14 kwietnia 2015, 18:50

Autor: Redakcja SwiatObrazu.pl
czytano: 6898 razy

Podział rodzajów obiektywów ze względu na ich zastosowanie

Zamieszczone poniżej zestawienie nie opisuje
wprawdzie wszystkich możliwych rodzajów
„szkieł” dla cyfrowych lustrzanek i aparatów
bezlusterkowych, lecz koncentruje się na tych
najbardziej użytecznych dla entuzjasty cyfrowej
fotografii, niezależnie od poziomu jego
zaawansowania. Przedstawiony poniżej podział,
choć sztywny, należy traktować ostrożnie – wielu
producentów optyki podejmuje bowiem próby
przenoszenia konstrukcji spotykanych z reguły w
jednej grupie do drugiej. Efekty tych prób bywają
różne, ale rzadko dochodzi do większego
rozpowszechnienia zjawiska. O najbardziej
znamiennych wspominamy zresztą w konkretnych
podpunktach.

Obiektywy stałoogniskowe

Obiektywy makro (o skali odwzorowania 1:2 lub większej, choć zdarzają się też rekordziści oferujący
skalę powiększenia rzędu 5:1) – odznaczają się zróżnicowanym zakresem ogniskowych i jasnością od
f/2.8 do f/3.5. Mimo iż wiele obiektywów typu zoom ma w nazwie człon "macro", to w zdecydowanej
większości przypadków nie spełniają one jednak wymogów prawdziwej optyki makrofotograficznej i
jedynie pojedyncze konstrukcje tego typu mogą się poszczycić skalą odwzorowania rzędu 1:2 (jednak
nie większą), np. Sigma 28-135 mm f/3.8-5.6 Aspherical IF Macro. Prawdziwe obiektywy makro o skali
odwzorowania 1:1 i większej to praktycznie wyłącznie modele stałoogniskowe. Mimo mniejszej jasności
obiektywy makro są bardzo lubiane przez portrecistów z uwagi na atrakcyjny zakres ogniskowych i
doskonałą jakość rejestrowanego obrazu.

Stałoogniskowy standard (optyka o ogniskowych z przedziału 35-60 mm w przeliczeniu na pole
widzenia aparatu małoobrazkowego) – przyjęło się w ten sposób nazywać konstrukcje oferujące obraz o
geometrii i perspektywie odpowiadającej w przybliżeniu sposobowi postrzegania świata przez oko
ludzkie. W grupie tej szczególnie wyróżniają się modele o ogniskowej 50 mm, które oprócz atrakcyjnej
ceny (modele f/1.8 w większości systemów są najtańszymi markowymi szkłami z napędem AF)
charakteryzują się niejednokrotnie bardzo dużą jasnością, wynoszącą nawet f/1.2.

Obiektywy portretowe (zakres ogniskowych 85–135 mm, choć wielu portrecistów wykonuje zdjęcia
tego typu również przy dłuższych ogniskowych) – szkła o jasności f/1.8 lub większej (za klasę średnią
uważa się "portretówki" o jasności f/1.4, a najdroższy sprzęt profesjonalny to konstrukcje f/1.2; w
ofertach producentów niezależnych można też spotkać ultra jasne szkła manualne o jasności f/0,9-1).
Odznaczają się bardzo wysoką jasnością optyczną, choć ich plastyka często jest dość "miękka" z uwagi
na specyficzne wymogi związane z fotografowaniem ludzkich twarzy.

Obiektywy typu rybie oko (ang. Fish-Eye) – bardzo krótkoogniskowe szkła o bardzo dużym polu
widzenia (zazwyczaj od 100 do 180 stopni, choć istnieją modele oferujące większy zakres). Ich cechą
szczególną jest charakter zniekształceń geometrycznych wykorzystywanych do rzutowania tak
rozległego obrazu na element światłoczuły, przy których zachowywane są kąty pomiędzy zbieżnymi
liniami (tzw. odwzorowanie równokątne) kosztem wykrzywienia linii. Efektem jest obraz o ewidentnie
kulistej strukturze.

Obiektywy tilt-shift (konstrukcje wyposażone w możliwość przesunięcia osi optycznej, dzięki czemu
można korygować perspektywę na zdjęciu oraz manipulować przebiegiem płaszczyzn ostrości) – dosyć
specjalistyczne "szkła" umożliwiające uzyskanie dość nietypowych efektów wizualnych. Trudne w
obsłudze, wymagające doświadczenia w użytkowaniu i pozbawione mechanizmów AF.

Obiektywy supertele (długoogniskowe teleobiektywy, których zakres ogniskowych wynosi najczęściej
od 200 do 600 mm, ale zdarzają się też konstrukcje 1200 mm i dłuższe) – bardzo duże, jasne (w tym
wypadku oznacza to zazwyczaj f/5.6, a w wypadkach szczególnych f/4 lub f/2.8) i bardzo drogie szkła
dla fotografów sportowych i przyrodniczych. Stanowią chlubę i ozdobę każdego systemu. Szczególną
odmianą supertele mogą być też obiektywy lustrzane, które można nazwać znacznie ciemniejszymi,
mniejszymi i uboższymi braćmi "supertelek", ale które w gruncie rzeczy są konstrukcjami zupełnie
innymi, popularnymi szczególnie wśród miłośników astrofotografii i oferującymi odmienną plastykę
obrazu.

