©Kancelaria Sejmu

s. 1/53

2013-09-24

USTAWA

z dnia 4 lutego 1994 r.

o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Rozdział 1

Przedmiot prawa autorskiego

Art. 1.

1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o in-

dywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od war-

tości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (lite-
rackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputero-
we);

2) plastyczne;

3) fotograficzne;

4) lutnicze;
5) wzornictwa przemysłowego;
6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspól-

not Europejskich:

1) dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów kompute-

rowych (Dz. Urz. WE L 122 z 17.05.1991),

2) dyrektywy

92/100/WE z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz nie-

których praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (Dz. Urz. WE
L 346 z 27.11.1992),

3) dyrektywy 93/83/WE z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad doty-

czących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu sate-

litarnego oraz retransmisji drogą kablową (Dz. Urz. WE L 248 z 06.10.1993),

4) dyrektywy 93/98/WE z dnia 29 października 1993 r. w sprawie harmonizacji czasu ochrony pra-

wa autorskiego i niektórych praw pokrewnych (Dz. Urz. WE L 290 z 24.11.1993),

5) dyrektywy 96/9/WE z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych (Dz. Urz.

WE L 77 z 27.03.1996).

Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie – z

dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej – dotyczą ogłosze-

nia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.

Opracowano na pod-
stawie: t.j. Dz. U. z
2006 r. Nr 90, poz.
631, Nr 94, poz. 658,
Nr 121, poz. 843, z
2007 r. Nr 99, poz.
662, Nr 181, poz.
1293, z 2009 r. Nr
157, poz. 1241, z 2010
r. Nr 152, poz. 1016.

©Kancelaria Sejmu

s. 2/53

2013-09-24

7) muzyczne i słowno-muzyczne;
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9) audiowizualne (w tym filmowe).

. Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną

odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matema-
tyczne.

3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał

postać nieukończoną.

4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalno-

ści.

Art. 2.

1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja,

jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pier-
wotnego.

2. Rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu

pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu

pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu ze-
zwolenie twó

rcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania.

3. Twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie, jeżeli w ciągu pięciu lat od

jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione. Wypłacone twórcy
wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.

4. Za opr

acowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji cudzym

utworem.

5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotne-

go.

Art. 3.

Zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem
praw

a autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w

nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do
wykorzystanych utworów.

Art. 4.

Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:

1) akty normatywne

lub ich urzędowe projekty;

2) urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole;
3) opublikowane opisy patentowe lub ochronne;

4) proste informacje prasowe.

Art. 5.

Przepisy ustawy stosuje się do utworów:

1) których twórca lub współtwórca jest obywatelem polskim lub

©Kancelaria Sejmu

s. 3/53

2013-09-24

) których twórca jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej,

lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub

2) które zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej albo równocześnie na tym terytorium i za granicą, lub

3) które zostały opublikowane po raz pierwszy w języku polskim, lub
4) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w

jakim ich ochrona wynika z tych umów.

Art. 6.

1. W rozumieniu ustawy:

1) utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został

zwielokrotniony i którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie;

2) opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na teryto-

rium Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą w okresie trzydziestu dni od jego
pierwszej publikacji;

3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zez

woleniem twórcy został

w jakikolwiek sposób udostępniony publicznie;

4) nadawaniem

utworu jest jego rozpowszechnianie drogą emisji radiowej lub

telewizyjnej, prowadzonej w sposób bezprzewodowy (naziemny lub satelitar-
ny) lub w sposób przewodowy;

5) reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż

pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu
organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego
przekazywania tego programu do powszechnego odbioru;

6) wprowadzeniem utworu do obrotu jest publiczne udostępnienie jego orygina-

łu albo egzemplarzy drogą przeniesienia ich własności dokonanego przez

uprawnionego lub za jego zgodą;

7) najmem egzemplarzy utworu jest ich przekazanie do ograniczonego czasowo

korzystania w celu bezpośredniego lub pośredniego uzyskania korzyści ma-

jątkowej;

) użyczeniem egzemplarzy utworu jest ich przekazanie do ograniczonego cza-

sowo korzystania, niemające na celu bezpośredniego lub pośredniego uzy-

skania korzyści majątkowej;

odtworzeniem utworu jest jego udostępnienie bądź przy pomocy nośników

dźwięku, obrazu lub dźwięku i obrazu, na których utwór został zapisany, bądź

przy pomocy urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewi-
zyjnego, w którym utwór jest nadawany;

10) technicznymi zabezpieczeniami są wszelkie technologie, urządzenia lub ich

ele

menty, których przeznaczeniem jest zapobieganie działaniom lub ograni-

czenie działań umożliwiających korzystanie z utworów lub artystycznych

wykonań z naruszeniem prawa;

11) skutecznymi technicznymi zabezpieczeniami są techniczne zabezpieczenia

umożliwiające podmiotom uprawnionym kontrolę nad korzystaniem z chro-
nionego utworu lub artystycznego wykonania poprzez zastosowanie kodu do-

©Kancelaria Sejmu

s. 4/53

2013-09-24

stępu lub mechanizmu zabezpieczenia, w szczególności szyfrowania, zakłó-

cania lub każdej innej transformacji utworu lub artystycznego wykonania lub

mechanizmu kontroli zwielokrotniania, które spełniają cel ochronny;

12) informacjami na temat zarządzania prawami są informacje identyfikujące

utwór, twórcę, podmiot praw autorskich lub informacje o warunkach eksploa-
tacji utworu, o ile zo

stały one dołączone do egzemplarza utworu lub są prze-

kazywane w związku z jego rozpowszechnianiem, w tym kody identyfikacyj-
ne.

2. Ilekroć w ustawie jest mowa o równowartości danej kwoty wyrażonej w euro,

należy przez to rozumieć jej równowartość wyrażoną w walucie polskiej, usta-

loną przy zastosowaniu średniego kursu euro, lub jej równowartość wyrażoną w

innej walucie, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu euro oraz średniego

kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzają-
cym

dokonanie czynności.

Art. 6

Rozpowszechnianiem utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, drogą

emisji radiowej lub telewizyjnej, prowadzonej w sposób satelitarny jest jego

rozpowszechnianie poprzez wprowadzenie przez organizację radiową lub tele-

wizyjną i na jej odpowiedzialność, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do

drogi przekazu prowadzącej do satelity i z powrotem na Ziemię.

2. Jeżeli rozpowszechnianie utworu drogą emisji radiowej lub telewizyjnej prowa-

dzonej w sposób satelitarny ma

miejsce w państwie niebędącym członkiem Unii

Europejskiej, które nie zapewnia poziomu ochrony określonego w rozdziale II
dyrektywy Rady Nr 93/83/EWG z dnia 27

września 1993 r. w sprawie koordy-

nacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych

stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą

kablową (Dz.Urz. WE L 248 z 6.10.1993, str. 15; Dz.Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 17, t. 1, str. 134) oraz gdy:

sygnał przekazujący utwór jest przesyłany do satelity za pośrednictwem

ziemskiej stacji nadawczej znajdującej się na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej, uważa się, że utwór został rozpowszechniony na terytorium Rze-
czypospolitej Polskiej przez operatora tej stacji;

sygnał przekazujący utwór jest przesyłany do satelity za pośrednictwem

ziemskiej stacji nadawczej znajdującej się na terytorium państwa niebędą-

cego członkiem Unii Europejskiej, a rozpowszechnianie utworu odbywa się

na zlecenie organizacji radiowej lub telewizyjnej mającej siedzibę w jednym

z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz główne przedsiębiorstwo na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uważa się, że utwór został rozpo-

wszechniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tę organizację.

W przypadku gdy sygnał przekazujący utwór jest kodowany w sposób uniemoż-

liwiający jego powszechny i nieograniczony odbiór, jest to rozpowszechnianie,

w rozumieniu ust. 1, pod warunkiem równoczesnego udostępnienia przez orga-

nizację radiową lub telewizyjną, lub za jej zgodą, środków do odbioru tego sy-

gnału.

Satelitą jest sztuczny satelita Ziemi działający w pasmach częstotliwości, które

na mocy przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne

©Kancelaria Sejmu

s. 5/53

2013-09-24

(Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z

późn. zm.

) są przeznaczone dla celów emisji sy-

ałów przeznaczonych do publicznego odbioru lub dla zamkniętej komunikacji

pomiędzy dwoma punktami, przy czym odbiór sygnałów w obu tych przypad-

kach musi odbywać się w porównywalnych warunkach.

Art. 7.

Jeżeli umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, przewi-

dują dalej idącą ochronę, niż to wynika z ustawy, do nieopublikowanych utworów
obywateli polskich albo do utworów opublikowanych po raz pierwszy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub równocześnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

albo opublikowanych po raz pierwszy w języku polskim – stosuje się postanowienia
tych umów.

Rozdział 2

Podmiot prawa autorskiego

Art. 8.

1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
2. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwi-

doczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej
wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utwo-
ru.

3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego

zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja

zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Art. 9.

1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wiel-

kości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielko-

ści udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.

2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części

utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych
w

spółtwórców.

3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda

wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwór-

ców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy

wszystkich współtwórców.

4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa au-

torskiego do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim współ-

twórcom, stosownie do wielkości ich udziałów.

Zmiany wymienionej us

tawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr

163, poz. 1362 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz.
1217, Nr 220, poz. 1600, Nr 235, poz. 1700 i Nr 246, poz. 1834 oraz z 2007 r. Nr 23, poz. 137, Nr
50, poz. 331 i Nr 82, poz. 556.

©Kancelaria Sejmu

s. 6/53

2013-09-24

5. Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje się od-

powiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamko-
wych.

Art. 10.

Jeżeli twórcy połączyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego rozpowszechniania,

każdy z nich może żądać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpo-

wszechnianie tak powstałej całości, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a
umowa nie stanowi inaczej. Przepisy art. 9 ust. 2–

4 stosuje się odpowiednio.

Art. 11.

Autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w szczególności do encyklope-

dii lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a do po-

szczególnych części mających samodzielne znaczenie – ich twórcom. Domniemywa

się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.

Art. 12.

1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pra-

cownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy,

nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wyni-

kających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie przystąpi do

rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszech-

nienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na piśmie odpowiedni termin na roz-
powszechnienie ut

woru z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa

uzyskane przez pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na którym utwór

utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Strony mogą

określić inny termin na przystąpienie do rozpowszechniania utworu.

3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwilą przyjęcia utworu pracodawca

nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono.

Art. 13.

Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostarcze-
nia utworu

o jego nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych

zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór zo-

stał przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny termin.

Art. 14.

1. Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji naukowej przysługu-

je pierwszeństwo opublikowania utworu naukowego pracownika, który stworzył

ten utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Twórcy przy-

sługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo opublikowania wygasa, jeżeli w

ciągu sześciu miesięcy od dostarczenia utworu nie zawarto z twórcą umowy o

wydanie utworu albo jeżeli w okresie dwóch lat od daty jego przyjęcia utwór nie

został opublikowany.

©Kancelaria Sejmu

s. 7/53

2013-09-24

2. Instytucja naukowa może, bez odrębnego wynagrodzenia, korzystać z materiału

naukowego zawartego w utworze, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępniać ten

utwór osobom trzecim, jeżeli to wynika z uzgodnionego przeznaczenia utworu lub

zostało postanowione w umowie.

Art. 15.

Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest osoba, której nazwisko lub na-

zwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono,

albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpo-
wszechnianiem utworu.

Art. 15a.

Uczelni w rozumieniu przepisów o szko

lnictwie wyższym przysługuje pierwszeń-

stwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała

pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował,

może ją opublikować, chyba że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.

Rozdział 3

Treść prawa autorskiego

Oddział 1

Autorskie prawa osobiste

Art. 16.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w

czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szcze-

gólności prawo do:

1) autorstwa utworu;
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępnia-

nia go anonimowo;

3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
4) decydowania o pierwszym udo

stępnieniu utworu publiczności;

5) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Oddział 2

Autorskie prawa majątkowe

Art. 17.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzysta-

nia z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wyna-
grodzenia za korzystanie z utworu.

©Kancelaria Sejmu

s. 8/53

2013-09-24

Art. 17

Opracowanie lub zwielokrotnienie bazy danych spełniającej cechy utworu, dokonane

przez legalnego użytkownika bazy danych lub jej kopii, nie wymaga zezwolenia au-

tora bazy danych, jeśli jest ono konieczne dla dostępu do zawartości bazy danych i

normalnego korzystania z jej zawartości. Jeżeli użytkownik jest upoważniony do

korzystania tylko z części bazy danych, niniejsze postanowienie odnosi się tylko do

tej części.

Art. 18.

1. Autor

skie prawa majątkowe nie podlegają egzekucji, dopóki służą twórcy. Nie

dotyczy to wymagalnych wierzytelności.

2. Po śmierci twórcy, spadkobiercy mogą sprzeciwić się egzekucji z prawa autor-

skiego do utworu nieopublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z

ujawnioną wolą twórcy co do rozpowszechniania utworu.

3. Prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, art. 19

, art. 20 ust.

2–4, art. 20

, art. 30 ust. 2 oraz art. 70 ust. 3, nie podlega zrzeczeniu się, zbyciu

ani egzekucji. Nie dotyczy to

wymagalnych wierzytelności.

Art. 19.

1. Twórcy i jego spadkobiercom, w przypadku dokonanych zawodowo odsprzeda-

ży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego lub fotograficznego, przysłu-

guje prawo do wynagrodzenia stanowiącego sumę poniższych stawek:

1) 5%

części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale do rów-

nowartości 50.000 euro, oraz

2) 3%

części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od rów-

nowartości 50.000,01 euro do równowartości 200.000 euro, oraz

3) 1%

części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od rów-

nowartości 200.000,01 euro do równowartości 350.000 euro, oraz

4) 0,5%

części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od

równowartości 350.000,01 euro do równowartości 500.000 euro, oraz

5) 0,25%

części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale prze-

kraczającym równowartość 500.000 euro

–

jednak nie wyższego niż równowartość 12.500 euro.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku ceny sprzedaży niższej niż równo-

wartość 100 euro.

Oryginalnymi egzemplarzami utworu w rozumieniu ust. 1 są:

egzemplarze wykonane osobiście przez twórcę;

kopie uznane za oryginalne egzemplarze utworu, jeżeli zostały wykonane

osobiście, w ograniczonej ilości, przez twórcę lub pod jego nadzorem, po-
numerowane, podpisane lub w inny sposób przez niego oznaczone.

Art. 19

Twórcy i jego spadkobiercom przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości
5%

ceny dokonanych zawodowo odsprzedaży rękopisów utworów literackich i mu-

zycznych.

