębiorstwa osoby fizycznej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odszukać akty prawne określające działalność gospodarczą w ochronie

zdrowia?

2) zinterpretować przepisy prawne regulujące świadczenie usług zdrowotnych?

3) znaleźć akty prawne określające warunki powstania i funkcjonowania

praktyki w zawodzie higienistka stomatologiczna?

4) uzasadnić wybór formy prowadzenia działalności gospodarczej w ochronie

zdrowia?

5) ustalić wykaz czynności niezbędnych do załoŜenia działalności gospodarczej?

6) wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji przedsiębiorstwa

osoby fizycznej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej

4.2.1. Materiał nauczania

Przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym oznacza kompleks majątkowy

zorganizowany w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W takim ujęciu
przedsiębiorstwo składa się z elementów majątkowych takich, jak: zespoły budynków,
maszyny, urządzenia, surowce oraz firma, czyli nazwa przedsiębiorstwa, patenty, licencje, itp.
Składnikiem przedsiębiorstwa jest takŜe jego struktura organizacyjna.

Według kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych

i niematerialnych,  przeznaczonych  do  realizacji  określonych  zadań  gospodarczych,  obejmuje
wszystko, co wchodzi w jego skład, a w szczególności:
1)  firmę (nazwę), znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo,
2)  księgi handlowe,
3)  nieruchomości i ruchomości naleŜące do przedsiębiorstwa, w tym produkty i materiały,
4)  patenty, wzory uŜytkowe i zdobnicze,
5)  zobowiązania i obciąŜenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
6)  prawa wynikające z najmu i dzierŜawy lokali zajmowanych przez przedsiębiorstwo.

W znaczeniu podmiotowym przedsiębiorstwo to wyodrębniony ustawowo zespół praw

i obowiązków, ściśle związanych z tym przedsiębiorstwem. Takie przedsiębiorstwo musi
przybrać konkretną postać formalno-prawną.

Podjęcie działalności gospodarczej wiąŜe się z dokonaniem wielu czynności formalnych

i organizacyjnych.

Zanim zarejestruje się przedsiębiorstwo, naleŜy prześledzić akty prawne, takie jak:

−

ustawa „Prawo działalności gospodarczej” z 1999 r. z późniejszymi zmianami,

−

ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (sierpień 2007 r. – tekst jednolity),

−

ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z października 2006 r. – tekst ujednolicony),

−

ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (z lipca 1991 r. z późniejszymi
zmianami),

−

ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne (z listopada 1998 r. z późniejszymi zmianami),

−

ustawa o podatku od towarów i usług (z marca 2004 r. z późniejszymi zmianami),

−

inne ustawy wprowadzane w trakcie trwania działalności.
Z kolei przy rejestracji firmy mogą okazać się niezbędne dokumenty, takie jak:

−

wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej,

−

karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Pracy – wymagana, gdy firma,
oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,

−

karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Sanitarnej – wymagana, gdy
firma, oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,

−

NIP – 1 – jeśli działalność gospodarcza będzie prowadzona samodzielnie,

−

VAT – R – zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług,

−

ZUS ZFA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby fizycznej,

−

ZUS ZPA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,

−

ZUS ZUA – zgłoszenie do ubezpieczeń,

−

ZUS ZZA – zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego,

−

wniosek o numer REGON.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Utworzenie przedsiębiorstwa, zwłaszcza prywatnej praktyki medycznej, w określonych

ramach prawno-organizacyjnych, powinno być poprzedzone rzetelną analizą, gdyŜ wybór
określonej formy działalności decyduje o:

−

rodzaju i skali odpowiedzialności przedsiębiorstwa i jego właściciela/właścicieli wobec
wierzycieli (cały majątek lub do pewnej jego wysokości),

−

uprawnieniach właściciela/właścicieli i osób prowadzących przedsiębiorstwo w zakresie
zarządzania, kontroli, reprezentowania na zewnątrz,

−

stopniu upublicznienia działalności przedsiębiorstwa (informowanie o wynikach
działalności),

−

moŜliwości i stopniu trudności pozyskania lub zmiany kapitału przedsiębiorstwa,

−

sposobie rozliczania przez księgowego,

−

procedurze powołania, rozwiązania i likwidacji przedsiębiorstwa,

−

stopniu zaufania potencjalnych klientów i wierzycieli.
Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z 1991 r. z późniejszymi zmianami, z sierpnia

2007 r. – tekst jednolity) mówi, iŜ zakład opieki zdrowotnej to wyodrębniony organizacyjnie
zespół osób i środków majątkowych, utworzony i utrzymywany w celu udzielania świadczeń
zdrowotnych i promocji zdrowia.

W zaleŜności od podmiotu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej, moŜna wyodrębnić

publiczne  i  niepubliczne  zakłady  opieki  zdrowotnej.  Zakłady  opieki  zdrowotnej  mogą  być
tworzone  i  utrzymywane  przez  osoby  fizyczne.  Świadczenia  zdrowotne  mogą  być  udzielane
przez  zakłady  opieki  zdrowotnej,  np.  tworzone  przez  osoby  fizyczne  jako  spółki  lub  przez
osoby fizyczne o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych (art. 4 Ustawy).

Zakładając zakład opieki zdrowotnej, czy teŜ tylko podejmując w nim pracę, kaŜdy

powinien  dobrze  przeanalizować  akty  prawne  dotyczące  prawa  cywilnego,  prawa  pracy,
prawa  o  ubezpieczeniach  społecznych  oraz  prawa  o  ubezpieczeniach  zdrowotnych.  Jest  to
potrzebne,  aby  nie  złamać  obowiązujących  przepisów  i  nie  ponosić  w  związku  z  tym
konsekwencji  karnych,  ale  takŜe  po  to,  aby  potencjalny  pracodawca,  świadomie  bądź
nieświadomie, nie wykorzystał naszej nieznajomości prawa (nieznajomość prawa nie zwalnia
od jego przestrzegania).

Podstawy prawne funkcjonowania zakładu opieki zdrowotnej to:

−

ustawa z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91 poz. 408 z 1991 r.
z późniejszymi zmianami),

−

wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, rejestrze publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, prowadzonym przez właściwy sąd rejonowy,

−

wpis w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonym przez właściwego wojewodę,

−

statut zakładu opieki zdrowotnej.
Zestaw przepisów, z którymi naleŜy się zapoznać, aby uniknąć problemów prawnych:

−

Kodeks  pracy,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:  kwalifikacji  zawodowych  pracowników,
rodzaju  stosunków  pracy,  nawiązywania  i  rozwiązywania  stosunku  pracy,  równego
traktowania w pracy, konsekwencji dyskryminacji w pracy, praw i obowiązków pracodawcy
i  pracownika,  czasu  pracy,  zasad  przyznawania  urlopów,  zasad  rozwiązywania  sporów
o roszczenia w sprawie pracy, wynagrodzenia za pracę i jego ochrony, odpraw emerytalnych,
rentowych, pośmiertnych, zakazu konkurencji, nagród i wyróŜnień, bezpieczeństwa i higieny
pracy, zatrudniania młodocianych, kobiet, kobiet w ciąŜy i karmiących.

−

Kodeks  cywilny,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:  zdolności  prawnej  i  zdolności  do
czynności prawnych, osoby prawnej i osoby fizycznej, przedsiębiorców i ich oznaczenia,
czynności  prawnych  i  ich  form,  zawarcia  umowy,  wad  oświadczenia  woli,
przedstawicielstwa,  pełnomocnictwa,  własności,  uŜytkowania  przez  osoby  prawne
i fizyczne, zobowiązań, przedawnienia roszczeń.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Ustawa o ubezpieczeniach społecznych, a w nim przepisy dotyczące m.in.: organizowania
i finansowania ubezpieczeń społecznych, zasad przyznawania emerytur i rent, zaopatrzenia
emerytalno-rentowego pracowników i ich rodzin, zaopatrzenia z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych, ubezpieczenia społecznego na wypadek choroby
i macierzyństwa, ubezpieczeń zdrowotnych, pomocy społecznej.

−

Ustawa  o  powszechnym  ubezpieczeniu  zdrowotnym,  a  w  niej  przepisy  dotyczące
obowiązku  ubezpieczenia  zdrowotnego,  sposobu  zbierania  składek  na  ubezpieczenie
zdrowotne,  świadczeń  z  ubezpieczenia  zdrowotnego,  organizacji  udzielania  świadczeń
z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, organizacji i zakresu działania Narodowego Funduszu
Zdrowia  oraz  jego  gospodarki  finansowej,  uprawnień  kontrolnych  Zakładu  Ubezpieczeń
Społecznych i Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, przepisów karnych.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Które akty prawne regulują powstanie przedsiębiorstwa usługowego?
2.  Jakie dokumenty są niezbędne przy zakładaniu firmy?
3.  Jakie są podstawy prawne funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej?
4.  Jakie warunki naleŜy spełnić, Ŝeby utworzyć niepubliczny zakład opieki zdrowotnej?
5.  Jakie  przepisy  prawa  pracy,  cywilnego  oraz  ustawy  naleŜy  znać,  aby  być  pracownikiem

wiadomym swych praw i obowiązków?

6. Które przepisy prawne regulują obowiązek ubezpieczenia społecznego pracownika

i pracodawcy?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Znajdź i przeanalizuj akty prawne określające zasady powoływania oraz warunki

działania i funkcjonowania prywatnej praktyki w zawodzie higienistka stomatologiczna.
Przydatne będą adresy internetowe www.nfz.gov.pl, www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych i w Internecie akty prawne określające zasady

powoływania i warunki działania prywatnej praktyki w zawodzie higienistka
stomatologiczna,

2) przeanalizować akty prawne,
3) zapisać warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła funkcjonować

prywatna praktyka.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Znajdź w dostępnej literaturze i w Internecie, a następnie dokonaj analizy aktów

prawnych, dotyczących prawa cywilnego, prawa pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych
i zdrowotnych, które powinien znać nowo przyjmowany pracownik.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować dostępną literaturę i zasoby Internetu,
2)  wskazać akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw i obowiązków pracownika,
3)  wskazać akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnych,
4)  przeanalizować  akty  prawne  pod  kątem  wykorzystania  w  pracy  w  zawodzie  higienistka

stomatologiczna.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odszukać akty prawne określające zasady powoływania i warunki działania

prywatnej praktyki w zawodzie higienistka stomatologiczna?

2) określić warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła

funkcjonować prywatna praktyka świadcząca usługi medyczne?

3) scharakteryzować akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw

i obowiązków pracownika?

4) scharakteryzować akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach

społecznych i zdrowotnych?

