Castaneda Carlos - Magiczne kro

Powrót do spisu KIPPIN

PRZEDRUK

CARLOS CASTANEDA

MAGICZNE KROKI

(Magical Passes. The Practical Wisdom of the Shamans of Ancient Mexico / wyd. orygin.: 1998)

"Wszystkim praktykuj

cym Tensegrity,

gdy

skupiwszy swe siły na tych

wiczeniach,

umo

liwili mi kontakt z ukształtowaniami energii,

do których don Juan Matus i szamani jego linii

nie mieli nigdy dost

pu."

* * *

Inne ksi

ąż

ki Carlosa Castanedy wydane dotychczas w Polsce:

NAUKI DON JUANA

ODR

BNA RZECZYWISTO

ŚĆ

PODRÓ

DO IXTLAN

OPOWIE

CI O MOCY

DRUGI KR

G MOCY

DAR ORŁA

WEWN

TRZNY OGIE

POT

GA MILCZENIA

SZTUKA

NIENIA

AKTYWNA STRONA NIESKO

CZONO

* * *

Informacje o seminariach i warsztatach Tensegrity C.Castanedy

oraz o kasetach video mo

na uzyska

kontaktuj

c si

Cleargreen Incorporated

11901 Santa Monica Boulevard, Suite 599

Los Angeles, California 90025, USA

(310) 264-6126, fax. (310) 264-61130

www.castaneda.com / cleargreen@castaneda.com

SPIS TRE

CI:

1. Wst

2. Magiczne kroki
3. Tensegrity
4. Sze

ść

układów Tensegrity

5. Układ przygotowania intencji

Grupa I: Urabianie energii na intencj

Grupa II: Pobudzanie energii na intencj

Grupa III: Zbieranie energii na intencj

Grupa IV: Wdychanie energii intencji

6. Układ macicy

Grupa I: Magiczne kroki nale

żą

ce do Taishy Abelar

Grupa II: Magiczny krok bezpo

rednio zwi

zany z Florind

Donner-Grau

Grupa III: Magiczne kroki, które maj

zwi

zek wył

cznie z Carol Tiggs

Grupa IV: Magiczne kroki, które nale

żą

do Niebieskiego Tropiciela

7. Układ pi

ciu rzeczy wa

nych, czyli układ westwoodzki

Spis tre

ci / Dalej

WST

Don Juan Matus, nagual – jak nazywa si

mistrzów magii skupiaj

cych wokół siebie grup

czarowników – wprowadził mnie w

wiat systemu poznawczego szamanów, którzy

yli w Meksyku w

czasach staro

ytnych. Don Juan Matus był Indianinem i urodził si

w Yumie w stanie Arizona. Jego

ojciec był Indianinem Yaqui z Sonory w Meksyku, a matka przypuszczalnie Indiank

z plemienia Yuma.

Don Juan mieszkał w Arizonie przez pierwsze dziesi

ęć

lat swojego

ycia. Pó

niej ojciec zabrał go do

Sonory, gdzie obaj wpadli w wir nie ko

cych si

wojen Indian Yaqui z Meksykanami. Jego ojciec

zgin

ł i dziesi

cioletni wówczas don Juan ostatecznie zamieszkał w południowym Meksyku, gdzie

dorastał w

ród krewnych.

W wieku dwudziestu lat don Juan zetkn

ł si

z mistrzem magii. Nazywał si

on Julian Osorio.

Wprowadził don Juana do linii czarowników, która miała sobie wówczas liczy

dwadzie

cia pi

ęć

pokole

. Nie był on wcale Indianinem, lecz synem imigrantów z Europy zamieszkałych w Meksyku.

Don Juan opowiadał mi,

e nagual Julian był niegdy

aktorem i była to bardzo barwna posta

–

gaw

dziarz, mim, człowiek uwielbiany przez wszystkich, ciesz

cy si

estym

i maj

cy posłuch u ludzi.

Podczas jednego ze swoich objazdów po prowincjonalnych teatrach aktor Julian Osorio uległ wpływowi
innego naguala, Eliasa Ulloa, który przekazał mu wiedz

czarowników swojej linii.

Don Juan Matus, post

puj

c zgodnie z tradycj

swojej linii szamanów, czworo swoich uczniów:

Taish

Abelar, Florind

Donner-Grau, Carol Tiggs i mnie nauczył pewnych ruchów, które nazywał

magicznymi krokami. Uczył nas w tym samym duchu, w jakim uczono magicznych kroków przez całe
pokolenia, z jednym wszak

e, godnym uwagi odst

pstwem – pomin

ł nadmiernie rozbudowany

ceremoniał, który otaczał nauczanie i wykonywanie owych magicznych kroków przez całe pokolenia. Z
uwag don Juana wynikało,

e ceremoniał utracił ju

ywotno

ść

wraz z nadej

ciem nowych pokole

praktykuj

cych te kroki, bardziej zainteresowanych ich skuteczno

. Zalecił mi jednak, bym pod

adnym pozorem nie rozmawiał o magicznych krokach z

adnym z jego uczniów i w ogóle z nikim.

Motywował to tym,

e odnosz

one do ka

dego indywidualnie, a ich efekty s

tak

nieprawdopodobne, i

lepiej po prostu je praktykowa

, nie wdaj

c si

adne omówienia.

Don Juan Matus nauczył mnie wszystkiego, co wiedział o czarownikach ze swojej linii. Ka

najdrobniejszy aspekt jego wiedzy był najpierw nazywany, nast

pnie uzasadniany, potwierdzany i

wyja

niany. Dlatego te

wszystko, co mam do powiedzenia na temat magicznych kroków, wypływa

bezpo

rednio z jego nauk. Magicznych kroków nie wymy

lono. Odkryli je staro

ytni meksyka

scy

czarownicy z linii don Juana, w szama

skich stanach podwy

szonej

wiadomo

ci. Ich odkrycie było

zupełnie przypadkowe. Zacz

ło si

od zagadkowego poczucia niezwykłej błogo

ci, które szamani ci

odnajdywali w stanach podwy

szonej

wiadomo

ci, gdy przyjmowali pewne szczególne pozycje ciała

lub gdy w okre

lony sposób poruszali ko

czynami. To uczucie było tak intensywne,

e osi

wszelkich

ich poczyna

stał si

d do powtórzenia tych ruchów w stanie zwykłej

wiadomo

ci.

Wiele wskazuje na to,

e si

im powiodło, i tak oto opanowali bardzo skomplikowany układ ruchów,

który przynosił im ogromne korzy

ci w zakresie sprawno

ci psychicznej i fizycznej. Prawd

powiedziawszy, korzy

ci płyn

ce z wykonywania tych ruchów były tak du

e nazwano je magicznymi

krokami. Przez całe pokolenia uczono ich tylko przyszłych szamanów, ka

dego indywidualnie, z

zachowaniem zło

onych rytuałów i tajemnych ceremonii.

Don Juan Matus w swych naukach radykalnie odszedł od tradycji, co, jak wyja

nił, było wynikiem

wpływu dwóch nagualów, którzy go poprzedzali. Zmusiło go to do okre

lenia praktycznego celu

magicznych kroków na nowo. Przedstawiał mi ten cel nie tyle jako osi

gni

cie równowagi psychicznej i

fizycznej, jak to było w przeszło

ci, ile praktyczn

liwo

ść

rozprowadzania energii.

Czarownicy z linii don Juana byli przekonani,

e w ka

dym z nas od urodzenia mie

ci si

pewna

ilo

ść

energii; energia ta nie poddaje si

adnym wpływom sił z zewn

trz i ani nie przybiera, ani nie

maleje. Wierzyli,

e ta ilo

ść

energii wystarczy do dokonania tego, co uwa

ali za obsesj

dego

człowieka: do wykroczenia poza sfer

normalnej percepcji. Don Juan Matus był prze

wiadczony,

niezdolno

ść

do przełamania tej bariery jest spowodowana wpływem naszej kultury i

rodowiska

społecznego. Utrzymywał,

e wyzyskuj

one ka

stk

naszej wrodzonej energii, zmuszaj

c do

przestrzegania ustalonych wzorców zachowa

– A po co w ogóle ja czy ktokolwiek inny miałby pragn

ąć

wyj

ść

poza zwykłe postrzeganie? –

spytałem kiedy

don Juana.

– Jest to problem, którego ludzko

ść

nie mo

e unikn

ąć

– odparł. – Oznacza to wkroczenie do

niewyobra

alnych

wiatów, których praktyczna warto

ść

aden sposób si

nie ró

ni od warto

naszego zwyczajnego

wiata. Czy podzielamy ten pogl

d, czy nie, obsesyjnie tego pragniemy, cho

razie ponosimy na tym polu jedynie sromotne kl

ski – i st

d bior

te wszystkie narkotyki, u

ywki

oraz rytuały i ceremonie religijne w nowoczesnym społecze

stwie.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

MAGICZNE KROKI

Po raz pierwszy don Juan opowiedział mi szczegółowo o magicznych krokach po tym, gdy wyraził

nieprzychylnie na temat mojej wagi.

– Cholerny z ciebie grubas – powiedział, przygl

daj

c mi si

od stóp do głów i z dezaprobat

c głow

. – Niewiele ci brakuje do otyło

ci. Wida

po tobie,

e jeste

wyeksploatowany. Jak ka

człowiek twojego czasu, zaczynasz obrasta

tłuszczem na karku, jak byk. Czas najwy

szy, by

powa

nie pomy

lał o najwi

kszym odkryciu czarowników, o magicznych krokach.

– O jakich znowu magicznych krokach, don Juanie? – spytałem. – Do tej pory nic mi o nich nie

wspominałe

. A je

li nawet, to tylko mimochodem, bo nie mog

sobie niczego takiego przypomnie

– Opowiedziałem ci o nich bardzo du

o – powiedział – a co wi

cej, mnóstwo ich ju

znasz. Cały

czas ci

ich ucz

li o mnie chodzi, nie było prawd

, jakoby cały czas uczył mnie jakichkolwiek magicznych

kroków. Zaprzeczyłem bardzo zapalczywie.

– Nie musisz wkłada

tyle uczucia w obron

swojego cudownego ja – za

artował, poruszaj

komicznie brwiami z przepraszaj

cym wyrazem twarzy. – Chciałem powiedzie

e na

ladujesz

wszystko, co robi

, wykorzystuj

c twoj

umiej

tno

ść

ladowania. Przez cały czas pokazuj

przeró

ne magiczne kroki, a ty zawsze my

lisz, jak to ja uwielbiam rozprostowywa

ci i słucha

, jak

mi w stawach trzeszczy. Podoba mi si

ta twoja interpretacja – rozprostowywanie ko

ci. Dalej

dziemy to tak okre

– Pokazałem ci dziesi

ęć

ró

nych sposobów rozprostowywania ko

ci – ci

ł. – Ka

dy z nich to

magiczny krok, idealnie pasuj

cy do twojego i mojego ciała. Mo

na by rzec,

e te dziesi

ęć

magicznych

kroków doskonale nam obydwu odpowiada. S

nasz

osobist

własno

, tak jak były własno

czarowników pochodz

cych z dwudziestu pi

ciu pokole

przed nami, którzy byli dokładnie tacy sami

jak my dwaj.

Jak to uj

ł don Juan, magiczne kroki były ró

nymi pozycjami, które – w moim mniemaniu –

przyjmował dla rozprostowania ko

ci. Poruszał wówczas w okre

lony sposób ramionami, nogami,

tułowiem i biodrami; s

dziłem,

e robi to, by maksymalnie rozci

ąć

ęś

nie, ko

ci i

gna. Z

mojego punktu widzenia efektem tych ruchów było trzeszczenie w stawach, które, jak wierzyłem, don
Juan demonstrował, by mnie zadziwi

i rozweseli

. Pami

tam,

e za ka

dym razem mówił, abym go

ladował. Zach

cał mnie nawet, w duchu współzawodnictwa, bym zapami

tał ruchy, które mi

pokazywał, i powtarzał je w domu, a

umiał wydoby

z moich stawów podobne trzeszczenie.

Nigdy mi si

nie udało usłysze

tego trzeszczenia w moich stawach, jednak

e bez w

tpienia

nauczyłem si

wszystkich ruchów, zupełnie mimochodem. Teraz wiem,

e fiasko moich usilnych

stara

, by wydoby

trzeszczenie ze stawów, wyszło mi w ko

cu na dobre, poniewa

ęś

ni i

gien

ramion oraz pleców nigdy nie wolno rozci

tak forsownie. Stawy don Juana po prostu miały to do

siebie,

e trzeszczały przy naci

ganiu, podobnie jak stawy palców dłoni niektórych ludzi trzeszcz

przy

zaciskaniu pi

ęś

ci.

– Jak dawni czarownicy wymy

lili magiczne kroki, don Juanie? – spytałem.

– Nikt ich nie wymy

lił – odparł surowo. – Z zało

enia,

e zostały one wymy

lone, automatycznie

wynika wniosek o ingerencji umysłu, a w wypadku magicznych kroków jest on bł

dny. Pr

dzej ju

zostały one odkryte przez dawnych szamanów. Mówiono mi,

e wszystko si

zacz

ło od niezwykłego

poczucia błogo

ci, którego szamani doznawali w szama

skich stanach podwy

szonej

wiadomo

ci.

Uczucie rozpieraj

cego ich wigoru było to tak niesamowite i fascynuj

ce,

e usiłowali je przenie

ść

równie

do stanu normalnej

wiadomo

ci.

– Z pocz

tku szamani byli przekonani,

e to uczucie błogo

ci jest po prostu wytworem stanu

podwy

szonej

wiadomo

ci – wyja

nił mi kiedy

don Juan. – Wkrótce spostrzegli,

e nie wszystkie

stany szama

skiej podwy

szonej

wiadomo

ci wywołuj

w nich owo uczucie. Po dokładnej analizie

okazało si

e błogo

ść

pojawiała si

zawsze w trakcie wykonywania okre

lonych ruchów ciałem.

Szamani u

wiadomili sobie,

e w stanach podwy

szonej

wiadomo

ci ich ciała mimowolnie si

poruszały na ró

ne sposoby i

e wła

nie te ruchy były powodem owego niezwyczajnego odczucia

fizycznej i psychicznej pełni.

Don Juan powiedział,

e zawsze mu si

wydawało, i

ruchy, które dawni szamani wykonywali

automatycznie w stanach podwy

szonej

wiadomo

ci, s

pewnego rodzaju dziedzictwem ludzko

ci,

czym

gł

boko ukrytym i wyjawianym tylko tym, którzy tego szukaj

. Wyobra

ał sobie owych

czarowników jako badaczy podwodnych gł

bin, którzy odzyskali ten skarb, nawet o tym nie wiedz

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

TENSEGRITY

Tensegrity to nowoczesna wersja magicznych kroków szamanów staro

ytnego Meksyku. Słowo

Tensegrity to najbardziej trafne okre

lenie, poniewa

jest ono mieszanin

dwóch terminów, tension

(napi

cie) oraz integrity (spójno

ść

), które przywodz

na my

l dwie pot

ęż

ne siły magicznych kroków.

Poprzez napinanie oraz rozlu

nianie

gien i mi

ęś

ni ciała rodzi si

napi

cie. Spójno

ść

to uznawanie

ciała za zdrowy, pełny i doskonały układ.

Tensegrity naucza si

w formie pewnego systemu ruchów, poniewa

w dzisiejszym

wiecie jest to

jedyny sposób podej

cia do tajemniczego i niezgł

bionego zagadnienia, jakim s

magiczne kroki.

Ludzie, którzy obecnie praktykuj

Tensegrity, nie b

szamanami poszukuj

cymi odmiennych dróg

szama

skich, co ł

czy si

z ogromnym zdyscyplinowaniem, wielkim wysiłkiem i niełatwym

yciem. Z

tego te

powodu podkre

lono warto

ść

magicznych kroków jako samych ruchów i wszystkich

nast

pstw, jakie za sob

poci

gaj

Don Juan Matus wyja

niał mi,

e pierwsz

potrzeb

czarowników jego linii ze staro

ytnego

Meksyku, zwi

zan

z magicznymi krokami, było nasycenie własnych ciał ruchem. Podzielili wi

c na

grupy wszystkie pozycje ciała i wszystkie ruchy, które udało im si

zapami

. Uwa

ali,

e im dłu

sza

jest grupa, tym lepsze efekty nasycenia i tym intensywniej praktykuj

cy musz

odwoływa

do swej

pami

ci, by j

sobie przypomnie

Po uporz

dkowaniu magicznych kroków w długie grupy i po okresie praktykowania ich w formie

powi

zanych ci

gów grup, szamani z linii don Juana orzekli,

e kryterium nasycenia zostało spełnione,

i przestali si

nim dłu

ej zajmowa

. Od tamtej pory zacz

to d

ąż

do czego

cz przeciwnego – do

rozbicia owych długich grup na pojedyncze fragmenty, które praktykowano jako odr

bne, niezale

cało

ci. Sposób, którego don Juan u

ywał w trakcie nauczania magicznych kroków swoich czworga

uczniów – Taishy Abelar, Florindy Donner-Grau, Carol Tiggs i mnie – wywodził si

z tego wła

nie

ąż

enia.

Don Juan sam był zdania,

e korzy

ci płyn

ce z praktykowania długich grup były oczywiste:

zmuszało ono szamanów do odwoływania si

do ich pami

ci kinestetycznej. Don Juan uwa

ał to za

prawdziwe dobrodziejstwo, na które dawni szamani natkn

li si

zupełnie przypadkowo i które w

cudowny sposób całkowicie wyciszało hała

liwy umysł, ów wewn

trzny dialog.

Don Juan wytłumaczył mi,

e wzmacniamy nasze postrzeganie

wiata i ustalamy je na pewnym

poziomie efektywno

ci i funkcjonalno

ci dzi

ki temu, i

mówimy do siebie.

– Wszyscy ludzie ustalaj

wła

ciwy sobie poziom funkcjonalno

ci i wydajno

ci za pomoc

wewn

trznego dialogu – powiedział mi pewnego razu. – Wewn

trzny dialog to klucz do nieruchomego

utrzymywania punktu poł

czenia w poło

eniu, które jest wspólne dla wszystkich ludzi – na wysoko

łopatek, w odległo

ci wyprostowanego ramienia od pleców. Przez osi

gni

cie stanu przeciwnego do

wewn

trznego dialogu, czyli wewn

trznej ciszy – ci

ł don Juan – praktykuj

cy mo

e wytr

punkt

poł

czenia z jego nieruchomej pozycji, nabywaj

c dzi

ki temu niezwykłej płynno

ci postrzegania.

Tensegrity zostało opracowane na podstawie wykonywania długich grup, które przemianowano na

“układy", by unikn

ąć

nieokre

lonej ogólno

ci, wynikaj

cej z nazywania ich za don Juanem grupami.

Aby taka forma Tensegrity była mo

liwa, nale

ało przywróci

kryterium nasycenia, które

zapocz

tkowało utworzenie długich grup. Praktykuj

cy Tensegrity przez długie lata skrupulatnie i z nie

słabn

koncentracj

pracowali nad odtworzeniem rozbitych na mniejsze fragmenty grup.

Przywrócenie kryterium nasycenia poprzez wykonywanie długich układów zaowocowało czym

, co

don Juan ju

wcze

niej okre

lił jako współczesne przeznaczenie magicznych kroków –

zapocz

tkowaniem rozprowadzania energii. Don Juan był przekonany,

e cho

nigdy tego nie

wyra

ono wprost, rozprowadzanie energii zawsze było przeznaczeniem magicznych kroków, nawet w

czasach dawnych czarowników. Staro

ytni szamani najpewniej tego nie wiedzieli; lecz je

li nawet

zdawali sobie z tego spraw

, to nigdy nie okre

lali tego w ten sposób. Wszystko wskazuje na to,

uparte d

ąż

enie dawnych czarowników do osi

gni

cia stanu błogo

ci i wra

enia pełni podczas

wykonywania magicznych kroków powodowane było, w głównej mierze, przez nie wykorzystywan

dotychczas energi

, powracaj

do o

rodków witalno

ci ciała.

W Tensegrity odtworzono długie grupy ruchów, a znaczn

ęść

ich fragmentów zachowano pod

postaci

pojedynczych, funkcjonalnych cz

stek. Cz

stki te poł

czono ze sob

zgodnie z ich funkcj

–

na przykład przygotowywaniem intencji, rewizj

ycia, osi

ganiem wewn

trznej ciszy i tak dalej –

tworz

c w ten sposób układy Tensegrity. Dzi

ki temu udało si

wypracowa

pewien system, działaj

najlepiej wówczas, gdy wykonuje si

dług

sekwencj

ruchów, które w znacz

cy sposób obci

ąż

pami

ęć

kinestetyczn

praktykuj

cych.

Pod ka

dym innym wzgl

dem metoda nauczania Tensegrity jest wiernym odtworzeniem metody

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

SZE

ŚĆ

UKŁADÓW TENSEGRITY

W ksi

ąż

ce zostanie omówionych sze

ść

nast

puj

cych układów:

1. Układ przygotowania intencji;
2. Układ macicy;
3. Układ pi

ciu rzeczy wa

nych, czyli układ westwoodzki;

4. Rozdzielenie lewego ciała od prawego ciała, czyli gor

cy układ;

5. Układ m

ęż

czyzny;

6. Przedmioty u

ywane w poł

czeniu z okre

lonymi magicznymi krokami.

[Wykonanie magicznych kroków Tensegrity demonstruj

Kylie Lundahl i Miles Reid]

Poszczególne magiczne kroki Tensegrity, które wchodz

w skład ka

dego z sze

ciu układów,

spełniaj

wymóg najwy

szej skuteczno

ci. Innymi słowy, ka

dy magiczny krok to precyzyjnie dobrany

składnik pewnej formuły. Wiernie oddaje to sposób, w jaki pierwotnie wykorzystywano długie układy
magicznych kroków; ka

dy z układów gwarantował najwi

kszy odzysk energii w procesie jej

rozprowadzania.

Jest kilka kwestii, które nale

y uwzgl

dni

, by magiczne kroki przyniosły najlepsze efekty:

1. Wszystkie magiczne kroki zawarte w omawianych sze

ciu układach mo

na powtarza

dowoln

liczb

razy, je

li nie podaje si

innych zalece

. Je

eli najpierw wykonuje si

je lew

stron

ciała, nale

je powtórzy

tak

sam

liczb

razy stron

praw

. Ka

dy magiczny krok z sze

ciu omawianych

układów rozpoczyna si

od strony lewej.

