ZROZUMIEĆ AUTYZM
Podstawy fizjologiczne i biomedyczne opcje terapii
zaburzeń autystycznego spektrum
Dziecięce Centrum Biomedyczne stanu Utah
dr med. Bryan Jepson
Dyrektor ds. usług medycznych
Southwood Medical Plaza
880 E. 9400 S. Suite 115
Sandy, Utah USA
24 marca 2003
Copyright © 2003 Bryan Jepson MD, PC
Copyright © 2003 dr med. Bryan Jepson, PC
Niniejszy dokument jest chroniony prawem autorskim. Dr Jepson opracował go jako podstawy leczenia
oferowanego przez Dziecięce Centrum Medyczne stanu Utah (Children’s Biomedical Center of Utah).
Informacje zawarte w tym opracowaniu są wynikiem starań dr. Jepsona zmierzających do zebrania
dostępnych informacji na temat autyzmu z różnych wiarygodnych źródeł, doniesień publikowanych
przez Instytut Badań na Autyzmem (Autism Research Institute) i stowarzyszenie DAN! (Defeaet Autism
Now! Association) oraz własnego doświadczenia w leczeniu dzieci autystycznych.
Zastrzeżenie
Niniejszy dokument nie stanowi zachęty do diagnozowania lub leczenia zaburzeń autystycznego
spektrum bez nadzoru wykwalifikowanego lekarza. Celem opracowania jest dostarczenie informacji
i przedstawienie opcji leczenia rodzinom korzystającym z pomocy Dziecięcego Centrum
Biomedycznego stanu Utah.
Podziękowania
Dr Jepson składa podziękowania za pracę i materiały opublikowane przez Instytut Badań nad
Autyzmem i wielu lekarzy i badaczy, którzy współpracują ze stowarzyszeniem DAN!. Szczególne
podziękowania należą się dr Amy Holmes za jej rady i pomoc w początkowej fazie tworzenia
Dziecięcego Centrum Biomedycznego stanu Utah.
Spis treści
H. Obniżona sprawność immunologiczna—zakłócona proporcja TH1/TH2 ................................ 10
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 1
I. WPROWADZENIE
Nazwa „zaburzenie autystycznego
spektrum (ASD—Autistic Spectrum Disorder) obejmuje grupę
schorzeń charakteryzujących się opóźnionym rozwojem funkcji mowy, osłabieniem interakcji
społecznych i posługiwaniem się ograniczonymi, stereotypowymi wzorami zachowań. Po raz pierwszy
opisano tę grupę chorób w roku 1944, ale znaczące postępy i głębsze rozumienie przyszły dopiero
w ostatnich latach. Początkowo traktowano ASD jako chorobę stosunkowo rzadką (mniej niż 5
przypadków na 10 tys. ludności), ale w ostatnich dwudziestu latach nastąpił bardzo gwałtowny wzrost
liczby zachorowań wynoszący średnio około 25% rocznie lecz w niektórych regionach sięgający 100%
rocznie. W Stanach Zjednoczonych przyjmuje się, że choroba ta dotyka średnio 1 osobę na 250
(sięgając w pewnych obszarach poziomu 1 na 150), przy czym chłopcy przeważają w stosunku 4 do 1.
Dzięki poświęceniu wielu badaczy, lekarzy i rodziców gromadzi się znacząca wiedza na temat
biochemii i genezy tego schorzenia. W tej chwili wypracowuje się i stosuje w całych Stanach
Zjednoczonych różne sposoby terapii, osiągając obiecujące rezultaty. U wielu dzieci poddanych
leczeniu następuje poprawa, nieraz kończąca się całkowitym lub przynajmniej funkcjonalnym
wyleczeniem. Trzeba jednak mieć świadomość, że badania kliniczne podążające za terapią są jeszcze
w początkowym stadium i z biegiem czasu oraz rozwojem naszej wiedzy standardy terapeutyczne
prawdopodobnie będą ulegały zmianom. Terapia, jakiej zostanie poddane Państwa dziecko, jest dziś
traktowana jako consensus w obrębie grupy lekarzy praktyków określającej się hasłem DAN! (Defeat
Autism Now!—Pokonaj Autyzm Zaraz!) i była już stosowana u tysięcy dzieci nie powodując istotnego
niebezpieczeństwa ani niepożądanych efektów ubocznych. Ruch DAN! wyrósł ze struktury Instytutu
Badań nad Autyzmem (Autism Research Institute), instytucji przodującej w badaniach nad autyzmem
przez ostatnie 40 lat. Filozofia DAN! koncentruje się na założeniu, że nie możemy sobie pozwolić na
zwlekanie z podjęciem starań terapeutycznych aż do ukończenia wszystkich badań i powszechnego
zaaprobowania terapii. Już teraz można próbować metod, które są racjonalne z biologicznego punktu
widzenia, bezpieczne i mogą pomóc. Rozumiemy motywację tych rodziców, którzy chcą zrobić
wszystko, co tylko możliwe, by pomóc swym dzieciom dotkniętym autyzmem. W rzeczywistości, wielu
z nas to właśnie rodzice takich dzieci. Naszym celem jest pomoc jak największej liczbie dzieci poprzez
wczesną i zdecydowaną interwencję.
Jesteśmy przekonani, że autyzm powstaje w sytuacji, gdy dziecko o pewnej skłonności genetycznej
zostaje poddane w swym środowisku szeregowi okoliczności prowadzących do serii złożonych
interakcji w różnych układach organizmu, przede wszystkim w układzie nerwowym (mózgu),
przewodzie pokarmowym i systemie immunologicznym (odpornościowym). Dla zrozumienia
biomedycznego modelu autyzmu trzeba traktować funkcje organizmu Państwa dziecka jako całość
i uznać, że leczenie również musi być kompleksowe. Terapia opiera się na pewnych priorytetach
i winna postępować w logicznych etapach. Postaram się na tyle szczegółowo wyjaśniać, by pomóc
Państwu w zrozumieniu uzasadnienia każdej interwencji, ale równocześnie by nie musieli Państwo
zostać magistrami biochemii. Proszę nie dać się powalić ilością przekazywanych tu informacji. Naszym
zamiarem jest dostarczenie Państwu krótkiego kompendium. Z pewnością nikt Państwu nie
zaproponuje rozpoczęcia wszystkich rodzajów terapii naraz lub kontynuowania ich w nieskończoność.
Chodzi nam o wyjaśnienie możliwych dziś rodzajów terapii i przedstawienie ich filozofii. Proszę
pamiętać, że każde autystyczne dziecko jest niepowtarzalną osobą o unikalnym systemie
biochemicznym, który z jakichś powodów uległ zaburzeniu. Naszym zadaniem jest pomóc Państwu
w określeniu jaka terapia jest najbardziej efektywna dla Waszego dziecka. Poszczególne terapie mogą
być czasochłonne, drogie i mogą wymagać dramatycznych zmian w trybie życia, ale jestem
przekonany, że będą Państwo gotowi ponieść te trudy widząc postępy swego dziecka!
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 2
Wpływ środowiska
Metale ciężkie–
szczepionki
Duże obciążenie
antygenami wirusów
--MMR i in.
Nadmiar
antybiotyków
Poważne infekcje
w dzieciństwie
Dysfunkcja metalotioneiny
Inne czynniki genetyczne
Zaburzenia biomedyczne w autyzmie
Obniżona
odporność–
zmieniony
TH1/TH2
Złe odżywianie
niedobór
witamin i
minerałów
Zespół
przeciekających
jelit
Nadmiar drożdży
i bakterii
Zaburzone
funkcjonowanie
trzustki
Niski poziom
kwasów
tłuszczowych
Zaburzone
przeciw-
utlenianie
Zaburzona
detoksykacja–
toksyczność
metali ciężkich
Podatność genetyczna
Rys. 1. Proporcje poszczególnych segmentów „wykresów” kołowych różnią się dla
poszczególnych pacjentów, a ponadto zmieniają się w czasie.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 3
II. PODATNOŚĆ UWARUNKOWANA GENETYCZNIE
A. Dysfunkcja metalotioneinowa
Hipotezę tę zaproponował dr Wiliam Walsh stojący na czele Pfeiffer Research Center
w Illinois. Przeprowadził on gruntowne analizy biochemiczne ponad 500 pacjentów
autystycznych leczonych w jego klinice i odkrył, że niemal zawsze chore dzieci miały
nieprawidłowe wartości wskaźnika miedź/cynk z podwyższonym poziomem miedzi
i obniżonym poziomem cynku w organizmie. Dokonując wstecznej ekstrapolacji zauważył,
że mechanizm sterujący gospodarką miedzią i cynkiem jest funkcją rodziny protein zwanej
metalotioneiną (MT). Funkcje MT w organizmie obejmują rozwój neuronów mózgowych,
odtruwanie z ciężkich metali, dojrzewanie systemu żołądkowo-jelitowego, przeciwdziałanie
utlenianiu, zwiększenie funkcji odpornościowych, oraz dostarczanie cynku do komórek.
Dysfunkcja MT powoduje zatem wiele objawów, które obserwujemy u autystycznych
dzieci, takich jak zespół przeciekających jelit, niezupełny rozkład protein kazeinowych
i glutenowych przez enzymy zależne od cynku, zaburzoną zdolność zwalczania drożdży,
obniżoną produkcję kwasu żołądkowego i upośledzoną stymulację trzustki przez sekretynę.
Prowadzi także do niezdolności organizmu do uwalniania się od metali ciężkich, do
zaburzeń systemu odpornościowego i w końcu do zmian neurologicznych
charakterystycznych dla autyzmu. Tłumaczy także czterokrotnie wyższą częstotliwość
występowania autyzmu wśród przedstawicieli płci męskiej, ponieważ synteza MT jest
wspomagana przez estrogen i progesteron. Dysfunkcja metalotioneinowa może być
spowodowana przez genetyczny defekt MT, zaburzenie genetyczne blokujące MT lub uraz
ze strony środowiska, który blokuje MT. Teoretycznie rzecz ujmując, jeżeli bylibyśmy
w stanie znaleźć sposób wczesnego wykrywania zaburzeń związanych z MT, można by
zapobiegać autyzmowi przez unikanie urazów środowiskowych i dostarczanie czynników
wspomagających MT (cynk, glutation, N-acetyl cysteiny, selen, kodekarboksylaza,
witaminy A, C, D, E , i in.)
B. Inne czynniki genetyczne
W chwili obecnej wykonuje się wiele badań mających na celu odkrycie genetycznego
podłoża autyzmu. Szczegółowy opis badań genetycznych w tym obszarze wykracza jednak
poza zakres niniejszego opracowania. Jak dotąd nie wskazano jeszcze żadnego konkretnego
genu jako odpowiedzialnego za autyzm i nie wydaje się, by autyzm—ze swym szerokim
spektrum objawów i nasilenia—mógł być powodowany uszkodzeniem pojedynczego genu.
Jednak wiadomo, że zarówno autyzm, jak i schorzenia z nim skorelowane wykazują
zwiększoną częstotliwość występowania w niektórych rodzinach. W rodzinach dzieci
autystycznych obserwuje się także zwiększoną zachorowalność na inne choroby
o charakterze autoagresji, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca, czy
zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy. Moim zdaniem wskazuje to na słabość systemu
immunologicznego w tych rodzinach jako podłoże chorobowe. Z drugiej strony,
wytłumaczenia ogólnego wzrostu występowania autyzmu nie da się znaleźć tylko w sferze
genetyki. W ciągu ostatnich 20 lat liczba przypadków autyzmu wzrosła o ponad 1000%, co
byłoby niemożliwe, gdyby jedyną przyczyną była mutacja genetyczna. Zatem musi istnieć
komponenta środowiskowa, która sprawia, że niektóre, bardziej podatne dzieci, zostają
dotknięte autyzmem.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 4
III. CZYNNIKI ŚRODOWISKOWE
Poniżej wymieniłem szereg czynników środowiskowych, które—jak sądzę—mają wpływ na rosnące
występowanie autyzmu. Trzeba zauważyć, że jest mało prawdopodobne, by którykolwiek z tych
czynników pojedynczo powodował autyzm. Sądzę, że dopiero kombinacja tych i prawdopodobnie
wielu innych przesłanek stwarza swego rodzaju przeciążenie toksyczne u tych dzieci, które cechują się
zakłóconym metabolizmem, wynikającym prawdopodobnie z ich konstrukcji genetycznej. Im gorsze
jest ich dziedzictwo genetyczne, tym mniej niekorzystnych czynników środowiskowych trzeba, by
spowodować odchylenie od normy i tym większe jest prawdopodobieństwo, że zaburzenia będą
poważniejsze i uwidocznią się w młodszym wieku. Warto zauważyć, że częstotliwość regresywnych
form autyzmu (gdy dzieci wykazują regres po pewnym okresie normalnego rozwoju) wzrasta znacznie
szybciej niż formy klasyczne widoczne od urodzenia. Wydaje mi się to o tyle zrozumiałe, że są to
dzieci o słabszych odchyleniach genetycznych i dlatego dopiero oddziaływanie czynników
środowiskowych wywołuje kaskadę autyzmu; 20 lat temu takie dzieci być może miałyby szczęście nie
popaść w autyzm.
