TECHNIKA GRY BRAMKARZA

Zasady pracy nóg

•

Poruszać się i stać na palcach - Stopy powinny być przez cały czas w ruchu.
Bramkarz powinien poruszać się na placach.

•

Prostopadle do piłki - Ramiona i biodra bramkarza powinny pozostawać
prostopadle w stosunku do piłki (rys.)

•

Poruszać się za piłką - Najprościej wykonać interwencje jest wtedy, gdy piłka
znajduje się bezpośrednio przed bramkarzem; więc bramkarz powinien
przemieszczać się za piłką. Można do tego wykorzystać dwa rodzaje kroku:
- Krok dostawny - używany jest tylko na krótkie odległości. Ciało pozostaje cały
czas prostopadle do piłki, stopy nigdy nie krzyżują się. Prawa noga pozostaje po
prawej, lewa po lewej.

- Krok krzyżowy - stosowany jest w celu zabezpieczenia większego obszaru. Wygląda
to jak 'przeplatanka' jedną nogą (niepełna). Jeśli poruszamy się w prawo to lewa
noga jest z przodu i krzyżuje się z prawą a jeśli w lewo to prawa noga jest przodu i
krzyżuje się z lewą

•

Ruch do przodu - Interwencja powinna być zawsze wykonywana do przodu, w
kierunku piłki. Pozwala to szybsze złapanie piłki a także umożliwia obranie
właściwego kąta. Nie można cofać się kiedy łapiemy piłkę.

•

Szybko wstawać, mieć wolne ręce. - Interwencja, po której bramkarz leży na
murawie nie zawsze oznacza koniec akcji. Może zdarzyć się, że odbita piłka trafi
pod nogi przeciwnika. Bramkarz w takich przypadkach musi szybko poderwać się
na nogi. Tę czynność należy wykonywać bez pomocy rąk, z tego względu, iż ręce
muszą być przygotowane w każdej chwili do obrony strzału.

Pozycja 'GOTÓW'

Bramkarz powinien być ustawiony prostopadle do piłki, na
palach stóp z kolanami lekko ugiętymi. Ręce po bokach ciała
(dłonie otwarte), środek ciężkości przesunięty lekko do przodu,
gotowy

na

szybki

ruch

w

każdą

stronę.

Nawet, kiedy bramkarz jest w ruchu powinien być zbliżony do tej
pozycji, aby móc zareagować odpowiednio szybko.

Podsumowanie

dobrze

•

Stopy cały czas w ruchu

•

Prostopadle do piłki

•

Poruszać się za piłką

•

Ruch w kierunku piłki

•

Szybko wstawać, mieć wolne

ręce

•

Ustawienie najbardziej zbliżone

do pozycji 'GOTÓW'

źle

•

Brak poruszania za piłką

•

Ustawienie na piętach stóp

•

Cofanie się przy interwencjach

Pozycja 'GOTÓW'

Podstawowe zasady ustawienia

Po pierwsze - bramkarz powinien wiedzieć gdzie jest
bramka! Wydaje się to oczywiste, ale podczas gry można
stracić orientację. Kiedy akcja zaczyna zbliżać się do
bramki, należy sprawdzić gdzie znajdują się słupki.

Po drugie - bramkarz musi poruszać się po linii biegnącej
ze środka bramki do piłki (rys. 1). Środek linii określa
prawidłowe ustawienie.

Po trzecie - bramkarz tak musi się ustawić, w
wystarczającej

odległości

od

linii

bramkowej,

aby

zabezpieczyć kąt utworzony przez piłkę i obydwa słupki
(rys.2).

Kąt

oraz

umiejętności

bramkarz

określają

ustawienie w kierunku 'przód/tył'. Odległość na jaką należy
wyjść z bramki jest zależna także od wzrostu zawodnika.

Rysunek drugi nie uwzględnia wzrostu bramkarza. Oznacza
to, że w zależności od tego jak wysoki jest bramkarz,
odległość od linii bramkowej jest różna. Generalnie, chodzi
o to aby uniknąć ,,przelogowania” ale także odpowiednio
skrócić kąt oraz zabezpieczyć obydwa słupki.