2. Stopy powinny by

oddalone od siebie na szeroko

ść

barków. W ten sposób ci

ęż

ar ciała jest

równomiernie rozło

ony. Je

li nogi s

rozstawione zbyt szeroko lub s

zbyt blisko siebie, równowaga

ciała mo

e by

zachwiana. Aby ustawi

stopy we wła

ciwym poło

eniu, nale

y rozpocz

ąć

od pozycji, w

której s

one ustawione jedna przy drugiej (fot.1). Nast

pnie trzeba obróci

je na pi

tach, tak aby

palce stóp były skierowane na zewn

trz i układ stóp przypominał liter

V (fot.2). Potem nale

przenie

ść

ęż

ar ciała na palce stóp i jednakowo rozchyli

ty na boki (fot.3). Palce stóp nale

jeszcze wyrówna

wzgl

dem siebie; w tym poło

eniu rozstaw stóp jest mniej wi

cej równy szeroko

barków. Mo

e si

zdarzy

e trzeba b

dzie jeszcze poprawi

nieco uło

enie stóp, by osi

ąć

żą

dan

odległo

ść

pomi

dzy stopami i zachowa

równowag

ciała.

3. Podczas wykonywania wszystkich magicznych kroków Tensegrity nogi powinny by

lekko ugi

w kolanach, tak aby przy spogl

daniu w dół kolana zasłaniały stopy (fot.4, fot.5). Wyj

tek stanowi

magiczne kroki, podczas których nogi powinny by

wyprostowane; w tych wypadkach prawidłow

pozycj

ciała podaje si

w opisie. Wyprostowanie nóg nie oznacza,

gna podkolanowe maj

przesadnie naci

gni

te, lecz

e s

napr

ęż

one delikatnie, bez forsowania.

Taka pozycja ze zgi

tymi kolanami jest współczesnym dodatkiem do systemu magicznych kroków,

ladem oddziaływania wpływów całkiem niedawnych. Jednym z przywódców linii don Juana Matusa był

nagual Lujan,

eglarz z Chin, którego prawdziwe imi

brzmiało chyba Lo-Ban. Przypłyn

ł do Meksyku

na przełomie dziewi

tnastego i dwudziestego wieku i tam sp

dził reszt

ycia. Jedna z szamanek z

grupy don Juana Matusa była na Wschodzie i uczyła si

tamtejszych sztuk walki. Sam don Juan Matus

zalecał swoim uczniom, by si

nauczyli porusza

w sposób kontrolowany, szkol

c si

w jakiej

sztuce

walki.

Inn

kwesti

zwi

zan

z lekkim ugi

ciem kolan jest sposób wyrzucania nóg do przodu – przy

wymachu nog

nigdy nie powinno si

jej rozlu

nia

i dopuszcza

do silnego i nagłego wyprostu nogi w

stawie kolanowym; nog

powinno si

prostowa

poprzez napinanie mi

ęś

ni uda. Zapobiegnie to

urazom

gien kolana.

4. Tylne mi

ęś

nie nóg powinny by

napi

te (fot.6). Niełatwo tego dokona

. Wielu ludziom

opanowanie napi

cia przednich mi

ęś

ni nóg przychodzi stosunkowo łatwo, tylne mi

ęś

nie pozostaj

jednak zwiotczałe. Don Juan mawiał,

e to wła

nie w tylnych mi

ęś

niach ud zawsze si

gromadzi

osobista historia. Zgodnie z tym, co mówił, tam si

zagnie

uczucia i tam ulegaj

stagnacji.

Utrzymywał.

e kłopoty ze zmian

sposobu zachowania mo

miało przypisa

zwiotczeniu tylnych

ęś

ni ud.

5. Przy wykonywaniu wszystkich magicznych kroków ramiona powinny by

zawsze lekko zgi

te w

łokciach, nigdy za

sztywno wyprostowane; zapobiega to nadwer

ęż

eniu

gien łokci przy

uderzeniach r

(fot.7).

6. Kciuk musi by

zawsze zamkni

ty, to znaczy ma przylega

do wn

trza dłoni, nigdy nie mo

odstawa

od niej (fot.8). Czarownicy linii don Juana uwa

ali,

e kciuk ma ogromne znaczenie dla

zagadnie

energii i funkcjonalno

ci. Byli przekonani,

e u nasady kciuka umiejscowione s

takie

punkty, w których energia mo

e ulega

zastojom, oraz takie, które mog

regulowa

jej przepływ w

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

UKŁAD PRZYGOTOWANIA INTENCJI

Don Juan Matus wyraził si

kiedy

e ludzie jako organizmy potrafi

dokona

rzeczy wielkiej – s

zdolni postrzega

; niestety, prowadzi to do powstania fałszywego odwzorowania, sztucznego ekranu –

ludzie pochwytuj

napływaj

ce ze wszystkich stron wszech

wiata strumienie czystej energii i

przekształcaj

je w zestaw danych zmysłowych, które interpretuj

, odwołuj

c si

do sztywnego

systemu interpretacji, nazywanego przez czarowników ludzk

matryc

. Ów magiczny akt interpretacji

czystej energii przyczynia si

do powstania fałszywego odwzorowania, owego szczególnego

przekonania wspólnego wszystkim ludziom,

e poza ich systemem interpretacji ju

nic wi

cej nie

istnieje.

Don Juan zilustrował to zjawisko pewnym przykładem. Stwierdził,

e “drzewo" – takie, jakim znaj

je ludzie – jest bardziej wynikiem interpretacji ni

percepcji. Zwrócił uwag

na to,

e do ustalenia

istnienia “drzewa" ludziom wystarczy zaledwie przelotne spojrzenie, które praktycznie nic im nie mówi.
Cała reszta to zjawisko, które opisywał jako powołanie intencji drzewa; inaczej mówi

c, reszta to

zinterpretowanie zestawu danych zmysłowych odnosz

cych si

do tego szczególnego zjawiska, które

ludzie zw

drzewem. Don Juan o

wiadczył,

e podobnie jak w podanym przykładzie, cały

wiat ludzki

składa si

z niesko

czonego repertuaru interpretacji, w których zmysły odgrywaj

nieznaczn

tylko

rol

. Innymi słowy, jedynie zmysł wzroku dotyka owych napływaj

cych ze wszystkich stron

wszech

wiata, nieograniczonych strumieni energii, przy czym odbywa si

to bardzo powierzchownie.

Don Juan utrzymywał,

e postrzeganie człowieka to w du

ej mierze interpretacja i

e ludzie s

tego

rodzaju organizmami, którym do stworzenia własnego

wiata potrzeba nieznacznej porcji czystej

percepcji lub – ujmuj

c to inaczej – postrzegaj

oni tylko tyle, ile trzeba, by uruchomi

swój system

interpretacji. Ulubiony przykład don Juana dotyczył tego, w jaki sposób tworzymy – jak mawiał, za
spraw

naszej intencji – co

tak przytłaczaj

cego i tak fundamentalnego jak Biały Dom. Don Juan

nazywał Biały Dom o

rodkiem pot

gi współczesnego

wiata, pocz

tkiem wszelkich naszych d

ąż

nadziei, obaw i tym podobnych, wspólnych nam wszystkim – czyli wła

ciwie stolic

cywilizowanego

wiata. Mówił,

e wszystko to nie le

y w sferze abstrakcji czy nawet w sferze naszych umysłów, lecz w

sferze intencji, gdy

z punktu widzenia naszych bod

ców zmysłowych Biały Dom to budynek, któremu

aden sposób nie mo

na przypisa

bogactwa, zasi

gu czy gł

bi poj

cia Białego Domu. Dodawał,

z punktu widzenia całego zestawu danych zmysłowych Biały Dom. jak wszystko w naszym

wiecie, jest

powierzchownie pojmowany jedynie zmysłem wzroku; nasze zmysły dotyku, powonienia, słuchu i
smaku nie odgrywaj

adnej roli. Interpretacja budynku, gdzie mie

ci si

Biały Dom, któr

owe

zmysły mogłyby stworzy

na podstawie wła

ciwych im bod

ców, byłaby pozbawiona jakiegokolwiek

znaczenia.

Pytanie, które stawiał czarownik don Juan, brzmiało: “Gdzie jest Biały Dom?'' W odpowiedzi

dowodził,

e z cał

pewno

nie w zasi

gu naszego postrzegania i nawet nie w naszych umysłach,

lecz w szczególnej sferze zamierzam a, gdzie

ywi si

on wszystkim, co tylko si

do niego odnosi. Don

Juan był zdania,

e nasza magia to umiej

tno

ść

stworzenia w taki wła

nie sposób całego

wszech

wiata intencji.

Poniewa

tematem pierwszego układu Tensegrity jest przygotowanie praktykuj

cych do

zamierzania, nale

ałoby si

uwa

nie przyjrze

stosowanej przez czarowników definicji tego poj

cia.

Dla don Juana zamierzanie było aktem automatycznego wypełniania pró

ni powstaj

cej po

bezpo

redniej percepcji zmysłowej, b

aktem wzbogacania daj

cych si

zaobserwowa

zjawisk

za pomoc

zamierzania pełni, nie istniej

cej z punktu widzenia czystego postrzegania.

Don Juan okre

lał taki akt zamierzania pełni jako powołanie intencji. Wszystkie jego wyja

nienia

intencji wskazywały na to.

e akt zamierzania nie nale

y do sfery fizycznej. Inaczej mówi

c, le

y on

poza fizycznym wymiarem mózgu czy jakiegokolwiek innego organu ludzkiego ciała. Dla don Juana
intencja wykraczała poza znany nam

wiat. Jest ona czym

podobnym do fali energetycznej, wi

zki

energii, która si

do nas przyczepia.

Z powodu tej transcendentalnej natury intencji don Juan rozró

niał ciało, które stanowi element

procesów poznawczych powszedniego

ycia, i ciało, które jest zamkni

cało

energetyczn

i nie

nale

y do takich procesów. W tej cało

ci energetycznej zawieraj

niedostrzegalne partie ciała,

takie jak organy wewn

trzne oraz energia, która przez nie przepływa. Don Juan podkre

lał,

e ta

wła

nie strona człowieka potrafi postrzega

energi

bezpo

rednio.

Don Juan zwracał uwag

e z powodu najwi

kszego udziału wzroku w naszym zwykłym sposobie

postrzegania

wiata szamani staro

ytnego Meksyku opisywali ów akt bezpo

redniego pochłaniania

energii jako widzenie. Ich zdaniem postrzeganie energii w jej ruchu we wszech

wiecie oznaczało,

tworzy ona szczególne, pozbawione cech indywidualnych konfiguracje, które si

powtarzaj

w nie

zmienionej formie, i

e owe konfiguracje mog

postrzegane tak samo przez ka

dego, kto widzi.

Najwa

niejszy z podanych przez don Juana Matusa przykładów na to niezmienne tworzenie przez

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA PIERWSZA: URABIANIE ENERGII NA INTENCJ

Don Juan obja

nił mi wszelkie niuanse ka

dej grupy magicznych kroków, które stanowi

trzon

dłu

szych układów Tensegrity.

– Energia niezb

dna do operowania intencj

– rzekł, gdy wyja

niał mi energetyczny wpływ kroków

tej grupy – jest ustawicznie wypychana z o

rodków witalno

ci umiejscowionych w okolicy w

troby,

trzustki oraz nerek i odkłada si

w dolnej cz

ęś

ci naszej

wietlistej sfery. Energi

trzeba ci

gle

pobudza

i przywraca

jej wła

ciwy bieg. Czarownicy z mojej linii usilnie nalegali na to, by

systematycznie i w sposób kontrolowany pobudza

energi

nogami i stopami. W ich wypadku długie

marsze, b

ce nieodł

czn

ęś

ich

ycia, ko

czyły si

nadmiernym pobudzeniem energii, która

niczemu nie słu

yła. Z tego powodu długie marsze przyniosły im wi

cej szkody ni

ytku, tote

aby

zrównowa

nadmiar energii, musieli wykonywa

w czasie chodzenia okre

lone magiczne kroki.

Don Juan Matus powiedział mi,

e ten zestaw, składaj

cy si

z pi

tnastu magicznych kroków,

których zadaniem jest pobudzenie energii za pomoc

pracy stóp i nóg, szamani z jego linii uwa

ali za

najskuteczniejszy sposób wykonywania czynno

ci nazywanej przez nich urabianiem energii i

praktykuj

cy, je

li tylko zechc

, mog

powtarza

te magiczne kroki cho

by setki razy, bez obaw o

nadmierne pobudzenie energii. Zdaniem don Juana nadmiernie pobudzona energia na zamierzanie
ostatecznie jeszcze bardziej zuba

a o

rodki witalno

ci.

1. Ucieranie energii stopami.

Całe ciało nale

y kilkakrotnie obróci

na główkach ko

ródstopia z lewa na prawo i z prawa na

lewo, aby znale

źć

stabiln

pozycj

. Nast

pnie ci

ęż

ar ciała trzeba przenie

ść

na pi

ty; od tej chwili

obroty nale

y wykonywa

na pi

tach, unosz

c nieznacznie palce stóp przy obrocie i stawiaj

c je na

ziemi, gdy stopy maksymalnie wychyl

w bok.

Ramiona powinny by

zgi

te w łokciach, a palce dłoni skierowane w przód; dłonie zwrócone do

siebie. Nale

y porusza

ramionami, poczynaj

c od łopatek i barków. Dzi

ki temu,

e ramiona i nogi

poruszaj

równocze

nie, tak jak podczas marszu (prawe rami

razem z lew

nog

i na odwrót),

krok ten uczynni

wszystkie ko

czyny i organy wewn

trzne (fot.20, fot.21).

Efektem takiego ucierania energii jest lepsze kr

ąż

enie w stopach, łydkach i udach a

po krocze.

Szamani od wieków stosuj

ten krok tak

e po to, by przywróci

ruchomo

ść

niesprawnych po urazie

czyn.

2. Ucieranie energii w trzech przesuni

ciach stóp.

Tak jak w poprzednim magicznym kroku, nale

y trzy razy okr

na pi

tach. Po bardzo krótkiej

przerwie znów trzeba si

trzykrotnie okr

na pi

tach. W pierwszych trzech magicznych krokach tego

układu zasadnicz

spraw

jest zaanga

owanie ramion, którymi nale

y energicznie porusza

w przód i

w tył.

Przerwanie ucierania energii zwi

ksza jego efektywno

ść

. Fizycznym efektem tego magicznego

kroku jest szybki napływ fali energii potrzebnej do biegu, ucieczki czy ogólnie do wszystkiego, co
wymaga podj

cia szybkiego działania.

3. Ucieranie energii bocznym przesuni

ciem stóp.

Obie stopy nale

y przesun

ąć

w lewo, obracaj

c je na pi

tach; nast

pnie trzeba przesun

ąć

jeszcze dalej w lewo, obracaj

c je na główkach ko

ródstopia. Potem po raz trzeci nale

y przesun

ąć

stopy w lewo, znów obracaj

c je na pi

tach (fot.22, fot.23, fot.24). Nast

pnie cała sekwencja ruchów

zostaje odwrócona – teraz stopy nale

y przesuwa

w prawo, obracaj

c je wpierw na pi

tach, pó

niej

na palcach i dalej znów na pi

tach.

Efektem tych trzech magicznych kroków jest pobudzenie kr

ąż

enia w całym ciele.

4. Mieszanie energii uderzaniem pi

tami w ziemi

Ten magiczny krok przypomina chód w miejscu. Nale

y energicznie unie

ść

kolano, przy czym

palców nie powinno si

odrywa

od ziemi. Ci

ęż

ar ciała spoczywa na drugiej nodze. Nast

pnie nale

przenosi

ęż

ar ciała z jednej nogi na drug

; przy wykonywaniu ruchu jedn

nog

ęż

ar ciała

spoczywa na nodze nieruchomej. Ramionami nale

y porusza

tak samo jak w poprzednim magicznym

kroku (fot.25).

Działanie tego i nast

pnego magicznego kroku jest bardzo podobne do działania trzech

poprzednich – po ich wykonaniu odczuwa si

przenikaj

ce cały obszar miednicy uczucie błogo

ci.

5. Mieszanie energii trzykrotnym uderzeniem stopami w ziemi

Ten magiczny krok jest dokładnie taki sam jak poprzedni, z tym

e kolanami i stopami nie porusza

w sposób ci

gły. Przerwa nast

puje po trzykrotnym naprzemiennym uderzeniu pi

w ziemi

. Tak

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA DRUGA: POBUDZANIE ENERGII NA INTENCJ

Dziesi

ęć

magicznych kroków grupy drugiej wi

ąż

e si

z pobudzaniem energii na zamierzanie z

okolic tu

poni

ej kolan, znad głowy, z okolic nerek, w

troby i trzustki, splotu słonecznego i szyi. Ka

z tych magicznych kroków pobudza wył

cznie energi

zwi

zan

z zamierzaniem, zgromadzon

w tych

wła

nie miejscach. Szamani uwa

e te magiczne kroki maj

zasadnicze znaczenie w codziennej

egzystencji, poniewa

ich zdaniem

ycie podporz

dkowane jest intencji. Mo

na by rzec,

e ten zestaw

magicznych kroków jest dla nich tym, czym kawa dla współczesnego człowieka. Hasło naszych
czasów: “Dopóki nie wypij

cappuccino, jestem do niczego", czy hasło poprzedniego pokolenia:

“Budz

dopiero po wypiciu małej czarnej", dla nich brzmi tak: “Nie jestem gotowy do działania,

dopóki nie wykonam tych magicznych kroków". Grupa druga tego układu rozpoczyna si

aktem, który

okre

la si

jako wł

czenie ciała (patrz fot.15, fot.16).

16. Pobudzanie energii stopami i ramionami.

Po wł

czeniu ciała tułów powinien by

lekko pochylony (fot.38). Ci

ęż

ar ciała spoczywa wtedy na

prawej nodze, a nog

lew

nale

y zatoczy

pełny kr

g, ocieraj

c czubkami palców o ziemi

i stawiaj

stop

na główkach ko

ródstopia przed sob

. Lewym ramieniem, równocze

nie z ruchem lewej

nogi, nale

y zatoczy

g, którego wierzchołek si

ga powy

ej głowy (fot.39). Po krótkiej przerwie

nog

i r

nale

y zakre

jeszcze dwa koła, jedno po drugim; w sumie b

dzie ich wi

c trzy (fot.40).

Rytm tego magicznego kroku wyznacza nast

puj

ce liczenie: jeden, krótka przerwa, jeden – jeden,

bardzo krótka przerwa, dwa, przerwa, dwa – dwa, bardzo krótka przerwa i tak dalej. Taki sam ruch
nale

y wykona

praw

nog

i ramieniem.

W tym magicznym kroku dzi

ki pracy stóp pobudza si

energi

u podstawy

wietlistej kuli i

poruszaj

c ramionami, przemieszcza si

do obszaru tu

ponad głow

17. Wtaczanie energii w okolice nadnerczy.

ce nale

y uło

na plecach, na wysoko

ci nerek i nadnerczy. Powinny by

zgi

te w łokciach

pod k

tem prostym; dłonie s

zaci

te w pi

ęś

ci i nie dotykaj

pleców, lecz s

oddalone od nich o

mniej wi

cej dziesi

ęć

centymetrów. Pi

ęś

ci nale

y przesuwa

w dół, jedna za drug

, zataczaj

c nimi

g. Rozpoczyna lewa pi

ęść

, która przesuwa si

w dół; po niej w dół przesuwa si

ęść

prawa, w tym

samym czasie, gdy lewa powraca w gór

. Tułów nale

y lekko wychyli

w przód (fot.41). Nast

pnie

ruch odwróci

i porusza

ęś

ciami w odwrotnym kierunku, tułów odchylaj

c lekko do tyłu (fot.42).

Takie poruszanie tułowiem w przód i w tył anga

uje mi

ęś

nie górnej partii ramion oraz barków.

Tego magicznego kroku u

ywa si

, by dostarczy

energii na zamierzanie do nadnerczy i nerek.

18. Pobudzanie energii dla nadnerczy.

Tułów nale

y pochyli

, a nogi w kolanach ugi

ąć

tak, by były wysuni

te do przodu poza palce stóp.

Dłonie spoczywaj

na rzepkach, a palce oplataj

kolana. Nast

pnie lew

dło

nale

y obróci

rzepce w prawo, tak by łokie

był jak najdalej wysuni

ty do przodu na linii lewego kolana (fot.43). W

tym samym czasie prawe przedrami

, z dłoni

gle spoczywaj

na rzepce, nale

y oprze

prawym udzie, a prawe kolano wyprostowa

, napr

ęż

gno podkolanowe. Wa

ne jest, by

porusza

jedynie kolanami, a nie kr

na boki biodrami.

Te same ruchy nale

y wykona

prawym ramieniem i praw

nog

(fot.44).

Ten magiczny krok jest stosowany do pobudzania energii zamierzania w okolicy nerek i nadnerczy.

Daje on praktykuj

cym wielk

wytrzymało

ść

oraz poczucie

miało

ci i wiary w siebie.

19. Stapianie prawej i lewej energii.

Nale

y zrobi

gł

boki wdech. Przy powolnym wydechu lewe przedrami

trzeba wysun

ąć

przed

siebie na wysoko

ci barków, zginaj

c je w łokciu pod k

tem prostym. Nadgarstek jak najmocniej

wygi

ąć

do tyłu; palce powinny by

skierowane do przodu, a dło

zwrócona w prawo (fot.45).

Teraz nale

y mocno pochyli

tułów, a

lewe rami

znajdzie si

na wysoko

ci kolan. Nale

y uwa

by lewy łokie

nie opadał ku ziemi, i utrzymywa

go z dala od kolan, wysuni

ty jak najdalej ku

przodowi. Cały czas nale

y powoli wydycha

powietrze, a prawym ramieniem zakre

pełne koło

ponad głow

, ko

c ruch, gdy prawa dło

znajdzie si

kilka centymetrów od palców lewej dłoni.

Prawa dło

powinna by

skierowana w stron

ciała, a palce w kierunku ziemi. Głow

nale

y trzyma

na wyprostowanej szyi twarz

do dołu. Wtedy wydech si

czy i w tej pozycji ponownie zrobi

gł

boki wdech. W trakcie wolnego i gł

bokiego wdychania nale

y napi

ąć

wszystkie mi

ęś

nie pleców,

ramion i nóg (fot.46).

W czasie wydechu tułów nale

y wyprostowa

i rozpocz

ąć

cały magiczny krok od prawego ramienia.