©Kancelaria Sejmu

s. 9/53

2013-09-24

Art. 19

Odsprzedażą w rozumieniu art. 19 ust. 1 i art. 19

jest każda sprzedaż następują-

ca po pierwszym rozporządzeniu egzemplarzem przez twórcę.

Zawodową odsprzedażą w rozumieniu art. 19 ust. 1 i art. 19

są wszystkie czyn-

ności o charakterze odsprzedaży dokonywane, w ramach prowadzonej działal-

ności, przez sprzedawców, kupujących, pośredników oraz inne podmioty zawo-

dowo zajmujące się handlem dziełami sztuki lub rękopisami utworów literackich
i muzycznych.

Art. 19

Do zapłaty wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i art. 19

, jest obo-

wiązany sprzedawca, o którym mowa w art. 19

ust. 2, a gdy działa na rzecz

osoby trzeciej, zawodowo zajmującej się handlem dziełami sztuki lub rękopisa-

mi utworów literackich i muzycznych, odpowiada z nią solidarnie.

Sprzedawca jest obowiązany do ujawnienia osoby trzeciej, o której mowa w ust.

1. Z obowiązku tego może się zwolnić płacąc należne wynagrodzenie.

3. Twórca utworu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i art. 19

, oraz jego spadkobier-

cy mogą domagać się od osób wymienionych w ust. 1 udzielenia informacji oraz

udostępnienia dokumentów niezbędnych do określenia należnego wynagrodze-

nia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza lub rękopisu utworu przez

okres 3 lat od dnia dokonania odsprzedaży.

Art. 19

eny sprzedaży określone w art. 19 ust. 1 i art. 19

są cenami po odliczeniu podatku

od towarów i usług należnego z tytułu dokonanej odsprzedaży oryginalnego egzem-

plarza lub rękopisu utworu.

Art. 19

Przepisy art. 19–19

stosuje się także do oryginalnych egzemplarzy i rękopisów

utworów innych niż wymienione w art. 5, których twórcy w dniu dokonania od-

sprzedaży mają miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 20.

1. Producenci i importerzy:

1) mag

netofonów, magnetowidów i innych podobnych urządzeń,

2) kserokopiarek, skanerów i innych podobnych urządzeń reprograficznych

umożliwiających pozyskiwanie kopii całości lub części egzemplarza opu-
blikowanego utworu,

3) czystych nośników służących do utrwalania, w zakresie własnego użytku

osobistego, utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, przy użyciu urzą-

dzeń wymienionych w pkt 1 i 2

–

są obowiązani do uiszczania, określonym zgodnie z ust. 5, organizacjom

zbiorowego zarządzania, działającym na rzecz twórców, artystów wykonaw-

ców, producentów fonogramów i wideogramów oraz wydawców, opłat w wy-

sokości nieprzekraczającej 3% kwoty należnej z tytułu sprzedaży tych urzą-

dzeń i nośników.

©Kancelaria Sejmu

s. 10/53

2013-09-24

2. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat ze sprzedaży magnetofonów i innych podob-

nych

urządzeń oraz związanych z nimi czystych nośników przypada:

1) 50% – twórcom;

2) 25% – artystom wykonawcom;

3) 25% – producentom fonogramów.

3. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat ze sprzedaży magnetowidów i innych podob-

nych urządzeń oraz związanych z nimi czystych nośników przypada:

1) 35% – twórcom;

2) 25% – artystom wykonawcom;

3) 40% – producentom wideogramów.

4. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat ze sprzedaży urządzeń reprograficznych oraz

związanych z nimi czystych nośników przypada:

1) 50% – twórcom;

2) 50% – wydawcom.

5. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego po za-

sięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub

prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, artystów wykonawców, organi-
zacji producentów fonogramów, producentów wideogramów oraz wydawców,

jak również organizacji producentów lub importerów urządzeń i czystych nośni-

ków wymienionych w ust. 1, określa, w drodze rozporządzenia: kategorie urzą-

dzeń i nośników oraz wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, kierując się

zdolnością urządzenia i nośnika do zwielokrotniania utworów, jak również ich

przeznaczeniem do wykonywania innych funkcji niż zwielokrotnianie utworów,

sposób pobierania i podziału opłat oraz organizacje zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi uprawnione do ich pobierania.

Art. 20

1. Posiadacze urządzeń reprograficznych, którzy prowadzą działalność gospodar-

czą w zakresie zwielokrotniania utworów dla własnego użytku osobistego osób

trzecich, są obowiązani do uiszczania, za pośrednictwem organizacji zbiorowego

zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, opłat w wysokości
do 3%

wpływów z tego tytułu na rzecz twórców oraz wydawców, chyba że

zwielokrotnienie odbywa się na podstawie umowy z uprawnionym. Opłaty te

przypadają twórcom i wydawcom w częściach równych.

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po za-

sięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskim lub

prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców oraz wydawców, a także opinii

właściwej izby gospodarczej określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat,

o których mowa w ust. 1, uwzględniając proporcje udziału w zwielokrotnianych

materiałach utworów zwielokrotnianych dla własnego użytku osobistego, sposób

ich pobierania i podziału oraz wskazuje organizację lub organizacje zbiorowego

zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi uprawnione do ich
pobierania.

Art. 21.

1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno nadawać opublikowane drobne

utwory m

uzyczne, słowne i słowno-muzyczne wyłącznie na podstawie umowy

zawartej z organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, chyba że

©Kancelaria Sejmu

s. 11/53

2013-09-24

prawo do nadania utworów zamówionych przez organizację radiową lub telewi-

zyjną przysługuje jej na podstawie odrębnej umowy.

2. Twórca może w umowie z organizacją radiową lub telewizyjną zrzec się pośred-

nictwa organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, o którym mowa
w ust. 1. Zrzeczenie to wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nie-

ważności.

. Przepisy u

st. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utwo-

rów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez
siebie wybranym.

3. (uchylony).

4. (uchylony).

Art. 21

Operatorom sieci kablowych wolno reemitować w sieciach kablowych utwory

nadawane w programach organizacji radiowych i telewizyjnych wyłącznie na

podstawie umowy zawartej z właściwą organizacją zbiorowego zarządzania
prawami autorskimi.

2. W przypadku sporów związanych z zawarciem umowy, o której mowa w ust. 1,

stosuje się przepisy art. 110

Art. 22.

Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno przy pomocy własnych środków

i dla własnych nadań utrwalać utwory w celu zgodnego z prawem korzystania z
nich.

2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny b

yć zniszczone w terminie mie-

siąca od dnia wygaśnięcia uprawnienia do nadania utworu.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych przy przygotowywaniu

własnych audycji i programów mających wyjątkowy charakter dokumentalny, i

które zostaną umieszczone w archiwum.

Oddział 3

Dozwolony użytek chronionych utworów

Art. 23.

1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego

utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do bu-

dowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-

urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających

cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z
celem zarobkowym.

2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzem-

plarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szcze-

gólności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

©Kancelaria Sejmu

s. 12/53

2013-09-24

Art. 23

Nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne zwielokrotnianie

utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a stanowiące integral-

ną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na celu wyłącznie

umożliwienie:

przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi

przez pośrednika lub

2) zgodnego z prawem korzystania z utworu.

Art. 24.

1. Wolno rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utwory

nadawane przez inną organizację radiową lub telewizyjną drogą satelitarną albo

naziemną, jeżeli następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłat-
nego rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone
jest do oznaczonego grona odbiorców znajdujących się w jednym budynku lub w

domach jednorodzinnych obejmujących do 50 gospodarstw domowych.

2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego

mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te były

umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie

korzyści majątkowych.

3. (uchylony).

4. (utracił moc).

Art. 25.

1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:

1) już rozpowszechnione:

a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,

aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba

że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest
zabronione,

c) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie;

2) krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1 lit. a i b;
3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych;
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to

jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby;

5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.

2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c, twórcy przy-

sługuje prawo do wynagrodzenia.

3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w ory-

ginale, jak i w tłumaczeniu.

Przepisy ust. 1–

3 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utwo-

rów w t

aki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez

siebie wybranym, z tym że jeżeli wypłata wynagrodzenia, o którym mowa w ust.

2, nie nastąpiła na podstawie umowy z uprawnionym, wynagrodzenie jest wy-

©Kancelaria Sejmu

s. 13/53

2013-09-24

płacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania pra-
wami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Art. 26.

Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać utwory udostęp-

niane podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informa-
cji.

Art. 27.

Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub prowadzenia

własnych badań, korzystać z rozpowszechnionych utworów w oryginale i w tłuma-

czeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów rozpowszechnionego
utworu.

Art. 28.

Bibliote

ki, archiwa i szkoły mogą:

1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzempla-

rze utworów rozpowszechnionych;

2) sporządzać lub zlecać sporządzanie egzemplarzy rozpowszechnionych

utworów w celu uzupełnienia, zachowania lub ochrony własnych zbiorów;

3) udostępniać zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za pośrednic-

twem końcówek systemu informatycznego (terminali) znajdujących się na
terenie tych jednostek.

Art. 29.

1. Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpo-

wszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym

wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości.

2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione

drobne utwory lub fragme

nty większych utworów w podręcznikach i wypisach.

Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione

drobne utwory lub fragmenty większych utworów w antologiach.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 2

, twórcy przysługuje prawo do wy-

nagrodzenia.

Art. 30.

1. Ośrodki informacji lub dokumentacji mogą sporządzać i rozpowszechniać własne

opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie większych niż
jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych utworów.

2. Twórca al

bo właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi

lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od ośrodków, o których

mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmen-
tów utworów.

©Kancelaria Sejmu

s. 14/53

2013-09-24

Art. 30

Do baz danych

spełniających cechy utworu nie stosuje się art. 28, art. 29 ust. 2 i 3 i

art. 30.

Art. 31.

Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie rozpowszechnione utwory podczas ce-

remonii religijnych, imprez szkolnych i akademickich lub oficjalnych uroczystości

państwowych, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzy-

ści majątkowych i artyści wykonawcy nie otrzymują wynagrodzenia, z wyłączeniem
imprez reklamowych, promocyjnych lub wyborczych.

Art. 32.

1. Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać publicznie, jeże-

li nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu pla-

stycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym, właściciel jest obo-

wiązany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli porozu-

mienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe. Górną granicę ceny określa

wartość materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, właściciel jest obowiązany

umożliwić twórcy sporządzenie kopii bądź – zależnie od rodzaju utworu – sto-
sownej dokumentacji.

Art. 33.

Wolno rozpowszechniać:

1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach

lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku;

2) utwory wystawion

e w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, ga-

lerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publiko-
wanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych

wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych ce-
lem informacji;

3) w encyklopediach i atlasach – opublikowane utwory plastyczne i fotograficz-

ne, o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego zezwolenia

napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wów-
czas prawo do wynagrodzenia.

©Kancelaria Sejmu

s. 15/53

2013-09-24

Art. 33

Wolno korzystać z już rozpowszechnionych utworów dla dobra osób niepełnospraw-

nych, jeżeli to korzystnie odnosi się bezpośrednio do ich upośledzenia, nie ma za-

robkowego charakteru i jest podejmowane w rozmiarze wynikającym z natury upo-

śledzenia.

Art. 33

Wolno korzystać z utworów dla celów bezpieczeństwa publicznego lub na potrzeby

postępowań administracyjnych, sądowych lub prawodawczych oraz sprawozdań z

tych postępowań.

Art. 33

Wolno w celu reklamy wystawy publiczn

ej lub publicznej sprzedaży utworów ko-

rzystać z egzemplarzy utworów już rozpowszechnionych, w zakresie uzasadnionym

promocją wystawy lub sprzedaży, z wyłączeniem innego handlowego wykorzysta-
nia.

Art. 33

Wolno korzystać z utworów w związku z prezentacją lub naprawą sprzętu.

Art. 33

Wolno korzystać z utworu w postaci obiektu budowlanego, jego rysunku, planu lub
innego ustalenia, w celu odbudowy lub remontu obiektu budowlanego.

Art. 34.

Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wy-

mienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno

uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodze-

nia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 35.

Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić

w słuszne interesy twórcy.

Rozdział 4

Czas trwania autorskich praw majątkowych

Art. 36.

Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa majątkowe

gasną z upływem lat siedemdziesięciu:

1) od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich – od śmierci współtwór-

cy, który przeżył pozostałych;

©Kancelaria Sejmu

s. 16/53

2013-09-24

2) w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany – od daty pierwsze-

go rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co

do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;

3) w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługu-

ją z mocy ustawy innej osobie niż twórca – od daty rozpowszechnienia

utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony – od daty jego ustalenia;

4) w odniesieniu do utworu audiowizualnego –

od śmierci najpóźniej zmarłej z

wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialo-
gów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Art. 37.

Jeżeli bieg terminu wygaśnięcia autorskich praw majątkowych rozpoczyna się od

rozpowszechnienia utworu, a utwór rozpowszechniono w częściach, odcinkach,

fragmentach lub wkładkach, bieg terminu liczy się oddzielnie od daty rozpowszech-

nienia każdej z wymienionych części.

Art. 38. (uchylony).

Art. 39.

Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych następujących

po roku, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg terminów okre-

ślonych w art. 36 i art. 37.

Art. 40.

1. Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich, muzycznych, pla-

stycznych, fotograficznych i kartograficznych, niekorzystających z ochrony au-

torskich praw majątkowych, są obowiązani do przekazywania na rzecz Fundu-

szu, o którym mowa w art. 111, wpłaty wynoszącej od 5% do 8% wpływów
br

utto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań publikowa-

nych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

. Producenci i wydawcy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, za okresy

kwartalne w terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu kwarta-

łu, w którym uzyskano wpływy ze sprzedaży. Jeżeli wysokość wpłaty nie prze-

kracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 1 000 euro, możliwe jest roz-

liczanie w innych regularnych okresach, nie dłuższych jednak niż rok obrotowy.

2. Przepis ust. 1

stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań

utworów niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych.

3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa,

w drodze rozporządzenia, wysokość procentu, o którym mowa w ust. 1.

Rozdział 5

Przejście autorskich praw majątkowych

Art. 41.

1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

©Kancelaria Sejmu

s. 17/53

2013-09-24

1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedzicze-

nia lub na podstawie umowy;

2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby,

chyba że umowa stanowi inaczej.

2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie

z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej
wymienione.

3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich

utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przy-

szłości.

4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej za-

warcia.

5. Twórca utworu wykorzystanego lub w

łączonego do utworu audiowizualnego

oraz utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych

sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić
udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowi-
zualnego lub utworu zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili
zawarcia umowy.

Art. 42.

Jeżeli autorskie prawa majątkowe jednego ze współtwórców miałyby przypaść Skar-

bowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, część ta przechodzi na pozostałych

przy życiu współtwórców lub ich następców prawnych, stosownie do wielkości ich

udziałów.

Art. 43.

1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub

udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagro-
dzenia.

2. Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego, wysokość

wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz ko-

rzyści wynikających z korzystania z utworu.

Art. 44.

W razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a korzyściami nabyw-

cy autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy, twórca może żądać stosownego

podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.

Art. 45.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za
korzystanie z utwor

u na każdym odrębnym polu eksploatacji.

©Kancelaria Sejmu

s. 18/53

2013-09-24

Art. 46.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo zezwalania na

wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o

przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych.

Art. 47.

Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z korzystania z utworu,

twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym zakresie do do-

kumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego wynagrodzenia.

Art. 48.

1. Jeżeli wynagrodzenie twórcy jest określone procentowo od ceny sprzedaży eg-

zemplarzy utworu, a cena ta ulega podwyższeniu, twórcy należy się umówiony

procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.

2. Jednostronne obniżenie ceny sprzedaży egzemplarzy przed upływem roku od

przystąpienia do rozpowszechniania utworu nie wpływa na wysokość wynagro-

dzenia. Strony mogą przedłużyć ten termin.

Art. 49.

1. Jeżeli w umowie nie określono sposobu korzystania z utworu, powinien on być

zgodny z charakterem i

przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami.

2. Następca prawny, choćby nabył całość autorskich praw majątkowych, nie może,

bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze, chyba że są one spowodowane oczy-

wistą koniecznością, a twórca nie miałby słusznej podstawy im się sprzeciwić.

Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas ochrony autorskich praw mająt-

kowych upłynął.

Art. 50.

Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:

1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu –

wytwarzanie określoną

techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną,

zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwa-

lono –

wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo eg-

zemplarzy;

3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2

–

publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz na-

dawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki spo-

sób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie
wybranym.

Art. 51.

1. (utracił moc).
2. (utracił moc).

©Kancelaria Sejmu

s. 19/53

2013-09-24

3. Wprowadzenie do obrotu oryginału albo egzemplarza utworu na terytorium Eu-

ropejskiego Obszaru Gospodarczego wyczerpuje prawo do zezwalania na dalszy
o

brót takim egzemplarzem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem

jego najmu lub użyczenia.

Art. 52.

1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie

powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przejście autorskich praw majątkowych nie po-

woduje przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu.

3. Nabywca oryginału utworu jest obowiązany udostępnić go twórcy w takim zakre-

sie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca ory-

ginału może jednak domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia oraz
wynagrodzenia za korzystanie.

Art. 53.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy

pisemnej pod rygorem nieważności.

Art. 54.

1. Twórca jest obowiązany dostarczyć utwór w terminie określonym w umowie, a

jeżeli termin nie został oznaczony – niezwłocznie po ukończeniu utworu.

2. Jeżeli twórca nie dostarczył utworu w przewidzianym terminie, zamawiający mo-

że wyznaczyć twórcy odpowiedni dodatkowy termin z zagrożeniem odstąpienia

od umowy, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić.

Art. 55.

1. Jeżeli zamówiony utwór ma usterki, zamawiający może wyznaczyć twórcy odpo-

wiedni termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie może od umo-

wy odstąpić lub żądać odpowiedniego obniżenia umówionego wynagrodzenia,

chyba że usterki są wynikiem okoliczności, za które twórca nie ponosi odpowie-

dzialności. Twórca zachowuje w każdym razie prawo do otrzymanej części wyna-

grodzenia, nie wyższej niż 25% wynagrodzenia umownego.

2. Jeżeli utwór ma wady prawne, zamawiający może od umowy odstąpić i żądać na-

prawienia poniesionej szkody.

3. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasają z chwilą przyjęcia utworu.
4. Jeżeli zamawiający nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostar-

czenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od doko-

nania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie,

uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny
termin.

©Kancelaria Sejmu

s. 20/53

2013-09-24

Art. 56.

1. Twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć ze względu na swoje istot-

ne interesy twórcze.

2. Jeżeli w ciągu dwóch lat od odstąpienia lub wypowiedzenia, o którym mowa w

ust. 1, twórca zamierza

przystąpić do korzystania z utworu, ma obowiązek zaofe-

rować to korzystanie nabywcy lub licencjobiorcy, wyznaczając mu w tym celu
odpowiedni termin.

3. Jeżeli odstąpienie od umowy lub jej wypowiedzenie następuje po przyjęciu utwo-

ru, skuteczność odstąpienia lub wypowiedzenia może być przez drugą stronę

umowy uzależniona od zabezpieczenia kosztów poniesionych przez nią w związ-

ku z zawartą umową. Nie można jednak żądać zwrotu kosztów, gdy zaniechanie

rozpowszechniania jest następstwem okoliczności, za które twórca nie ponosi od-

powiedzialności.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-

urbanistycznych, audiowizualnych oraz utworów zamówionych w zakresie ich
eksploatacji w utworze audiowizualnym.

Art. 57.

1. Jeżeli nabywca autorskich praw majątkowych lub licencjobiorca, który zobowiązał

się do rozpowszechniania utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania w umó-
wionym terminie, a w jego braku –

w ciągu dwóch lat od przyjęcia utworu, twórca

może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć i domagać się naprawienia szkody

po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu, nie krótszego niż sześć miesię-
cy.

2. Jeżeli wskutek okoliczności, za które nabywca lub licencjobiorca ponosi odpowie-

dzialność, utwór nie został udostępniony publiczności, twórca może się domagać,
zamiast naprawienia poniesionej szkody, podwójnego wynagrodzenia w stosunku
do określonego w umowie o rozpowszechnienie utworu, chyba że licencja jest

niewyłączna.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architekto-

niczno-urbanistycznych.

Art. 58.

Jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze

zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecz-

nym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć.

Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia określonego umową.

Art. 59.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron odstępując od umowy lub wypo-

wiadając ją może żądać od drugiej strony zwrotu wszystkiego, co ta otrzymała z ty-
tu

łu umowy.

©Kancelaria Sejmu

s. 21/53

2013-09-24

Art. 60.

1. Korzystający z utworu jest obowiązany umożliwić twórcy przed rozpowszechnie-

niem utworu przeprowadzenie nadzoru autorskiego. Jeżeli wniesione w związku z

nadzorem zmiany w utworze są niezbędne i wynikają z okoliczności od twórcy

niezależnych, koszty ich wprowadzenia obciążają nabywcę autorskich praw ma-

jątkowych lub licencjobiorcę.

2. Jeżeli twórca nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie,

uważa się, że wyraził zgodę na rozpowszechnianie utworu.

3. Jeżeli ustawa lub umowa nie stanowią inaczej, za wykonanie nadzoru autorskiego

nie przysługuje twórcy odrębne wynagrodzenie.

4. Twórcy utworu plastycznego przysługuje prawo do sprawowania odpłatnego nad-

zoru autorskiego.

5. Sprawowanie nadzoru autorskiego nad utworami architektonicznymi i architekto-

niczno-

urbanistycznymi regulują odrębne przepisy.

Art. 61.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architek-
tonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go
tylko do jednej budowy.

Art. 62.

1. Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umieścić utwory, o których

publikację zawarł odrębną umowę.

2. Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji poszczegól-

nych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.

Art. 63.

Jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia

publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w liczbie określonej w umo-
wie.

Art. 64.

Umowa zobowiązująca do przeniesienia autorskich praw majątkowych przenosi na

nabywcę, z chwilą przyjęcia utworu, prawo do wyłącznego korzystania z utworu na

określonym w umowie polu eksploatacji, chyba że postanowiono w niej inaczej.

Art. 65.

W braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca

udzielił licencji.

Art. 66.

1. Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu lat na tery-

torium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba że w umowie
postanowiono inaczej.

©Kancelaria Sejmu

s. 22/53

2013-09-24

2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, prawo uzyskane na podstawie

umowy licencyjnej wygasa.

Art. 67.

1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w

umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzysta-
nia.

2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób

(licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę

upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eks-

ploatacji (licencja niewyłączna).

3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby

do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.

4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może docho-

dzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie obję-

tym umową licencyjną.

5. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem

nieważności.

Art. 68.

1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, a licencji udzielono na czas nieoznaczony,

twórca może ją wypowiedzieć z zachowaniem terminów umownych, a w ich bra-
ku na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego.

2. Licencję udzieloną na okres dłuższy niż pięć lat uważa się, po upływie tego termi-

nu, za udzieloną na czas nieoznaczony.

Rozdział 6

Przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych

Art. 69.

Współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w

jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu
literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych

lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Art. 70.

1. Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy

umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego

utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach

utworu audiowizualnego jako całości.

(utracił moc).

Na podstawie wyroku TK z dn. 24.05.2006 r., sygn.. akt K 5/05 (Dz. U. Nr 94, poz. 658).

©Kancelaria Sejmu

s. 23/53

2013-09-24

. Współtwórcy utworu audiowizualnego oraz artyści wykonawcy są uprawnieni

do:

wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu wyświetlania
utworu audiowizualnego w kinach;

stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu egzemplarzy utworów audiowi-
zualnych i ich publicznego odtwarzania;

stosownego wynagrodzenia z tytułu nadawania utworu w telewizji lub po-

przez inne środki publicznego udostępniania utworów;

4) stoso

wnego wynagrodzenia z tytułu reprodukowania utworu audiowizual-

nego na egzemplarzu przeznaczonym do własnego użytku osobistego.

3. Korzystający z utworu audiowizualnego wypłaca wynagrodzenie, o którym mo-

wa w ust. 2

, za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania

prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

4. Stosowne wynagrodzenie za korzystanie z polskiego utworu audiowizualnego za

granicą lub zagranicznego utworu audiowizualnego w Rzeczypospolitej Polskiej

może być ustalone ryczałtowo.

Art. 71.

Producent może bez zgody twórców utworu audiowizualnego dokonywać tłumaczeń

na różne wersje językowe.

Art. 72.

Twórca utworu zamówionego do utworu audiowizualnego może, po upływie pięciu

lat od przyjęcia zamówionego utworu, zezwolić na rozpowszechnianie tego utworu

w innym utworze audiowizualnym, jeżeli w tym terminie nie doszło do rozpo-

wszechnienia utworu audiowizualnego z jego utworem. Strony mogą skrócić ten
termin.

Art. 73.

Prawo do nadzoru autorskiego może być wykonywane tylko w stosunku do ostatecz-
nej wersji utworu audiowizualnego.

Rozdział 7

Przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych

Art. 74.

1. Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy

niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

2. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy je-

go wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu progra-

mu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

3. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w

wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o
ile umowa nie stanowi inaczej.

©Kancelaria Sejmu

s. 24/53

2013-09-24

4. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem prze-

pisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w cało-

ści lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakre-

sie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i

przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrot-

nienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych

zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych
zmian dokonała;

3) rozpowszechniania, w tym

użyczenia lub najmu, programu komputerowego

lub jego kopii.

Art. 75.

1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynności wymienione w art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2

nie wymagają zgody uprawnionego, jeżeli są niezbędne do korzystania z progra-
mu komputerowego zgodnie

z jego przeznaczeniem, w tym do poprawiania błę-

dów przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie.

2. Nie wymaga zezwolenia uprawnionego:

1) sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z pro-

gramu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może

być używana równocześnie z programem komputerowym;

2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputero-

wego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo ko-
rzystania z egzemplarza

programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych

czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wy-

świetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu
komputerowego;

3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4

pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do

osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowe-

go z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące
warunki:

a) czynn

ości te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę

uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego

bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,

b) informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio

łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,

c) czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu kompu-

terowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mogą być:

1) wykorzystane do innych cel

ów niż osiągnięcie współdziałania niezależnie

stworzonego programu komputerowego;

przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osiągnięcia

współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego;

©Kancelaria Sejmu

s. 25/53

2013-09-24

3) wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu pro-

gramu komputerowego o istotnie

podobnej formie wyrażenia lub do innych

czynności naruszających prawa autorskie.

Art. 76.

Postanowienia umów sprzeczne z art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.

Art. 77.

Do programów

komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt 3–5, art. 20, art.

23, art. 23

, art. 27, art. 28, art. 30, art. 33

–33

, art. 49 ust. 2, art. 56, art. 60 i art. 62.

Art. 77

Uprawniony może domagać się od użytkownika programu komputerowego znisz-
czen

ia posiadanych przez niego środków technicznych (w tym programów kompute-

rowych), których jedynym przeznaczeniem jest ułatwianie niedozwolonego usuwa-

nia lub obchodzenia technicznych zabezpieczeń programu.

Art. 77

Ochrona przyznana bazom danych spełniającym cechy utworu nie obejmuje progra-
mów kompu

terowych używanych do sporządzenia lub obsługi baz danych dostęp-

nych przy pomocy środków elektronicznych.

Rozdział 8

Ochrona autorskich praw osobistych

Art. 78.

1. Twórca, którego autorskie prawa osobiste zost

ały zagrożone cudzym działaniem,

może żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może

także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności po-

trzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności aby złożyła publiczne

oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione,

sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynie-

nia za doznaną krzywdę lub – na żądanie twórcy – zobowiązać sprawcę, aby uiścił

odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.

2. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, po jego śmierci z powództwem o ochronę

autorskich praw osobistych zmarłego może wystąpić małżonek, a w jego braku

kolejno: zstępni, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa.

3. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, osoby wymienione w ust. 2 są uprawnione w

tej samej kolejności do wykonywania autorskich praw osobistych zmarłego twór-
cy.

4. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, z powództwem, o którym mowa w ust. 2,

może również wystąpić stowarzyszenie twórców właściwe ze względu na rodzaj

twórczości lub organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub pra-

wami pokrewnymi, która zarządzała prawami autorskimi zmarłego twórcy.

©Kancelaria Sejmu

s. 26/53

2013-09-24

Rozdział 9

Ochrona autorskich praw majątkowych

Art. 79.

1. Uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać

od osoby, która naruszyła te prawa:

1) zaniechania naruszania;

usunięcia skutków naruszenia;

naprawienia wyrządzonej szkody:

a) na zasadach ogólnych albo

poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwu-

krotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności

stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby

należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie
z utworu;

wydania uzyskanych korzyści.

Niezależnie od roszczeń, określonych w ust. 1, uprawniony może się domagać:

jednokrotnego albo wielokrotnego ogłoszenia w prasie oświadczenia odpo-

wiedniej treści i w odpowiedniej formie lub podania do publicznej wiado-

mości części albo całości orzeczenia sądu wydanego w rozpatrywanej spra-

wie, w sposób i w zakresie określonym przez sąd;

zapłaty przez osobę, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, odpo-

wiedniej sumy pieniężnej, nie niższej niż dwukrotna wysokość uprawdopo-

dobnionych korzyści odniesionych przez sprawcę z dokonanego naruszenia,
na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, gdy naruszenie jest zawinio-
ne i

zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej wykonywanej w

cudzym albo we własnym imieniu, choćby na cudzy rachunek.