Ustawienie w bramce

Bramkarz przez cały czas powinien kontrolować swoją
pozycję w bramce.

Przy ostrych kątach, kiedy piłka jest blisko linii końcowej,
kąt który bramkarz musi ochraniać jest bardzo mały więc
może stać przy bramce. Jednakże musi ustawić się po
zewnętrznej stronie najbliższego słupka.

Rysunek 3 przedstawia jak bramkarz (czerwone kropki) powinien być ustawiony w
stosunku do piłki (czarne kropki) przemieszczającej się w polu karnym. Wielkość łuku
zaznaczonego niebieską linią jest różna dla bramkarzy w zależności od umiejętności i
wzrostu natomiast generalnie kształt jest podobny.

Jeśli bramkarz jest daleko od linii bramkowej może zostać ,,przelobowany”. W takim
przypadku należy nieznacznie zmodyfikować łuk. Przód tego łuku jest bardziej płaski co
daje większą szansę obrony górnych piłek (rys. 4). Aczkolwiek dokładna pozycja jest
zależna od umiejętności a także wzrostu bramkarza. Niżsi, słabiej wyszkoleni
bramkarze powinni lepiej się czuć bliżej linii bramkowej.

Rys.1 Ustawienie na

środku linii

Rys.2 Zabezpieczenie kąta

Rys.3 Łuk bramkarza

Rys.4 Zmodyfikowany łuk

Bramkarz powinien traktować ten łuk jako wskazówkę gdzie powinien być ustawiony,
gdy piłka jest w ruchu. Każdy powinien to ustawienie dostosować do własnych
umiejętności i warunków fizycznych. Nie należy jednak przesadzać z przestrzeganiem
zasady łuku. Przy szybkim ruchu piłki należy ściąć łuk kiedy to konieczne aby zająć
właściwą pozycję.

Podsumowanie

dobrze

•

Bramkarz wie gdzie znajdują się

słupki

•

Ustawienie na linii pomiędzy

piłką a środkiem bramki

•

Dostateczne wyjście z bramki w

celu zabezpieczenia kąta

•

Świadomość możliwości

,,przelogowania” kiedy bramkarz
jest wysunięty

•

Przy ostrych kątach ustawienie

na zewnątrz słupka

źle

•

Zbyt rzadkie kontrolowanie

pozycji względem bramki

•

Płaskie ustawienie na linii

bramkowej

•

Ustawienie w bramce przy

ostrych kątach

CHWYT BRAMKARZA

Bramkarz posiada przewagę nad zawodnikami z pola ponieważ tylko on może używać
rąk do kontrolowania piłki. Technika chwytu jest drugą po Pracy nóg podstawą dobrej
interwencji bramkarskiej.

Pierwszą ważną zasadą przy chwycie jest to aby ręce zawsze były pierwsze
wyciągane do piłki. Przypadkowa obrona nogami jest oczywiście dobra ale nie zastąpi
rąk.
Drugą rzeczą jest to aby bramkarz miał 'miękkie' ręce. Oznacza to, że przy
wykonywaniu chwytu musi całym ciałem amortyzować strzał (czyli rękoma, plecami,
nogami). Kiedy piłka wpada w dłonie łokcie powinny być delikatnie ugięte. Następnie
kiedy wykonywany jest chwyt łokcie powinny się ugiąć w ten sposób aby ramiona
absorbowały siłę strzału. Można także delikatnie odchylić się do tyłu w pasie co też
pomoże zamortyzować strzał. Chwyt powinien być cichy i miękki. Jeśli słychać dość
wyraźny dźwięk wtedy interwencja nie jest zbyt dobra. Należy pamiętać także o tym, iż
nie wolno cofać się przy wykonywaniu chwytu - ruch jest tylko do przodu, na piłkę.