Maksymalne wyci

gni

cie ramion w przód pozwala na utworzenie si

szczeliny w wiruj

cym

rodku energetycznym nerek i nadnerczy; umo

liwia ona optymalne wykorzystanie rozprowadzanej

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA TRZECIA: ZBIERANIE ENERGII NA INTENCJ

Dziewi

ęć

magicznych kroków grupy trzeciej stosuje si

, by do trzech o

rodków witalno

ci,

umiejscowionych w okolicy w

troby, trzustki i nerek, doprowadzi

szczególn

energi

, która

została pobudzona w magicznych krokach grupy poprzedniej. Magiczne kroki z grupy trzeciej powinno
si

wykonywa

powoli i z najdalej posuni

ostro

. Szamani zalecaj

, by praktykuj

cy podczas

wykonywania tych kroków zachowywał całkowite milczenie i miał niezachwian

intencj

zebrania

energii niezb

dnej do zamierzania.

Wszystkie magiczne kroki grupy trzeciej rozpoczynaj

od szybkiego potrz

sania dło

mi,

trzymanymi po bokach tułowia; ramiona powinny zwisa

swobodnie w normalnej pozycji. Potrz

sanie

dło

mi powinno by

wywoływane przez drgaj

ce i ci

ążą

ce ku dołowi palce, tak jakby przez dłonie

przebiegał dreszcz. Taki rodzaj drgania uwa

ano za sposób pobudzenia energii w okolicy bioder, jak

równie

stymulowania mikroskopijnych o

rodków energii na zewn

trznej stronie dłoni i nadgarstków,

gdzie energia mo

e ulega

zastojowi.

Skutkiem wykonywania trzech pierwszych magicznych kroków tej grupy jest zwi

kszenie sił

witalnych całego ciała i poczucie błogo

ci; bior

one st

e energia zostaje przeniesiona do

trzech głównych o

rodków witalno

ci w dolnej cz

ęś

ci tułowia.

26. Si

ganie po pobudzon

energi

poni

ej kolan.

Lew

nog

nale

y wykona

mały na-skok w przód, wybijaj

c si

z nogi prawej. Tułów mocno

pochyli

w przód, a lew

wyci

ąć

przed siebie, jak gdyby chwytaj

c jaki

przedmiot znajduj

nieco ponad ziemi

(fot.59). Lew

nog

nale

y nast

pnie cofn

ąć

do pozycji wyj

ciowej, a lew

dłoni

natychmiast pogładzi

rodek energii witalnej po prawej stronie tułowia, czyli okolice w

troby i

woreczka

ółciowego.

Ten sam ruch nale

y wykona

praw

nog

i r

, gładz

c dłoni

rodek witalno

ci po stronie

lewej, czyli okolice trzustki i

ledziony.

27. Przenoszenie przedniej energii do nadnerczy.

Podczas potrz

sania dło

mi nale

y zrobi

gł

boki wdech. Nast

pnie gwałtownie wydychaj

c do

ca powietrze, lew

nale

y wyrzuci

prosto przed siebie do wysoko

ci barków i wewn

trzn

stron

dłoni zwróci

w lewo (fot.60). Potem rozpocz

ąć

bardzo powolny wdech i przekr

nadgarstek

z lewa na prawo, wykonuj

c nim pełny obrót, jakby z zamiarem nabrania dłoni

kuli bardzo g

stej

substancji (fot.61). Ci

gle wdychaj

c powietrze, trzeba obróci

dło

w nadgarstku w lewo do pozycji

wyj

ciowej. Nast

pnie z kul

stej substancji w dłoni nale

y lewym ramieniem zakre

półokr

g na

wysoko

ci barków: ruch ko

czy si

w chwili, gdy grzbiet zgi

tego nadgarstka spocznie na plecach w

okolicy lewej nerki. Wa

ne jest, by wdech trwał nieprzerwanie przez cały czas obrotu ramienia z

przodu do tyłu. Przy wykonywaniu tego obrotu prawe rami

nale

y przenie

ść

po linii półokr

gu przed

siebie, a w fazie ko

cowej ruchu przyło

grzbiet zgi

tego nadgarstka do miejsca tu

powy

ej ko

łonowej. Głow

nale

y obróci

w lewo, twarz zwracaj

c do tyłu (fot.62). Nast

pnie lew

dło

trzymaj

kul

, nale

y obróci

, zwracaj

c j

ku plecom, i roztrzaska

kul

o lew

nerk

i nadnercze.

Potem dłoni

nale

y delikatnie potrze

to miejsce, wydychaj

c powietrze.

Ten sam ruch nale

y wykona

, zmieniaj

c r

ce i obracaj

c głow

w prawo.

28. Nabieranie dłoni

energii z lewa i z prawa.

Ramiona nale

y przywie

ść

do boków tułowia, a nast

pnie unie

ść

, a

dłonie, których palce powinny

zgi

te do

rodka i ociera

o boki tułowia, znajd

pod pachami. W czasie tego ruchu zrobi

gł

boki wdech (fot.63). Nast

pnie ramiona wyprostowa

w bok, a wn

trza dłoni zwróci

ku ziemi,

szybko wydychaj

c powietrze. Potem zrobi

gł

boki wdech, lekko stuli

dłonie i obróci

je w

nadgarstkach, jak podczas nabierania bardzo g

stej substancji (fot.64). Nast

pnie, ci

gle wdychaj

powietrze, znów przyci

ąć

dłonie do barków, zginaj

c mocno ramiona w łokciach (fot.65). Ruch ten

uaktywnia łopatki oraz mi

ęś

nie szyi. W tej pozycji nale

y chwil

pozosta

, po czym znów wyprostowa

ramiona w bok, gwałtownie wydychaj

c powietrze; wewn

trzne strony dłoni powinny by

zwrócone ku

przodowi. Nast

pnie dłonie lekko stuli

i przekr

w tył, znów niejako nabieraj

c nimi bardzo g

stej

substancji, po czym, tak jak uprzednio, przyci

ąć

do barków. Ruchy te powinno si

wykona

trzykrotnie. Pó

niej dło

mi nale

y lekko potrze

dwa o

rodki witalno

ci w okolicy w

troby i trzustki,

wydychaj

c powietrze.

29. Rozłupywanie kr

gu energii.

Lew

nale

y zatoczy

koło i przenie

ść

lew

dło

do prawego barku (fot.66), nast

pnie wzdłu

tułowia ku tyłowi (fot.67) i w ko

cu znów szerokim lukiem ku przodowi, do twarzy (fot.68). Ruch lewego

ramienia trzeba skoordynowa

z takim samym ruchem ramienia prawego ku lewemu barkowi. Nale

porusza

na zmian

to jednym, to drugim ramieniem, zakre

laj

c uko

ne koła wokół całego tułowia.

Nast

pnie praw

stop

nale

y zrobi

krok w tył, w lewo, po czym lew

stop

zrobi

krok w prawo,

wykonuj

c w ten sposób obrót o sto osiemdziesi

t stopni.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA CZWARTA: WDYCHANIE ENERGII INTENCJI.

Trzy magiczne kroki tej grupy słu

żą

do pobudzania, zbierania i przenoszenia energii intencji z trzech

rodków – z okolic stóp, z kostek i spod kolan – oraz umiejscawiania jej na o

rodkach witalno

ci w

okolicy nerek, w

troby, trzustki, macicy i genitaliów. Poniewa

oddziaływanie magicznych kroków

ąż

e si

z oddychaniem, zaleca si

, by przy ich wykonywaniu praktykuj

cy wdychali i wydychali

powietrze wolno i gł

boko; wa

ne jest równie

, aby mieli nieskazitelnie czyst

intencj

dostarczenia

nadnerczom błyskawicznego zastrzyku energii poprzez gł

bokie oddychanie.

35. Przeci

ganie energii z kolan wzdłu

przedniej strony ud.

Nale

y zrobi

gł

boki wdech; ramiona powinny zwisa

po bokach tułowia, a dło

mi nale

y szybko

porusza

, jakby mieszaj

c nimi jak

ąś

lotn

substancj

. Wydech rozpocz

ąć

równocze

nie z

uniesieniem dłoni na wysoko

ść

pasa, po czym obie dłonie, zwrócone wewn

trzn

stron

ku ziemi,

jednocze

nie bardzo mocno wypchn

ąć

w dół po bokach tułowia (fot.84). Ramiona mog

tylko

nieznacznie zgi

te, tak aby dłonie znajdowały si

około dziesi

ciu centymetrów poni

ej brzucha. R

nale

y trzyma

w odległo

ci około dziesi

ciu centymetrów od siebie i tak, by dłonie tworzyły k

t prosty

z przedramionami, a palce były skierowane do przodu. Nie stykaj

c dłoni, nale

y powoli zakre

nimi

koło do wewn

trz, ku tułowiu; mi

ęś

nie ramion, brzucha i nóg powinny by

maksymalnie napi

(fot.85). W ten sam sposób zakre

la si

dło

mi drugie koło, wydychaj

c przez zaci

te z

by resztki

powietrza.

Nale

y zrobi

kolejny gł

boki wdech i wydychaj

c powoli powietrze, zatoczy

przed tułowiem

jeszcze trzy koła do wewn

trz. Potem r

ce poło

na przedniej stronie ud, tak by dotykały ich nasad

dłoni, a palce były lekko odgi

te na zewn

trz, i zsun

ąć

je a

na kolana.

W tym momencie nale

y zako

czy

wydech, wypuszczaj

c resztki powietrza z płuc. Podczas

trzeciego gł

bokiego wdechu uciska

czubkami palców miejsce tu

pod kolanami. Głow

powinno si

trzyma

twarz

ku ziemi, równo z lini

gosłupa (fot.86). Nast

pnie prostuj

c kolana i wolno

wydychaj

c powietrze, przeci

ąć

dło

mi po udach w gór

, do bioder; palce dłoni powinny by

zakrzywione. W trakcie wydychania resztek powietrza nale

y potrze

dło

mi o

rodki witalno

ci w

okolicy trzustki i w

troby, lew

dłoni

po lewej stronie, a praw

po prawej.

36. Przeci

ganie energii z boków nóg.

Wzi

ąć

gł

boki wdech, jednocze

nie potrz

saj

c trzymanymi przy bokach tułowia dło

mi. Nast

pnie

dłonie mocno wypchn

ąć

w dół, tak samo jak w poprzednim magicznym kroku. Teraz rozpocz

ąć

wydech, zakre

laj

c dło

mi po bokach tułowia dwa małe koła na zewn

trz, podobne do tych

wykonanych uprzednio. Mi

ęś

nie ramion, brzucha i nóg powinny by

maksymalnie napr

ęż

one. Łokcie

powinny by

sztywne, ale lekko ugi

te (fot.87).

Po zatoczeniu dwóch kół dło

mi płuca powinny by

całkowicie opró

nione z powietrza; nale

zrobi

kolejny gł

boki wdech. Powoli wydychaj

c powietrze, zakre

dło

mi jeszcze trzy koła na

zewn

trz. Potem dłonie umie

po bokach bioder i ocieraj

c nasadami dłoni o boki nóg, przesun

ąć

do samych stóp, a

lekko odgi

te palce dotkn

kostek. Głowa powinna by

skierowana ku dołowi,

zgodnie z lini

ciała (fot.88). W tym momencie wydech si

czy; ponownie wzi

ąć

gł

boki wdech,

rodkowymi i wskazuj

cymi palcami dłoni uciskaj

c podstaw

kostek (fot.89). Nast

pnie powoli

wydychaj

c powietrze, przeci

ąć

dłonie wzdłu

boków nóg w gór

, do bioder; palce dłoni powinny

zakrzywione. Wydech powinien si

sko

czy

po przesuni

ciu dłoni po o

rodkach witalno

ci, praw

po prawej stronie, a lew

po lewej.

37. Przeci

ganie energii z przodu nóg.

Znów zrobi

gł

boki wdech, potrz

saj

c trzymanymi po bokach tułowia dło

mi. Ramionami

zatoczy

koło po bokach ciała, rozpoczynaj

c łuk od tyłu, przenosz

c r

ce nad głow

(fot.90) i ko

mocnym uderzeniem r

koma przed tułowiem; dłonie powinny by

skierowane ku dołowi, a palce

wskazywa

do przodu. W tym momencie rozpocz

ąć

powolny wydech i jednocze

nie porusza

dło

mi,

zaczynaj

c ruch od dłoni lewej, w przód i w tył naprzemiennie trzy razy; ruch przypomina suwanie

dło

mi po gładkiej powierzchni. Wydech zako

czy

w chwili, gdy nasady obu dłoni dotkn

klatki

piersiowej (fot.91). Wówczas powinno si

zrobi

gł

boki wdech. Lew

dło

przesun

ąć

poziomo w lewo,

po czym praw

przesun

ąć

w prawo; t

sekwencj

ruchów nale

y wykona

w sumie trzykrotnie, na

przemian. Ta faza ko

czy si

w chwili, gdy nasady dłoni opr

o klatk

piersiow

; kciuki powinny si

niemal styka

ze sob

(fot.92). Nast

pnie dło

mi przesun

ąć

po przedniej stronie nóg a

do przednich

gien kostek (fot.93) i zako

czy

wydech. Ponownie zrobi

gł

boki wdech, napinaj

gna

kostek poprzez odgi

cie paluchów ku górze, a

gna si

unios

. Palcami wskazuj

cymi i

rodkowymi obu dłoni uciska

gna tak, aby poruszały si

na boki (fot.94). W czasie powolnego

wydechu przeci

ąć

dłonie po przedniej stronie nóg ku górze, do bioder; palce dłoni powinny by

zakrzywione. Ko

c wydech, nale

y delikatnie potrze

dło

mi o

rodki witalno

ci.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

UKŁAD MACICY

Don Juan Matus twierdził,

e szamanów

cych w staro

ytnym Meksyku bodaj najbardziej

zajmowało zadanie, które nazywali wyswobodzeniem macicy. Wyja

niał mi,

e wyswobodzenie macicy

jest równoznaczne z rozbudzeniem jej funkcji drugorz

dnych. W normalnych warunkach jej

najwa

niejsz

funkcj

jest reprodukcja. ale dawni czarownicy zajmowali si

głównie tym, co uwa

ali za

jej funkcj

drugorz

– ewolucj

. Według nich ewolucja macicy wi

zała si

z rozbudzeniem i pełnym

wykorzystaniem jej zdolno

ci przetwarzania wiedzy bezpo

redniej, czyli mo

liwo

ci pochłaniania

bod

ców zmysłowych i interpretowania ich bezpo

rednio, bez udziału procesów interpretacyjnych,

które znamy z do

wiadczenia.

Dla szamanów moment, w którym praktykuj

cy przekształcaj

z istot społecznie

ukierunkowanych na reprodukcj

w istoty zdolne do ewolucji, nadchodzi wówczas, gdy staj

oni

wiadomi widzenia energii w jej ruchu we wszech

wiecie. Szamani twierdz

e kobietom widzenie

energii bezpo

rednio przychodzi łatwiej ni

ęż

czyznom, poniewa

maj

one macice. Czarownicy

uwa

równie

e mimo to w normalnych warunkach jest raczej niemo

liwe, by kobiety czy

ęż

czy

ni mogli sobie u

wiadomi

, i

potrafi

widzie

energi

bezpo

rednio. Powodem tej

niemo

ci jest fakt, w odczuciu szamanów, groteskowy – nie ma nikogo, kto ukazałby ludziom,

widzenie energii bezpo

rednio jest dla nich czym

naturalnym.

Szamani twierdz

e kobiety – dzi

ki temu, i

maj

macice – s

tak wszechstronne, tak odr

bne w

swej zdolno

ci widzenia energii,

e sztuka ta – któr

powinno si

uwa

za triumf ludzkiego ducha –

traktowana jest jako co

oczywistego. Kobiety nigdy nie s

wiadome tej zdolno

ci. W tym wzgl

dzie

ęż

czy

ni spisuj

znacznie lepiej. Widzenie energii bezpo

rednio przychodzi im trudniej, wi

kiedy wreszcie dokonuj

tej sztuki, nie traktuj

jej jako czego

oczywistego. Dlatego te

czarownikami,

którzy ustalili zakres bezpo

redniego postrzegania energii i usiłowali zjawisko to opisa

, byli

ęż

czy

ni.

– Główne zało

enie magii, które odkryli szamani mojej linii

cy w staro

ytnym Meksyku, głosi,

“zostali

my stworzeni, by postrzega

" – rzekł do mnie którego

dnia don Juan. – Całe ludzkie ciało jest

jednym wielkim instrumentem postrzegania. Jednak

e z powodu zdominowania naszej percepcji przez

zmysł wzroku, to oczy nadaj

jej ogólny charakter. Charakter ten, według dawnych czarowników, jest

jedynie pozostało

z okresu zwierz

cego. Starania dawnych czarowników, podejmowane po dzi

dzie

– ci

ł don Juan – ukierunkowane były na to, by wykroczy

poza sfer

postrzegania oczyma

drapie

nego zwierza. Uznali,

e oko drapie

cy rejestruje wył

cznie obraz i sfera roztaczaj

ca si

poza

nim jest sfer

czystej percepcji, która nie jest zdominowana przez zmysł wzroku.

Przy innej okazji don Juan powiedział,

e czarownicy staro

ytnego Meksyku nie mogli si

nadziwi

kobiety, maj

c tak

wła

nie struktur

organiczn

– macic

, która mogłaby ułatwi

im wkroczenie w

sfer

czystej percepcji – w ogóle nie s

zainteresowane tym, by j

wykorzysta

. Dawni szamani

dostrzegali w tym kobiecy paradoks – mie

do dyspozycji niewyczerpan

moc i nie przejawia

najmniejszego zainteresowania uzyskaniem do niej dost

pu. Don Juan nie miał jednak

adnych

tpliwo

ci co do tego,

e ten stan nie jest naturalny, lecz wyuczony.

Zadaniem magicznych kroków dla macicy jest zasugerowanie kobietom praktykuj

cym Tensegrity

li – która powinna by

czym

cej ni

tylko połechtaniem ich intelektualnej ciekawo

ci –

istnieje mo

liwo

ść

neutralizacji degraduj

cych skutków uspołecznienia, przyczyniaj

cych si

do owej

oboj

tno

ci kobiet. Niemniej jednak b

dzie tutaj niezb

dne pewne ostrze

enie: don Juan Matus radził

kobietom, które nauczał, by praktykuj

c te magiczne kroki, post

powały z wielk

ostro

, gdy

sprzyjaj

one rozbudzeniu drugorz

dnych funkcji macicy i jajników, takich jak pochłanianie bod

ców

zmysłowych i ich interpretacja.

Don Juan nazywał macic

postrzegalni

. Podzielał niezachwiane prze

wiadczenie pozostałych

czarowników swojej linii,

e je

li macic

i jajniki wył

czy

z cyklu reprodukcji, mog

one sta

instrumentami postrzegania i centralnym o

rodkiem. Uwa

ał,

e pierwszym etapem ewolucji jest

przyj

cie zało

enia, i

ludzie zostali stworzeni, by postrzega

. I chocia

bezustannie, z cał

moc

podkre

lał,

e w to wła

nie powinno si

uwierzy

na samym pocz

tku, bynajmniej nie było to z jego

strony zbytecznym powtarzaniem w kółko tego samego.

– Wiemy ju

e zostali

my stworzeni, by postrzega

. A po có

by innego? -buntowałem si

dym razem, gdy mi to wbijał do głowy.

– Zastanów si

nad tym! – odpowiadał wtedy. – Postrzeganie odgrywa nieznaczn

rol

w naszym

yciu, a jednak tak naprawd

zostali

my stworzeni tylko w tym celu, by postrzega

. Ludzie pochłaniaj

otaczaj

ich bezkresn

energi

i przetwarzaj

w bod

ce zmysłowe. Nast

pnie interpretuj

bod

ce i tak tworz

swój ogl

dany na co dzie

wiat. To wła

nie t

interpretacj

nazywamy

postrzeganiem. Szamani staro

ytnego Meksyku, jak ci ju

wiadomo – ci

ł don Juan – byli

przekonani,

e interpretacja dokonuje si

w intensywnie ja

niej

cym miejscu – w punkcie poł

czenia –

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA PIERWSZA: MAGICZNE KROKI NALE

ŻĄ

CE DO TAISHY ABELAR

Trzy magiczne kroki tej grupy s

tak ukierunkowane, by zbiera

energi

dla macicy z sze

ciu

miejsc: z lewej i prawej przedniej strony ciała, z lewego i prawego boku ciała na wysoko

ci bioder oraz

spoza łopatek i znad głowy. Szamani staro

ytnego Meksyku twierdzili,

e w tych miejscach odkłada si

energia niezwykle korzystna dla macicy, a ruchy wykonywane w trakcie tych magicznych kroków s

niczym czułki przystosowane do zbierania wył

cznie tej energii.

1. Wydobywanie energii z przedniej cz

ęś

ci tułowia palcami wskazuj

cym i

rodkowym.

Pierwszym odczuciem, do którego d

ąż

y praktykuj

cy przy wykonywaniu tego magicznego kroku,

jest wra

enie nacisku na

gna grzbietu dłoni. Osi

ga si

je poprzez maksymalne oddalenie od

siebie wyprostowanych palców wskazuj

cego i

rodkowego. Pozostałe dwa palce powinny by

zagi

do wn

trza dłoni i przytrzymywane w tym poło

eniu przez kciuk (fot.95).

Magiczny krok rozpoczyna si

od postawienia lewej stopy prostopadle do stopy prawej, tak by obie

utworzyły kształt litery T. Lewym ramieniem i lew

nog

nale

y równocze

nie wykona

seri

okr

ęż

nych

ruchów w przód. W trakcie poruszania nog

najpierw unie

ść

przedni

ęść

stopy, potem pi

, zrobi

w powietrzu krok do przodu i postawi

stop

na ziemi, tak by palce skierowane były ku górze.

Całe ciało pochyli

do przodu, napr

ęż

c mi

sie

przedniej strony lewego podudzia.

Ruch ten powinien by

zsynchronizowany z ruchem lewego ramienia, którym nale

y obraca

przód ponad głow

, równie

zataczaj

c nim pełny okr

g. Palce wskazuj

cy i

rodkowy powinny by

sztywno wyprostowane, a dło

zwrócona w prawo. Nacisk na

gna grzbietu dłoni powinien by

maksymalnie silny przez cały czas wykonywania ruchu (fot.96). Przy ko

cu trzeciego okr

ęż

nego ruchu

ramienia i stopy, cał

stop

nale

y mocno tupn

ąć

w ziemi

i przenie

ść

ęż

ar ciała w przód.

Jednocze

nie r

wyrzuci

do przodu, ze sztywno wyprostowanymi palcami wskazuj

cym i

rodkowym i dłoni

zwrócon

w prawo; mi

ęś

nie całej lewej strony ciała powinny by

przez cały czas

napi

te (fot.97).