5) określić zagroŜenia wynikające z niestosowania się pracodawcy

do przepisów prawnych wynikających z Kodeksu cywilnego i Kodeksu
pracy?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi

zdrowotne

4.3.1. Materiał nauczania

Zanim utworzy się zakład opieki zdrowotnej, zwłaszcza niepubliczny, naleŜy sporządzić

biznes plan, aby móc przewidzieć, czy i jaka inwestycja ma szanse powodzenia. Biznesplan
jest dokumentem, który:

−

określa i wytycza działalność przedsiębiorstwa w przyszłości,

−

pozwala określić niezbędne zasoby, przewidywane koszty oraz ocenić, czy warto ponosić
ryzyko związane z inwestowaniem, czyli pozwala ocenić opłacalność przedsięwzięcia,

−

później stanowi podstawę do kontrolowania, czy działalność firmy zmierza do
osiągnięcia wytyczonego celu,

−

umoŜliwia podjęcie właściwych decyzji dotyczących teraźniejszości i przyszłości
przedsiębiorstwa,

−

pozwala pozyskać ewentualnego inwestora lub sponsora, który pomoŜe rozwinąć
i uatrakcyjnić działalność,

−

daje szansę zaprezentowania zamiarów, pomysłów i zdolności w zakresie zarządzania
przedsiębiorstwem,

−

gdy jest pisany samodzielnie, pozwala wychwycić wszystkie braki i niedociągnięcia,
dzięki czemu moŜna je wyeliminować przed wejściem na rynek.
Zanim rozpocznie się pracę nad biznesplanem, naleŜy odpowiedzieć sobie na pytania:

−

jaka jest usługa lub produkt, który chcemy oferować na rynku usług medycznych,

−

czy będzie czymś zupełnie nowym, czy teŜ zastąpi coś, co juŜ istnieje,

−

czy cena usługi/produktu będzie konkurencyjna, jakość wyŜsza niŜ u konkurencji,
a dostępność lepsza.
Odpowiedzi na powyŜsze pytania pozwolą wyodrębnić te cechy usługi/produktu, które

wiadczą o ich przewadze rynkowej.

Kolejny krok, to zastanowienie się, w jaki sposób naleŜałoby wprowadzić usługę/produkt

na rynek, do jakich klientów będą one adresowane, na jakiej podstawie uwaŜamy, Ŝe właśnie
ci klienci wybiorą właśnie nasz zakład i nasze usługi, a takŜe, w jaki sposób wprowadzimy
naszą usługę czy produkt na rynek.

Bardzo waŜne jest to, Ŝe konstrukcja biznesplanu zaleŜy od tego, kto będzie jego

odbiorcą. Na przykład, jeśli staramy się o kredyt, to w biznesplanie musi znaleźć się
wystarczająco duŜa ilość informacji dotyczących finansów.

Podsumowując, w biznesplanie powinny być opisane: cel firmy, jej osobowość prawna,

rodzaj  działalności,  struktura  organizacyjna,  osoby  zarządzające,  a  takŜe  klienci,  do  których
chcemy  dotrzeć  i  rynek,  na  który  chcemy  wejść.  WaŜne  jest,  aby  przedstawić  cechy
usługi/produktu, kanały i sposoby dystrybucji, sprzedaŜy, a takŜe sposoby pozyskania klientów,
strategie  marketingowe,  jakie  zamierzamy  zastosować.  Niezbędna  jest  teŜ  prognoza  sprzedaŜy
usług/produktu,  zysków,  a  na  koniec  analiza  ryzyka  spowodowana,  np.  pojawieniem  się
konkurencji.

Części, z których powinien składać się prawidłowo opracowany biznesplan:

1. Wstęp – powinien przyciągnąć uwagę czytelnika pokazując pozycję przedsiębiorstwa na

rynku,  produkty/usługi,  które  chcemy  zaoferować,  ich  przewagę  nad  konkurencyjnymi,
powody, dla których klient wybierze nasz produkt, docelowy rynek, perspektywy wzrostu
sprzedaŜy,  cele  firmy  krótko-  i  długookresowe,  przewidywane:  sprzedaŜ,  zyski,
zapotrzebowanie  na  gotówkę,  korzyści  dla  inwestorów  z  tytułu  udzielenia  poŜyczki.  Tę
część pisze się na samym końcu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. Opis przedsięwzięcia: nazwa, adres, misja, cele przedsiębiorstwa, forma prawna, struktura

organizacyjna firmy, dane o właścicielu przedsiębiorstwa, załodze, informacje
o profesjonalistach, radzie nadzorczej (jeśli jest), zaciągniętych kredytach, proponowanych
zabezpieczeniach kredytu.

3. Kierownictwo i zarządzanie przedsiębiorstwem: wykształcenie, osiągnięcia, awanse,

kariera zawodowa, dotrzymywanie zobowiązań, zakres obowiązków i odpowiedzialności
poszczególnych członków kierownictwa.

4. Plan marketingowy: strategia marketingowa i oferta firmy, klienci firmy, ich

charakterystyka, opis rynku, rynek docelowy, opis konkurencji, oddziaływanie na rynek –
narzędzia marketingowe, charakterystyka dostawców.

5. Plan finansowy – jest to fundament biznesplanu i punkt wyjścia do jego opracowania.

Dla nowego przedsiębiorstwa najczęściej opracowuje się prognozę finansów na 3–5 lat.
ZałoŜenia co do przyszłości powinny uwzględniać: koniunkturę gospodarki, perspektywy
rozwoju sektora, prognozowany popyt na usługi, inflacyjny wzrost cen, stopy procentowe
kredytów, politykę podatkową. Dobrze jest sporządzić prognozę finansową w wariancie
optymistycznym, pesymistycznym i pośrednim.

6. Czynniki ryzyka i powodzenia, czyli szanse i zagroŜenia.
7. Kalendarium, czyli harmonogram działań związanych z uruchomieniem firmy, terminy

wyznaczające kolejne etapy rozwoju przedsiębiorstwa.

8. Załączniki: prognoza wyniku finansowego, plan wpływów i wydatków, inne opracowania

związane z branŜą przedsiębiorstwa.
Poprawnie przygotowany biznesplan stanowi nie tylko dokument niezbędny dla

kredytodawcy,  ale  jest  teŜ  podstawą  działania  przedsiębiorcy.  W  przypadku  zakładu  opieki
zdrowotnej  tym  bardziej  jest  pomocny  w  precyzyjnym  określeniu  zakresu  działalności,
doborze  personelu  o  niezbędnych,  waŜnych  kwalifikacjach  i  dokładnym  ustaleniu
potrzebnych  urządzeń  i  sprzętu.  Biznesplan  to  podstawa  i  bez  niego  niezwykle  trudne  jest
osiągnięcie sukcesu, zwłaszcza w branŜy usług medycznych.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest cel opracowania biznesplanu dla zakładu opieki zdrowotnej?
2.  Jakie elementy powinien zawierać prawidłowo sporządzony biznesplan?
3.  Który z elementów biznesplanu jest najwaŜniejszy dla potencjalnego inwestora?
4.  Który z elementów biznesplanu moŜe pomóc poprawnie ocenić sytuację finansową firmy?
5.  Jaki jest związek między planowaniem a ryzykiem w działalności gospodarczej?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy SWOT przedsiębiorstwa z opisu:
Analiza SWOT wykorzystuje prosty schemat klasyfikacji, dzieląc wszystkie czynniki

wpływające na obecną i przyszłą sytuację strategiczną przedsiębiorstwa według miejsca
powstania (na wewnętrzne i zewnętrzne) i sposobu oddziaływania (na pozytywne i negatywne).
Ze skrzyŜowania tych dwóch kryteriów powstają szanse, zagroŜenia, mocne i słabe strony.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Opis przedsiębiorstwa

Pan Janek, który skończył szkołę medyczną wraz ze swoim kolegą Markiem, który

właśnie  kończy  szkołę  zarządzania  i  marketingu  postanowili,  Ŝe  załoŜą  własną  firmę.  Będą
szkolili  pracowników  małych  zakładów  opieki  zdrowotnej  i  ośrodków  pomocy  rodzinie
w świadczeniu opieki medycznej w warunkach domowych, gdyŜ na te usługi jest bardzo duŜe
zapotrzebowanie.  Produktem  ich  firmy,  którą  nazwali  „Medicopter”,  będzie  pakiet  usług
edukacyjnych, za który męŜczyźni planują pobierać opłatę 2000 pln za kurs.

Realizacja tej usługi pociągnie za sobą koszty związane z uŜywaniem telefonów

komórkowych,  zuŜyciem  benzyny  i  materiałów  biurowych,  koszt  wynajęcia  pomieszczenia,
ogłoszenia  w  mediach,  zakup  materiałów  komputerowych  i  biurowych,  opłata  abonamentu
komórkowego,  koszty  energii  i  wynagrodzeń  pana  Jana  i  pana  Marka  wraz  z  pochodnymi,
a takŜe  podatek  od  działalności  gospodarczej  –  wszystko  w  sumie  7000  miesięcznie.  Na
początek,  Ŝeby  nie  zwiększać  kosztów,  będą  wykorzystywać  w  firmie  własny  sprzęt
komputerowy i samochód Jana.

W ich miejscowości działa juŜ od kilku lat jeden zakład szkoleniowy, ale on prowadzi

kursy w wielu dziedzinach, nie tylko medycznej. Czy w liczącej 50 000 mieszkańców
miejscowości wypoczynkowej znajdzie się wystarczająca ilość klientów, którzy zechcą kupić
produkt firmy „Medicopter”?

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować literaturę na temat dokonywania analizy SWOT,
2)  wskazać podstawowe elementy analizy,
3)  dokonać analizy SWOT przedsiębiorstwa,
4)  określić brakujące informacje,
5)  zaplanować, jakie jeszcze dane naleŜy uwzględnić, aby analiza SWOT była pełna.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

opis przedsiębiorstwa,

−

papier formatu A4,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Opracuj projekt biznesplanu przydatny dla prowadzenia działalności gospodarczej

w zawodzie higienistka stomatologiczna.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować literaturę na temat opracowywania biznesplanu,
2)  wskazać podstawowe elementy biznesplanu,
3)  wybrać sposób zapisania biznesplanu,
4)  określić załoŜenia strategiczne i plan działania,
5)  dokonać wstępnej analizy finansowej,
6)  sporządzić biznesplan.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4,

−

komputer z dostępem do Internetu i arkuszem kalkulacyjnym,

−

nośnik elektroniczny ze wzorem biznesplanu (płyta, dyskietka),

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować zakres działań, jakie naleŜy podjąć, aby opracować

poprawny biznesplan?

2) scharakteryzować zawartość podstawowych działów biznesplanu?

3) dobrać sposób zapisania biznesplanu i uzasadnić ten wybór?

4) dokonać wstępnej analizy SWOT niezbędnej przed przystąpieniem do

wykonania biznesplanu?

5) określić załoŜenia strategiczne i plan działania firmy?

6) opracować projekt biznesplanu dotyczącego własnej działalności

gospodarczej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Kontraktowanie usług medycznych

4.4.1. Materiał nauczania

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 30 sierpnia 1991 r. (z późniejszymi zmianami)

oraz  Rozporządzanie  Ministra  Zdrowia  z  5  sierpnia  1993  r.  stworzyły  podstawy  prawne  dla
systemu,  w  którym  moŜe  być  rozdzielone  finansowanie  opieki  zdrowotnej  i  jej świadczenie.
Płatnik (Narodowy Fundusz Zdrowia) moŜe skoncentrować się na planowaniu strategicznym,
finansowaniu  i  procesach  regulacji  w  ochronie  zdrowia,  natomiast  świadczeniodawcy  mogą
poświęcić  swą  uwagę  podnoszeniu  poziomu  opieki  zdrowotnej  i  zarządzaniu  swoimi
praktykami w sposób coraz bardziej efektywny.

Jednym

instrumentów

stosowanych

przy

rozdzieleniu

funkcji

płatnika

i świadczeniodawcy jest kontrakt zawarty pomiędzy nimi. Jest to umowa prawna pomiędzy
dwiema lub więcej niezaleŜnymi stronami, a warunki kontraktu stanowią przedmiot negocjacji.