Technika chwytu 'W'

Technika chwytu 'W' jest używana w celu złapania piłki na wysokości
pasa i wyżej. Ręce muszą być ułożone w ten sposób aby kciuk z
palcami tworzył literę W. Nie należy łapać piłki w ten sposób, że dłonie
są po bokach a kciuki nie zabezpieczają piłki. Taki chwyt najczęściej
kończy się wpuszczoną bramką.
W pewnym stopniu technika chwytu może być różnorodna. Dla
młodszych bramkarzy lub dla tych którzy mają mniejsze ręce
nadgarstki powinny być bardziej zbliżone do siebie, kciuki natomiast
powinny być ułożone prawie równolegle do siebie. Bardziej
doświadczeni bramkarze, którzy posiadają większą siłę rąk mogą przesunąć nadgarstki
bardziej do zewnątrz co pozwoli zwiększyć kontrolę nad piłką.

Przy wysokich piłkach technika chwytu jest taka sama. Jednakże bramkarz musi
poczynić dodatkowe kroki aby upewnić się, że uda mu się czysto złapać piłkę:

• Należy tak wyskakiwać aby złapać piłkę w najwyższym możliwym punkcie.

Bramkarz nie może czekać na piłkę aż ta sama spadnie w jego ręce. Musi łapać
ją ponad głowami innych zawodników. Jeśli bramkarz tego nie wykona piłkarze
przeciwnej drużyny mogą uprzedzić go głową i wbić piłkę do bramki.

• Należy także pamiętać o tym aby zawsze przy takich interwencjach podnosić

kolano. Zwiększa to siłę wyskoku a także zabezpiecza przed szarżującymi
zawodnikami którzy mogliby spowodować jakiś uraz. Nie należy jednak używać
kolana jeśli mogłoby to spowodować kontuzje atakującego zawodnika. Kolano,
po pierwsze służy do zwiększenia siły wyskoku, po drugie zabezpiecza przed
kolizjami z wbiegającymi zawodnikami.

Odwrócony chwyt
Odwrócony chwyt wykorzystywany jest do łapania piłek lecących poniżej pasa. Ręce
powinny być wyciągnięte w dół, za piłką to znaczy że piłka powinna 'tak jakby' wpadać
w rękawice.

Chwyt "W"

Chwyt toczącej się piłki (lub leżącej na ziemi)
Jest kilka technik łapania takiej piłki. Dla wszystkich z nich ręce powinny być
wyciągnięte do dołu, koniuszki palców powinny delikatnie dotykać murawy aby zapewnić
udaną interwencję.

• Chwyt z prostymi nogami - bramkarz powinien być zgięty w pasie, kolana

delikatnie ugięte, stopy za piłką. Po złapaniu, piłka powinna być przyciśnięta do
klatki piersiowej. Tę technikę chwytu można wykorzystywać tylko wtedy gdy nie
ma

nacisku

ze

strony

innych

zawodników.

Młodzi a także mniej elastyczni/gibcy bramkarze mający trudności z dotknięciem
ziemi przy zgięciu w pasie powinni raczej stosować chwyt z ugiętym kolanem

• Chwyt z ugiętym kolanem - bramkarz powinien ustawić się tak aby jedna stopa

była minimalnie wysunięta do tyłu. Bramkarz zgina się w pasie a także ugina
kolana; jedna stopa powinna być obok piłki natomiast druga z tyłu za piłką; po
chwycie piłka powinna być natychmiast przyciśnięta do klatki piersiowej. Stopy
powinny być tak ustawione aby zabezpieczały w razie wymknięcia się piłki z rąk.

• Chwyt w ruchu - podobny jest do chwytu z ugiętymi kolanami ale używany jest

wtedy gdy bramkarz biegnie w kierunku toczącej się piłki. Jedna stopa powinna
być z boku piłki natomiast druga za piłką. W momencie gdy bramkarz jest blisko
piłki powinien schylić się złapać piłkę a następnie kontynuować bieg z piłką.

• Chwyt z klęknięciem - chwyt ten używany jest tylko przy niskich, mocnych

strzałach. Umożliwia on większe zabezpieczenie bramki z tego względu, iż nogi
bramkarza tworzą zaporę. Obydwa kolana powinny być ugięte. Jedno z nich
(prawie na ziemi) powinno być blisko pięty drugiej nogi. Kolano nie powinno
raczej dotykać murawy z tego powodu, iż utrudnia to ewentualną korektę
pozycji. Ważne jest aby szczelina między piętą a kolanem była mniejsza od piłki
co uniemożliwi utratę bramki.