Wyprostowanymi palcami dłoni nale

y wykona

falisty ruch przypominaj

cy rysowanie le

żą

cej na

boku litery S. Dło

w nadgarstku powinna by

zgi

ta, tak aby palce po zakre

leniu litery S były

skierowane ku górze (fot.98). Nast

pnie dło

zgi

ąć

tak, by palce znów były skierowane do przodu, i

poziomym ruchem od prawej do lewej przeci

ąć

wyprostowanymi palcami wskazuj

cym i

rodkowym

liter

S wpół. Potem dło

nale

y zgi

ąć

tak, by wyprostowane palce raz jeszcze zostały skierowane ku

górze, i od lewej do prawej zatoczy

szeroki łuk zwrócon

do twarzy dłoni

. Nast

pnie ramieniem

nale

y zatoczy

łuk z prawej do lewej i w trakcie tego ruchu odwróci

dło

na zewn

trz. Lewe rami

nale

y przywie

ść

do klatki piersiowej i sztywno wyprostowanymi palcami wskazuj

cym i

rodkowym

wykona

dwa pchni

cia w przód; dło

powinna by

zwrócona do dołu. Nast

pnie dło

jeszcze raz

zwróci

w kierunku twarzy i r

zatoczy

szeroki łuk od lewej do prawej i od prawej do lewej,

dokładnie tak samo jak poprzednio.

Tułów nale

y nieznacznie odchyli

, a ci

ęż

ar ciała przenie

ść

na nog

wysuni

w tył. Nast

pnie

dłoni

, której palce wskazuj

cy i

rodkowy nale

y zakrzywi

jak szpony, si

ąć

przed siebie na

wysoko

ci talii, jakby z zamiarem pochwycenia czego

, i przywie

ść

dło

z powrotem do pozycji

wyj

ciowej, napinaj

c przy tym mi

ęś

nie i

gna przedramienia i dłoni, jak gdyby z wysiłkiem

nagarniaj

c ku sobie jak

ąś

substancj

(fot.99). Zakrzywion

jak szpon dło

nale

y przywie

ść

boku tułowia. Nast

pnie wszystkie palce sztywno wyprostowa

; kciuk powinien by

zamkni

ty, a palce

rozdzielone pomi

dzy

rodkowym a serdecznym na kształt litery V. Tak uło

dłoni

nale

y potrze

tułów na wysoko

ci macicy (fot.100) lub – w wypadku m

ęż

czyzn – organów płciowych.

Nast

pnie wykona

szybki podskok, zmieniaj

c ustawienie nóg, tak by prawa stopa znalazła si

przed lew

, prostopadle do niej, i opisane ruchy powtórzy

praw

i nog

2. Pobudzenie energii dla macicy podskokami i pochwycenie jej r

Ten magiczny krok rozpoczyna si

od ustawienia prawej stopy prostopadle do lewej. Praw

stop

nale

y lekko tupn

ąć

w ziemi

, a nast

pnie lekko na niej podskoczy

i tak ustawi

, aby palce były

zwrócone do przodu. Natychmiast lew

stop

nale

y odskoczy

jeden krok w bok, po czym oprze

na pi

cie prostopadle do stopy prawej. Potem cał

lew

stop

nale

y postawi

na ziemi i przenie

ść

ęż

ar ciała, a lew

wyci

ąć

przed siebie z zamiarem pochwycenia czego

zagi

tymi

palcami (fot.101). Dłoni

nale

y nast

pnie delikatnie potrze

tułów w okolicy lewego jajnika.

Tupni

cie lew

stop

jest sygnałem do rozpocz

cia sekwencji ruchów, które s

lustrzanym

odbiciem ruchów opisanych wy

ej.

Energia pobudzona w tym magicznym kroku dzi

ki ruchom stóp przemieszcza si

ku górze, zostaje

wyłapana kolejno przez obie dłonie i umieszczona w okolicy macicy oraz lewego i prawego jajnika.

3. Wklepywanie energii w okolicy jajników.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA DRUGA: MAGICZNY KROK BEZPO

REDNIO ZWI

ZANY Z FLORIND

DONNER-GRAU

W tej grupie jest tylko jeden magiczny krok. Jego działanie dokładnie odpowiada osobowo

Florindy Donner-Grau. Don Juan Matus uwa

ał j

za osob

bardzo prostolinijn

i do tego stopnia

konkretn

e czasami jej bezpo

rednio

ść

stawała si

nie do zniesienia. Dlatego jej działania w

wiecie

czarowników zawsze były ukierunkowane ewolucyjnie i zmierzały do przekształcenia macicy z o

rodka

ródła płodno

ci w organ

wiadomo

ci, którym mo

na przetwarza

li nie b

ce cz

ęś

normalnego procesu poznania.

4. Łapy Sfinksa.

Ten magiczny krok rozpoczyna si

od szybkiego, gł

bokiego wdechu. Nast

pnie nale

y zrobi

gwałtowny wydech i mocno wyrzuci

dłonie przed siebie na wysoko

ść

pasa, gwałtownie przekr

caj

w dół, tak by utworzyły z przedramionami k

t prosty, a palce były skierowane do dołu; powierzchni

uderzenia stanowi

grzbiety dłoni przy nadgarstkach.

ce nale

y podnie

ść

do góry na wysoko

ść

barków; dłonie powinny by

skierowane ku górze, w

jednej linii z przedramionami. Zrobi

gł

boki wdech. Tak trzymaj

c r

ce, tułów obróci

w lewo.

Nast

pnie zwrócone ku ziemi dłonie szybko opu

w dół do wysoko

ci bioder (fot.104) i zrobi

gwałtowny wydech. Potem r

ce znów unie

ść

ponad barki i obróci

tułów do pozycji wyj

ciowej, robi

przy tym gł

boki wdech. Ci

gle trzymaj

c dłonie powy

ej barków, tułów obróci

w prawo. Nast

pnie

wydychaj

c powietrze, obie dłonie zwrócone wn

trzem ku ziemi szybko opu

do wysoko

ci bioder.

Teraz obie r

ce przenie

ść

na praw

stron

ciała; palce dłoni powinny by

nieznacznie zagi

te, a

same dłonie obrócone w lewo, tak jak przy nabieraniu dłoni

jakiego

płynu. Oba ramiona nale

przenie

ść

z prawa na lewo i znów na prawo, zakre

laj

c przed sob

uko

ósemk

, któr

wykonuje

, wpierw przenosz

c ramiona jak najdalej w lewo, w

lad za skr

tem bioder, a nast

pnie z

powrotem w prawo, w

lad za biodrami skr

caj

cymi w przeciwn

stron

. Dłonie, z palcami lekko

zakrzywionymi, nale

y skr

, tak by były zwrócone w prawo, jak gdyby kontynuuj

c nabieranie

jakiego

płynu w odwrotnym kierunku (fot.105).

Po zakre

leniu ósemki lew

dło

poło

na lewym biodrze, a prawym ramieniem kontynuowa

ruch w prawo: przenie

ść

je nad głow

, zataczaj

c szerok

ku tyłowi i stamt

d z powrotem przed

głow

, a

zwrócona ku górze dło

znajdzie si

na wysoko

ci podbródka. Z tego poziomu dłoni

zatoczy

kolejn

w lew

stron

, przenosz

c j

przed twarz

i ponad lewym barkiem. Nast

pnie

dło

poprowadzi

po linii prostej w poprzek tułowia, na wysoko

ci bioder, przecinaj

c zakre

lon

uprzednio ósemk

(fot.106). Z tej pozycji dło

przywie

ść

z powrotem do tułowia i przesun

ąć

brzuchu w okolicy pranego jajnika takim ruchem, jak gdyby dło

była no

em, który wsuwa si

pochwy.

Nast

pnie wykona

dokładnie takie same ruchy, z tym

e dłonie nale

y szybko opu

w dół

najpierw po prawej stronie tułowia, tak aby ostatni ruch mo

na było wykona

lewym ramieniem.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA TRZECIA: MAGICZNE KROKI, KTÓRE MAJ

ZWI

ZEK WYŁ

CZNIE Z CAROL TIGGS

Trzy magiczne kroki grupy trzeciej oddziałuj

na energi

, która znajduje si

dokładnie w okolicy

macicy, co sprawia,

e maj

one niezwykł

moc. Bardzo wskazany jest umiar, tak by móc kontrolowa

wra

enia zwi

zane z rozbudzaniem macicy. Dzi

ki temu b

dzie mo

na unikn

ąć

wła

ciwej dla

liniowego umysłu, bł

dnej interpretacji tych odczu

jako bólów menstruacyjnych czy wypełnienia

jajników.

Don Juan Matus mówił swoim trzem uczennicom,

e drugorz

dne funkcje macicy, po ich

rozbudzeniu za pomoc

odpowiednich magicznych kroków, zaczynaj

wpływa

na zmysły, przynosz

ść

nieprzyjemne odczucia; bierze si

to jednak st

e na poziomie energetycznym nowa energia

dostaje si

do wiruj

cego o

rodka macicy. Energia, która przedtem nie była w ogóle wykorzystywana i

znajdowała si

na obrze

ach

wietlistej kuli, nagle zostaje wrzucona do owego wiru.

5. Upychanie energii w okolicy macicy.

Pierwszy magiczny krok rozpoczyna si

od umieszczenia obu dłoni w okolicy macicy. Dłonie w

nadgarstkach powinny by

mocno zgi

te, a palce zagi

te i trzymane razem, skierowane ku macicy.

Nast

pnie dłonie ustawi

tak, by czubkami palców były zwrócone ku sobie, po czym zakre

nimi

obszerne koło, wpierw przenosz

c je ku górze i do przodu, a nast

pnie w dół, gdzie zł

czone dłonie

powinno si

zatrzyma

przy tułowiu, dokładnie w okolicy macicy (fot.107). Teraz r

ce rozsun

ąć

szeroko

ść

tułowia (fot.108) i z du

żą

sil

przesun

ąć

w okolice macicy,

ciskaj

c mi

dzy nimi du

żą

piłk

Potem powtórzy

ten ruch i dłonie przesun

ąć

ku sobie jeszcze bli

ej, jak gdyby jeszcze mocniej

ciskaj

c trzyman

dzy nimi pitk

. Wreszcie trzeba j

rozerwa

na dwie cz

ęś

ci bardzo silnym

ruchem r

k (fot.109) i dło

mi potrze

tułów w okolicy macicy i jajników.

6. Pobudzanie i kierowanie energii wprost do macicy.

Ten magiczny krok rozpoczyna si

od wydechu, podczas którego ramiona nale

y wyprostowa

przód, tak by dłonie stykały si

grzbietami. Nale

y zrobi

gł

boki wdech, rozsuwaj

c ramiona w bok i

zakre

laj

c nimi półkola, a

do zetkni

cia si

przedramion przed tułowiem na wysoko

ci klatki

piersiowej. Ramiona powinny by

wyci

gni

te w przód, łokcie lekko zgi

te, dłonie skierowane ku

górze. Nast

pnie pochyli

nieco i przywie

ść

przedramiona do tułowia, opieraj

c łokcie o splot

słoneczny; przedramiona powinny si

gle styka

(fot.110). Nast

pnie rozpocz

ąć

powolny wdech,

który powinien trwa

przez cały czas wykonywania nast

puj

cych ruchów: grzbiet lewego nadgarstka

nale

y oprze

na wewn

trznej stronie nadgarstka pranego i skrzy

owa

ramiona; dłonie w

nadgarstkach nale

y przekr

, tak by zwróciły si

w kierunku tułowia i dalej ku przodowi, przy czym

przedramiona przez cały czas powinny by

skrzy

owane, a w ko

cowej fazie ruchu lewa r

ka powinna

znale

źć

ponad praw

(fot.111). Dłonie zacisn

ąć

w pi

ęś

ci i energicznie rozsun

ąć

na boki (fot.112),

po czym poło

je na tułowiu w okolicy lewego i prawego jajnika i zako

czy

wydech.

7. Wyciskanie szkodliwej energii z jajników.

Zwrócon

ku górze lew

dło

nale

y umie

przed sob

. Rami

w łokciu powinno by

zgi

te pod

tem prostym i zaparte o klatk

piersiow

. Wyprostowa

palce wskazuj

cy i

rodkowy lewej dłoni,

przyciskaj

c pozostałe dwa palce kciukiem do dłoni. Wyprostowane palce lewej dłoni uchwyci

spodu praw

dłoni

i niejako wycisn

ąć

, jak gdyby tłocz

c co

z nasady palców ku ich czubkom

(fot.113). Po wyci

ciu palców praw

dłoni

energicznie potrz

ąć

, strzepuj

c j

grzbietem ku

dołowi po prawej stronie tułowia. Przytrzymywane kciukiem palce lewej dłoni nale

y teraz wyprostowa

i uło

je na kształt litery V, odsuwaj

c zetkni

te palce wskazuj

cy i

rodkowy od zetkni

tych palców

serdecznego i małego. Lekko potrze

dłoni

okolice lewego jajnika. Takie same ruchy wykona

dłoni

praw

W drugiej cz

ęś

ci tego magicznego kroku tułów nale

y mocno pochyli

. Lewe rami

nale

y zwiesi

pomi

dzy nogami, opieraj

c łokie

na brzuchu w okolicy p

pka. Teraz wykona

takie same ruchy jak

w pierwszej cz

ęś

ci tego magicznego kroku, z t

ró

nic

e wyprostowane palce wskazuj

cy i

rodkowy

lewej dłoni trzeba uchwyci

dłoni

praw

z góry (fot.114, fot.115). Takie same ruchy wykona

strome prawej.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA CZWARTA: MAGICZNE KROKI, KTÓRE NALE

ŻĄ

DO NIEBIESKIEGO TROPICIELA

Magiczne kroki tej grupy s

naturalnym zamkni

ciem całego układu. Siła tej grupy magicznych

kroków bierze si

z ich bezosobowego charakteru. Wdechy i wydechy s

gwałtowne, lecz nie gł

bokie,

a ruchom towarzyszy ostry

wist wydychanego powietrza.

Warto

ść

magicznych kroków Niebieskiego Tropiciela polega na tym,

e ka

dy z nich mo

e nada

macicy twardo

ść

, nieodzown

do uruchomienia jej funkcji drugorz

dnych, które w wypadku

Niebieskiego Tropiciela mo

na okre

jako umiej

tno

ść

zachowywania bezustannej czujno

ci. Nasze

normalne zachowanie jest przedmiotem krytyki szamanów, według których post

pujemy tak, jak

gdyby

my nigdy nie wył

czali automatycznego pilota; mówimy to, czego mówi

nie chcemy,

ignorujemy to, czego ignorowa

nie powinni

my. Innymi słowy, jeste

wiadomi tego, co nas

otacza, jedynie przez bardzo krótkie chwile. Przez wi

kszo

ść

czasu funkcjonujemy wył

cznie dzi

sile bezwładu, nawykowo, a nawykiem naszym jest, zasadniczo, nie zwraca

uwagi na nic.

Czarownikom staro

ytnego Meksyku przy

wiecała my

e macica kobiety jest tym organem, który

e przełama

ten impas, a do tego musi ona nabra

twardo

ci.

8. Czerpanie energii sprzed tułowia czułkami owada.

Zwrócone ku górze dłonie z palcami wskazuj

cymi i

rodkowymi rozstawionymi w kształt litery V

nale

y przyło

do boków tułowia; kciuki przyciskaj

pozostałe palce do dłoni (fot.116). Nast

pnie

obróci

je w dół i mocno wypchn

ąć

przed siebie, jednocze

nie gwałtownie i ze

wistem wydychaj

powietrze przez zaci

te z

by (fot.117). Dłonie przyci

ąć

z powrotem dc boków klatki piersiowej,

przekr

caj

c je znów ku górze i robi

c przy tym gł

boki wdech. Ruch ten nale

y wykona

raz jeszcze i

potrze

dło

mi tułów w okolicy jajników; palce dłoni powinny by

rozdzielone pomi

dzy palcami

rodkowymi i serdecznymi.

9. Czerpanie energii z boków pod k

tem.

Ten magiczny krok rozpoczyna si

od obrócenia si

na prawej stopie i wystawienia lewej nogi w

przód pod k

tem czterdziestu pi

ciu stopni. Prawa stopa stanowi poziom

kresk

litery T, a stopa lewa

pionow

. Tułowiem nale

y kołysa

w przód i w tył. Nast

pnie nale

y zgi

ąć

lewy łokie

, a zwrócon

górze dło

przyci

ąć

do klatki piersiowej. Palce wskazuj

cy i

rodkowy powinny tworzy

kształt litery

V Pozostałe dwa palce nale

y przyciska

kciukiem do dłoni (fot.118). Wyprostowanymi palcami dłoni

wykona

pchni

cie, mocno pochylaj

c przy tym tułów. W czasie pchni

cia dło

nale

y obróci

ku ziemi

i ze

wistem wypu

powietrze (fot.119). Podczas wdechu dło

przyło

z powrotem do boku klatki

piersiowej, obracaj

c j

ku górze, po czyni delikatnie potrze

okolice lewego jajnika: palce dłoni

powinny by

rozdzielone pomi

dzy palcem

rodkowym i serdecznym. W podskoku nale

y zmieni

uło

enie stóp i obróci

w prawo, znów pod k

tem czterdziestu pi

ciu stopni. Opisane wy

ej ruchy

wykona

teraz prawym ramieniem.

10. Czerpanie energii z boków owadzim ci

ciem.

Dłonie nale

y trzyma

z boku klatki piersiowej; palce wskazuj

ce i

rodkowe powinny by

rozstawione w kształt litery V, a kciuki przyciska

pozostałe dwa palce do dłoni. Dłonie skierowa

górze. Utrzymuj

c dłonie na wysoko

ci klatki piersiowej, przekr

je, tak by były zwrócone do siebie.

Nast

pnie, wydychaj

c ze

wistem powietrze, ramiona wyprostowa

w boki i dłonie zwróci

do przodu.

Palcami wskazuj

cymi i

rodkowymi powinno si

wykona

ruch na

laduj

cy ci

cie, jak gdyby były one

ycami, i zako

czy

wistem wydech (fot.120).

Przywodz

c ramiona z powrotem do boków tułowia, zrobi

wdech: łokcie powinny by

skierowane

do dołu, a dłonie wskazywa

na boki (fot.121). Nast

pnie dłonie obróci

w nadgarstkach, tak by palce

wskazuj

cy i

rodkowy były zwrócone do przodu, po czym palce obu dłoni nale

y rozdzieli

pomi

dzy

palcami

rodkowym i serdecznym i w trakcie wydechu potrze

dło

mi tułów w okolicy jajników.

11. Wywiercanie energii spomi

dzy stóp jedn

i drug

Nale

y zrobi

gł

boki wdech. Nast

pnie powoli i ze

wistem wydychaj

c powietrze, lew

opu

, przekr

caj

c j

w nadgarstku. Taki ruch r

ki upodabnia j

do wiertła, dziurawi

cego co

przed tułowiem pomi

dzy nogami. Nast

pnie palce wskazuj

cy i

rodkowy zakrzywi

na kształt

szponów i pochwyci

z ziemi, spomi

dzy stóp (fot.122), po czym, robi

c gł

boki wdech, wyci

ąć

to ku górze, na wysoko

ść

bioder. Rami

przenie

ść

ponad głow

za siebie i poło

dło

na plecach w

okolicy lewej nerki i nadnercza (fot.123).

Gdy lewa dło

spoczywa w tym miejscu, prawa r

ka wykonuje te same ruchy. Po umieszczeniu jej

na plecach w okolicy prawej nerki i nadnercza nale

y zrobi

wdech. Lew

dło

trzeba przenie

ść

ponad

głow

do przodu i potrze

okolice lewego jajnika; palce powinny by

rozdzielone pomi

dzy palcem

rodkowym i serdecznym. Ruchowi ramienia zza pleców ku przodowi tułowia powinien towarzyszy

wist gwałtownie wydychanego powietrza. Po kolejnym gł

bokim wdechu w taki sam sposób nale

przenie

ść

praw

dło

w okolice prawego jajnika.

12. Wywiercanie energii spomi

dzy stóp obiema r

kami.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

UKŁAD PI

CIU RZECZY WA

NYCH, CZYLI UKŁAD WESTWOODZKI

Jeden z najwa

niejszych układów dla praktykuj

cych Tensegrity nazwano “układem pi

ciu rzeczy

nych". Popularnie okre

la si

go mianem “układu westwoodzkiego", poniewa

po raz pierwszy

nauczano go publicznie w Pauley Pavilion na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles,
mieszcz

cym si

w dzielnicy o nazwie Westwood. W zamy

le twórców układ ten był prób

integracji

czego

, co don Juan Matus nazywał pi

cioma rzeczami wa

nymi dla szamanów staro

ytnego

Meksyku. Wszystko, czym zajmowali si

dawni czarownicy, koncentrowało si

wokół pi

ciu wa

nych

rzeczy: pierwsza to magiczne kroki; druga to o

rodek energetyczny w ciele ludzkim, zwany o

rodkiem

decyzji; trzecia to rewizja

ycia, sposób na pogł

bienie zakresu ludzkiej

wiadomo

ci; czwarta to

nieni

e, prawdziwa sztuka wykraczania poza sfer

normalnej percepcji; pi

ta to wewn

trzna cisza, czyli ten

poziom ludzkiej percepcji, który dał pocz

tek wszystkim zdobyczom dawnych czarowników w sferze

postrzegania. Ta sekwencja pi

ciu rzeczy wa

nych była układem odwzorowuj

cym sposób, w jaki

dawni czarownicy rozumieli otaczaj

cy ich

wiat.

Jednym z oszałamiaj

cych dokona

dawnych szamanów było, jak nas nauczał don Juan, odkrycie

istnienia we wszech

wiecie pewnej siły spajaj

cej, która wi

ąż

e z sob

pola energii w namacalne,

funkcjonalne cało

ci. Czarownicy, którzy wykryli istnienie tej siły, opisywali j

jako rodzaj wibracji czy

stanu rozedrgania, przenikaj

cego przez skupiska pól energii i sklejaj

cego je ze sob

W zestawie pi

ciu rzeczy wa

nych dla szamanów staro

ytnego Meksyku magiczne kroki spełniaj

funkcj

owego stanu rozedrgania, o którym mówili dawni szamani. Kiedy układali t

szama

sekwencj

ciu rzeczy wa

nych, powielali charakterystyczne uporz

dkowania energii, które

ukazywały im si

wówczas, gdy udawało im si

zobaczy

energi

w jej ruchu we wszech

wiecie.

