Twoi przyjaciele mają znaczenie dla Boga!

By David Wilkerson

September 14, 1998 Kogo uważasz za swoich najbliższych przyjaciół? Niezależnie od tego czy
wierzysz w to czy nie, kwestia ta jest sprawą wielkiej wagi dla Pana. Dzieje się tak dlatego, ponieważ
twoje przyjaźnie głośno mówią - Bogu jak i światu - o stanie twojego serca.

Czy kiedykolwiek myślałeś, aby się modlić: "Panie, co sądzisz o moich przyjaźniach? Czy one Ci się
podobają - czy też nie?" Prawdą jest, że prawy przyjaciel może zapewnić ci Boże błogosławieństwo i
przychylność, zachęca cię on bowiem do Bożego stylu życia. Z drugiej jednak strony nieprawy
przyjaciel może być powrozem uwiązującym cię do wszelkiego rodzaju zła, prowadząc cię do
strasznych związań.

W przesłaniu tym używając słowa "przyjaciel" nie odnoszę się do najbliższych członków rodziny, a
więc współmałżonka, rodzica albo dziecka, ale do osoby, z którą jesteś blisko związany, której
zwierzasz się, z którą spacerujesz, rozmawiasz, a wręcz obnażasz swoją duszę.

Zapewne nasi przyjaciele, znajomi wywodzą się z różnych kręgów. Mogą to być przyjaciele z pracy -
współpracownicy, partnerzy i klienci, mogą też być i tacy, z którymi jesteśmy związani
powierzchownie. Możesz także mieć kontakt z bezbożnymi znajomymi. Jak mówi apostoł Paweł,
niemożliwe jest, abyśmy uniknęli tego rodzaju kontaktów - musielibyśmy w takim przypadku zupełnie
opuścić ten świat!

Jednak Bóg najbardziej troszczy się o ten krąg przyjaciół, z którymi jesteś w najbardziej zażyłych i
serdecznych stosunkach. Są to ludzie, których kochasz najbardziej i którzy mają wpływ na twoje
życie. W naturalny sposób przyciągacie się do siebie i zgadzacie się w większości spraw - czujecie się
więc bezpiecznie otwierając przed sobą serca. Krótko mówiąc, łączą was głębokie więzy i macie wiele
wspólnego.

Nasze serca cały czas wysyłają sygnały - przesłania, które przyciągają innych tym, co jest w nas
najgłębiej. Widziałem, jak ta prawda urzeczywistniła się w potężny sposób w naszej wspólnocie w
Kościele Times Square Church. Na przykład pełna pożądania, cielesna kobieta może wejść na
nabożeństwo po raz pierwszy i rozglądać się po całej świątyni. W ciągu kilku minut nawiąże
połączenie z każdym mężczyzną we wspólnocie, który ogląda się za kobietami. Jej prawdziwy
charakter wysyła sygnały, które przyciągają serca jej podobne.

Podczas jednego z nabożeństw ze zdziwieniem patrzyłem, jak takie połączenie zostało nawiązane
pomiędzy dwoma młodymi narkomanami. Jeden z nich porzucił nasz program rehabilitacyjny, nigdy
nie pozbywając się swojego kokainowego nałogu. Kiedy siedział pośród naszej wspólnoty badał każdą
twarz - i po chwili nawiązał połączenie z innym narkomanem zmagającym się z nałogiem. Po
nabożeństwie widziałem tych dwóch młodych ludzi, idących razem ulicą, rozmawiających tajemniczo.
Miało miejsce bezbożne przyciągnięcie się - i ich duchy połączyły się!

Z drugiej strony, z zainteresowaniem obserwowałem kiedyś pobożnego studenta seminarium, który
przychodził na nasze nabożeństwa. Zastanawiałem się, kogo ten młody człowiek mógłby znaleźć
sobie za przyjaciela. Następnej nocy po nabożeństwie widziałem, jak rozmawiał z dwoma innymi,
bardzo oddanymi wiernymi. Coś w tym młodym człowieku przyciągnęło tych Bożych ludzi - i sygnał
został uchwycony.