Zabezpieczanie piłki po chwycie

Pozycję zabezpieczającą piłkę przedstawia zdjęcie po prawej.
Obydwa przedramiona powinny być ułożone prostopadle do siebie,
natomiast dłonie zgięte tak aby zabezpieczały piłkę z góry. W tej
pozycji nie możliwe jest wytrącenie piłki z rąk bramkarza.
Bramkarz nie powinien zbyt wcześnie próbować zabezpieczyć piłki.
Jeśli nie wykona jeszcze pewnego chwytu a będzie chciał już
przycisnąć piłkę do klatki piersiowej, może ją zgubić. A to najczęściej
kończy się stratą bramki. Nie należy śpieszyć się - najpierw trzeba
wykonać pewny, czysty chwyt a dopiero po tym można przycisnąć piłkę do piersi.

Nie zawsze jest konieczne zabezpieczanie piłki w ten sposób. Jeśli nie ma w pobliżu
zawodników przeciwnika wystarczy pewny, czysty chwyt

Zabezpieczenie

piłki

Podsumowanie

dobrze

•

Ręce zawsze pierwsze do piłki

•

Miękko, cicho, ręce amortyzują

strzał

•

Dobra technika chwytu W

•

Wysokie piłki łapane w

najwyższym możliwym punkcie

•

Chwyty z ziemi: koniuszki

palców blisko murawy, ugięte
kolana, zgięty w pasie

•

Zabezpieczanie piłki po chwycie

(tylko wtedy gdy jest konieczne)

źle

•

Ręce po bokach piłki

•

Wyczekiwanie przy wysokich

piłkach

•

Nogi zbyt szeroko, nie

zabezpieczają piłki

•

Próba zabezpieczenia piłki przed

dobrym chwytem

•

Kolana cały czas na ziemi

RZUTY

Rzut jest najbardziej spektakularną interwencją jaką dysponuje bramkarz. Rzut
powinien być wykorzystywany tylko w ostateczności - dobra praca nóg i ustawienie
eliminują

konieczność

rzucenia

się.

Jednak należy wystrzegać się rzutów przy prostych piłkach, które można złapać stojąc,
ponieważ na pierwszym miejscu powinno być bezpieczeństwo.

Podstawowe zasady rzutu

Wiele podstawowych zasad z Pracy Nóg i Chwytu jest wykorzystywane w rzutach:
prostopadle do piłki, ruch to przodu na piłkę, używać rąk do złapania piłki. Dla rzutów
są one nieznacznie rozbudowane.

• Używanie pracy nóg w celu zajęcia dogodnej pozycji

do rzutu - mały krok dostawny bądź rzadziej krok
krzyżowy należy wykorzystać w celu zajęcia właściwej
pozycji do rzutu.

• Ruch do przodu - pierwszym krokiem do rzutu powinno być ustawienie do piłki

o kącie około 30 stopni. Daje to bramkarzowi szanse na skuteczną interwencje.
Jednym z największych problemów są rzuty do tyłu - środek ciężkości jest na
piętach, bramkarz wyciąga się do piłki i bardzo często odbija piłkę do siatki.

• Nisko i rzut na piłkę - wybicie powinno być z nogi która znajduje się bliżej piłki,

z niskiej pozycji

• Prostopadle do piłki - kiedy bramkarz jest w powietrzu jego ciało powinno być

prostopadle do piłki. Daje to między innymi lepszą pozycję do chwytu piłki,
większa część ciała jest za piłką, a także możliwość lądowania. Należy przy tym
uważać aby nie lądować twarzą do dołu, na brzuchu - jest to niedopuszczalne.
Trzeba także uważać na to aby nie wylądować na piłce ponieważ może
spowodować to kontuzję.

• Chwyt piłki, amortyzacja upadku - wielu młodych bramkarzy boi się upadku i

nie łapie piłki. Należy zawsze wykonywać chwyt jako pierwszy. Jeśli bramkarz
ma dobrą technikę to lądowanie na pewno będzie to mniej bolało. Można także
po złapaniu piłki wykorzystać ją do amortyzacji upadku.