Kontrakty słuŜą wielu celom:

−

ustalają prawny stosunek między stronami,

−

regulują prawa i obowiązki stron,

−

potwierdzają intencje obu stron,

−

eliminują niepewności dotyczące praw, obowiązków i współpracy,

−

chronią przed konfliktami w przyszłości,

−

przyczyniają się do ustalenia związku opartego na otwartości, dobrej wierze, wzajemnym
szacunku i zaufaniu partnerów oraz na racjonalnym stosunku do podstawowych zasad
ekonomii.
Kontrakt zawierany jest pomiędzy zleceniodawcą (Narodowy Fundusz Zdrowia)

a zleceniobiorcą  (lekarz  prywatnie  praktykujący,  zakład  opieki  zdrowotnej  publiczny  lub
niepubliczny).  Wymagane  jest,  aby  zleceniobiorca  posiadał  prawo  wykonywania  zawodu,
właściwą  specjalizację,  dysponował  odpowiednim  lokalem  i  sprzętem  medycznym,
a niepubliczny zakład opieki zdrowotnej musi być wpisany do rejestru zakładów.

Zanim zostanie podpisana umowa, zleceniodawca musi dokonać analizy zapotrzebowania

na  określone  świadczenia  oraz  analizy  ich  kosztów.  Zakład  opieki  zdrowotnej  juŜ
funkcjonujący  powinien  mieć  opracowane  oferty  usług  medycznych;  jest  to  potrzebne  do
przygotowania  kontraktu  na  świadczenie  tych  usług.  Zanim  podejmiemy  decyzję  o  tym,  co
wejdzie  w  zakres  oferty  naszej  firmy,  wskazane  jest  zapoznanie  się  z  klasyfikacją  procedur
medycznych  ICD  –  9,  gdyŜ  to  w  niej  znajdziemy  pełen  wykaz  procedur/świadczeń,  które
moŜemy zakontraktować w Narodowym Funduszu Zdrowia. Opracowując ofertę naleŜy takŜe
przeanalizować takie czynniki, jak:

−

ilość posiadanych pracowników i ich kwalifikacje zawodowe,

−

posiadaną aparaturę i sprzęt medyczny – rodzaj, stan, nowoczesność,

−

moŜliwości lokalowe,

−

zasoby finansowe,

−

ryzyko związane z wprowadzeniem zbyt wielu świadczeń lub zbyt wysokiej ich ceny,

−

zdolności finansowe odbiorców świadczeń.
Dopiero, gdy odpowiemy na te pytania, moŜna przystąpić do konstruowania oferty usług

medycznych.

W trakcie trwania umowy musi być dokonywana kontrola jej realizacji. Zakres i forma

kontroli zaleŜą od zapisów w umowie, najczęściej jest to: liczba, rodzaj i koszty świadczeń
zdrowotnych, liczba osób objętych opieką, czas udzielania świadczeń, czas oczekiwania na nie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zawarcie umowy następuje w wyniku ogłoszenia publicznego przetargu, o którym

obwieszczenie  musi  być  umieszczone  w  prasie  terenowej,  na  tablicy  ogłoszeń  organizatora
przetargu,  w  Okręgowej  Izbie  Lekarskiej  i  w  Internecie.  Umowa  zawierana  jest
po zrealizowaniu ściśle określonej w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. procedury,
musi  być  zawarta  na  piśmie  i  muszą  się  w  niej  znaleźć  elementy  określone  takŜe
w tym Rozporządzeniu. W trakcie trwania umowy moŜe ona zostać rozwiązana w przypadku
jej  niewykonywania  lub  wadliwego  realizowania  przez  którąkolwiek  ze  stron,  ale  dopiero
wtedy,  gdy  strona  winna  uchybień  nie  jest  w  stanie  doprowadzić  do  ich  wyeliminowania
w wyznaczonym terminie.

NaleŜność za wykonanie świadczeń medycznych przekazywana jest świadczeniodawcy

w wysokości ustalonej podczas negocjacji przy zawieraniu umowy. Przy jej ustalaniu
uwzględnia się liczbę osób objętych opieką, liczbę i rodzaj świadczeń, zuŜycie sprzętu,
leków, koszt uŜytkowania lokalu, itd. W razie zaistnienia zwłoki w przekazywaniu naleŜności
zleceniobiorcy przysługują umowne odsetki.

Kontrakt na usługi medyczne nie moŜe być zawarty na dłuŜej niŜ jeden rok, po tym

okresie naleŜy go ponownie zawrzeć, choć istnieje moŜliwość jego przedłuŜenia bez
konieczności ogłaszania ponownego przetargu.

W systemie ochrony zdrowia funkcjonują róŜne typy kontraktów, które róŜnią się między

sobą  relacjami  między  płatnikiem  a  usługodawcami.  Mogą  róŜnić  się  zakresem  świadczeń,
mechanizmami  płacenia  za  usługi  czy  miejscem  świadczenia  usług.  Jednym  ze  sposobów
klasyfikacji  jest  podział  kontraktów  ze  względu  na  ponoszone  ryzyko,  z  czym  wiąŜe  się
zwiększenie  korzyści  finansowych  dla  poszczególnych  stron  kontraktu.  Mniejsze  ryzyko
oznacza dla stron kontraktu zazwyczaj mniejszy dochód.

Podział kontraktów pod względem ryzyka pozwala wyodrębnić następujące rodzaje

kontraktów:
1)  kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko,
2)  kontrakt, w którym całe ryzyko ponosi płatnik,
3)  kontrakt, w którym Ŝadna strona nie ponosi ryzyka,
4)  kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko.

Kontrakty, w których usługodawca ponosi całkowite ryzyko to takie, w których dochód

wiadczeniodawcy nie jest określony, ale całkowity wydatek płatnika jest ściśle określony.

Przykładem  takiego  kontraktu  jest  ten,  w  którym  usługodawcy  są  opłacani  na  podstawie
budŜetu  kapitacyjnego.  Płatnik  kontraktując  ściśle  określoną  liczbę  i  rodzaj  usług  decyduje
o kwocie pieniędzy na nie przeznaczonej, natomiast usługodawca godząc się nań nie wie, czy
pacjenci objęci jego opieką nie będą wymagali większej ilości świadczeń, czy wychodzących
poza  kontrakt  usług  medycznych.  MoŜe  się  zdarzyć,  Ŝe  usługodawca,  który  ma  pod  opieką
populację  wymagającą  mniej  drogich  konsultacji  specjalistycznych,  mniej  badań
laboratoryjnych  i  diagnostycznych,  będzie  miał  większy  dochód,  aniŜeli  usługodawca
opiekujący się bardziej chorowitą populacją. W tym typie kontraktu całe ryzyko ponosi więc
usługodawca,  tym  bardziej  jeśli  zobowiąŜe  się  do  dodatkowych  usług  zdrowotnych.
I odwrotnie,  jeśli  usługodawca  jest  odpowiedzialny  tylko  za  świadczenie  usług
podstawowych, ponosi duŜo mniejsze ryzyko.

Druga grupa kontraktów to te, w których całe ryzyko ponosi płatnik, czyli takie,

w których świadczeniobiorcy są opłacani za usługę. Zwraca się w nich koszty za wszystkie
wykonane usługi bez względu na to, ile one kosztują, czyli dochód świadczeniodawcy zaleŜy
od liczby i rodzaju usług, nie ma więc Ŝadnych ograniczeń jego dochodu. Płatnik nie ma tu
Ŝ

adnej gwarancji, Ŝe jego wydatki będą wynosić tyle, ile zakontraktował, mogą być mniejsze,

ale moŜe się spodziewać, Ŝe będą przewyŜszały kontrakt.

Kontrakt, w którym Ŝadna strona nie ponosi ryzyka to taki, w którym obie strony: płatnik

i świadczeniodawca nie mają wątpliwości co do wzajemnych rozliczeń. Ma to miejsce na

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

przykład przy zatrudnieniu na podstawie pensji, gdy obie strony zabezpieczone są stałymi
wpływami i wydatkami, a nie ma ryzyka, jakie niosą wcześniej przedstawione rodzaje
kontraktów.

Kolejny rodzaj to kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko, czyli w przypadku,

gdy  świadczeniodawca  opłacany  jest  na  podstawie  zróŜnicowanych  grup  diagnostycznych.
Grupa diagnostyczna ustalana jest w oparciu o jednostkę chorobową, główną procedurę i inne
zmienne  opisujące  stan  pacjenta.  Na  podstawie  częstotliwości  występowania  danych
przypadków  określa  się  średnią  grupę,  która  stanowi  podstawę  do  obliczenia  kosztów  danej
grupy diagnostycznej. W takim kontrakcie usługodawca opłacany jest za fakt wizyty, a nie za
usługę medyczną, wykonywaną w czasie jej trwania. Dochód zaleŜy więc od liczby i rodzaju
usług  świadczonych  podczas  wizyty:  im  jest  ich  mniej,  tym  wyŜszy  dochód,  im  więcej
przypadków  cięŜszych,  tym  dochód  mniejszy.  Płatnik  z  kolei  ponosi  ryzyko  związane
z występowaniem duŜej ilości przypadków lŜejszych, mniej kosztownych niŜ te, na podstawie
których  ustalana  była  opłata.  Nie  ma  teŜ  pewności  odnośnie  do  całkowitych  wydatków  na
ochronę zdrowia, gdyŜ opłaca świadczeniodawców w oparciu o liczbę pacjentów, moŜe więc
wydać więcej, niŜ zakontraktował.

Analizując powyŜsze zagroŜenia związane z kontraktami na usługi medyczne, naleŜy

stwierdzic, Ŝe płatnicy i świadczeniodawcy powinni tak dostosować kontrakty między sobą,
Ŝ

eby zminimalizować ryzyko dla obu stron, pozwolić obu stronom na zyski, nie tracąc przy

tym dobra świadczeniobiorców, dla których przede wszystkim kontrakty są zawierane.

Zanim jednak podejdziemy do procedury zawierania umowy na świadczenie usług

medycznych,

koniecznie

naleŜy

przeanalizować

ustawy

i zarządzenia mówiące

o wymaganiach płatnika (obecnie: Narodowego Funduszu Zdrowia) w tym zakresie. WaŜnym
elementem w postępowaniu przetargowym jest oferta. Musi ona spełnić kilka warunków, aby
mogła  być  uznana  za  waŜną,  i  aby  komisja  przetargowa  wzięła  ją  pod  uwagę.  Warunki  te
powinny  być  podane  w  ogłoszeniu  o  przetargu.  Część  z  nich  wynika  z  obligacji  prawnych
(rozporządzenie),  część  dodaje  ogłaszający  przetarg  (np.  preferowane  kwalifikacje).
Rozporządzenie podaje następujące warunki, jakie powinna spełniać oferta:

„§14. Oferta, o której mowa w §13, winna zawierać:

1. Nazwę i siedzibę zakładu, a jeśli ofertę składa osoba fizyczna – imię, nazwisko, adres

oraz numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu.

2. Określenie warunków lokalowych, wyposaŜenia oraz aparatury i sprzętu medycznego,

rodków transportu, środków łączności.

3. Wskazanie liczby i kwalifikacji zawodowych osób udzielających świadczeń i personelu

pomocniczego.

4. Określenie przewidywanych kosztów udzielania świadczeń, będących przedmiotem

przetargu oraz sposobu ich kalkulacji.