A. Toksyczność rtęci
W kwietniu 2000 r. Sally Bernard, matka autystycznego dziecka, wraz z innymi badaczami
opublikowała artykuł sugerujący, że autyzm jest formą zatrucia rtęcią. Porównywali on
skrupulatnie objawy zatrucia rtęcią z objawami autyzmu i odkryli uderzające podobieństwo
w niemal każdym aspekcie. Opisali przykłady innych znaczących w historii przypadków
jako dowód, że choroby przypominające autyzm występowały wskutek kontaktu z rtęcią.
Choroby te wykazywały także duży zakres zróżnicowania symptomów oraz podatności
poszczególnych jednostek w populacji i ustępowały po wyeliminowaniu oddziaływania
szkodliwego czynnika. Do chorób tych należą akrodynia lub choroba Pinka (proszki
stosowane podczas ząbkowania), choroba Hattera (kontakt przy pracy) i choroba Minamaty
(spożycie skażonych ryb).
Z fizjologicznego punktu widzenia wykazano wiele szkodliwych skutków kontaktu z rtęcią.
Pierwiastek ten może łączyć się z grupami sulfhydrylowymi wielu protein powodując
osłabienie funkcjonowania enzymów i utratę integralności strukturalnej. To może
przyczyniać się lub wręcz powodować zespół „przeciekającego jelita” przez uszkodzenie
wyściółki jelit (błony śluzowej). Rtęć może obniżać odporność na poziomie komórkowym
osłabiając zdolność usuwania infekcji wirusowych i drożdżowych. Powoduje też zjawiska
autoagresji (organizm atakuje samego siebie) skutkujące wytwarzaniem przeciwciał
antymózgowych. Może powodować lub pogłębiać niedobór cynku i blokować DPPIV
(enzym rozkładający kazeinę i gluten). Zmienia zdolność mózgu do usuwania
niepotrzebnych komórek mózgowych lub neuronów (apoptosis), normalnego procesu
będącego integralną częścią rozwoju mózgu. Ma ponadto wpływ na zdolności
antyoksydacyjne organizmu przez redukcję glutationu wewnątrzkomórkowego (proteina
istotna przy usuwaniu toksyn z ustroju). Efekty kliniczne w centralnym układzie nerwowym
obejmują upośledzone planowanie motoryczne, osłabione rozpoznawanie twarzy, nieostre
widzenie i zawężenie pola widzenia, bezsenność, drażliwość, nagłe wybuchy złości,
pobudliwość, unikanie kontaktów społecznych, niepokój, utrudnione wysławianie się,
zmieniony smak, osłabienie pamięci krótkotrwałej, spowolnienie reakcji i utrudnioną
koncentrację. Wykazano, że rtęć jest najbardziej toksyczna dla dzieci i przedstawicieli płci
męskiej.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 5
Jak zatem odbywa się trucie naszych dzieci rtęcią? Nietrudno spotkać ten pierwiastek
w naszym otoczeniu. Typowymi źródłami są spożywane ryby i amalgamaty
stomatologiczne w naszych zębach, ale o wiele większym zagrożeniem dla naszych dzieci
są szczepionki! Thimerosal jest środkiem konserwującym dodawanym do wielu
szczepionek dla zapobieżenia rozwojowi bakterii i wydłużenia okresu przydatności
szczepionki oraz umożliwienia stosowania opakowań wielodawkowych. Składa się w około
50% z etylortęci, a jak wcześnie wspomniano, rtęć może być wysoce toksyczna nawet
w małych ilościach. Niektóre dzieci otrzymują w ciągu jednego dnia dawkę nawet
100-krotnie przekraczającą poziom doustnego kontaktu z rtęcią wskazywany przez EPA
jako bezpieczny w odniesieniu do wagi ciała dorosłego człowieka. Wstrzykiwanie
domięśniowe omija jeden z głównych mechanizmów obronnych pierwszej linii, trakt
żołądkowo-jelitowy. Dzisiaj szczepimy noworodki przeciw wirusowi B zapalenia wątroby
już w dniu urodzenia. Nie potrzeba chyba wytężonej logiki, by sądzić, że układ
immunologiczny i nerwowy tych dzieci są jeszcze zbyt niedojrzałe, by uporać się z takim
toksycznym ładunkiem. Jest faktem, że większość noworodków wydaje się radzić sobie
z tym zupełnie nieźle, ale naszym zdaniem, na wiele dzieci predysponowanych genetycznie
oddziałuje to niekorzystnie. Liczne ośrodki statystyczne donoszą o alarmującym wzroście
liczby przypadków autyzmu w okresie ostatnich 20 lat (ponad 1000% przyrost odnotowano
w Kalifornii). Warto zauważyć, że w tym samym czasie liczba szczepień stosowanych
wobec dzieci poniżej drugiego roku życia wzrosła z 8 w roku 1980 do 33 w 2001,
a zamierzenia idą jeszcze dalej. Gdy na początku lat 90-tych dołączono do programu
szczepienia przeciw wirusowi B zapalenia wątroby oraz HIB, dawka rtęci dla naszych
dzieci uległa więcej niż podwojeniu. W dużym stopniu dzięki staraniom wielu lekarzy
stowarzyszonych w DAN! oraz rodziców, w 1998 roku Urząd ds. Żywności i Leków (FDA)
nałożył na producentów szczepionek obowiązek wyeliminowania thimerosalu ze
szczepionek, ale nie zadbał o wycofanie istniejących już specyfików zawierających ten
związek. Problem ten jest nadal żywo dyskutowany przez lekarzy i rodziców. Instytut
Medycyny zajął się sprawą bardziej szczegółowo w 2001 roku i stwierdził, że nie ma
dostatecznych dowodów, by potwierdzić lub zaprzeczyć związkowi pomiędzy
szczepionkami a autyzmem, ale przyznał, że z biologicznego punktu widzenia istnieje
prawdopodobieństwo takiej interakcji. Zaapelowano o dalsze badania tego zagadnienia.
Thimerosal jest obecny także w innych produktach oferowanych w handlu, takich jak np.
roztwór do soczewek kontaktowych (usunięty w 1998 r.), krople do uszu i rozmaite
preparaty do nosa. Co ciekawe, thimerosal został wyeliminowany ze szczepionek
weterynaryjnych już 10 lat temu, bo obawiano się, że jest nie dość bezpieczny. Istnieją
mocne dowody, że producenci szczepionek wiedzieli o ryzyku związanym z thimerosalem
już 30 lat temu.
B. Duże obciążenie antygenami wirusów
Rtęć nie jest jedynym zagrożeniem dla dzieci ze strony szczepionek. Brytyjski badacz Andy
Wakefield badał związek pomiędzy autyzmem a zapaleniem jelita cienkiego i okrężnicy
(enterocolitis). Większość dzieci dotkniętych autyzmem wykazuje pewne zaburzenia
funkcjonowania układu żołądkowo-jelitowego. Wakefield robił kolonoskopię w grupie
dzieci autystycznych z takimi zaburzeniami i stwierdził znaczący stopień przerostu
(powiększenia) węzła chłonnego w błonie śluzowej krętnicy (ostatnia część jelita
cienkiego). Po dokonaniu biopsji odkrył, że węzły te były wypełnione szczepem wirusa
odry pochodzącego ze szczepionki. Wysunął hipotezę, że skojarzona szczepionka MMR
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 6
powoduje przeciążenie systemu odpornościowego dziecka autystycznego nadmierną
jednorazową dawką wirusów. Dzieci takie nie są w stanie usunąć ich z ustroju i popadają
w chroniczną infekcję o podklinicznych rozmiarach. Te odkrycia zostały ostatnio
potwierdzone w innych laboratoriach. Stwierdzono obecność wirusa odry w płynie
rdzeniowo-mózgowym dzieci autystycznych na poziomie znacząco wyższym niż u dzieci
zdrowych. Być może szczepionki skojarzone, takie jak MMR czy DPaT stymulują
nadmiernie układ immunologiczny tych dzieci. Wiele autystycznych dzieci wykazuje
nadmierną reakcję przy badaniach wskaźników immunologicznych (zwłaszcza odry). Nie
jest pewne, czy taka reakcja na wirusa jest przyczyną, czy też tylko skutkiem leżących
u podłoża zaburzeń systemu immunologicznego. Liczne przeprowadzone badania
epidemiologiczne nie wykazały istnienia widocznego związku. Jednak tego rodzaju badania
nie mogą dać wiążącej odpowiedzi na to pytanie, gdyż nie mają możliwości ograniczenia
liczby zmiennych, jakie mogą tu odgrywać istotną rolę. Badania kliniczne dzieci
autystycznych mają znacznie większe szanse rozwiązania tej kwestii. Z pewnością jest
prawdopodobne, że szczepionka MMR i kontakt z innymi wirusami (także infekcjami
naturalnymi) może przyczyniać się do skali symptomów, ale nie wydaje się, by mógł to być
jedyny czynnik sprawczy.
Jednym z problemów związanych z systemem odpornościowym dziecka autystycznego jest
nierównowaga pomiędzy limfocytami podtypu TH1 (odpowiedzialnymi za infekcje
wirusowe i grzybicze) a TH2 (odpowiedzialnymi za tworzenie przeciwciał i alergie). Dzieci
autystyczne wykazują przesunięcie w stronę TH2 kosztem TH1, co sprawia że są mniej
zdolne do obrony i uwalniania organizmu od infekcji wirusowych i grzybiczych. Ta
dysproporcja powoduje też większą skłonność do tworzenia przeciwciał (prowadzi to do
alergii) i autoimmunizacji. Takie długotrwałe infekcje i antygeny prowadzą do
chronicznych stanów zapalnych, które mogą powodować zwiększoną przepuszczalność
i nienormalną florę bakteryjną w jelitach. Wiele dzieci autystycznych cierpi na powracające
i długotrwałe infekcje wirusowe (górnych dróg oddechowych, żołądka i jelit, oskrzeli itp.).
C. Nadmierne stosowanie antybiotyków
Nadmierne stosowanie antybiotyków jest problemem nie ograniczającym się tylko do
autyzmu. Doprowadziło do pojawienia się licznych opornych organizmów bardzo trudnych
do wyeliminowania. Dzieci autystyczne mają tu szczególny problem ze względu na
wspomnianą wyżej obniżoną aktywność limfocytów TH1. Antybiotyki mają na ogół
szerokie spektrum oddziaływania, co znaczy że likwidują wszystkie bakterie, z jakimi mają
kontakt. Organizm człowieka stanowi jednak swego rodzaju ekosystem, w którym żyją
bakterie i grzyby; niektóre są pożyteczne, a niektóre—szkodliwe. Stosując antybiotyk
niszczymy jedne i drugie dając opornym, szkodliwym organizmom okazję do objęcia
panowania. Określa się to mianem dysbiozy. Ponieważ dzieci autystyczne mają osłabioną
funkcję limfocytów TH1, mają zatem mniejszą zdolność eliminowania szkodliwych
organizmów i odbudowywania równowagi flory bakteryjnej w jelitach. Może to prowadzić
do nadmiernego wzrostu drożdży i długotrwałych infekcji bakteryjnych lub pasożytniczych.
Szkodliwe organizmy mogą zakłócać normalny proces trawienia i wydzielać szkodliwe
metabolity (produkty rozkładu), które mogą wpływać na zachowania autystyczne.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 7
D. Inne infekcje
Ze względu na osłabienie funkcji odpornościowych i obniżoną efektywność odżywiania
wiele dzieci autystycznych ma skłonność do innych infekcji, takich jak ponawiające się
infekcje ucha, reaktywne choroby dróg oddechowych, wypryski, czy zapalenie zatok. To
oczywiście zaostrza opisany wyżej problem nadmiernego stosowania antybiotyków, gdyż
antybiotyki zapisuje się w leczeniu tych schorzeń. Zdarza się, że u innych dzieci,
rozwijających się normalnie, po przebyciu poważniejszej infekcji obserwuje się regres
i pewne symptomy autyzmu. To wskazuje, że infekcja mogła być czynnikiem spustowym
uruchamiającym u nich autystyczną kaskadę biomedyczną.
IV. ZABURZENIA BIOMEDYCZNE W AUTYZMIE
A. Złe odżywianie—niedobór witamin i minerałów
Dzieci autystyczne są znane jako bardzo wybredne, jeśli chodzi o jedzenie. Z powodów,
o których będzie mowa w części poświęconej diecie kazeinowej i glutenowej, dzieci te
często łakną węglowodanów, uzależniają się od pewnych pokarmów i same bardzo
zawężają swą dietę. Taka dieta nie zapewnia im istotnych witamin i minerałów, których
potrzebują do zdrowego funkcjonowania organizmu. Należy do tego uwzględnić fakt, że ich
przewód pokarmowy odbiega od normy i uniemożliwia właściwe wykorzystanie przyjętych
pokarmów. Jak wcześniej wspomniano, w ich organizmach nie funkcjonuje prawidłowo
system gospodarki istotnymi składnikami odżywczymi. Z tych wszystkich względów
niemal wszystkie dzieci dotknięte autyzmem mają niedobór pewnych witamin i minerałów.
Te składniki pełnią rolę przeciwutleniaczy i kofaktorów w wielu łańcuchach przemian
enzymatycznych i są potrzebne dla rozwoju prawidłowego systemu żołądkowo-jelitowego,
immunologicznego i nerwowego. Mają decydujące znaczenie w procesach detoksykacji.
Jeśli chodzi o składniki mineralne, najczęściej spotyka się niedobór cynku, selenu,
magnezu, molibdenu, manganu, wanadu i chromu. Spośród witamin typowy jest deficyt
witaminy C, B6 (pirydoksyny lub kodekarboksylazy), B12, A, E, soli kwasu foliowego
i niacyny.