Kołyska

'Kołyska' jest używana wtedy gdy piłka jest dość blisko bramkarza ale na tyle daleko,
że uniemożliwia chwyt stojąc. Generalnie chodzi o to aby przesunąć całe ciało za piłkę i
wykonać chwyt.
Kolejność ruchów jest następująca:

•

Użyj Pracy nóg aby jak najszybciej zająć właściwą pozycję

•

Krok do boku aby zachować odpowiedni kąt

•

Wykorzystaj bliższą nogę do wybicia

•

Dwoma rękoma wykonaj właściwy chwyt piłki - technika 'W'

•

Padnij delikatnie na ziemię, kładąc najpierw piłkę na ziemi w celu amortyzacji, a
następnie upadnij na biodro i ramię

Rzut rozszerzony (w powietrzu)

Do strzałów z dalszej odległości bramkarz musi rozszerzyć rzut i w powietrzu musi być
na tym samym poziomie jak lecąca piłka. Cała zasada polega na tym aby ciało było z
tyłu

za

piłką

a

także

żeby

wykonać

prawidłowy

chwyt.

Technika ta jest podobna do 'kołyski' z tym wyjątkiem, że bramkarz musi wygenerować
więcej energii aby wybić swoje ciało w dwóch kierunkach poziomym i pionowym w celu
złapania piłki. Dodatkowo lądowanie jest trudniejsze z tego względu, iż bramkarz spada
z większej wysokości.

Kolejność ruchów:

•

Użyj Pracy nóg aby jak najszybciej zająć właściwą pozycję

•

Krok do boku aby zachować odpowiedni kąt

•

Rzuć się, jeśli to konieczne także w górę, wybij się z nogi która znajduje się bliżej
piłki, wystartuj z niskiej pozycji na maksymalną wysokość i odległość - celem tego
jest aby ciało znajdowało się na tej samej wysokości co piłka. Przy niższych
strzałach wyskok do góry nie jest potrzebny ponieważ rzut wygląda wtedy jak
'tęcza' - wystarczy tylko poziomo

•

Kolano drugiej nogi przyciągnij do ciała aby wygenerować lepsze przyspieszenie

•

Wykonaj chwyt wykorzystując technikę 'W'

•

Wykorzystaj piłkę do amortyzacji a następnie wyląduj na boku (biodro i ramię)

Technika rzutu ma zadanie umieścić bramkarza na pozycji umożliwiającej dobry chwyt.
Kiedy rzut jest wykonany poprawnie ciało powinno być mniej więcej w takiej pozycji jak
przy wykonywaniu chwytu stojąc. Oczywiście jest to trudne dla młodych bramkarzy aby
uzyskać jak najlepszą odległość i wysokość (jeśli rozwiną tą technikę wcześnie,
odległość i wysokość przyjdzie z wiekiem).

Wybicie z bliższej nogi i dodawanie energii z drugiej, często nazywane jest 'Power
Step'. Wielu młodych bramkarzy ma nie wystarczającą siłę odbicia. Wystarczy, że
dopracują technikę a siła przyjdzie z czasem.

Jeśli bramkarz nie będzie w stanie złapać piłki i tylko ją sparuje musi jak najszybciej
poderwać się na nogi i być gotowy do ponownej interwencji. Najlepiej jeśli podniósłby
się bez pomocy rąk, ponieważ zanim to zrobi może być zmuszony do ponownej obrony.

Podsumowanie

dobrze

•

Dobra praca nóg w celu zajęcia

dobrej pozycji

•

Prostopadle do strzelającego

•

Chwyt piłki jako pierwszy

•

Wybicie z bliższej nogi,

dodatkowa energia z drugiej nogi

•

Lądowanie na boku (biodro i

ramię)

•

Wstawanie bez użycia rąk

źle

•

Rzut do tyłu

•

Słaby 'Power step'

•

Lądowanie na brzuchu lub

plecach

PIĄSTKOWANIE

Jest kilka okazji w których bramkarz nie jest w stanie złapać piłkę. Niekiedy musi
sparować piłkę nad poprzeczką lub obok słupka. Przy ,,dośrodkowaniach” zdarzają się
sytuacje, w których należy wypiąstkować piłkę z pola karnego ponieważ chwyt jest
niemożliwy.