5. Proponowany czas trwania umowy”.

Warto zwrócić uwagę na kilka spraw:

−

w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. uŜywa się określenia „oferta winna
zawierać”. Jest to zalecenie, sformułowane jednak w taki sposób, Ŝe juŜ na wstępie
sugeruje wyjątki od reguły,

−

w tym świetle dość duŜe wymagania wobec oferty są nieco łagodniejsze,

−

wymagania są podane w postaci raczej zaadresowanej do większych podmiotów
(np. niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej), niŜ do osób prowadzących działalność
gospodarczą, jak np. osoby fizyczne.
W tej sytuacji osoba zainteresowana udziałem w przetargu przygotuje ofertę zawierającą:

−

imię, nazwisko, adres, numer zaświadczenia o prawie do wykonywania zawodu,

−

oświadczenie o gotowości wykonywania kontraktu na terenie ewentualnie udostępnionym
przez przychodnię i wykorzystania dostępnego tam sprzętu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

oświadczenie o gotowości zatrudnienia personelu współpracującego z podaniem liczby
osób i ich kwalifikacji,

−

propozycję wysokości wynagrodzenia, np. z roczną opiekę nad jedną osobą,
z ewentualnym zaznaczeniem, o jaki zakres opieki chodzi,

−

proponowany czas trwania umowy – czyli maksymalnie jeden rok (do czasu nowelizacji
Rozporządzenia MZiOS z 5 sierpnia 1993 r.).
PoniŜej przedstawiono istotny załącznik do zarządzenia Prezesa NFZ w sprawie

warunków postępowania dotyczących zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej na rok 2008. Załącznik ten moŜe być pomocny w trakcie wykonywania ćwiczeń
do tego rozdziału.

Załącznik do zarządzenia Nr 53/2007/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia

z dnia 10 września 2007 r.

WARUNKI POSTĘPOWANIA DOTYCZĄCE ZAWIERANIA UMÓW

O UDZIELANIE ŚWIADCZEŃ OPIEKI ZDROWOTNEJ

I. Postanowienia ogólne

§ 1

1. Warunki postępowania dotyczące zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki

zdrowotnej, zwane dalej „warunkami postępowania”, stosuje się do postępowań
prowadzonych w trybie konkursu ofert lub rokowań, których celem jest zawarcie umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2008 i lata następne.

2. Warunków postępowania nie stosuje się do postępowań w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna oraz
w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi
i środkami pomocniczymi.

3. Warunki postępowania określają sposób przygotowania i składania ofert oraz składania

rodków odwoławczych.

4. Opis przedmiotu postępowania, zakresy świadczeń w poszczególnych rodzajach

wiadczeń opieki zdrowotnej, zasady udzielania i finansowania świadczeń opieki

zdrowotnej oraz warunki wymagane od oferentów określają warunki zawierania umów
dla poszczególnych rodzajów świadczeń opieki zdrowotnej, ustalone przez Prezesa
Funduszu.

§ 2

Ilekroć w warunkach postępowania jest mowa o:

1) ankiecie – rozumie się przez to zestaw pytań Funduszu kierowanych do oferentów,
2) aplikacji ofertowej – rozumie się przez to aplikację informatyczną udostępnioną przez

Fundusz do przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej,

3) formularzu ofertowym – rozumie się przez to pisemną, zunifikowaną część oferty

zawierającą ofertę rzeczową i cenową wraz z opisem proponowanego potencjału
wykonawczego oferenta, odpowiedziami na pytania ankietowe,

4) Funduszu – rozumie się przez to Narodowy Fundusz Zdrowia,
5) miejscu udzielania świadczeń – rozumie się przez to pomieszczenie lub zespół

pomieszczeń oferenta lub podwykonawcy oferenta, w tej samej lokalizacji, powiązanych
funkcjonalnie i organizacyjnie, w celu wykonywania świadczeń określonego zakresu,

6) nośniku elektronicznym – rozumie się przez to dyskietkę albo płytę CD,
7) oddziale Funduszu – rozumie się przez to oddział wojewódzki Funduszu, który prowadzi

postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8) ofercie – rozumie się przez to ofertę w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego złoŜoną

przez oferenta zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu
o postępowaniu. Oferta składa się z formularza ofertowego oraz innych dokumentów
wymaganych od oferenta w danym postępowaniu,

9) ofercie elektronicznej – rozumie się przez to formę elektroniczną formularza ofertowego

wraz z danymi o charakterze informacyjnym, dotyczącymi oferenta i profilu
ś

wiadczeniodawcy,

10) oferencie – rozumie się przez to świadczeniodawcę w rozumieniu art. 5 pkt 41 ustawy,

który ubiega się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

11) ogłoszeniu o postępowaniu – rozumie się przez to ogłoszenie o konkursie ofert albo

ogłoszenie o rokowaniach i zaproszenie do rokowań, o którym mowa w art. 139 ust. 2
ustawy,

12) portalu – rozumie się przez to środowisko komunikacyjne, przeznaczone dla

wiadczeniodawców i Funduszu, zrealizowane w technice www,

13) potencjale wykonawczym – rozumie się przez to zasoby będące w dyspozycji

wiadczeniodawcy, słuŜące wykonywaniu świadczeń opieki zdrowotnej, w szczególności

posiadany sprzęt (np. pojazdy-karetki) oraz osoby udzielające tych świadczeń,

14) postępowaniu – rozumie się przez to postępowanie w sprawie zawarcia umowy

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzone w trybie konkursu ofert albo
rokowań,

15) profil świadczeniodawcy – struktura organizacyjna i wykonawcza świadczeniodawcy

z danymi o potencjale wykonawczym,

16) przedmiocie postępowania – rozumie się przez to określone w ogłoszeniu

o postępowaniu świadczenia opieki zdrowotnej naleŜące do jednego rodzaju i zakresu
ś

wiadczeń, które są kontraktowane przez oddział Funduszu w ramach danego

postępowania,

17) regulaminie komisji – rozumie się przez to regulamin komisji prowadzącej postępowanie,

ustalony na podstawie art. 139 ust. 4 ustawy,

18) regulaminie technicznym przygotowania oferty – rozumie się przez to zasady

zastosowania aplikacji informatycznych (w tym portalu i aplikacji ofertowej) oraz sposób
przygotowania formularza ofertowego,

19) rodzaju świadczeń – rozumie się przez to wyodrębnione świadczenia opieki zdrowotnej

oznaczone wspólną nazwą, określone w ogólnych warunkach umów o udzielanie
ś

wiadczeń opieki zdrowotnej, wydanych na podstawie art. 137 ust. 9 albo ust. 10 ustawy,

20) warunkach zawierania umów – rozumie się przez to warunki określone w zarządzeniach

Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu świadczeń,

21) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki

zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,

22) wzorze umowy – rozumie się przez to wzór umowy o udzielanie świadczeń opieki

zdrowotnej określony w zarządzeniu Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu
ś

wiadczeń,

23) zakresie świadczeń – rozumie się przez to świadczenie lub grupę świadczeń opieki

zdrowotnej wyodrębnionych w danym rodzaju świadczeń, dla których w umowie określa
się kwotę finansowania,

24) zapytaniu ofertowym – rozumie się przez to elektroniczną definicję przedmiotu

postępowania, która uŜyta w aplikacji ofertowej pozwoli oferentowi na przygotowanie
formularza ofertowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 3

Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy, przepisów wykonawczych do

ustawy oraz niniejszych warunków postępowania.

§ 4

Oferent jest zobowiązany do przygotowania i złoŜenia oferty zgodnie z warunkami

postępowania oraz z warunkami zawierania umów.

§ 5

Warunki postępowania, warunki zawierania umów oraz inne dokumenty oferent pobiera

w formie elektronicznej w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

§ 6

1. Postępowania prowadzone są przez oddziały Funduszu.
2. W ogłoszeniu o postępowaniu zamieszcza się informacje, o których mowa w art. 139 ust. 3

ustawy, w szczególności nazwę, siedzibę oraz adres oddziału Funduszu prowadzącego
dane postępowanie.

§ 7

1. Przedmiot postępowania oraz jego maksymalna wartość są określone w ogłoszeniu

o postępowaniu.

2. Przedmiot postępowania określa się dla zakresów świadczeń.

§ 8

1. Oferent musi spełniać wymagania określone w ogłoszeniu o postępowaniu, w warunkach

postępowania oraz w warunkach zawierania umów.

2. Warunkiem przystąpienia do postępowania jest złoŜenie oferty, z zastrzeŜeniem § 4.

II. Sposób przygotowania oferty

§ 9

Oferent zobowiązany jest złoŜyć ofertę w formie pisemnej wraz z ofertą elektroniczną.

Oferta w formie pisemnej obejmuje:
1) wydruk formularza ofertowego, zgodny z jego postacią elektroniczną,
2) dokumenty i oświadczenia wymienione w § 12.

Formularz ofertowy sporządzany jest z uŜyciem aplikacji ofertowej w sposób określony
przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

Formularz ofertowy obejmuje:
1) dane identyfikacyjne oferenta,
2) wykaz podwykonawców z informacją o umowach podwykonania, w przypadku gdy

w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy, dopuszczone jest zlecanie
podwykonawcom udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

3) wykaz personelu z opisem kompetencji, w tym personelu podwykonawcy

w przypadku podzlecania zakresu świadczeń,

4) wykaz sprzętu, w tym sprzętu podwykonawcy w przypadku podzlecania zakresu

wiadczeń,

5) wykaz miejsc udzielania świadczeń z danymi identyfikacyjnymi, w tym

podwykonawcy,

6) ofertę ilościowo-cenową dla przedmiotu postępowania i miejsca udzielania

wiadczeń, w tym:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

a) określenia potencjału wykonawczego na podstawie wykazów, o których mowa

w punkcie 2–5,

b) harmonogram udzielania świadczeń,
c) harmonogram pracy personelu lub jego ogólną dostępność godzinową,

7) ankiety dotyczące danego postępowania.

§ 10

Oferent zobowiązany jest do zapoznania się z aplikacjami informatycznymi określonymi
przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

W celu przygotowania oferty oferent jest zobowiązany, w szczególności, do:
1) pobrania materiałów niezbędnych do przygotowania oferty wraz z ofertą

elektroniczną,

2) zarejestrowania profilu świadczeniodawcy z uŜyciem portalu – jeśli regulamin

techniczny przygotowania oferty to przewiduje,

3) przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej na podstawie zapytania

ofertowego i danych o profilu świadczeniodawcy,

4) zapisania oferty elektronicznej na nośniku elektronicznym, z opisem zawierającym

następujące informacje:
a)  wyraz: „oferta”,
b)  nazwa i adres oferenta,
c)  numer i przedmiot postępowania,

5) wydrukowania formularza ofertowego zgodnego z ofertą elektroniczną, a następnie

opatrzenia kaŜdej strony tego wydruku kolejnym numerem oraz podpisami lub
parafami osób uprawnionych do reprezentowania oferenta, zgodnymi z załączonym
wzorem podpisów,

6) umieszczenia wydruku formularza ofertowego oraz nośnika elektronicznego z ofertą

elektroniczną,  o  których  mowa  w  punkcie  4  i  5,  w  odrębnej,  zaklejonej  kopercie.
Opis koperty powinien zawierać następujące informacje:
a)  wyraz: „oferta”,
b)  nazwa i adres oferenta,
c)  numer i przedmiot postępowania,

7) umieszczenia koperty, o której mowa w pkt 6 wewnątrz koperty lub paczki

zawierającej  pozostałe  dokumenty  określone  w  §  12;  kaŜdą  stronę  dokumentów
wymienionych  w  §  12  załączanych  do  oferty  naleŜy  opatrzyć  kolejnym  numerem
oraz  podpisami  lub  parafami,  zgodnymi  z  załączonym  wzorem  podpisów  osób
uprawnionych do reprezentowania oferenta;

8) umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, informacji według

wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszych warunków postępowania;

9) umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, wydruku formularza

rejestracyjnego zawierającego kod graficzny wygenerowany z aplikacji ofertowej.

