©Kancelaria Sejmu

s. 1/64

2017-03-21

U S T A W A

z dnia 7 maja 2010 r.

o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa określa:

1) formy i zasady wspierania inwestycji telekomunikacyjnych, w tym

związanych z sieciami szerokopasmowymi;

2) zasady działalności w zakresie telekomunikacji jednostek samorządu

terytorialnego oraz podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności

publicznej;

3) zasady

dostępu

do

infrastruktury

technicznej

i infrastruktury

telekomunikacyjnej;

4) prawa i obowiązki inwestorów, właścicieli, użytkowników wieczystych

nieruchomości, osób, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu,

zarządców nieruchomości oraz lokatorów, w szczególności w zakresie

dostępu do nieruchomości, w celu zapewnienia warunków świadczenia usług

telekomunikacyjnych;

5) zasady lokalizowania regionalnych sieci szerokopasmowych oraz innej

infrastruktury telekomunikacyjnej.

2. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o ochronie konkurencji

i konsumentów.

3. Przepisów art. 17–26 nie stosuje się do lokalizowania infrastruktury

telekomunikacyjnej w pasach drogowych dróg publicznych.

Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) sieć szerokopasmowa – sieć telekomunikacyjną służącą do zapewnienia

szerokopasmowego dostępu do Internetu. Dostęp określa się jako

szerokopasmowy, jeżeli wydajność łącza nie jest czynnikiem ograniczającym

możliwość uruchomienia aplikacji dostępnych w sieci;

Opracowano na
podstawie:

t.j.

Dz. U. z 2016 r.
poz. 1537, 1902,
2003.

©Kancelaria Sejmu

s. 2/64

2017-03-21

2) regionalna sieć szerokopasmowa – sieć szerokopasmową lub infrastrukturę

telekomunikacyjną realizowaną przez jednostki samorządu terytorialnego,

porozumienie, związek lub stowarzyszenie jednostek samorządu

terytorialnego, porozumienie komunalne, spółkę kapitałową lub spółdzielnię

z udziałem jednostki samorządu terytorialnego, zamawiającego w rozumieniu

ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty

budowlane lub usługi (Dz. U. poz. 1920) albo przez partnera prywatnego

w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-

-prywatnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 696 i 1777 oraz z 2016 r. poz. 1920) w

ramach programów operacyjnych;

3) podmiot wykonujący zadania z zakresu użyteczności publicznej – osobę

fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą

osobowości prawnej, której przepisy szczególne przyznają zdolność prawną,

zapewniającą infrastrukturę techniczną na potrzeby:

a) wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji gazu, energii elektrycznej lub

ciepła,

b) zapewnienia oświetlenia w miejscach, o których mowa w art. 18 ust.

1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U.

z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.

1)

),

c) zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania

lub odprowadzania ścieków, ogrzewania, systemów odwodnienia, w tym

ciągów drenażowych,

d) transportu, w tym linii kolejowych, dróg, portów i lotnisk;

4) infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu – kanalizację

kablową, linię kablową podziemną, instalację radiokomunikacyjną wraz

z konstrukcją wsporczą do wysokości 5 m, szafy i słupki telekomunikacyjne

oraz inne podobne urządzenia i obiekty, a także związany z nimi osprzęt

i urządzenia zasilające, jeżeli nie są zaliczone do przedsięwzięć mogących

znacząco oddziaływać na środowisko lub nie stanowią przedsięwzięć

mogących znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000;

1)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984

i 1238, z 2014 r. poz. 457, 490, 900, 942, 1101 i 1662, z 2015 r. poz. 151, 478, 942, 1618, 1893,
1960 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 266, 831, 925, 1052 i 1165.

©Kancelaria Sejmu

s. 3/64

2017-03-21

5) infrastruktura krytyczna – infrastrukturę krytyczną w rozumieniu przepisów

ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U.

z 2013 r. poz. 1166, z 2015 r. poz. 1485 oraz z 2016 r. poz. 266, 904 i 1250);

6) infrastruktura techniczna – każdy element infrastruktury lub sieci, który może

służyć do umieszczenia w nim lub na nim elementów infrastruktury lub sieci

telekomunikacyjnej, nie stając się jednocześnie aktywnym elementem tej sieci

telekomunikacyjnej, taki jak rurociągi, kanalizacja, maszty, kanały, komory,

studzienki, szafki, budynki i wejścia do budynków, instalacje antenowe,

wieże i słupy, z wyłączeniem:

a) kabli, w tym włókien światłowodowych,

b) elementów sieci wykorzystywanych do zaopatrzenia w wodę

przeznaczoną do spożycia przez ludzi,

c) kanałów technologicznych w rozumieniu art. 4 pkt 15a ustawy z dnia

21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460,

z późn. zm.

2)

);

7) szybka sieć telekomunikacyjna – sieć telekomunikacyjną zdolną do

dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości

co najmniej 30 Mb/s;

8) operator sieci – przedsiębiorcę telekomunikacyjnego lub podmiot wykonujący

zadania z zakresu użyteczności publicznej, w tym jednostkę samorządu

terytorialnego;

9) punkt styku – miejsce, w którym możliwe jest połączenie publicznej sieci

telekomunikacyjnej z instalacją telekomunikacyjną budynku.

2. Ilekroć w ustawie są używane określenia zdefiniowane w ustawie z dnia

16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243, z późn.

zm.

3)

), określenia te należy rozumieć w znaczeniu tam przyjętym.

2)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 774,

870, 1336, 1830, 1890 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 770 i 903.

3)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 827 i

1198, z 2015 r. poz. 1069, 1893 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 147, 542, 903 i 904.

©Kancelaria Sejmu

s. 4/64

2017-03-21

Rozdział 2

Działalność jednostek samorządu terytorialnego w zakresie telekomunikacji

oraz zasady dostępu do infrastruktury technicznej

Art. 3. 1. Jednostka samorządu terytorialnego może w celu zaspokajania

zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej:

1) budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci

telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej

i sieci telekomunikacyjnych;

2) dostarczać sieci telekomunikacyjne lub zapewniać dostęp do infrastruktury

telekomunikacyjnej;

3) świadczyć, z wykorzystaniem posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej

i sieci telekomunikacyjnych, usługi na rzecz:

a) przedsiębiorców telekomunikacyjnych,

b) podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia

16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,

c) użytkowników końcowych – w zakresie i na warunkach określonych

w art. 6 i 7.

2. Działalność, o której mowa w ust. 1, wykonuje się:

1) przy zachowaniu kompatybilności i połączalności z innymi sieciami

telekomunikacyjnymi tworzonymi przez podmioty publiczne lub

finansowanymi ze środków publicznych w rozumieniu przepisów ustawy

z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885,

z późn.

zm.

4)

)

oraz

przy

zagwarantowaniu

przedsiębiorcom

telekomunikacyjnym, na zasadach równego traktowania, współkorzystania

z infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych oraz dostępu

do nich;

2) w sposób przejrzysty i niezakłócający rozwoju równoprawnej i skutecznej

konkurencji na rynkach telekomunikacyjnych.

4)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 938 i

1646, z 2014 r. poz. 379, 911, 1146, 1626 i 1877, z 2015 r. poz. 238, 532, 1045, 1117, 1130,
1189, 1190, 1269, 1358, 1513, 1830, 1854, 1890 i 2150 oraz z 2016 r. poz. 195 i 1257.

©Kancelaria Sejmu

s. 5/64

2017-03-21

3. Przy wykonywaniu działalności, o której mowa w ust. 1, mają

zastosowanie przepisy o pomocy publicznej.

4. Działalność, o której mowa w ust. 1, należy do zadań własnych

o charakterze użyteczności publicznej jednostki samorządu terytorialnego.

5. Jednostka samorządu terytorialnego wykonuje działalność, o której mowa

w ust. 1, na podstawie uchwały organu stanowiącego.

6. Informację o podjęciu działalności, o której mowa w ust. 1, ogłasza się

w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej jednostki samorządu

terytorialnego i w siedzibie tej jednostki oraz przekazuje się Prezesowi Urzędu

Komunikacji Elektronicznej, zwanemu dalej „Prezesem UKE”. Prezes UKE

niezwłocznie ogłasza informację w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie

podmiotowej Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

7. Informacja, o której mowa w ust. 6, zawiera opis przedsięwzięcia oraz

uzasadnienie spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 2.

8. Minister właściwy do spraw informatyzacji może, w drodze

rozporządzenia, określić wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci

telekomunikacyjnych, o których mowa w ust. 1, w celu zapewnienia wzajemnej

kompatybilności i połączalności sieci.

Art. 4. 1. Jednostka samorządu terytorialnego może, przed podjęciem

działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1, wystąpić do Prezesa UKE z wnioskiem

o opinię w sprawie wykonywania tej działalności.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera projekt planu określający

formę, rodzaj i zakres planowanej działalności oraz opis sytuacji na obszarze tej

działalności, w tym:

1) liczbę mieszkańców;

2) stopień pokrycia zasięgiem sieci telekomunikacyjnych, z podziałem na

rodzaje tych sieci;

3) odsetek mieszkańców korzystających z usług telekomunikacyjnych;

4) liczbę przedsiębiorców telekomunikacyjnych działających na obszarze danej

jednostki samorządu terytorialnego oraz opis zakresu ich działalności

telekomunikacyjnej;

5) inne informacje istotne dla oceny potrzeby podjęcia działalności, o której

mowa w art. 3 ust. 1.

©Kancelaria Sejmu

s. 6/64

2017-03-21

3. Prezes UKE przedstawia opinię w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania

wniosku, o którym mowa w ust. 1.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, podlega opłacie. Opłata stanowi dochód

budżetu państwa.

5. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii Prezesa

UKE, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 4,

nie wyższą niż 5000 zł, uwzględniając skalę przedsięwzięcia oraz rodzaj

działalności objętej planem.

Art. 5. Działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, niebędącą działalnością

gospodarczą, wykonuje się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –

Prawo telekomunikacyjne, z tym że prowadzenie tej działalności przez jednostkę

samorządu terytorialnego, także w formie niewyodrębnionej w ramach jej

osobowości prawnej, jak również w formie porozumienia, związku lub

stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, fundacji, której fundatorem

jest jednostka samorządu terytorialnego, porozumienia komunalnego, spółki

kapitałowej lub spółdzielni z udziałem jednostki samorządu terytorialnego,

wymaga uzyskania wpisu do rejestru jednostek samorządu terytorialnego

wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji.

Art. 6. 1.

Działalność,

o której

mowa

w art. 3 ust. 1 pkt 3 lit. c,

w szczególności bezpłatna usługa dostępu do Internetu, o której mowa w art. 7,

może być wykonywana, jeżeli nie jest zaspokojone zapotrzebowanie

użytkowników końcowych w zakresie dostępu do usług telekomunikacyjnych.

Działalność taka musi być proporcjonalna i niedyskryminująca.

2. Wymagań, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się w przypadku

świadczenia usług telekomunikacyjnych na potrzeby organów administracji

publicznej, państwowych lub samorządowych jednostek organizacyjnych oraz

innych podmiotów publicznych, a także w przypadku usług telekomunikacyjnych

świadczonych wyłącznie w miejscach publicznych przez publicznie dostępne

punkty dostępu do Internetu.

3. Informacja, o której mowa w art. 3 ust. 6, w odniesieniu do przedsięwzięć

obejmujących świadczenie użytkownikom końcowym usług, o których mowa

©Kancelaria Sejmu

s. 7/64

2017-03-21

w ust. 1, dodatkowo zawiera uzasadnienie spełnienia wymagań, o których mowa

w ust. 1.

Art. 7. 1. Usługa dostępu do Internetu może być świadczona bez pobierania

opłat lub w zamian za opłatę niższą niż cena rynkowa, po spełnieniu wymagań,

o których mowa w art. 3 ust. 2 i 5 oraz art. 6 ust. 1, i uzyskaniu zgody Prezesa

UKE, wydanej w drodze decyzji.

2. Prezes UKE udziela zgody, o której mowa w ust. 1, jeżeli zostały spełnione

wymagania określone w art. 3 ust. 2 i 5 lub art. 6 ust. 1.

3. Prezes UKE, w decyzji, o której mowa w ust. 1, określa zakres i warunki

świadczenia użytkownikom końcowym usług, o których mowa w ust. 1, biorąc pod

uwagę:

1) interes

użytkowników

końcowych,

w szczególności

konieczność

przeciwdziałania wykluczeniu cyfrowemu i zapewnienia maksymalnych

korzyści w zakresie różnorodności usług telekomunikacyjnych, ich ceny

i jakości;

2) sytuację na lokalnym rynku usług, które mają być świadczone;

3) tworzenie

warunków

efektywnego

inwestowania

w infrastrukturę

telekomunikacyjną przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych;

4) wymagania, o których mowa w art. 3 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1.

4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, określa:

1) obszar, którego dotyczy działalność;

2) maksymalną przepływność łącza;

3) warunki świadczenia usługi dostępu do Internetu, w tym maksymalny czas,

po upływie którego następuje zakończenie połączenia.

5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest rozstrzygnięciem w sprawie, o której

mowa w art. 15 pkt 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.

Art. 8. Jednostka samorządu terytorialnego, powierzając przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu wykonywanie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1,

w przypadku gdy ze względu na warunki ekonomiczne nie jest możliwe na danym

obszarze prowadzenie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego opłacalnej

finansowo działalności telekomunikacyjnej, może:

©Kancelaria Sejmu

s. 8/64

2017-03-21

1) udostępnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu infrastrukturę lub sieci

telekomunikacyjne w zamian za opłaty niższe niż koszt wytworzenia;

2) współfinansować

koszty

ponoszone

z tytułu

świadczenia

usług

telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym lub przedsiębiorcom

telekomunikacyjnym na potrzeby świadczenia tych usług.

Art. 9. Jednostka organizacyjna jednostki samorządu terytorialnego

prowadząca działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, jest obowiązana prowadzić

ewidencję w sposób umożliwiający odrębne obliczanie kosztów i przychodów,

zysków i strat w zakresie budowy oraz nabywania praw do infrastruktury

telekomunikacyjnej

i sieci

telekomunikacyjnych,

a także

działalności

telekomunikacyjnej.

Art. 10. Podmiot, który wykorzystał środki publiczne, w rozumieniu

przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, do budowy,

przebudowy lub remontu infrastruktury telekomunikacyjnej wykorzystywanej do

świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych lub publicznej sieci

telekomunikacyjnej lub nabył prawa do takiej infrastruktury lub sieci,

z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia

16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, jest obowiązany prowadzić ewidencję

w sposób umożliwiający odrębne obliczanie kosztów i przychodów, zysków i strat

w zakresie budowy oraz nabywania praw do infrastruktury telekomunikacyjnej

i sieci telekomunikacyjnych, a także działalności telekomunikacyjnej.