B. Zespół „przeciekającego jelita”
Jak wcześniej wspomniano, dzieci autystyczne mają nieprawidłowy system żołądkowo-
jelitowy. Przyczyny tego są rozmaite i obejmują m.in. bariery śluzówkowe spowodowane
zaburzeniami funkcjonowania metalotioneiny w jelitach, niedoborem siarczanów
uniemożliwiającym odbudowę warstwy śluzówkowej, chroniczne stany zapalne wskutek
długotrwałych infekcji wirusowych i reakcji autoimmunizacyjnych, uszkodzenia śluzówki
spowodowane nienormalną florą bakteryjną w jelitach i zaburzonym funkcjonowaniem
trzustki. Ta sytuacja prowadzi do niezupełnego rozkładu białek i w rezultacie częściowego
nietrawienia łańcuchów aminokwasów zwanych peptydami, które maja zwykle długość
kilku aminokwasów. Te peptydy, które normalnie zostałyby rozłożone lub wydalone
w stolcu, są wchłaniane przez uszkodzoną lub nadmiernie porowatą śluzówkę. Wykazano,
że najczęściej są to peptydy pochodzące z kazeiny (mleko) i glutenu (pszenica, jęczmień,
owies, żyto). Dzieci autystyczne wykazują zmniejszone funkcjonowanie enzymu zwanego
DDPIV odpowiedzialnego za rozkład tych właśnie peptydów. Nie rozbite peptydy
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 8
wchłaniają się w jelitach, przedostają do krwioobiegu i są roznoszone do różnych tkanek
organizmu, w tym także do mózgu. Peptydy te mają zasadniczo taką samą strukturę, jak
grupa hormonów zwanych opiatami. Receptory tych hormonów znajdują się w całym
organizmie, ale szczególna ich koncentracja znajduje się w mózgu. Po uaktywnieniu
wywołują euforię i zmniejszają reakcję na ból. Są to te same receptory, które wiążą
substancje opioidowe, takie jak morfina i heroina. Istnieje hipoteza, że proteiny glutenowe
i kazeinowe wiążą się z tymi receptorami i w efekcie powodują intoksykację opioidową.
Mogłoby to wyjaśniać, dlaczego dzieci autystyczne domagają się pokarmów bogatych
w gluten i kazeinę. Po wyeliminowaniu takich pokarmów często zdarza się, że u dzieci
występują ostre wybuchy złości. Prawdopodobnie zachodzi tu mechanizm taki jak przy
wycofaniu opiatów z terapii, który często prowadzi do objadania się tego rodzaju
produktami i znajdowania w tym ulgi. Dzieci wiedzą tylko tyle, że zajadanie się tymi
potrawami poprawia im samopoczucie, co z kolei prowadzi do uszczuplenia diety. Niestety,
chroniczna intoksykacja opioidowa ma wpływ na uczenie się, relacje społeczne oraz
neurologiczne procesy motoryczne i sensoryczne. Większość dzieci autystycznych
wykazuje też nienormalną reakcję immunologiczną na gluten, kazeinę i soję.
C. Nadmierny rozwój bakterii i drożdży
Istnieje szereg przyczyn nieprawidłowej i patogennej nierównowagi flory bakteryjnej, która
jest tak powszechna u dzieci dotkniętych autyzmem. Są to m.in. niska skuteczność
limfocytów TH1 w systemie immunologicznym, nadmierne stosowanie antybiotyków,
osłabione działanie metalotioneiny oraz chroniczne stany zapalne z uszkodzeniem śluzówki
jelit i zmienionym pH. Szczegółowo omówiliśmy te kwestie już wcześniej. Wystarczy tu
przypomnieć, że ten problem istnieje i może być trudny do usunięcia wymagając ciągłej
uwagi. Nierównowaga flory może powodować objawy takie jak biegunka i/lub zaparcie,
wzdęcia, bóle brzucha i kwaśny refluks. Bakterie lub drożdże mogą wytwarzać toksyczne
metabolity, które przedostają się do krwioobiegu i wpływają na mechanizmy
immunologiczne i neurologiczne. Drożdże mogą także przyczyniać się do powstania
zespołu „przeciekającego jelita” przez tworzenie zarodników, które uszkadzają wyściółkę
jelit.
D. Osłabiona detoksykacja i toksyczność metali ciężkich
Ze względu na niski poziom przeciwutleniaczy, nadmierną przepuszczalność ścian jelita
i osłabioną czynność metalotioneiny dzieci autystyczne mają obniżoną zdolność
oczyszczania organizmu z niepożądanych toksyn. Zwykle wykazują one również niedobór
molekuł zwanych glutationami, które mają kluczowe znaczenie dla zdolności wątroby do
ochrony organizmu przed substancjami szkodliwymi. Ta obniżona zdolność detoksykacji
została omówiona szerzej przy okazji problemu kontaktu z rtęcią. W organizmach dzieci
autystycznych można znaleźć również inne metale na poziomie przekraczającym normę: są
to m.in. glin, arsen, antymon, cyna i ołów. Kontakt dzieci z tymi pierwiastkami odbywa się
przez żywność, wodę, ziemię, farby, leki i inne produkty komercyjne. Każdy z tych metali
może przysparzać problemów, a niekiedy ich kombinacja jest bardziej szkodliwa niż
poszczególne pierwiastki z osobna. Dlatego tak ważne jest, byśmy wspomagali organizmy
naszych dzieci uwalniając je od takich szkodliwych substancji.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 9
E. Osłabione przeciwdziałanie utlenianiu
Utlenianie jest procesem biochemicznym wytwarzającym wolne rodniki (zawierające
dodatkową cząsteczkę tlenu). Te wolne rodniki mogą okazać się szkodliwe dla tkanek
organizmu—zwłaszcza tkanek mózgu i jelit. Na szczęście, organizm dysponuje systemem
przeciwdziałającym utlenianiu pozwalającym usuwać tego typu szkody. Jednak z wielu
powodów u dzieci autystycznych system ten jest upośledzony. Ma to związek z ich mniej
skutecznym odżywianiem; liczne witaminy i minerały, takie jak witamina C, B6 i cynk są
bowiem silnymi przeciwutleniaczami. Osłabiona detoksykacja wątrobowa i większe
obciążenie toksyczne przyczyniają się do stresu oksydacyjnego. Dzieci te wykazują
wyraźnie niższy poziom enzymów, które normalnie stawiają czoła stresowi oksydacyjnemu;
chodzi tu o glutation, reduktazę GSH, kwas liponowy i kwas moczowy.
F. Niski poziom kwasów tłuszczowych
Kwasy tłuszczowe grupy omega-3 są występującymi naturalnie cząsteczkami spotykanymi
w dużym stężeniu w oleju rybnym oraz w innych produktach, takich jak nasiona lnu
i dziczyzna. Dieta zachodnia znacznie ograniczyła spożycie takich olejów i stała się mniej
oparta na rybach, czy dziczyźnie. Badacze odkryli jednak silny związek pomiędzy
niedoborem tych kwasów a niektórymi chorobami psychiatrycznymi, takimi jak
cyklofrenia i depresja. Dostarczenie tych olejów powoduje u wielu chorych znaczną
poprawę. Powstała hipoteza, że pacjentom autystycznym również można pomóc przez takie
uzupełnienie ich diety. Istnieją nienaukowe doniesienia potwierdzające trafność tego
poglądu. Sugestywnym dowodem istnienia takiej zależności jest też wysoki wskaźnik
występowania choroby zapalnej jelit obecnej przy autyzmie, która także ma związek
z kwasami tłuszczowymi grupy omega-3. Niestety, w tej chwili nie istnieją żadne naukowo
pewne wyniki badań. Programy takich badań są w przygotowaniu.
G. Upośledzenie funkcji trzustki
Rozważaliśmy już wcześniej kwestię obniżonej zdolności do zupełnego rozkładania
pewnych protein podczas trawienia, która występuje u wielu autystycznych dzieci. Jest
wiele enzymów i hormonów, które uczestniczą w procesie normalnego trawienia, a znaczna
ich liczba jest wydzielana przez trzustkę lub ją stymuluje. Jeden z takich hormonów
stymulujących nosi nazwę sekretyny. Sekretynę wstrzykuje się często w ramach procedur
medycznych dotyczących żołądka i jelit w celu stymulacji trzustki. Podczas jednego
z takich badań wykonywanych na dziecku autystycznym stwierdzono, że wkrótce po próbie
ustąpiła biegunka, poprawiła się zdolność koncentracji i dziecko zaczęło powtarzać proste
słowa. Później powtórzono badanie na wielu autystycznych dzieciach z podobnymi
wynikami. Przypuszcza się, że sekretyna nie tylko stymuluje prawidłowe trawienie, ale
także pełni rolę przekaźnika nerwowego bezpośrednio do mózgu. Receptory sekretyny
odkryto w obszarze mózgu zwanym jądrem migdałowatym. Funkcje tego ośrodka obejmują
m.in. rozpoznawanie twarzy, emocje, strach, niepokój oraz reakcje na stres. Steruje on też
autonomicznym układem nerwowym, który reguluje temperaturę ciała, trawienie, funkcje
żołądkowo-jelitowe, informacje czuciowe takie jak smak i ucisk, oraz funkcjonowanie serca
i płuc. Zastosowanie sekretyny w leczeniu autyzmu jest badane w szeregu próbach
z wykorzystaniem placebo i większość z nich dała wyniki negatywne, tj. u dzieci
z autyzmem nie stwierdzono znaczącej poprawy po podaniu sekretyny. Jednak badania te
miały słabe punkty zarówno w sferze koncepcji, jak i w sferze pomiarów, co zniekształciło
wyniki, lub co najmniej utrudniło odnotowanie poprawy.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 10
Gdy wyniki mierzono na podstawie spostrzeżeń rodziców (także w próbie z użyciem
placebo), po podaniu serii 3 zastrzyków dzieciom poniżej 5. roku życia, stwierdzono
znaczną poprawę. Tak więc, choć wokół rezultatów tych badań nadal toczy się dyskusja,
niektóre dzieci autystyczne otrzymują zastrzyki sekretyny i ich stan wydaje się poprawiać.
H. Obniżona sprawność immunologiczna—zakłócona proporcja TH1/TH2
Limfocyty są to komórki organizmu, które odpowiadają za zwalczanie infekcji. Istnieje
wiele podtypów, a każdy z nich spełnia odrębną rolę. Limfocyty TH1 są odpowiedzialne za
odpieranie infekcji wirusowych i grzybiczych, natomiast limfocyty TH2—za produkcję
immunoglobulin (przeciwciał) i reagowanie na alergie. Limfocyty są normalnie
kontrolowane i utrzymywane w równowadze przez złożoną sieć informacyjną składającą się
z tzw. cytokin. Dzieci autystyczne charakteryzują się nierównowagą tych dwóch rodzajów
limfocytów typu T z widoczną przewagą funkcjonalną TH2 i niedoborem TH1. To
predysponuje te dzieci do popadania w zaburzenia alergiczne i o charakterze
autoimmunizacji oraz powoduje zmniejszoną zdolność do zwalczania infekcji
wywoływanych przez wirusy i grzyby. Na przykład, testy typu IgG dla alergii
pokarmowych wykazują znacznie zwiększoną wrażliwość alergiczną u dzieci
autystycznych. Dzieci te są także bardziej podatne na alergie sezonowe, katar sienny, astmę,
czy alergiczny nieżyt nosa. Zaburzenia o charakterze autoimmunizacji, takie jak zapalenie
jelita cienkiego i okrężnicy, reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń, występują
w rodzinach z dziećmi autystycznymi znacznie częściej niż w innych rodzinach.
Autoimmunizacja polega na tym, że organizm reaguje niewłaściwie na samego siebie.
Innymi słowy, organizm interpretuje siebie jako intruza i atakuje. Dr Vijendra Singh
przeprowadził obszerne badania tych zjawisk i stwierdził u większości przebadanych przez
siebie dzieci autystycznych obecność przeciwciał skierowanych przeciw osłonce
mielinowej własnych komórek mózgowych. Osłonka mielinowa służy jako izolator neuronu
przyspieszając przekazywanie sygnałów wzdłuż komórki mózgowej. Zniszczenie tej
osłonki powoduje spowolnienie tych procesów. Zdarza się to zwykle przy stwardnieniu
rozsianym—innym zaburzeniu autoimmunizacyjnym, które jednak dotyka raczej nerwy
peryferyjne i powoduje osłabienie mięśni. Jak wspomniano w innych częściach tego
opracowania, dzieci autystyczne mają obniżoną zdolność zwalczania typowych wirusów
i wykazują długotrwałą nadmierną obecność drożdży w jelitach.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 11
Biomedyczne opcje terapii
Podwyższyć
odporność
Poprawić
odżywianie,
witaminy i
minerały
Dieta
bezglutenowa i
bezkazeinowa
Środki
przeciwgrzybicze
i probiotyki
Sekretyna
enzymy
trawienne
Kwasy
tłuszczowe
Omega-3
Suplementowanie
przeciwutleniaczy
Chelacja
Rys. 2. Biomedyczne opcje terapii
V. BIOMEDYCZNE OPCJE TERAPII
A. Poprawa odżywiania oraz uzupełnianie witamin i minerałów
1. Ograniczenie niepotrzebnych dodatków
a) Uzasadnienie
Sztuczne barwniki i środki konserwujące mogą u wielu „wrażliwych” osób
powodować rozmaite reakcje i wydaje się, że wpływają na zachowanie licznych
dzieci autystycznych. Wyeliminowanie tych substancji z diety jest dobrym
pierwszym krokiem terapii.
b) Dodatki szkodliwe i nieszkodliwe
Proszę zapoznać się z listą zamieszczoną w broszurze będącej suplementem do
tego opracowania i poświęconej odżywianiu. Dobrym źródłem informacji z tej
dziedziny jest także praca „Specjalna dieta dla specjalnych dzieci” autorstwa
Lisy Lewis (Lisa Lewis: Special Diets for Special Kids).