Parowanie piłki

Niekiedy zdarza się, że piłka jest zbyt daleko aby ją złapać, ale na tyle blisko, iż można
końcówkami

palców

skierować

ją

poza

bramkę.

Do sparowania piłki poza bramkę powinna by używania otwarta dłoń - nie pięść.
Wyprostowane palce zawsze mają kilka centymetrów więcej niż pięść.

Parowanie wysokich piłek
Chodzi o takie piłki które zmierzają pod poprzeczkę i należy przenieść je ponad nią.
Poniżej przedstawiłem kilka podstawowych zasad:

•

Należy szybko zdecydować w którą stronę zmierza piłka. Jeśli centralnie w
kierunku bramkarza należy wybrać stronę w którą lepiej mu się broni.

•

Jeśli golkiper lepiej broni piłki z prawej strony odwraca się w prawo a jeśli w lewo
to w lewo.

•

Aby jak najszybciej cofnąć się do bramki należy użyć kroku krzyżowego.

•

Należy wybić się do góry ('Power Step'), delikatnie do tyłu - jest jedyna
interwencja, którą bramkarz wykonuje do tyłu!!!. Bramkarz powinien tak
wymierzyć aby wybić piłkę w jak najwyższej pozycji - należy przenieść piłkę ponad
poprzeczką.

•

Przy tej interwencji należy użyć przeciwnej ręki. Np. Jeśli bramkarz rzuca się w
lewo powinien użyć prawej ręki.

•

W celu sparowania piłki nad poprzeczkę należy użyć otwartej dłoni. Piłka ma
pewną prędkość, więc wystarczy ją tylko dotknąć dłonią i powinna ominąć
bramkę.

Parowanie piłek obok słupka

Technika parowania piłek obok słupka na rzut rożny jest bardzo podobna do
rozszerzonego rzutu (w powietrzu) z tą różnicą, że w tej interwencji używana jest tylko
jedna ręka - ta która znajduje się bliżej piłki. Dla niższych piłek będzie ta dłoń która
znajduje się niżej. Natomiast dla piłek, które znajdują się wyżej wykorzystuje się tą
rękę która jest na górze bramkarza kiedy jest on w pozycji horyzontalnej - czyli
podczas

strzału

w

lewo

będzie

to

prawa

ręka.

Poniżej znajduje się kilka zasad którymi można kierować się przy próbie sparowania
piłki na rzut rożny:

•

Należy użyć pracy nóg aby zająć właściwą pozycję.

•

Bramkarz powinien wybić się z jak największą siłą - używając techniki rzutu
rozszerzonego.

•

Piłkę należy sparować całą dłonią tej ręki, która jest bliżej piłki.

Tej interwencji nie można wykonywać cofają się do bramki ponieważ najczęściej kończy
się to wyjmowaniem piłki z siatki.

Piąstkowanie piłki

Piąstkowanie używane jest przy dośrodkowaniach w pole karne, których bramkarz nie
może wyłapać - bardzo często gdy jest duża liczba zawodników. Jeśli bramkarz ma
wątpliwości czy będzie w stanie złapać piłkę wtedy może ją wypiąstkować poza pole
karne. Jednak należy pamiętać, że piąstkowanie powinno być wykorzystywane tylko
przy dośrodkowaniach a nie strzałach na bramkę.

Trzy zasady, którymi należy się kierować przy piąstkowaniu:

•

Szerokość - piłkę należy kierować w kierunku linii bocznej - jak
najdalej od środka placu gry.

•

Dystans - piłkę należy wybijać najdalej jak to możliwe

•

Wysokość - piłkę należy wybijać ponad głowami atakujących
zawodników - jak najwyżej to możliwe.

Właściwe ułożenie dłoni przy piąstkowaniu daje lepszą kontrolę nad piłką a także może
uchronić przed kontuzją. Dłoń powinna być złożona w pięść, gdzie cztery palce tworzą
płaską powierzchnię a kciuk powinien być dociśnięty do nich. Należy jednak pamiętać o
tym aby kciuka nie wkładać do środka pięści!