Magiczne kroki były t

stk

, która przenikn

ła przez pozostałe cztery cz

stki i zespoliła je w jedn

funkcjonaln

cało

ść

Układ westwoodzki, na

laduj

c form

opracowan

przez szamanów staro

ytnego Meksyku,

równie

podzielono na cztery grupy. Uło

ono je według znaczenia przypisywanego im przez

czarowników, którzy okre

lili ich granice: pierwsza, o

rodek decyzji; druga, rewizja

ycia; trzecia,

nienie; czwarta, wewn

trzna cisza.

GRUPA PIERWSZA: O

RODEK DECYZJI

Najwa

niejszym zagadnieniem dla szamanów staro

ytnego Meksyku i dla wszystkich szamanów z

linii don Juana był o

rodek decyzji. Obserwuj

c praktyczne efekty swoich poczyna

, szamani doszli do

przekonania,

e na ciele człowieka znajduje si

punkt odpowiedzialny za podejmowanie decyzji, punkt

trójk

tny – miejsce na r

koje

ci mostka u nasady szyi, w którym schodz

ce si

obojczyki tworz

trójk

tne wgł

bienie. W o

rodku tym energia jest niezwykle rozrzedzona, osi

gaj

c stan niespotykanej

subtelno

ci; gromadzona tam energia jest szczególnego rodzaju i nawet szamani nie potrafi

jej bli

opisa

. Nie maj

oni jednak najmniejszych w

tpliwo

ci,

e mog

wyczuwa

obecno

ść

tej energii oraz

skutki jej oddziaływania. Szamani wierz

e ta wła

nie energia zostaje stamt

d wyparta w bardzo

wczesnym okresie

ycia ka

dego człowieka i nigdy do niego nie powraca. W ten sposób zostajemy

pozbawieni czego

, co jest, by

e, znacznie wa

niejsze ni

wszystkie energie pozostałych

rodków razem wzi

te: zdolno

ci podejmowania decyzji.

W kwestii podejmowania decyzji don Juan podzielał bardzo krytyczn

opini

czarowników ze swojej

linii. Ich spostrze

enia, gromadzone przez całe stulecia, doprowadziły ich do przekonania,

e ludzie s

niezdolni do podejmowania decyzji i dlatego stworzyli społecze

stwo: monstrualne instytucje, które

bior

na siebie ci

ęż

ar podejmowania decyzji. Ludzie pozwolili, by owe instytucje decydowały za nich,

sami za

po prostu stosuj

do decyzji, które podejmuje si

w ich imieniu.

Trójk

tny punkt u nasady szyi był dla dawnych szamanów miejscem o tak wielkim znaczeniu,

bardzo rzadko dotykali go r

koma; je

li trzeba to było zrobi

, dotyk był rytualny i zawsze dokonywała

go druga osoba za pomoc

jakiego

przedmiotu. U

ywano do tego celu bardzo starannie

wypolerowanych kawałków twardego drewna czy wypolerowanych ko

ci zwierz

t, których zaokr

glone

ce pasowały pod wzgl

dem kształtu i rozmiaru do wgł

bienia na szyi. Tak przygotowanymi ko

ść

kawałkami drewna naciskano to miejsce, aby wytworzy

na obrze

ach wgł

bienia ucisk.

Przedmiotów tych u

ywano równie

, jakkolwiek rzadko, do automasa

u lub do zabiegów, które dzisiaj

nazwaliby

my akupresur

– Jak wpadli na to,

e to wgł

bienie jest o

rodkiem decyzji? – spytałem raz don Juana.

– Ka

dy o

rodek energetyczny w ciele – odparł – wykazuje koncentracj

energii; ma swego rodzaju

wir energii, niczym lej, który z perspektywy wpatruj

cego si

widz

cego zdaje si

obraca

w lewo

dokoła swej osi. Moc poszczególnych o

rodków zale

y od siły tego wła

nie ruchu. Je

li ruch jest ledwo

dostrzegalny, o

rodek jest wyczerpany, pozbawiony energii. Gdy czarownicy staro

ytno

przypatrywali si

ludzkiemu ciału, kiedy ich oczy widziały, zwrócili uwag

na istnienie tych wirów.

Bardzo ich zaciekawiły, wi

c sporz

dzili ich plan.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

MAGICZNE KROKI DLA O

RODKA DECYZJI

1. Dostarczanie energii do o

rodka decyzji poprzez poruszanie w przód i w tył ramionami i

dło

mi obróconymi ku dołowi.

Ramiona nale

y wyrzuci

w przód pod k

tem czterdziestu pi

ciu stopni, robi

c przy tym wydech;

dłonie powinny by

zwrócone w dół (fot.125). Nast

pnie dłonie przywie

ść

do boków klatki piersiowej

pod pachy, robi

c przy tym wdech. Barki powinno si

unie

ść

, tak by przez cały czas zachowany był

jednakowy k

t pochylenia przedramion (fot.126). W drugiej fazie tego ruchu ramiona nale

wyprostowa

ku dołowi, robi

c przy tym wdech, i przyci

ąć

ku sobie, wydychaj

c powietrze.

2. Dostarczanie energii do o

rodka decyzji poprzez poruszanie w przód i w tył ramionami i

dło

mi obróconymi ku górze.

Ten magiczny krok jest taki sam jak poprzedni i wykonuje si

go tak samo, z t

ró

nic

e dłonie

powinny by

obrócone ku górze (fot.127). Wdechy i wydechy robi si

równie

tak samo jak w

poprzednim kroku. Wydech nale

y zrobi

podczas ruchu do przodu dłoni i ramion, pochylonych pod

tem czterdziestu pi

ciu stopni, wdech za

podczas ruchu ramion do tyłu. Nast

pnie w trakcie

przenoszenia dłoni i ramion w dół zrobi

wdech, a podczas przywodzenia dłoni i ramion z powrotem do

tułowia wydech.

3. Dostarczanie energii do o

rodka decyzji poprzez poruszanie koli

cie ramionami i dło

obróconymi ku dołowi.

Ten magiczny krok rozpoczyna si

dokładnie tak samo jak pierwszy magiczny krok w tej grupie, z

ró

nic

e po całkowitym wyprostowaniu r

k nale

y zakre

dwa pełne koła dło

mi i ramionami,

odsuwaj

c je od siebie, tak by znalazły si

około pi

tnastu centymetrów od klatki piersiowej. Po

zakre

leniu kół (fot.128) ramiona nale

y przywie

ść

z powrotem do boków klatki piersiowej pod pachy.

Ten magiczny krok składa si

z dwóch faz. W pierwszej nale

y wydycha

powietrze podczas

zakre

lania kot i wdycha

podczas przywodzenia ramion do tułowia. W drugiej powietrze nale

wdycha

w czasie zakre

lania dło

mi i ramionami okr

gów i wydycha

podczas przywodzenia ramion

do tułowia.

4. Dostarczanie energii do o

rodka decyzji poprzez poruszanie koli

cie ramionami i dło

obróconymi ku górze.

Ten magiczny krok jest dokładnie taki sam jak poprzedni, który składa si

z dwóch faz wdechu i

wydechu, z tym

e dwa kota zakre

la si

dło

mi obróconymi ku górze (fot.129).

5. Dostarczanie energii do o

rodka decyzji z dolnej cz

ęś

ci tułowia.

Zgi

te w łokciach r

ce nale

y trzyma

wysoko, na poziomie barków. Rozlu

nione palce powinny

wskazywa

na punkt trójk

tny, nie dotykaj

c go jednak (fot.130). Ramionami porusza

z prawa na

lewo i odwrotnie, lecz nie poprzez ruch barków czy bioder, a poprzez napinanie mi

ęś

ni brzucha, które

przesuwaj

doln

ęść

tułowia w prawo, w lewo i znów w prawo, i tak dalej.

6. Dostarczanie energii do o

rodka decyzji z okolicy łopatek.

ce powinny by

zgi

te, tak jak w poprzednim kroku, z tym

e barki s

zaokr

glone i łokcie

mocno wyci

gni

te ku przodowi. Lew

nale

y trzyma

na prawej. Rozlu

nione palce powinny

wskazywa

punkt trójk

tny, ale go nie dotyka

; podbródek mocno wysun

ąć

i oprze

go na lewej dłoni,

we wgł

bieniu pomi

dzy kciukiem i palcem wskazuj

cym (fot.131). Zgi

te łokcie nale

y na przemian

wypycha

do przodu, maksymalnie rozci

gaj

c przy tym łopatki.

7. Pobudzanie energii w pobli

u o

rodka decyzji zgi

tym nadgarstkiem.

Obie r

ce nale

y przywie

ść

do punktu trójk

tnego u podstawy szyi, tak by go nie dotykały. Palce

dłoni powinny by

lekko zakrzywione i wskazywa

na o

rodek decyzji. Nast

pnie porusza

koma,

wpierw w lewo, a nast

pnie w prawo, jak podczas mieszania jakiej

płynnej substancji w pobli

punktu trójk

tnego, b

delikatnymi ruchami obu dłoni wachlowa

powietrze, kieruj

c je na o

rodek

decyzji. Ruchy te wykonuje si

poprzez wyprostowanie ramion w bok i przeniesienie ich z powrotem

przed tułów w okolice punktu trójk

tnego (fot.132). Nast

pnie lewym ramieniem wykona

pchni

cie w

przód na wysoko

ci punktu trójk

tnego, przy czym dło

powinna by

mocno zgi

ta do wewn

trz;

powierzchni

uderzenia tworz

nadgarstek i grzbiet dłoni (fot.133). Ten sam ruch wykona

prawym

ramieniem. W ten sposób okolice tu

przed punktem trójk

tnym otrzymuj

seri

silnych ciosów.

8. Przenoszenie energii z dwóch o

rodków witalno

ci z przodu ciała do o

rodka decyzji.

Obie dłonie nale

y umie

w okolicy trzustki i

ledziony, około dziesi

ciu centymetrów przed

tułowiem. Zwrócon

ku górze lew

dło

trzyma

około dwunastu centymetrów poni

ej dłoni prawej,

która powinna by

zwrócona wn

trzem ku dołowi. Przedramiona zgi

ąć

pod k

tem prostym, z tym

lewe skierowa

do przodu, a prawe trzyma

blisko tułowia, dzi

ki czemu palce dłoni wska

żą

na lewo

(fot.134). Lew

nale

y zakre

do wewn

trz dwa kota o

rednicy około trzydziestu centymetrów,

w okolicy trzustki i

ledziony. Zaraz po zakre

leniu drugiego, praw

dło

wyrzuci

przed siebie,

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

MAGICZNE KROKI DLA REWIZJI

YCIA

Rewizja

ycia oddziałuje na co

, co don Juan nazywał ciałem energetycznym. Zgodnie z jego

formalnym wyja

nieniem, ciało energetyczne jest skupiskiem pól energii, które stanowi lustrzane

odbicie pól energetycznych składaj

cych si

na ciało ludzkie widziane bezpo

rednio pod postaci

energii. Mówił,

e w wypadku czarowników ciało fizyczne i ciało energetyczne tworz

jedn

cało

ść

Magiczne kroki dla rewizji

ycia przenosz

ciało energetyczne do ciała fizycznego, co ma zasadnicze

znaczenie dla znalezienia wła

ciwej drogi w nieznane.

13. Formowanie korpusu ciała energetycznego.

Don Juan powiedział,

e korpus ciała energetycznego formuje si

trzema uderzeniami dłoni.

Zwrócone ku przodowi dłonie nale

y unie

ść

na wysoko

ść

uszu i z tej pozycji uderzy

nimi w przód na

wysoko

ci ramion, jakby poklepuj

c barki dobrze zbudowanego ciała. Nast

pnie zwrócone ku

przodowi dłonie wycofa

do pozycji wyj

ciowej w okolicach uszu i uderzy

rodkow

ęść

formowanego korpusu, na wysoko

ci klatki piersiowej. Przy drugim uderzeniu dłonie powinny by

bli

siebie ni

przy uderzeniu pierwszym, a przy trzecim jeszcze bli

ej siebie, poniewa

uderzaj

w pas

tułowia, które ma kształt odwróconego trójk

ta (fot.152).

14. Klepanie ciała energetycznego.

Lew

i praw

dło

nale

y opu

znad głowy ku dołowi. Obie dłonie powinny napiera

w dół z

wielk

sił

, wytwarzaj

c strumie

energii, który opisuje rami

, przedrami

i dło

ciała energetycznego.

Lew

dłoni

uderzy

w poprzek tułowia w lew

dło

ciała energetycznego (fot.153), po czym wykona

ten sam ruch dłoni

praw

, uderzaj

c w poprzek tułowia w praw

dło

ciała energetycznego.

Ten magiczny krok opisuje ramiona i przedramiona, a w szczególno

ci dłonie ciała

energetycznego.

15, Rozsuwanie ciała energetycznego na boki.

Nadgarstki nale

y skrzy

owa

przed sob

, niemal dotykaj

c nimi tułowia. Obie dłonie powinny by

zgi

te w nadgarstkach ku tyłowi pod k

tem prostym do przedramion; nadgarstki trzyma

na wysoko

splotu słonecznego, lewy na prawym (fot.154). Z tej pozycji dłonie jednocze

nie rozprostowa

na boki,

powoli, jak podczas pokonywania olbrzymiego oporu (fot.155). Po maksymalnym rozsuni

ciu ramion z

powrotem przywie

ść

je do

rodka, z dło

mi zgi

tymi pod k

tem prostym wzgl

dem przedramion; ruch

sprawia wra

enie zgarniania jakiej

stej substancji z boków ku

rodkowi tułowia. Lew

dło

nale

skrzy

owa

ponad praw

i przygotowa

obie do kolejnego rozsuni

cia si

na boki.

Ciało fizyczne jako skupisko pól energii ma sztywno ustalone granice, jednak

e ciało energetyczne

nie. Rozsuwanie energii na boki okre

la dotychczas nie ustalone granice ciała energetycznego.

16. Wytyczanie rdzenia ciała energetycznego.

Przedramiona nale

y trzyma

pionowo na wysoko

ci klatki piersiowej; łokcie powinny by

gni

te do wewn

trz i oddalone od siebie na szeroko

ść

tułowia. Dłonie nale

y swobodnie odrzuci

do tyłu, a nast

pnie z wielk

sił

do przodu, nie poruszaj

c przy tym przedramionami (fot.156).

Ciało ludzkie jako skupisko pól energii nie tylko ma sztywno ustalone granice, lecz równie

sty

rdze

wietlisto

ci, który szamani nazywaj

pasmem ludzkim; s

to pola energii najlepiej znane

człowiekowi. Szamani s

zdania,

e wewn

trz tej

wietlistej kuli, wyznaczaj

cej jednocze

nie

wszystkie energetyczne mo

liwo

ci człowieka, znajduj

obszary energii, których istnienia człowiek

nie jest nawet

wiadomy. S

to pola energii umiejscowione najdalej od pasma ludzkiego. Wytyczenie

rdzenia ciała energetycznego wzmacnia je, by mogło podj

ąć

ryzykown

wypraw

w obszary nieznanej

energii.

17. Formowanie pi

t i łydek ciała energetycznego.

Lew

stop

nale

y wysun

ąć

przed siebie, aby pi

ta była uniesiona do połowy łydki. Trzeba j

obróci

na zewn

trz, tak by była ustawiona prostopadle do drugiej nogi. Nast

pnie lew

stop

wyrzuci

w prawo, jak przy wykonywaniu wykopu pi

, na odległo

ść

tnastu, dwudziestu centymetrów poza

gole

prawej nogi (fot.157, fot.158).

Ten sam ruch nale

y wykona

drug

nog

18. Formowanie kolan ciała energetycznego.

Ten magiczny krok ma dwie fazy. W pierwszej lewe kolano nale

y ugi

ąć

i unie

ść

na wysoko

ść

bioder lub, je

li to mo

liwe, jeszcze wy

ej. Cały ci

ęż

ar ciała powinien spoczywa

na prawej nodze,

której kolano powinno by

lekko ugi

te i wysuni

te ku przodowi. Lewym kolanem zatoczy

trzy koła do

wewn

trz, ku pachwinie (fot.159). Ruch ten powtórzy

praw

nog

W drugiej fazie tego magicznego kroku opisane ruchy nale

y znów wykona

obiema nogami, tym

razem jednak zakre

laj

c kolanem koła na zewn

trz (fot.160).

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

MAGICZNE KROKI DLA

NIENIA

27. Rozlu

nianie punktu poł

czenia.

Lew

ka, z wewn

trzn

stron

dłoni zwrócon

ku górze, nale

y si

ąć

za łopatki, powy

ej ich

linii, pochylaj

c si

nieco. Nast

pnie rami

przenie

ść

z lewej strony tułowia po łuku w przód i ku dołowi,

z dłoni

cały czas zwrócon

ku górze, po czym energicznie podrzuci

je w gór

, tak aby dło

zwrócona w lew

stron

, znalazła si

przed twarz

; palce dłoni powinny by

trzymane razem (fot.172,

fot.173).

Ten magiczny krok nale

y wykonywa

kolejno lew

i praw

. Kolana powinny by

ugi

te dla

zachowania równowagi podczas energicznego podrzutu ramienia.

28. Zmuszanie punktu poł

czenia do opadni

cia.

Plecy i nogi w kolanach nale

y idealnie wyprostowa

. Lewe rami

, całkowicie wyprostowane,

umie

za sob

w odległo

ci około dziesi

ciu centymetrów od pleców. Skierowana wewn

trzn

stron

ku dołowi dło

powinna by

zgi

ta pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni w stosunku do

przedramienia; jej palce powinny by

sztywno wyprostowane i wskazywa

w tył. Całkowicie

wyprostowane prawe rami

umie

przed sob

w taki sam sposób: skierowana ku dołowi dło

jest

zgi

ta w nadgarstku pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni, a palce wskazuj

w przód.

Głow

obróci

za lewym ramieniem i jednocze

nie maksymalnie rozci

ąć

gna nóg i ramion.

To napi

cie

gien nale

y przez chwil

utrzyma

(fot.174). Ten sam ruch powinno si

wykona

trzymaj

c prawe rami

za sob

i lewe przed sob

29. Nakłanianie punktu poł

czenia do opadni

cia poprzez czerpanie energii z nadnerczy i

przenoszenie jej ku przodowi.

Lewe rami

nale

y umie

za sob

na wysoko

ci nerek, przesuni

te jak najdalej w prawo; palce

dłoni powinny by

zakrzywione jak szpon. Tak uło

dło

przesun

ąć

w okolicy nerek z prawa na

lewo, jakby przetaczaj

c ni

jak

ąś

substancj

. Prawe rami

trzyma

w normalnej pozycji, przy

boku uda.

Nast

pnie lew

dło

przenie

ść

do przodu, płasko rozło

na prawym boku, w okolicy w

troby i

woreczka

ółciowego. Lew

dłoni

nale

y przesun

ąć

po przedniej cz

ęś

ci tułowia ku lewej stronie, w

okolice trzustki i

ledziony, jakby wygładzaj

c powierzchni

jakiego

materiału; w tym samym czasie

praw

dło

, zakrzywion

w szpon i trzyman

za plecami, nale

y przesun

ąć

z lewa na prawo po okolicy

nerek, jak gdyby przetaczaj

c ni

substancj

(fot.175, fot.176).

Nast

pnie praw

dło

umie

na przedniej cz

ęś

ci tułowia (powinna przylega

do okolicy trzustki i

ledziony), po czym przesun

ąć

w okolice w

troby i woreczka

ółciowego, jak podczas wygładzania

pofałdowanej powierzchni. Podczas tego ruchu zakrzywion

w szpon lew

dło

ponownie przesun

ąć

po okolicy nerek z prawa na lewo, jak gdyby przetaczaj

c ni

jak

ąś

substancj

. Kolana powinny

ugi

te dla zapewnienia równowagi i siły.

30. Obrazowanie typów energii A i B.

Prawe przedrami

nale

y zgi

ąć

pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni i ustawi

pionowo przed

twarz

w osi tułowia, przy czym łokie

powinien si

znajdowa

prawie na wysoko

ci barków, a dło

zwrócona w lewo. Lewe przedrami

, zgi

te w łokciu i trzymane poziomo, nale

y uło

tak, by

grzbiet dłoni znajdował si

pod prawym łokciem. Spojrzenie oczu nie powinno si

skupia

adnym z

przedramion, cho

oba powinny by

w polu widzenia. Prawym ramieniem nale

y prze

ku dołowi, a

lewym ku górze. Obie siły powinny oddziaływa

jednocze

nie i to napi

cie ramion nale

y przez chwil

utrzyma

(fot.177).

Dalej ten sam ruch nale

y wykona

przy odwrotnym uło

eniu ramion.

Szamani staro

ytnego Meksyku byli przekonani,

e wszystko we wszech

wiecie składa si

z par sił

e ludzie podlegaj

tej parzysto

ci w ka

dej dziedzinie

ycia, Uwa

ali,

e w sferze energii w gr

wchodz

dwie siły. Don Juan nazywał je siłami A i B. Siła A jest zwykle u

ywana na co dzie

przedstawia j

prosta pionowa linia. Siła B to siła bardzo mało poznana, która rzadko wkracza do akcji;

utrzymywana jest płasko przy ziemi i przedstawia j

linia pozioma, wykre

lana z lewej strony linii

pionowej, od jej podstawy. Cało

ść

w sumie tworzy odwrócon

żą

liter

Według don Juana szamani – zarówno m

ęż

czy

ni, jak i kobiety – byli jedynymi lud

mi, którym

udało si

przekształci

sił

B, zazwyczaj bezczynnie spoczywaj

w pozycji poziomej, w aktywn

lini

pionow

. W rezultacie udało im si

równie

unieruchomi

sił

A. Proces ten przedstawiano poprzez

wykre

lenie poziomej linii w praw

stron

od podstawy linii pionowej na kształt du

ej litery L. Opisuj

ten magiczny krok, don Juan powiedział,

e najlepiej obrazuje on ow

parzysto

ść

sił i wysiłki

czarowników zmierzaj

ce do odwrócenia skutków ich wpływu.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

MAGICZNE KROKI POMAGAJ

CE OSI

ĄĆ

WEWN

TRZN

CISZ

36. Zakre

lanie dwóch półokr

gów stopami.

Cały ci

ęż

ar ciała powinien spoczywa

na prawej nodze. Lew

stop

nale

y postawi

pół kroku

przed praw

i suwaj

c ni

po ziemi, zakre

półokr

g w lewo. Po zako

czeniu ruchu, główki ko

ródstopia powinny niemal dotyka

prawej pi

ty. Z tej pozycji lew

stop

zakre

kolejny półokr

g ku

tyłowi (fot.189). Oba półokr

gi powinno si

zakre

główkami ko

ródstopia. Pi

trzyma

uniesion

, tak by ruch był płynny i jednostajny.