§ 11

1. Ofertę sporządza się, pod rygorem niewaŜności, w języku polskim i w Sposób czytelny.
2. Do wszystkich dokumentów składanych w językach obcych naleŜy dostarczyć ich

tłumaczenie na język polski dokonane przez tłumacza przysięgłego.

3. KaŜda strona oferty w formie pisemnej powinna być podpisana lub parafowana, zgodnie

z załączonym wzorem podpisów, przez osoby uprawnione do reprezentowania oferenta
oraz opatrzona kolejnym numerem, zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 5 i 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 12

Oferta w formie pisemnej powinna zawierać ponadto następujące dokumenty
i oświadczenia:
1) w przypadku zakładów opieki zdrowotnej:

a) decyzję o wpisie do rejestru zakładów opieki zdrowotnej wojewody albo

ministra zdrowia albo wypis z takiego rejestru, wystawione nie wcześniej niŜ
6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert,

b) kopię obowiązującego statutu zakładu opieki zdrowotnej,
c) kopię umowy spółki cywilnej lub wyciąg z tej umowy zawierający

postanowienia o zasadach reprezentacji spółki albo uchwałę wspólników spółki
cywilnej w przedmiocie zasad reprezentacji spółki – w przypadku zakładów
opieki zdrowotnej, dla której organem załoŜycielskim jest spółka cywilna,

2) w przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej – aktualny

odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru stowarzyszeń,
innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów
opieki zdrowotnej wystawiony nie wcześniej niŜ 6 miesięcy przed upływem terminu
składania ofert,

3) w przypadku indywidualnych lub grupowych praktyk – dokument stwierdzający

wpis do rejestru praktyki prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską albo
okręgową radę pielęgniarek i połoŜnych,

4) w przypadku oferentów prowadzących działalność gospodarczą:

a) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej,
b) aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru

przedsiębiorców – wystawione nie wcześniej niŜ 6 miesięcy przed upływem
terminu składania ofert;

5) w przypadku oferentów składających ofertę na świadczenia w rodzaju leczenie

uzdrowiskowe – kopię koncesji na eksploatację naturalnych surowców leczniczych
lub kopię umowy na korzystanie z usług świadczonych przez zakład posiadający taką
koncesję,

6) kopię polisy lub innego dokumentu potwierdzającego zawarcie przez oferenta

umowy  ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  oferenta  za  szkody  wyrządzone
w związku  z  udzielaniem  świadczeń  w  zakresie  przedmiotu  postępowania  na  okres
obowiązywania  umowy,  z  zastrzeŜeniem  ust.  7–11;  oferent  moŜe  złoŜyć  takŜe
umowę przedwstępną lub inny dokument, w tym takŜe oświadczenie, stwierdzające,
Ŝ

e umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zostanie zawarta na okres

obowiązywania umowy, zastrzeŜeniem ust. 7–11,

7) w przypadku, gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy,

dopuszczone jest zlecanie podwykonawcom udzielania świadczeń opieki zdrowotnej
objętych  umową  –  kopię  zawartej  umowy  (bez  postanowień  określających
finansowanie)  albo  zobowiązanie  podwykonawcy  do  zawarcia  umowy  z  oferentem,
zawierające  zastrzeŜenie  o  prawie  Funduszu  do  przeprowadzenia  kontroli  na
zasadach  określonych  w  ustawie,  w  zakresie  wynikającym  z  umowy  zawartej
z oddziałem Funduszu;

8) w przypadku, gdy oferent nie przedstawi dokumentów, o których mowa w pkt 7 –

oświadczenie, Ŝe będzie wykonywał umowę samodzielnie bez zlecania
podwykonawcom udzielania świadczeń będących przedmiotem umowy,

9) oświadczenie według wzoru określonego w załączniku nr 2 do niniejszych

warunków postępowania,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10) w przypadku gdy oferent jest reprezentowany przez pełnomocnika – pełnomocnictwo

do składania oświadczeń woli w imieniu oferenta, w szczególności do złoŜenia oferty,
udzielone przez osobę lub osoby, których prawo do reprezentowania oferenta wynika
z dokumentów przedstawionych wraz z ofertą,

11) inne dokumenty lub oświadczenia, jeŜeli obowiązek dołączenia ich do oferty został

określony w warunkach zawierania umów.

Dokumenty, o których mowa w ust. 1, składane przez oferenta, muszą być zgodne
z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym.

W przypadku gdy w dniu składania oferty oddział Funduszu posiada dokumenty,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, a potwierdzony w nich stan prawny lub faktyczny nie
uległ zmianie, oferent moŜe złoŜyć oświadczenie zgodne ze wzorem określonym
w załączniku nr 3 do niniejszych warunków postępowania.

Kserokopie dokumentów muszą być poświadczone za zgodność z oryginałem przez
osoby uprawnione do reprezentowania oferenta.

Oddział Funduszu moŜe zaŜądać przedstawienia oryginału dokumentu, w przypadku gdy
kopia dokumentu jest nieczytelna lub budzi wątpliwości, co do jej zgodności
z oryginałem, a oddział Funduszu nie moŜe sprawdzić jej prawdziwości w inny sposób.

W przypadku złoŜenia przez oferenta oryginalnych dokumentów oddział Funduszu
zwraca je, na wniosek oferenta, pod warunkiem dostarczenia przez niego kserokopii tych
dokumentów poświadczonych zgodnie z ust. 4.

Oferent jest zobowiązany do złoŜenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6,
w przypadku gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy zastrzeŜony jest
obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku
z udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej na okres obowiązywania umowy.

Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do
jednego zdarzenia, którego skutki objęte są umową ubezpieczenia, wynosi, z zastrzeŜeniem
ust. 11, równowartość w złotych:
1) 46 500 euro w odniesieniu do:

a) zakładów opieki zdrowotnej,
b) osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub

indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej na zasadach określonych
w odrębnych przepisach,

c) grupowej praktyki lekarskiej prowadzącej działalność na zasadach określonych

w odrębnych przepisach,

2) 25 000 euro w odniesieniu do:

a) osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub

indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarek, połoŜnych na zasadach
określonych w odrębnych przepisach,

b) grupowej praktyki pielęgniarek, połoŜnych prowadzących działalność na

zasadach określonych w odrębnych przepisach,

3) 12 000 euro w odniesieniu do osób legitymujących się nabyciem fachowych

kwalifikacji  do  udzielania  świadczeń  zdrowotnych  w  określonym  zakresie  lub
w określonej  dziedzinie  medycyny,  które  dysponują  lokalem  oraz  aparaturą
i sprzętem  medycznym,  odpowiadającym  wymaganiom  przewidzianym  dla
zakładów  opieki  zdrowotnej,  oraz  spełniają  warunki  określone  w  przepisach
o swobodzie działalności gospodarczej.

Kwoty, o których mowa w ust. 8, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa
ubezpieczenia została zawarta.

10 Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 7, obejmuje w szczególności odpowiedzialność

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

cywilną z tytułu przeniesienia chorób zakaźnych i zakaŜeń, w tym zakaŜenia wirusem
HIV i wirusami hepatotropowymi powodującymi WZW.

11 W przypadku dysponentów jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego,

w  rozumieniu  przepisów  o  Państwowym  Ratownictwie  Medycznym,  dokument
potwierdzający  ubezpieczenie  odpowiedzialności  cywilnej  za  szkody  wyrządzone  przy
wykonywaniu  medycznych  czynności  ratunkowych  przez  wykonujące  te  czynności
zespoły  ratownictwa  medycznego,  oraz  przy  udzielaniu  świadczeń  opieki  zdrowotnej
przez  szpitalne  oddziały  ratunkowe,  powinien  odpowiadać  wymogom  określonym
w przepisach  o obowiązkowym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej dysponentów
jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego.

12 Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 i 4, uwaŜa się za wystawione

w terminie, jeŜeli organ uprawniony do ich wystawienia potwierdzi, wcześniej niŜ 6
miesięcy przed upływem terminu składania ofert, aktualność danych określonych w tych
dokumentach. Adnotacja organu powinna być dokonana na takim dokumencie i zawierać
datę potwierdzenia oraz podpis uprawnionego pracownika.

III. Sposób składania ofert

§ 13

1. Oferent moŜe złoŜyć w danym oddziale Funduszu tylko jedną ofertę dotyczącą danego

przedmiotu postępowania.

2. Oferent, którego miejsca udzielania świadczeń, są zlokalizowane na obszarze działania

więcej  niŜ  jednego  oddziału  Funduszu,  moŜe  złoŜyć  oferty  dotyczące  poszczególnych
postępowań  prowadzonych  przez  oddziały  Funduszu.  W  takim  przypadku  ofertę  składa
się  w  oddziale  Funduszu  właściwym  ze  względu  na  miejsce  udzielania  świadczeń,
zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

3. W przypadku gdy oddział Funduszu prowadzi kilka postępowań w ramach jednego

rodzaju świadczeń, oferent moŜe złoŜyć oferty dotyczące poszczególnych postępowań
prowadzonych przez oddział Funduszu. W takim przypadku ofertę składa się zgodnie
z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

§ 14

1. Ofertę składa się w oddziale Funduszu w terminie i miejscu określonym w ogłoszeniu

o postępowaniu.

2. Oferty składa się w zamkniętych kopertach lub paczkach, z zachowaniem wymagań

określonych w § 10 ust. 2 pkt 6–8.

§ 15

Składający ofertę osobiście otrzymuje potwierdzenie jej złoŜenia zawierające datę
złoŜenia oraz numer z rejestru ofert według wzoru określonego w załączniku nr 4 do
niniejszych warunków postępowania.

Ofertę przesłaną drogą pocztową uwaŜa się za złoŜoną w terminie, jeŜeli:
1) data stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niŜ termin składania ofert

określony w ogłoszeniu,

2) wpłynie ona do oddziału Funduszu najpóźniej na jeden dzień przed terminem

otwarcia ofert.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 16

1. Oferent moŜe uzupełnić złoŜoną przez siebie ofertę, pod warunkiem, Ŝe oddział Funduszu

otrzyma pisemne powiadomienie o uzupełnieniu oferty przed upływem terminu składania
ofert. Powiadomienie musi być oznaczone w taki sam sposób jak oferta oraz dodatkowo
zawierać dopisek „UZUPEŁNIENIE OFERTY”. Postanowienia § 10 ust. 2 pkt 8 stosuje
się odpowiednio.

2. Oferent moŜe, przed upływem terminu składania ofert, wycofać złoŜoną przez siebie

ofertę, pod warunkiem Ŝe oddział Funduszu otrzyma pisemne oświadczenie oferenta
o wycofaniu oferty. W przypadku gdy oferta została złoŜona osobiście, oferent powinien
przedstawić ponadto pisemne potwierdzenie złoŜenia oferty, o którym mowa w § 15 ust. 1.

3. W przypadku wycofania złoŜonej oferty, oferent moŜe, przed upływem terminu składania

ofert, złoŜyć nową ofertę z zachowaniem warunków określonych w warunkach
postępowania.

4. Po upływie terminu składania ofert, oferent jest związany ofertą do czasu rozstrzygnięcia

postępowania.

5. Po upływie terminu składania ofert, złoŜone w postępowaniu oferty wraz z wszelkimi

załączonymi dokumentami nie podlegają zwrotowi. Oferent nie moŜe po otwarciu ofert
Ŝą

dać zwrotu, zamiany lub przeniesienia do oferty złoŜonej w innym postępowaniu

dokumentów będących częścią tej oferty, z zastrzeŜeniem § 12 ust. 6.