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 12
2. Cukier i sztuczne słodziki
a) Uzasadnienie
Nadmierne ilości mogą powodować zaburzenia snu, nastroju, zachowania,
funkcji poznawczych i ogólnego wyglądu. Powiększają też nadmiar drożdży.
b) Wykonać „test eliminacji”
Przez 5 dni ilość cukru jak zwykle, przez 3 tygodnie stopniowe ograniczanie
cukru, potem 5 dni „ile dusza zapragnie” i obserwować, co się stanie. To
powinno przekonać Państwa o wpływie cukru na zachowanie.
3. Zwiększyć ilość błonnika
a) Uzasadnienie
Wiele autystycznych dzieci ma problemy z zaparciami występującymi na
przemian z biegunką. Utrzymywanie stolca o odpowiedniej konsystencji
zmniejsza dyskomfort żołądkowo-jelitowy i poprawia trawienie.
b) Zalecenia
Należy utrzymywać miękki stolec z co najmniej jednym prawidłowym
wypróżnieniem dziennie.
c) Źródła błonnika
(1) całe ziarna (ale ostrożnie z glutenem!), warzywa, owoce, orzechy,
nasiona itd.
(2) Dostępne w handlu produkty uzupełniające ilość błonnika
(3) Produkty ziołowe
(a) 1-2 łyżki stołowe dziennie siemienia lnianego, proszku z nasion
psyllium, lub celulozy spożywczej dostępnej jako proszek
celulozowy produkowany przez Allergy Research Group (kontakt
d) Środki przeczyszczające
(1) Może zachodzić potrzeba stosowania ich sporadycznie w razie zaparcia,
ale należy unikać podawania regularnie, aby dziecko nie uzależniło się od
tych środków. Bardzo dobry jest magnez podawany doustnie, a większość
dzieci autystycznych i tak ma niedobór magnezu.
(2) Przykłady
(a) herbata Smooth Move Tea (Traditional Medicinals)
(b) Herb-lax (Shaklee)
(c) syrop Karo
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 13
(i) jedna łyżeczka od herbaty—uncja płynu
(d) sok śliwkowy
(e) Miralax
4. Zwiększyć spożycie wody
a) Uzasadnienie
Zmniejsza zaparcia, poprawia trawienie i zapobiega odwodnieniu, które może
nasilać objawy uboczne niektórych leków.
b) Źródła
Najlepsza jest woda filtrowana lub butelkowana. Jest mniej zanieczyszczona
metalami ciężkimi i innymi szkodliwymi substancjami.
5. Zwiększyć ilość białek
a) Uzasadnienie
Przetworzone węglowodany mogą powodować duże fluktuacje poziomu cukru
we krwi, co wywołuje trudności z zachowaniem i koncentracją. Białka mają
stabilizujący wpływ na poziom cukru we krwi wskutek powolniejszej
stymulacji insuliny.
b) Źródła
(1) mięso, jaja, proszki białkowe, orzechy, nasiona
(2) dostępny w handlu proszek białkowy (w razie diety bezglutenowej
stosować proszki oparte na soi lub ryżu)
c) Ilość
Dobrą miarą zapotrzebowania na białko jest waga dziecka pomnożona przez 0,8
gramów na dzień podzielona na 3-4 porcje. Dostarczenie nieco większej ilości
białka rano często ułatwia koncentrację przez cały dzień.
6. Żywność ekologiczna
a) Uzasadnienie
Przestawienie się na żywność wolną od chemikaliów, hormonów
i antybiotyków zmniejszy toksyczne i alergiczne obciążenie organizmu Państwa
dziecka.
b) Źródła
Żywność ekologiczna jest już dostępna w wielu supermarketach. Wild Oats
Market lub Good Earth są przykładami lokalnych sklepów spożywczych
oferujących dobry wybór produktów naturalnych i ekologicznych.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 14
7. Uzupełnianie witamin i składników mineralnych
a) zestawy multiwitaminowo-mineralne—niektóre zostały opracowane specjalne dla
dzieci z autyzmem lub zespołem PDD
(1) Nu Thera
(a) Kirkman Labs 503-682-5678
(2) DAN PLEX
(a) Hopewell Pharmacy 800-792-6670
(3) Brainchild
www.brainchildnutritionals.com
b) witamina C
(1) korzyści
(a) ważny przeciwutleniacz
(2) dawkowanie i postać
(a) zacznij od 5-10 mg/kg/dzień i stopniowo zwiększaj aż do
poziomu tolerancji około 50 mg/kg/dzień w podzielonych dawkach
(średnio około 8000 mg/dzień)
(b) stosuj buforowany preparat estrów witaminy C
(3) efekty uboczne
(a) zaburzenia żołądkowo-jelitowe i biegunka, zwykle przy
większych dawkach
(b) potencjalne zagrożenie tworzeniem kamieni nerkowych przy
wyższych dawkach
c) witamina E
(1) korzyści
(a) ważny przeciwutleniacz
(2) dawkowanie i postać
(a) 2-4 mg/kg/dzień (3-6 IU/kg/dzień)
(b) zalecany preparat: mieszane tokoferole
(c) wiele jest produkowanych z nasion soi i może stanowić problem
u dzieci uczulonych na soję.
d) Witamina B6
(1) Korzyści
(a) kolejny przeciwutleniacz
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 15
(b) okazał się skuteczny u około 50% pacjentów w licznych dobrze
nadzorowanych badaniach.
(c) Poprawę obserwuje się w funkcji mowy, kontakcie wzrokowym,
zachowaniach autostymulacyjnych, zainteresowaniu otoczeniem,
nagłych wybuchach złości.
(2) Dawkowanie i postać
(a) Spotyka się jako B6 (pirydoksyna), P5P (kodekarboksylaza) lub
mieszaninę ich obu (rzadko)
(i) Super-Nu-Thera z Kirkman’s labs jest multiwitaminowo-
mineralnym preparatem ze zwiększoną zawartością B6
(b) Dawki B6 do 17 mg/kg/dzień lub P5P do 3 mg/kg/dzień
(maksymalnie 500 mg B6, chociaż niektórzy sugerują, że właściwszy
jest próg 1000 mg lub 100 mg P5P)
(c) Należy rozpoczynać od 25% dawki docelowej i zwiększać ją
stopniowo przez 10-14 dni.
(d) Warto pamiętać, że nie ma dawki „właściwej” i że trzeba
poszukiwać najbardziej skutecznej dla indywidualnego pacjenta
(e) Nawet bardzo wysokie dawki były bezpieczne.
(f) Wiele preparatów P5P zawiera dodatkowo miedź, więc należy
szukać preparatu bez miedzi.
(3) Czas leczenia
Należy stosować terapię próbnie przez 6-8 tygodni i przerwać ją,
jeśli nie przyniesie pozytywnych rezultatów. Korzystne zmiany
często pojawiają się w ciągu kilku dni.
(4) Efekty uboczne
(a) Niedobór magnezu
(i) Włącz dodatkowy preparat magnezowy
(b) Neuropatia obwodowa (drętwienie rąk i stóp)
(i) Rzadkie
(ii) Ustępuje po dodaniu magnezu lub zaprzestaniu
podawania B6
e) Witamina A
(1) Korzyści
(a) Wzmacnia błony przewodu pokarmowego
(b) Poprawia wzrok
(c) Wspomaga funkcje odpornościowe
(2) Źródła
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 16
(a) Tran z wątroby dorsza—jest to najlepsza postać, gdyż wiele
postaci syntetycznych spotykanych w preparatach witaminowych
wykazuje ograniczone wchłanianie i strukturę, która uniemożliwia
łączenie z odpowiednimi receptorami.
(b) Preparaty witaminowe
(3) Zastrzeżenia
(a) Może powodować uszkodzenia płodu, zatem nie należy stosować
w czasie ciąży
(b) Może wykazywać toksyczność przy zbyt dużych dawkach
(i) Objawami przedawkowania są nudności, bóle głowy,
sucha wysypka wokół szyi o wyglądzie „brudnej skóry”
(ii) Objawy te winny ustąpić po zaprzestaniu podawania
witaminy A
f) Witamina B12
(1) Korzyści
Mechanizm nie jest dobrze znany, ale u wielu dzieci autystycznych
obserwuje się poprawę po podaniu preparatu uzupełniającego.
Niedobór witaminy B12 może manifestować się jako kombinacja
objawów mięśniowych, neurologicznych, a nawet psychiatrycznych.
Może także prowadzić do anemii. Wydaje się także, że witamina
B12 wspomaga budowanie i odtwarzanie osłony mielinowej, która
u dzieci autystycznych często ulega uszkodzeniu.
(2) Testy
(a) B12 w surowicy
(i) Poziom B12 daje fałszywy obraz i może być zawyżony
nawet, gdy funkcjonalnie jest niski
(b) Kwas metylmalonowy (MMA) w moczu i krwi
(i) Lepszy test
(ii) gromadzi się, gdy witamina B12 nie funkcjonuje
prawidłowo
(c) testy mogą nie być najlepszym sprawdzianem reakcji
organizmu—próba terapii jest lepsza
(3) droga podawania
(a) na początek podawać jako zastrzyki domięśniowe
(i) ta droga jest skuteczniejsza; niektóre osoby są niezdolne
do wchłaniania postaci doustnej i wymagają podawania
zastrzyków.
(ii) pomaga właściwie ocenić reakcję dziecka
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 17
(b) można zastąpić drogę domięśniową przez dużą dawkę doustną,
o ile da się za jej pomocą powtórzyć pozytywną reakcję dziecka;
będzie to oznaczało, że wchłanianie z postaci doustnej jest
prawidłowe. Teoretycznie rzecz biorąc, podawanie doustne winno
skutkować pozytywnie, gdyż większość tych dzieci nie wykazuje
niedoboru proteiny intrinsic factor, która powoduje niezdolność do
absorpcji witaminy B12 podawanej doustnie.
(4) Wskazania
(a) Anemia makrocytowa
(b) Wysoki poziom MMA (methylmalonic acid)
(c) Pozytywna próba przeciwciał antymielinowych...
(5) Dawkowanie
(a) Metylokobalamina jest najefektywniejszą formą
i prawdopodobnie trzeba to nabyć w aptece prowadzącej recepturę
(i) Dobrym źródłem jest Coastal Compounding w stanie
Georgia, ale istnieją też apteki lokalne, np. University
Pharmacy in Salt Lake, która zaopatruje nasze centrum
(b) Dawka początkowa, to zastrzyki po 1250 μg dwa razy
w tygodniu przez dwa tygodnie; potem jeden raz w tygodniu przez
kolejne 4 tygodnie. To winno przynieść najlepszą reakcję i w tym
momencie można przejść na formę doustną. Zdarza się jednak, że
stosuje się zastrzyki po dwa razy w tygodniu tak długo, aż wyniki
badań laboratoryjnych odwrócą się, lub jeśli nie będzie widać
żadnych pozytywnych skutków.
g) Kwas foliowy
(1) Korzyści
(a) Pozwala ograniczyć nadmierną ruchliwość obserwowaną przy
podawaniu preparatu DMG
(b) Pomaga zapobiegać urazom porodowym
(c) Sprzyja korygowaniu pewnych rodzajów anemii związanych
z niedoborem kwasu foliowego i B12
(2) Testy
(a) Zwykle wysoki poziom w surowicy i czerwonych krwinkach, ale
funkcjonalna forma kwasu foliowego jest na ogół na niskim
poziomie
(3) Dawkowanie
(a) 800-2400 μg
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 18
h) cynk
(1) korzyści
(a) jest przeciwutleniaczem
(b) wiąże się z DMSA i jest łatwiej absorbowany podczas chelacji
(c) zmniejsza przepuszczalność jelit
(d) wspomaga funkcje immunologiczne
(e) pobudza wiele enzymów trawiennych
(2) dawkowanie
(a) 1-2 mg/kg/dzień (maksymalnie 50 mg/dzień, o ile wyniki
laboratoryjne potwierdzają wyraźny niedobór)
(b) często stosuję wzór: waga dziecka w funtach plus 15 mg—jako
dzienne uzupełnienie, zwłaszcza w stosunku do dzieci chelatujących,
ponieważ trudno im utrzymać właściwy poziom cynku
(c) wskazań do zwiększania dawki należy szukać w poziomach
cynku oznaczonych w osoczu, erytrocytach lub płytkach krwi.
