Kto ma dłuższy język

Po le ca my dziec ku jak naj da lej wy su nąć ję zyk z bu zi na bro dę. Je że li
w zajęciach bierze udział dwoje lub więcej dzieci, możemy urządzić
konkurs – kto dotknie językiem dalszego miejsca na brodzie (ma dłuższy
język, potrafi dalej się oblizać itp.). Istotne jest, aby w czasie
wykonywania ćwiczenia szczęka dziecka opuszczona była jak najniżej.

Oblizywanie buzi

Po le ca my dziec ku ob li zać ję zy kiem war gi: naj pierw dol ną (od ką ci ka
do ką ci ka), na stęp nie gór ną, na koń cu dol ną i gór ną ru chem okręż nym.
Pil nu je my ni skie go opusz cze nia szczę ki (szcze gól nie w cza sie ob li zy wa -
nia war gi gór nej).

Ko ły sa nie ję zy ka

Po le ca my dziec ku prze su nąć za ostrzo ny ję zyk z jed ne go
ką ci ka ust w dru gi, w ta ki spo sób, aby nie do ty ka ło warg
(ani gór

nej, ani dol

nej). Ćwi

cze nie wy

ko nu je my

przy opusz czo nej szczę ce.

Win da

Pro si my dziec ko, aby – przy mak sy mal nie opusz czo nej
szczę ce – wy

su nę ło czu

bek ję

zy ka na dol

ną war

gę,

po czym pod nio sło go tak, aby do tknąć war gi gór nej.
Pil nu je my, aby pod czas pod no sze nia ję zy ka do gó ry, ja -
ma ust na po zo sta ła sze ro ko otwar ta. Ćwi cze nie mo że -
my utrud nić i uatrak cyj nić, usta la jąc z dziec kiem, na któ re pię tro win da ma wje chać.
Kie dy dziec ko ćwi czy, my li czy my ko lej ne, mi ja ne przez „win dę” „pię tra” (wy mu sza to
wol niej sze i sta ran niej sze wy ko na nie ćwi cze nia).

Ćwiczenia

2

WP112008

I 2

Terapia pedagogiczna uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się