Obiektywy zmiennoogniskowe (zoomy)

Obiektywy kitowe (uniwersalne obiektywy najczęściej sprzedawane w komplecie z aparatem – nazwa
pochodzi od angielskiego słowa "kit" oznaczającego zestaw) – zoomy o zakresie ogniskowych
obejmującym obszar od szerokiego kąta widzenia (najczęściej odpowiednik 24 lub 28 mm w aparacie

Podział rodzajów obiektywów ze względu na ich zastosowanie

http://www.swiatobrazu.pl/podzial-rodzajow-obiektywow-ze-wzgledu-...

1 z 2

2015-08-15 22:57

małoobrazkowym), przez szeroko pojęty standard, po ogniskowe portretowe (odp. 70-85 mm) lub tzw.
długie portretowe (odp. 120-135 mm). Jakość optyczna obiektywów kitowych może się wahać od
bardzo niskiej do przeciętnej lub w rzadkich przypadkach nawet całkiem dobrej. Prawie zawsze są to
natomiast konstrukcje o zmiennej jasności i dość przeciętnej budowie.

Szerokokątne obiektywy rektylinearne (zakres ogniskowych lokujący się najczęściej w okolicach
12-24 mm dla korpusów formatu 35 mm, 10-20 mm dla APS-C i 7-14 mm dla Mikro Cztery Trzecie) –
w odróżnieniu od obiektywów typu "rybie oko" obraz z tych konstrukcji mimo bardzo szerokiego pola
widzenia nie odznacza się zniekształceniami w kształcie kuli. Osiągnięto to poprzez zastosowanie w nich
tzw. rzutowania równoliniowego, w którym linie proste pozostają prostymi, natomiast zmieniają się kąty
widzenia. Dla przeciętnego odbiorcy obraz z obiektywu rektylinearnego wydaje się bardziej naturalny
niż Fish Eye, nawet pomimo charakterystycznego efektu "uciekania" krawędzi kadru od jego centrum.

Teleobiektywy reporterskie (zakres ogniskowych 24–70 mm i 70–200 mm lub 70-300 mm w
przeliczeniu na pole widzenia aparatu małoobrazkowego o stałej jasności wynoszącej najczęściej f/4 lub
f/2.8) – bardzo uniwersalne konstrukcje o dobrej jakości optycznej, często uszczelnione, wyposażone w
mechanizmy stabilizacji obrazu i szybki napęd AF. W rzeczywistości są to szkła rozpowszechnione nie
tylko wśród reporterów, ale też zdecydowanej większości fotografów spośród osób przedkładających
konstrukcje zmiennogniskowe nad "stałki" – o ile tylko są gotowi wyłożyć niezbędną sumę pieniędzy na
ten cel. Mniej zasobni często zadowalają się natomiast tańszymi odpowiednikami o niższej jasności,
gorszej jakości wykonania czy po prostu nie firmowymi zamiennikami (które i tak swoje kosztują, ale
jednak pozwalają zaoszczędzić sporą kwotę). Jedne z najpopularniejszych rodzajów szkieł wśród
konstrukcji używanych przez profesjonalistów.

Obiektywy typu superzoom (uniwersalne konstrukcje oferujące zazwyczaj zakres ogniskowych
28-300 dla matryc małoobrazkowych i zbliżone pole widzenia w aparatach innych formatów oraz
odznaczające się zmienną jasnością w zakresie f/3.5–5.6) – atrakcyjne konstrukcje dla mniej
wymagających fotoamatorów. Łączą w sobie dużą uniwersalność połączoną z niewielkimi gabarytami
(szczególnie w porównaniu z całą torbą wysokiej klasy szkieł kryjących ten sam zakres ogniskowych),
wygodą użytkowania i obecnością wielu nowoczesnych technologii, takich jak stabilizacja obrazu czy
szybki autofokus. Z tego powodu są szczególnie lubiane przez podróżników i turystów, którzy za cenę
rezygnacji z pewnych korzyści płynących z bardziej "wypasionego" sprzętu zyskują o wiele lepszą
mobilność. Superzoomy odznaczają się przeciętnymi parametrami optycznymi, a najtańsze odmiany
tych obiektywów potrafią oferować obraz – mówiąc delikatnie – nienajlepszy.

To tylko niewielki fragment jednej z lekcji e-kursu

"

Poznaj swój aparat i fotografuj jak profesjonalista edycja 2015

".

www.swiatobrazu.pl

Podział rodzajów obiektywów ze względu na ich zastosowanie

http://www.swiatobrazu.pl/podzial-rodzajow-obiektywow-ze-wzgledu-...

2 z 2

2015-08-15 22:57