§ 17

1. W przypadku wezwania oferenta przez komisję do usunięcia braków formalnych oferty,

oferent wykonuje wskazane czynności w terminie określonym w wezwaniu.

2. JeŜeli oferent wykonuje wezwanie komisji poprzez przesłanie dokumentów lub

oświadczeń drogą pocztową, uwaŜa się, Ŝe termin został zachowany, jeŜeli data stempla
pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niŜ termin określony w wezwaniu do
usunięcia braków.

3. Kopertę lub paczkę zawierającą dokumenty lub oświadczenia stanowiące realizację

wezwania komisji do usunięcia braków formalnych oferty oznacza się jak ofertę oraz
dodatkowo umieszcza się dopisek „USUNIĘCIE BRAKÓW FORMALNYCH OFERTY”.

IV. Zasady przeprowadzania postępowania

§ 18

Ofertę pozostawia się bez rozpoznania, jeŜeli:

1) format oferty jest niezgodny z formatem zapytań ofertowych i towarzyszących jej ankiet

w danym postępowaniu,

2) została złoŜona w innym miejscu niŜ określone w ogłoszeniu o postępowaniu,
3) dotyczy przypadku, o którym mowa w art. 156 ust. 2 ustawy.

§ 19

Tryb pracy komisji prowadzącej postępowanie określa regulamin komisji.

V. Sposób składania środków odwoławczych

§ 20

1. W toku postępowania oferent moŜe złoŜyć w formie pisemnej do komisji prowadzącej

postępowanie umotywowany protest w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania
zaskarŜonej czynności.

2. Protest uwaŜa się za wniesiony z chwilą, gdy dotarł on do komisji prowadzącej

postępowanie w taki sposób, Ŝe mogła się zapoznać z jego treścią.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Tryb rozpatrywania protestów określa ustawa oraz regulamin komisji.

§ 21

1. Odwołanie od rozstrzygnięcia konkursu składa się w formie pisemnej.
2. Odwołanie przesłane drogą pocztową uwaŜa się za złoŜone w terminie, jeŜeli data

stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niŜ termin do jego składania.

4. Odwołanie wnosi się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o rozstrzygnięciu

postępowania.

5. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu.
6. Odwołanie powinno zawierać w szczególności dane identyfikacyjne oferenta, w tym jego

adres,  Ŝądanie  wraz  z  uzasadnieniem,  oznaczenie  przedmiotu  postępowania  oraz
wskazanie  terminu  ogłoszenia  o  rozstrzygnięciu  postępowania,  którego  dotyczy.  Do
odwołania  dołącza  się  dowód  potwierdzający  umocowanie  składającego  odwołanie  do
działania w imieniu oferenta.

7. Przesłanie odwołania za pomocą teleksu, poczty elektronicznej lub telefaksu wymaga

potwierdzenia w formie pisemnej przed upływem terminu do jego złoŜenia.

§ 22

Rozpatrywanie odwołań, o których mowa w § 21 odbywa się na zasadach określonych

w ustawie.

OŚWIADCZENIE OFERENTA

Oświadczam, Ŝe jako oferent:

1) zapoznałem się z warunkami postępowania oraz z warunkami zawierania umów i nie

zgłaszam do nich zastrzeŜeń oraz przyjmuję je do stosowania,

2) zapoznałem się i akceptuję ogólne warunki umów o udzielanie świadczeń opieki

zdrowotnej, określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 r.
w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

3) zapoznałem się i akceptuję wzory umów,
4) zapoznałem się z regulaminem technicznym przygotowania oferty określonym przez

oddział Funduszu,

5) zapoznałem się z aplikacjami informatycznymi określonymi przez oddział Funduszu

w regulaminie technicznym przygotowania oferty,

6) posiadam tytuł prawny do korzystania z:

a) lokali lub budynków, w których będą udzielane świadczenia,
b) sprzętu i aparatury medycznej stanowiącej ich wyposaŜenie,

7) będę wykonywał świadczenia objęte umową z oddziałem Funduszu w lokalach

i pomieszczeniach oraz przy pomocy sprzętu i aparatury, o których mowa w pkt 6,

8) spełniam wymogi sanitarno-epidemiologiczne dla pomieszczeń, w których będą

wykonywane świadczenia,

9) spełniam inne wymogi określone w odrębnych przepisach dla podmiotów udzielających

wiadczenia opieki zdrowotnej,

10) dane przedstawione w ofercie i niniejszych oświadczeniach są zgodne ze stanem

prawnym i faktycznym,

11) nie zachodzi wobec mnie przeszkoda do zawarcia umowy, o której mowa w art. 132

ust. 3 ustawy.

............................................................

.............................................................

(miejscowość, data)

(pieczątka, podpis)

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  W jakim celu są zawierane kontrakty na świadczenie usług medycznych?
2.  Jakie moŜna wyodrębnić rodzaje kontraktów na świadczenie usług medycznych?
3.  W oparciu o jakie procedury są zawierane kontrakty?
4.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko?
5.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym całe ryzyko ponosi płatnik?
6.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym Ŝadna strona nie ponosi ryzyka?
7.  Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym obie strony ponoszą ryzyko?
8.  Jaka procedura towarzyszy opracowaniu i zgłoszeniu oferty na usługi medyczne?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy poszczególnych rodzajów kontraktów na świadczenie usług medycznych.

WskaŜ ich wady i zalety oraz moŜliwość wykorzystania w publicznym i niepublicznym
zakładzie opieki zdrowotnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować informacje na temat kontraktów na świadczenie usług medycznych,
2)  przeanalizować przepisy prawa mówiące o kontraktowaniu świadczeń w ochronie zdrowia,
3)  wypisać wady i zalety poszczególnych kontraktów,
4)  określić moŜliwość wykorzystania poszczególnych rodzajów kontraktów do prowadzenia

działalności usługowej w ochronie zdrowia,

5) wskazać rodzaje kontraktów przydatne do prowadzenia niepublicznego zakładu opieki

zdrowotnej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Opracuj ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania kontraktu na świadczenie

usług medycznych w zawodzie higienistka stomatologiczna. Pomocna będzie klasyfikacja
procedur medycznych ICD-9.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać stronę internetową Narodowego Funduszu Zdrowia,
2) przeanalizować wymagania stawiane wybranym podmiotom medycznym przez Narodowy

Fundusz Zdrowia,

3)  przeanalizować usługi i procedury medyczne świadczonych przez te podmioty medyczne,
4)  wybrać usługi medyczne, dla których opracuje ofertę,
5)  przygotować ofertę wybranych usług medycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

nośnik elektroniczny (płyta, dyskietka),

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odnaleźć akty prawne regulujące przyznawanie podmiotom medycznym

prawa do świadczenia usług medycznych?

2) scharakteryzować wady i zalety kontraktów na świadczenie usług

medycznych?

3) dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom medycznym

przez Narodowy Fundusz Zdrowia?

4) scharakteryzować elementy, z jakich powinna składać się oferta

na świadczenie usług medycznych?

5) opracować ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania

kontraktu?

6) dokonać wstępnej oceny opracowanej oferty na świadczenie usług

medycznych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych

4.5.1. Materiał nauczania

Aby zakład opieki zdrowotnej mógł przynosić swoim właścicielom zaplanowane

dochody, ktoś musi finansować świadczone przez niego usługi zdrowotne. Głównym źródłem
finansowania jest ubezpieczenie zdrowotne w Narodowym Funduszu Zdrowia – obywatele są
obciąŜeni  obowiązkową  składką  ubezpieczeniową,  która  odprowadzana  jest  do  instytucji
ubezpieczenia  zdrowotnego  (NFZ).  Narodowy  Fundusz  Zdrowia  cyklicznie  organizuje
konkurs  ofert  na  udzielanie  świadczeń  zdrowotnych.  Świadczeniodawcy,  którzy  zaoferowali
w  konkursie  najkorzystniejsze  warunki,  zawierają  z  NFZ  umowę  o  udzielanie  świadczeń
zdrowotnych

finansowanych

rodków

publicznych.

Niektóre

wiadczenia

wysokospecjalistyczne finansowane są bezpośrednio z budŜetu Ministerstwa Zdrowia, a nie
ze środków NFZ.

W publicznych zakładach opieki zdrowotnej płatnikiem jest Narodowy Fundusz Zdrowia

i  na  podstawie  rachunku  za  świadczenia  udzielone  w  okresie  sprawozdawczym,  raportu
statystycznego  oraz  sprawozdania  z  wykonania  umowy  dokonuje  wypłaty.  Natomiast
niepubliczne  zakłady  opieki  zdrowotnej  część  procedur  medycznych  oferują  bezpłatnie,  na
podstawie  kontraktu  z  NFZ  (jak  zakłady  publiczne),  a  część  –  w  pełnej  odpłatności,  czyli
płaci  za  nie  pacjent/klient.  Są  to  zwykle  procedury,  na  które  NFZ  nie  przeznacza  środków,
gdyŜ  nie  figurują  w  klasyfikacji  procedur  medycznych  ICD  –  9.  Precyzuje  to  ustawa
z  27  sierpnia  2004  r.  (z  późniejszymi  zmianami)  o  świadczeniach  opieki  zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.

Kontrakt, czyli umowa między świadczeniodawcą a płatnikiem, zastępuje dotychczasowy

stosunek pracy. W systemie kontraktowym moŜna wprowadzić róŜne formy finansowania
ś

wiadczeń medycznych. MoŜe to być:

1)  opłata stała – pensja,
2)  opłata za liczbę osób objętych opieką,
3)  opłata za usługę,
4)  opłata za przypadek chorobowy,
5)  system mieszany.

Wypłacanie pensji jest najpowszechniejszym obecnie systemem wynagradzania

wiadczeniodawców w systemie ochrony zdrowia. Polega to na wypłacaniu pracownikom

z góry ustalonej sumy za cały czas pracy, często bez względu na posiadane kwalifikacje, lata
pracy czy w porównaniu z wynagrodzeniami w innych sektorach publicznych. Pensja nie
zaleŜy wtedy od liczby udzielonych świadczeń, stopnia cięŜkości przypadku, itp.

Taki system wynagradzania nie motywuje do wydajniejszej pracy, przeznaczania

większej liczby czasu dla pacjentów, większej dbałości o jakość świadczeń, inwestowania
w wykonywaną pracę. Mało tego, świadczeniodawcy nie starają się dbać o obniŜanie kosztów
czy budowanie i utrzymywanie poprawnych relacji z pacjentami.

Zaletą systemu wynagrodzeń opartego o wypłacanie pensji jest zapewnianie

pracownikom stałego dochodu, a przez to dawanie poczucia bezpieczeństwa, ale to chyba nie
jest najwaŜniejsze z punktu widzenia właściciela zakładu, płatnika czy pacjenta.

Pacjent w takim systemie wynagradzania otrzymuje usługi mierne pod względem jakości

i ilości, często nie moŜe uzyskać dostępu do potrzebnych mu świadczeń, otrzymuje tylko te,
które są niezbędne. Nadmierna opieka i niepotrzebne interwencje w tym systemie nie są
spotykane.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Z punktu widzenia płatnika największą zaletą w tym systemie wynagradzania jest łatwość

administrowania systemem: nie trzeba wystawiać rachunków, wykonywać list pacjentów czy
tworzyć grup przypadków, personel medyczny jest traktowany jak pracownicy administracyjni.
Główną wadą systemu jest brak bodźców motywacyjnych do wykonywania czynności powyŜej
minimum niezbędnego do utrzymania zatrudnienia.