Biblia mówi nam, że nie możemy być nieświadomi tego, iż szatan próbuje nas zwodzić. A jeden z

najbardziej powszechnych ataków diabła kierowanych na nas, to wprowadzenie do naszego zażyłego
kręgu przyjaciół kogoś, kto trwa w zwiedzeniu - agenta piekieł, który pełni misję polegającą na
zniszczeniu nas. Szatan używa tej sztuczki szczególnie w przypadku samotnych lub współczujących
chrześcijan. Próbuje on zmienić niezdolną do rozróżniania uprzejmość danej osoby w powinowactwo
ze złym duchem.

Kiedyś miałem przyjaciela, który posługiwał w kościele i który został uwolniony z problemu pijaństwa
wiele lat temu. W jakiś sposób rozwinął on bliską przyjaźń z pastorem, który mieszkał setki kilometrów
od niego - człowiekiem, który nigdy nie został uwolniony ze swojego alkoholizmu. Ci dwaj zaczęli
prowadzić razem spotkania przebudzeniowe i dzielić się własnymi ciężarami. Wkrótce ten drugi
kaznodzieja przekonał mojego przyjaciela, że nie ma nic złego w powściągliwym piciu. Zwiódł on
mojego przyjaciela z powrotem do picia - i w ciągu krótkiego czasu oboje stali się alkoholikami,
stracili swoje kościoły i skończyli na ulicach Nowego Orleanu.

Wierzę, że diabeł posłał tego pijącego człowieka do życia mojego przyjaciela. Szatan wiedział, że nie
mógłby dobrać się do niego w żaden inny sposób, tak więc przyniósł do jego życia rzekomego
przyjaciela, aby go zniszczyć!

Pozwólcie, że pokażę wam z Pisma, co dzieje się, kiedy Boża osoba wchodzi w powinowactwo z
nieprawym przyjacielem!Król Jehoszafat był prawym człowiekiem, który panował nad Judą w czasie,
gdy królestwo Izraela było podzielone. Serce tego człowieka było w pełni nakierowane na Boga i był
błogosławiony i szanowany bardziej niż wszyscy inni z jego pokolenia: "I był Pan z Jehoszafatem, gdyż
chodził on drogami, jakimi chodził niegdyś Dawid..." (2Kronik 17,3).

Jednak Biblia mówi, że Jehoszafat wszedł w powinowactwo z królem Achabem, który panował nad
północnym królestwem Izraela: "Gdy Jehoszafat doszedł do wielkiego bogactwa i znaczenia,
spowinowacił się z Achabem" (2Kronik 18,1). Biblia tak mówi o Achabie: "Achab... czynów takich,
pobudzających do gniewu Pana, Boga Izraela, popełnił więcej aniżeli wszyscy królowie izraelscy, jego
poprzednicy." (1Królewska 16,33).

Możesz się dziwić - jak taki prawy król jak Jehoszafat mógł zaprzyjaźnić się z tak bezbożnym
człowiekiem? Wierzę, że jest tylko jedna przyczyna dla tego bezbożnego skoligacenia. Była to część
szatańskiego spisku mającego na celu zniszczenie prawego Jehoszafata.

Jehoszafat oczyścił kraj, wyrzucając wszystkie posągi Baala i zabijając bałwochwalczych proroków.
Jednakże nikczemna żona Achaba - Izebel, czciła Baala - bardzo dobrze wiedziała, co zrobił Jehoszafat
z jej bałwanami. Tak więc postanowiła, że zrobi wszystko, by ściągnąć nieszczęście na tego Bożego
człowieka.

Izebel wraz ze swoją nikczemną córką Atalią uknuła spisek. Wdarły się na pobożny dwór Jehoszafata.
W krótkim czasie młoda Atalia poznała syna Jehoszafata - Jehorama i użyła wszelkich swoich
kobiecych wdzięków aby zdobyć jego serce. Plan zadziałał: Jehoram zdecydował się poślubić Atalię.
Poszedł do swego ojca, aby poprosić o jego błogosławieństwo. Popełniając wielką głupotę Jehoszafat
dał mu je.

Kiedy pismo mówi, że Jehoszafat "spowinowacił" się z Achabem, oznacza to, że byli oni "połączeni
przez małżeństwo". Diabeł musiał tańczyć z radości z powodu tego związku! Teraz Jehoszafat miał
stały kontakt z nikczemnym Achabem i był poddany wdziękom swojej nikczemnej synowej. Mówiąc w
prosty sposób zło weszło w zażyły krąg Jehoszafata!

W końcu Jehoszafat umarł, Jehoram zasiadł na tronie, a Izebel rozpoczęła swoje ataki. Naród szybko
powrócił do bałwochwalstwa, Jehoram zabił swoich sześciu braci. To był jednak dopiero początek
rozlewu krwi przelanej w całej Judzie.

A wszystko to stało się dlatego, że Jehoszafat pozwolił sobie na przyjaźń z bezbożnym człowiekiem.
Tragedią jest to, że wcale nie musiał tego robić. Jehoram nie poślubiłby Atalii, gdyby jego ojciec tego
nie zaaprobował. Dlaczego Jehoszafat nie powiedział swojemu synowi: "Kobieta, którą kochasz jest
pełna bałwochwalstwa - ona trwa w buncie przeciwko Bogu! Udzieli ci tylko złych rad i odwróci cię od
Boga. Mówię ci Jehoramie - zerwij natychmiast ten związek, zanim on zniszczy ciebie!" Zamiast tego,
Jehoszafat nie powiedział ani słowa.

Jehoszafat miał dostęp do Pisma, gdzie Dawid oznajmił bardzo jasno: "Szczęśliwy mąż, który nie idzie
za radą bezbożnych, ani nie stoi na drodze grzeszników, ani nie zasiada w gronie szyderców"
(Psalmów 1,1). "Jestem przyjacielem wszystkich, którzy się ciebie boją I przestrzegają ustaw twoich."
(Psalmów 119,63). Jehoszafat wiedział o tym wszystkim - jednak nie podjął żadnego kroku!

Owocem małżeństwa Jehorama i Atalii był syn imieniem Achazjasz, który objął panowanie mając
czterdzieści dwa lata. Biblia tak mówi o tym człowieku: "Także on kroczył drogami rodu Achaba, gdyż
jego matka była mu doradczynią w bezbożności" (2Kronik 22,2-3). Nagle Atalia stała się nadwornym
doradcą w Judzie. I Biblia mówi, że ta zła kobieta "... postanowiła wytracić całą rodzinę królewską
domu Judy" (2Kronik 22,10).

Jestem przekonany, że od samego początku był to plan szatana, który pragnął zniszczyć Boży ród
Judy! To był ród Dawida, o którym pisma prorokowały, że z niego wyjdzie mesjasz.

Umiłowani, możecie być pewni, że diabeł spróbowałby wszystkiego co możliwe, aby wyciąć ród
Chrystusa. Jeśli jesteś naśladowcą Jezusa, jeśli należysz do Chrystusa mocą Jego krwi - szatan będzie
próbował wprowadzić do twego życia kogoś, by zniszczyć wszystko, co Boże w tobie!

Pozwólcie, że powiem wam jak możecie dowiedzieć się, czy szatan umieścił jednego ze swych
agentów jako twojego "przyjaciela"!Możesz teraz sobie myśleć: "Zaraz, zaraz - nie chcę zacząć
powątpiewać w moich przyjaciół. Nie chcę nagle stać się podejrzliwym względem nich." Moja
odpowiedź dla ciebie jest taka: jeśli są oni prawdziwymi przyjaciółmi - jeśli są oni mocno przywiązani
do twego serca w Duchu Chrystusa - nie masz się czego obawiać badając swój związek z nimi. Lepiej,
żebyś przypatrzył się wszystkim swoim przyjaźniom w świetle Pisma - inaczej możesz stracić swoją
własną duszę!

Łatwo jest określić, czy twoje bliskie przyjaźnie są z Boga, czy też zostały one zainicjowane przez
wroga, aby cię zniszczyć. Po prostu pomyśl o swoich najlepszych przyjaciołach i odpowiedz na te
pytania:

- Czy twój przyjaciel plotkuje, obmawia albo mówi źle o innych?

- Czy sprzecza się z Pismem, stale jest dyskutantem, nigdy nie dochodzącym do poznania

prawdy?

- Czy nazywa Bożych ludzi "faryzeuszami"?

- Czy wyczuwasz w jego słowach ducha nieposłuszeństwa, zazdrości lub podejrzliwości?

- Czy wyrzuca z siebie pełne trucizny słowa przeciwko swojej współmałżonce (swojemu

współmałżonkowi)?

- Czy udało mu się zasiać nieuprzejme myśli o innych w twoim umyśle?

- Czy zacząłeś dołączać do niego w wyrzucaniu z siebie goryczy?

Jeśli twój przyjaciel pasuje do tego opisu, jeśli z powodu tej przyjaźni jesteś coraz bardziej oddalany
od Jezusa - możesz być pewien, że diabeł umieścił tą osobę w twoim życiu. Ona ma ducha Achaba - i
została posłana, aby zniszczyć pracę Chrystusa w tobie!

Z drugiej strony, prawdziwy pobożny przyjaciel zawsze będzie stawał po stronie Słowa Bożego, a nie
tylko po twojej stronie z powodu waszej przyjaźni. Taki przyjaciel nie doradzi ci w gorzkości swego
grzechu. Zamiast tego będzie kochać cię wystarczająco mocno, aby powiedzieć ci prawdę.

Pozwólcie, że wam pokażę, co dzieje się z każdym dzieckiem Bożym, które wchodzi w bliskie więzi ze
zgorzkniałą, nieprawą osobą. Są trzy straszne konsekwencje tego:

1. Zostaniesz wciągnięty w czyjąś "wojnę" albo problemy - i będziesz tego sam żałował! Biblia mówi
nam, że królestwo Jehoszafata żyło w pokoju, aż do tego momentu: "Wtedy strach przed Panem padł
na wszystkie królestwa ziem sąsiadujących z Judą i nie ośmieliły się wszczynać wojny z
Jehoszafatem." (2Kronik 17,10). Juda była błogosławiona, dobrze jej się powodziło i nikt nie śmiał
powstać przeciwko niej.

Ale po tym, jak Jehoszafat spowinowacił się z Achabem Pismo mówi, że: "... Achab... namówił go
[Jehoszafata] do wyprawy przeciwko Ramot Gileadzkiemu... a on mu odpowiedział: Ja zrobię, co ty
zrobisz, a co zrobi twój lud, zrobi mój lud; pójdziemy z tobą na wojnę." (2Kronik 18,2-3). Jehoszafat
dobrowolnie został wciągnięty w beznadziejną wojnę - taką, w której Bóg nie miał udziału!

Hebrajskie słowo "namówił" w tym fragmencie oznacza "kojące uwiedzenie". Jehoszafat pozwolił
sobie na zostanie zwabionym przez Achaba do wojny, odpowiadając: "Ja zrobię, co ty zrobisz". Innymi
słowy: "Jestem twoim przyjacielem, tak więc jestem z tobą cały czas. Nie zawiodę cię. Możesz na mnie
liczyć!"

Czy twój bliski przyjaciel jest pełen goryczy, nienawiści, złości - i prowadzi wojnę jakiegoś rodzaju?
Czy jest zaangażowany w wojnę małżeńską, rodzinną lub osobistą? I czy ty jesteś dla niego jak
Jehoszafat, oferując pomoc i zachętę? Jeśli tak, to uważaj - jesteś bliski bycia zwabionym w to
wszystko!

To prawda - już wkrótce odnajdziesz się w samym środku bałaganu twojego przyjaciela - i będziesz
poproszony o podjęcie jakiegoś kroku. Jeśli twój przyjaciel ma np. kłopoty małżeńskie, zostaniesz

zmuszony to stanięcia po którejś stronie. I skończysz współczując mu - przez cały proces jego
rozwodu!

Uważaj, chrześcijaninie, jeśli kiedykolwiek pocieszasz i zachęcasz kogoś, kto jest w stanie buntu, to
stajesz po stronie będącego w opozycji do Ducha Świętego i bierzesz tym samym udział w grzechu tej
osoby. Tragiczne było to, że kiedy Jehoszafat przyłączył się do wojny Achaba, pośpieszył on tylko
swojego przyjaciela na drodze do zniszczenia!

2. Skończysz, ignorując wszelkie prorocze ostrzeżenia i biblijną poradę! Niedawno, pewna kobieta
przyszła do mnie po tym, jak opuściła swojego męża. Popatrzyła mi prosto w oczy i powiedziała: "Bóg
jasno przemówił do mnie. Powiedział mi, że muszę opuścić swojego męża, ponieważ On ma dla mnie
coś lepszego, niż to małżeństwo". Tragiczne było to, że najlepsza przyjaciółka tej kobiety "otrzymała
od Pana takie samo słowo" - i zachęciła ją do rozwodu!