Poziom w krwinkach czerwonych jest najdokładniejszym obrazem
globalnego niedoboru w organizmie. Ja zwykle sprawdzam poziomy
minerałów co 6 miesięcy, aby utrzymać je w prawidłowym zakresie.
i) Wapń
(1) Korzyści
(a) Czynnik wzrostu kości
(b) Ważny dla prawidłowego funkcjonowania mięśni szkieletowych
i mięśnia sercowego
(2) Objawy niedoboru
(a) Skurcze mięśni, drażliwość, bezsenność, osłabienie
(3) Dawkowanie
(a) Co najmniej 1 gram dziennie
(b) Szczególnie istotne jest uzupełnianie u dzieci na diecie
bezkazeinowej, gdyż nie otrzymują one wapnia w mleku
(c) Istnieje wiele wzbogaconych w wapń substytutów kazeinowych,
a nawet jest sok pomarańczowy wzbogacony w wapń, lecz ja zwykle
stosuję proszek wapniowy dla zapewnienia właściwej dawki dobowej
j) Selen
(1) Korzyści
(a) Selen jest ważnym składnikiem mineralnym, który
w szczególności wspomaga odtruwanie organizmu z rtęci.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 19
(2) Dawkowanie
(a) Ograniczyć do 1-4 μg/kg/dzień
(b) W nadmiernych dawkach może być szkodliwy, jednak bardzo
rzadko można spotkać podwyższony poziom selenu w krwinkach
czerwonych u dzieci autystycznych, które badałem przy dawkach
sięgających 200 μg dziennie.
k) Magnez
(1) Korzyści
(a) Istotny dla właściwego funkcjonowania mięśni; jest jednym
z głównych elektrolitów wewnątrzkomórkowych, który utrzymuje
aktywność błony komórkowej w całym ciele.
(2) Oznaki niedoboru
(a) Drganie mięśni, bóle głowy, nadmierna ruchliwość, zaparcia,
osłabienie mięśni, palpitacje serca i arytmie przy poważnym
niedoborze
(3) Dawkowanie i forma
(a) Stosowany jako siarczan magnezowy w postaci kremu lub soli
z Epsom w celu poprawienia siarkowania oraz podniesienia poziomu
magnezu
(i) Kąpiel w soli z Epsom raz dziennie lub nakładanie kremu
siarczanu magnezu dwa razy dziennie; dostępne są preparaty
produkcji Kirkman Labs
(b) 3-4 mg/funt wagi ciała aż do 400 mg dziennie u dorosłych jako
uzupełnienie doustne. Jako wskazania można wykorzystywać dane
laboratoryjne, ale muszą pochodzić z oznaczania minerałów
w czerwonych krwinkach, gdyż poziomy w surowicy utrzymują się
w ograniczonym przedziale i mogą dawać mylący obraz poziomu
w całym ustroju.
(4) Niezbędny przy duży dawkach B6 w celu zapobieżenia nadmiernej
utracie z ustroju
l) Inne minerały
(1) Molibden, mangan, wanad, chrom—należy też dostarczać w ramach
wieloskładnikowego uzupełniania
(a) Proszek Everyday Companion firmy Kirkman Labs jest dobrym
przykładem preparatu multimineralnego
(2) Miedź
(a) Większość dzieci autystycznych ma podwyższony poziom miedzi
(b) Należy unikać miedzi i stosować preparaty jej nie zawierające
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 20
8. Należy unikać wywołujących alergię produktów żywnościowych
Stosując testy immunoglobulin G i E (IgG, IgE) dla wrażliwości pokarmowej można
określić, na które produkty dziecko jest uczulone. Test IgG jest wskaźnikiem
nadwrażliwości opóźnionej i może wywoływać symptomy behawioralne oraz słabe
fizyczne (zaczerwienieni uszu, policzków, zmiany rytmie wypróżniania). Natomiast
testy IgE dają raczej bezpośrednie objawy alergiczne, takie jak pokrzywka, obrzęki
i utrudnione oddychanie. Większość ludzi jest uczulona na jakieś produkty
spożywcze, ale u dzieci autystycznych jest to jeszcze bardziej nasilone. Próby
rygorystycznego eliminowania produktów alergizujących najlepiej pomagają określić
produkty, na które dziecko jest szczególnie wrażliwe (testy oparte na przeciwciałach
nie są doskonałym wskaźnikiem). Należy przeprowadzić 2-tygoniową próbę
z całkowitym unikania badanego produktu, po czym wprowadzić ten produkt
ponownie i obserwować, co nastąpi. Zwykle nie zalecam takich prób przed upływem
kilku miesięcy terapii witaminowej, diety bezglutenowej i bezkazeinowej oraz
leczenia przeciwgrzybiczego. Sądzę, bowiem, że wiele alergii pokarmowych ma
związek z zespołem „przeciekających jelit” i może ustąpić po takim leczeniu.
Stwierdzono ponadto, że wiele dzieci autystycznych jest uczulonych na soję i dlatego
unikałbym na ile to tylko jest możliwe substytutów kazeinowych bazujących na soi.
B. Dieta bezglutenowa i bezkazeinowa
1. Dieta bezkazeinowa
a) Kazeina jest białkiem znajdującym się w mleku—patrz broszura dotycząca diety.
b) Nie istnieje żaden test określający definitywnie potrzebę diety.
(1) próba jest najlepszym testem
c) 3-tygodniowa próba polegająca na odstawieniu wszystkich produktów mlecznych
i kazeinowych winna wystarczyć do stwierdzenia poprawy. Jeśli poprawa nastąpi,
należy kontynuować dietę.
2. Dieta bezglutenowa
a) Gluten jest białkiem pochodzącym z pszenicy, ale jest obecny w wielu
produktach spożywczych.
b) Informacje o diecie i produkty zawierające gluten
(1) Więcej informacji o produktach zawierających gluten znajduje się
w broszurze poświęconej diecie
(2) Lisa Lewis: Special Diets for Special Kids
(3) Sally Ramsey: The Cheerful Chemist’s No Casein, No Gluten, Sugar
Optional Cookbook
c) Istnieją testy, lecz nie mają charakteru rozstrzygającego, a jedynie mogą
dostarczyć pewnych sugestii
(1) Test moczu na okoliczność przepuszczalności jelit
(2) Test przeciwciał IgG na pszenicę, żyto, owies i jęczmień
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 21
(3) Test przeciwciał transglutaminazy, endomysium, retykuliny i gliadyny
(są to testy na celiakię, która występuje u niewielu autystycznych dzieci
i ujemny wynik nie wyklucza wrażliwości na gluten)
(4) Podwyższony poziom immunoglobuliny A jest silnie skorelowany
z celiakią
(5) Mała biopsja jelita—lepszy wskaźnik przy celiakii, może dać ujemny
wynik przy wrażliwości na gluten
d) Próba diety bezglutenowej
(1) Jest trudna i wymaga zmiany codziennego trybu życia, ale staje się
łatwiejsza z upływem czasu
(2) Można uzyskać pomoc od innych rodziców stosujących tę dietę
(3) Przed rozpoczęciem warto dobrze się przygotować
(4) Próbować przez 4 miesiące
(a) Aby zobaczyć efekty, trzeba więcej czasu niż w wypadku
kazeiny
e) Czas stosowania
(1) Jeśli pomaga, stosować ją tak długo, jak to jest możliwe
(2) Trudno ocenić, kiedy można zaprzestać diety. Należy mieć nadzieję, że
gdy inne problemy żołądkowo-jelitowe ustąpią, pojawi się tolerancja glutenu
i kazeiny. U niektórych dzieci udało się z powodzeniem odstawić dietę
wprowadzając w zamian enzymy trawienne, lecz u innych przy takiej próbie
następował regres. Decyzja o zaprzestaniu diety musi być zupełnie
indywidualna, ale ze swej strony zalecałbym kontynuowanie jej tak długo,
jak tylko jest to możliwe.
3. Uzupełnianie enzymów
Istnieją dostępne w handlu preparaty uzupełniające DDPIV, które zdają się pomagać
w pewnym stopniu, ale nie powinny być stosowane zamiast diety, przynajmniej
w początkowym okresie. Mogą one być pomocne zapobiegawczo w razie „wpadek”
z dietą. Dostępne są z firm Kirkman’s Labs i Houston Neutriceuticals.
a) Enzyme Complete z DPPIV (Kirkman) lub Peptizide (Houston)
b) Skutek jest najlepszy, gdy podaje się bezpośrednio przed każdym posiłkiem.
C. Preparaty przeciwgrzybicze i probiotyki
1. Preparaty przeciwgrzybicze
a) Testy
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 22
(1) Kultury w kale
Test dobry dla wykrycia drożdży tlenowych, ale ujemny wynik nie
wyklucza obecności drożdży beztlenowych. Test wrażliwości
pomógłby w wyborze środka przeciwgrzybiczego przez oznaczenie
oporności na lek.
(2) Kwasy organiczne w moczu
(a) Pośredni dowód nadmiaru grzybów poprzez pomiar metabolitów
grzybów. Wykrywa drożdże beztlenowe.
(b) Podwyższony poziom cytramalanu, B-ketoglutaranu i kwasu
winowego są znacznikami nadmiaru drożdży
b) Saccharomyces boulardii
(1) Są to naturalnie wyhodowane drożdże, które zabijają inne drożdże
a następnie znikają z jelit, gdy zaprzestaje się je przyjmować
(2) Można je nabyć bez recepty, a działają podobnie do leków
przeciwgrzybiczych
c) Leki
(1) Nystatin
(a) Dawkowanie i postać
(i) Stosować postać proszkową lub zlecić sporządzenie na
podłożu stevia
(ii) Częste dawki (4-6 razy dziennie)
(iii) Niestety wiele drożdży jest opornych na nystatin
i wymaga silniejszych środków
(b) Efekty uboczne
(i) Preparat nietoksyczny, bo nie absorbowany przez ustrój
(pozostaje w jelitach)
(ii) Reakcje na obumieranie drożdży
(a) Podobnie jak saccharomyces boulardii, powoduje
najsilniejsze reakcje obumierania ze wszystkich
środków przeciwgrzybiczych
(b) Po rozpoczęciu terapii przejściowe pogorszenie
biegunki i zachowania się, gdy wszystkie drożdże
zostają zabite (większa ilość metabolitów drożdży jest
uwalniana do krwi)
(c) Węgiel aktywowany
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 23
(i) Może pomóc ograniczyć reakcję przez
absorpcję toksyn
(ii) dawka wynosi 4 kapsułki dziennie
(iii) nie należy podawać z jedzeniem ani
z innymi lekami
(2) Ogólnoustrojowe preparaty przeciwgrzybicze
(a) Co 3 miesiące trzeba wykonywać testy funkcji wątroby ze
względu na toksyczność—zmiany wycofywały się zawsze po
zaprzestaniu podawania leku
(b) Należy także monitorować funkcję nerek za pomocą testów
z Lamisilem
(c) Przykłady: Nizoral (ketoconazole), Diflucan (fluconazole),
Sporanox (itraconazole) i Lamisil (terbinafine)
(d) Zwykle przepisuję 3-tygodniowe leczenie, które najczęściej nie
wywołuje toksyczności wobec wątroby.
d) Czas trwania terapii
Drożdże mogą okazać się trudne do usunięcia. Może być konieczne wydłużenie
stosowania preparatu przeciwgrzybiczego w dawkach wyższych niż normalne
lub zastosowanie kilku środków. Jeśli dziecko ma tego rodzaju kłopoty, lepiej
jest często monitorować drożdże. DMSA/kwas liponowy może także
powodować rozwój drożdży, nawet u dzieci, które tego problemu wcześniej nie
miały.
2. Preparaty przeciwbakteryjne
a) Uzasadnienie
(1) W jelitach może wytworzyć się nadmiar szkodliwych bakterii
i wyeliminowanie ich może ułatwić przywrócenie prawidłowej flory.
(2) Taka sytuacja występuje najczęściej u pacjentów, którzy często lub
w ostatnim okresie przyjmowali antybiotyki lub cierpią na złożoną
chroniczną chorobę.
b) Testowanie
(1) Kwasy organiczne w moczu
(a) O nadmiarze gatunków Clostridia świadczyć może wysoki
poziom kwasu dwuhydroksyfenylopropionowego (DHPPA—
dihydroxyphenylpropionic acid)
(b) Istnieje około 7 lub 8 innych znaczników, które zwykle dają
podwyższone wyniki przy obecności nienormalnych bakterii lub
pasożytów w jelicie
c) Leki
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 24
(1) Biocidin
Środek uzupełniający naturalnego pochodzenia zwalczający
Clostridia
(2) Flagyl
(a) Zwykle przepisuję stosowanie przez około 14 dni
(3) Gentamycyna doustnie
(a) 160 mg 5 razy dziennie przez 3 dni
(b) lek nie jest absorbowany ustrojowo, zatem możliwość
komplikacji jest ograniczona
(4) Vancomycin doustnie
(a) 250 mg 5 razy dziennie przez 3 dni
(b) lek nie jest absorbowany ustrojowo, zatem możliwość
komplikacji jest ograniczona
(5) Immunoglobuliny doustnie
(a) Niektórzy lekarze z powodzeniem leczyli głębsze lub bardziej
oporne infekcje jelitowe za pomocą doustnie podawanych
immunoglobulin. Są najnowsze doniesienia badawcze sugerujące, że
taka terapia może być pomocna. Główne jej wady, to koszty i pewne
ryzyko choroby zakaźnej przenoszonej przez krew, gdyż preparaty
immunoglobulinowe są wytwarzane z krwi.
(6) TOUFF
Jest to nowy transfer factor specyficzny dla Clostridium i wydaje
się obiecujący w leczeniu bez ryzyka związanego ze stosowaniem
antybiotyków. Jest produkowany z jaj, więc nie należy go podawać
dzieciom uczulonym na jaja.