Sąd może nakazać osobie, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, na jej

wniosek i za zgodą uprawnionego, w przypadku gdy naruszenie jest niezawinio-

ne, zapłatę stosownej sumy pieniężnej na rzecz uprawnionego, jeżeli zaniecha-

nie naruszania lub usunięcie skutków naruszenia byłoby dla osoby naruszającej

niewspółmiernie dotkliwe.

Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec na wniosek uprawnionego o

bezprawnie wytworzonych przedmiotach oraz środkach i materiałach użytych do

ich wytworzenia, w szczególności może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przy-

znaniu uprawnionemu na poczet należnego odszkodowania lub zniszczeniu.

Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz interesy osób trzecich.

Domniemywa się, że środki i materiały, o których mowa w ust. 4, są własnością

osoby, która naruszyła autorskie prawa majątkowe.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub obchodzenia

technicznych zabezpieczeń przed dostępem, zwielokrotnianiem lub rozpo-
w

szechnianiem utworu, jeżeli działania te mają na celu bezprawne korzystanie z

utworu.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub zmiany

bez upoważnienia jakichkolwiek elektronicznych informacji na temat zarządza-
nia prawami auto

rskimi lub prawami pokrewnymi, a także świadomego rozpo-

©Kancelaria Sejmu

s. 27/53

2013-09-24

wszechniania utworów z bezprawnie usuniętymi lub zmodyfikowanymi takimi
informacjami.

Art. 80.

1. Sąd właściwy do rozpoznania spraw o naruszenie autorskich praw majątkowych

miejsca, w którym sprawca w

ykonuje działalność lub w którym znajduje się je-

go majątek, także przed wytoczeniem powództwa rozpoznaje, nie później niż
w

terminie 3 dni od dnia złożenia w sądzie, wniosek mającego w tym interes

prawny:

1) o zabezpieczenie dowodów oraz o zabezpieczenie z

wiązanych z nimi rosz-

czeń;

o zobowiązanie naruszającego autorskie prawa majątkowe do udzielenia in-

formacji i udostępnienia określonej przez sąd dokumentacji mającej znacze-

nie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1;

o zobowiązanie innej niż naruszający osoby do udzielenia informacji, które

mają znaczenie dla roszczeń, określonych w art. 79 ust. 1, o pochodzeniu,

sieciach dystrybucji, ilości i cenie towarów lub usług naruszających autor-

skie prawa majątkowe, jeżeli:

stwierdzono, że posiada ona towary naruszające autorskie prawa mająt-
kowe, lub

stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających autorskie prawa ma-

jątkowe, lub

stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane w działaniach na-

ruszających autorskie prawa majątkowe, lub

została przez osobę określoną w lit. a, b lub c wskazana jako uczestni-

cząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadcze-

niu usług naruszających autorskie prawa majątkowe,

a powyższe działania mają na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio

zysku lub innej korzyści ekonomicznej, przy czym nie obejmuje to działań

konsumentów będących w dobrej wierze.

Sąd, dopuszczając dowód lub rozpoznając wnioski, o których mowa w ust. 1,

zapewnia zachowanie tajemnicy przedsiębiorcy i innych tajemnic ustawowo
chronionych.

Od obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, może uchylić się ten, kto we-

dług przepisów Kodeksu postępowania cywilnego mógłby jako świadek odmó-

wić zeznań lub odpowiedzi na zadane mu pytanie.

W uzasadnionych przypadkach sąd może uzależnić wydanie postanowienia o

zabezpieczeniu dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, od złożenia kaucji.

Zażalenia na postanowienia sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1, sąd roz-

poznaje w terminie 7 dni.

Do zabezpieczenia dowodów stosuje się odpowiednio art. 733, art. 742 i art.

744-

746 Kodeksu postępowania cywilnego.

©Kancelaria Sejmu

s. 28/53

2013-09-24

Rozdział 10

Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji

Art. 81.

1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej.

W b

raku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta

otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:

1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnie-

niem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecz-
nych, zawodowych;

2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajo-

braz, publiczna impreza.

Art. 82.

Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, roz-

powszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej śmierci, wymaga

zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.

Art. 83.

Do roszczeń w przypadku rozpowszechniania wizerunku osoby na nim przedstawio-
nej oraz rozpowszechniania korespondencji bez wymaganego zezwolenia osoby, do
której została skierowana, stosuje się odpowiednio przepis art. 78 ust. 1; roszczeń

tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od śmierci tych osób.

Art. 84.

1. Twó

rca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają obowiązek zachowania

w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania

związanych z tym dokumentów.

2. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgodą osoby, która powierzyła tajemnicę,

lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.

Rozdział 11

Prawa pokrewne

Oddział 1

Prawa do artystycznych wykonań

Art. 85.

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod

ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

©Kancelaria Sejmu

s. 29/53

2013-09-24

2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania

aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i

mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania
wykonania.

Art. 86.

1. Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy,

wyłączne prawo do:

1) ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:

a) wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy

pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,

b) decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania

anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,

c) sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym

zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;

2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego

na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania –

wytwarzania określoną tech-

niką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycz-

nego oraz techniką cyfrową,

b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie

utrwalono –

wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzempla-

rzy,

c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny

niż określony w lit. b – nadawania, reemitowania oraz odtwarzania,

chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu eg-

zemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego

wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w
miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

2. Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycz-

nego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określo-
ne w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

3. W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania artystycznego wykona-

nia za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy

przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.

Art. 87.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zawarcie przez artystę wykonawcę z producentem

utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu audiowizualnego

przenosi na producenta prawa do rozporządzania i korzystania z wykonania, w ra-
mach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili zawarcia
umowy polach eksploatacji.

Art. 88.

Prawo artysty wykonawcy nie narusza prawa autorskiego do wykonywanego utworu.

©Kancelaria Sejmu

s. 30/53

2013-09-24

Art. 89.

Prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2, wygasa z upływem pięć-

dziesięciu lat następujących po roku, w którym artystyczne wykonanie ustalono. Je-

żeli jednak w tym czasie nastąpiła publikacja utrwalenia tego wykonania lub jego

publiczne odtworzenie, okres ochrony liczy się od tych zdarzeń, a gdy miały miejsce
obydwa –

od tego z nich, które miało miejsce wcześniej.

Art. 90.

Przepisy u

stawy stosuje się do artystycznych wykonań, które:

1) dokonane zostały przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkałą na te-

rytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

) dokonane zostały przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europej-

skiej, lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnych
Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub

2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

lub

3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Pol-

skiej, lub

4) są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim

ich ochrona wynika z tych umów.

Art. 91.

Domniemywa się, że kierownik zespołu jest umocowany do reprezentowania praw

do zespołowego artystycznego wykonania. Domniemanie to stosuje się odpowiednio

do części artystycznego wykonania mających samodzielne znaczenie.

Art. 92.

Do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8–10, 12, 18, 21,
21

, 41–45, 47–49, 52–55, 57–59, 62–68, 71 i 78.

Art. 93.

Do prawa do artystycznego wykonania stosuje się odpowiednio przepisy art. 15a

oraz art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Oddział 2

Prawa do fonogramów i wideogramów

Art. 94.

1. Fonogramem jest pierwsze utrwalenie warstwy dźwiękowej wykonania utworu

albo innych zjawisk akustycznych.

2. Wideogramem jest pierwsze utrwalenie sekwencji ruchomych obrazów, z

dźwiękiem lub bez, niezależnie od tego, czy stanowi ono utwór audiowizualny.

©Kancelaria Sejmu

s. 31/53

2013-09-24

3. Domniemywa się, że producentem fonogramu lub wideogramu jest osoba, pod

której nazwiskiem lub firmą (nazwą) fonogram lub wideogram został po raz

pierwszy sporządzony.

4. Bez uszczerbku dla praw twórców lub artystów wykonawców, producentowi fo-

nogramu lub wideogramu przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania i ko-
rzystania z fonogramu lub wideogramu w zakresie:

1) zwielokrotniania określoną techniką;
2) wprowadzenia do obrotu;
3) najmu oraz użyczania egzemplarzy;
4) publicznego udostępniania fonogramu lub wideogramu w taki sposób, aby

każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybra-
nym.

5. W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania wprowadzonego do ob-

rotu fonogramu lub wideogramu, producentowi przysługuje prawo do stosowne-
go wynagrodzenia.

Art. 95.

1. Prawo, o którym mowa w art.

94 ust. 4 i 5, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat

następujących po roku, w którym fonogram lub wideogram został sporządzony.

Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, fonogram został opublikowany, pra-

wo, o którym mowa w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat na-

stępujących po roku, w którym fonogram został opublikowany.

Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, fonogram nie został opublikowany i

jeżeli w tym okresie został rozpowszechniony, prawo, o którym mowa w art. 94
ust. 4 i 5, w

ygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym

fonogram został rozpowszechniony.

Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, wideogram został opublikowany lub

rozpowszechniony, prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa z upły-
we

m pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym miało miejsce pierwsze

tych zdarzeń.

Art. 95

Do fonogramów stosuje się odpowiednio przepis art. 21 ust. 1, chyba że nada-

wanie odbywa się na podstawie umowy z uprawnionym.

2. Do fonogramów i wideog

ramów stosuje się odpowiednio przepisy art. 21

Art. 96.

Przepisy ustawy stosuje się do fonogramów i wideogramów:

1) których producent ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce za-

mieszkania lub siedzibę, lub

) których producent ma na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego

miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub

2) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w

jakim ich ochrona wynika z tych umów.

©Kancelaria Sejmu

s. 32/53

2013-09-24

Oddział 3

Prawa do nadań programów

Art. 97.

Bez uszczerbku dla praw twórców, artystów wykonawców, producentów fonogra-

mów i wideogramów, organizacji radiowej lub telewizyjnej przysługuje wyłączne

prawo do rozporządzania i korzystania ze swoich nadań programów w zakresie:

1) utrwalania;
2) zwielokrotniania określoną techniką;
3) nadawania przez inną organizację radiową lub telewizyjną;
4) reemitowania;
5) wprowadzania do obrotu ich utrwaleń;
6) odtwarzania w miejscach dostępnych za opłatą wstępu;
7) udostępniania ich utrwaleń w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich do-

stęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Art. 98.

Prawo, o którym mowa w art. 97, gaśnie z upływem pięćdziesięciu lat następujących
po roku pierwszego nadania programu.

Art. 99.

Przepisy ustawy stosuje się do nadań programów:

1) organizacji

radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Rzeczy-

pospolitej Polskiej lub

2) organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Euro-

pejskiego Obszaru Gospodarczego,

3) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w

jakim ich ochrona wynika z tych umów.

Oddział 3

Prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych

Art. 99

Wydawcy, który jako pierwszy w sposób zgodny z prawem opublikował lub w inny

sposób rozpowszechnił utwór, którego czas ochrony już wygasł, a jego egzemplarze

nie były jeszcze publicznie udostępniane, przysługuje wyłączne prawo do rozporzą-
dzania tym utworem i korzystania z niego na wszystkich polach eksploatacji przez

okres dwudziestu pięciu lat od daty pierwszej publikacji lub rozpowszechnienia.

Art. 99

Temu, kto po upływie czasu ochrony prawa autorskiego do utworu przygotował jego

wydanie krytyczne lub naukowe, niebędące utworem, przysługuje wyłączne prawo

do rozporządzania takim wydaniem i korzystania z niego w zakresie, o którym mowa
w art. 50 pkt 1 i 2, przez okres trzydziestu lat od daty publikacji.

©Kancelaria Sejmu

s. 33/53

2013-09-24

Art. 99

Przepisy art. 99

i art. 99

stosuje się odpowiednio do utworów i tekstów, które ze

względu na czas ich powstania lub charakter nigdy nie były objęte ochroną prawa
autorskiego.

Art. 99

Przy wyznaczaniu czasu ochrony, o którym mowa w art. 99

i w art. 99

, stosuje się

odpowiednio przepisy art. 37 i art. 39.

Art. 99

1. Przepisy ustawy stosuje się do pierwszych wydań:

1) których wydawca ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce za-

mieszkania lub siedzibę lub

2) których wydawca ma na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego

miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub

3) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w

jakim ich ochrona wynika z tych umów.

2. Przepisy ustawy stosuje się do wydań naukowych i krytycznych, które:

1) zostały dokonane przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkałą na te-

rytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

lub

3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Pol-

skiej, lub

4) są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim

ich ochrona wynika z tych umów.

Oddział 4

Postanowienia wspólne

dotyczące praw pokrewnych

Art. 100.

Wykonywanie praw do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów, nadań

programów, a także pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych, pod-

lega odpowiednio ograniczeniom wynikającym z przepisów art. 23–35.

Art. 101.

Do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów, nadań programów, pierw-

szych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych stosuje się odpowiednio przepisy
art. 1 ust. 4, art. 6, art. 6

art. 8 ust. 2, art. 22, art. 39, art. 51, art. 79 i art. 80.

Art. 102.

1. Na każdym egzemplarzu fonogramu lub wideogramu umieszcza się, poza ozna-

czeniami dotyczącymi autorstwa i artystycznego wykonawstwa, tytułami utworów

©Kancelaria Sejmu

s. 34/53

2013-09-24

oraz datą sporządzenia, nazwisko lub firmę (nazwę) producenta oraz, w wypadku
utrwalenia nadan

ia, nazwę organizacji radiowej lub telewizyjnej.

2. Domniemywa się, że egzemplarze niespełniające wymogów określonych w ust. 1

zostały sporządzone bezprawnie.

Art. 103.

Spory dotyczące praw pokrewnych należą do właściwości sądów okręgowych.

Rozdział 12

rganizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami

pokrewnymi

Art. 104.

1. Organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrew-

nymi, zwanymi dalej „organizacjami zbiorowego zarządzania”, w rozumieniu

ustawy, są stowarzyszenia zrzeszające twórców, artystów wykonawców, produ-
centów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których statutowym zadaniem jest
zbiorowe zarządzanie i ochrona powierzonych im praw autorskich lub praw po-

krewnych oraz wykonywanie uprawnień wynikających z ustawy.

2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy prawa o stowarzy-

szeniach, z tym że:

1) członkiem organizacji może być również osoba prawna;
2) podjęcie przez organizacje działalności określonej w ustawie wymaga zezwo-

lenia ministr

a właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowe-

go;

3) nadzór nad organizacjami sprawuje minister właściwy do spraw kultury i

ochrony dziedzictwa narodowego.

3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego udziela

zezwole

nia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, organizacjom dającym rękojmię nale-

żytego zarządzania powierzonymi prawami.

. Organizacja zbiorowego zarządzania sporządza roczne sprawozdanie ze swojej

działalności nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia bilansowego.