Innym sposobem finansowania świadczeń zdrowotnych jest wprowadzenie systemu

kawitacyjnego. Kawitacja to opłata za kaŜdą osobę objętą opieką, przy ustalonym czasie,
poziomie świadczeń oraz pakiecie usług medycznych.

W tym systemie pracownik medyczny świadczący usługi otrzymuje określoną kwotę na

kaŜdą osobę objętą opieką, aby móc zapewnić w ustalonym czasie określony poziom świadczeń
medycznych oraz zaoferować określony w kontrakcie pakiet usług medycznych.

Warunkiem, aby taki system mógł zaistnieć, jest utworzenie imiennej listy pacjentów

objętych opieką. Lekarze w systemie kapitacyjnym są zwykle odpowiedzialni za wszystkie
koszty świadczenia określonego pakietu usług (podstawowa opieka zdrowotna, rodzinna opieka
zdrowotna, opieka szpitalna, itp.), łącznie z kosztami badań diagnostycznych, konsultacji
specjalistycznych i zabiegów ambulatoryjnych.

Metoda opłaty za liczbę osób objętych opieką takŜe ma wady i zalety. Lekarze są silnie

zmotywowani do obniŜania kosztów opieki, a zwiększania jej efektywności, zwracają uwagę na
profilaktykę, jako działania zmniejszające wydatki na późniejsze drogie leczenie. Jednak mają
teŜ tendencję do obejmowania opieką osób relatywnie zdrowych, ograniczania dostępu do
ś

wiadczeń, unikania kosztownych procedur czy kierowania pacjentów do specjalistów lub

szpitali, aby tym samym obniŜyć swoje koszty.

Zalety dla pacjenta to uzyskiwanie większości świadczeń od np. jednego lekarza, dzięki

czemu  pacjent  czuje  się  bezpieczniej.  Otrzymuje  teŜ  tylko  niezbędną  opiekę  czy  interwencję,
bardzo rzadko jest obciąŜany zbędnym leczeniem. Wadą jest utrudnienie zapisu do lekarza dla
pacjentów  wymagających  częstego  i  kompleksowego  leczenia,  otrzymywanie  tylko
niezbędnych  świadczeń,  nie  zawsze  najwyŜszej  jakości,  gdyŜ  pociągałoby  to  za  sobą
zwiększone  wydatki  z  puli  przeznaczonej  na  świadczenie  usług  przez  lekarza,  a  przez  to
pomniejszało jego dochód.

Z punktu widzenia płatnika jest to prosty system opłat, nie wymaga złoŜonej administracji,

a wyliczenie budŜetu lekarza nie wymaga skomplikowanych operacji, gdy jest ustalona lista
pacjentów.

Metoda kapitacyjna jest systemem dobrym, jeśli wprowadza właściwe bodźce prowadzące

do poprawy efektywności kosztowej, dostępu i jakości opieki medycznej oraz satysfakcji
pacjenta.

Kolejny sposób finansowania to opłata za usługę. W tym systemie finansowania świadczeń

medycznych pracownicy wynagradzani są na podstawie liczby i rodzaju udzielonych usług
medycznych. Za kaŜdą usługę ustalana jest w ramach zawieranego kontraktu określona cena,
a rachunki są oparte na tych stawkach.

Opłata za usługę dostarcza usługodawcom wielu finansowych i zawodowych bodźców,

które motywują do zwiększania liczby usług i podnoszenia ich jakości, a przez to pozwalają na
zwiększenie dochodów. MoŜe jednak prowokować do zbędnego zwiększania liczby
ś

wiadczonych usług, aby wygenerować większe, ale nieuzasadnione dochody.

Ten system finansowania daje pacjentowi łatwy dostęp do większości usług medycznych,

łatwą  moŜliwość  wyboru  i  zmiany  lekarza.  Pułapką  natomiast  jest  dość  duŜe
prawdopodobieństwo  zlecania  zbędnych  badań  czy  leków  przez  lekarza  otrzymującego
wynagrodzenie  za  usługę.  Niepotrzebne  świadczenia  są  obciąŜone  dodatkowym  ryzykiem
powikłań,  a  pacjent  moŜe  ponosić  dodatkowe  koszty  związane  z  koniecznością  odbywania
częstych wizyt u lekarza, dojazdów, absencji w pracy, zakupu leków, itp.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Płatnik w tym systemie płaci tylko za faktycznie świadczone usługi na podstawie

szczegółowej  dokumentacji  prowadzonej  przez  świadczeniodawców.  Rachunek  jest  dokładnie
badany,  co  powoduje,  Ŝe  koszty  administracyjne  są  wysokie  dla  obu  stron.  System  ten
przyczynia  się  do  zwiększenia  liczby  świadczeń  i  kosztów  opieki,  dlatego  kontrola zasadności
zleceń  i  wprowadzenie  górnych  limitów  refundacji  środków  mogą  pomóc  w  ich  ograniczeniu,
choć dodatkowo przyczyniają się do wzrostu kosztów administracyjnych.

Opłata za przypadek chorobowy to system finansowania, w którym personel medyczny jest

opłacany na podstawie stałej stawki dla danego przypadku czy jednostki chorobowej.
Opracowane są procedury pozwalające określić opłatę za leczenie konkretnego przypadku.
Dostarczają

one

bodźce

finansowe

zawodowe,

gdyŜ

dają

silną

motywację

do racjonalizacji kosztów leczenia, poniewaŜ płaci się za diagnozę przypadku, a nie pracę przy
jego leczeniu. Z drugiej strony, jeśli pacjent wymaga częstego i kompleksowego leczenia, moŜe
się spotkać z ograniczonym dostępem do usług, gdyŜ generuje koszty obciąŜające
ś

wiadczeniodawcy, zmniejszając jego zyski. Jeśli lekarz zechce utrzymać niskie koszty –

pacjent moŜe otrzymać niewystarczającą opiekę.

Z perspektywy płatnika opłata za przypadek chorobowy wiąŜe się z wysokimi kosztami

zarządzania  systemem  informacji  i  prowadzenia  rachunku  kosztów.  I  są  to  koszty  wysokie
zarówno dla płatnika, jak i świadczeniodawcy, natomiast sam system charakteryzuje się niskim
poziomem  wydatków  kosztem  kompromisów  w  zakresie  dostępności  do  usług  i  ich  jakości.
MoŜliwe  jest  osłabienie  bodźców  negatywnych  poprzez  ograniczenie  liczby  kategorii
przypadków,  co  ułatwia  zarządzanie  nimi  oraz  wprowadzenie  skutecznych  systemów
monitorowania i kontroli w celu zapewnienia właściwej jakości opieki.

W celu zoptymalizowania efektywności, ilości i jakości usług medycznych podjęto się

wprowadzenia systemu mieszanego opłacania personelu medycznego. Stosuje się w nim róŜne
metody opłacania, biorąc z kaŜdej z nich to, co w nich jest najlepsze. Na przykład metoda
kapitacyjna razem z opłatą za usługę daje korzyści obu metod, a pozwala na zminimalizowanie
ich wad. Jeśli do tego doda się pensję, to świadczeniodawca zyskuje dodatkowe zabezpieczenie.
TakŜe powiązanie pensji z opłatą za usługę daje takie bodźce finansowe, których nie moŜna
uzyskać tylko przy zastosowaniu samej pensji.

KaŜdy z systemów finansowania usług medycznych niesie ze sobą określone korzyści

i zalety dla świadczeniodawcy, świadczeniobiorcy, jak i płatnika. Dlatego warto prześledzić
wszystkie za i przeciw, aby wybrać ten, który będzie najlepszy w naszej sytuacji jako
ś

wiadczeniobiorcy, nie pomijając przy tym pacjenta/klienta. W polskich warunkach obecnie do

kontraktowania usług medycznych w podstawowej opiece zdrowotnej wykorzystuje się system
kapitacyjny lub mieszany, ale oparty głównie o opłatę kapitacyjną. W lecznictwie zamkniętym
natomiast dominuje system oparty o procedury medyczne.

Przystępując do uruchomienia działalności gospodarczej warto wiedzieć, Ŝe oprócz

dobrego i realnego pomysłu, niezwykle waŜne są pieniądze. Oczywiście w zaleŜności od tego,
jakiego rodzaju działalność chcemy podjąć, mogą to być róŜne kwoty. Aby określić „Ile to
będzie kosztowało”, naleŜy na wstępie odpowiedzieć na pytania:
1. Czy do prowadzenia działalności potrzebny będzie lokal? JeŜeli tak, to czy go posiadam,

czy będę wynajmował, czy teŜ muszę kupić potrzebny lokal? Ile to będzie kosztowało?

2.  Jakie wydatki naleŜy ponieść w związku z rejestracją firmy?
3.  Jakie niezbędne opłaty będę musiał ponieść (energia, woda, telefon, ubezpieczenie, itp.)?
4.  Jakie  wydatki  będę  musiał  ponieść  z  tytułu  prowadzenia  działalności  gospodarczej

(ubezpieczenie społeczne, podatki)?

5. Czy do prowadzenia zaplanowanej działalności potrzebne jest wyposaŜenie, maszyny,

urządzenia?

6. Czy będę wykorzystywał jakieś środki transportu i jakie opłaty się z tym łączą (zakup lub

wynajem, koszt benzyny)?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7.  Ile potrzebuje gotówki na początek, na zakup surowców lub towarów?
8.  Czy zatrudnię pracowników i jakie będę im płacić wynagrodzenie?
9.  Jakie działania marketingowe (promocja, reklama) będę prowadzić, aby zdobyć klientów?

Rzetelna odpowiedź na pytanie: Ile pieniędzy trzeba mieć, aby rozpocząć działalność

gospodarczą? – jest podstawą planowania finansowego. Pozwala ono uniknąć nieprzyjemnej
sytuacji, kiedy co chwilę pojawiają się nieprzewidziane wydatki, a przedsięwzięcie, które
miało być olśniewającym sukcesem finansowym, kończy się kłopotami właściciela.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Kto moŜe sfinansować świadczenia zdrowotne w zakładach opieki zdrowotnej?
2. Jakie są zasady finansowania świadczeń zdrowotnych w publicznych i niepublicznych

zakładach opieki zdrowotnej?

3. Jakie warunki naleŜy spełnić, aby otrzymać środki pozwalające sfinansować prowadzoną

działalność medyczną?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

W oparciu o dane zawarte w tabeli 1:

a)  oceń rentowność kapitału własnego,
b)  oblicz efekt dźwigni finansowej,
c)  dokonaj rozliczenia czynników, które wpłynęły na zmianę rentowności kapitału własnego

w dwóch kolejnych okresach obrachunkowych.

Tabela 1 do ćwiczenia 1. Wyniki spółki „Medicopter” za dwa kolejne okresy obrachunkowe

Lp.