3. Środki przeciwpasożytnicze
a) Uzasadnienie
Istnieje kontrowersja na temat potrzeby eliminowania z jelit niektórych
pasożytów—wiele z nich spotyka się w normalnych próbkach stolca
(Dientoamoeba fragilis, Entamoeba hartmanni, Entamoeba coli, Endolimax
nana, Balantidium coli), inne są bardziej zjadliwe (Entamoeba histolytica
i Giaria lamblia). Uważa się, że usuwanie ich jest korzystne, gdyż powodują
reakcję immunologiczną na swą obecność i potencjalnie mogą wywoływać
objawy takie jak zmęczenie, złe samopoczucie, wysypki, pocenie nocne, bóle
głowy i wiele innych nieokreślonych dolegliwości. Niektórzy pacjenci
stwierdzili ustąpienie tych objawów po przeprowadzeniu leczenia.
b) Leczenie
(1) Bactrim lub Septra (trimethoprim/sulfamethoxazole) po jednej tabletce 2
razy dziennie plus Humatin (paromycin) po 250 mg 4 razy dziennie przez 14
dni
(2) Metronidazole przez 14 dni (dawka zależna od wagi ciała)
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 25
(3) Yodoxin (diiodihydroxyquin) 650 mg 3 razy dziennie przez 14 dni
4. Probiotyki
a) Uzasadnienie
Wspomagają przywracanie normalnej flory jelitowej
b) Źródła
(1) Lactobacillus
(a) Znajduje się w jogurcie (nie zalecany przy diecie bezkazeinowej),
ale są też preparaty komercyjne (np. z Kirkman labs)
(i) ProCulture Gold
(ii) Culturelle
(2) Bifidobacter
(a) Dostępny w handlu (np. z Kirkman labs)
(i) ProBioGold
5. Dieta bezdrożdżowa
a) Uzasadnienie
Chociaż drożdże pochodzące z pokarmu nie powodują infekcji drożdżowych,
sądzi się, że przyczyniają się do reakcji immunologicznej organizmu, który jest
już uwrażliwiony. Duża ilość cukru i węglowodanów stanowi pożywkę dla już
istniejącej kolonii drożdży.
b) Dieta
Należy unikać produktów zakwaszanych, fermentowanych i długo
dojrzewających, soków, suszonych owoców, przypraw i sosów, grzybów,
witamin B, cukru i węglowodanów
c) Test eliminacji
5-14 dni, następnie „ile dusza zapragnie” i obserwować skutki
d) Czas trwania
Jeśli u dziecka nastąpi znaczna zmiana zachowania, najlepiej próbować
utrzymać dietę na tyle wolną od drożdży, jak to tylko możliwe
D. Chelacja metali ciężkich
1. Uzasadnienie
a) Chelacja, to wiązanie metali ciężkich z lekami, które są następnie w sposób
naturalny eliminowane z organizmu
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 26
b) Oczywistym efektem jest usuwanie metali ciężkich, ale może to następować
raczej wskutek zbiegu okoliczności niż leczenia, to znaczy, że inny mechanizm
przynosi poprawę stanu dziecka. Możliwe, że skutkiem chelacji jest poprawa
siarkowania prowadząca do lepszej równowagi siarkowo-aminokwasowej (dzieci
autystyczne wykazują podwyższone wskaźniki cysteinowo-siarczanowe oraz inne
oznaki zaburzonej gospodarki siarkowo-aminokwasowej).
c) DMSA jest silnym przeciwutleniaczem i to może być przyczyną korzystnego
wpływu
2. Leczenie przygotowawcze
Zaleca się, by przed rozpoczęciem chelacji dokonać korekcji dysbiozy jelit, ich
nienormalnej przepuszczalności oraz zaburzeń pokarmowych. Wiele leków i środków
uzupełniających używanych do chelacji może spowodować eksplozję istniejącego
problemu drożdżowego, która zamaskuje skutek leczenia i sprawi wrażenie, że stan
dziecka pogorszył się.
3. Testy laboratoryjne
Wiele z nich jest niepotrzebnych do podjęcia decyzji o leczeniu; próba kliniczna
jednak może być uzasadniona.
a) Poziom rtęci w moczu, krwi i we włosach
(1) zwykle wyniki normalne lub ujemne, o ile kontakt nie miał miejsca
niedawno (w ciągu kilku miesięcy). W rzeczywistości niski poziom rtęci we
włosach (zwłaszcza w próbce z pierwszego strzyżenia dziecka) wskazuje
nienormalne wydalanie rtęci z ustroju i może pośrednio oznaczać
nienormalnie wysokie obciążenie organizmu rtęcią. Poziom rtęci we włosach
u dzieci autystycznych jest zwykle znacznie niższy niż u dzieci o typie
nerwicowym.
(2) Nie prowokowany poziom rtęci w moczu i krwi jest zwykle bardzo niski
lub równy zeru. Dzieje się tak dlatego, że rtęć szybko opuszcza krew i wiąże
się z tkankami organizmu.
b) Prowokowane wydalanie rtęci i metali ciężkich
(1) Jedyny dokładny sposób szacowania całkowitego obciążenia ustroju
metalami ciężkimi. Niestety, przy pojedynczej próbce wynik może być
mylący, ponieważ nawet przy podawaniu chelatorów, metabolizm metali
u różnych osób może przebiegać w różnym tempie.
(2) Należy podać 10 mg/kg DMSA i pobrać mocz z 6-12 godzin do analizy
pod kątem zwartości metali ciężkich
(3) Nie istnieją żadne zakresy referencyjne dla prowokowanego wydzielania
metali, zatem każda wartość wyższa od poziomu nie prowokowanego jest
wystarczająca, by podjąć leczenie.
c) Poziomy glukozo-6-fosfodiesterazy (G-6PD)
(1) Zwykle pomiędzy normą i niedoborem przy zatruciach metalami
ciężkimi
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 27
d) Test kwasów organicznych i aminokwasów w moczu
(1) rozłączenie fosforylacji oksydacyjnej
(a) podwyższony poziom metabolitów kwasów tłuszczowych
(b) podwyższony poziom mleczanów
(c) podwyższony poziom hydroksymetyloglutaranów
(2) Częściowa blokada niektórych enzymów w cyklu Krebsa
(3) Podwyższony poziom dopaminy
(a) Sygnalizowany przez podwyższony poziom związków kwasu
homowanilinowego
(4) Znaczniki osłabionej detoksykacji (zwykle kilka odchyleń od normy)
(a) Klasyczny jest ubytek glutationów—sygnalizowany przez
zawyżone piroglutaminiany
(5) Znaczniki dysbiozy
(a) Klasyczny obraz rtęci jest podwyższony przez metabolity
drożdży, ale mogą być też obecne bakterie patogenne, np.
Clostridium
e) Reduktaza glutationowa
(1) Obniżona przy zatruciu metalami ciężkimi
f) Podwyższony poziom kwasu pirogronowego we krwi i moczu
g) Frakcjonowane porfiryny w moczu
(1) Uroporfiryna, koproporfiryna (podwyższona) i prekoproporfiryna
(najbardziej specyficzny, ale niedostępny w handlu)
h) Przeciwciała białek mieliniowych zasadowych i glejowych włókienkowych
kwaśnych
i) Niski poziom erytrocytów glutationowych
j) Niski poziom istotnych aminokwasów w osoczu
(1) Prawie powszechny, nie związany z dietą
(2) Dwa znane skutki działania rtęci, to zahamowanie syntezy i uwalniania
kwasu solnego w żołądku i powstrzymanie różnych proteaz i peptydaz, co
utrudnia absorpcję aminokwasów
k) Podwyższony poziom kwasu D-glukuronowego (D-glucaric acid)
(1) Wyniki Doctor’s Data lab z badań pierwszego moczu porannego
l) Testy systemu immunologicznego
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 28
(1) Podwyższone komórki CD4, obniżone CD8, podwyższony stosunek
CD4/CD8 (przeciwnie niż przy AIDS)
(2) Obniżony poziom krwinek o działaniu cytotoksycznym (NK—natural
killer)
m) Całkowita liczba krwinek (CBC) ze zróżnicowaniem
(1) Wysoka średnia objętość krwinek czerwonych (MCV—może być
spowodowana przez niedobór witaminy B12 lub soli kwasu foliowego),
wysokie monocyty, wysokie eozynofile
n) Elektrolity w surowicy
(1) Niski poziom CO2
o) Podwyższony wynik testu funkcji wątroby
p) Minerały śladowe wewnątrz komórek krwinek czerwonych (metametrix)
(1) Klasyczny obraz zawiera normalne ilości wapnia, potasu i miedzi
z niskimi a nawet granicznie niskimi wartościami pozostałych pierwiastków
q) Zawartość we włosach
(1) Obraz rozrzucony—co najmniej 2 poniżej poziomu o 2 wartości
odchylenia standardowego poniżej średniej, plus co najmniej 2 powyżej
poziomu o 2 wartości odchylenia standardowego powyżej średniej—zwykle
jest więcej niż 2 takie punkty u dołu i u góry
(2) Wysoki poziom wapnia we włosach
4. Wyniki badań fizykalnych
a) Rozszerzone źrenice (wskutek zahamowania przez rtęć syntezy i uwalniania
acetylocholiny)
b) Pocenie się rąk i stóp
c) Odruchy patologiczne—najczęściej odruch Babinskiego
d) Bardzo żywe odruchy kolanowe
e) Lekki zez zbieżny
f) Wysypki, wypryski
g) Przyspieszona akcja serca
5. Badania równoległe
a) CBC, ALT, AST
(1) Należy badać po pierwszym lub drugim cyklu, a potem co 3 miesiące,
o ile początkowo wyniki były w normie.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 29
(2) Jeśli wyniki nie mieszczą się w normie, należy wstrzymać leczenie
i śledzić wyniki badań laboratoryjnych aż powrócą do poziomu
wyjściowego.
(3) Jeżeli odchylenia nie są zbyt poważne, można kontynuować podawanie
DMSA z niższą dawką i monitorowaniem poziomów.
b) Analiza obecności metali w moczu
(1) Należy wykonać po drugim cyklu, a potem co 4-6 cykli
(2) Należy pobrać próbkę po drugiej dawce i w ciągu 6 godzin od ostatniej
dawki w cyklu (najlepszy jest poranny mocz trzeciego dnia cyklu)
(3) Najlepsze są próbki pobierane w określonych odstępach czasu (24, 12
lub 6 godzin), o ile taka możliwość istnieje—albo pierwszy mocz poranny,
jeśli dziecko jest w stanie utrzymać przez noc (traktowany jest jako próbka
8-godzinna)
(4) Mocz przypadkowy, pobierany przy okazji
(a) Łatwo przeoczyć maksimum wydzielania.
(b) Możliwy do przyjęcia, jeśli zgromadzi się i połączy 2 lub więcej
próbek.
(c) Najlepsza pora na pobranie próbki moczu w laboratorium, to 2-4
godzin po przyjęciu dawki.
c) Analiza zawartości rtęci w stolcu
(1) Stanowi sposób pomiaru ilości rtęci po podaniu kwasu liponowego, gdyż
jest to główna droga wydalania; trudniej jednak uchwycić wartość
maksymalną wydalania. Ponadto, wyniki mogą wahać się w zależności od
naturalnej ruchliwości jelit dziecka. Jeśli są trudności z uzyskaniem dobrej
próbki, kolejnym dobrym wyborem jest badanie zawartości rtęci we
włosach.
(2) Należy jeden raz pobrać próbkę zanim poda się kwas liponowy, aby
wyznaczyć poziom odniesienia, tj. ilość rtęci przyjmowaną z pokarmem
(która, miejmy nadzieję, będzie bardzo niska). W ten sposób można
dokładniej ocenić skutki leczenia i moment, kiedy można go zaprzestać.
6. Detoksykacja
a) DMSA (succimer, Chemet)
(1) Korzyści
(a) Najlepsza kombinacja bezpieczeństwa i skuteczności wśród
standardowych chelatorów.
(b) Był badany i szeroko stosowany w zatruciach ołowiem.
(c) Pozytywne skutki obejmują bardzo szybki postęp zdolności
mowy, poprawę interakcji społecznych, polepszony kontakt
wzrokowy, obniżone zachowania autostymulacyjne, zwiększoną siłę
i koordynację.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 30
(d) Zwykle poprawę zachowania obserwuje się dopiero po dodaniu
kwasu liponowego, gdyż wtedy rtęć faktycznie usuwana jest z mózgu
(patrz poniżej).
(2) Dawkowanie
(a) Nie więcej niż 10 mg/kg w pojedynczej dawce i nie więcej niż
30 mg/kg/dzień (maksimum 500 mg/kg w dawce i 1500 mg/dzień)
(3) Odstępy między dawkami
(a) Dowolny dogodny okres (nie ma żadnych przesłanek, by sądzić,
że odstępy krótsze od 8 godzin przynoszą jakikolwiek pożytek).
Najczęściej podaje się co 8 godzin.
(b) Mniejsze dawki podawane częściej mogą ograniczyć efekty
uboczne (np. co 4 godziny)
(4) Droga podawania
(a) Doustna, chociaż dożylna jest także możliwa.
(i) Można zmieszać z sokiem pomarańczowym lub innym
słodkim napojem (o odczynie kwaśnym lub obojętnym).
(5) Czas trwania i cykle leczenia
(a) Optymalny wariant, to 3 dni leczenia i 11 dni przerwy ( ale może
być 3-5 dni leczenia z taką samą przerwą).