Piąstkowanie może być wykonywane przy użyciu jednej bądź dwóch rąk. Zależne jest
to od kierunku, w którym chcemy wypiąstkować piłkę. Jeśli bramkarz chce wybić piłkę
w kierunku, z którego ona przyleciała musi wykorzystać do tego dwie ręce. Natomiast,
jeśli tylko przedłużyć dośrodkowanie wystarczy do tego tylko jedna.

Piąstkowanie oburącz polega na tym, aby z dwóch pięści stworzyć możliwie największą
powierzchnię. Ręce powinny być ułożone blisko siebie, łokcie po bokach ciała -
następnie należy wykonać gwałtowny ruch w kierunku piłki. Słabe piąstkowanie
najczęściej spowodowane jest tym, że ręce są wyprostowane i piłka tylko się od nich
odbija.

Podsumowanie [parowanie]

dobrze

•

Użycie kroku krzyżowego

•

Użycie przeciwnej ręki (górnej

dla piłek wysokich, dolnej dla
niskich)

•

Użycie otwartej dłoni i palców

do przeprowadzenia piłki obok
słupka, nad poprzeczką

źle

•

Sparowanie piłki obok słupka z

wykorzystaniem pięści

•

Cofanie się na piętach przy

piłkach ponad głową

•

Odwracanie dłoni i przepychanie

piłki do tyłu

Podsumowanie [piąstkowanie]

dobrze

•

Używanie tylko do

dośrodkowań, których nie można
złapać

•

Należy starać się wykorzystać

zasady: szerokość, dystans,
wysokość

•

Dwie ręce - aby skierować piłkę

w przeciwną stronę, jedna - aby
kontynuować lot

źle

•

Palce nie tworzą płaskiej

powierzchni do piąstkowania

•

Kciuk w środku pięści

•

Piąstkowanie wyciągniętą

wcześniej ręką

WZNAWIANIE GRY

Bramkarz jest ostatnią linią obrony, ale może być także pierwszą linią ataku.
Oczywiście nie chodzi tu o drybling i przejście całego boiska, a o szybkie i efektywne
wznowienie

gry.

Po wykonanej interwencji bramkarz musi szybko rozejrzeć się i sprawdzić, jakie ma
możliwości wznowienia gry. Może odbyć się to na dwa sposoby: ręką (wyrzut) lub nogą
(wykop).

Wykop

Bramkarz może po prostu rzucić piłkę na murawę i wybić ją w pole, w szczególności
wtedy, gdy ma silne uderzenie. Jeśli potrzeba większych dystansów stosuje się 'wykop
z ręki'.

- Wykop (z ręki)

Stosowany jest wtedy, gdy istnieje potrzeba wybicia piłki na duży
dystans.

Rozpoczynamy z piłką w obu rękach. Może być wygodniej wypuszczać
piłkę z jednej ręki niż z dwóch. Wtedy, powinna być użyta ręka z tej
samej strony ciała co noga, którą kopiemy. Bierzemy krótki rozbieg (2-
3 kroki) z niewielkim kątem do kierunku wykopu. Stopa na której się
podpieramy powinna być skierowana do miejsca, w które chcemy
wybić piłkę. Wypuszczamy piłkę z rąk (nie podrzucamy do góry!) i
kopiemy, następnie lądujemy na wykopującą nogę. Noga, którą
wykopujemy powinna być prosta, na linii do celu i nie powinna
zataczać łuku wokół ciała.

- Wykop z odbiciem(z ręki)

Wykop ten polega na tym, że piłka przed kontaktem ze stopą odbija się jeszcze od
ziemi. Oferuje on niższą trajektorię lotu a także lepszą kontrolę nad piłką w czasie
wiatru oraz łatwiejszy odbiór przez zawodników z pola. Jednak dystans podczas tego
wykopu jest krótszy. Technika jest bardzo podobna jak przy poprzednim wybiciu z tym
wyjątkiem, że stopa uderza w piłkę zaraz po tym gdy futbolówka odbije się od murawy.