. Organizacja zbiorowego zarządzania prowadzi księgi rachunkowe i sporządza

sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachun-

kowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, Nr 157, poz. 1241 i Nr 165, poz.
1316 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278).

. Roczne sprawozdanie finansowe organizacji zbiorowego zarządzania podlega

badaniu przez biegłego rewidenta. Wyboru biegłego rewidenta dokonuje organ

kontroli wewnętrznej organizacji.

. Organizacja zbiorowego zarządzania niezwłocznie przekazuje sprawozdanie, o

którym mowa w ust. 3

, i sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3

, wraz z opinią

i raportem biegłego rewidenta ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochro-

ny dziedzictwa narodowego oraz podaje je do publicznej wiadomości poprzez
zamieszczenie na swojej stronie internetowej.

©Kancelaria Sejmu

s. 35/53

2013-09-24

. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi,

w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres sprawozdania, o którym mowa w
ust. 3

, uwzględniając informacje na temat struktury organizacyjnej organizacji

zbiorowego zarządzania, jej organów wewnętrznych i majątku oraz działalności

w zakresie zbiorowego zarządzania i ochrony praw autorskich i praw pokrew-

nych, a także konieczność dokonania oceny prawidłowości realizacji przez or-

ganizację jej celów statutowych.

4. W przypadku stwierdzenia naruszenia zakresu udzielonego zezwolenia, minister

właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wzywa organizację

do usunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie z zagrożeniem cofnięcia ze-
zwolenia.

5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może być cofnięte, jeżeli organizacja:

1) nie wykonuje należycie obowiązków w zakresie zarządzania powierzonymi

jej prawami autorskimi lub pokrewnymi oraz ich ochrony;

2) narusza przepisy prawa w zakresie udzielonego zezwolenia;
3) nie wypełnia obowiązku złożenia do zatwierdzenia tabel wynagrodzeń za ko-

rzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, w przypadkach
określonych w art. 21 ust. 1 i 2

, art. 21

ust. 1 i art. 70 ust. 2

, oraz na polu

eksploatacji odtwarzanie.

6. Decyzja ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego

o udzieleniu lub o cofnięciu zezwolenia na podjęcie wykonywania przez organi-

zacje zbiorowego zarządzania uprawnień określonych w ust. 1 podlega ogłoszeniu

w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 105.

1. Domniemywa się, że organizacja zbiorowego zarządzania jest uprawniona do za-

rządzania i ochrony w odniesieniu do pól eksploatacji objętych zbiorowym zarzą-
dzaniem oraz

że ma legitymację procesową w tym zakresie. Na domniemanie to

nie można się powołać, gdy do tego samego utworu lub artystycznego wykonania

rości sobie tytuł więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarządzania.

2. W zakresie swojej działalności organizacja zbiorowego zarządzania może się do-

magać udzielenia informacji oraz udostępnienia dokumentów niezbędnych do

określenia wysokości dochodzonych przez nią wynagrodzeń i opłat.

Art. 106.

1. Organizacja zbiorowego zarządzania jest obowiązana do jednakowego traktowania

praw swoich członków oraz innych podmiotów przez siebie reprezentowanych w

zakresie zarządzania tymi prawami lub dochodzenia ich ochrony.

2. Organizacja zbiorowego zarządzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić

zgody na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych w granicach
wykonywanego przez siebie zarządu.

3. Organizacja zbiorowego zarządzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić

podjęcia zarządzania prawem autorskim lub prawem pokrewnym. Zarządzanie to
wykonuje zgodnie ze swoim statutem.

Art. 107.

©Kancelaria Sejmu

s. 36/53

2013-09-24

Jeżeli na danym polu eksploatacji działa więcej niż jedna organizacja zbiorowego

zarządzania, organizacją właściwą w rozumieniu ustawy jest organizacja, do której

należy twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego, a gdy twórca lub upraw-

niony z tytułu prawa pokrewnego nie należy do żadnej organizacji albo nie ujawnił
swojego autorstwa –

organizacja wskazana przez Komisję Prawa Autorskiego, o któ-

rej mowa w art. 110

Art. 107

1. Organizacje zbiorowego zarządzania mogą zawierać porozumienia dotyczące

udzielania licencji na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych

oraz poboru wynagrodzeń z tytułu tego korzystania na zasadach określonych w
tych porozumieniach.

Organizacje zbiorowego zarządzania zawierają porozumienia dotyczące wspól-

nego poboru wynagrodzeń za korzystanie z przedmiotów praw pokrewnych na

polu eksploatacji odtwarzanie, na zasadach określonych w tych porozumieniach

i zatwierdzonych tabelach wynagrodzeń.

3. Jeżeli w ciągu 6 miesięcy od daty prawomocnego zatwierdzenia tabel wynagro-

dzeń w sprawach, o których mowa w ust. 2, nie zostanie zawarte porozumienie

dotyczące poboru wynagrodzeń za korzystanie z przedmiotów praw pokrew-

nych, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
wyznaczy, w

drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego za-

rządzania prawami pokrewnymi, które w udzielonym im zezwoleniu, o którym

mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, mają wskazane pole eksploatacji odtwarzanie,

stowarzyszeń artystów wykonawców i producentów oraz organizacji zrzeszają-

cych podmioty korzystające z przedmiotów praw pokrewnych na polu eksploat-

acji odtwarzanie, jedną organizację zbiorowego zarządzania spośród organizacji

reprezentujących uprawnionych z tytułu praw pokrewnych, do wykonywania
wsp

ólnego poboru, o którym mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę konieczność za-

pewnienia efektywnego poboru wynagrodzeń i ich wypłaty uprawnionym oraz

ocenę skuteczności i prawidłowości działania organizacji zbiorowego zarządza-
nia prawami pokrewnymi na polu odtworz

eń.

Organizacje zbiorowego zarządzania mogą, w drodze porozumienia, wskazać

spośród siebie jedną organizację upoważnioną do wykonywania czynności, o

których mowa w ust. 1, 2 lub 3, bądź wyznaczyć podmiot, który w ich imieniu

będzie te czynności wykonywać w oparciu o udzielone zezwolenia i pełnomoc-
nictwa.

Art. 108.

(uchylony).

Art. 109.

(uchylony).

Art. 110.

Wysokość wynagrodzeń dochodzonych w zakresie zbiorowego zarządzania przez

organizacje zbiorowego zarządzania powinna uwzględniać wysokość wpływów

osiąganych z korzystania z utworów i przedmiotów praw pokrewnych, a także cha-
rakter i zakres korzystania z tych utworów i przedmiotów praw pokrewnych.

©Kancelaria Sejmu

s. 37/53

2013-09-24

Rozdział 12

Komisja Prawa Autorskiego

Oddział 1

Przepisy ogólne

Art. 110

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołu-

je Komisję Prawa Autorskiego, zwaną dalej „Komisją”.

Do zadań Komisji należy:

rozpatrywanie spraw o zatwierdzanie i zmianę zatwierdzonych tabel wyna-

grodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych;

rozstrzyganie sporów dotyczących stosowania tabel, o których mowa w pkt
1;

rozstrzyganie sporów związanych z zawarciem umowy, o której mowa
w art. 21

ust. 1;

wskazywanie organizacji właściwej w rozumieniu ustawy, w przypadku,
o którym mowa w art. 107;

rozpatrywanie spraw o odtworzenie akt oraz uzupełnienie lub sprostowanie
orzeczenia Komisji;

rozpatrywanie spraw o wykładnię orzeczenia Komisji.

Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, do postępowań przed

Komisją stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego
o

postępowaniu nieprocesowym.

Przepisu art. 49 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się.

Art. 110

1. Komisja składa się z trzydziestu arbitrów powoływanych spośród kandydatów,

o których mowa w ust. 3.

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza

w co najmniej dwóch drukowanych dziennikach o zasięgu ogólnopolskim oraz
w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, nie p

óźniej

niż na 60 dni przed upływem kadencji Komisji, informację o rozpoczęciu proce-

dury powoływania arbitrów Komisji i wyznacza termin do przedstawiania kan-

dydatów, nie krótszy niż 30 dni od dnia publikacji ogłoszenia.

3. Kandydatów na arbitrów Komisji prz

edstawiają:

organizacje zbiorowego zarządzania;

2) stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców i producentów;

organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów
praw pokrewnych;

4) organizacje radiowe i telewizyjne.

4. Kandydaci

na arbitrów Komisji powinni posiadać odpowiednią wiedzę oraz nie-

zbędne doświadczenie zawodowe z zakresu prawa autorskiego i praw pokrew-
nych.

©Kancelaria Sejmu

s. 38/53

2013-09-24

Arbitrem Komisji nie może być osoba:

pełniąca funkcję w organie podmiotu, o którym mowa w ust. 3, niezależnie

od tego, czy podmiot ten przedstawił kandydaturę arbitra;

skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub przestęp-

stwo umyślne skarbowe lub w stosunku do której orzeczono zakaz zajmo-

wania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub pro-

wadzenia określonej działalności gospodarczej.

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołu-

je do Komisji piętnastu arbitrów spośród kandydatów przedstawionych przez

podmioty wymienione w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz piętnastu arbitrów przedstawionych
przez podmioty wymienione w ust. 3 pkt 3 i 4.

Arbiter Komisji w wykonywaniu swojej funkcji jest niezależny.

8. Kadencja Komisji trwa 3 lata.

Arbiter Komisji nie może bez ważnych powodów odmówić pełnienia funkcji

członka zespołu orzekającego Komisji oraz przewodniczącego lub zastępcy

przewodniczącego Komisji.

Art. 110

1. Przed upływem terminu określonego w art. 110

ust. 8 mandat arbitra Komisji

wygasa w przypadku jego śmierci albo odwołania.

Arbitra Komisji odwołuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dzie-

dzictwa narodowego w przypadku:

zrzeczenia się pełnienia funkcji arbitra Komisji;

skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub przestęp-

stwo umyślne skarbowe lub orzeczenia zakazu zajmowania określonego

stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej

działalności gospodarczej;

choroby uniemożliwiającej pełnienie funkcji arbitra Komisji, trwającej dłu-

żej niż 6 miesięcy;

4) objęcia funkcji w organie podmiotu, o którym mowa w art. 110

ust. 3.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw kultury

ochrony dziedzictwa narodowego powołuje nowego arbitra Komisji, na zasa-

dach określonych w art. 110

ust. 1–

6. Mandat nowo powołanego arbitra Komi-

sji wygas

a z upływem kadencji Komisji.

W przypadku gdy arbiter Komisji, o którym mowa w ust. 1, był członkiem ze-

społu orzekającego Komisji lub gdy arbiter będący członkiem zespołu orzekają-

cego został wybrany na przewodniczącego lub zastępcę przewodniczącego Ko-
mi

sji, nowy członek zespołu orzekającego jest wybierany zgodnie z zasadami

określonymi dla tego postępowania w terminie 7 dni.

Art. 110

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza w

swoim dzienniku urzędowym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej

stronie podmiotowej nazwiska arbitrów wchodzących w skład Komisji oraz informa-

cje o wygaśnięciu mandatu arbitra Komisji i powołaniu nowego arbitra Komisji.

Art. 110

s. 39/53

2013-09-24

1. Pierwsze posiedzenie Komisji odbywa się w terminie 14 dni od dnia jej powoła-

nia.

2. Pierwsze posiedzenie Komisji zwołuje i prowadzi minister właściwy do spraw

kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Na posiedzeniu tym arbitrzy Komi-

sji dokonują wyboru przewodniczącego Komisji.

3. Wybór przewodniczącego Komisji jest dokonywany większością 2/3 głosów w

obecności co najmniej 20 arbitrów Komisji.

4. W przypadku niedokonania wyboru przewodniczącego na pierwszym posiedze-

niu Komisji, przewodniczącego powołuje minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego w

terminie 14 dni od dnia zakończenia posie-

dzenia Komisji.

Zastępca przewodniczącego Komisji jest wybierany, powoływany i odwoływany

na wniosek przewodniczącego Komisji, który wskazuje kandydata na to stano-

wisko, na zasadach określonych w ust. 3.

Wniosek o odwołanie arbitra Komisji z funkcji przewodniczącego Komisji, ze

wskazaniem kandydatów na to stanowisko, może złożyć co najmniej dziesięciu
arbitrów.

Przewodniczący Komisji, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym

mowa

w ust. 6, zwołuje posiedzenie Komisji, na którym wniosek poddaje się

pod głosowanie według zasad określonych w ust. 3.

Przewodniczący Komisji oraz jego zastępca nie mogą być członkami zespołów

orzekających Komisji.

Przewodniczący Komisji wykonuje czynności określone w art. 130 § 1–4 i art.

130

1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przekazuje sprawy do roz-

poznania przez właściwy zespół orzekający Komisji.

Art. 110

1. Posiedzenia zespołów orzekających Komisji odbywają się w obecności co naj-

mniej 2/3

składu trzyosobowego zespołu orzekającego i 3/5 składu pięciooso-

bowego zespołu orzekającego.

Orzeczenia zespołu orzekającego Komisji zapadają większością głosów składu

zespołu orzekającego.

Orzeczenia kończące postępowanie zapadają w obecności całego składu zespołu

orzekającego Komisji.

Orzeczenia kończące postępowanie doręcza się z urzędu uczestnikom wraz

z uzasadnieniem.

5. Przewodniczący Komisji publikuje wszystkie orzeczenia zespołów orzekających

Komisji w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra

właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Art. 110

Przewodniczącemu Komisji i jego zastępcy przysługuje wynagrodzenie miesięczne

w wysokości dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze

przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, za poprzedni kwartał, ogłaszanego

przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczy-

pospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wypłacane z budżetu państwa, z części będącej
w dyspozy

cji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodo-

wego.

s. 40/53

2013-09-24

Art. 110

1. Członkom zespołów orzekających Komisji przysługuje wynagrodzenie:

za udział w orzekaniu w sprawach, o których mowa w art. 110

ust. 2 pkt 1

–

w wysokości dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w kwartale po-

przedzającym złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego

Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”,

za udział w postępowaniu mediacyjnym w sprawach, o których mowa w art.
110

ust. 2 pkt 2 i 3 –

w wysokości przeciętnego wynagrodzenia, o którym

mowa w pkt 1,

3) za udział w orzekaniu w sprawach, o których mowa w art. 110

ust. 2 pkt 4 –

wysokości przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1,

za udział w orzekaniu w sprawach, o których mowa w art. 110

ust. 2 pkt 5

i 6 –

w wysokości 1/3 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1

–

wypłacane po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie przed Komi-

sją lub po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego.

Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacane z budżetu państwa,

części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony

dziedzictwa narodowego.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 110

ust. 4, wynagrodzenie jest wypłacane

członkom zespołu orzekającego Komisji, proporcjonalnie do liczby posiedzeń,
w

których brali udział.