Art. 11. Organ jednostki samorządu terytorialnego właściwy w sprawach

wydawania zezwoleń na zakładanie i przeprowadzanie na nieruchomości

infrastruktury telekomunikacyjnej, sprawujący nadzór nad przedsiębiorcą

telekomunikacyjnym, zapewni strukturalny rozdział funkcji związanych

z wykonywaniem zadań i uprawnień właścicielskich wobec tego przedsiębiorcy

telekomunikacyjnego.

Art. 12. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany

uwzględnić uzasadnione wnioski jednostki samorządu terytorialnego

o zapewnienie dostępu telekomunikacyjnego w zakresie połączenia sieci, zgodnie

z przepisami działu II rozdziału 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo

telekomunikacyjne.

©Kancelaria Sejmu

s. 9/64

2017-03-21

Art. 13. 1. Jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana uwzględnić

uzasadnione wnioski przedsiębiorców telekomunikacyjnych, podmiotów,

o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo

telekomunikacyjne oraz innych jednostek samorządu terytorialnego, o zapewnienie

im dostępu telekomunikacyjnego, w tym użytkowania elementów sieci oraz

udogodnień towarzyszących.

2. Do zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego stosuje się odpowiednio

przepisy działu II rozdział 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo

telekomunikacyjne, z tym że:

1) jednostka samorządu terytorialnego wykonująca działalność, o której mowa

w art. 3 ust. 1, jest obowiązana:

a) zawrzeć umowę o dostępie telekomunikacyjnym w terminie 30 dni od

dnia wystąpienia o jej zawarcie,

b) równo

traktować

przedsiębiorców

telekomunikacyjnych,

w szczególności

przez

oferowanie

jednakowych

warunków

w porównywalnych okolicznościach;

2) do decyzji o dostępie telekomunikacyjnym stosuje się przepisy działu I

rozdział 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.

3. W przypadku uzyskania przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego:

1) dostępu

telekomunikacyjnego,

w szczególności

do

urządzeń

telekomunikacyjnych, budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, lub

2) możliwości

współkorzystania

z budynków

i infrastruktury

telekomunikacyjnej

– obowiązki regulacyjne nałożone na tego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

stosuje się w tym samym zakresie i na tych samych warunkach do urządzeń,

budynków, infrastruktury, udogodnień, usług i innych elementów objętych

dostępem telekomunikacyjnym lub współkorzystaniem.

4. Postanowienia ust. 3 stosuje się wyłącznie w zakresie, w jakim

przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono obowiązki regulacyjne,

uzyskał dostęp telekomunikacyjny lub możliwość współkorzystania z budynków

i infrastruktury telekomunikacyjnej od:

1) jednostki samorządu terytorialnego;

©Kancelaria Sejmu

s. 10/64

2017-03-21

2) podmiotu, który zawarł z jednostką samorządu terytorialnego umowę koncesji

w rozumieniu ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na

roboty budowlane lub usługi lub umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym

w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-

-prywatnym w zakresie budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej

objętych dostępem telekomunikacyjnym lub współkorzystaniem;

3) (uchylony)

Art. 14. Przepisy art. 13 nie wyłączają obowiązków jednostek samorządu

terytorialnego lub podmiotów, którym zostało powierzone wykonywanie

działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1, wynikających z przepisów prawa

telekomunikacyjnego.

Art. 15. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą prowadzić działania

mające na celu pobudzenie lub agregację popytu użytkowników na usługi związane

z szerokopasmowym dostępem do Internetu, w szczególności edukacyjne

i szkoleniowe, polegające na wyposażeniu konsumentów w telekomunikacyjne

urządzenia końcowe lub sprzęt komputerowy lub finansowaniu konsumentom

kosztu usług telekomunikacyjnych.

2. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określi, w drodze

uchwały, warunki i tryb finansowania działalności, o której mowa w ust. 1,

ustalając w szczególności warunki kwalifikowania beneficjentów udzielanej

pomocy.

3. Działalność, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w sposób

niedyskryminujący, na zasadach przejrzystości i proporcjonalności oraz zmierza do

utrzymania neutralności technologicznej.

4. Każde przedsięwzięcie jednostki samorządu terytorialnego podejmowane

w zakresie działalności, o której mowa w ust. 1, wymaga uprzedniego ogłoszenia,

wraz z jego opisem, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej

jednostki samorządu terytorialnego i w siedzibie tej jednostki.

Art. 16. 1. Podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej,

z zastrzeżeniem ust. 2, mogą:

©Kancelaria Sejmu

s. 11/64

2017-03-21

1) budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci

telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej

i sieci telekomunikacyjnych;

2) dostarczać sieci telekomunikacyjne lub zapewniać dostęp do infrastruktury

telekomunikacyjnej;

3) świadczyć, z wykorzystaniem posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej

i sieci

telekomunikacyjnych,

usługi

na

rzecz

przedsiębiorców

telekomunikacyjnych.

2. Operator systemu przesyłowego, operator systemu dystrybucyjnego oraz

operator systemu połączonego, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. –

Prawo energetyczne, nie

mogą nabywać praw do infrastruktury

telekomunikacyjnej, budować lub eksploatować tej infrastruktury i sieci

telekomunikacyjnych na cele inne niż realizacja zadań określonych dla nich

w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.

3. Do działalności, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 3 ust. 2 i 3.

Art. 17. 1. Operator sieci zapewnia przedsiębiorcom telekomunikacyjnym

dostęp do infrastruktury technicznej, w tym współkorzystanie z niej, w celu

realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej.

2. Dostęp do infrastruktury technicznej jest odpłatny, chyba że strony umowy

postanowią inaczej.

Art. 18. 1. Warunki dostępu do infrastruktury technicznej, w tym techniczne,

eksploatacyjne i finansowe warunki współpracy, strony ustalają w umowie

o dostępie do infrastruktury technicznej, zawartej na piśmie pod rygorem

nieważności.

<2. Prezes UKE może wezwać operatora sieci do przedstawienia

informacji w sprawie warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury

technicznej.

3. Po przedstawieniu przez operatora sieci informacji w sprawie

warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej Prezes UKE,

kierując się kryteriami określonymi w art. 22 ust. 1 i 2, może, w drodze

decyzji, określić warunki zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej.

Przepis art. 22 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Ust. 2–8 w art. 18
wejdą w życie z
dn. 1.01.2017 r.
(Dz. U. z 2016 r.
poz. 903).

©Kancelaria Sejmu

s. 12/64

2017-03-21

4. Decyzję w sprawie określenia warunków zapewnienia dostępu do

infrastruktury technicznej wydaje się w uzgodnieniu z:

1) Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki, zwanym dalej „Prezesem URE”

– w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;

2) Prezesem Urzędu Transportu Kolejowego, zwanym dalej „Prezesem

UTK” – w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających infrastrukturę

techniczną na potrzeby transportu kolejowego.

5. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 4,

w terminie 30 dni od dnia przedstawienia im projektu decyzji w sprawie

określenia warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej jest

równoznaczne z przyjęciem projektu.

6. Operator sieci, któremu wydano decyzję w sprawie określenia

warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej, jest

obowiązany do zawierania umów, o których mowa w ust. 1, na warunkach nie

gorszych niż określone w tej decyzji.

7. Operator sieci, któremu wydano decyzję w sprawie określenia

warunków zapewnienia dostępu do infrastruktury technicznej, zamieszcza na

swojej stronie internetowej aktualne warunki zapewnienia tego dostępu.

8. Operator sieci, któremu wydano decyzję w sprawie określenia

warunków dostępu do infrastruktury technicznej, przekazuje Prezesowi UKE

informację o adresie swojej strony internetowej w terminie 7 dni od dnia

zamieszczenia na niej warunków zapewniania tego dostępu. Informacja

o adresie strony internetowej jest udostępniana przez punkt informacyjny do

spraw telekomunikacji dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej

„punktem informacyjnym do spraw telekomunikacji”.>

Art. 19. 1. Operator sieci jest obowiązany prowadzić negocjacje w sprawie

zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej, na wniosek

przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

2. Informacje uzyskane w związku z negocjacjami mogą być wykorzystane

wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem i podlegają obowiązkowi zachowania

poufności.

©Kancelaria Sejmu

s. 13/64

2017-03-21

3. Wniosek o dostęp do infrastruktury technicznej określa infrastrukturę

szybkiej sieci telekomunikacyjnej, planowaną do realizacji, wraz ze wstępnym

harmonogramem jej realizacji.

4. Operator sieci może odmówić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu

dostępu do infrastruktury technicznej, jeżeli:

1) umieszczenie elementów sieci telekomunikacyjnej w infrastrukturze

technicznej objętej wnioskiem nie jest możliwe ze względów technicznych;

2) nie ma dostępnej przestrzeni do umieszczenia elementów sieci

telekomunikacyjnej,

z uwzględnieniem

przyszłego

zapotrzebowania

operatora sieci na miejsce w infrastrukturze technicznej objętej wnioskiem, co

wynika z przedstawionego przez operatora sieci harmonogramu planowanej

do realizacji inwestycji obejmującej pozostałe miejsce w infrastrukturze

technicznej;

3) nie jest możliwe wykorzystanie infrastruktury technicznej ze względu na

bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne, integralność i bezpieczeństwo

sieci, w szczególności infrastruktury krytycznej;

4) planowane usługi telekomunikacyjne mogą spowodować poważne zakłócenia

w świadczeniu innych usług za pośrednictwem tej samej infrastruktury

technicznej;

5) zapewnia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu inny niż określony we

wniosku, skuteczny dostęp do infrastruktury technicznej, który:

a) spełnia potrzeby przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w zakresie

zapewnienia szybkich sieci telekomunikacyjnych,

b) jest oferowany na warunkach niezakłócających uczciwej konkurencji.

5. Operator sieci jest obowiązany przedstawić wnioskodawcy na piśmie

szczegółowo uzasadnione przyczyny odmowy dostępu do infrastruktury

technicznej nie później niż w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku.

Art. 20. Prezes UKE może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy

o dostępie do infrastruktury technicznej lub zobowiązać strony umowy do jej

zmiany w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów

odbiorców usług świadczonych przez podmioty wykonujące zadania z zakresu

użyteczności publicznej oraz użytkowników końcowych.

Art. 21. 1. (uchylony)

©Kancelaria Sejmu

s. 14/64

2017-03-21

2. W przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy

o dostępie do infrastruktury technicznej przez operatora sieci, odmowy udzielenia

tego dostępu lub niezawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej

w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o taki dostęp każda ze stron może

zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do

infrastruktury technicznej.

2a. Do wniosku do Prezesa UKE o wydanie decyzji w sprawie dostępu do

infrastruktury technicznej dołącza się projekt umowy o dostępie do infrastruktury

technicznej, z zaznaczeniem tych części umowy, co do których strony nie doszły

do porozumienia.

3. Strony są obowiązane przedłożyć Prezesowi UKE, na jego żądanie,

w terminie 14 dni, swoje stanowiska wobec rozbieżności oraz dokumenty

niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

Art. 22. 1. Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury

technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod

uwagę w szczególności konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych

i proporcjonalnych warunków dostępu.

2. Prezes UKE, wydając decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury

technicznej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, bierze pod uwagę, aby opłaty

z tego tytułu umożliwiały zwrot poniesionych przez przedsiębiorcę

telekomunikacyjnego kosztów, w szczególności bierze pod uwagę cele określone

w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca

2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności

elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz. Urz. UE L 108 z 24.04.2002, str. 33,

z późn. zm.) oraz wpływ dostępu do infrastruktury technicznej na plan biznesowy

tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w szczególności na realizowane przez

niego inwestycje dotyczące szybkich sieci telekomunikacyjnych.

3. Opłaty z tytułu dostępu do infrastruktury technicznej podmiotu

wykonującego zadania z zakresu użyteczności publicznej określa się w wysokości,

która umożliwia zwrot części kosztów, które ponosi ten podmiot w związku

z utrzymaniem tej infrastruktury.

4. Operator sieci, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia

o wszczęciu postępowania o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury

©Kancelaria Sejmu

s. 15/64

2017-03-21

technicznej, przedstawia Prezesowi UKE uzasadnienie wysokości opłat z tytułu

dostępu do infrastruktury technicznej, w którym uwzględnia kryteria, o których

mowa w ust. 2 lub 3.

5. Decyzja w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej w zakresie nią

objętym zastępuje umowę o tym dostępie.

6. Decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej wydaje się

w uzgodnieniu z:

1) Prezesem URE – w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;

2) Prezesem UTK – w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających

infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego.

7. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 6,

w terminie 30 dni od dnia przedstawienia im projektu decyzji w sprawie dostępu

do infrastruktury technicznej jest równoznaczne z uzgodnieniem projektu.

8. W przypadku zawarcia przez zainteresowane strony umowy o dostępie do

infrastruktury technicznej, Prezes UKE stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie

decyzji o dostępie do infrastruktury technicznej w części objętej umową.

Art. 23. Do decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej stosuje

się odpowiednio przepisy działu I rozdziału 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –

Prawo telekomunikacyjne.

Art. 24. 1. Strona umowy o dostępie do infrastruktury technicznej przekazuje

tekst tej umowy Prezesowi UKE w terminie 14 dni od dnia jej podpisania.

2. Umowa o dostępie do infrastruktury technicznej jest jawna.

3. Na wniosek strony umowy o dostępie do infrastruktury technicznej Prezes

UKE może wyrazić zgodę, aby niektóre postanowienia umowy były wyłączone

z obowiązku jawności. Wyłączenie to nie może obejmować rozliczeń z tytułu

dostępu do infrastruktury technicznej.

4. Na wniosek zainteresowanego podmiotu Prezes UKE nieodpłatnie

udostępnia przekazane mu umowy o dostępie do infrastruktury technicznej.

Art. 24a. 1. Do zmiany umowy o dostępie do infrastruktury technicznej

stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 i art. 21–24.

2. Do wniosku o zmianę umowy o dostępie do infrastruktury technicznej

dołącza się tekst tej umowy, a w przypadku umowy, która była co najmniej raz

©Kancelaria Sejmu

s. 16/64

2017-03-21

zmieniona, dołącza się jednolity tekst tej umowy, zawierający wszelkie dokonane

w niej zmiany.

Art. 25. Podmiot wykonujący zadania z zakresu użyteczności publicznej jest

obowiązany prowadzić ewidencję w sposób umożliwiający odrębne obliczenie

kosztów, przychodów, zysków i strat w zakresie swojej podstawowej działalności

oraz działalności, o której mowa w art. 16 ust. 1, a także dostępu do infrastruktury

technicznej.