Nast

pnie kierunek ruchu odwróci

i zakre

w ten sam sposób dalsze dwa półokr

gi,

rozpoczynaj

c od tyłu i ko

c z przodu.

Te same ruchy wykona

stop

praw

po przeniesieniu całego ci

ęż

aru ciała na lew

nog

. Kolano

nogi utrzymuj

cej ci

ęż

ar ciała powinno by

zgi

te dla zapewnienia siły ruchów i równowagi.

37. Zakre

lanie półksi

ęż

yca stopami.

ęż

ar ciała powinien spoczywa

na prawej nodze. Lew

stop

wykona

pół kroku przed praw

zakre

na ziemi szeroki łuk dokoła siebie, zaczynaj

c od przodu, przenosz

c nog

po lewej stronie

tułowia i ko

c z tyłu. Półkole nale

y zakre

główkami ko

ródstopia (fot.190). Nast

pnie

zakre

kolejny półokr

g w taki sam sposób, ale od tyłu do przodu. Te same ruchy wykona

nog

praw

po przeniesieniu ci

ęż

aru ciała na nog

lew

38. Strach na wróble na wietrze z opuszczonymi ramionami.

Ramiona nale

y uło

poziomo po bokach tułowia na wysoko

ci barków; powinny by

zgi

te w

łokciach dokładnie pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni, a przedramiona zwieszone ku dołowi.

Przedramionami swobodnie kiwa

na boki, jakby były one poruszane sił

wiatru. Przedramiona i

nadgarstki powinny tworzy

jedn

lini

, dokładnie w płaszczy

nie prostopadłej do ziemi. Nogi w

kolanach powinny by

sztywno wyprostowane (fot.191).

39. Strach na wróble na wietrze z podniesionymi ramionami.

Podobnie jak w poprzednim magicznym kroku, ramiona powinny by

wyci

gni

te poziomo na boki

na wysoko

ci barków, z t

ró

nic

e zgi

te pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni przedramiona nale

obróci

ku górze. Przedramiona i nadgarstki powinny tworzy

jedn

prostopadł

do ziemi lini

(fot.192). Nast

pnie nale

y je swobodnie opu

do przodu i ku dołowi (fot.193), po czym znów

obróci

je ku górze. Nogi w kolanach powinny by

sztywno wyprostowane.

40. Wypychanie energii ku tyłowi cał

szeroko

ramienia.

Ramiona w łokciach nale

y mocno zgi

ąć

, a przedramiona silnie docisn

ąć

jak najwy

ej do boków

tułowia; dłonie powinny by

zaci

te w pi

ęś

ci (fot.194). Podczas wydechu przedramiona całkowicie

wyprostowa

ku ziemi i odgi

ąć

jak najwy

ej za sob

. Nogi w kolanach powinny by

sztywno

wyprostowane, a tułów nieznacznie pochylony (fot.195). Nast

pnie podczas wdechu ramiona

przywie

ść

w przód do poło

enia wyj

ciowego, zginaj

c je w łokciach.

Nast

pnie ruch ten powtórzy

przy odwróconym cyklu oddechu – zamiast wydechu przy odginaniu

ramion do tyłu nale

y zrobi

wdech, a nast

pnie wydech, podczas którego nale

y zgi

ąć

ramiona w

łokciach i przyci

ąć

je do boków tułowia, pod pachy.

41. Obracanie przedramienia wokół jego osi.

Ramiona nale

y unie

ść

przed siebie, zginaj

c łokcie i ustawiaj

c przedramiona w pionie. Obie

dłonie powinny by

zgi

te w nadgarstkach, a ich palce zło

one na kształt głowy ptaka na wysoko

oczu; dłonie powinny wskazywa

w kierunku twarzy (fot.196). Utrzymuj

c przedramiona prosto w

pozycji pionowej, nale

y energicznie obraca

dło

mi w nadgarstkach w przód i w tył wokół osi

przedramion, tak

e palce dłoni wskazuj

raz w kierunku twarzy, a raz ku przodowi (fot.197). Kolana

powinny by

ugi

te dla zapewnienia równowagi i siły ruchów.

42. Poruszanie energii ruchem falistym.

Nogi w kolanach nale

y wyprostowa

, a tułów pochyli

. Ramiona powinny swobodnie zwisa

bokach. Lewe rami

przenie

ść

ku przodowi, kre

c dłoni

trzy małe fale, jak gdyby przesuwaj

c j

wzdłu

powierzchni o trzech kolistych wybrzuszeniach (fot.198). Potem ostrym, prostym ruchem dłoni

przeci

ąć

pionow

lini

tułowia przed sob

, z lewa na prawo, a nast

pnie z prawa na lewo (fot.199) i

wycofa

do boku tułowia, zakre

laj

c ni

kolejne trzy małe fale. W ten sposób powinien powsta

obszerny zarys odwróconej du

ej litery L, której grubo

ść

powinna wynosi

co najmniej pi

tna

cie

centymetrów.

Opisane ruchy nale

y powtórzy

ramieniem prawym.

43. Energia T dłoni.

Oba przedramiona zgi

te pod k

tem prostym nale

y umie

dokładnie przed splotem

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

ROZDZIELENIE LEWEGO CIAŁA OD PRAWEGO CIAŁA, CZYLI GOR

CY UKŁAD

Don Juan nauczał swoich uczniów,

e dla szamanów staro

ytnego Meksyku i dla ich poczyna

fundamentalne znaczenie miała koncepcja, i

człowiek składa si

z dwóch odr

bnie funkcjonuj

cych

ciał, jednego po stronie lewej i drugiego po prawej. Taki podział nie miał nic wspólnego z
intelektualnymi spekulacjami dawnych czarowników ani te

z opartymi na logice wnioskami

dotycz

cymi mo

liwego rozkładu masy w ciele.

Gdy don Juan mi to wyja

niał, odparłem,

e współcze

ni biolodzy wysun

li koncepcj

symetrii

bilateralnej, jako podstawowej struktury ciała, w której lewa i prawa strona organizmu mo

e zosta

rozdzielona wzdłu

linii

rodkowej na dwie cz

ęś

ci, b

ce w przybli

eniu swoimi lustrzanymi odbiciami.

– Klasyfikacje szamanów staro

ytnego Meksyku były znacznie gł

bsze ni

konkluzje

współczesnych naukowców, poniewa

brały pocz

tek z postrzegania energii bezpo

rednio w jej ruchu

we wszech

wiecie – odrzekł don Juan. – Gdy ciało człowieka jest postrzegane jako energia, oczywiste

staje,

e nie składa si

ono z dwóch cz

ęś

ci, lecz z dwóch ró

nych rodzajów energii: dwóch ró

nych

strumieni energii, dwóch przeciwstawnych, a zarazem komplementarnych wzgl

dem siebie sil, które

istniej

obok siebie, odzwierciedlaj

c w ten sposób dwoist

struktur

wszystkiego w całym

bezkresnym wszech

wiecie.

Szamani staro

ytnego Meksyku nadali tym dwu odmiennym rodzajom energii status odr

bnego,

samodzielnego ciała i mówili wył

cznie o lewym ciele i prawym ciele. Wi

cej uwagi po

cali lewemu

ciału, poniewa

z powodu specyficznej natury konfiguracji jego energii uwa

ali je za najefektywniejszy

rodek do zrealizowania ostatecznych celów szamanizmu. Czarownicy staro

ytnego Meksyku, którzy

wyobra

ali sobie te dwa ciała jako strumienie energii, przedstawiali lewy strumie

jako bardziej

zawirowany i agresywny, rozedrgany i emanuj

cy falami energii. Dla zobrazowania tego, o czym mówił,

don Juan polecił mi wyobrazi

sobie,

e lewe ciało jest jak połowa sło

ca i

e wszystkie rozbłyski na

jego powierzchni zachodz

na tej połowie. Fale energii emanuj

ce z lewego ciała s

jak takie rozbłyski

– zawsze prostopadłe do zaokr

glonej powierzchni, z której tryskaj

Według opisu don Juana strumie

energii prawego ciała w ogóle nie ma zawirowa

na powierzchni.

Porusza si

jak woda w zbiorniku, który delikatnie si

przechyla to w jedn

, to w drug

stron

. Nie

pokrywaj

go rozedrgane fale; bezustannie si

kołysze. W gł

bszych warstwach jednak zatacza kr

w formie spirali. Don Juan polecił mi wyobrazi

sobie bardzo szerok

, z wygl

du leniw

tropikaln

rzek

o niemal gładkiej powierzchni, w której jednak gł

boko kotłuj

cieraj

ce si

, przeciwbie

dy. W naszym powszednim

wiecie te dwa strumienie stapiaj

w jedno: znane nam ludzkie

ciało.

Jednak

e dla widz

cego energia całego ciała jest kolista. Dla czarowników z linii don Juana

oznaczało to,

e prawe ciało jest sił

dominuj

– A co si

dzieje z lud

mi lewor

cznymi? – spytałem go pewnego razu. – Czy maj

ksze szans

w poczynaniach czarowników?

– Dlaczego tak s

dzisz? – odparł, najwyra

niej zaskoczony moim pytaniem.

– Bo bez w

tpienia to lewa strona jest u nich dominuj

ca – powiedziałem.

– Ta dominacja nie ma absolutnie

adnego znaczenia dla czarowników – rzekł. – Zgadza si

, lewa

strona dominuje u nich w tym sensie,

e potrafi

bardzo skutecznie operowa

młotkiem trzymanym w

lewej r

ce. Pisz

lew

. Potrafi

posługiwa

em lew

i robi

to bardzo dobrze. Je

li s

grajkami, bez w

tpienia potrafi

potrz

lew

nog

z wielkim wyczuciem rytmu. Innymi słowy, maj

rytm w lewym ciele, lecz magia nie jest kwesti

tego rodzaju dominacji. Mimo wszystko rz

dzi nimi

prawe ciało i jego kolisty ruch.

– Ale czy lewor

czno

ść

ma jakie

plusy albo minusy dla czarowników? – spytałem, pami

taj

c o

zakorzenionych w wielu j

zykach indoeuropejskich implikacjach o złowieszczej naturze lewor

czno

ci.

– O ile mi wiadomo, nie ma

adnych plusów ani minusów – rzekł. – Rozdziału energii mi

dzy oba

ciała nie mierzy si

prawor

czno

albo jej brakiem. Dominacja prawego ciała jest dominacj

energetyczn

, któr

spostrzegli staro

ytni szamani. Przede wszystkim nigdy nie próbowali

wytłumaczy

, dlaczego taka wła

nie dominacja wyst

puje, nie próbowali te

zagł

bia

filozoficzne jej implikacje. Dla nich był to po prostu fakt, aczkolwiek bardzo szczególny, który jednak
mo

na zmieni

– Dlaczego chcieli go zmieni

, don Juanie? – spytałem.

– Bo ten dominuj

cy, kolisty ruch energii prawego ciała jest cholernie nudny! – wykrzykn

ł. – Ten

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA PIERWSZA: POBUDZANIE ENERGII LEWEGO CIAŁA I PRAWEGO CIAŁA

Na pierwsz

grup

składa si

szesna

cie magicznych kroków, które oddzielnie pobudzaj

energi

lewego ciała i prawego ciała. Ka

dy magiczny krok wykonuje si

albo lewym, albo prawym ramieniem,

a czasami obydwoma ramionami jednocze

nie. Ramiona jednak nigdy nie powinny przekracza

pionowej linii rozgraniczaj

cej oba ciała.

1. Zbieranie energii w kul

sprzed lewego i prawego ciała i rozbijanie jej grzbietem dłoni.

Lew

zgi

w łokciu, z dłoni

zwrócon

na prawo, nale

y zakre

przed sob

dwa kota do

wewn

trz (fot.213). Podczas wykonywania tych ruchów wszystkie mi

ęś

nie ramienia powinny by

napi

te. Nast

pnie grzbiet dłoni nale

y silnie wypchn

ąć

w lewo, jakby rozbijaj

c górn

ęść

kuli,

utoczonej wcze

niejszym ruchem ramienia (fot.214).

Miejsce, gdzie nale

y uderzy

dłoni

, znajduje si

w odległo

ci wyprostowanego ramienia od

tułowia, powy

ej linii barków i pod k

tem czterdziestu pi

ciu stopni w stosunku do nich. Podczas

uderzenia wszystkie mi

ęś

nie powinny by

napi

te, równie

ęś

nie ramion; jest to ten rodzaj napi

cia

ęś

ni, który pozwala kontrolowa

wykonywany ruch. Wstrz

s po uderzeniu powinien by

odczuwany

w okolicy trzustki i

ledziony oraz lewej nerki i nadnercza.

Opisane ruchy nale

y powtórzy

po prawej stronie; wstrz

s po uderzeniu powinien by

odczuwany

w okolicy w

troby i woreczka

ółciowego oraz prawej nerki i nadnercza.

2. Zbieranie energii lewego i prawego ciała w koło, przebijane czubkami palców.

Lewe przedrami

nale

y umie

przed sob

, pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni wzgl

dem

tułowia. R

ka w nadgarstku powinna by

wyprostowana. Dło

skierowa

na prawo; palce powinny

wskazywa

w przód, a kciuk przylega

do dłoni. Podobnie jak w poprzednim magicznym kroku,

przedramieniem zakre

dwa koła, przenosz

c je z dołu ku górze, na wysoko

ść

barku, i zakre

laj

łuk do wewn

trz (fot.215). Nast

pnie szybko cofn

ąć

łokie

jak najdalej za siebie i energicznym

wyrzuceniem ramienia w przód przebi

czubkami palców zakre

lone przez przedrami

koło (fot.216).

Łokie

ponownie wycofa

jak najdalej za siebie, aby nabra

rozmachu do kolejnego uderzenia, i raz

jeszcze energicznie wypchn

ąć

dło

w przód.

sam

sekwencj

ruchów wykona

ramieniem prawym.

3. Wyci

ganie lewej i prawej energii do góry.

Nogi w kolanach nale

y lekko ugi

ąć

. Nast

pnie unie

ść

lewe kolano na wysoko

ść

trzustki, mocno

zginaj

c nog

; palce stopy powinny wskazywa

w dół. Podczas wykonywania tego ruchu lewe

przedrami

energicznie podrzuci

na wysoko

ść

klatki piersiowej, ustawiaj

c je pod k

tem czterdziestu

ciu stopni wzgl

dem tułowia, a łokie

mocno przycisn

ąć

do boku. Ruchy nogi i ramienia powinny

doskonale zsynchronizowane w celu wstrz

ąś

cia doln

ęś

korpusu (fot.217).

Te same ruchy wykona

praw

nog

i prawym ramieniem.

Energia wykazuje tendencj

do ci

ąż

enia ku ziemi i dlatego bardzo wa

ne jest rozprzestrzenianie jej

ku górze, w okolice dolnej cz

ęś

ci tułowia. Szamani s

przekonani,

e lewym ciałem zarz

dza obszar

trzustki i

ledziony, a prawym ciałem obszar w

troby i woreczka

ółciowego. W rozumieniu szamanów

ów proces wyci

gania energii ku górze jest zabiegiem, który niezale

nie energetyzuje obydwa

wspomniane o

rodki.

4. Napór góra-dół.

Lewy łokie

nale

y unie

ść

przed sob

na wysoko

ść

barku; przedrami

powinno by

zgi

te pod

tem czterdziestu pi

ciu stopni do ramienia. Dło

powinna by

zaci

ta w pi

ęść

, zgi

maksymalnie w nadgarstku i skierowana w prawo (fot.218). Nast

pnie przegi

ąć

przedrami

w dół, do

miejsca przed splotem słonecznym, utrzymuj

c łokie

, który słu

y za o

obrotu przedramienia, ci

gle

na tej samej wysoko

ci (fot.219), po czym przegi

ąć

je z powrotem ku górze.

Ten sam ruch wykona

prawym ramieniem.

Tego magicznego kroku u

ywa si

do pobudzania energii znajduj

cej si

na łuku energetycznym

pomi

dzy punktem poło

onym tu

powy

ej linii głowy i dokładnie ponad lewym barkiem a punktem

znajduj

cym si

nieco powy

ej splotu słonecznego.

5. Skr

t do

rodkowy.

Pierwsza cz

ęść

tego magicznego kroku jest dokładnie taka sama jak pierwsza cz

ęść

poprzedniego,

z t

ró

nic

e zamiast przeginania przedramienia w dół, kieruje si

je do

rodkowo, zakre

laj

c pełne

koło; przedrami

nale

y obraca

wokół łokcia, pod k

tem czterdziestu pi

ciu stopni w stosunku do

tułowia. Najwy

szy punkt koła powinien si

znajdowa

powy

ej linii uszu, dokładnie ponad lewym

barkiem. Podczas wykonywania obrotu przedramieniem nale

y równie

obraca

dłoni

w nadgarstku

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA DRUGA: MIESZANIE ENERGII Z LEWEGO CIAŁA I PRAWEGO CIAŁA

Grupa druga składa si

z czternastu magicznych kroków, które mieszaj

energi

obu ciał w

odpowiadaj

cych im o

rodkach witalno

ci. Szamani staro

ytnego Meksyku wierzyli,

e takie mieszanie

energii, polegaj

ce na skierowaniu na oba ciała nieznanej im energii, umo

liwia łatwiejsze oddzielenie

energii obu ciał w procesie, który okre

lali mianem nadw

tlenia o

rodków witalno

ci.

17. Komasowanie energii potrzebnej i rozpraszanie energii niepotrzebnej.

Ten magiczny krok obejmuje ruchy, które najtrafniej mo

na by okre

jako przepychanie przed

sob

jakiego

przedmiotu w poprzek tułowia wewn

trzn

stron

dłoni i przetaczanie go z powrotem

grzbietem dłoni.

Krok rozpoczyna si

od przyło

enia zgi

tego pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni lewego ramienia

do tułowia na wysoko

ci talii. Przy rozpocz

ciu ruchu przedrami

nale

y przywie

ść

jeszcze bli

tułowia, a dło

odgi

ąć

w nadgarstku ku tyłowi. Wewn

trzna strona dłoni powinna by

zwrócona w

prawo, a kciuk zamkni

ty. Nast

pnie, jakby pokonuj

c olbrzymi opór, dło

przesun

ąć

w poprzek

tułowia jak najbardziej w prawo, nie zmieniaj

c k

ta zgi

cia ramienia w łokciu (fot.239). Z tego

miejsca, znów jakby przezwyci

ęż

c olbrzymi opór, przenie

ść

dło

jak najdalej w lewo bez zmiany

ta zgi

cia ramienia w łokciu; dło

powinna by

przez cały czas zwrócona w prawo (fot.240).

Podczas wykonywania tej sekwencji ruchów mi

ęś

nie lewego ciała powinny by

maksymalnie

napr

ęż

one, a prawe rami

spoczywa

w bezruchu przy prawej nodze.

Opisan

sekwencj

ruchów powtórzy

prawym ramieniem i dłoni

18. Spi

trzanie energii na lewym i prawym ciele.

Cały ci

ęż

ar ciała nale

y przenie

ść

na praw

nog

. Kolano powinno by

lekko ugi

te dla lepszego

oparcia i zachowania równowagi. Lew

nog

i lewe rami

, nieznacznie napr

ęż

one, jednocze

nie

przesun

ąć

przed sob

po łuku z lewa na prawo i zatrzyma

przy prawej stronie ciała. Zewn

trzna

kraw

lewej stopy powinna dotyka

podło

a. Podczas przesuwania ramienia czubki palców lewej

dłoni powinny by

skierowane ku dołowi (fot.241). Nast

pnie nog

i rami

nale

y przenie

ść

powrotem do pozycji wyj

ciowej.

Tak

sam

sekwencj

ruchów wykona

, przesuwaj

c praw

nog

i prawe rami

w lewo.

19. Zbieranie energii jednym ramieniem i uderzanie w ni

ramieniem drugim.

Don Juan mówił,

e w tym magicznym kroku pobudza si

i gromadzi energi

ruchem jednego

ramienia i uderza w ni

drugim ramieniem. Był przekonany,

e uderzanie jedn

w energi

zebran

drug

pozwala na wnikni

cie energii ze

ródeł przynale

nych jednemu ciału do drugiego

ciała, co w normalnych warunkach nigdy si

nie zdarza.

Lewe rami

nale

y unie

ść

do wysoko

ci oczu. Dło

w nadgarstku powinna by

nieznacznie odgi

ku tyłowi; z tego poło

enia, przenosz

c dło

z lewa na prawo i z powrotem, zakre

owalny kształt

o szeroko

ci około pi

ęć

dziesi

ciu centymetrów i długo

ci równej szeroko

ci ciała (fot.242). Nast

pnie

dło

zwrócon

w dół nale

y przesun

ąć

z lewa na prawo na wysoko

ci oczu, przecinaj

c niejako

czubkami palców zakre

lony uprzednio owal (fot.243).

Gdy lewa dło

znajdzie si

przy prawym barku, zakrzywion

i zwrócon

ku górze dło

praw

trzyman

dotychczas na wysoko

ci talii, nale

y energicznie wyrzuci

w przód, uderzaj

c jej nasad

rodkowy punkt owalu zakre

lonego lew

; w tym czasie lew

dło

nale

y powoli opuszcza

(fot.244). Podczas uderzenia prawa dło

powinna by

zwrócona ku przodowi, a palce lekko

zakrzywione, nadaj

c w ten sposób dłoni kształt odpowiadaj

cy zaobleniu uderzanej powierzchni.

Uderzaj

c, nie nale

y prostowa

ramienia w łokciu, by nie nadwer

ęż

gien.

Te same ruchy wykona

, rozpoczynaj

c od ramienia prawego.

20. Zbieranie energii ramionami i nogami.

Ciało nale

y nieznacznie obróci

w prawo na palcach prawej stopy; lew

nog

wystawi

zewn

trz pod k

tem czterdziestu pi

ciu stopni do nogi prawej, nast

pnie ugi

ąć

praw

nog

w kolanie,

tak aby wraz z tułowiem utworzyła lini

opadaj

uko

nie ku przodowi. Potem trzykrotnie si

zakołysa

w przód i w tył, jak gdyby nabieraj

c rozmachu. Nast

pnie lewym ramieniem nale

y si

ąć

po łuku w dół, jakby chwytaj

c co

obok lewego kolana (fot.245). Tułów odchyli

do tyłu i jednocze

nie

lew

nog

mocno podkurczy

, pi

nieomal dotykaj

c pachwiny, a lew

dłoni

szybko potrze

obszar

witalno

ci po prawej stronie tułowia, w okolicy w

troby i woreczka

ółciowego (fot.246).

