Idealny Facet - Piszę

tylko dla mężczyzn

...z serwisu czytajipisz.com

Idealny Facet - Piszę tylko dla mężczyzn: Wzór

Kim jest wspĂłłczesny mężczyzna? Nadal dzikim zwierzem zdobywającym wikt i
opierunek dla swojej wybranki, czy już tylko kolejnym trybikiem w świecie dzisiejszej
niejednoznaczności. Jak widzą nas kobiety, a jakimi chciałyby nas widzieć? Czy jest
możliwość wychowania idealnego faceta? Czy dla naszych pań super facet to
metroseksualny nie wiadomo kto, czy nadal dominuje wzĂłr macho? Gdzie znaleźć
tych wspaniałych mężczyzn, a może to niemożliwe?

Być może czytelnicy znajdą tu odpowiedź na te pytania, lecz pewności nie ma.
Bierzmy się do piĂłr, klawiatury i pokażmy, że taki przystojny i oczytany, grzeczny ale
męski, trochę chropowaty lecz delikatny, romantyk i zdobywca istnieje. Przebywa w
realnym świecie a nie tylko wyobraźni i baśniach opowiadanych nam przez babcie.

To ma być książka - poradnik dla mężczyzn i kobiet choć to ci pierwsi są jej
głĂłwnymi bohaterami.

1

Idealny Facet - Piszę tylko dla mężczyzn: Singiel

Dziś nazywam się singiel, 34-latek stanu wolnego, lecz moja świętej pamięci babcia
do końca dni swoich mĂłwiła: Rysiu, ty mĂłj stary kawalerze, chodź babcia cię
przytuli, nie będzie ci przykro chodzić samemu po tym paskudnym świecie. Potem
dodawała: wiesz, że za mojej młodości tacy jak ty to płacili bykowe. Tak, tak za to, że
nie chcieli się żenić, a moja stryjeczna ciotka od tego wujka co miał przed wojną sklep
w Warszawie, na pewno wiesz o kogo chodzi, to nawet rzuciła się z mostu, bo tak jej
było źle samej na tym świecie. Nie była taka stara jak ty, miała tylko 26 lat. Dobrze, że
akurat przechodził kawaler to ją uratował, a pĂłźniej to nawet się z nią ożenił. Tak to
w całej rodzinie było zmartwienie, że Julce uroda więdnie, a kandydata na chłopa
brak. Weź ty się do męskiej roboty. Co ci żenidło nie urosło! Mnie zabraknie, matka
też ci kiedyś umrze i co zrobisz, zapijesz się na śmierć na pewno, a koledzy cię
jeszcze z pieniędzy okradną, znaczy przepiją z tobą.

Przynajmniej raz w tygodniu mniejsze lub większe kazanie od babci odebrałem. Nic to
nie zmieniało, ale co sobie pogadała, to jej. WspĂłłczuję matce, bowiem ja jestem
jedynakiem i na dodatek dzieckiem panieńskim, a na stałe przez całe swoje życia
matka się z nikim nie związała. Jej to dopiero babcia dała popalić, choć może nikt nie
był odpowiedni, godny, aby pojąć jej cĂłrkę za żonę. Z babcią to do końca tak nigdy
nie wiadomo. Co innego mĂłwiła, co innego robiła, a jeszcze inaczej myślała, że
będzie. Pokrętna kobieta z bardzo swoistym podejściem do życia. O swoim mężu, a
moim dziadku niewiele opowiadała

Przystojny, groźny mężczyzna, o dudniącym głosie, ktĂłrego ona swoją ciężką pracą
wyprowadziła na rozsądnego człowieka. Ot tyle tylko. Ja zaś dziadka prawie nie
pamiętam. W przebłyskach pamięci widzę potężnego mężczyznę siedzącego na
tapczanie w kuchni i jedzącego obiad. Podobno był bardzo towarzyski, za kołnierz nie
wylewał, a i babcię umiał ustawić do pionu, choć ona twierdziła coś innego. Pracował
jako cieśla na rĂłżnych budowach. Raz tu raz tam, ale pieniądze do domu przynosił i
babka nie musiała pracować. Miałem 5 lat jak zmarł po kolejnym udarze a my
mieszkaliśmy już z nimi jakiś czas, bowiem babcia po pierwszym udarze dziadka nie
miała siły się nim opiekować. Podnosić na wpĂłł bezwładnego, 100-kilogramowego
chłopa było ponad jej siły. Rok czy dwa pĂłźniej kolejnego nie przeżył, a my
zostaliśmy na tej podwarszawskiej wsi już na stałe. Matka do pracy do Warszawy
dojeżdżała kolejką i po powrocie zajmowała się mną, domem, ogrodem i babką,
ktĂłra uważała, że skoro przepisała na nią cały majątek, to ma taki psi obowiązek.
Zasadniczo tak do dziś wygląda nasze życie. Z tym, że dwa lata temu babcia odeszła
do lepszego świata, choć jej zrzędliwego ducha nadal czuć w zakamarkach domu.
Tak to w tym moim życiu się ułożyło, że wychowywały mnie same kobiety ... w ich
mniemaniu na idealnego mężczyznę.

2