<Art. 25a. 1. W celu umożliwienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu

ubiegania się o dostęp do infrastruktury technicznej operator sieci jest

obowiązany udostępnić mu informacje dotyczące tej infrastruktury na

obszarze, na którym przedsiębiorca ten planuje realizować szybką sieć

telekomunikacyjną.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1) lokalizację, w tym przebieg infrastruktury technicznej;

2) charakterystykę i aktualny sposób użytkowania infrastruktury

technicznej;

3) dane kontaktowe operatora sieci w sprawach dostępu do infrastruktury

technicznej.

3. W celu uzyskania informacji, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca

telekomunikacyjny składa do operatora sieci wniosek w formie pisemnej lub

w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących

zadania publiczne (Dz. U. z 2014 r. poz. 1114 oraz z 2016 r. poz. 352),

w którym określa obszar, na którym planuje realizować szybką sieć

telekomunikacyjną.

4. Operator sieci udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1,

niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania

wniosku, o którym mowa w ust. 3.

5. Operator sieci może odmówić udostępnienia informacji, o których

mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim:

1) są one dostępne za pośrednictwem punktu informacyjnego do spraw

telekomunikacji;

Dodane art. 25a–
25d wejdą w życie
z dn. 1.01.2017 r.
(Dz. U. z 2016 r.
poz. 903).

©Kancelaria Sejmu

s. 17/64

2017-03-21

2) jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo i integralność

infrastruktury

technicznej,

zdrowie

publiczne,

obronność,

bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo i porządek publiczny lub

ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 6b.

6. W przypadku odmowy udostępnienia informacji, o których mowa

w ust. 1, operator sieci jest obowiązany przedstawić przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu w formie pisemnej lub w formie dokumentu

elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.

o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,

w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 3,

szczegółowo uzasadnione przyczyny swojej odmowy.

7. W przypadku gdy operator sieci odmówił udostępnienia informacji,

o których mowa w ust. 1, ze względu na ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa,

Prezes UKE w decyzji, o której mowa w art. 25d ust. 1, może uchylić to

zastrzeżenie, jeżeli uzna, że informacje te są niezbędne dla realizacji szybkich

sieci telekomunikacyjnych. Przepis art. 29 ust. 6b stosuje się odpowiednio.

8. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być wykorzystane

wyłącznie do celów związanych z uzyskaniem dostępu do infrastruktury

technicznej i realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej, a przedsiębiorca

telekomunikacyjny, któremu zostały one udostępnione, jest obowiązany do

podejmowania niezbędnych środków w celu zachowania ich poufności.

Art. 25b. 1. W celu umożliwienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu

ubiegania się o dostęp do infrastruktury technicznej operator sieci jest

obowiązany umożliwić mu dokonanie inspekcji określonych elementów

infrastruktury technicznej w miejscu, w którym ona się znajduje.

2. W celu dokonania inspekcji, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorca

telekomunikacyjny składa do operatora sieci wniosek w formie pisemnej lub

w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących

zadania

publiczne,

w którym

określa

elementy

infrastruktury

telekomunikacyjnej związane z planowaną realizacją szybkiej sieci

telekomunikacyjnej.

©Kancelaria Sejmu

s. 18/64

2017-03-21

3. Operator sieci jest obowiązany uwzględnić wniosek, o którym mowa

w ust. 2, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia jego

otrzymania. Przepisy art. 25a ust. 5 pkt 2 oraz ust. 6–8 stosuje się odpowiednio.

Art. 25c. 1. Obowiązek udzielenia informacji, o którym mowa w art. 18

ust. 2 i art. 25a ust. 1, oraz obowiązek umożliwienia dokonania inspekcji,

o którym mowa w art. 25b ust. 1, nie dotyczą infrastruktury technicznej,

w tym infrastruktury krytycznej, której wykorzystanie do celów szybkich sieci

telekomunikacyjnych jest niemożliwe ze względu na bezpieczeństwo

i integralność infrastruktury technicznej, zdrowie publiczne, obronność,

bezpieczeństwo państwa lub bezpieczeństwo i porządek publiczny. Informacje

te nie są przekazywane do punktu informacyjnego do spraw telekomunikacji.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje

infrastruktury, o której mowa w ust. 1, kierując się wymaganiami szybkich

sieci

telekomunikacyjnych

oraz

bezpieczeństwem

i integralnością

infrastruktury

technicznej,

zdrowiem

publicznym,

obronnością,

bezpieczeństwem państwa oraz bezpieczeństwem i porządkiem publicznym

nie wskazując, które elementy infrastruktury technicznej stanowią

infrastrukturę krytyczną.

Art. 25d. 1. Z zastrzeżeniem ust. 3, spory w sprawach, o których mowa

w art. 25a i art. 25b, między operatorem sieci a operatorem wnioskującym

o udostępnienie informacji, o których mowa w art. 25a ust. 1, lub

o umożliwienie dokonania inspekcji, o której mowa w art. 25b ust. 1,

rozstrzyga Prezes UKE, w drodze decyzji, na wniosek jednej ze stron.

2. Prezes UKE wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie, nie

później jednak niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie,

kierując się niedyskryminacyjnymi i proporcjonalnymi kryteriami.

3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się w uzgodnieniu z:

1) Prezesem URE – w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;

2) Prezesem UTK – w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających

infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego.

©Kancelaria Sejmu

s. 19/64

2017-03-21

4. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 3,

w terminie 30 dni od dnia przedstawienia im projektu decyzji jest

równoznaczne z uzgodnieniem projektu.>

Art. 26. 1. Działalność, o której mowa w art. 16 ust. 1, nie może:

1) obniżać bezpieczeństwa dostarczania i jakości wody do spożycia, paliw

gazowych lub energii elektrycznej lub cieplnej;

2) powodować niekorzystnej zmiany cen lub stawek opłat za dostarczane: wodę,

paliwa gazowe lub energię elektryczną lub cieplną i zakresu ich dostarczania

odbiorcom przyłączonym do sieci;

3) uniemożliwiać wywiązywanie się przez podmioty wykonujące zadania

z zakresu użyteczności publicznej z obowiązków w zakresie ochrony

interesów odbiorców i ochrony środowiska;

4) uniemożliwiać racjonalnego korzystania z infrastruktury technicznej

wykorzystywanej do wykonywania ich podstawowej działalności.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów wykonujących

zadania z zakresu użyteczności publicznej wykonujących działalność w zakresie

zbiorowego odprowadzania ścieków.

Art. 27. 1. Podmiot, który:

1) wykorzystał środki publiczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych do:

a) budowy, przebudowy lub remontu infrastruktury lub sieci

telekomunikacyjnej, lub

b) nabycia praw do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej,

2) nabył prawa do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, o których mowa

w pkt 1 lit. a

– zapewnia dostęp do takiej infrastruktury lub sieci przedsiębiorcom

telekomunikacyjnym, jeżeli obowiązek ten wynika z przepisów prawa, decyzji,

umów lub innych aktów, na podstawie których nastąpiło finansowanie ze środków

publicznych tej budowy, przebudowy, tego remontu lub nabycia praw.

2. Warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1, w tym techniczne,

eksploatacyjne i finansowe warunki współpracy, strony ustalają w umowie

©Kancelaria Sejmu

s. 20/64

2017-03-21

o dostępie do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, zawartej na piśmie pod

rygorem nieważności.

3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany prowadzić negocjacje

w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury lub sieci

telekomunikacyjnej, na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

4. Dostęp, o którym mowa w ust. 1, jest odpłatny, chyba że strony umowy

postanowią inaczej.

5. W przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy

o dostępie, o którym mowa w ust. 1, odmowy udzielenia tego dostępu lub

niezawarcia umowy o dostępie w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku w tej

sprawie każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie

decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej.

6. Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu, o którym mowa w ust. 1,

w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod uwagę

w szczególności:

1) konieczność

zapewnienia

niedyskryminacyjnych

i proporcjonalnych

warunków dostępu;

2) zasady zapewnienia dostępu określone w przepisach prawa, decyzjach,

umowach lub innych aktach, na podstawie których nastąpiło finansowanie ze

środków publicznych budowy, przebudowy lub remontu infrastruktury lub

sieci telekomunikacyjnej, lub nabycia praw do nich.

7. Do dostępu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy

działu I rozdziału 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne oraz

przepisy art. 18 ust. 1–3 i 6–8, art. 19 ust. 1 i 2, art. 21 ust. 2 i 2a, art. 22 ust. 8 oraz

art. 24 niniejszej ustawy.

8. Do zmiany umowy o dostępie, o którym mowa w ust. 1, przepisy ust. 2–7

oraz art. 24a ust. 2 stosuje się odpowiednio.

9. Prezes UKE może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy

o dostępie, o którym mowa w ust. 1, lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany,

w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów

użytkowników końcowych, zmianą zapotrzebowania na usługi, zmianą sytuacji

rynkowej lub potrzebą wykonania obowiązku zapewnienia dostępu, o którym

mowa w ust. 1, wynikającego z przepisów prawa, decyzji, umów lub innych aktów,

©Kancelaria Sejmu

s. 21/64

2017-03-21

na podstawie których nastąpiło finansowanie ze środków publicznych budowy,

przebudowy, remontu infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej lub nabycia praw

do nich.

Art. 28. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii

Prezesa UKE i Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może

określić, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania pomocy publicznej

dotyczącej wykonywania działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1–2 i pkt 3

lit. c i art. 16, w odniesieniu do sieci szerokopasmowych w szczególności

w zakresie dotyczącym:

1) możliwości

udostępniania

przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu

infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnych w zamian za opłaty niższe niż

koszt wytworzenia,

2) możliwości współfinansowania kosztów ponoszonych z tytułu świadczenia

usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym na potrzeby

świadczenia tych usług

– kierując się Komunikatem Komisji Wytyczne wspólnotowe w sprawie

stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do szybkiego

wdrażania sieci szerokopasmowych (Dz. Urz. UE C 235 z 30.09.2009, str. 7).

Art. 29. 1. Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie

elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą:

1) informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych

zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach

rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych

w oparciu

o infrastrukturę

telekomunikacyjną

i publiczne

sieci

telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu;

2) pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami

telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie

szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy

światłowodowych

i sieci

bezprzewodowych,

oraz

budynkami

umożliwiającymi kolokację.

2. W celu wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1:

©Kancelaria Sejmu

s. 22/64

2017-03-21

1) państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, z wyłączeniem

podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca

2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,

2) podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej,

3) przedsiębiorcy telekomunikacyjni

– przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne

do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacje

o posiadanej

infrastrukturze

telekomunikacyjnej,

publicznych

sieciach

telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych

usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających

szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów

radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia

31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

3. Do informacji, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepis

art. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.

4. Główny Geodeta Kraju, na wniosek Prezesa UKE, udostępnia informacje

z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego niezbędne dla potrzeb

wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Informacje udostępnia się

w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

5. Prezes UKE może, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub

nie zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa, przekazać Głównemu

Geodecie Kraju inwentaryzację, o której mowa w ust. 1, celem zamieszczenia na

geoportalu infrastruktury informacji przestrzennej oraz w krajowej bazie danych

geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu.

6. Inwentaryzacja, o której mowa w ust. 1, jest jawna i każdy ma prawo

wglądu do tej inwentaryzacji oraz otrzymania z niej wypisów i wyrysów, o ile nie

narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraża obronności lub

bezpieczeństwu państwa.

6a. Informacje, o których mowa w ust. 2, Prezes UKE może wykorzystywać

w zakresie niezbędnym do wykonywania jego uprawnień i obowiązków

określonych w art. 192 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo

telekomunikacyjne.

©Kancelaria Sejmu

s. 23/64

2017-03-21

6b. Nie podlegają zastrzeżeniu ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa

informacje dotyczące usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy

dostęp do Internetu oraz infrastruktury telekomunikacyjnej i infrastruktury

technicznej, które mogą być wykorzystane w celu świadczenia tych usług,

w zakresie obejmującym:

1) dane kontaktowe przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, który może świadczyć

usługi w danej lokalizacji;

2) dane adresowe budynku oraz inne dane identyfikujące lokalizację, w której

przedsiębiorca telekomunikacyjny może świadczyć usługi;

3) technologię usługi możliwej do świadczenia;

4) maksymalną przepustowość usługi dostępu do Internetu możliwą do

zaoferowania użytkownikowi końcowemu;

5) infrastrukturę telekomunikacyjną i infrastrukturę techniczną, które mogą być

wykorzystane w celu świadczenia usług transmisji danych zapewniających

szerokopasmowy dostęp do Internetu.

7. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze

rozporządzenia:

1) rodzaj

infrastruktury

oraz

informacje

o świadczonych

usługach

telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy

dostęp do Internetu oraz usługach rozprowadzania programów radiowych

i telewizyjnych, podlegających inwentaryzacji i skalę map, na których

dokonuje się inwentaryzacji, o której mowa w ust. 1,

2) elektroniczny format przekazywania danych,

3) szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji,

4) wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE informacji,

o których mowa w ust. 2, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania

– kierując się potrzebą zapewnienia rzetelnego i wiarygodnego zbioru informacji

o istniejącej

infrastrukturze

telekomunikacyjnej,

publicznych

sieciach

telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie

szerokopasmowego dostępu do Internetu oraz świadczonych usługach

telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy

dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych

©Kancelaria Sejmu

s. 24/64

2017-03-21

i telewizyjnych, a także potrzebą usprawnienia i ujednolicenia procesu

przekazywania danych.

Rozdział 2a

Punkt informacyjny do spraw telekomunikacji

<Art. 29a. 1. Punkt informacyjny do spraw telekomunikacji jest

prowadzony przez Prezesa UKE.

2. Punkt informacyjny do spraw telekomunikacji jest prowadzony za

pośrednictwem strony internetowej tego punktu informacyjnego.

Art. 29b. 1. W ramach punktu informacyjnego do spraw telekomunikacji

zapewnia się każdemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, o ile nie zagraża

to bezpieczeństwu państwa, dostęp do posiadanych przez Prezesa UKE

informacji:

1) w zakresie procedur i formalności wymaganych przed rozpoczęciem

robót budowlanych dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej,

w trakcie ich wykonywania oraz do ich zakończenia i rozpoczęcia

użytkowania tej infrastruktury, w tym informacji o wymaganych

decyzjach, zgłoszeniach i zawiadomieniach do właściwych organów,

a także zwolnieniach z obowiązku ich uzyskania lub dokonania;

2) uzyskanych w wyniku inwentaryzacji, o której mowa w art. 29 ust. 1;

3) o istniejącej infrastrukturze technicznej, innej niż infrastruktura objęta

inwentaryzacją, o której mowa w art. 29 ust. 1, a także o kanałach

technologicznych, określających:

a) ich lokalizację i przebieg,

b) rodzaj i aktualny stan oraz sposób użytkowania,

c) dane kontaktowe w sprawach dostępu;

4) o planach inwestycyjnych w zakresie wykonywanych lub planowanych

robót budowlanych, finansowanych w całości lub w części ze środków

publicznych, dotyczących infrastruktury technicznej lub kanałów

technologicznych, określających:

a) lokalizację i rodzaj robót,

b) element infrastruktury technicznej lub kanału technologicznego,

którego roboty dotyczą,

Dodane art. 29a i
29b wejdą w życie
z dn. 1.01.2017 r.
(Dz. U. z 2016 r.
poz. 903).