Art. 110

1. Wniosek w sprawie należącej do właściwości Komisji podlega opłacie w wyso-

kości:

dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze

przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w kwartale poprzedzającym

złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycz-
nego w Dzienniku Ur

zędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”

– w sprawach, o których mowa w art. 110

ust. 2 pkt 1;

trzykrotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 – w spra-
wach, o których mowa w art. 110

ust. 2 pkt 2–4;

przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 – w sprawach
o

wykładnię orzeczenia Komisji wydanego w składzie trzyosobowym;

jednego i 2/3 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 – w

sprawach o wykładnię orzeczenia Komisji wydanego w składzie pięciooso-
bowym.

2. Op

łatę wnosi się wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, na rachunek mini-

stra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

4. Nie pobiera się opłat od wniosków, o których mowa w art. 110

ust. 2 pkt 5.

Art. 110

Obsługę techniczno-organizacyjną Komisji zapewnia urząd obsługujący ministra

właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

s. 41/53

2013-09-24

Oddział 2

Zatwierdzanie tabel wynagrodzeń

Art. 110

1. Sprawy o zatw

ierdzanie tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub

przedmiotów praw pokrewnych rozpatruje zespół orzekający Komisji w składzie

pięcioosobowym.

2. W terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku w sprawie, o której mowa w ust.

1, przewodniczący Komisji wyznacza z listy arbitrów Komisji do zespołu orze-

kającego Komisji dwóch arbitrów przedstawionych do Komisji przez podmioty
wymienione w art. 110

ust. 3 pkt 1 i 2 oraz dwóch arbitrów przedstawionych do

Komisji przez podmioty wymienione w art. 110

ust. 3 pkt 3 i 4.

Arbitrzy Komisji wyznaczeni zgodnie z ust. 2, na posiedzeniu zwołanym przez

przewodniczącego Komisji, wybierają przewodniczącego zespołu orzekającego

Komisji z listy arbitrów Komisji, bezwzględną większością głosów w obecności
co najmniej trzech arbitrów.

Jeżeli arbitrzy Komisji nie wybiorą przewodniczącego zespołu orzekającego

Komisji w

terminie miesiąca od dnia ich wyznaczenia do zespołu orzekającego,

zostanie on wyznaczony przez przewodniczącego Komisji.

Art. 110

1. Wniosek o zatwierd

zenie tabeli wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub

przedmiotów praw pokrewnych objętych zbiorowym zarządzaniem składa orga-

nizacja zbiorowego zarządzania. Wniosek o zatwierdzenie wspólnej tabeli może

złożyć wspólnie kilka organizacji.

2. Organizacja zbio

rowego zarządzania jest obowiązana do przedłożenia Komisji

do zatwierdzenia tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów
praw pokrewnych w przypadkach, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 2

, art. 21

ust. 1 i art. 70 ust. 2

, oraz na polu eksploatacji odtwarzanie.

Sprawy z wniosków o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń na polu eksploatacji od-

twarzanie podlegają wspólnemu rozpoznaniu w ramach jednego postępowania.

We wniosku o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń określa się:

1) pola eksploatacji,

których dotyczy tabela wynagrodzeń;

2) kategorie utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, których dotyczy ta-

bela wynagrodzeń;

kategorie podmiotów uprawnionych, na rzecz których wnioskodawca działa;

wysokość stawek wynagrodzenia.

5. Organizacja zbior

owego zarządzania we wnioskach o zatwierdzenie tabel wyna-

grodzeń ma obowiązek przedstawić niższe stawki wynagrodzeń obowiązujące

podmioty prowadzące działalność kulturalną oraz instytucje oświatowe, korzy-

stające z utworów i przedmiotów praw pokrewnych w zakresie prowadzonej

przez nie działalności statutowej, jeżeli to korzystanie nie łączy się z osiąganiem

korzyści majątkowych.

Uczestnikami postępowania w sprawach o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń są:

1) wnioskodawca;

2) inne organizacje zbiorowego

zarządzania, które w udzielonym im zezwole-

niu, o którym mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, mają wskazane pola eksploata-

s. 42/53

2013-09-24

cji, których dotyczą tabele wynagrodzeń, jeżeli złożą wniosek o udział w

tym postępowaniu, w terminie wyznaczonym, zgodnie z ust. 8, przez prze-

wodniczącego zespołu orzekającego Komisji;

organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów

praw pokrewnych, których działalność obejmuje pola eksploatacji wynika-

jące z tabel wynagrodzeń, jeżeli złożą wniosek o udział w tym postępowa-

niu, w terminie wyznaczonym, zgodnie z ust. 8, przez przewodniczącego

zespołu orzekającego Komisji.

Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przy-

sługuje zażalenie.

Przewodniczący zespołu orzekającego Komisji zamieszcza w co najmniej dwóch

drukowanych dziennikach o zasięgu ogólnopolskim oraz w Biuletynie Informa-

cji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i

ochrony dziedzictwa narodowego ogłoszenie o wszczęciu postępowania w
sprawie o zatwie

rdzenie tabeli wynagrodzeń i wzywa zainteresowane podmioty,

o których mowa w ust. 6 pkt 2 i 3, do wstępowania do postępowania, wyznacza-

jąc termin nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni od dnia opublikowania

ogłoszenia.

Art. 110

1. Postępowanie w sprawie o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń przed zespołem

orzekającym Komisji nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy, chyba że wszyscy

uczestnicy postępowania wyrażą zgodę na określone przedłużenie tego terminu.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach,

za zgodą uczestników postępowa-

nia, zespół orzekający Komisji może przedłużyć termin, o którym mowa w ust.

1, na dalszy czas oznaczony, niezbędny do wydania orzeczenia w sprawie.

3. W przypadku niezakończenia postępowania w terminach, o których mowa w ust.

1 i 2, zespół orzekający Komisji umarza postępowanie.

4. Zespół orzekający Komisji zatwierdza albo odmawia zatwierdzenia tabeli wyna-

grodzeń, w całości albo w części. W zakresie, w którym odmówił jej zatwier-

dzenia, przedstawia na piśmie propozycje zmian w przedłożonej do zatwierdze-

nia tabeli wynagrodzeń, wraz z ich uzasadnieniem.

Wydając orzeczenie, zespół orzekający Komisji bierze pod uwagę:

kryteria określone w art. 110;

kwotę ogólnego obciążenia podmiotów korzystających z utworów lub
przedmiotów praw pokrewnych na rzecz wszystkich organizacji zbiorowego

zarządzania z tytułu korzystania z praw autorskich i praw pokrewnych na
danym polu eksploatacji;

zebrany w sprawie materiał dowodowy;

stanowiska uczestników postępowania;

5) uzasadniony

interes społeczny.

Zatwierdzone tabele wynagrodzeń zawierają stawki wynagrodzeń, określone

kwotowo lub procentowo.

7. Przewodniczący Komisji publikuje zatwierdzone tabele wynagrodzeń w Biulety-

nie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Organizacje zbiorowego zarządzania do dnia 15 lutego każdego roku dokonują

waloryzacji określonych kwotowo stawek wynagrodzeń w oparciu
o

średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszany

s. 43/53

2013-09-24

przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni rok oraz przekazują

informację o zwaloryzowanych stawkach wynagrodzeń przewodniczącemu Ko-

misji. Stawki te są publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej ministra

właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa naro-

dowego.

Art. 110

1. Uczestnik niezadowolony z orzeczenia Komisji może złożyć, w terminie 14 dni

od dnia doręczenia mu orzeczenia z uzasadnieniem, wniosek o zatwierdzenie al-

bo odmowę zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części, przez

sąd.

W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący Ko-

misji przekazuje go w terminie 14 dni wraz z aktami sprawy do sądu oraz publi-

kuje informację o złożeniu tego wniosku w Biuletynie Informacji Publicznej na

stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzic-
twa narodowego.

3. Jeżeli postępowanie zostało umorzone z przyczyn, o których mowa w art. 110

ust. 3, wnioskodawca może, w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia o

umorzeniu postępowania przed zespołem orzekającym Komisji, złożyć wniosek

o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń przez sąd. W przypadku złożenia wniosku

przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W razie niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, orzeczenie Komisji o za-

twierdzeniu tabeli wynagrodzeń staje się prawomocne. W razie złożenia wnio-
sku, o którym mowa w ust. 1, orzeczenie Komisji o zatwierdzeniu tabeli wyna-

grodzeń staje się prawomocne w części co do której nie złożono wniosku. W za-

kresie, w którym orzeczenie odmawia zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, pra-

womocne stają się zawarte w orzeczeniu propozycje zmian w przedłożonej do

zatwierdzenia tabeli, w części co do której nie złożono wniosku, o którym mowa
w ust. 1.

Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, powoduje utratę mocy orzeczenia

Komisji w całości albo w części, co do której wniosek został złożony.

Art. 110

W przypadku istotnej zmiany okoliczności stanowiących podstawę orzeczenia
w

sprawie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, każdy z uczestników postępowania,

może złożyć do Komisji wniosek o zmianę zatwierdzonej tabeli wynagrodzeń. Do

postępowania w sprawie zmiany zatwierdzonej tabeli wynagrodzeń stosuje się prze-

pisy dotyczące zatwierdzania tabel wynagrodzeń.

Art. 110

Stawki określone w zatwierdzonych tabelach wynagrodzeń stosuje się w umo-

wach, których stroną jest organizacja zbiorowego zarządzania.

2. Postanowienia umowne określające wynagrodzenie mniej korzystne dla twórców

oraz uprawnionych z tytułu praw pokrewnych, niż wynikałoby to z zatwierdzo-

nych tabel wynagrodzeń, są nieważne, a ich miejsce zajmują odpowiednie po-
stanowienia tych tabel.

s. 44/53

2013-09-24

Oddział 3

Wskazywanie organizacji właściwej w rozumieniu ustawy

Art. 110

1. Organizację właściwą w rozumieniu ustawy, w przypadkach, o których mowa w

art.

107, wskazuje zespół orzekający Komisji w składzie dwóch arbitrów Komi-

sji oraz przewodniczącego zespołu, wyznaczonych z listy arbitrów Komisji

przez przewodniczącego Komisji.

Wniosek w sprawie, o której mowa w ust. 1, może złożyć:

twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego;

organizacja zbiorowego zarządzania, która na podstawie treści udzielonego

jej zezwolenia, o którym mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, zarządza prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi do tej samej kategorii utworów lub
przedmiotów praw pokrewnych, na polu eksploatacji, którego dotyczy
wniosek;

organizacja zrzeszająca podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów
praw pokrewnych;

podmiot korzystający z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych.

Uczestnikami postępowania, o którym mowa w ust. 1, są:

1) wnioskodawca;

organizacje zbiorowego zarządzania, które na podstawie treści udzielonego

im zezwolenia, o którym mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, zarządzają prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi do tej samej kategorii utworów lub
przedmiotów praw pokrewnych, na polu eksploatacji, którego dotyczy
wniosek;

organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów

praw pokrewnych, których działalność objęta jest zakresem wniosku, jeżeli

złożą wniosek o udział w tym postępowaniu.

Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przy-

sługuje zażalenie.

Przewodniczący zespołu orzekającego Komisji zamieszcza ogłoszenie

wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1. Do ogłoszenia stosuje się

przepis art. 110

ust. 8.

Od orzeczenia zespołu orzekającego Komisji wydanego w trybie określonym w ust.

1–4, w

terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, przysługuje odwołanie do sądu.

postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia odwołania stosuje się przepi-

sy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji.

Oddział 4

Rozstrzyganie sporów

Art. 110

1. Spory dotycz

ące stosowania zatwierdzonych prawomocnie tabel wynagrodzeń

oraz spory związane z zawarciem umowy, o której mowa w art. 21

ust. 1, mogą

być rozpatrywane w drodze postępowania mediacyjnego pomiędzy stronami.

2. Mediacja jest dobrowolna.

s. 45/53

2013-09-24

3. Przewodniczący Komisji wyznacza mediatora z listy arbitrów Komisji; jednakże

strony mogą wybrać z tej listy innego mediatora.

4. Mediator może przedstawiać stronom propozycje ugody. Jeżeli żadna ze stron w

terminie trzech miesięcy od dnia przedłożenia propozycji ugody nie zgłosi

sprzeciwu, propozycję uważa się za przyjętą.

Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio

przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o mediacji.

Oddział 5

Pozostałe postępowania

Art. 110

1. Sprawy o odtworzenie

akt rozpatrują zespoły orzekające Komisji w składzie

dwóch arbitrów Komisji oraz przewodniczącego, wyznaczonych z listy arbitrów

Komisji przez przewodniczącego Komisji.

Do postępowania przed Komisją w sprawie o odtworzenie akt stosuje się przepi-

sy Kodek

su postępowania cywilnego o postępowaniu w razie zaginięcia lub

zniszczenia akt.

Sprawy o uzupełnienie, sprostowanie lub wykładnię orzeczenia Komisji rozpa-

truje zespół orzekający Komisji w takim samym składzie, który wydał orzecze-
nie w sprawie.

Oddział 6

Postępowanie przed sądem

Art. 110

Sądem właściwym do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 110

ust. 1

i 3 oraz art. 110

ust. 6, jest sąd okręgowy.

Minister Sprawiedliwości wyznaczy, w drodze rozporządzenia, jeden sąd okrę-

gowy właściwy do rozpoznawania spraw, o których mowa w ust. 1.

3. Wnioski, o których mowa w art. 110

ust. 1 i 3, oraz odwołanie, o którym mowa

w art. 110

ust. 6, wnosi się za pośrednictwem Komisji.

Art. 110

Sąd, o którym mowa w art. 110

ust. 2, rozpoznaje także zażalenia na orzeczenia

zespołów orzekających Komisji wydane w toku postępowaniu przed Komisją.

Art. 110

1. Uczestnikami w sprawie są:

1) wnioskodawca;

podmiot składający wniosek o odmowę zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń
al

bo odwołanie, o którym mowa w art. 110

ust. 6;

podmioty uczestniczące w postępowaniu przed Komisją, jeżeli przystąpią do

postępowania przed jego zakończeniem w drugiej instancji.

Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przy-

sługuje zażalenie.

s. 46/53

2013-09-24

Art. 110

W sprawach z wniosków, o których mowa w art. 110

ust. 1 i 3, sąd orzeka o za-

twierdzeniu lub odmowie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w czę-

ści, biorąc pod uwagę kryteria określone w art. 110

ust. 5. Po

stanowienie kończące

postępowanie w sprawie doręczane jest z urzędu przewodniczącemu Komisji.

Rozdział 12

Kontrola produkcji nośników optycznych

Art. 110

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sprawuje

kontrolę w zakresie produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych, w szczegól-

ności w celu zapewnienia ich zgodności z udzielonymi przez uprawnionych, na pod-

stawie niniejszej ustawy, upoważnieniami.