Opisan

sekwencj

ruchów powtórzy

praw

nog

i ramieniem, które dostarcz

zebran

energi

do o

rodka witalno

ci umiejscowionego po lewej stronie tułowia, w okolicy trzustki i

ledziony.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA TRZECIA: PRZENOSZENIE ENERGII LEWEGO CIAŁA I PRAWEGO CIAŁA ODDECHEM

Grupa trzecia składa si

z dziewi

ciu magicznych kroków, w których wykorzystuje si

wdechy i

wydechy jako sił

sprawcz

to gł

bszego rozdzielania obu ciał, b

to ich poł

czenia. Jak ju

wcze

niej powiedziano, w przekonaniu czarowników z linii don Juana przenikni

cie cho

by odrobiny

energii jednego ciała do dowolnego o

rodka witalno

ci ciała drugiego wywołuje krótkotrwałe, bardzo

żą

dane wzburzenie wewn

trz tego o

rodka. Zgodnie z tym, czego nauczał don Juan, czarownicy

staro

ytnego Meksyku uwa

ali takie zmieszanie energii za zjawisko niezwykle dobroczynne, gdy

niszczy ono ustalony tryb pozyskiwania energii przez o

rodki witalno

ci. Dawni czarownicy wierzyli,

oddychanie jest kluczem do rozdzielenia lewego ciała od prawego ciała.

31. Oddech dla górnego skraju płuc.

Ramiona, z dło

mi zaci

tymi w pi

ęś

ci, unie

ść

do czoła, robi

c przy tym gł

boki wdech; grzbiety

dłoni powinny by

skierowane ku ziemi. Przy zako

czeniu wdechu pi

ęś

ci powinny si

znale

źć

odległo

ci o

miu, dziesi

ciu centymetrów od siebie, dokładnie przed czołem (fot.270). Podczas

wydechu ramiona nale

y bardzo energicznie rozsun

ąć

na boki, układaj

c je w prostej linii z barkami

(fot.271). Dłonie rozlu

i otworzy

, nadgarstki skrzy

owa

przed twarz

i robi

c gł

boki wdech,

zakre

dwa obszerne koła wyprostowanymi ramionami, przenosz

c je sprzed tułowia ku górze,

ponad głow

i w boki. Wydech si

czy w momencie, gdy zwrócone ku górze dłonie zostan

uło

one przy pasie (fot.272). Wówczas zrobi

powolny wdech, unosz

c dłonie wzdłu

boków klatki

piersiowej do pach. Wdech nale

y zako

czy

, unosz

c ku górze barki, wypychane niejako sił

napieraj

cych od dołu dłoni (fot.273).

Opisany oddech jest prawdziwym dobrodziejstwem dla płuc, pozwala bowiem na uczynnienie ich

górnych partii, co w normalnych warunkach prawie nigdy si

nie zdarza.

32. Ofiarowanie oddechu.

Robi

c gł

boki wdech, lewym ramieniem zakre

okr

g, przenie

ść

je sprzed tułowia ponad głow

w tył i znów w przód; podczas tego ruchu tułów nale

y obróci

w lewo, ułatwiaj

c zakre

lenie

ramieniem pełnego koła. Wówczas zako

czy

wdech. Zwrócon

ku górze dło

umie

na wysoko

podbródka; nadgarstek powinien by

zgi

ty pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni.

Uło

enie ciała powinno by

takie, jak przy ofiarowywaniu czego

na wyci

gni

tej dłoni, a tułów

pochylony w przód (fot.274). Dło

nast

pnie obróci

, tak by była zwrócona ku ziemi, i rozpocz

ąć

wydech, powoli i z wielk

sił

opuszczaj

c r

(fot.275) do lewego boku uda; dło

nadal powinna by

skierowana ku ziemi, a jej grzbiet pozostawa

pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni w stosunku do

przedramienia.

sam

sekwencj

ruchów wykona

ramieniem prawym.

33. Przenoszenie energii oddechem z czubka głowy do o

rodków witalno

ci.

Dłonie w nadgarstkach nieznacznie zgi

ąć

i lekko zakrzywi

palce. Czubkami palców delikatnie

przesun

ąć

ku górze wzdłu

przedniej strony tułowia, nast

pnie przenie

ść

ramiona ponad głow

i w tym

czasie zrobi

gł

boki wdech (fot.276). Po całkowitym wyprostowaniu ramion nad głow

dłonie

wyprostowa

i odgi

ąć

w nadgarstkach w tył o dziewi

ęć

dziesi

t stopni; wówczas zako

czy

wdech.

Podczas opuszczania dłoni wstrzyma

oddech i unie

ść

palce wskazuj

ce; pozostałe palce powinny

mocno zgi

te w drugim stawie, a kciuki zamkni

te. Oba ramiona znów podnie

ść

na wysoko

ść

klatki piersiowej, grzbietami dłoni dotykaj

c pach.

Rozpoczynaj

c gł

boki wydech, powoli rozprostowa

ramiona, wyci

gaj

c je w przód, a

swobodnego wyprostu w łokciach. Nast

pnie zrobi

gł

boki wdech, przywodz

c dłonie z powrotem do

pach; palce wskazuj

ce powinny by

cały czas uniesione, a dłonie odgi

te ku tyłowi w nadgarstkach i

zwrócone wewn

trzn

stron

w przód. Teraz rozpocz

ąć

powolny wydech, podczas którego przenosi

ce ku górze po łuku, wpierw ponad głow

, a nast

pnie w dół, zakre

laj

c nimi pełne koło i nie

zmieniaj

c przy tym uło

enia palców wskazuj

cych. Dłonie zatrzyma

przy bokach klatki piersiowej

(fot.277). Wydech si

czy po wypchni

ciu dłoni w dół do bioder.

34. Roztrzaskiwanie energii oddechem.

Robi

c gł

boki wdech, lew

dłoni

zatoczy

obszerne koło z boku tułowia, przenosz

c j

sprzed

tułowia ponad głow

i dalej w tył. Tułów obróci

w lewo, by ułatwi

zakre

lenie ramieniem pełnego

okr

gu. Wdech si

czy po wykonaniu r

pełnego obrotu i zatrzymaniu jej powy

ej głowy, na lewo

od niej. Dło

powinna by

zwrócona w przód i lekko odgi

ta ku tyłowi w nadgarstku (fot.278).

Nast

pnie rozpocz

ąć

powolny wydech, zakre

laj

c ramieniem kolejne obszerne koło z boku tułowia w

przeciwnym kierunku – sprzed tułowia ku dołowi, w tył i dalej ponad głow

i znów przed siebie. Po

wykonaniu obrotu r

przenie

ść

przed prawy bark, ci

gle wydychaj

c powietrze. Dło

powinna

zwrócona w kierunku tułowia i delikatnie dotyka

prawego barku (fot.279). Nast

pnie rami

energicznie wyrzuci

w bok i grzbietem zaci

tej w pi

ęść

dłoni uderzy

w miejsce na wysoko

głowy, oddalone od lewego barku na odległo

ść

wyci

gni

tego ramienia (fot.280). W tym momencie

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA CZWARTA: UPODOBANIA LEWEGO CIAŁA I PRAWEGO CIAŁA

Grupa ta składa si

z pi

ciu magicznych kroków dla lewego ciała, wykonywanych w jednej

sekwencji, i trzech magicznych kroków dla prawego ciała. Według don Juana Matusa, upodobaniem
lewego ciała jest milczenie, a upodobaniem prawego ciała klekotanie, hałas, uporz

dkowanie liniowe.

Mawiał,

e to wła

nie prawe ciało zmusza nas do marszu, poniewa

lubi parady, a najwi

ksz

przyjemno

ść

sprawia mu choreografia, sekwencje ruchów i uporz

dkowanie według wielko

ci.

Don Juan zalecał, aby wszystkie ruchy magicznych kroków dla prawego ciała powtarza

wielokrotnie i liczy

je; mówił,

e bardzo wa

ne jest, by z góry ustali

liczb

powtórze

danego ruchu,

poniewa

przewidywanie jest mocn

stron

prawego ciała. Je

li praktykuj

cy z góry ustala sobie

okre

lon

liczb

i tyle

razy wykonuje dany ruch, prawe ciało czerpie z tego nieopisan

przyjemno

ść

W Tensegrity jednak magiczne kroki zarówno dla lewego ciała, jak i prawego ciała wykonuje si

całkowitym milczeniu. Je

li milczenie lewego ciała uda si

nało

na prawe ciało, akt nasycenia mo

sta

prost

drog

do czego

, co don Juan okre

lał jako stan najbardziej po

żą

dany przez

szamanów wszystkich pokole

-do wewn

trznej ciszy.

ĘĆ

MAGICZNYCH KROKÓW DLA LEWEGO CIAŁA

Magiczne kroki dla lewego ciała nie maj

własnych nazw. Don Juan mówił,

e szamani

staro

ytnego Meksyku nazywali je po prostu magicznymi krokami dla lewego ciała.

Pierwszy magiczny krok składa si

z pi

tnastu krótkich, bardzo dokładnie wykonywanych ruchów.

Jako

e magiczne kroki dla lewego ciała wykonuje si

w jednej sekwencji, b

one po kolei

numerowane.
1. Lewe rami

spoczywaj

ce przy udzie przesun

ąć

około trzydziestu centymetrów w bok (fot.291).

2. Dło

gwałtownie obróci

w nadgarstku, tak by była zwrócona w przód, zginaj

c nieco rami

w łokciu

(fot.292).
3. Unie

ść

na wysoko

ść

pka i ruchem przypominaj

cym ci

cie przenie

ść

w poprzek tułowia

na prawo (fot.293).
4. Gwałtownie przekr

dło

, a

dzie zwrócona ku ziemi (fot.294).

5. Ruchem przypominaj

cym ci

cie zwrócon

ku dołowi dło

przenie

ść

w poprzek tułowia na lewo

(fot.295).
6. Gwałtownie obróci

w prawo dło

w nadgarstku i zagi

ąć

jej palce, jak gdyby chc

c co

nabra

, i

ruchem nadgarstka energicznie podrzuci

dło

ku górze (fot.296).

7. Przed lini

rozdzielaj

dwa ciała unie

ść

po linii tuku rami

na wysoko

ść

oczu, w odległo

ci około

trzydziestu centymetrów; dło

powinna by

skierowana w lewo (fot.297).

8. Dło

w nadgarstku obróci

ku przodowi (fot.298).

9. Rami

przenie

ść

ponad głow

, zakre

nim łuk w bok i zatrzyma

przed twarz

na wysoko

ci oczu,

jak poprzednio. Dło

ma by

zwrócona w lewo (fot.299).

10. Znów obróci

dło

w nadgarstku ku przodowi (fot.300).

11. Przenie

ść

dło

po lekkim łuku w dół i na lewo. na wysoko

ść

barków; dło

powinna by

zwrócona

ku ziemi (fot.301).
12. Obróci

dło

w nadgarstku, tak by była zwrócona ku górze (fot.302).

13. Dłoni

wykona

ruch przypominaj

cy ci

cie, przenosz

c j

na prawo przed prawy bark (fot.303).

14. Ruchem nadgarstka ponownie obróci

dło

ku dołowi (fot.304).

15. Zsun

ąć

dło

około trzydziestu centymetrów przed lewe biodro (fot.305).

Drugi magiczny krok składa si

z dziewi

ciu ruchów.

16. Cofn

ąć

dło

, tak by dotkn

ła grzbietu ko

ci biodrowej (fot.306).

17. Łokie

wysun

ąć

w bok, a dło

gwałtownie opu

i obróci

tak, by była skierowana w lewo. Dło

powinna by

stulona, a palce rozsuni

te (fot.307).

18. Zatoczy

pełne koło ramieniem, przenosz

c je z przodu ponad głow

do tyłu. Zwrócon

ku górze

dło

ponownie uło

na grzbiecie ko

ci biodrowej (fot.308).

19. Łokie

znów wysun

ąć

w bok i kolejnym szybkim ruchem nadgarstka obróci

dło

, tak by była

zwrócona w lewo (fot.309).
20. Dło

przenie

ść

w bok i zakre

okr

g, jakby co

w ni

nabieraj

c. Pod koniec tego ruchu

ponownie umie

przy grzbiecie ko

ci biodrowej; dło

powinna by

zwrócona ku górze (fot.310).

21. Rami

zgi

te w łokciu gwałtownie wysun

ąć

w bok i jednocze

nie szybkim skr

tem nadgarstka

obróci

dło

ku tyłowi; palce dłoni, nieco zakrzywione, powinny wskazywa

w tył, a wn

trze dłoni

powinno by

skierowane ku górze (fot.311).

22. Nast

pnie przenie

ść

łokie

jak najdalej za siebie; stulona dło

nadal powinna by

skierowana ku

górze (fot.312).
23. Nie opuszczaj

c ramienia, dło

w nadgarstku powoli obróci

, a

dło

dzie znów skierowana ku

górze (fot.313).
24. Ten ruch przypomina wyci

ganie r

ki z r

kawa. Prowadzonym przez łokie

ramieniem zatoczy

koło od tyłu w przód; ruch ko

czy si

w momencie, gdy zwrócona ku górze dło

znajdzie si

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

UKŁAD M

ĘŻ

CZYZNY

Nazwa ta została nadana okre

lonej grupie magicznych kroków przez szamanów, którzy pierwsi je

odkryli i z nich korzystali. Don Juan nie wykluczał,

e jest to najstarsza nazwa nadana grupie

magicznych kroków. Grup

przez całe pokolenia praktykowali wył

cznie szamani płci m

skiej i to

faworyzuj

ce ich rozgraniczenie powstało nie tyle z konieczno

ci, ile z wymogów rytuału i dla

podkre

lenia pierwotnego d

ąż

enia m

ęż

czyzn do dominacji. Niemniej jednak d

ąż

enie to wkrótce

zamkn

ło pod wpływem działania pogł

bionej

wiadomo

ci.

Przez całe pokolenia owa mocno ugruntowana tradycja trwała mniej lub bardziej oficjalnie. Według

niej t

grup

magicznych kroków mog

wykonywa

jedynie m

ęż

czy

ni, wiadomo jednak,

praktykowały j

potajemnie równie

kobiety. Udost

pnienie w pó

niejszym czasie tej grupy kobietom

dawni czarownicy motywowali tym,

one w zwa

nionych i niespokojnych społeczno

ciach,

potrzebuj

c dodatkowych sił i witalno

ci, a tymi cechami, w ich przekonaniu, odznaczali si

wówczas tylko m

ęż

czy

ni praktykuj

cy t

grup

magicznych kroków. Dlatego te

, w ge

cie

solidarno

ci, pozwolono kobietom na jej wykonywanie. W czasach don Juana rozgraniczenie pomi

dzy

ęż

czyznami i kobietami zatarło si

jeszcze bardziej. Całkowicie odrzucono konspiracj

i selekcj

ce spu

cizn

po dawnych czarownikach: nie dało si

nawet obroni

argumentu, którym niegdy

motywowano przyzwolenie na wykonywanie tych wła

nie magicznych kroków przez kobiety. Teraz

mogły praktykowa

je otwarcie.

Warto

ść

tej grupy magicznych kroków – najstarszej spo

ród istniej

cych grup posiadaj

cych nazw

– le

y w jej ci

gło

ci. Wszystkie składaj

ce si

na ni

magiczne kroki miały od samego pocz

tku

charakter uniwersalny i ta ich cecha była zacz

tkiem jedynej sytuacji w

ród czarowników linii don

Juana, kiedy cała grupa praktykuj

cych szamanów, bez wzgl

du na ich liczb

, mogła jednocze

nie

wykonywa

te same ruchy. Przez setki lat liczba czarowników w grupie nie mogła przekracza

szesnastu. Z tego wzgl

aden z tych czarowników nigdy nie miał mo

ci zaobserwowania

niesamowitego energetycznego wpływu ludzkiej masy. W ich wypadku istniał jedynie

ukierunkowany konsensus kilku wtajemniczonych; konsensus, który mógł oznacza

rozwój

indywidualnych preferencji i jeszcze gł

bsze odseparowanie si

od otoczenia.

To,

e na seminariach i podczas warsztatów ruchy Tensegrity wykonywane s

w tym samym czasie

przez setki uczestników, stwarza mo

liwo

ść

, jak powiedziano wcze

niej, do

wiadczenia

energetycznego wpływu ludzkiej masy. Ów energetyczny wpływ jest dwojaki: uczestnicy Tensegrity nie
tylko robi

, co ł

czy ich energetycznie, lecz równie

anga

w przedsi

wzi

cie okre

lone w

stanach pogł

bionej

wiadomo

ci przez szamanów staro

ytnego Meksyku jako rozprowadzanie

energii. Wykonywanie tych magicznych kroków podczas seminariów po

conych Tensegrity jest

prze

yciem niepowtarzalnym. Pozwala uczestnikom, pod wpływem samych magicznych kroków i

dzi

ki ludzkiej masie, dotrze

do takich energetycznych wyników, jakich don Juan w swoich naukach

nigdy nawet nie sugerował.

Powodem, dla którego nazwano ten zestaw ruchów układem m

ęż

czyzny, jest jego agresywny

charakter, jak równie

to,

e magiczne kroki tego układu wykonuje si

bardzo energicznie i przy u

yciu

ej siły w sposób charakterystyczny dla zachowania m

ęż

czyzn. Don Juan stwierdził,

praktykowanie tych ruchów przynosi nie tylko poczucie błogo

ci, lecz tak

e szczególny stan czuciowy,

który na pocz

tku łatwo pomyli

z konfliktowo

i agresywno

. Jednak dokładna analiza od razu

ujawnia,

e jest to raczej stan gotowo

ci, wprowadzaj

cy praktykuj

cych na poziom, z którego mog

wystrzeli

w nieznane.

Innym jeszcze powodem było to,

e m

ęż

czy

ni stosuj

cy t

grup

magicznych kroków stawali si

praktykuj

cymi szczególnego rodzaju, których nie trzeba było prowadzi

za r

. Stawali si

lud

mi,

którzy potrafili czerpa

korzy

ść

ze wszystkiego, co robili. W idealnym wypadku energia wytwarzana

przez t

grup

magicznych kroków trafia prosto do o

rodków witalno

ci najbardziej jej potrzebuj

cych.

Dla uczniów don Juana Matusa ten zestaw magicznych kroków był najistotniejszym elementem w

całym cyklu ich szkolenia. Don Juan wprowadził go jako swego rodzaju wspólny mianownik, co
oznaczało,

e apelował, by praktykowali go w nie zmienionej formie. Chciał przez to przygotowa

swych uczniów na trudy, które napotkaj

podczas swych podró

y po nieznanym.

W Tensegrity do nazwy “m

ęż

czyzna" dodano słowo “układ", by zrówna

grup

z pozostałymi

układami. Układ m

ęż

czyzny dzieli si

na trzy grupy, z których ka

da składa si

z dziesi

ciu

magicznych kroków. Zadaniem pierwszej i drugiej grupy jest dostrojenie energii

gien. Ka

dy z tych

dwudziestu magicznych kroków jest krótki, lecz niezwykle ukierunkowany. Gor

co zaleca si

praktykuj

cym Tensegrity – podobnie jak zalecano to adeptom szamanizmu w czasach staro

ytnych –

by maksymalnie wykorzystywali te krótkie ruchy, d

ążą

c do wywołania szarpni

cia energii

gien za

dym razem, gdy je wykonuj

– Nie wydaje ci si

jednak, don Juanie,

e za ka

dym razem, gdy powoduj

to szarpni

cie energii,

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA PIERWSZA: MAGICZNE KROKI,

W KTÓRYCH DŁO

MI PORUSZA SI

JEDNOCZE

NIE, LECZ TRZYMA SI

JE ODDZIELNIE

1. Pi

ęś

ci ponad barkami.

Trzymane po bokach dłonie zacisn

ąć

w pi

ęś

ci i obróci

je ku górze. Nast

pnie unie

ść

je ponad

głow

, zginaj

c ramiona w łokciach, tak by przedramiona były ustawione pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu

stopni wzgl

dem ramion. Ruch ten jest efektem równomiernego napi

cia mi

ęś

ni ramion i mi

ęś

brzucha. Po uniesieniu pi

ęś

ci i napr

ęż

eniu mi

ęś

ni przedniej cz

ęś

ci tułowia nieznacznie odchyli

tyłu, uginaj

c przy tym kolana (fot.404). Ramiona, z dło

mi zaci

tymi w pi

ęś

ci, opu

do boków

ud, prostuj

c je w łokciach; podczas opuszczania ramion pochyli

nieco w przód, napr

ęż

ęś

nie pleców oraz przepon

(fot.405).

2. Ci

cie piłami trzymanymi w obydwu dłoniach.

Dłonie zacisn

ąć

w pi

ęś

ci i zwróci

je ku sobie na wysoko

ci pasa (fot.406). Z tego miejsca

energicznie wypchn

ąć

je ku dołowi, na wysoko

ść

krocza, w odległo

ci około pi

ęć

dziesi

ciu

centymetrów od pachwin; dłonie przez cały czas powinny by

oddalone od siebie na szeroko

ść

tułowia

(fot.407). Po wykonaniu tego ruchu pi

ęś

ci wycofa

do pozycji pocz

tkowej przy dolnych

ebrach klatki

piersiowej.

3. Polerowanie wysokiego stołu dło

mi.

Ramiona unie

ść

na wysoko

ść

pach. Dłonie powinny by

zwrócone ku dołowi, a mocno zgi

te łokcie

wysuni

te jak najdalej w tył (fot.408). Oba ramiona energicznie wypchn

ąć

w przód i maksymalnie je

wyprostowa

, jakby poleruj

c dło

mi tward

powierzchni

. Dłonie powinny by

oddalone od siebie na

szeroko

ść

tułowia (fot.409). Nast

pnie ramiona z tak

sam

sił

wycofa

do miejsca rozpocz

cia

ruchu (fot.408).

4. Stukanie w energi

dło

mi.

Ramiona umie

przed sob

na wysoko

ci barków. Dłonie zacisn

ąć

w pi

ęś

ci tak, aby linia

przyciskanych do wn

trza dłoni palców opadała uko

nie. Kciuki uło

na zewn

trznej stronie palców

wskazuj

cych (fot.410). Dłonie powinny by

zwrócone ku sobie. Teraz opu

same dłonie,

przekr

caj

c je w nadgarstkach, nie zmieniaj

c jednak poło

enia nadgarstków. Ruchem

przeciwstawnym do tego jest uniesienie pi

ęś

ci poprzez szarpni

cie nadgarstków, utrzymywanych w

niezmiennej pozycji (fot.411).