©Kancelaria Sejmu

s. 25/64

2017-03-21

c) przewidywaną datę rozpoczęcia robót i czas ich trwania,

d) dane kontaktowe w sprawach koordynacji robót budowlanych;

5) o stronach internetowych, na których zostały zamieszczone warunki

dostępu, o których mowa w art. 18 ust. 7 i art. 35a ust. 7 niniejszej ustawy

oraz art. 39b ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U.

z 2015 r. poz. 2100 oraz z 2016 r. poz. 422, 586, 903 i 1020);

6) o obowiązujących stawkach opłaty za zajęcie pasa drogowego w celach,

o których mowa w art. 40 ust. 2 pkt 1–3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.

o drogach publicznych, ustalonych w drodze uchwały, o której mowa

w art. 40 ust. 8 tej ustawy.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, gromadzi się w bazie

danych prowadzonej w systemie teleinformatycznym zapewniającym

gromadzenie, aktualizację i udostępnianie tych informacji w sposób jednolity

dla obszaru całego kraju.

3. System teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 2, umożliwia:

1) bezpośrednie wprowadzanie informacji przez podmioty, o których mowa

w art. 29c ust. 1 i art. 29d ust. 1–4, 6 i 7, do bazy danych oraz ich

aktualizowanie przez stronę internetową punktu informacyjnego do

spraw telekomunikacji;

2) identyfikację podmiotu wprowadzającego informacje.

4. Informacje udostępnione przez punkt informacyjny do spraw

telekomunikacji mogą być wykorzystane wyłącznie zgodnie z ich

przeznaczeniem i podlegają obowiązkowi zachowania poufności przez

przedsiębiorców telekomunikacyjnych, którym zostały udostępnione.

5. Nie można odmówić udostępnienia informacji, o których mowa w ust.

1 pkt 3 lub 4, ze względu na zastrzeżenie tajemnicy przedsiębiorstwa.

6. Do informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w zakresie

infrastruktury technicznej przedsiębiorców telekomunikacyjnych stosuje się

odpowiednio przepis art. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo

telekomunikacyjne.

7. Udostępnienie informacji, o których mowa w ust. 1, jest nieodpłatne.>

Art. 29c. 1. Operator sieci może przekazać Prezesowi UKE informacje,

o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4, w celu ich udostępniania przez punkt

©Kancelaria Sejmu

s. 26/64

2017-03-21

informacyjny do spraw telekomunikacji. Informacje powinny być zgodne ze

stanem faktycznym i aktualizowane corocznie w terminie do dnia 31 marca według

stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

2. Informacje, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4, przekazuje się

w postaci elektronicznej.

Art. 29d. 1. Główny Geodeta Kraju przekazuje Prezesowi UKE z centralnego

zasobu geodezyjnego i kartograficznego posiadane w postaci elektronicznej

informacje:

1) o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, poprzez zapewnienie nieodpłatnego

dostępu do danych przestrzennych i związanych z nimi usług, udostępnianych

za pośrednictwem systemu, o którym mowa w art. 40 ust. 3e ustawy z dnia

17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015 r. poz.

520, z późn. zm.

5)

);

2) inne, przydatne dla celów przygotowania i realizacji inwestycji

telekomunikacyjnych, w zakresie uzgodnionym z Prezesem UKE, a następnie

aktualizuje te informacje nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy.

2. Właściwy terytorialnie marszałek województwa oraz właściwy

terytorialnie starosta i prezydent miasta na prawach powiatu przekazują Prezesowi

UKE, na jego wniosek, odpowiednio z wojewódzkiego zasobu geodezyjnego

i kartograficznego oraz z powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

w szczególności z geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, posiadane

w postaci elektronicznej informacje, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, które

nie znajdują się w centralnym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.

3. Podmiot, który zarządza terenem zamkniętym, przekazuje Prezesowi UKE,

na jego wniosek, posiadane w postaci elektronicznej informacje, o których mowa

w art. 29b ust. 1 pkt 3, dotyczące tego terenu.

4. Właściwy zarządca drogi przekazuje Prezesowi UKE posiadane w postaci

elektronicznej informacje:

5)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 831,

1137 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 65, 352, 585, 903 i 1250.

©Kancelaria Sejmu

s. 27/64

2017-03-21

1) o kanałach technologicznych zlokalizowanych w pasie drogowym, na

obszarze jego właściwości, w zakresie, o którym mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3

lub 4;

2) o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, w zakresie infrastruktury technicznej,

dla której wydał decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 lub art. 40 ust. 1

ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

5. Właściwy zarządca drogi przekazuje informacje, o których mowa w:

1) art. 29b ust. 1 pkt 3 – nie później niż w terminie 30 dni od dnia zakończenia

budowy kanału technologicznego;

2) art. 29b ust. 1 pkt 3, w zakresie infrastruktury technicznej, dla której wydał

decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 lub art. 40 ust. 1 ustawy z dnia

21 marca 1985 r. o drogach publicznych – w terminie 30 dni od dnia wydania

zezwolenia;

3) art. 29b ust. 1 pkt 4, w zakresie kanałów technologicznych – w terminie

określonym w art. 39 ust. 6a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach

publicznych.

6. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta i marszałek województwa

przekazują Prezesowi UKE informacje o stawkach opłaty, o której mowa w art. 29b

ust. 1 pkt 6, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie uchwały, o której mowa

w art. 40 ust. 8ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

7. Podmioty inne niż wymienione w ust. 1–4, które ze względu na zakres

swoich zadań posiadają w postaci elektronicznej informacje, o których mowa w art.

29b ust. 1 pkt 3, niezwłocznie przekazują je Prezesowi UKE, na jego wniosek.

8. Podmioty, o których mowa w ust. 2–4, 6 i 7, są obowiązane niezwłocznie

zawiadomić Prezesa UKE o zmianach dotyczących informacji mu przekazanych.

9. Podmioty, o których mowa w ust. 1–4 i 7, mogą odmówić przekazania

Prezesowi UKE informacji, jeżeli jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo

i integralność infrastruktury technicznej, zdrowie publiczne, obronność,

bezpieczeństwo państwa lub bezpieczeństwo i porządek publiczny. W przypadku

gdy informacje te stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, przy ich przekazaniu

należy poinformować o tym Prezesa UKE.

10. Jeżeli informacje, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4, posiadane

przez podmioty, o których mowa w ust. 1–4, oraz inne podmioty, które posiadają

©Kancelaria Sejmu

s. 28/64

2017-03-21

choćby niektóre z tych informacji w postaci elektronicznej ze względu na zakres

swoich zadań, nie są dostępne przez punkt informacyjny do spraw telekomunikacji,

podmioty te udostępniają te informacje przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, na

jego wniosek, w posiadanej formie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

11. Udostępnienie informacji, o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3 lub 4,

posiadanych przez podmioty, o których mowa w ust. 1–4, oraz inne podmioty,

które posiadają choćby niektóre z tych informacji w postaci elektronicznej ze

względu na zakres swoich zadań, które nie są dostępne przez punkt informacyjny

do spraw telekomunikacji, jest nieodpłatne, o ile przepisy odrębne nie stanowią

inaczej.

Art. 29e. Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze

rozporządzenia:

1) szczegółowy zakres przekazywanych informacji, o których mowa w art. 29b

ust. 1 pkt 3, 4 i 6,

2) elektroniczny format przekazywania informacji, o których mowa w art. 29b

ust. 1 pkt 3, 4 i 6,

3) wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE przez

podmioty, o których mowa w art. 29c ust. 1 i art. 29d ust. 4 i 6, informacji,

o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, 4 i 6, wraz z objaśnieniami co do

sposobu ich wypełniania

– kierując się potrzebą zapewnienia rzetelnego i wiarygodnego zbioru informacji,

o których mowa w art. 29b ust. 1 pkt 3, 4 i 6, a także mając na uwadze konieczność

usprawnienia i ujednolicenia procesu przekazywania danych Prezesowi UKE.

Art. 29f. Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze

rozporządzenia:

1) sposób prezentowania informacji gromadzonych w bazie danych, o której

mowa w art. 29b ust. 2, w tym rodzaj i skalę map,

2) wymagania techniczne i eksploatacyjne systemu teleinformatycznego,

o którym mowa w art. 29b ust. 2

– kierując się potrzebą usprawnienia i ujednolicenia procesu udostępniania

informacji.

©Kancelaria Sejmu

s. 29/64

2017-03-21

Rozdział 3

Łącza telekomunikacyjne w budynkach oraz prawo drogi

Art. 30. 1. Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości,

niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić

przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości, w tym do budynku

oraz punktu styku, polegający w szczególności na:

1) zapewnieniu

możliwości

wykorzystywania

istniejącego

przyłącza

telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku,

jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub

technicznie niemożliwe,

2) umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu

styku,

3) umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli:

a) nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do

dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu

o przepustowości co najmniej 30 Mb/s lub

b) istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do

dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu

o przepustowości co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie

odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,

4) umożliwieniu korzystania z punktu styku,

5) umożliwieniu odtworzenia przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonaniu

instalacji telekomunikacyjnej budynku, które uległy likwidacji, zniszczeniu,

uszkodzeniu lub wymagają modernizacji lub przebudowy

– w celu zapewnienia telekomunikacji w tym budynku.

1a. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, uważa się za spełniony

w szczególności, gdy:

1) właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku nie podejmuje negocjacji

z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w sprawie dostępu do tej instalacji;

2) właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku odmawia przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu dostępu do tej instalacji;

©Kancelaria Sejmu

s. 30/64

2017-03-21

3) oferowane warunki dostępu do instalacji są dyskryminujące lub

uniemożliwiają

przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu

oferowanie

użytkownikom końcowym konkurencyjnych warunków świadczenia usług,

w tym cenowych i jakościowych;

4) przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczy usługi w innej technologii niż

instalacja telekomunikacyjna w budynku.

1b. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, jest niezależny od tego, czy budynek

został ukończony i czy rozpoczęto jego użytkowanie, choćby w budynku istniała

lub była wykonywana inna instalacja telekomunikacyjna.

1c. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do korzystania

z dostępu, o którym mowa w ust. 1, w sposób możliwie najmniej uciążliwy dla

właściciela, użytkownika wieczystego oraz osób, którym przysługują inne prawa

do nieruchomości, a także do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego,

niezwłocznie

po

wykonaniu

przyłącza

telekomunikacyjnego,

kabla

telekomunikacyjnego lub instalacji telekomunikacyjnej budynku.

1d. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny uzyskał dostęp, o którym mowa

w ust. 1, w drodze decyzji Prezesa UKE, a przywrócenie nieruchomości do stanu

poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty,

stosuje się odpowiednio przepisy art. 128 ust. 4 i art. 129 ust. 5 ustawy z dnia

21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774

i 1777 oraz z 2016 r. poz. 65, 1250 i 1271).

1e. Przedsiębiorca telekomunikacyjny może zwrócić się do właściciela,

użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości z wnioskiem o udzielenie

mu informacji o:

1) danych kontaktowych właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji

telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;

2) podmiotach korzystających z punktu styku;

3) innych przedsiębiorcach telekomunikacyjnych korzystających z kabla

telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza

telekomunikacyjnego;

4) numerze księgi wieczystej nieruchomości;

5) osobach lub podmiotach uprawnionych do zawarcia umowy w sprawie

dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, wraz z ich adresami do doręczeń.

©Kancelaria Sejmu

s. 31/64

2017-03-21

1f. Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości jest

obowiązany udzielić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu informacji, o której

mowa w ust. 1e, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku w tej sprawie.

1g. Do

właścicieli,

użytkowników

wieczystych

lub

zarządców

nieruchomości, będących przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, przepisy ust.

1 pkt 2 i 3 stosuje się.

2. (uchylony)

3. Właściciel kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej

budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego, niebędący przedsiębiorcą

telekomunikacyjnym,

jest

obowiązany

udostępnić

przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu takie przyłącze, instalację, całość lub część kabla, w tym

w szczególności włókno światłowodowe, jeżeli doprowadzenie przyłącza

telekomunikacyjnego, wykonanie instalacji telekomunikacyjnej budynku,

doprowadzenie kolejnego kabla telekomunikacyjnego do budynku lub

umieszczenie takiego kabla w istniejącej kanalizacji kablowej byłoby

ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe.

3a. Dostęp, o którym mowa w ust. 1 i 3 jest nieodpłatny.

3b. W przypadku uzyskania dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3,

przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi koszty:

1) związane z udostępnieniem nieruchomości w celu wykorzystywania

istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji

telekomunikacyjnej budynku albo doprowadzenia do budynku przyłącza

telekomunikacyjnego lub wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku,

w tym przywrócenia stanu pierwotnego;

2) utrzymania udostępnionego przyłącza telekomunikacyjnego, instalacji

telekomunikacyjnej

budynku

lub

całości

lub

części

kabla

telekomunikacyjnego.

4. Warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, określa umowa zawarta

między przedsiębiorcą telekomunikacyjnym a odpowiednio właścicielem,

użytkownikiem wieczystym lub zarządcą nieruchomości, właścicielem kabla

telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza

telekomunikacyjnego. Zawarcie umowy, o którym mowa w zdaniu pierwszym,

stanowi czynność zwykłego zarządu.

©Kancelaria Sejmu

s. 32/64

2017-03-21

5. Do dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy

art. 19 ust. 2 i art. 20–24a, z tym że:

1) termin zawarcia umowy dostępu wynosi 30 dni od dnia wystąpienia przez

przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z wnioskiem o jej zawarcie;

2) Prezes UKE wydaje decyzję o dostępie, o którym mowa w ust. 1, także

wówczas, jeżeli dla istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku lub

istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego warunki dostępu nie są określone

w umowie, o której mowa w ust. 4, lub umowa taka wygasła.

5a. Umowa, o której mowa w ust. 4, albo ostateczna decyzja w sprawie

dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, stanowią podstawę do dokonania wpisu

w księdze wieczystej. W przypadku, gdy podstawą do dokonania wpisu jest

ostateczna decyzja w sprawie dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, wpisu można

dokonać także na wniosek Prezesa UKE.

5b. W przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w ust. 4, stroną

postępowania w sprawie wydania decyzji o dostępie, o którym mowa w ust. 1 i 3,

jest właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, do którego

przedsiębiorca telekomunikacyjny wystąpił z wnioskiem o zapewnienie tego

dostępu.

5c. Jeżeli liczba stron postępowania w sprawie wydania decyzji o dostępie,

o którym mowa w ust. 1 i 3, przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 ustawy z dnia

14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r.

poz. 23, 868 i 996).

5d. Umowa oraz decyzja w sprawie dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, są

wiążące dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych

nieruchomości objętej tą umową lub decyzją oraz innych podmiotów władających

tą nieruchomością.

5e. Przepisy ust. 1–1f oraz 2–5d stosuje się odpowiednio do każdego, komu

przysługuje skuteczne względem właściciela, użytkownika wieczystego lub

zarządcy nieruchomości lub właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji

telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego prawo

korzystania z:

1) punktu styku;

©Kancelaria Sejmu

s. 33/64

2017-03-21

2) kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub

przyłącza telekomunikacyjnego.

6. W celu zapewnienia świadczenia użytkownikom usług telefonicznych,

usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz

usług rozprowadzania cyfrowych programów radiowych i telewizyjnych

w wysokiej rozdzielczości przez różnych dostawców usług, budynek powinien być

wyposażony, zgodnie z przepisami w sprawie warunków techniczno-budowlanych

wydanych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U.

z 2016 r. poz. 290, 961, 1165 i 1250), w instalację telekomunikacyjną

umożliwiającą przyłączenie do publicznych sieci telekomunikacyjnych

wykorzystywanych do świadczenia tych usług, przy zachowaniu zasady

neutralności technologicznej.

<7. Jeżeli użytkowany budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek

zamieszkania zbiorowego lub budynek użyteczności publicznej nie jest

wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6, właściciel jest obowiązany

wyposażyć budynek w taką instalację w przypadku rozbudowy, nadbudowy

lub przebudowy budynku związanej z rozbudową, nadbudową lub

przebudową instalacji technicznej wewnątrz budynku.

8. W przypadku gdy inwestor występuje z wnioskiem o pozwolenie na

budowę dotyczącym rozbudowy, nadbudowy lub przebudowy budynku

mieszkalnego wielorodzinnego, budynku zamieszkania zbiorowego lub

budynku użyteczności publicznej związanej z rozbudową, nadbudową lub

przebudową instalacji technicznej wewnątrz budynku, a:

1) budynek jest wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6, do

wniosku o pozwolenie na budowę dołącza się oświadczenie, składane pod

rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń,

o istnieniu w budynku takiej instalacji;

2) budynek nie jest wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6,

wnioskiem należy objąć również budowę takiej instalacji.

9. Składający oświadczenie, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, jest

obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem

świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”.

Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania

Dodane ust. 7–9
w art. 30 wejdą w
życie

z

dn.

1.01.2017 r. (Dz.
U. z 2016 r. poz.
903).

©Kancelaria Sejmu

s. 34/64

2017-03-21

oświadczenia

o odpowiedzialności

karnej

za

złożenie

fałszywego

oświadczenia.>

Art. 31. 1. Jeżeli nieruchomość lub jej część zajmowana przez użytkownika

końcowego

nie

posiada

przyłączenia do

sieci

telekomunikacyjnej,

odpowiadającego potrzebom użytkownika końcowego, właściciel nieruchomości,

użytkownik wieczysty nieruchomości, osoba, której przysługuje spółdzielcze

prawo do lokalu lub zarządca nieruchomości, nie może odmówić, z wyjątkiem

przypadków wynikających z przepisów prawa, instalacji, utrzymania lub wymiany

zewnętrznej instalacji telekomunikacyjnej.

2. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny oraz odpowiednio właściciel

nieruchomości, użytkownik wieczysty nieruchomości, osoba, której przysługuje

spółdzielcze prawo do lokalu, lub zarządca nieruchomości nie poczynią innych

ustaleń, prace instalacyjne, utrzymanie i wymiana zewnętrznej instalacji

telekomunikacyjnej odbywają się na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

Art. 32. W przypadku posiadania przez użytkownika końcowego tytułu

prawnego do nieruchomości lub jej części innego niż prawo własności, prawo

użytkowania wieczystego lub spółdzielcze prawo do lokalu, do przyłączenia

pojedynczego zakończenia sieci stosuje się odpowiednio przepis art. 684 ustawy

z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585).

Art. 33. 1. Właściciel, użytkownik wieczysty nieruchomości lub zarządca

nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany

umożliwić operatorom, podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8

ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, oraz jednostkom

samorządu terytorialnego wykonującym działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1,

umieszczenie

na

nieruchomości

obiektów

i urządzeń

infrastruktury

telekomunikacyjnej w celu niezwiązanym z zapewnieniem telekomunikacji

w budynku znajdującym się na tej nieruchomości, w szczególności instalowanie

urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod

nieruchomością, na niej lub nad nią, umieszczanie tabliczek informacyjnych

o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to

racjonalnego korzystania z nieruchomości, w szczególności nie prowadzi do

istotnego zmniejszenia wartości nieruchomości.

©Kancelaria Sejmu

s. 35/64

2017-03-21

2. Korzystanie z nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jest odpłatne,

chyba że strony umowy, o której mowa w ust. 3, postanowią inaczej.

3. Warunki korzystania z nieruchomości ustala się w umowie, która jest

zawierana na piśmie w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora

z wnioskiem o jej zawarcie.

3a. Umowa, o której mowa w ust. 3, stanowi podstawę do dokonania wpisu

w księdze wieczystej.

4. Warunki korzystania z pasa drogowego ustala się na podstawie przepisów

ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

5. (uchylony)

6. (uchylony)

7. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 3, nie zostanie zawarta umowa,

stosuje się odpowiednio przepisy art. 124 i art. 124a ustawy z dnia 21 sierpnia

1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Art. 34. Jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot ograniczonych praw

rzeczowych lub obligacyjnych, a także zarządu lub trwałego zarządu, przepis

art. 33 stosuje się odpowiednio.

Art. 35. Przepisy art. 33 i 34 stosuje się odpowiednio do korzystania

z urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej, w szczególności słupów

oświetleniowych i trakcyjnych, będących własnością jednostek samorządu

terytorialnego lub Skarbu Państwa i niestanowiących części składowych

nieruchomości.

Art. 35a. 1. Prezes UKE może wezwać:

1) nadleśniczego Lasów Państwowych,

2) podmiot, który zarządza terenem zamkniętym,

3) właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcę co najmniej 10 budynków

mieszkalnych wielorodzinnych, zamieszkania zbiorowego lub użyteczności

publicznej

– do przedstawienia informacji w sprawie warunków zapewnienia dostępu,

o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3, lub umieszczania na nieruchomości obiektów

i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1.

©Kancelaria Sejmu

s. 36/64

2017-03-21

2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do przedstawienia

informacji Prezesowi UKE w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania.

3. Po przedstawieniu informacji, o której mowa w ust. 1, lub upływie terminu,

o którym mowa w ust. 2, Prezes UKE, kierując się potrzebą zapewnienia skutecznej

konkurencji oraz zapewnienia telekomunikacji, może, w drodze decyzji, określić

warunki zapewnienia dostępu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3, lub umieszczania

na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1, w tym

wysokość opłat za umieszczanie na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym

mowa w art. 33 ust. 1.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 1, wobec których została wydana decyzja

w sprawie określenia warunków zapewnienia dostępu, o którym mowa w art.

30 ust. 1 i 3, lub umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym

mowa w art. 33 ust. 1, są obowiązane do zawierania, w zakresie swojej

właściwości, umów o tym dostępie na warunkach nie gorszych niż określone w tej

decyzji.

5. Prezes UKE podaje do publicznej wiadomości decyzję, o której mowa

w ust. 3, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Urzędu

Komunikacji Elektronicznej.

6. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, zamieszczają na swoich

stronach internetowych aktualne warunki zapewnienia dostępu, o którym mowa

w art. 30 ust. 1 i 3, oraz umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń,

o którym mowa w art. 33 ust. 1, uwzględniające warunki określone decyzją,

o której mowa w ust. 3.

7. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przekazują Prezesowi UKE

informacje o adresach swoich stron internetowych w terminie 7 dni od dnia

zamieszczenia na nich warunków zapewnienia dostępu, o którym mowa w art.

30 ust. 1 i 3, oraz umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym

mowa w art. 33 ust. 1. Informacja jest udostępniana przez punkt informacyjny do

spraw telekomunikacji.

Art. 36. Do

współkorzystania

z infrastruktury

telekomunikacyjnej,

w stosunku do której uprawnienie do jej zakładania, używania lub konserwacji na

cudzej nieruchomości zostało nabyte na podstawie zezwolenia organu administracji

publicznej lub z mocy prawa, lub znajdującej się na nieruchomościach

©Kancelaria Sejmu

s. 37/64

2017-03-21

zajmowanych lub administrowanych przez jednostki sektora finansów publicznych,

których te jednostki są właścicielem, stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 i 34.

Art. 36a. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny może zwrócić się do operatora

sieci realizującego bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez

podwykonawców, roboty budowlane dotyczące infrastruktury technicznej,

finansowane w całości lub w części ze środków publicznych, z wnioskiem

o koordynację robót budowlanych.

2. Koordynacja robót budowlanych polega na:

1) współdziałaniu operatora sieci z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w celu

umożliwienia wykonywania przez tego przedsiębiorcę robót budowlanych

dotyczących szybkiej sieci telekomunikacyjnej w tym samym czasie i w tym

samym miejscu, w szczególności w tym samym budynku lub we wspólnym

wykopie, co roboty budowlane wykonywane przez operatora sieci;

2) zaprojektowaniu i wykonaniu przez operatora sieci infrastruktury technicznej,

w szczególności kanalizacji kablowej, szafy kablowej, punktu styku lub

antenowej konstrukcji wsporczej, uwzględniającej potrzeby przedsiębiorcy

telekomunikacyjnego dotyczące realizacji elementów szybkiej sieci

telekomunikacyjnej, jeżeli powielenie tej infrastruktury przez przedsiębiorcę

telekomunikacyjnego jest technicznie niemożliwe lub ekonomicznie

nieopłacalne.

3. Operator sieci uwzględnia wniosek o koordynację robót budowlanych,

jeżeli:

1) został złożony w celu budowy lub wykonywania innych robót budowlanych

dotyczących elementów szybkiej sieci telekomunikacyjnej;

2) jego uwzględnienie nie spowoduje poniesienia przez operatora sieci

dodatkowych kosztów dotyczących planowanych przez niego robót

budowlanych, w tym kosztów spowodowanych opóźnieniami tych robót;

3) zapewnienie koordynacji robót budowlanych nie spowoduje opóźnienia

uniemożliwiającego zakończenie inwestycji realizowanej przez operatora

sieci w terminie określonym w umowie o dofinansowaniu lub umowie w

sprawie zamówienia publicznego;

4) jego uwzględnienie nie utrudni wykonywania kontroli nad robotami

budowlanymi objętymi koordynacją;

©Kancelaria Sejmu

s. 38/64

2017-03-21

5) został złożony:

a) nie później niż na 30 dni przed dniem złożenia wniosku o pozwolenie na

budowę lub zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia

7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane,

b) na naradzie koordynacyjnej, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy

z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne,

w odniesieniu do robót budowlanych niewymagających pozwolenia na

budowę lub zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia

7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane;

6) przedsiębiorca telekomunikacyjny uzyskał decyzję, o której mowa w art. 39

ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych – w przypadku

robót budowlanych prowadzonych w pasie drogowym dróg publicznych.

4. Koordynacja robót budowlanych w pasie drogowym dróg publicznych nie

zwalnia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego z obowiązku uzyskania decyzji,

o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach

publicznych.

5. Operator sieci może odmówić uwzględnienia wniosku o koordynację robót

budowlanych, jeżeli:

1) jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne

lub integralność i bezpieczeństwo sieci, w szczególności infrastruktury

krytycznej;

2) planowane usługi telekomunikacyjne mogą spowodować poważne zakłócenia

w świadczeniu innych usług za pośrednictwem infrastruktury technicznej

objętej koordynacją robót budowlanych;

3) zaoferuje przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu skuteczny dostęp do

infrastruktury technicznej, w szczególności polegający na współkorzystaniu

z włókna światłowodowego lub dostępie do niego, który:

a) spełnia potrzeby przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w zakresie

zapewnienia szybkich sieci telekomunikacyjnych,

b) jest ekonomicznie opłacalny w porównaniu z kosztami zapewniania

koordynacji robót budowlanych w zakresie proponowanym we wniosku

o koordynację

robót

budowlanych

i na

warunkach

w nim

proponowanych.

©Kancelaria Sejmu

s. 39/64

2017-03-21

6. Operator sieci jest obowiązany podać przyczyny odmowy uwzględnienia

wniosku o koordynację robót budowlanych w terminie 30 dni od dnia jego

otrzymania.

Art. 36b. 1. Warunki koordynacji robót budowlanych strony ustalają

w umowie o koordynacji robót budowlanych, zawartej na piśmie pod rygorem

nieważności. Przepisy art. 19 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

2. W umowie o koordynacji robót budowlanych ustala się w szczególności

kwestie dotyczące:

1) udostępniania posiadanych informacji niezbędnych do przygotowania

dokumentacji projektowej;

2) dostępu do nieruchomości w celu umieszczenia i eksploatacji infrastruktury

telekomunikacyjnej, z wyłączeniem jej umieszczania w pasie drogowym dróg

publicznych;

3) warunków technicznych i eksploatacyjnych w zakresie realizowania na tym

samym terenie budowy robót budowlanych dotyczących infrastruktury

technicznej i infrastruktury telekomunikacyjnej;

4) harmonogramu prac każdej ze stron oraz zasad zapewnienia dostępu do

budowy;

5) wyznaczenia koordynatora inspektorów nadzoru inwestorskiego, jeżeli jest

wymagany;

6) zabezpieczenia terenu budowy;

7) pokrycia i zabezpieczenia dodatkowych kosztów ponoszonych przez

operatora sieci.

3. Do umowy o koordynacji robót budowlanych przepisy art. 19 ust. 1 i 2,

art. 21, art. 22, art. 24 i art. 24a ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że decyzje

wydaje starosta albo wojewoda.

4. Warunek, o którym mowa w art. 36a ust. 3 pkt 2, uważa się za spełniony

również wówczas, gdy w umowie o koordynacji robót budowlanych

wnioskodawca zobowiązał się pokryć dodatkowe koszty ponoszone przez

operatora sieci, oferując zabezpieczenie wykonania tego zobowiązania, o którym

mowa w art. 148 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień

publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 oraz z 2016 r. poz. 831, 996, 1020, 1250 i

1265).

©Kancelaria Sejmu

s. 40/64

2017-03-21

Art. 36c. 1. W przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy

o koordynacji robót budowlanych przez operatora sieci, odmowy uwzględnienia

wniosku w tej sprawie lub niezawarcia umowy o koordynacji robót budowlanych,

w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku każda ze stron może zwrócić się do

starosty właściwego ze względu na miejsce wykonywania robót budowlanych.

Przepis art. 21 ust. 2a stosuje się odpowiednio.

2. Starosta wydaje decyzję w sprawie koordynacji robót budowlanych

niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku

o jej wydanie, biorąc pod uwagę w szczególności:

1) konieczność

zapewnienia

niedyskryminacyjnych

i proporcjonalnych

warunków koordynacji robót budowlanych, z uwzględnieniem celu, jakiemu

ta koordynacja ma służyć;

2) obowiązki nałożone na operatora sieci w przepisach prawa lub decyzjach;

3) potrzebę minimalizowania negatywnych skutków koordynacji robót

budowlanych dla inwestycji wykonywanej przez operatora sieci;

4) praktyczną możliwość wdrożenia rozwiązań dotyczących technicznych

i ekonomicznych aspektów koordynacji robót budowlanych zarówno

zaproponowanych przez strony negocjacji, jak i mogących stanowić

rozwiązania alternatywne;

5) interes publiczny, w tym zapewnienie bezpieczeństwa publicznego oraz

ochronę środowiska;

6) wymagania, o których mowa w art. 26.

3. Decyzja w sprawie koordynacji robót budowlanych rozstrzyga zaistniałe

kwestie sporne, dotyczące w szczególności okoliczności, o których mowa w art.

36b ust. 2.

4. Decyzję w sprawie koordynacji robót budowlanych obejmujących obiekty

i roboty budowlane, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.

– Prawo budowlane, wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce

wykonywania robót budowlanych. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

5. Do decyzji w sprawie koordynacji robót budowlanych przepisy art. 22 ust.

5–8 stosuje się odpowiednio.

©Kancelaria Sejmu

s. 41/64

2017-03-21

Art. 36d. Operator sieci zawiera umowy o projektowaniu i wykonywaniu

robót budowlanych dotyczących infrastruktury technicznej, uwzględniając

obowiązki w zakresie koordynacji robót budowlanych.

Art. 36e. 1. W celu umożliwienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu

ubiegania się o koordynację robót budowlanych operator sieci jest obowiązany

udostępnić mu informacje dotyczące planowanych w okresie najbliższych

6 miesięcy lub aktualnie wykonywanych robót budowlanych, o których mowa

w art. 36a ust. 1.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1) lokalizację i rodzaj robót;

2) element infrastruktury technicznej, którego roboty dotyczą;

3) przewidywaną datę rozpoczęcia robót i czas ich trwania;

4) dane kontaktowe operatora sieci w sprawach koordynacji robót budowlanych.

3. W celu uzyskania informacji, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca

telekomunikacyjny składa do operatora sieci, w formie pisemnej lub w formie

dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego

2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne,

wniosek w tej sprawie.

4. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępnia się niezwłocznie, nie

później jednak niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

5. Operator sieci może odmówić udostępnienia informacji, o których mowa

w ust. 1, w zakresie, w jakim:

1) są one dostępne za pośrednictwem punktu informacyjnego do spraw

telekomunikacji;

2) jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo i integralność infrastruktury

technicznej, zdrowie publiczne, obronność, bezpieczeństwo państwa,

bezpieczeństwo

i porządek

publiczny

lub

ochronę

tajemnicy

przedsiębiorstwa, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 6b;

3) informacje te zostały podane do publicznej wiadomości na jego stronie

internetowej.

6. W przypadku odmowy udostępnienia informacji, o których mowa w ust. 1,

operator sieci jest obowiązany przedstawić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu

w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu

©Kancelaria Sejmu

s. 42/64

2017-03-21

przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności

podmiotów realizujących zadania publiczne, w terminie 30 dni od dnia otrzymania

wniosku, o którym mowa w ust. 3, szczegółowo uzasadnione przyczyny swojej

odmowy.

7. W przypadku gdy operator sieci odmówił udostępnienia informacji,

o których mowa w ust. 1, ze względu na ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa,

starosta w decyzji, o której mowa w art. 36f ust. 1, albo wojewoda w decyzji,

o której mowa w art. 36f ust. 2, może uchylić to zastrzeżenie, jeżeli uzna, że

informacje te są niezbędne dla realizacji szybkich sieci telekomunikacyjnych.

Przepis art. 29 ust. 6b stosuje się odpowiednio.

8. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być wykorzystane wyłącznie

do celów związanych z ubieganiem się o koordynację robót budowlanych

i realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej, a przedsiębiorca telekomunikacyjny,

któremu zostały one udostępnione, jest obowiązany do podejmowania niezbędnych

środków w celu zachowania ich poufności.

Art. 36f. 1. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36e, między

operatorem

sieci

a przedsiębiorcą

telekomunikacyjnym

wnioskującym

o udostępnienie informacji, o których mowa w art. 36e ust. 1, rozstrzyga starosta

właściwy ze względu na miejsce wykonywania robót budowlanych, w drodze

decyzji, na wniosek jednej ze stron.

2. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36e, dotyczących obiektów

i robót budowlanych, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.

– Prawo budowlane, rozstrzyga wojewoda właściwy ze względu na miejsce

wykonywania robót budowlanych, w drodze decyzji, na wniosek jednej ze stron.

3. W postępowaniach w sprawach wydania decyzji, o których mowa w ust. 1

i 2, rozstrzyga się o kosztach postępowania. Wymierzenie kosztów odbywa się

w trybie działu IX ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania

administracyjnego.

4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się niezwłocznie, nie później

jednak niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o ich wydanie, kierując się

niedyskryminacyjnymi i proporcjonalnymi kryteriami.

©Kancelaria Sejmu

s. 43/64

2017-03-21

Art. 36g. 1. Obowiązek uwzględnienia wniosku o koordynację robót

budowlanych, o którym mowa w art. 36a ust. 3, lub obowiązek udostępnienia

informacji, o którym mowa w art. 36e ust. 1, może nie dotyczyć:

1) infrastruktury technicznej, której wykorzystanie do celów szybkich sieci

telekomunikacyjnych jest niemożliwe ze względu na bezpieczeństwo

i integralność infrastruktury technicznej, zdrowie publiczne, obronność,

bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo i porządek publiczny;

2) robót budowlanych o nieznacznej wartości.

2. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem

właściwym

do

spraw

budownictwa,

planowania

i zagospodarowania

przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz ministrem właściwym do spraw energii

może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaj infrastruktury technicznej lub

robót budowlanych, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością

zapewnienia

odpowiedniego

poziomu

bezpieczeństwa

oraz

ciągłości

funkcjonowania infrastruktury technicznej, a także rozmiarem, czasem trwania

i wartością robót budowlanych.

Art. 36h. 1. Organem wyższego stopnia w sprawach, o których mowa

w art. 36c ust. 1 i art. 36f ust. 1, jest wojewoda.

2. Organem wyższego stopnia w sprawach, o których mowa w art. 36c ust. 4

i art. 36f ust. 2, jest Prezes UKE. Odwołania w tych sprawach Prezes UKE

rozstrzyga po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego,

a w przypadku przedsiębiorstw energetycznych w uzgodnieniu z Prezesem URE.

Rozdział 4

Odrębna własność elementów infrastruktury telekomunikacyjnej

Art. 37. Włókno światłowodowe umieszczone w kablu światłowodowym

wchodzące w skład sieci telekomunikacyjnej może stanowić odrębny przedmiot

własności i innych praw rzeczowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Art. 38. 1. W przypadku ustanowienia odrębnej własności włókna

światłowodowego, właścicielowi włókna przysługuje udział w części wspólnej

kabla światłowodowego, jako prawo związane z własnością włókna. Nie można

©Kancelaria Sejmu

s. 44/64

2017-03-21

żądać zniesienia współwłasności części wspólnej kabla, dopóki trwa odrębna

własność włókien światłowodowych.

2. Część wspólną kabla światłowodowego stanowią wszystkie jego elementy

oprócz włókien światłowodowych.

3. Udział właściciela włókna światłowodowego w części wspólnej kabla

światłowodowego odpowiada stosunkowi liczby włókien przypadających temu

właścicielowi do ogólnej liczby włókien światłowodowych w kablu.

Art. 39. 1. Dotychczasowy właściciel kabla światłowodowego ma co do

włókna światłowodowego, którego odrębna własność nie została ustanowiona, oraz

co do części wspólnej kabla światłowodowego takie same uprawnienia i obowiązki,

jakie przysługują właścicielom włókien, których odrębna własność została

ustanowiona.

2. Jeżeli do ustanawiania odrębnej własności włókien światłowodowych

dochodzi sukcesywnie, właściciele włókien, których odrębna własność już została

ustanowiona, nie są stronami umów dotyczących ustanawiania odrębnej własności

dalszych włókien.

Art. 40. 1. Odrębną własność włókna światłowodowego można ustanowić

w drodze umowy między właścicielem kabla światłowodowego wchodzącego

w skład sieci telekomunikacyjnej a nabywcą własności włókna, a także w drodze

jednostronnej czynności prawnej właściciela takiego kabla albo orzeczenia sądu

znoszącego współwłasność kabla.

2. Odrębna własność włókna światłowodowego może powstać także

w wykonaniu umowy zobowiązującej przedsiębiorcę do wybudowania sieci

telekomunikacyjnej oraz do ustanowienia po zakończeniu budowy odrębnej

własności włókna światłowodowego i przeniesienia tego prawa na drugą stronę

umowy lub na inną wskazaną w umowie osobę.

3. Czynność prawna obejmująca oświadczenie woli o ustanowieniu odrębnej

własności włókna światłowodowego wymaga, dla skutecznego ustanowienia tego

prawa, zachowania formy pisemnej z urzędowym poświadczeniem daty.

Art. 41. 1.

Umowa

ustanawiająca

odrębną

własność

włókna

światłowodowego określa w szczególności:

©Kancelaria Sejmu

s. 45/64

2017-03-21

1) rodzaj

i przebieg

sieci

telekomunikacyjnej

obejmującej

kabel

światłowodowy, co do którego włókna zostaje ustanowiona odrębna

własność;

2) rodzaj kabla światłowodowego, lokalizację jego zakończeń oraz liczbę

włókien światłowodowych w tym kablu;

3) włókno światłowodowe, którego odrębna własność zostaje ustanowiona;

4) wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych włókien

światłowodowych w części wspólnej kabla światłowodowego;

5) sposób podejmowania decyzji przez współwłaścicieli części wspólnej kabla

światłowodowego w zakresie czynności dotyczących tego kabla jako całości,

z zastrzeżeniem art. 42;

6) sposób

partycypacji

współwłaścicieli

części

wspólnej

kabla

światłowodowego w kosztach utrzymania, konserwacji, naprawy lub

wymiany kabla, z zastrzeżeniem art. 43.

2. Przepisy o ustanowieniu odrębnej własności włókna światłowodowego

w drodze umowy stosuje się odpowiednio do ustanowienia odrębnej własności

włókna w drodze jednostronnej czynności prawnej właściciela kabla oraz

orzeczenia sądu znoszącego współwłasność kabla.

Art. 42. 1. W przypadku sukcesywnego ustanawiania odrębnej własności

włókien światłowodowych lub zbycia wcześniej ustanowionej własności włókna,

przyjęty przez dotychczasowych współwłaścicieli części wspólnej kabla

światłowodowego sposób podejmowania decyzji w zakresie czynności

dotyczących tego kabla jako całości odnosi skutek także do każdego kolejnego

nabywcy włókna.

2. W przypadku braku odmiennej umowy, w odniesieniu do sposobu

podejmowania decyzji przez współwłaścicieli części wspólnej kabla

światłowodowego o czynnościach dotyczących tego kabla jako całości, stosuje się

odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach

ułamkowych dotyczące zarządu rzeczą wspólną, z uwzględnieniem przepisów

ust. 3 i 4.

3. Współwłaściciele części wspólnej kabla światłowodowego są zobowiązani

do ścisłego współdziałania w zakresie czynności dotyczących tego kabla jako

©Kancelaria Sejmu

s. 46/64

2017-03-21

całości, w szczególności związanych z jego utrzymaniem, eksploatacją,

konserwacją, naprawą lub wymianą.

4. W przypadku braku współdziałania, o którym mowa w ust. 3, każdy ze

współwłaścicieli części wspólnej kabla światłowodowego może żądać

upoważnienia sądowego do dokonania czynności określonych w ust. 3, chyba że

dana czynność zmierza do wymiany kabla zniszczonego z wyłącznej winy

żądającego czynności, a pozostali współwłaściciele wyrażają sprzeciw.

Art. 43. W przypadku braku odmiennej umowy, współwłaściciele części

wspólnej kabla światłowodowego partycypują w kosztach utrzymania,

eksploatacji, konserwacji, naprawy lub wymiany kabla jako całości,

proporcjonalnie do ich udziałów w części wspólnej kabla.

Art. 44. Za zobowiązania związane z czynnościami, o których mowa

w art. 43, odpowiada każdy współwłaściciel części wspólnej kabla

światłowodowego, proporcjonalnie do jego udziału w części wspólnej kabla.

Art. 45. Przepisy art. 37–44 stosuje się odpowiednio do ustanawiania

odrębnej własności przewodów w kablach telekomunikacyjnych innych niż

światłowodowe oraz zespołu ułożonych jedna za drugą i połączonych ze sobą rur

kanalizacyjnych tworzących kanał służący do ułożenia w nim kabli

telekomunikacyjnych wchodzących w skład kanalizacji kablowej wielootworowej,

a także podejmowania decyzji w zakresie czynności dotyczących tych kabli i tej

kanalizacji kablowej jako całości, partycypacji w kosztach ich utrzymania,

eksploatacji, konserwacji, naprawy lub wymiany oraz odpowiedzialności za

zobowiązania związane z tymi czynnościami.

Rozdział 5

Szczególne zasady lokalizowania inwestycji telekomunikacyjnych

Art. 46. 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej

„planem miejscowym”, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim

rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego

z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia

1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna

z przepisami odrębnymi.

©Kancelaria Sejmu

s. 47/64

2017-03-21

2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności

publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej

lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem

terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń.

Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe

lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego

z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy

jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej

o nieznacznym oddziaływaniu.

3. W przypadku braku planu miejscowego lokalizację inwestycji celu

publicznego z zakresu łączności publicznej innej niż infrastruktura

telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu ustala się w drodze decyzji

o lokalizacji inwestycji celu publicznego, na warunkach określonych w ustawie

z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.

z 2016 r. poz. 778, 904, 961 i 1250).

Art. 47. Nie wymaga wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu

publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym, budowa infrastruktury telekomunikacyjnej

o nieznacznym oddziaływaniu oraz wykonywanie innych robót budowlanych

dotyczących takiej infrastruktury.