Wyszczególnienie

Okres ubiegły

Okres bieŜący

Przychody ze sprzedaŜy netto

3 420 000

4 270 000

Koszt własny sprzedanych usług

2 850 000

3 470 000

Aktywa

5 000 000

5 500 000

Odsetki od kredytów

285 000

525 000

Wskaźnik zadłuŜenia ogólnego

40%

42%

Stopa podatku dochodowego

38%

36%

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować literaturę i przystąpić do rozwiązania zadania,
2)  obliczyć wartości w kolejności podanej w poleceniu,
3)  przeanalizować otrzymany wynik i określić stan finansowy badanej spółki.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

tabela z wynikami spółki „Medicopter”,

−

kalkulator,

−

papier formatu A4,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Przeanalizuj przepisy prawne dotyczące sposobów finansowania usług medycznych

i ustal, jaki rodzaj kontraktu na świadczenie usług medycznych moŜe Ci przynieść największe
zyski jako świadczeniodawcy w zawodzie higienistka stomatologiczna. Określ, jakie wiąŜą
się z tym zagroŜenia dla świadczeniobiorcy i płatnika.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odszukać akty prawne dotyczące finansowania świadczeń zdrowotnych,
2)  przeanalizować akty prawne i wybrać najlepszy rodzaj kontraktu,
3)  uzasadnić wybór i określić jego wady i zalety,
4)  określić zagroŜenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym przez Ciebie wyborem

kontraktu.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

papier formatu A4,

−

literatura zgodna z punktem 6 Poradnika dla ucznia.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować

sposoby

finansowania

wiadczeń

zdrowotnych

udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?

2) scharakteryzować wady i zalety systemów opłacania personelu

medycznego świadczącego usługi medyczne?

3) określić najskuteczniejszy sposób finansowania świadczeń zdrowotnych

udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?

4) wybrać korzystny dla Twojego przedsiębiorstwa medycznego sposób

finansowania usług medycznych?

5) wskazać zagroŜenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym wyborem

kontraktu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  30  zadań.  Do  kaŜdego  zadania  dołączone  są  4  moŜliwości  odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki naleŜy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, odłóŜ rozwiązanie zadania na

później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. JeŜeli prowadzisz działalność gospodarczą, informację o ubezpieczeniu do Narodowego

Funduszu Zdrowia
a)  zgłasza Urząd Skarbowy.
b)  zgłasza ZUS.
c)  zgłasza KRUS.
d)  zgłaszasz Ty sam.

2. Opiekę zdrowotną moŜna podzielić na

a)  stacjonarną, ambulatoryjną.
b)  stacjonarną, podstawową.
c)  podstawową, specjalistyczną.
d)  specjalistyczną, ambulatoryjną.

3. O prawie obywateli Rzeczypospolitej Polskiej do ochrony zdrowia mówi

a)  Konstytucja RP art. 64.
b)  ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z dn. 5 sierpnia 1993 r. z późniejszymi zmianami.
c)  ustawa o pomocy społecznej z dn. 12 marca 2004 r.
d)  Konstytucja RP art. 68.

4. Źródła zewnętrzne finansowania działalności zakładów opieki zdrowotnej to

a)  leasing.
b)  zysk netto.
c)  amortyzacja.
d)  sprzedaŜ usług.

5. Umowę na czas określony moŜna wypowiedzieć z

a)  7-dniowym wypowiedzeniem.
b)  2-tygodniowym wypowiedzeniem.
c)  2-tygodniowym  wypowiedzeniem  po  zasięgnięciu  opinii  zakładowej  organizacji

związkowej.

d) 3-dniowym wypowiedzeniem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Umowa na okres próbny nie moŜe być dłuŜsza niŜ

a)  1 tydzień.
b)  2 tygodnie.
c)  3 miesiące.
d)  6 miesięcy.

7. Skargi i wnioski dotyczące świadczenia usług medycznych mogą być składane do

a)  Sądu Pracy.
b)  Sądu Grodzkiego.
c)  wojewódzkiego lub miejskiego Rzecznika Praw Konsumenta.
d)  okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izb Zrzeszających.

8. Prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego pracownik niepublicznego zakładu opieki

zdrowotnej uzyskuje
a)  po przepracowaniu pierwszego miesiąca.
b)  po przepracowaniu ½  roku.
c)  po przepracowaniu 1 roku.
d)  zaleŜnie od poziomu wykształcenia.

9. W odpowiedzialności karnej odpowiadamy za czyn zabroniony, bezprawny lub karygodny.

Okoliczności uchylające odpowiedzialność, to
a)  tylko stan wyŜszej konieczności.
b)  tylko zgoda osoby pokrzywdzonej.
c)  tylko dowód wdzięczności jako zwyczaj.
d)  stan  wyŜszej  konieczności,  zgoda  osoby  pokrzywdzonej,  dowód  wdzięczności  jako

zwyczaj.

10. Za pracę w niedzielę i święto przysługuje pracownikowi dzień wolny

a)  w dowolnym czasie wskazanym przez pracownika.
b)  w dowolnym czasie wskazanym przez pracodawcę.
c)  w czasie skazanym przez ustawodawcę.
d)  lub dodatek, zaleŜnie od moŜliwości pracodawcy.

11. Naprawienie szkody w odpowiedzialności cywilnej moŜe nastąpić

a)  według wyboru sądu.
b)  wyłącznie jako przywrócenie stanu poprzedniego.
c)  tylko jako zapłacenie odszkodowania.
d)  według  wyboru  sądu,  jako  przywrócenie  stanu  poprzedniego,  jako  zapłacenie

odszkodowania.

12. Do zadań Narodowego Funduszu Zdrowia naleŜy przede wszystkim

a) określanie, komu i jak długo przysługuje prawo do świadczeń po wygaśnięciu

obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

b) określanie jakości i dostępności oraz analiza kosztów świadczeń opieki zdrowotnej

w zakresie niezbędnym do zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

c) informowanie o świadczeniach zdrowotnych i o tym, jak z nich korzystać w ramach

działania wybranej placówki zdrowotnej.

d) interweniowanie w przypadku niewłaściwego poziomu udzielania świadczeń

zdrowotnych przez placówkę opieki zdrowotnej wybraną przez pacjenta.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Aby działalność mogła być zakwalifikowana jako gospodarcza, musi

a) posiadać statut, lokal, mieć podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia.
b) posiadać cel, samodzielność ekonomiczno-finansową, działać w sposób zorganizowany

i ciągły.

c) posiadać cel, środki finansowe i rzeczowe, mieć podpisany kontrakt z Funduszem.
d) figurować w wykazie działalności gospodarczej, spełniać wymogi ustawy

o zakładach opieki zdrowotnej.

14. Osoba fizyczna to

a) skarb państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość

prawną.

b) kaŜdy człowiek od poczęcia aŜ do naturalnej śmierci.
c) człowiek, który dysponuje zdolnością prawną od chwili urodzenia, dzięki czemu ma

moŜność bycia podmiotem prawa.

d) osoba prowadząca działalność gospodarczą na mocy kontraktu lub ustawy.

15. Aby podjąć działalność gospodarczą w ochronie zdrowia, naleŜy zastosować się do

obowiązujących przepisów prawnych określonych w ustawie
a)  „prawo działalności gospodarczej”.
b)  o „zakładach opieki zdrowotnej”.
c)  o „finansowaniu zakładów opieki zdrowotnej”.
d)  o „zawieraniu kontraktów na świadczenie opieki zdrowotnej”.

16. Numer statystyczny REGON jest nadawany przez

a)  Wojewódzki Urząd Statystyczny.
b)  Urząd Skarbowy.
c)  Urząd Celny.
d)  Urząd Miasta.

17. KaŜdy z podatników posiada swój numer identyfikacji podatkowej NIP. Warunkiem jego

uzyskania jest
a) złoŜenie deklaracji podatkowej.
b) dokonanie przez podatnika zgłoszenia identyfikacyjnego na obowiązującym

formularzu.

c) wpłacenie pierwszej zaliczki na podatek dochodowy.
d) wpłacenie po raz pierwszy podatku od towarów i usług.

18. Zakład opieki zdrowotnej moŜe rozpocząć działalność dopiero po uzyskaniu

a)  zatwierdzenia Statutu organizacji.
b)  akceptacji Ministra Zdrowia.
c)  zarejestrowaniu zakładu w Urzędzie Skarbowym.
d)  wpisu do rejestru zakładów opieki zdrowotnej.

19. Zakładem opieki zdrowotnej nie jest

a)  pogotowie ratunkowe.
b)  Ŝłobek.
c)  przedszkole.
d)  pracownia diagnostyczna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20. Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej moŜe być utworzony przez

a)  wojewodę.
b)  kościół.
c)  państwową uczelnię medyczną.
d)  organ gminy.

21. W systemie kontraktowym metoda opłacania za liczbę osób objętych opieką powoduje,

e pacjent ma dostęp do świadczeń medycznych

a)  bardzo dobry, świadczenia są wysokiej jakości.
b)  przeciętny, świadczenia są bardzo wysokiej jakości.
c)  przeciętny, świadczenia są przeciętnej jakości.
d)  utrudniony, świadczenia są udzielane niechętnie.

22. Zawarta w kontrakcie metoda opłaty za przypadek chorobowy powoduje, Ŝe

wiadczeniodawca jest zmotywowany

a)  słabo.
b)  przeciętnie, utrudnia chorym dostęp do świadczeń.
c)  do udzielania świadczeń wysokiej jakości.
d)  do utrzymywania kosztów na niskim poziomie.

23. Kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko, to kontrakt zawierający

a)  opłatę kapitacyjną.
b)  opłatę za usługę.
c)  pensję.
d)  opłatę za przypadek.

24. System akredytacji zakładu opieki zdrowotnej i system ISO w systemie zapewnienia

jakości i zarządzaniu jakością są względem siebie
a)  konkurencyjne.
b)  przeciwstawne.
c)  uzupełniające.
d)  niezaleŜne.

25. Aby móc skorzystać z wizyty u specjalisty świadczeniobiorca powinien

a)  uzyskać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu.
b)  zarejestrować się do wybranego specjalisty.
c)  wykupić wizytę w prywatnym zakładzie opieki zdrowotnej.
d)  wykonać badania specjalistyczne i z wynikami pójść do specjalisty.

26. Koszty amortyzacyjne to koszty związane

a)  ze zuŜyciem odczynników, preparatów i lekarstw.
b)  z zakupem sprzętu i leków.
c)  ze świadczeniem usług medycznych.
d)  z uŜyciem specjalistycznego sprzętu.

27. W okresie krótkim w przedsiębiorstwie występują koszty stałe i koszty zmienne. Do

kosztów zmiennych naleŜą koszty
a)  związane z wynajęciem budynków przedsiębiorstwa.
b)  surowców uŜytych do produkcji.
c)  związane z zatrudnieniem administracji.
d)  związane z konserwacją sprzętu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28. Umowę o pracę pracownik powinien otrzymać

a)  przed przystąpieniem do pracy.
b)  w pierwszym tygodniu pracy.
c)  w pierwszym miesiącu pracy.
d)  po zakończeniu okresu próbnego.

29. Główne wewnętrzne elementy mające wpływ na postępowanie konsumenta na rynku

usług zdrowotnych to
a)  potrzeby, proces postrzegania, postawy, działania marketingowe dostawców.
b)  preferencje, osobowość człowieka, czynniki społeczno-kulturowe.
c)  potrzeby, osobowość człowieka, proces uczenia się i zapamiętywania, postawy.
d)  status ekonomiczny, czynniki kulturowe, osobowość człowieka.

30. Na opinię o świadczeniodawcach wpływ ma ich

a) tytuł naukowy, czas oczekiwania na wizytę, bliskość miejsca zamieszkania

wiadczeniodawcy.

b) brak błędów w sztuce leczenia, styl, w jakim traktuje się pacjenta, status materialny

wiadczeniobiorców.

c) kultura osobista, stopnie i tytuły naukowe, łatwość dojazdu do zakładu, czas

oczekiwania na wizytę.

d) estetyka zakładu opieki zdrowotnej, łatwość dojazdu, sporadyczne błędy w sztuce

leczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Stosowanie przepisów prawa i zasad ekonomiki w ochronie zdrowia

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem: