Teofil Lenartowicz

1822-1893 był poetą i rzeźbiarzem. Urodził się w Warszawie, tam ukończył tzw. szkołę
obwodową i zaczął pracę w sądownictwie. W wieku 20 lat zbliżył się do kręgów
artystycznych i od tej pory zaczyna się okres jego samokształcenia i początków
twórczości. Lenartowicz często w swoich utworach wykorzystywał motywy ludowe. Jego
wiersze odznaczają się prostotą, zwięzłością, zrozumiałością. Powtarzają się w nich
często motywy krajobrazowe, problematyka religijna i patriotyczna. Od 1848 roku czynnie
działał w organizacjach niepodległościowych. W 1851 roku musiał nawet opuścić kraj i
resztę życia spędzić na emigracji. Najbardziej znane zbiory poezji Lenartowicza to: Lirenka
, Nowa lirenka , Zachwycenie. Poeta zmarł we Florencji. Został pochowany w krypcie z
grobami zasłużonych, w kościele Paulinów na Skace w Krakowie.