Art. 48. Przedsiębiorca telekomunikacyjny oraz Prezes UKE mogą

zaskarżyć, w zakresie telekomunikacji, uchwałę w sprawie uchwalenia planu

miejscowego.

Rozdział 6

Szczególne zasady lokalizowania regionalnych sieci szerokopasmowych

Art. 49. 1. Regionalną sieć szerokopasmową lokalizuje się w drodze decyzji

o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.

2. W sprawach dotyczących lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej

nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów ustawy z dnia 9 października

2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. poz. 1777 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1250).

©Kancelaria Sejmu

s. 48/64

2017-03-21

3. Regionalna sieć szerokopasmowa jest inwestycją celu publicznego

w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Art. 49a. Regionalna sieć szerokopasmowa może być realizowana przez

inwestora, bez konieczności uzyskiwania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej

sieci szerokopasmowej, na warunkach określonych w ustawie z dnia 27 marca

2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz ustawie z dnia

7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

Art. 50. 1. Decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej

wydaje, na wniosek inwestora, wojewoda.

2. Na wniosek inwestora, wojewoda wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej w odniesieniu do części zamierzenia

inwestycyjnego na obszarze danego województwa.

3. Wojewoda niezwłocznie przesyła do wiadomości ministra właściwego do

spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz

mieszkalnictwa oraz wójta (burmistrza, prezydenta miasta) gminy, na której

obszarze jest lokalizowana regionalna sieć szerokopasmowa, kopie decyzji

o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.

4. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania

przestrzennego oraz mieszkalnictwa prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu

lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.

5. Do postępowania w sprawach o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks

postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.

Przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

W przypadkach określonych w art. 97 § 1 pkt 1–3 Kodeksu postępowania

administracyjnego nie zawiesza się postępowania.

6. Nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej roboty budowlane:

1) polegające na rozbudowie lub przebudowie sieci, jeżeli nie powodują zmiany

sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz

zmiany formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć

©Kancelaria Sejmu

s. 49/64

2017-03-21

wymagających

przeprowadzenia

postępowania

w sprawie

oceny

oddziaływania na środowisko, lub

2) niewymagające pozwolenia na budowę.

Art. 51. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 50, zawiera:

1) określenie granic terenu objętego wnioskiem i obszaru, na który ta inwestycja

będzie oddziaływać, przedstawionych na mapie zasadniczej lub w przypadku

jej braku – na mapie ewidencyjnej, przedstawiającej istniejące uzbrojenie

terenu oraz proponowany przebieg regionalnej sieci szerokopasmowej,

z zaznaczeniem terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych tej sieci;

2) określenie

zmian

w dotychczasowym

sposobie

zagospodarowania

i uzbrojenia terenu;

3) analizę powiązania inwestycji z istniejącym uzbrojeniem terenu;

4) charakterystykę inwestycji, obejmującą określenie:

a) zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposób odprowadzania lub

oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury

technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania

odpadów,

b) planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki

zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów

projektowanych obiektów budowlanych, przedstawionych w formie

opisowej i graficznej,

c) istotnych parametrów technicznych inwestycji oraz jej wpływ na

środowisko.

2. Przez uzbrojenie terenu należy rozumieć wybudowane urządzenia,

o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

nieruchomościami.

3. Do wniosku, o którym mowa w art. 50, dołącza się:

1) decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, wydaną zgodnie z ustawą

z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego

ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach

oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 353, 831, 961 i 1250),

o ile jest wymagana;

©Kancelaria Sejmu

s. 50/64

2017-03-21

2) uzgodnienia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej z właściwym

zarządcą drogi – w odniesieniu do obszarów pasa drogowego lub obszarów

w liniach rozgraniczających teren inwestycji drogowej określonych w decyzji

o ustaleniu lokalizacji drogi, decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej

albo decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej a także obszarów

przyległych do pasa drogowego;

3) opinie:

a) ministra właściwego do spraw zdrowia – w odniesieniu do inwestycji

lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych,

b) dyrektora właściwego urzędu morskiego – w odniesieniu do obszarów

morskich, obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego, morskich

portów i przystani,

c) właściwego organu nadzoru górniczego – w odniesieniu do terenów

górniczych,

d) właściwego organu administracji geologicznej – w odniesieniu do

terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych,

e) organów właściwych w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych

oraz melioracji wodnych – w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych

na cele rolne i leśne,

f) dyrektora parku narodowego – w odniesieniu do obszarów położonych

w granicach parku i jego otuliny,

g) właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska – w odniesieniu

do innych niż wymienione w lit. f obszarów objętych ochroną na

podstawie przepisów o ochronie przyrody,

h) dyrektora właściwego regionalnego zarządu gospodarki wodnej –

w odniesieniu do inwestycji obejmujących wykonanie urządzeń

wodnych oraz w odniesieniu do wykonywania obiektów budowlanych

lub robót na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią,

i)

dyrektora właściwej regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa

Leśnego Lasy Państwowe – w odniesieniu do gruntów leśnych

stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie

Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,

©Kancelaria Sejmu

s. 51/64

2017-03-21

j)

właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków – w odniesieniu do

zabytków chronionych na podstawie ustawy z dnia 23 lipca 2003 r.

o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2014 r. poz. 1446,

z 2015 r. poz. 397, 774 i 1505 oraz z 2016 r. poz. 1330),

k) właściwego zarządcy terenów kolejowych – w odniesieniu do obszarów

kolejowych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 marca 2003 r.

o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1297, z późn. zm.

6)

),

l)

właściwego wojewody, marszałka województwa oraz starosty w zakresie

zadań rządowych albo samorządowych, służących do realizacji

inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3

i art. 48

ustawy

z dnia

27 marca

2003 r.

o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym – w odniesieniu do terenów

nieobjętych planami zagospodarowania przestrzennego,

m) właściwego miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz

wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.

4. Właściwy organ dokonuje uzgodnienia lub wydaje opinię, o których mowa

w ust. 3 pkt 2 i 3, na wniosek inwestora, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia

otrzymania wniosku.

5. Organ dokonuje uzgodnienia w formie postanowienia, na które

inwestorowi przysługuje zażalenie.

6. Niedokonanie uzgodnienia lub niewydanie opinii, w terminie, o którym

mowa w ust. 4, traktuje się jako brak zastrzeżeń do wniosku.

7. Uzgodnienie i opinie, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, zastępują

uzgodnienia, zezwolenia, pozwolenia, opinie bądź stanowiska właściwych

organów, wymagane odrębnymi przepisami dla lokalizacji inwestycji.

Art. 52. 1. Wojewoda w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym

mowa w art. 50, zawiadamia o wszczęciu postępowania w sprawie o ustalenie

lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej:

1) wnioskodawcę – na adres wskazany we wniosku o wydanie tej decyzji;

6)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 1741,

1753, 1777 i 1893 oraz z 2016 r. poz. 542, 1250 i 1257.

©Kancelaria Sejmu

s. 52/64

2017-03-21

2) właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości objętych

wnioskiem o wydanie tej decyzji – na adres wskazany w ewidencji gruntów

i budynków lub katastrze nieruchomości ze skutkiem doręczenia;

3) pozostałe strony – w drodze obwieszczenia w urzędzie wojewódzkim

i w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu

wojewódzkiego, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na

planowaną lokalizację regionalnej sieci szerokopasmowej i w prasie lokalnej;

4) właściwe miejscowo organy w sprawach, o których mowa w ust. 5 pkt 2, przy

czym wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie po otrzymaniu

zawiadomienia ogłasza o wszczęciu postępowania w Biuletynie Informacji

Publicznej na stronie podmiotowej urzędu gminy oraz w sposób zwyczajowo

przyjęty.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie nieruchomości lub ich części, objętych wnioskiem o wydanie

decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, według

ewidencji gruntów i budynków lub katastru nieruchomości;

2) informację o terminie i miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z aktami

sprawy.

3. W przypadku nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym,

w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

nieruchomościami, zawiadomienia dokonuje się w formie obwieszczenia, o którym

mowa w ust. 1 pkt 3.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do innych wezwań, zawiadomień

i pism, które organ jest obowiązany doręczać stronom w toku postępowania.

5. Z dniem zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1:

1) nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu

terytorialnego, objęte wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej, nie mogą być przedmiotem obrotu,

w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

nieruchomościami;

2) w odniesieniu do nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji

o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, do czasu wydania

takiej decyzji, nie wydaje się decyzji o pozwoleniu na budowę dla inwestycji

©Kancelaria Sejmu

s. 53/64

2017-03-21

innej niż inwestycja celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy,

a toczące się postępowania w tych sprawach ulegają zawieszeniu z mocy

prawa do czasu wydania ostatecznej decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej;

3) obrót nieruchomościami innymi niż określone w pkt 1, objętymi wnioskiem

o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej

oraz ustanowienie na nich ograniczonych praw rzeczowych, nie wpływa na

toczące się postępowanie.

6. W przypadku zbycia własności lub prawa użytkowania wieczystego

nieruchomości objętej wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej, po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa

w ust. 1, nabywca i zbywca są obowiązani zgłosić właściwemu wojewodzie dane

nowego właściciela lub użytkownika wieczystego. Niedokonanie powyższego

zgłoszenia i prowadzenie postępowania bez udziału nowego właściciela nie

stanowią podstawy do wznowienia postępowania.

7. Czynność prawna dokonana z naruszeniem zakazu, o którym mowa

w ust. 5 pkt 1, jest nieważna.

Art. 53. Wojewoda niezwłocznie składa wniosek do właściwego sądu

o ujawnienie w księdze wieczystej wszczęcia postępowania w sprawie o ustalenie

lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, a jeżeli nieruchomość nie ma

urządzonej księgi wieczystej – o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów

zawiadomienia o wszczęciu tego postępowania. W przypadku ostatecznej decyzji

odmawiającej ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, wojewoda

niezwłocznie występuje do właściwego sądu o wykreślenie z księgi wieczystej

wpisu o wszczęciu postępowania albo składa odpowiednie zawiadomienie do

zbioru dokumentów.

Art. 54. 1. Wojewoda wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa

w art. 50.

2. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej zawiera

w szczególności:

1) określenie rodzaju inwestycji;

©Kancelaria Sejmu

s. 54/64

2017-03-21

2) warunki techniczne realizacji inwestycji;

3) wynikające z przepisów odrębnych warunki w zakresie:

a) ochrony środowiska i zdrowia ludzi, ochrony przyrody oraz ochrony

zabytków,

b) obsługi infrastruktury technicznej i komunikacji,

c) wymagań dotyczących ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich,

d) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;

4) określenie linii rozgraniczających teren inwestycji, wyznaczonych na mapie

zasadniczej lub w przypadku jej braku – na mapie ewidencyjnej;

5) określenie ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości niezbędnych do

realizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, o ile jest to wymagane;

6) informację o zgodności lub braku zgodności inwestycji z ustaleniami planu

zagospodarowania przestrzennego województwa.

3. Przepisy art. 124 ust. 4, art. 124a oraz art. 128 ust. 4 ustawy z dnia

21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio.

4. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, na

okres i w zakresie niezbędnym do realizacji i eksploatacji regionalnej sieci

szerokopasmowej:

1) zobowiązuje podmiot zarządzający lub gospodarujący gruntami

stanowiącymi własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu

terytorialnego, z wyłączeniem terenów zajętych pod drogi publiczne, terenów

zajętych pod linie kolejowe i gruntów pokrytych wodami płynącymi, do ich

wydania najpóźniej w dniu uzyskania przez inwestora decyzji o pozwoleniu

na budowę;

2) uprawnia inwestora do faktycznego objęcia w posiadanie gruntów

stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu

terytorialnego;

3) stanowi tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

5. Nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej

sieci szerokopasmowej od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych

obowiązującymi przepisami.

6. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej powierza się osobie, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia

©Kancelaria Sejmu

s. 55/64

2017-03-21

27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, albo osobie

wpisanej na listę izby samorządu zawodowego architektów posiadającej

uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalności

architektonicznej albo uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania

robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności architektonicznej.

7. Wzmiankę o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej zamieszcza się w księdze wieczystej i katastrze nieruchomości.

Wpisów dokonuje się na wniosek inwestora.

8. W przypadku gdy lokalizacja regionalnej sieci szerokopasmowej wymaga

przejścia przez tereny dróg publicznych, linii kolejowych bądź grunty pokryte

wodami płynącymi, inwestor jest uprawniony do nieodpłatnego zajęcia tego terenu

na czas realizacji tej inwestycji.

9. Inwestor, nie później niż w terminie 30 dni przed planowanym zajęciem

terenu, uzgadnia w drodze pisemnego porozumienia z zarządcą drogi, zarządcą

infrastruktury kolejowej lub odpowiednimi organami, o których mowa w art. 11

ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2015 r. poz. 469,

1590, 1642 i 2295 oraz z 2016 r. poz. 352 i 1250), zakres, warunki i termin zajęcia

tego terenu.

10. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej

podlega natychmiastowemu wykonaniu.

Art. 55. Grunty pokryte wodami stanowiące własność Skarbu Państwa,

niezbędne

do

realizacji

inwestycji

w zakresie

regionalnych

sieci

szerokopasmowych, oddaje się inwestorowi w użytkowanie na czas prowadzenia

i eksploatacji inwestycji, za opłatą roczną, na zasadach określonych w art. 20

ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne. Umowę użytkowania zawiera się

w terminie 14 dni od dnia podpisania porozumienia, o którym mowa w art. 54

ust. 9.

Art. 56. Do gruntów rolnych i leśnych objętych decyzjami o ustaleniu

lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej w granicach linii rozgraniczających

teren inwestycji nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie

gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 909, 1338 i 1695 oraz z 2016 r.

poz. 904).

©Kancelaria Sejmu

s. 56/64

2017-03-21

Art. 57. 1. Wojewoda doręcza decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej wnioskodawcy oraz zawiadamia o jej wydaniu pozostałe strony

w drodze obwieszczenia w urzędzie wojewódzkim i w Biuletynie Informacji

Publicznej na stronie podmiotowej urzędu wojewódzkiego, w urzędach gmin

właściwych ze względu na lokalizację tej inwestycji, a także w prasie lokalnej.

2. Wojewoda doręcza zawiadomienie o wydaniu decyzji o ustaleniu

lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej dotychczasowemu właścicielowi lub

użytkownikowi wieczystemu na adres wskazany w ewidencji gruntów i budynków

lub katastrze nieruchomości. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany

w ewidencji gruntów i budynków lub w katastrze nieruchomości uznaje się za

skuteczne.

3. Przepisu

ust. 2 nie

stosuje

się

w przypadku

nieruchomości

o nieuregulowanym stanie prawnym, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, oraz w sytuacji, gdy właściciel

lub użytkownik wieczysty nie żyją, a ich spadkobiercy nie wykazali prawa do

spadku.