Art. 110

Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w
110

jest obowiązany do stosowania kodów identyfikacyjnych we wszystkich urzą-

dzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji nośników optycznych.

Art. 110

1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa

w 110

, informuje ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa

narodowego o przedmiocie i zakresie prowadzonej działalności w terminie trzy-

dziestu dni od dnia rozpoczęcia tej działalności.

2. Przedsiębiorca przekazuje ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony

dziedzictwa narodowego informacje dotyczące:

1) imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby i ad-

resu, osób uprawnionych do jego reprezentowania, a także miejsca wyko-

nywania działalności;

2) posiada

nych urządzeń do produkcji i zwielokrotniania nośników optycz-

nych;

3) zastosowanych, we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas pro-

cesu produkcji, kodach identyfikacyjnych.

3. Przedsiębiorca przekazuje, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca, in-

formacje za okres miesiąca poprzedzającego, dotyczące:

1) zbiorczej wielkości produkcji i jej rodzaju;
2) wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności;
3) rozporządzenia urządzeniami do produkcji i zwielokrotniania nośników op-

tycznych.

4. Pierwsze przekazanie przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 3,

następuje w terminie do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu

przekazania przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 1, za okres

od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie, o którym mowa w
110

nie dłuższy jednak niż dwa poprzednie miesiące.

s. 47/53

2013-09-24

5. Przedsiębiorca niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw kultury i

ochrony dziedzictwa narodowego o wszelkich zmianach informacji, o których
mowa w ust. 2.

6. Informacje są składane na formularzach.
7. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację stanowiącą podstawę sporządzenia

informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, przez okres pięciu lat.

Art. 110

1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego prowa-

dzi rejestr informacji, o których mowa w 110

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego udziela

każdemu, kto ma w tym interes prawny, informacji zawartych w rejestrze, gdy
zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia praw autorskich lub praw pokrew-

nych, w zakresie niezbędnym do dochodzenia ich ochrony.

3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa,

w drodze rozporządzenia:

1) sposób prowadzenia rejestru informacji, tryb przekazywania informacji

przez przedsiębiorcę oraz wzory formularzy,

2) rodzaje kodów identyfikacyjnych zgodnych ze standardami międzynarodo-

wymi w tym zakresie,

uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości zapisu informacji znaj-
du

jących się w rejestrze oraz nieobciążanie przedsiębiorcy nadmiernymi utrud-

nieniami w zakresie prowadzonej działalności.

Art. 110

1. W ramach sprawowanej kontroli minister właściwy do spraw kultury i ochrony

dziedzictwa narodowego może, w każdym czasie, z uwzględnieniem przepisów

o swobodzie działalności gospodarczej, zarządzić przeprowadzenie kontroli

działalności przedsiębiorcy w zakresie zgodności ze stanem faktycznym infor-
macji, o których mowa w 110

2. Kontrolę przeprowadza kontroler na podstawie pisemnego, imiennego upoważ-

nienia zawierającego wskazanie przedsiębiorcy, przedmiotu, zakresu i terminu

rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dowodu tożsamości.

3. Przedsiębiorca udostępnia na żądanie kontrolera wszystkie dokumenty i materia-

ły niezbędne do przeprowadzenia kontroli.

4. Kontroler ma prawo do:

1) wstępu na teren nieruchomości, do obiektu, lokalu lub ich części należących

do przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie, o któ-
rym mowa w 110

;

2) wglądu do dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospo-

darczej będącej przedmiotem kontroli, z zachowaniem przepisów o ochronie
tajemnic ustawowo chronionych;

3) żądania od pracowników ustnych i pisemnych wyjaśnień;
4) zabezpieczania dowodów.

s. 48/53

2013-09-24

Art. 110

1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w protokole kontroli.
2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden egzemplarz

otrzymuje przedsiębiorca.

3. Protokół kontroli podpisują kontroler i przedsiębiorca.
4. W przypadku odmowy albo n

iemożliwości podpisania protokołu kontroli przez

przedsiębiorcę protokół podpisuje tylko kontroler, dokonując w protokole sto-

sownej adnotacji o tej odmowie albo o przyczynach uniemożliwiających podpi-

sanie protokołu kontroli.

Art. 110

1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sporzą-

dza w terminie 30 dni od dnia podpisania protokołu kontroli wystąpienie pokon-

trolne, które niezwłocznie przekazuje przedsiębiorcy.

2. Przedsiębiorca, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wystąpienia po-

kontrolnego, może zgłosić na piśmie zastrzeżenia do ustaleń i wniosków zawar-

tych w wystąpieniu pokontrolnym.

Rozdział 13

Fundusz Promocji Twórczości

Art. 111.

1. Tworzy się Fundusz Promocji Twórczości, zwany dalej „Funduszem”.
2. Funduszem dy

sponuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa

narodowego.

3. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.

Art. 111

Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy, sporzą-

dzany na każdy rok budżetowy i zatwierdzany przez dysponenta Funduszu.

2. Roczny plan finansowy określa w szczególności:

1) przychody i wydatki;
2) stan środków obrotowych Funduszu na początek i koniec roku budżetowe-

go;

3) należności i zobowiązania.

3. Sprawozdania budżetowe z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu

sporządza się w terminach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 112.

Przychodami Funduszu są:

1) wpływy określone w art. 40;
2) wpływy określone w art. 79 ust. 2;
3) dobrowolne wpłaty, zapisy i darowizny;

s. 49/53

2013-09-24

4) inne w

pływy.

Art. 113.

Środki Funduszu przeznacza się na:

1) stypendia dla twórców;

pokrycie w całości lub w części kosztów wydań utworów o szczególnym

znaczeniu dla kultury i nauki polskiej oraz wydań dla niewidomych;

pomoc socjalną dla twórców.

Art. 113

Do wpłat, o których mowa w art. 40, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. –

Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn.

zm.

), z tym że uprawnienia organów podatkowych określone w tej ustawie przysłu-

gują ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Art. 114.

1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po za-

sięgnięciu opinii właściwych stowarzyszeń twórców, powołuje komisję opiniu-

jącą wnioski w sprawie dofinansowania wydań utworów o szczególnym znacze-

niu dla kultury i nauki polskiej, wydań dla niewidomych oraz o przyznanie sty-
pendiów i pomocy socjalnej dla twórców.

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi,

w drodze

rozporządzenia, podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem

o przyznanie środków z Funduszu oraz wymogi formalne, jakim powinien od-

powiadać wniosek, uwzględniając konieczność właściwej realizacji zadań Fun-
duszu.

Rozdział 14

Odpowiedzialność karna

Art. 115.

1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa cało-

ści lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności

do lat 3.

2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudo-

nimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, ar-

tystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wyko-
nanie, fonogram, wideogram lub nadanie.

3. Kto w celu

osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób niż określony w ust.

1 lub ust. 2 narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne określone w art.
16, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 19

, art. 86, art. 94 ust. 4 lub art. 97, albo

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz.

727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 470).

s. 50/53

2013-09-24

nie wykonuje obowiązków określonych w art. 19

ust. 2, art. 20 ust. 1–4, art. 40

ust. 1 lub ust. 2,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności

do roku.

Art. 116.

1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w

wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram,
wideogram lub nadanie,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolno-

ści do lat 2.

2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia ko-

rzyści majątkowej,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe

źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią
kieruje,

podlega kar

ze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

4. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolno-

ści do roku.

Art. 117.

1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom w celu rozpowszechnienia

utrwala lub zwielokrotnia cudzy utwór w wersji oryginalnej lub w postaci opra-
cowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności

do lat 2.

Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe

źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią
kieruje,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 118.

Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiot będący nośnikiem utwo-

ru, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu rozpowszechnianego lub
zwielokrotnionego bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom nabywa lub
pomaga w jego zbyciu albo przedmiot ten przyjmuje lub pomaga w jego ukry-
ciu,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1

stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje

lub nią kieruje,

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5.

s. 51/53

2013-09-24

3. Jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności sprawca przestępstwa określo-

nego w ust. 1 lub 2 powinien i może przypuszczać, że przedmiot został uzyska-

ny za pomocą czynu zabronionego,

podlega grz

ywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności

do lat 2.

Art. 118

Kto wytwarza urządzenia lub ich komponenty przeznaczone do niedozwolonego

usuwania lub obchodzenia skutecznych technicznych zabezpieczeń przed odtwa-
rzaniem, przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworów lub przedmiotów praw

pokrewnych albo dokonuje obrotu takimi urządzeniami lub ich komponentami,

albo reklamuje je w celu sprzedaży lub najmu,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 3.

Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje urządzenia lub ich komponenty, o

których mowa w ust. 1,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.

Art. 119.

Kto uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie prawa do kontroli korzystania z utwo-
ru, artystycznego wykonania, fonogramu lub wideogramu albo odmawia udzielenia
informacji przewidzianych w art. 47,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.

Art. 120. (uchylony).

Art. 121.

1. W

wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117, 118 lub 118

, sąd

orzeka przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa, chociażby nie były

własnością sprawcy.

2. W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117 lub 118, sąd może

orzec

przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa, chociażby

nie były własnością sprawcy.

Art. 122.

Ściganie przestępstw określonych w art. 116 ust. 1, 2 i 4, art. 117 ust. 1, art. 118 ust.
1, art. 118

oraz art. 119 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Art. 122

W sprawach o przestępstwa określone w art. 115–119 pokrzywdzonym jest również

właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami po-
krewnymi.

s. 52/53

2013-09-24

Art. 123.

Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może wyznaczyć sądy rejono-

we właściwe do rozpoznawania spraw o przestępstwa, o których mowa w art. 115–
119 –

na obszarze właściwości danego sądu okręgowego.

Rozdział 15

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 124.

1. Przepisy ustawy stosuje się do utworów:

1) ustal

onych po raz pierwszy po jej wejściu w życie;

2) do których prawa autorskie według przepisów dotychczasowych nie wygasły;
3) do których prawa autorskie według przepisów dotychczasowych wygasły, a

które według niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony, z wyłączeniem

okresu między wygaśnięciem ochrony według ustawy dotychczasowej i wej-

ściem w życie niniejszej ustawy. Ustawa nie narusza własności egzemplarzy

utworów rozpowszechnionych przed dniem jej wejścia w życie.

2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do utworów obywateli obcych stale zamieszka-

łych za granicą, pod warunkiem wzajemności.

3. (uchylony).

4. Postanowienia umów, zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, sprzeczne

z przepisami art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.

Art. 125.

1. Przepisy ustawy

stosuje się do artystycznych wykonań:

1) ustalonych po raz pierwszy po jej wejściu w życie;
2) w zakresie korzystania z nich po jej wejściu w życie, jeżeli według przepisów

niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony.

2. Ustawa nie narusza własności egzemplarzy, na których utrwalono artystyczne wy-

konanie przed dniem jej wejścia w życie.

Art. 126.

1. Przepisy ustawy stosuje się do:

1) fonogramów i wideogramów, które zostały sporządzone po jej wejściu w ży-

cie;

2) programów radiowych i telewizyjnych, które z

ostały nadane po jej wejściu w

życie;

3) fonogramów i wideogramów oraz programów radiowych i telewizyjnych, któ-

re według niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony.

2. Zasady, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się do korzystania przez szkoły

w ce

lach dydaktycznych ze sporządzonych przed dniem wejścia w życie ustawy

nadań, fonogramów i wideogramów niebędących filmami fabularnymi oraz

s. 53/53

2013-09-24

spektaklami teatralnymi, a także do korzystania z utrwalonych na fonogramach i

wideogramach artystycznych wykonań.

Art. 127.

1. Jeżeli rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy korzystanie z

utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub programu radio-
wego albo telewizyjnego było według przepisów dotychczasowych dozwolone,
natomiast po tej da

cie wymaga zezwolenia, to może być ono dokończone, pod

warunkiem że uprawniony otrzymał stosowne wynagrodzenie.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3, dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy

czynności prawne odnoszące się do prawa autorskiego są skuteczne i podlegają

ocenie według przepisów prawa dotychczasowego; odnosi się to również do zda-

rzeń innych niż czynności prawne.

3. Ustawę stosuje się do umów długoterminowych, które zawarte zostały przed

dniem jej wejścia w życie, w odniesieniu do okresu następującego po tej dacie

oraz do zobowiązań, które powstały przed dniem wejścia w życie ustawy, w od-

niesieniu do skutków prawnych zdarzeń następujących po tej dacie, nie związa-

nych z istotą zobowiązania.

4. Umowy zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nie obejmują praw

pokrewnych, chyba że strony postanowiły inaczej.

Art. 127

Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony

dziedzictwa narodowego, w drodze zarządzenia, utworzy zespół do spraw przeciw-

działania naruszeniom prawa autorskiego i praw pokrewnych oraz określi jego skład,

zadania i tryb działania.

Art. 128.

Traci moc ustawa z dnia 10 lipca 1952 r. o prawie autorskim (Dz. U. Nr 34, poz. 234,
z 1975 r. Nr 34, poz. 184 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192).