(b) Leczenie trwa zwykle 8-12 cykli zanim rtęć zostanie
wyeliminowana z tkanek organizmu i będzie można zastosować
kwas liponowy. Im starsze jest dziecko w momencie rozpoczęcia
leczenia, tym dłużej trwa usuwanie rtęci.
(6) Efekty uboczne
(a) Zwykłe
(i) Nudności, biegunka, anoreksja, wzdęcia, zmęczenie,
wysypka.
(b) Poważne
(i) Rzadkie
(ii) Reakcja alergiczna, neutropenia (obniżenie liczby białych
krwinek), małopłytkowość (mała liczba płytek krwi),
martwica toksyczno-rozpływna naskórka (TEN) oraz rumień
wielpostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona)
(iii) TEN i zespół Stevensa-Johnsona objawiają się znaczną
wysypką, gorączką oraz zatruciem ogólnoustrojowym i są
absolutnym przeciwwskazaniem wznowienia terapii.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 31
(iv) Inne efekty uboczne są bardziej związane
z dawkowaniem i, gdy wartości powrócą do poziomów
normalnych, można wznowić podawanie DMSA przy niższej
dawce, ze szczególną ostrożnością i monitorowaniem
wyników laboratoryjnych.
b) inne suplementy
(1) kwas alfa-liponowy (alpha-lipoic acid)
(a) Korzyści
(i) Naturalny czynnik chelatujący, silny przeciwutleniacz
(ii) Przenika barierę krew-mózg i odpowiada za usuwanie
rtęci z mózgu (DMSA nie przenika tej bariery).
(iii) Toksyczność jest minimalna (jest to naturalny produkt
komórek ludzkich).
(b) Dawkowanie
(i) Dawka 1-3 mg/kg/dzień zwiększana do 10 mg/kg/dzień,
jeśli tolerowana.
(c) Ostrzeżenia
(i) Należy stosować w połączeniu z DMSA w celu
zapobieżenia ułatwieniu ruchu rtęci z jednych tkanek do
innych. DMSA „przechwytuje” rtęć i usuwa ją z organizmu.
(ii) Może ograniczyć wydalanie miedzi, ale nie powinno to
stanowić problemu przy stosowaniu łącznie z DMSA.
(d) Testy
(i) Poziom rtęci w stolcu
Kwas liponowy jest wydalany w żółci, więc poziom rtęci
w stolcu powinien być podwyższony.
(e) Należy rozpocząć, gdy całkowity poziom rtęci z DMSA opadnie
do zera. Określa się to jako etap 2 protokołu chelacji.
(f) Poprawa objawów wskutek chelacji prawdopodobnie nie będzie
widoczna aż do tego stadium, gdyż istotny jest poziom rtęci
w mózgu.
(2) Melatonina
(a) Korzyści
(i) Reguluje cykl snu i jawy
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 32
(ii) Jest silnym przeciwutleniaczem.
(b) Dawkowanie
(i) do 0,1 mg/kg przed snem winno usunąć zakłócenia snu,
mniejsze dawki również mogą być skuteczne.
(3) Tauryna
(a) Korzyści
(i) Aminokwas zawierający siarkę ważny w produkcji soli
żółciowych i stąd również w naturalnym wydalaniu toksyn
i absorpcji tłuszczów i substancji rozpuszczalnych
w tłuszczach.
(ii) Wspomaga chelację, zwłaszcza podczas etapu 2.
(b) Niedobór u wielu dzieci autystycznych.
(c) Dawkowanie
(i) 250-500 mg/dzień (maksimum 2 g/dzień dla dorosłych).
(4) Glutation
(a) Korzyści
(i) Zasadniczy element komórkowego systemu
przeciwdziałającego utlenianiu.
(b) Często u dzieci autystycznych występuje niedobór.
(c) Absorpcja ogólnoustrojowa może wynosić zero przy podawaniu
doustnym, ale zasoby w śluzówce jelit mogą być uzupełniane, zatem
może nadal przynosić pewien pożytek.
(d) Dawkowanie
(i) 250-500 mg dziennie doustnie.
(ii) Przezskórnie 1-2 g dziennie.
(iii) Można podawać dożylnie (zwykle 400-600 mg co 2-4
tygodnie).
(iv) Ja zwykle zaczynam od niewielkich dawek w każdej
z tych dróg i stopniowo je powiększam.
(v) Alternatywą wobec bezpośredniego podawania glutationu
jest N-acetyl cysteiny, cysteina IV, kwas liponowy. Te
metody mogą okazać się nawet bardziej skuteczne
w podnoszeniu poziomów. Tu również mogą pojawić się
pewne działania uboczne (patrz poniżej) i dlatego nie należy
próbować bez nadzoru.
(e) Działanie uboczne
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 33
(i) Niektóre dzieci nie tolerują podawania glutationu i mogą
wykazywać przejściowy regres w zachowaniu, zwłaszcza gdy
rozpocznie się od dużej dawki. Myślę, że mimo to
uzupełnianie glutationu ma decydujące znaczenie dla
poprawienia zdolności dziecka do odtruwania organizmu.
(5) Allithiamine
Jest to dość nowy środek w arsenale walki z autyzmem. Stanowi go
kombinacja tiaminy (witaminy B1) i pewnego związku siarki, który
skutecznie wiąże się z metalami ciężkimi
(a) Korzyści
(i) Pewne doświadczenie ze stosowania sugeruje, że jako
chelator może być równie skuteczna (jeśli nie bardziej), jak
DMSA.
(ii) Ocenia się, że ma inną charakterystykę działań ubocznych
i nie powinna pogarszać dysbiozy w jelitach, gdyż
metabolizuje się raczej przez nerki niż wątrobę.
(iii) Wytwarza się ją także w postaci kremu, który jest
bardziej dogodny niż podawanie doustne.
(b) Dawkowanie
(i) ½ ml (50 mg) kremu nakładane na skórę dwa razy
dziennie.
(ii) Wiele osób przyjmuje w połączeniu z DMSA lub innymi
chelatorami bez żadnych niekorzystnych skutków.
(c) Zastrzeżenia
(i) Preparat stosunkowo nowy; nie został jeszcze gruntowanie
przebadany.
(ii) Ma nieprzyjemny, siarkowy zapach.
(iii) Jak każdy chelator, może wiązać minerały i dzieci
odpowiednio przygotowane od strony żywieniowej po
rozpoczęciu terapii radzą sobie znacznie lepiej.
(d) Inne zalety
(i) Jest dobrym źródłem tiaminy, która jest bardzo istotną
witaminą z neurologicznego punktu widzenia i wspomaga
odbudowę osłony mielinowej.
(ii) Jest dobrym źródłem siarczanów, których znaczny deficyt
jest typowy dla większości dzieci autystycznych.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 34
(6) Promotor MT
Jest to suplement utworzony w instytucie Pfeifera stanowiący
„cegiełki” do budowy białka metalotioneiny (MT). Ideą jego jest
poprawienie w naturalny sposób funkcji metalotioneiny
i umożliwienie ustrojowi chelacji. Wiele dzieci autystycznych
przyjmuje ten suplement i według niesprawdzonych doniesień
działanie jego jest pozytywne. Badania prowadzone przez instytut
Pfeifera nie zostały jeszcze opublikowane.
(a) Korzyści
(i) Umożliwia organizmowi detoksykację w sposób naturalny
i może korygować inne dysfunkcje zależne od
metalotioneiny.
(ii) Nie ma wpływu na liczbę krwinek i funkcjonowanie
wątroby, nie zaostrza problemów jelitowych.
(b) Zastrzeżenia
(i) Metale nie są wydzielane w sposób mierzalny, więc trzeba
przyjąć na wiarę, że właśnie odbywa się chelacja.
(ii) Może powodować ubytek minerałów, a zwłaszcza cynku
i dlatego trzeba je skrupulatnie uzupełniać.
c) Suplementy, wobec których należy zachować ostrożność
(1) Cysteina/cystyna
(a) Może wiązać się z rtęcią i uruchamiać ją—i w ten sposób
pogłębiać zatrucie przez rozprzestrzenianie rtęci do innych tkanek
(b) Jest doskonałą pożywką dla drożdży
(c) Poziom we krwi u autystycznych dzieci może być wysoki już
wcześniej
(2) N-acetyl-L-cysteine (NAC)
(a) Może wiązać się z rtęcią i przenosić ją przez błonę komórkową
(b) Jest dobrą pożywką dla drożdży
(c) Może gwałtownie podwyższać wewnątrzkomórkowy poziom
glutationu, co jest korzystne w leczeniu niedoboru przeciwutleniaczy,
ale należy stosować albo w połączeniu z DMSA, albo w sytuacji
zaawansowanej detoksykacji rtęci.
(d) Stosować ze szczególną ostrożnością u dzieci z podwyższonym
poziomem cysteiny.
(3) Chlorella, inne algi
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 35
(a) Reklamowane jako ziołowy środek do stosowania przy zatruciach
rtęcią.
(b) dobrze wiążą rtęć, ale często są zanieczyszczone rtęcią
absorbowaną z wody, w której są hodowane.
(c) Mogą także być zanieczyszczone przez pasożyty Dinoflagellata
d) Wskazania do zakończenia leczenia
(1) Gdy nie następuje już dalsza poprawa
Można kontynuować leczenie przez kilka miesięcy po osiągnięciu
stanu stabilizacji, aby uniknąć błędu „fałszywej stabilizacji”, która
mogła nastąpić wskutek choroby lub innej przyczyny.
(2) Gdy nie ma ani widocznej poprawy, ani regresu
(a) Niektóre dzieci wykazują przejściowy regres przed pojawieniem
się znaczącej poprawy, więc warto uzbroić się w cierpliwość.
(b) Jeśli dysbioza jelitowa nie została właściwie wyleczona przed
chelacją, może nastąpić jej pogłębienie prowadzące do regresu
w zachowaniu, który łatwo mylnie odczytać jako niepowodzenie
chelacji.
E. Uzupełnianie przeciwutleniaczy
Witamina C, witamina B6, Witamina E, cynk, magnez, selen, melatonina, glutation, NAC
i kwas liponowy zostały już omówione wcześniej.
F. Kwasy tłuszczowe omega-3
1. Uwagi
a) Należy poprzedzić terapię podawaniem przeciwutleniaczy.
2. Źródła
a) Olej rybny
(1) Zalety
(a) Dobrze tolerowane
(b) Akceptowane przez pacjentów
(c) Nie powodują wzrostu wagi ciała.
(d) Dostępne są postacie o wysokim stężeniu.
(2) Zastrzeżenia
(a) Konieczne są silne dawki.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 36
(b) Większość dostępnych obecnie preparatów nie ma wystarczająco
silnego oddziaływania.
(c) Może pozostawiać posmak ryb.
(d) Potencjalne ryzyko, że ryby były skażone rtęcią.
(3) Dawkowanie
(a) 1,5-10 g/dzień (zwykle 3-5 g/dzień) podzielone na dwie dawki
(równie dobrze może być jedna lub trzy dawki dziennie).
(b) należy uzyskać najwyższe możliwe stężenie EPA aż do dawki
200-500 mg EPA.
(4) Działanie uboczne
(a) Zaburzenia żołądkowo-jelitowe przy wyższych dawkach
(i) Należy podzielić dawkę.
(ii) Dodać korzeń imbiru i rzodkiew japońską (daikon).
(b) Teoretyczne zagrożenie zwiększonym krwawieniem
(i) Nie stosować ze środkami przeciwkrzepliwymi lub
wysoką dawką NSAIDS.
(5) Dostępne jako
(a) OmegaBrite
(b) Coromega
(i) Kirkman Laboratories (503) 694-1600
(c) Nordic Naturals Pro EFA
(i) Kirkman Laboratories (503) 694-1600
(d) Tran z wątroby dorsza
(i) Kirkman Laboratories (503) 694-1600
b) Olej z siemienia lnianego (kwas alfa-linolenowy)
(1) Korzyści
(a) Smaczniejszy niż olej rybny.
(b) Ma większe stężenie niż naturalny olej rybny.
(c) Można stosować w receptach.
(2) Zastrzeżenia
(a) nie badane
(b) ograniczona konwersja na dłuższy łańcuch omega-3.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 37
c) Olej z wiesiołka (kwas gamma-linolenowy)
(1) Uzasadnienie
Niektórzy pacjenci wykazują niedobór delta-6-desaturazy, który
powoduje problemy w gospodarce kwasami tłuszczowymi.
(2) Dawkowanie
(a) Rozpoczynać od 50-100 mg i zwiększać do 600 mg GLA, o ile
organizm toleruje.
(b) Dostępny jako olej z wiesiołka, olej z ogórecznika.
(3) Czas stosowania
(a) Próba od 3 tygodni do 3 miesięcy.
G. Poprawa funkcjonowania trzustki i trawienia
1. Sekretyna
a) Dostępne preparaty
(1) Victoria Pharmacy—Szwajcaria
(
www.access.ch/victoria_pharmacy/welcome.html
(a) Gaspretin
(i) 1 fiolka /10 kg masy ciała
(ii) cena około 6,50 USD za 1 fiolkę
(2) Secrelux (
(a) Zastrzyki dożylne
(3) Repligen Corporation (
(a) Jest dostępny produkt
(b) Firma jest właścicielem patentu dotyczącego stosowania
sekretyny w autyzmie.
b) Dawki w odstępach 3-tygodniowych
2. Enzymy trawienne
a) Uzasadnienie
(1) Stosowany dla wsparcia peptydazy, lipazy, dwusacharydaz.