Jeśli masz bezbożnego przyjaciela w swoim zażyłym kręgu, da ci on wszelkie zapewnienia jakich
chcesz, nawet jeśli jesteś w błędzie. W rzeczywistości to szatan napełni twoją głowę głosami
fałszywych proroctw, z których każde będzie twierdziło, że mówi prawdę. One powiedzą: "No dalej -
wszystko jest w porządku. Bóg jest z tobą." Ale one doprowadzą cię do krawędzi destrukcji!

Jestem pewien co do tego, że Jehoszafat był przekonany, iż działał w sposób prawy, kiedy
zobowiązywał się przyłączyć do Achaba w wojnie. Rzeczywiście, Pismo mówi: "Wówczas Jehoszafat
rzekł do króla izraelskiego: Wpierw jednak zapytaj o wyrocznię Pana." (2Kronik 18,4). On powiedział:
"Zapytajmy Pana o Jego słowo w tej sprawie. Nie podejmiemy żadnych kroków, zanim nie usłyszymy
słowa od Niego!"

Tak więc Achab przywołał swoich czterystu fałszywych proroków: "... A oni odpowiedzieli: Wyrusz, a
Bóg wyda je w rękę króla." (2Kronik 18,5). Każdy z tych czterystu głosów był zgodny: "Jest to słuszne,
aby iść na wojnę. Bóg jest z wami!"

Ale Jehoszafat nie był co do tego przekonany. Zapytał Achaba: "... Czy nie ma tutaj jeszcze proroka
Pana, abyśmy i jego zapytali?" (2Kronik 18,6). Jehoszafat chciał człowieka, o którym wiedział, że jest
on święty. Tak więc Achab posłał po proroka Micheasza, który był zamknięty w więzieniu za to, że
mówił prawdę.

Kiedy Micheasz pojawił się na scenie, ten nieustraszony człowiek wykpił wszystko, co miało miejsce.
Prorokował on nawet śmierć Achabowi, mówiąc: "... Widziałem całego Izraela rozproszonego po
górach jak owce, które nie mają pasterza..." (2Kronik 18,16). On mówił: "Zginiesz w bitwie Achabie, a
lud Boży zostanie rozproszony wśród wzgórz!"

Bóg wyraźnie objawił Jehoszafatowi i Achabowi, nie pozostawiając żadnych wątpliwości co do tego,
co myśli o całej sprawie: "To jest skazane na zagładę! Idźcie na własne ryzyko. Nic oprócz śmierci i
klęski nie czeka na was na polu bitewnym!"

W tym momencie Jehoszafat zdawał się być chętnym do posłuszeństwa prawdziwie proroczemu
słowu. Wydawało się, że chce on czynić wszystko, co Bóg mu powiedział. Jednak przez długie wieki
teolodzy zdumiewali się nad tym, co stało się później: kiedy przyszło wyraźne słowo Jehoszafat je
zignorował!

Wydaje się, że Micheasz wyczuwał opór Jehoszafata do posłuszeństwa. Zakończył on swoje

ostrzeżenie tymi słowy: "... Słuchajcie tego wszyscy ludzie!" (2Kronik 18,27). Myślę, że Micheasz
patrzył prosto w oczy króla Jehoszafata i mówił: "Panie - zważ na moje słowo! To wszystko jest
demonicznym oszustwem. To może się skończyć tylko zniszczeniem! Czy nie rozumiesz, że twoja
przyjaźń z Achabem jest zupełnie zła? On jest bałwochwalcą! Proszę, nie słuchaj tych wszystkich
kłamliwych głosów."

Jednak, co jest niewiarygodne, w następnym wersecie czytamy: "Potem wyruszył król izraelski i
Jehoszafat, król judzki, przeciwko Ramot Gileadzkiemu" (2Kronik 18,28). Jehoszafat pomaszerował na
wojnę z Achabem - zupełnie ignorując Boże ostrzeżenie!

Umiłowani, możecie chwalić się ile tylko chcecie z miłości do Bożego Słowa i chęci do bycia mu
posłusznymi. Ale jeśli nie oderwiecie się od zwodzenia przez bezbożnych przyjaciół i nie zaczniecie
szukać u Ducha Świętego umiejętności rozróżnienia złego, skończycie jako ignoranci Słowa Bożego!

Możesz towarzyszyć swojemu przyjacielowi w jego wojnie - ale kiedy sytuacja będzie źle wyglądać,
on wyda cię w ręce wroga. Właśnie to przydarzyło się Jehoszafatowi kiedy wyruszył na wojnę z
Achabem. Ten zły król wystawił Jehoszafata, aby został zabity: powiedział mu, aby ubrał się w szaty
królewskie, podczas gdy sam ubrał się jak zwykły żołnierz. Achab dobrze rozumował, że Asyryjczycy
pójdą za Jehoszafatem, zamiast za nim.

Ironiczne było to, że Achab został zabity przez strzałę, która przebiła go przez wąską szczelinę w jego
zbroi. Jehoszafat został nagle otoczony przez wrogich żołnierzy, którzy byli gotowi pociąć go na
kawałki. Król wiedział, że śmierć jest tuż, tuż - i wołał do Boga o pomoc. Pismo mówi nam: "... a Pan
wsparł go odciągając ich od niego" (2Kronik 18,31).

Wojna była klęską, dokładnie tak, jak to prorokował Micheasz. Armia Izraela uciekła w popłochu, jak
owce bez pasterza. Jehoszafat wycofał się do Jerozolimy -jego przyjaciel Achab już nie żył, a jego
wojsko było pokonane. Tylko dzięki łasce Bożej uniknął śmierci!

Mogę sobie wyobrazić myśli, które musiały biegać po głowie Jehoszafata, kiedy spieszył z powrotem
do Jerozolimy: "O Boże - dziękuję ci za wybawienie mnie! Teraz widzę niebezpieczeństwo chodzenia w
bezbożnym towarzystwie. Nigdy więcej Panie! Nie będę częścią tego światowego systemu. To
wszystko już skończone!"

Ale to nie było skończone. Bóg dalej wiódł spór z tym człowiekiem!

3. Ostatnią i najtragiczniejszą konsekwencją spowinowacenia się ze złym przyjacielem jest Boży gniew
na ciebie!Kiedy Jehoszafat wracał do domu, Pan wysłał proroka, aby powitał go tymi mocnymi
słowami: "stanął przed nim jasnowidz Jehu, syn Chananiego, i rzekł do króla Jehoszafata: Czy musiałeś
pomagać bezbożnemu i okazywać miłość tym, którzy nienawidzą Pana? Przez to ciąży na tobie gniew
Pana" (2Kronik 19,2).

Bóg mówił do Jehoszafata: "Nie masz pojęcia o niebezpieczeństwie i konsekwencji tego, co uczyniłeś.
Możesz myśleć, że to błaha rzecz wejść w powinowactwo z kimś, kto jest przeciwko mnie. Achab był
moim wrogiem - bałwochwalcą - a ty zrobiłeś sobie z niego przyjaciela. Dałeś posłuch jego
nikczemnym mowom i pogrążyłeś się w jego brudzie. Jednak nie podjąłeś żadnego kroku przeciwko
żadnej z tych rzeczy, Jehoszafacie. Wiodę z tobą spór z tego powodu!"

W tym miejscu możesz myśleć: "Rozumiem, że Achab był zły. Ale kiedy myślę o moich własnych

przyjaciołach, to nie ma mowy, że mógłbym pomyśleć o nich jako o wrogach Boga." Rozważ jednak
poniższe fragmenty Pisma:

- "Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie..."(Łukasza 11,23). Czy twój przyjaciel staje po stronie

Pana we wszystkim?

- "... nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem, jak czary..." (1Samuela 15,23). Czy rada

twojego przyjaciela jest pełna buntu?

- "... ten, kto skazuje niewinnego... [jest] ohydą dla Pana" (Przypowieści 17,15). Czy twój

przyjaciel mówi źle o Bożych ludziach?

To nie jest zabawa! Twoi przyjaciele są poważną sprawą dla Boga - ponieważ ich działania mają
poważne konsekwencje: "Ustom swoim pozwalasz mówić źle, a język twój knuje zdradę. Siedzisz i
mówisz przeciw bratu swemu, znieważasz... Pojmijcież to wy, którzy zapominacie Boga, bym was nie
rozdarł..." (Psalmów 50,19-22).