Art. 129.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem

przepisu art. 124 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Document Outline

2. (utracił moc).2F )
31. Organizacja zbiorowego zarządzania sporządza roczne sprawozdanie ze swojej działalności nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia bilansowego.
32. Organizacja zbiorowego zarządzania prowadzi księgi rachunkowe i sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, Nr 157, poz. 1241 i Nr 165, poz. 1316 oraz z 2010 r. ...
33. Roczne sprawozdanie finansowe organizacji zbiorowego zarządzania podlega badaniu przez biegłego rewidenta. Wyboru biegłego rewidenta dokonuje organ kontroli wewnętrznej organizacji.
34. Organizacja zbiorowego zarządzania niezwłocznie przekazuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 31, i sprawozdanie, o którym mowa w ust. 32, wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa nar...
35. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres sprawozdania, o którym mowa w ust. 31, uwzględniając informacje na temat struktury organizacyjnej organizacji zbiorowego zarzą...
Art. 107.
- Jeżeli na danym polu eksploatacji działa więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarządzania, organizacją właściwą w rozumieniu ustawy jest organizacja, do której należy twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego, a gdy twórca lub uprawniony z ty...
Art. 1071.
- 1. Organizacje zbiorowego zarządzania mogą zawierać porozumienia dotyczące udzielania licencji na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych oraz poboru wynagrodzeń z tytułu tego korzystania na zasadach określonych w tych porozumieniach.
- 2. Organizacje zbiorowego zarządzania zawierają porozumienia dotyczące wspólnego poboru wynagrodzeń za korzystanie z przedmiotów praw pokrewnych na polu eksploatacji odtwarzanie, na zasadach określonych w tych porozumieniach i zatwierdzonych tabelach ...
- 3. Jeżeli w ciągu 6 miesięcy od daty prawomocnego zatwierdzenia tabel wynagrodzeń w sprawach, o których mowa w ust. 2, nie zostanie zawarte porozumienie dotyczące poboru wynagrodzeń za korzystanie z przedmiotów praw pokrewnych, minister właściwy do sp...
- 4. Organizacje zbiorowego zarządzania mogą, w drodze porozumienia, wskazać spośród siebie jedną organizację upoważnioną do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3, bądź wyznaczyć podmiot, który w ich imieniu będzie te czynności wykonyw...
(uchylony).
Art. 110.
- Wysokość wynagrodzeń dochodzonych w zakresie zbiorowego zarządzania przez organizacje zbiorowego zarządzania powinna uwzględniać wysokość wpływów osiąganych z korzystania z utworów i przedmiotów praw pokrewnych, a także charakter i zakres korzystania ...
Art. 1101.
- 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołuje Komisję Prawa Autorskiego, zwaną dalej „Komisją”.
- 2. Do zadań Komisji należy:
- 3. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, do postępowań przed Komisją stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.
- 4. Przepisu art. 49 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się.
Art. 1102.
- 1. Komisja składa się z trzydziestu arbitrów powoływanych spośród kandydatów, o których mowa w ust. 3.
- 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza w co najmniej dwóch drukowanych dziennikach o zasięgu ogólnopolskim oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, nie później niż na 60 dni przed u...
- 3. Kandydatów na arbitrów Komisji przedstawiają:
- 4. Kandydaci na arbitrów Komisji powinni posiadać odpowiednią wiedzę oraz niezbędne doświadczenie zawodowe z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych.
- 5. Arbitrem Komisji nie może być osoba:
  - 1) pełniąca funkcję w organie podmiotu, o którym mowa w ust. 3, niezależnie od tego, czy podmiot ten przedstawił kandydaturę arbitra;
  - 2) skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub przestępstwo umyślne skarbowe lub w stosunku do której orzeczono zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej.
- 6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołuje do Komisji piętnastu arbitrów spośród kandydatów przedstawionych przez podmioty wymienione w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz piętnastu arbitrów przedstawionych przez podmioty wymien...
- 7. Arbiter Komisji w wykonywaniu swojej funkcji jest niezależny.
- 8. Kadencja Komisji trwa 3 lata.
- 9. Arbiter Komisji nie może bez ważnych powodów odmówić pełnienia funkcji członka zespołu orzekającego Komisji oraz przewodniczącego lub zastępcy przewodniczącego Komisji.
Art. 1103.
- 1. Przed upływem terminu określonego w art. 1102 ust. 8 mandat arbitra Komisji wygasa w przypadku jego śmierci albo odwołania.
- 2. Arbitra Komisji odwołuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w przypadku:
- 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołuje nowego arbitra Komisji, na zasadach określonych w art. 1102 ust. 1–6. Mandat nowo powołanego arbitra Komisji wygasa z upływem kadencji...
- 4. W przypadku gdy arbiter Komisji, o którym mowa w ust. 1, był członkiem zespołu orzekającego Komisji lub gdy arbiter będący członkiem zespołu orzekającego został wybrany na przewodniczącego lub zastępcę przewodniczącego Komisji, nowy członek zespołu...
Art. 1104.
- Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza w swoim dzienniku urzędowym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej nazwiska arbitrów wchodzących w skład Komisji oraz informacje o wygaśnięciu m...
Art. 1105.
- 1. Pierwsze posiedzenie Komisji odbywa się w terminie 14 dni od dnia jej powołania.
- 2. Pierwsze posiedzenie Komisji zwołuje i prowadzi minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Na posiedzeniu tym arbitrzy Komisji dokonują wyboru przewodniczącego Komisji.
- 3. Wybór przewodniczącego Komisji jest dokonywany większością 2/3 głosów w obecności co najmniej 20 arbitrów Komisji.
- 4. W przypadku niedokonania wyboru przewodniczącego na pierwszym posiedzeniu Komisji, przewodniczącego powołuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w terminie 14 dni od dnia zakończenia posiedzenia Komisji.
- 5. Zastępca przewodniczącego Komisji jest wybierany, powoływany i odwoływany na wniosek przewodniczącego Komisji, który wskazuje kandydata na to stanowisko, na zasadach określonych w ust. 3.
- 6. Wniosek o odwołanie arbitra Komisji z funkcji przewodniczącego Komisji, ze wskazaniem kandydatów na to stanowisko, może złożyć co najmniej dziesięciu arbitrów.
- 7. Przewodniczący Komisji, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 6, zwołuje posiedzenie Komisji, na którym wniosek poddaje się pod głosowanie według zasad określonych w ust. 3.
- 8. Przewodniczący Komisji oraz jego zastępca nie mogą być członkami zespołów orzekających Komisji.
- 9. Przewodniczący Komisji wykonuje czynności określone w art. 130 § 1–4 i art. 1302 § 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przekazuje sprawy do rozpoznania przez właściwy zespół orzekający Komisji.
Art. 1106.
- 1. Posiedzenia zespołów orzekających Komisji odbywają się w obecności co najmniej 2/3 składu trzyosobowego zespołu orzekającego i 3/5 składu pięcioosobowego zespołu orzekającego.
- 2. Orzeczenia zespołu orzekającego Komisji zapadają większością głosów składu zespołu orzekającego.
- 3. Orzeczenia kończące postępowanie zapadają w obecności całego składu zespołu orzekającego Komisji.
- 4. Orzeczenia kończące postępowanie doręcza się z urzędu uczestnikom wraz z uzasadnieniem.
- 5. Przewodniczący Komisji publikuje wszystkie orzeczenia zespołów orzekających Komisji w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Art. 1107.
- Przewodniczącemu Komisji i jego zastępcy przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, za poprzedni kwartał, ogłaszanego przez Prezesa Gł...
Art. 1108.
- 1. Członkom zespołów orzekających Komisji przysługuje wynagrodzenie:
- 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacane z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
- 3. W przypadku, o którym mowa w art. 1103 ust. 4, wynagrodzenie jest wypłacane członkom zespołu orzekającego Komisji, proporcjonalnie do liczby posiedzeń, w których brali udział.
Art. 1109.
- 1. Wniosek w sprawie należącej do właściwości Komisji podlega opłacie w wysokości:
- 2. Opłatę wnosi się wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, na rachunek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
- 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
- 4. Nie pobiera się opłat od wniosków, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 5.
Art. 11010.
- Obsługę techniczno-organizacyjną Komisji zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Art. 11011.
- 1. Sprawy o zatwierdzanie tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych rozpatruje zespół orzekający Komisji w składzie pięcioosobowym.
- 2. W terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku w sprawie, o której mowa w ust. 1, przewodniczący Komisji wyznacza z listy arbitrów Komisji do zespołu orzekającego Komisji dwóch arbitrów przedstawionych do Komisji przez podmioty wymienione w art. 1102 ...
- 3. Arbitrzy Komisji wyznaczeni zgodnie z ust. 2, na posiedzeniu zwołanym przez przewodniczącego Komisji, wybierają przewodniczącego zespołu orzekającego Komisji z listy arbitrów Komisji, bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej trzech ar...
- 4. Jeżeli arbitrzy Komisji nie wybiorą przewodniczącego zespołu orzekającego Komisji w terminie miesiąca od dnia ich wyznaczenia do zespołu orzekającego, zostanie on wyznaczony przez przewodniczącego Komisji.
Art. 11012.
- 1. Wniosek o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych objętych zbiorowym zarządzaniem składa organizacja zbiorowego zarządzania. Wniosek o zatwierdzenie wspólnej tabeli może złożyć wspólnie kilka organi...
- 2. Organizacja zbiorowego zarządzania jest obowiązana do przedłożenia Komisji do zatwierdzenia tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych w przypadkach, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 21, art. 211 ust. 1 i art. 70 us...
- 3. Sprawy z wniosków o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń na polu eksploatacji odtwarzanie podlegają wspólnemu rozpoznaniu w ramach jednego postępowania.
- 4. We wniosku o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń określa się:
- 5. Organizacja zbiorowego zarządzania we wnioskach o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń ma obowiązek przedstawić niższe stawki wynagrodzeń obowiązujące podmioty prowadzące działalność kulturalną oraz instytucje oświatowe, korzystające z utworów i przedmi...
- 6. Uczestnikami postępowania w sprawach o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń są:
- 7. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
- 8. Przewodniczący zespołu orzekającego Komisji zamieszcza w co najmniej dwóch drukowanych dziennikach o zasięgu ogólnopolskim oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa nar...
Art. 11013.
- 1. Postępowanie w sprawie o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń przed zespołem orzekającym Komisji nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy, chyba że wszyscy uczestnicy postępowania wyrażą zgodę na określone przedłużenie tego terminu.
- 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą uczestników postępowania, zespół orzekający Komisji może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, na dalszy czas oznaczony, niezbędny do wydania orzeczenia w sprawie.
- 3. W przypadku niezakończenia postępowania w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, zespół orzekający Komisji umarza postępowanie.
- 4. Zespół orzekający Komisji zatwierdza albo odmawia zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części. W zakresie, w którym odmówił jej zatwierdzenia, przedstawia na piśmie propozycje zmian w przedłożonej do zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, ...
- 5. Wydając orzeczenie, zespół orzekający Komisji bierze pod uwagę:
- 6. Zatwierdzone tabele wynagrodzeń zawierają stawki wynagrodzeń, określone kwotowo lub procentowo.
- 7. Przewodniczący Komisji publikuje zatwierdzone tabele wynagrodzeń w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
- 8. Organizacje zbiorowego zarządzania do dnia 15 lutego każdego roku dokonują waloryzacji określonych kwotowo stawek wynagrodzeń w oparciu o średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystyczne...
Art. 11014.
- 1. Uczestnik niezadowolony z orzeczenia Komisji może złożyć, w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu orzeczenia z uzasadnieniem, wniosek o zatwierdzenie albo odmowę zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części, przez sąd.
- 2. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący Komisji przekazuje go w terminie 14 dni wraz z aktami sprawy do sądu oraz publikuje informację o złożeniu tego wniosku w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej mi...
- 3. Jeżeli postępowanie zostało umorzone z przyczyn, o których mowa w art. 11013 ust. 3, wnioskodawca może, w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia o umorzeniu postępowania przed zespołem orzekającym Komisji, złożyć wniosek o zatwierdzenie tabe...
- 4. W razie niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, orzeczenie Komisji o zatwierdzeniu tabeli wynagrodzeń staje się prawomocne. W razie złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, orzeczenie Komisji o zatwierdzeniu tabeli wynagrodzeń staje się prawo...
- 5. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, powoduje utratę mocy orzeczenia Komisji w całości albo w części, co do której wniosek został złożony.
Art. 11015.
- W przypadku istotnej zmiany okoliczności stanowiących podstawę orzeczenia w sprawie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, każdy z uczestników postępowania, może złożyć do Komisji wniosek o zmianę zatwierdzonej tabeli wynagrodzeń. Do postępowania w sprawie...
Art. 11016.
- 1. Stawki określone w zatwierdzonych tabelach wynagrodzeń stosuje się w umowach, których stroną jest organizacja zbiorowego zarządzania.
- 2. Postanowienia umowne określające wynagrodzenie mniej korzystne dla twórców oraz uprawnionych z tytułu praw pokrewnych, niż wynikałoby to z zatwierdzonych tabel wynagrodzeń, są nieważne, a ich miejsce zajmują odpowiednie postanowienia tych tabel.
Art. 11017.
- 1. Organizację właściwą w rozumieniu ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 107, wskazuje zespół orzekający Komisji w składzie dwóch arbitrów Komisji oraz przewodniczącego zespołu, wyznaczonych z listy arbitrów Komisji przez przewodniczącego Kom...
- 2. Wniosek w sprawie, o której mowa w ust. 1, może złożyć:
- 3. Uczestnikami postępowania, o którym mowa w ust. 1, są:
- 4. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
- 5. Przewodniczący zespołu orzekającego Komisji zamieszcza ogłoszenie o wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1. Do ogłoszenia stosuje się przepis art. 11012 ust. 8.
- 6. Od orzeczenia zespołu orzekającego Komisji wydanego w trybie określonym w ust. 1–4, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, przysługuje odwołanie do sądu. W postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia odwołania stosuje się przepisy Kodeksu post...
Art. 11018.
- 1. Spory dotyczące stosowania zatwierdzonych prawomocnie tabel wynagrodzeń oraz spory związane z zawarciem umowy, o której mowa w art. 211 ust. 1, mogą być rozpatrywane w drodze postępowania mediacyjnego pomiędzy stronami.
- 2. Mediacja jest dobrowolna.
- 3. Przewodniczący Komisji wyznacza mediatora z listy arbitrów Komisji; jednakże strony mogą wybrać z tej listy innego mediatora.
- 4. Mediator może przedstawiać stronom propozycje ugody. Jeżeli żadna ze stron w terminie trzech miesięcy od dnia przedłożenia propozycji ugody nie zgłosi sprzeciwu, propozycję uważa się za przyjętą.
- 5. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o mediacji.
Art. 11019.
- 1. Sprawy o odtworzenie akt rozpatrują zespoły orzekające Komisji w składzie dwóch arbitrów Komisji oraz przewodniczącego, wyznaczonych z listy arbitrów Komisji przez przewodniczącego Komisji.
- 2. Do postępowania przed Komisją w sprawie o odtworzenie akt stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w razie zaginięcia lub zniszczenia akt.
- 3. Sprawy o uzupełnienie, sprostowanie lub wykładnię orzeczenia Komisji rozpatruje zespół orzekający Komisji w takim samym składzie, który wydał orzeczenie w sprawie.
Art. 11020.
- 1. Sądem właściwym do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 11014 ust. 1 i 3 oraz art. 11017 ust. 6, jest sąd okręgowy.
- 2. Minister Sprawiedliwości wyznaczy, w drodze rozporządzenia, jeden sąd okręgowy właściwy do rozpoznawania spraw, o których mowa w ust. 1.
- 3. Wnioski, o których mowa w art. 11014 ust. 1 i 3, oraz odwołanie, o którym mowa w art. 11017 ust. 6, wnosi się za pośrednictwem Komisji.
Art. 11021.
- Sąd, o którym mowa w art. 11020 ust. 2, rozpoznaje także zażalenia na orzeczenia zespołów orzekających Komisji wydane w toku postępowaniu przed Komisją.
Art. 11022.
- 1. Uczestnikami w sprawie są:
- 2. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
Art. 11023.
- W sprawach z wniosków, o których mowa w art. 11014 ust. 1 i 3, sąd orzeka o zatwierdzeniu lub odmowie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części, biorąc pod uwagę kryteria określone w art. 11013 ust. 5. Postanowienie kończące postępowan...

150 Dz U 06 90 631 Ustawa z dnia 4 02 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Document Outline