Dla szamanów ten magiczny krok jest jednym z najlepszych

ródeł pozyskiwania energii

gien,

poniewa

wokół nadgarstków, grzbietów i wewn

trznych cz

ęś

ci dłoni oraz palców znajduje si

ogromna liczba punktów energii.

5. Potrz

sanie energi

Ten magiczny krok idzie w parze z poprzednim. Rozpoczyna si

go od umieszczenia ramion przed

sob

na wysoko

ci barków. Dłonie zacisn

ąć

w pi

ęś

ci tak samo jak w poprzednim magicznym kroku, z

ró

nic

e teraz pi

ęś

ci powinny by

skierowane ku dołowi. Poprzez gwałtowny obrót nadgarstków

przybli

ęś

ci do tułowia. Ruch ten jest równowa

ony kolejnym szarpni

ciem nadgarstków, które

odrzuca pi

ęś

ci na zewn

trz, tak

e kciuki tworz

lini

prost

z przedramionami (fot.412). Wykonanie

tego magicznego kroku wymaga intensywnego napinania mi

ęś

ni brzucha. To wła

nie ich napr

ęż

enie

wyznacza moment obrotu dłoni w nadgarstkach.

6. Ci

gni

cie za lin

energii.

Dłonie uło

przed sob

, przy linii rozdzielaj

cej lewe ciało od prawego, tak jakby chwytały one

koniec grubej zwisaj

cej liny; lewa dło

powinna by

uło

ona powy

ej prawej (fot.413). Ten magiczny

krok wi

ąż

e si

ze stopniowym opuszczaniem dłoni za pomoc

mocnych, krótkich szarpni

ęć

nadgarstków. Przy szarpaniu dło

mi w dół nale

y napina

ęś

nie brzucha i nieznacznie opuszcza

ramiona, uginaj

c nogi w kolanach (fot.414).

Ruchem równowa

żą

cym jest unoszenie dłoni krótkimi szarpni

ciami nadgarstków przy

jednoczesnym nieznacznym prostowaniu kolan i tułowia (fot.413).

7. Wbijanie tyki energii.

Umie

dłonie po lewej stronie tułowia; lewa dło

powinna si

znale

źć

na wysoko

ci ucha, nieco

ponad dwadzie

cia centymetrów powy

ej prawej, trzymanej przy barku. Dłonie powinny by

uło

one

tak, jakby obejmowały grub

tyk

: lewa dło

zwrócona w prawo, a prawa w lewo. Dłoni

prowadz

, z

racji uło

enia jej powy

ej drugiej, jest dło

lewa i ona kieruje ruchem tyki (fot.415). Napi

ąć

ęś

nie

pleców w okolicy nadnerczy oraz mi

ęś

nie brzucha i bardzo mocnym ruchem wypchn

ąć

ramiona w dół,

do boku prawego uda i do prawej strony talii; dłonie powinny zachowa

wzajemne uło

enie, jakby

rzeczywi

cie obejmowały jak

ąś

tyk

(fot.416). W tym poło

eniu zmieni

ustawienie r

k; praw

dło

która teraz b

dzie dłoni

prowadz

, unie

ść

do prawego ucha, a lew

umie

nieco poni

ej, przy

barku, jakby chwytaj

c drug

tyk

. Powtórzy

opisane wy

ej ruchy.

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA DRUGA: MAGICZNE KROKI NA SKUPIENIE ENERGII

GIEN

11.

ciskanie dłoni.

Przedramiona umie

przed sob

na wysoko

ci p

pka. Zgi

te łokcie powinny niemal dotyka

klatki piersiowej. Sple

ść

dłonie, tak by si

nawzajem

ciskały; lewa dło

powinna le

na prawej.

Palcami jednej dłoni silnie uchwyci

drug

dło

(fot.424). Wszystkie mi

ęś

nie ramion i pleców powinny

napi

te. Nast

pnie mi

ęś

nie rozlu

i nie odsuwaj

c od siebie dłoni, zmieni

ich wzajemne

uło

enie, tak by prawa dło

znalazła si

na lewej; podczas obrotu dłonie powinny si

styka

nasadami

palców. Nast

pnie ponownie napi

ąć

ęś

nie ramion i pleców.

Te same ruchy wykona

po umieszczeniu prawej dłoni na lewej.

12. Lewe i prawe ciało si

Przedramiona nale

y umie

przed sob

na wysoko

ci p

pka. Tym razem jednak prawe

przedrami

przenie

ść

na lew

stron

, tak by tworzyło lini

prost

z biodrem, przybli

c je do klatki

piersiowej, a lewe przedrami

ustawi

tak, by łokie

był odsuni

ty od tułowia. Dłonie powinny by

zł

czone w u

cisku; lewa dło

powinna si

znale

źć

nad praw

. Obie dłonie powinny z wielk

sił

napiera

na siebie i zacie

nia

cisk dzi

ki napi

ciu mi

ęś

ni ramion, pleców i brzucha. Mi

ęś

nie

rozlu

i r

ce przenie

ść

przed sob

z prawa na lewo, obracaj

c zł

czone dłonie. Nast

pnie dłonie

ponownie bardzo mocno

cisn

ąć

, napinaj

c te same mi

ęś

nie; tym razem na wierzchu powinna si

znajdowa

dło

prawa (fot.425). Z tego poło

enia wykona

te same ruchy.

13. Mocne skr

cenie obu ciał.

Poł

czy

dłonie,

ciskaj

c je na wysoko

ci pasa przy prawym boku. Lewa dło

powinna si

znale

źć

na prawej. W tym magicznym kroku wzajemne

cie dłoni nie jest tak silne jak w dwóch

poprzednich, poniewa

chodzi w nim nie o mocne zderzenie obu ciał, ale o ich mocne skr

cenie.

Zł

czonymi dło

mi zakre

małe koło w prawo, przenosz

c je od przodu w tył i zatrzymuj

c w

poło

eniu pocz

tkowym. Jako

e dłoni

prowadz

jest dło

lewa (le

y na wierzchu prawej),

zatoczenie koła jest wynikiem ruchu lewego ramienia, którym nale

y wpierw wypchn

ąć

dłonie na

zewn

trz w prawo, a nast

pnie przenie

ść

po łuku do prawego boku tułowia (fot.426).

Nast

pnie wci

ąż

zł

czone dłonie przenie

ść

przed sob

na lew

stron

. Tam zakre

drugie koło,

ponownie w wyniku ruchu lewej r

ki. Lew

dłoni

, spoczywaj

na prawej, poci

ąć

praw

dło

wpierw po łuku ku tyłowi, po czym na zewn

trz w lewo i z powrotem do poło

enia pocz

tkowego

(fot.427).

sam

sekwencj

ruchów nale

y wykona

z dłoni

praw

jako prowadz

, rozpoczynaj

c od

lewej strony pasa. Tym razem zakre

lenie koła jest wynikiem ruchu prawego ramienia, które najpierw

nale

y przenie

ść

w lewo, a nast

pnie w tył i powróci

do tego samego miejsca, gdzie ruch si

rozpocz

ł (fot.428). Zł

czone dłonie przenie

ść

przed sob

na praw

stron

, na wysoko

ść

talii. Tam,

zgodnie z ruchem dłoni prowadz

cej, zakre

koło – dłonie poprowadzi

do tyłu, przesun

ąć

w prawo i

z powrotem do poło

enia pocz

tkowego (fot.429). Nale

y pami

o tym,

eby podczas zakre

lania

opisanych kół tułów mocno skr

w bok. Nogi trzyma

nieruchomo w tej samej pozycji; nie wolno

opuszcza

kolan pod wpływem skr

tu tułowia.

14. Wypychanie zł

czonej energii łokciem i przedramieniem.

Zł

czy

dłonie w u

cisku po prawej stronie tułowia na wysoko

ci barku. Górna cz

ęść

prawego

ramienia powinna

le przylega

do klatki piersiowej; łokie

mocno zgi

ąć

, a przedrami

ustawi

pionowo. Skierowana ku górze prawa dło

powinna by

zgi

ta w nadgarstku pod k

tem

dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni do przedramienia (fot.430).

Lewy łokie

wysun

ąć

do przodu przed lewym barkiem; rami

w łokciu powinno by

zgi

te pod

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni. Dłonie bardzo mocno

cisn

ąć

(fot.431), nast

pnie prawym ramieniem

powoli wypchn

ąć

lewe rami

w przód, prawie do całkowitego wyprostowania w łokciu. Równocze

nie z

wypychaniem w przód zł

czonych dłoni wypycha

lewy bark i łopatk

, tak by łokie

lewego ramienia

był stale zgi

ty pod k

tem dziewi

ęć

dziesi

ciu stopni (fot.432). Nast

pnie prawym ramieniem

przyci

ąć

lew

do pozycji pocz

tkowej.

Zł

czone dłonie przenie

ść

na lew

stron

tułowia, obracaj

c je wokół siebie, i powtórzy

opisane

ruchy z lewej strony.

15. Krótkie pchni

cie zł

czonymi dło

mi.

Zł

czy

dłonie po prawej stronie tułowia, tak samo jak w poprzednim magicznym kroku. Tym razem

jednak powinny si

one znale

źć

na wysoko

ci pasa, a prawym ramieniem, zamiast powolnego

wypchni

cia lewej r

ki w przód, wykona

szybkie pchni

cie (fot.433). Powinien to by

bardzo mocny

ruch, wymagaj

cy napi

cia mi

ęś

ni ramion i pleców. Zł

czone dłonie z wielk

sił

przenie

ść

na lew

stron

, zwi

kszaj

c niejako p

d lewego łokcia, który nale

y maksymalnie wypchn

ąć

w tył (fot.434).

Wstecz / Spis tre

ci / Dalej

GRUPA TRZECIA: MAGICZNE KROKI NA ROZWÓJ WYTRZYMAŁO

21.

cinanie energii po łuku.

Dłonie zł

czy

po prawej stronie tułowia i mocno przycisn

ąć

do grzbietu ko

ci biodrowej. Lewa dło

powinna si

znajdowa

powy

ej prawej. Prawy łokie

wysun

ąć

do tyłu, a lewe przedrami

trzyma

przy

brzuchu. Bardzo mocnym wyrzutem zł

czonych dłoni w przód przeci

ąć

obszar znajduj

cy si

przed

tułowiem, jakby pokonuj

c opór g

stej substancji, i zatoczy

obszerny łuk w poziomie. Ruch

przypomina ci

cie no

em lub mieczem jakiej

twardej materii, znajduj

cej si

przed tułowiem (fot.445).

Do wykonania tego ruchu nale

y zaanga

owa

wszystkie mi

ęś

nie ramienia, brzucha, klatki piersiowej

oraz pleców. Mi

ęś

nie nóg powinny by

napr

ęż

one, nadaj

c ciału niezb

dla wykonania tego ruchu

stabilno

ść

. Po lewej stronie tułowia dłonie obróci

wokół siebie. Prawa dło

powinna si

znale

źć

lewej i prowadzi

obie dłonie podczas wykonywania kolejnego bardzo mocnego ci

cia.

22. Rozpłatanie energii ci

ciem miecza.

Zł

czy

dłonie, układaj

c lew

nad praw

, i umie

je przed prawym barkiem (fot.446). Bardzo

mocnym szarpni

ciem nadgarstków i ramion wyrzuci

dłonie w przód, uderzaj

c nimi z wielk

sił

punkt oddalony od miejsca rozpocz

cia ruchu prawie trzydzie

ci centymetrów. Z tego miejsca wykona

dło

mi ruch przypominaj

cy ci

cie w poprzek tułowia z przeniesieniem dłoni na lew

stron

, na

wysoko

ść

barku. Cały opisany ruch przypomina przecinanie czego

ęż

kiego mieczem. W miejscu po

lewej stronie tułowia zmieni

uło

enie dłoni, obracaj

c je, ale ich nie rozł

czaj

c. Na wierzchu b

dzie

teraz dło

prawa i to ona b

dzie dłoni

prowadz

; nale

y wykona

kolejne ci

cie w poprzek

tułowia w miejsce oddalone niemal sze

ść

dziesi

t centymetrów od prawego barku (fot.447).

Teraz zmieni

pocz

tkowe uło

enie dłoni i rozpocz

ąć

opisane ruchy od lewej strony tułowia.

23. Rozpłatanie energii uko

nym ci

ciem.

Zł

czone dłonie unie

ść

na wysoko

ść

prawego ucha i wypchn

ąć

w przód, jak gdyby chc

c ugodzi

jaki

przedmiot przed sob

(fot.448). Z tej pozycji ruchem przypominaj

cym

cinanie opu

dłonie w

miejsce oddalone mniej wi

cej trzydzie

ci centymetrów od kraw

dzi lewego kolana (fot.449). W tym

miejscu dłonie obróci

w nadgarstkach, zmieniaj

c ich wzajemne uło

enie, tak by prawa dło

znalazła

na wierzchu, staj

c si

dłoni

prowadz

. Ruch wygl

da tak, jakby narz

dzie trzymane w dłoniach

trzeba było odpowiednio ustawi

przed wykonaniem ci

cia z lewa na prawo, wzdłu

linii kolan (fot.450).

Zmieni

uło

enie r

k i ponownie wykona

cał

sekwencj

ruchów od lewej strony.

24. Przenoszenie energii z prawego barku do lewego kolana.

Zł

czone dłonie umie

na wysoko

ci pasa po prawej stronie tułowia, nast

pnie nieznacznie

zmieni

ich uło

enie, nieco przybli

c do pionu praw

dło

, na której opiera si

lewa, poprzez obrót

nadgarstka, powstrzymywany przez napieraj

lew

dło

. Szybko unie

ść

dłonie do punktu po prawej

stronie czubka głowy (fot.451). Rozpoczynaj

c ruch łokciem, dłonie bardzo silnie opu

na wysoko

ść

barków. Z tego poło

enia wykona

nimi uko

ne ci

cie w dół do miejsca oddalonego w przybli

eniu

trzydzie

ci centymetrów od lewej kraw

dzi kolana. Uderzenie powinno by

wsparte szybkim

skr

ceniem nadgarstków ku dołowi (fot.452).

Uło

dłonie odwrotnie, nie rozł

czaj

c ich, i ponownie wykona

cał

opisan

sekwencj

ruchów

od lewej strony tułowia.

25. Rozplatanie energii przy kolanach.

Zł

czy

dłonie po prawej stronie tułowia przy pasie (fot.453). Bardzo mocnym ruchem przenie

ść

w dół, opuszczaj

c do wysoko

ci kolan; jednocze

nie pochyli

nieco w przód. Nast

pnie ruchem

przypominaj

cym ci

cie przesun

ąć

je po łuku przed kolanami z prawa na lewo, w miejsce oddalone o

dziesi

ęć

, dwana

cie centymetrów od lewej kraw

dzi kolana (fot.454). Nast

pnie bardzo silnym ruchem

zł

czone dłonie z powrotem przenie

ść

do punktu znajduj

cego si

niecałe dziesi

ęć

centymetrów na

prawo od prawego kolana. Wykonanie zarówno pierwszego, jak i drugiego ci

cia powinno by

wspomagane niezwykle silnym szarpni

ciem nadgarstków.

Wykona

ten sam ruch, rozpoczynaj

c od zł

czenia dłoni na wysoko

ci pasa po lewej stronie

tułowia. Aby wykona

ten magiczny krok poprawnie, praktykuj

cy powinni zaanga

owa

gł

boko

poło

one mi

ęś

nie brzucha w znacznie wi

kszym stopniu ni

ęś

nie ramion i nóg.

26. Oskard energii.

Zł

czone dłonie – lewa, prowadz

ca, na prawej – umie

przed brzuchem i obróci

je tak, by

znajdowały si

pionowo przed brzuchem, na linii rozdzielaj

cej dwa ciała. Szybkim ruchem dłonie

przenie

ść

ponad głow

wzdłu

tej samej linii. Nast

pnie uderzy

w dół, opuszczaj

c pionowo dłonie do

tego samego miejsca, w którym rozpocz

ł si

ten magiczny krok (fot.455). Zmieni

wzajemne uło

enie

dłoni, tak by prawa dło

była teraz dłoni

prowadz

, i powtórzy

cały ruch. Don Juan nazywał ten

magiczny krok pobudzaniem energii oskardem.

Wstecz / Spis tre

PRZEDMIOTY U

YWANE W POŁ

CZENIU Z OKRE

LONYMI MAGICZNYMI KROKAMI

Jak ju

wcze

niej powiedziano, szamani staro

ytnego Meksyku przykładali szczególn

wag

siły, któr

nazywali energi

gien. Don Juan mówił,

e twierdzili oni, i

energia

yciowa

przemieszcza si

przez ciało wył

cznie wzdłu

torów wytyczonych przez

gna.

Spytałem don Juana, czy przez “

gno" rozumie tkank

przyczepiaj

sie

do ko

ci.

– Nie bardzo wiem, jak wyja

energi

gien – powiedział. – Pod

ąż

am łatw

cie

, po

prostu z niej korzystam. Uczyli mnie,

e to si

tak nazywa. Je

eli nie chcesz, bym wdawał si

szczegóły, to chyba rozumiesz, co to jest energia

gien, co?

– Chyba tak. Wydaje mi si

e mam ogólne poj

cie, don Juanie – odrzekłem. – Myli mnie to,

ywasz słowa “

gno", mówi

c o miejscach, gdzie nie ma ko

ci, jak na przykład brzuch.

– Dawni czarownicy nadali t

nazw

strumieniowi energii, który przepływa przez gł

bokie partie

ęś

ni od karku do klatki piersiowej i ramion oraz wzdłu

gosłupa – rzekł. – Przecina w poprzek

górn

i doln

ęść

jamy brzusznej od kraw

dzi klatki piersiowej po krocze i stamt

d si

ga palców

stóp.

– Czy przebieg tego strumienia nie obejmuje głowy, don Juanie? – spytałem zdezorientowany. Jako

człowiek Zachodu spodziewałbym si

e co

takiego powinno si

zaczyna

w mózgu.

– Nie – odrzekł dobitnie. – Głowy nie obejmuje. Z głowy wypływa strumie

energetyczny innego

rodzaju; nie taki jak ten, o którym teraz mówi

. Jednym z najwspanialszych osi

gni

ęć

czarowników jest

to,

e w ko

cu udaje im si

wyrzuci

to co

, co si

znajduje w o

rodku energii na czubku głowy, i tam

wła

nie przyczepi

energi

gien z reszty ciała. Ale to jest szczytowe osi

gni

cie magii. Teraz

jednak rozpatrujemy zwykł

sytuacj

, tak

jak twoja, kiedy energia

gien bierze pocz

tek w

okolicach karku, w miejscu gdzie szyja ł

czy si

z głow

. W niektórych wypadkach energia

gien

podchodzi do punktu nieco poni

ej ko

ci policzkowych, lecz nigdy wy

ej. Ta energia – ci

ł – któr

braku lepszego okre

lenia nazywam energi

gien, jest czym

absolutnie nieodzownym w

yciu

dego, kto podró

uje po niesko

czono

ci lub chce po niej podró

owa

Don Juan mówił,

e tradycyjnie spo

ytkowanie energii

gien rozpoczyna si

od wykorzystania

nieskomplikowanych przedmiotów, stosowanych przez szamanów staro

ytnego Meksyku dwojako.

Jeden sposób polegał na wytworzeniu wibracji na okre

lonych o

rodkach energii

gien, drugim za

było wywieranie na te same o

rodki ucisku. Wyja

niał,

e dawni szamani uwa

ali, i

wibracja

przyczynia si

do poruszenia skostniałej energii. Ucisk natomiast miał si

przyczynia

do jej

rozprzestrzeniania.

Dla współczesnego człowieka to,

e wibracja mo

e poruszy

skostniał

substancj

, a ucisk j

rozprzestrzeni

, zdaje si

przeczy

temu, co mu wiadomo o

wiecie; don Juan jednak zwracał na to

szczególn

uwag

, mówi

c swoim uczniom,

e to, co wydaje si

nam naturalne w kategoriach

naszego postrzegania

wiata, wcale nie jest naturalne w kategoriach przepływu energii. Mawiał,

e w

naszym codziennym

wiecie człowiek rozkrusza, uderzaj

c w przedmiot b

na niego naciskaj

c, i

rozprzestrzenia, wprawiaj

c substancj

w drgania. Jednak

e energii, która utkn

ła nieruchomo w

rodku

gnowym, trzeba nada

płynno

ść

poprzez wytworzenie wibracji, a nast

pnie nale

wywrze

na ni

ucisk, by mogła płyn

ąć

dalej. Don Juana Matusa przera

ała sama my

l o tym, by

bezpo

rednio uciska

punkty energetyczne na ciele bez uprzedniego wprawienia ich w drgania.

Twierdził,

e skostniała energia pod wpływem ucisku nabierze jeszcze wi

kszego bezwładu.

Don Juan na pocz

tek polecił swoim uczniom u

ywa

dwóch podstawowych przedmiotem– .

Wyja

nił,

e szamani staro

ytno

ci wyszukiwali dwa otoczaki albo okr

głe, zasuszone str

ki i u

ywali

ich do wytwarzania wibracji i ucisku, ułatwiaj

cych przepływ energii w ciele; byli oni przekonani,

e ruch

tej energii po torze

gnowym ulega okresowym zastojom. Jednak otoczaki, których zwykle u

ywali

praktykuj

cy szamani, były zdecydowanie za twarde, str

ki za

zbyt kruche. Innymi bardzo

poszukiwanymi przedmiotami były płaskie okruchy skalne wielko

ci dłoni lub kawałki twardego drewna,

które dawni szamani, le

żą

c na wznak, układali sobie na brzuchu, w okre

lonych miejscach kr

ąż

enia

energii

gien. Pierwszym takim miejscem jest obszar tu

poni

ej p

pka; inne znajduje si

dokładnie

na p

pku, a jeszcze inne w okolicy splotu słonecznego. U

ywanie do tego celu okruchów skalnych i

innych podobnych przedmiotów było jednak kłopotliwe, gdy

trzeba )e było podgrzewa

albo ochładza

do temperatury ciała; poza tym, były one zazwyczaj zbyt sztywne, ze

lizgiwały si

z ciała i byty

niestabilne.

Praktykuj

cy Tensegrity wyszukali znacznie lepsze odpowiedniki dla przedmiotów stosowanych

przez szamanów staro

ytnego Meksyku: s

to para kuł i mały, płaski i zaokr

glony obci

ąż

nik ze skóry.

Kule s

tej samej wielko

ci co przedmioty u

ywane przez dawnych szamanów, lecz si

nie krusz

;

wykonane s

z teflonu wzmocnionego tworzywem ceramicznym. Taki skład nadaje kuli odpowiedni