Posłuchajcie proroka Izajasza: "Rzekł bowiem: Wszak są moim ludem... On sam ich odkupił w swojej
miłości i w swoim miłosierdziu... Lecz oni byli przekorni i zasmucili Ducha jego Świętego; wtedy
przemienił się w ich nieprzyjaciela, sam przeciwko nim walczył" (Izajasza 63,8-10). Bóg naprawdę
zwraca się przeciwko tym, którzy ignorują Jego Słowo!

W przypadku Jehoszafata Bóg przyniósł wojnę i kłopoty do Judy: "Po tych wydarzeniach ruszyli
Moabici, Ammonici, a z nimi także niektórzy Maonici na wojnę z Jehoszafatem" (2Kronik 20,1). Aż do
tego czasu Juda cieszyła się wielkim pokojem. Ale teraz Jehoszafat widział, jak wrogowie najeżdżali na
niego z każdej strony, grożąc zniszczeniem jego królestwa!

Paweł pisze: "Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i
nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę" (Rzymian 1,18). Apostoł mówi tutaj o
ludziach, którzy znają prawdę, a jednak ją ignorują, udając że ona nie istnieje. Mówiąc w prosty
sposób, Boży gniew jest nad wszystkimi, którzy tłumią prawdę, nic z nią nie robiąc - tak jak król
Jehoszafat!

Dzięki Bogu, Pismo mówi: "Wtedy Jehoszafat zląkł się i postanowił zwrócić się do Pana, ogłosił też
post w całej Judzie" (2Kronik 20,3). Król upokorzył się i pokutował: "Wtedy Jehoszafat pochylił głowę
twarzą aż do ziemi, a także wszyscy Judejczycy i mieszkańcy Jeruzalemu padli przed Panem, oddając
pokłon Panu" (2Kronik 20,18).

Bóg odpowiedział na skruchę Jehoszafata dając Judzie całkowite zwycięstwo nad Moabitami.
Ostatecznie Biblia mówi: "A królestwo Jehoszafata zażywało spokoju, którego jego Bóg zewsząd mu
użyczył" (2Kronik 20,30).

Pozwólcie mi zakończyć tym końcowym ostrzeżeniem:Ten problem wybierania przyjaciół w sposób
mądry i ostrożny jest aktualny przez całe życie. Faktem jest, że możesz wyrwać się z jednego
niemądrego związku - ale możesz zaraz wpaść w inny!

Biblia mówi nam, że historia Jehoszafata zakończyła się tragicznie: "Po tych wydarzeniach
Jehoszafat, król judzki, sprzymierzył się z Achazjaszem, królem izraelskim, ten zaś postępował
bezbożnie" (2Kronik 20,35). Jehoszafat uczynił znowu to samo! Wszedł w powinowactwo ze złym
Achazjaszem, tak samo, jak to uczynił z Achabem.

Tym razem Bóg wysłał proroka do Jehoszafata mówiąc: "... Ponieważ sprzymierzyłeś się z
Achazjaszem, Pan zdruzgocze twoje dzieło..." (2Kronik 20,37). Duch Boży opuścił tego prawego
niegdyś człowieka - ponieważ on nie był posłuszny!

Umiłowani, Biblia bardzo jasno mówi na temat przyjaźni: "Nie przyjaźnij się z człowiekiem popędliwym
i nie obcuj z mężem porywczym, abyś nie nabrał jego obyczajów i nie przygotował pułapki na swoją
duszę" (Przypowieści 22,24). "Ale tych, którzy zbaczają na kręte drogi, Niech Pan odrzuci wraz ze
złoczyńcami..." (Psalmów 125,5).

Podejmij dzisiaj krok. Jeśli masz bezbożnych przyjaciół w swoim zażyłym kręgu, zerwij z nimi! Bóg w
swoim miłosierdziu uwolni cię z więzów wroga, tak jak to uczynił z Jehoszafatem. Ale faktem jest, że
nigdy nie możesz stracić czujności na próby szatana, zmierzające do umieszczenia w twoim życiu
kogoś dla zniszczenia pracy Chrystusa w tobie.

Módl się: "Panie, otwórz moje oczy na wszystkich moich przyjaciół! Pomóż mi zobaczyć ich w jasnym
świetle, czy to jako dobrych, czy jako złych, jako podobających się Tobie lub nie. Niech wszystkie moje
przyjaźnie przynoszą Tobie chwałę!"