(2) Teoretycznie pomaga rozkładaniu peptydów na składowe aminokwasy.
Wielu pacjentów autystycznych ma problemy z trawieniem żywności—także
inne niż związane z glutenem, czy kazeiną.
b) Podawać z posiłkami, zwłaszcza w razie „wpadki” dietetycznej z glutenem lub
kazeiną.
c) Przykłady: Enzyme Complete with DPPIV (Kirkman), HN Peptizide i HN Zyme
Prime (Houston Nutriceuticals).
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 38
H. Podnoszenie odporności i leczenie autoimmunizacji
1. Testy
a) Należy brać pod uwagę miana immunoglobulin (niskie), przeciwciał anty-MBP
(wysokie), całkowitych IgE (wysokie), komórek NK (niskie), przeciwciał anty-
NAFP (wysokie).
2. Immunoglobuliny podawane dożylnie (IVIG)
a) Korzyści
(1) Dostarczają dzieciom z niedoborem dodatkowych przeciwciał do
zwalczania infekcji.
(2) Skuteczne u dzieci z przeciwciałami anty-MBP i niskim poziomem
immunoglobulin.
(3) U większości następuje poprawa w przynajmniej jednej kategorii
DSMIV.
b) Dawkowanie
(1) 1-1,5 g/kg (maks. 2) co 4-6 tygodni (dr Gupta podaje obecnie 800
mg/kg)
c) Zastrzeżenia
(1) Nie podawać przy niedoborze IgA.
(2) Istnieje pewne ryzyko zakażenia chorobami przenoszonymi przez krew,
gdyż IVIG jest preparatem produkowanym z krwi.
3. Steroidy podawane doustnie
a) Korzyści
(1) Osłabiają stany zapalne i reakcje autoimmunizacyjne.
b) Dawkowanie
(1) Dawkowanie pulsacyjne (1 mg/kg przez 5-7 dni) ogranicza działanie
uboczne.
c) Działanie uboczne
(1) Przytłumienie pracy nadnerczy, odkładanie tłuszczu, „cienka skóra”,
wrzody, zwiększona podatność na poważne choroby przy chronicznym
stosowaniu.
4. Siara
a) Korzyści
(1) Dostarcza czynniki opornościowe matki i wzmacnia odporność
zwłaszcza przewodu pokarmowego. Może przyczynić się do opanowania
drożdży.
b) Należy starać się o produkt bez kazeiny.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 39
(1) Colostrum Gold—Kirkman Labs
5. Transfer factor
a) Korzyści
(1) Jest to czynnik odpornościowy pochodny siary, który wspomaga
produkcję limfocytów TH1 i poprawia równowagę systemu
odpornościowego.
I. Inne suplementy i elementy terapii
1. Preparaty antywirusowe
a) Valtrex
(1) Środek przeciw wirusowi opryszczki, ale w pewnym stopniu oddziałuje
na inne wirusy.
(2) Mechanizm działania nie jest znany.
(3) Nie należy stosować długoterminowo, o ile nie ma wyraźnych
pozytywnych skutków.
b) IFN-alpha doustnie
(1) Oferowany jako środek przeciw odrze, brak większego doświadczenia.
c) Echinacea
(1) Preparat ziołowy stosowany jako środek przeciwwirusowy.
(2) Dawkowanie
(a) Płyn, do 10 kropli w soku co 4 godziny.
(3) Ostrzeżenia
(a) Nie podawać dzieciom uczulonym na pyłki ambrozji.
2. Dwumetyloglicyna (DMG)
a) Korzyści
Znacznie poprawia funkcje mowy i inne elementy zachowania.
b) Źródła
Produkt dostępny bez recepty w większości sklepów ze zdrową żywnością.
c) Dawkowanie
Średnio 125 mg 3 razy dziennie, ale bezpiecznie i skutecznie stosowano
znacznie większe dawki.
d) Czas trwania terapii
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 40
(1) Najlepiej wykonywać próbę terapeutyczną przez około miesiąc.
(2) Skutki winny być dostrzegalne w ciągu od kilku dni do paru tygodni.
(3) Jeśli terapia pomaga, należy ją kontynuować.
e) Działania uboczne
(1) Nadmierna ruchliwość, którą można ograniczać przez podawanie kwasu
foliowego.
3. Tryptophan
a) Korzyści
(1) Poprawa snu.
(a) Jest to aminokwas wykorzystywany w syntezie serotoniny.
Serotonina reguluje nasz cykl snu i podawanie tryptophanu wydaje
się pomagać dzieciom autystycznym w spaniu.
(2) Ograniczenie powtarzających się zachowań.
(a) Ten efekt uzasadnia podawanie pewnej ilości w ciągu dnia.
b) Dawkowanie
(1) Rozpocząć od 250 mg i stopniowo zwiększać do maksimum 4000 mg
dziennie dzielonych w proporcji 1/3 przed południem i 2/3 po południu.
Można spróbować odwrócić tę proporcję, aby sprawdzić, czy pojawia się
skutek w postaci senności dziecka.
4. Bethanacol
a) Korzyści
(1) Stymuluje produkcję kwasu żołądkowego, wzmacnia zwieracz wpustu
przeciwdziałając refluksowi przełykowemu, stymuluje enzymy trawienne,
wspomaga i odbudowuje trzustkę, żołądek oraz śluzówkę jelita cienkiego
i grubego.
(2) Stymuluje odporność lokalną i regularną perystaltykę (ruchy robaczkowe
jelit).
(3) Imituje acetylocholinę, która moduluje szlaki nerwowe w mózgu
odpowiadające za mowę.
b) Zastrzeżenia
(1) Może obniżać próg napadów i wydzielanie w drogach oddechowych.
(2) Po pierwszej dawce należy przez godzinę obserwować dziecko
w gabinecie lekarskim.
(3) Skutek jest lepszy, gdy terapię poprzedza kilka miesięcy podawania
witaminy A w postaci tranu z wątroby dorsza.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 41
VI. ZALECENIA DOTYCZĄCE SZCZEPIEŃ
Chciałbym podkreślić, że lekarze skupieni w organizacji DAN! nie są przeciwnikami
szczepień. Szczepienia bowiem są jednym z głównych czynników postępu zdrowia
publicznego i nowoczesnej medycyny; pozwoliły wyeliminować wiele chorób zakaźnych
i tym samym przyczyniły się do uratowania niezliczonej rzeszy istnień ludzkich. My
jedynie sugerujemy ostrożność w stosowaniu szczepień i kierowanie się następującymi
ogólnymi wskazówkami (więcej szczegółów można znaleźć na naszych stronach
internetowych
Stosować wyłącznie szczepionki nie zawierające thimerosolu.
Unikać wszelkich niekoniecznych szczepionek skojarzonych.
Podawać monowalentne szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce
w osobnych zastrzykach w różnych dniach, a nie w postaci skojarzonej MMR.
(Niestety nie są teraz dostępne.) DTaP jest obecnie niedostępne w postaci
monowalentnej.
Pomiędzy szczepieniami robić jak najdłuższe przerwy.
6 miesięcy pomiędzy żywymi szczepionkami (odra, świnka, różyczka) to czas
idealny, ale 3 miesiące są okresem rozsądnym.
Używać fiolek zawierających pojedynczą dawkę.
Zapewnia to precyzyjniejsze dawkowanie i pozwala unikać środków
konserwujących.
Stosować inaktywowane polio (domięśniowo, nie doustnie).
Nie szczepić dziecka chorego lub w okresie rekonwalescencji.
Zapewnić zalecaną dzienną dawkę (RDA) witaminy A (1250-5000 IU w zależności od
wieku; 1250 IU odpowiada ½ łyżeczki tranu z wątroby dorsza) przez 3 dni przed
i w dzień podania zastrzyku. Niemowlętom podawać witaminę C po 150 mg 2 razy
dziennie, a małym dzieciom po 300 mg 2 razy dziennie, przez 3 dni przed i w dzień
podania zastrzyku.
Ustalić kolejność szczepień według potrzeb dziecka, tzn. gdy prawdopodobieństwo
zarażenia się konkretną chorobą jest największe. Na przykład, zakażenie wirusowym
zapaleniem wątroby typu B następuje poprzez aktywność seksualną, nadużywanie
narkotyków albo przez zakażenie od matki przy porodzie. Nie ma zatem potrzeby
szczepienia większości dzieci o ile matka nie należy do grupy podwyższonego ryzyka.
Ważne natomiast jest, i to już w pierwszym roku życia dziecka, szczepienie przeciw
bakterii Haemophilus B (HiB), gdyż powoduje zapalenie opon mózgowych i nagłośni
(poważna infekcja gardła). Następnym w kolejności ważności będzie prawdopodobnie
DTaP.
O ile to możliwe, wykonać badanie wskaźników immunologicznych przed
powtórzeniem dawek (są to dość drogie testy krwi). Wiele dzieci uodparnia się w pełni
po pierwszej dawce i nie wymaga dawek przypominających.
Unikać powtórnego szczepienia, gdy wystąpiła negatywna reakcja na konkretną
szczepionkę.
Nie szczepić noworodków.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 42
A. Plan szczepień
Poniżej przedstawiono przykład planu szczepień zapewniającego wymagane szczepienia
przed pójściem dziecka do szkoły. Proszę pamiętać, że jest to tylko przykład i nie stanowi
on oficjalnego zalecenia. Jestem przekonany, że można w nim dokonać wielu modyfikacji
zależnych od indywidualnych uwarunkowań. Proszę również zwrócić uwagę, jak trudno jest
przestrzegać wytycznych o ograniczeniu liczby zastrzyków podawanych w ciągu jednego
dnia do dwóch, jeśli wszystkie zalecane dziś szczepienia mają być uwzględnione. Można
rozciągnąć plan na 10, 11 i 12 miesiąc, ale to zmniejszy szanse, że dziecko będzie już
uodpornione w czasie największego ryzyka zachorowania—zwłaszcza dotyczy to Hib,
DTaP i Prevnaru.
Po urodzeniu—WZW typu B, jeśli matka ma wynik pozytywny dla tego wirusa.
W razie niepewności badać wskaźniki immunologiczne matki i, jeśli w ciągu
ostatnich 6 miesięcy narażała się na zwiększone ryzyko, podać szczepionkę.
4 miesiące—Hib, IPV
5 miesięcy—DTaP
6 miesięcy—Hib, Prevnar
7 miesięcy—DTaP
8 miesięcy—Hib, IPV, Prevnar
9 miesięcy—DTaP
15 miesięcy—odra
17 miesięcy—Hib, IPV, Prevnar
18 miesięcy—DTaP
27 miesięcy—różyczka
39 miesięcy—świnka
4-5 lat—ospa wietrzna (o ile nie ma już odporności)
4-5 lat—WZW B (można opóźnić do wieku 10-12 lat, gdyż ryzyko zakażenia
wcześniej jest niskie)
4-5 lat—DTaP, IPV przypominająca
4-5 lat—badanie wskaźników MMR i nie podawać o ile wynik nie jest niski
12 lat—ponowne badanie wskaźników, dawki przypominające jeśli trzeba
Proszę zwrócić uwagę, że w momencie pisania tego tekstu występuje ogólnokrajowy
niedobór szczepionek MMR i stąd—do czasu uzupełnienia braków—Merck nie produkuje
osobnych szczepionek przeciw odrze, śwince i różyczce. Przewiduje się, że sytuacja taka
potrwa około roku.
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 43
VII. BIBLIOGRAFIA
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 44
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 45
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 46
Zrozumieć autyzm
Dziecięce Centrum Medyczne stanu UTAH
24 marca 2003
Copyright© 2003 by Brian Jepson MD, PC
Strona 47
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Ginekologia z dr n.med.Marzena Bucholc - materialy, 5
Urazy w otolaryngologii Dr med
ZROZUMIEĆ AUTYZM książka
Dr n med P Burda Konsultant Krajowy w dziedzinie Toksykologii Klinicznej
Wykład 1 - Fizjoterapia kliniczna w reumatologii (dr n. med. A. Nitera-Kowalik), UJK.Fizjoterapia, -
Ginekologia z dr n.med.Marzena Bucholc - materialy, 1
Ginekologia z dr n.med.Marzena Bucholc - materialy, 4
Wykład 3 - Fizjoterapia kliniczna w reumatologii (dr n. med. A. Nitera-Kowalik), UJK.Fizjoterapia, -
Wykład 1 - Kinezyterapia (dr n. med. A. Nitera-Kowalik), szkoła, Kinezyterapia
Wykład 2 - Kinezyterapia (dr n. med. A. Nitera-Kowalik), szkoła, Kinezyterapia
Wykład 2 - Fizjoterapia kliniczna w reumatologii (dr n. med. A. Nitera-Kowalik), UJK.Fizjoterapia, -
Podstawowe zagadnienia w diagnostyce radiologicznej - dr n. med. Anna Zimny, Medycyna - UM Wrocław,
zrozumieć Autyzm, Dzieci Autyzm
Ginekologia z dr n.med.Marzena Bucholc - materialy, 10
Ginekologia z dr n.med.Marzena Bucholc - materialy, 2
CHOROBY PAZNOKCI STANOWIĄ WCIĄŻ PROBLEM DIAGNOSTYCZNY Dr med Roman Nowicki
Stany zagrożenia życia w pediatrii dr n med Danuta Jadamus Niebrój
Opioidy i alkohol Dr n med Karina Chmielewska
więcej podobnych podstron