4. Zawiadomienie o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej zawiera:

1) oznaczenie nieruchomości lub ich części objętych decyzją, według ewidencji

gruntów i budynków lub katastru nieruchomości;

2) informację o terminie i miejscu, w którym strony mogą zapoznać się

z decyzją.

5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do doręczenia i zawiadomienia

stron o decyzji wydanej przez organ drugiej instancji.

Art. 58. 1. Od

decyzji

o ustaleniu

lokalizacji

regionalnej

sieci

szerokopasmowej stronie służy odwołanie do ministra właściwego do spraw

budownictwa,

planowania

i zagospodarowania

przestrzennego

oraz

mieszkalnictwa.

2. Odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci

szerokopasmowej zawiera zarzuty odnoszące się do decyzji, określa istotę i zakres

żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazuje dowody uzasadniające to

żądanie.

©Kancelaria Sejmu

s. 57/64

2017-03-21

3. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję

wydaną w sprawie ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej,

wstrzymanie wykonania tej decyzji na wniosek skarżącego sąd może uzależnić od

złożenia przez skarżącego kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu

wstrzymania wykonania decyzji. W przypadku uznania skargi za zasadną w całości

lub w części kaucja podlega zwrotowi. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej

ustawie w sprawach kaucji stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu

postępowania cywilnego o zabezpieczeniu roszczenia.

4. Kaucja, o której mowa w ust. 3, w stosunku do osoby fizycznej

nieprowadzącej działalności gospodarczej wynosi od 500 zł do 5000 zł, a dla

innych podmiotów od 5000 zł do 50 000 zł. Sąd, ustalając wysokość kaucji, bierze

pod uwagę sytuację osobistą i majątkową skarżącego, wartość nieruchomości

objętej decyzją w sprawie ustalenia lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej,

wartość i zakres inwestycji oraz interes społeczny.

5. W postępowaniu przed organem odwoławczym oraz przed sądem

administracyjnym nie można uchylić decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej

sieci szerokopasmowej w całości ani stwierdzić jej nieważności, gdy wadą jest

dotknięta tylko część decyzji dotycząca odcinka regionalnej sieci

szerokopasmowej.

6. Nie stwierdza się nieważności ostatecznej decyzji o ustaleniu lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej, jeżeli wniosek o stwierdzenie nieważności tej

decyzji został złożony po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się

ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę regionalnej sieci szerokopasmowej.

Przepis art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się

odpowiednio.

7. W przypadku uwzględnienia skargi na decyzję o ustaleniu lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej, sąd administracyjny po upływie 14 dni od dnia

rozpoczęcia budowy regionalnej sieci szerokopasmowej może jedynie stwierdzić,

że decyzja narusza prawo z przyczyn określonych w art. 145 lub 156 Kodeksu

postępowania administracyjnego.

Art. 59. 1. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej

wiąże właściwe organy przy opracowywaniu studium uwarunkowań i kierunków

zagospodarowania przestrzennego gminy oraz planów zagospodarowania

©Kancelaria Sejmu

s. 58/64

2017-03-21

przestrzennego. Wojewoda niezwłocznie przekazuje wydane decyzje o ustaleniu

lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej właściwym miejscowo wójtom,

burmistrzom lub prezydentom miast.

2. Ilekroć w odrębnych przepisach, w tym w przepisach ustawy z dnia 7 lipca

1994 r. – Prawo budowlane, jest mowa o decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu lub o decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu

publicznego, rozumie się przez to także decyzję o ustaleniu lokalizacji regionalnej

sieci szerokopasmowej.

3. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej wiąże

właściwe organy w zakresie wydawania:

1) decyzji o warunkach zabudowy;

2) decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego;

3) (uchylony)

4) decyzji, o której mowa w art. 11a ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.

o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie

dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2031 oraz z 2016 r. poz. 1250);

5) decyzji, o której mowa w art. 9q ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie

kolejowym;

6) decyzji, o której mowa w art. 23 ustawy z dnia 7 września 2007 r.

o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej

UEFA EURO 2012 (Dz. U. z 2010 r. poz. 133, 857 z 2012 r. poz. 441 i 951

oraz z 2016 r. poz. 1202 i 1250);

7) decyzji, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r.

o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu

ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2014 r. poz. 1501, z 2015 r. poz. 1045 i

1777 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250);

8) decyzji, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 12 lutego 2009 r.

o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie

lotnisk użytku publicznego (Dz. U. z 2015 r. poz. 2143 oraz z 2016 r. poz.

1250).

4. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej wiąże

organ wydający pozwolenie na budowę, organ wydający decyzje, o których mowa

w art. 124 ust. 1 i art. 124a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

©Kancelaria Sejmu

s. 59/64

2017-03-21

nieruchomościami, oraz zarządcę drogi wydającego zezwolenie, o którym mowa

w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zezwolenie

zarządcy drogi jest wydawane w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia

wniosku o jego wydanie. Przepisy art. 124 ust. 4 i 8, art. 124a oraz art. 128 ust. 4

ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się

odpowiednio.

5. Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej jest

wiążąca dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych

nieruchomości objętych tą decyzją oraz innych podmiotów władających tymi

nieruchomościami.

Art. 60. 1. Pozwolenie na budowę regionalnej sieci szerokopasmowej,

wymagane przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, wydaje

właściwy miejscowo wojewoda, na zasadach i w trybie przepisów tej ustawy,

z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.

1a. W przypadku budowy regionalnej sieci szerokopasmowej polegającej na

wykonaniu robót zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę,

wymaganego przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, dla

których wymagane jest zgłoszenie, organem właściwym do przyjęcia zgłoszenia

robót jest wojewoda. Przepisu art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy określonej w zdaniu

pierwszym w zakresie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie

stosuje się.

2. Wojewoda wydaje pozwolenie na budowę albo przyjmuje zgłoszenie

regionalnej sieci szerokopasmowej, w zależności od zakresu określonego we

wniosku albo zgłoszeniu inwestora, dla całej lub dla części inwestycji,

w szczególności dla poszczególnych odcinków sieci lub linii, położonych na

obszarze województwa.

3. W razie potrzeby, pozwolenie na budowę zawiera:

1) obowiązek rozbiórki za uprzednią zgodą właściciela wyrażoną w formie

pisemnej istniejących obiektów budowlanych oraz określenie jej terminu;

2) obowiązek dokonania przebudowy istniejącego uzbrojenia terenu;

3) określenie ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości dla realizacji

obowiązków, o których mowa w pkt 1 i 2, lub innych niezbędnych do

wykonania regionalnej sieci szerokopasmowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 60/64

2017-03-21

4. Przepisy art. 124 ust. 4 i 8, art. 124a oraz art. 128 ust. 4 ustawy z dnia

21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio.

5. Przepisy art. 52 ust. 3 i 4, art. 56 oraz art. 57 ust. 2 stosuje się do

pozwolenia na budowę regionalnej sieci szerokopasmowej.

Art. 61. 1. W pozwoleniu na budowę regionalnej sieci szerokopasmowej

wojewoda zezwala, w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji, na usunięcie

drzew lub krzewów znajdujących się na nieruchomościach objętych decyzją

o ustaleniu lokalizacji inwestycji regionalnej sieci szerokopasmowej. Do inwestycji

w zakresie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej nie stosuje się przepisów

rozdziału 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2015

r. poz. 1651, 1688 i 1936 oraz z 2016 r. poz. 422), z wyjątkiem art. 83f ust. 1 oraz

art. 84–89 tej ustawy.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wniosek o pozwolenie na budowę

dodatkowo zawiera:

1) inwentaryzację drzew lub krzewów znajdujących się na terenie objętym

wnioskiem, z wyszczególnieniem gatunku, obwodu pnia drzewa mierzonego

na wysokości 130 cm oraz przeznaczenia i dotychczasowego sposobu

wykorzystywania terenu, na którym rosną drzewa lub krzewy, oraz

2) plan gospodarki zielenią, jako część projektu zagospodarowania działki lub

terenu, w którym określa się przyczynę i termin zamierzonego usunięcia

poszczególnych drzew lub krzewów, wielkość powierzchni, z której zostaną

usunięte krzewy, oraz planowane nasadzenia zastępcze.

3. Wojewoda może w pozwoleniu na budowę regionalnej sieci

szerokopasmowej nałożyć obowiązek przesadzenia drzew lub krzewów we

wskazane miejsce lub zastąpienia ich innymi drzewami lub krzewami, w liczbie nie

mniejszej niż liczba usuwanych drzew lub krzewów.

4. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ponosi inwestor.

5. Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zarządzające, na

podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, nieruchomościami

w stosunku do których wydano pozwolenie na budowę regionalnej sieci

szerokopasmowej zawierające zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest

obowiązane dokonać nieodpłatnie, z zastrzeżeniem ust. 6, wycinki drzew

©Kancelaria Sejmu

s. 61/64

2017-03-21

i krzewów oraz ich uprzątnięcia w terminie ustalonym w odrębnym porozumieniu

między Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe a inwestorem.

6. Koszty wycinki drzew i krzewów w wieku do 20 lat oraz ich uprzątnięcia

ponosi inwestor.

7. Drewno pozyskane z wycinki drzew i krzewów, o której mowa w ust. 5,

pozostaje w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Rozdział 7

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 62–74. (pominięte)

Rozdział 8

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 75. 1. Przepis art. 46 i art. 48 stosuje się także do planów miejscowych

obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

4. (uchylony)

5. (uchylony)

6. (uchylony)

7. (uchylony)

8. (uchylony)

Art. 76. Jednostka samorządu terytorialnego, która w dniu wejścia w życie

ustawy posiada infrastrukturę telekomunikacyjną lub sieci telekomunikacyjne, jest

obowiązana złożyć wniosek o wpis do rejestru jednostek samorządu terytorialnego

wykonujących działalność w zakresie telekomunikacji w terminie 6 miesięcy od

dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 77. 1. W przypadku umów zawartych na czas określony przed dniem

wejścia w życie ustawy, dotyczących działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1

i art. 16 ust. 1, do zmiany polegającej na przedłużeniu na kolejne okresy lub

przekształceniu w umowy na czas nieokreślony stosuje się przepisy niniejszej

ustawy.

©Kancelaria Sejmu

s. 62/64

2017-03-21

2. Jednostki samorządu terytorialnego oraz podmioty wykonujące zadania

z zakresu użyteczności publicznej są obowiązane dostosować do przepisów

niniejszej ustawy zawarte na czas nieokreślony, przed dniem wejścia w życie

ustawy, umowy dotyczące działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1

i art. 16 ust. 1, w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. W przypadku stwierdzenia przez Prezesa UKE, że działalność, o której

mowa w art. 3 ust. 1 i art. 16 ust. 1, narusza wymagania określone w art. 3 ust. 2,

Prezes UKE może, w drodze decyzji:

1) nakazać usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości,

2) wskazać środki, jakie należy zastosować w celu usunięcia nieprawidłowości,

3) określić

dopuszczalny

zakres

i warunki

świadczenia

usług

telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym lub

4) określić termin usunięcia nieprawidłowości lub dostosowania działalności do

zakresu i warunków, o których mowa w pkt 3

– mając na uwadze interes użytkowników końcowych, uzasadniony interes

wspólnoty samorządowej oraz wymagania określone w art. 3 ust. 2, a także to, że

środki, jakie należy zastosować w celu usunięcia nieprawidłowości, oraz

dopuszczalny zakres i warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych

użytkownikom końcowym nie mogą uniemożliwiać wykonywania dotychczasowej

działalności.

4. Przepisy art. 9 i 10 stosuje się także do działalności rozpoczętej przed

dniem wejścia w życie ustawy.

Art. 78. (uchylony)

Art. 79. 1. Do inwestycji drogowej, dla której przed dniem wejścia w życie

ustawy został złożony wniosek o wydanie decyzji:

1) o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia na

podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska

(Dz. U. z 2008 r. poz. 150, z późn. zm.

7)

) lub

7)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. poz. 708,

865, 958, 1056, 1227, 1464 i 1505, z 2009 r. poz. 100, 106, 666, 1070 i 1664 oraz z 2010 r. poz.
104, 145, 227 i 489.

©Kancelaria Sejmu

s. 63/64

2017-03-21

2) o środowiskowych uwarunkowaniach na podstawie ustawy z dnia

3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego

ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach

oddziaływania na środowisko, lub

3) o ustaleniu lokalizacji drogi lub decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej

lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej

– stosuje się przepisy dotychczasowe.

2. Do inwestycji drogowej dotyczącej autostrad płatnych realizowanych na

zasadach określonych w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach

płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, w przypadku których przed

dniem wejścia w życie ustawy zawarto umowę o budowę i eksploatację albo

wyłącznie eksploatację autostrady lub ogłoszono przetarg na budowę i eksploatację

albo wyłącznie eksploatację autostrady, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 80. Do

spraw

o wydanie

decyzji

o warunkach

zabudowy

i zagospodarowania terenu, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie

ustawy decyzją ostateczną przepisy dotychczasowe stosuje się na wniosek

inwestora, który może być złożony najpóźniej w terminie 2 miesięcy od dnia

wejścia w życie ustawy.

Art. 81. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy,

o której mowa w art. 62, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych

przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy, o której

mowa w art. 62, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż

przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca

1994 r. – Prawo budowlane pozostają w mocy do dnia wejścia w życie nowych

przepisów wykonawczych i mogą być zmieniane na podstawie tych przepisów.

3. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania

przestrzennego oraz mieszkalnictwa w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 7

ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, określi szczegółowe

warunki techniczne wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 30 ust. 6,

w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

©Kancelaria Sejmu

s. 64/64

2017-03-21

Art. 82. Za regionalne sieci szerokopasmowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2

ustawy uważa się także sieci telekomunikacyjne realizowane jako szerokopasmowe

w ramach programów operacyjnych przed dniem wejścia w życie ustawy.

Art. 83. 1. W terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy minister

właściwy do spraw łączności we współpracy z Prezesem UKE sporządzi raport

dotyczący stanu sieci szerokopasmowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

oraz działań przedsiębiorców telekomunikacyjnych, organów państwa oraz

jednostek samorządu terytorialnego, w zakresie rozwoju takiej infrastruktury.

2. Raport, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw łączności

przekaże Prezesowi Rady Ministrów.

3. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera wnioski oraz propozycje działań

wspierających rozwój sieci szerokopasmowych, w szczególności na obszarach

wiejskich, z uwzględnieniem wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji

w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz zapewnienia

użytkownikom maksymalnych korzyści w zakresie różnorodności usług

telekomunikacyjnych, ich ceny i jakości.

Art. 84–86. (pominięte)

Art. 87. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia

8)

,

z wyjątkiem art. 29, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia

ogłoszenia.

8)

Ustawa została ogłoszona w dniu 16 czerwca 2010 r.