Wyczucie jest bardzo ważne przy wybiciach piłki (należy trafić w piłkę w odpowiednim
momencie: nie za wcześnie ale też nie za późno). Chodzi przecież o to aby celnie i
daleko podać piłkę. Dlatego też można to osiągnąć tylko poprzez trening.

Wykop

Wyrzut

Wyrzuty piłki są najczęściej krótsze od wykopów ale bardziej celne.
Szybki wyrzut dokładnie do nogi zawodnika jest bezpieczniejszy od
wybicia

piłki

nogą.

Najlepiej jeśli piłka spada przed zawodnikiem dając mu czas na
spokojne przyjęcie jej.

- Wyrzut po ziemi

Jest wykorzystywany na krótkich odległościach. Umożliwia dokładne podanie i
łatwiejszy odbiór przez kolegów z drużyny. Kontrola nad piłką odbywa się poprzez dłoń,
przedramię i zgięty nadgarstek. Przy tym wyrzucie końcówki palców powinny delikatnie
dotknąć trawy. Aby to zrobić kolana muszą być zgięte a biodra wystarczająco nisko
murawy.
Nie należy wyrzucać piłki w ten sposób aby ta kozłowała - przejście powinno być
płynne.

- Wyrzut półgórny

Rzut ten przypomina rzut oszczepem. Dłoń powinna być obok głowy, rzut wykonujemy
do

przodu

robiąc

przy

tym

krok.

Delikatne podkręcenie piłki do dołu ułatwia odbiór zawodnikom z drużyny.
Przy wyrzucie koniuszki palców powinny być delikatnie przesunięte ku górze piłki co
nadaje piłce odpowiednią trajektorię - do dołu.

- Wyrzut boczny

Rzut boczny jest wyrzutem pomiędzy 'półgórnym' a 'nad głową'. Ręka jest delikatnie
wyciągnięta do tyłu za bramkarzem, piłka na wysokości ramienia - jest wypychana do
przodu. Przy tym rzucie dłoń także powinna być przesunięta ku górze piłki ponieważ
ułatwia to skierowanie jej futbolówki do murawy.

- Wyrzut nad głową

W tym wyrzucie dystans jest największy natomiast najmniejsza celność. Ta technika
jest dobra dla młodych bramkarzy ponieważ często bywa tak, że rzucają oni piłkę na
taką odległość na jaką kopią. Kontrola nad piłką odbywa się poprzez dłoń i przedramię
ze zgiętym nadgarstkiem. Ręka jest wyprostowana, z tyłu bramkarza. Golkiper robi
krok i ręką zatacza koło ponad głową, wypuszcza piłkę w kierunku celu. Koniuszki
palców nadają piłce odpowiednią rotację.

Wyrzut

Podsumowanie [wykop]

dobrze

•

Trzymanie piłki w dwóch rękach

•

Delikatny kąt

•

Noga podpierająca skierowana

do celu

•

Wypuszczenie piłki

•

Wykop prosto do celu

źle

•

Zły rozbieg - za krótki/długi

•

Podrzucanie piłki do góry

•

Noga podpierająca nie

skierowana do miejsca wykopu

•

Noga wykopująca robiąca ruch

wokół ciała

Podsumowanie [wyrzut]

dobrze

•

Rzut po ziemi - największa

celność, najkrótszy dystans

•

Rzut półgórny - średnia celność

i dystans

•

Rzut półgórny rozpoczyna się

obok głowy

•

Rzut boczny - średnia celność i

dystans

•

Rzut nad głową - słaba celność,

duży dystans

•

Nadawanie piłce odpowiedniej

rotacji

•

Niska trajektoria lotu i

zetknięcie z murawą przed
odbierającym piłkę

źle

•

Wyrzucanie piłki z ręki a nie

płynne przejście

•

Wykrok nogą z tej samej strony

z której toczymy piłkę (po ziemi)

•

Wysokie rzuty, łukiem trudne

do przyjęcia

•

Rzut półgórny nie rozpoczynany

obok głowy

•

Nie zabezpieczenie piłki poprzez

przedramię i dłoń przy rzucie nad
głową

•

Nie usztywniony łokieć, ręka

zgięta przy rzucie nad głową.

•

Zły punkt wypuszczenia piłki

przy rzucie nad głową