Swastyka - święty symbol Rodzimej Wiary, dobrobytu i szczęścia

Rzadko który symbol wywołuje tyle kontrowersji, jego historia obejmuje prawie pięć tysięcy lat. Symbol łamanego
krzyża zwany zwykle nazwą sakskrycką - SWASTYKA - to przede wszystkim piękny i święty symbol religijny. W XX
wieku wzrosło zainteresowanie tym symbolem głównie za sprawą ruchu narodowo-socjalistycznego stworzonego w
Niemczech, który po zwycięstwie A. Hitlera stał się godłem narodowym III Rzeszy. Lecz swastyka nie jest
odwiecznym symbolem jedynie Niemców i w ogóle Germanów. Najstarsze znaleziska z tym znakiem sięgają hen
daleko w mroki starożytnej historii. Swastyka rozwinęła się najprawdopodobniej ze znaku krzyża w kole lub też ze
zwykłego krzyża równoramiennego przez złamanie się jego ramion w tym samym kierunku pod kątem prostym. Oba
pierwowzory swastyki w czasach prehistorycznych oznaczały symbole słońca. Jak wskazują znaleziska, symbole
swastyczne występują na wszystkich kontynentach, oprócz Australii. Nie wszędzie swastyka pojawia się
równocześnie, nośnikiem tego znaku są ludy praindoeuropejskie, zwane Aryjskimi. Tam gdzie oni dotarli, tam
odcisnęli swe piętno kulturowe i pozostawili w miejscowej kulturze niezatartą cząstkę także w postaci znaku -
swastyki. Najstarsze zabytki archeologiczne z rysunkami swastyki znane są z Azji Mniejszej, mianowicie z Suzy i
Musjan, a pochoodzą z początków III tysiąclecia przed naszą erą. Swastyka umieszczana była na posążkach
Bogów, naczyniach glinianych i kamiennych. Najstarsze ślady swastyki w Europie i Polsce występują z przełomu III i
II tysiąclecia przed naszą erą. Najwidoczniej symbol ten przywędrował na nasze ziemie ze wschodu, z terenu
stepów euroazjatyckich. A jak wiadomo tereny te były kolebką ludów Aryjskich. Swastyka szybko rozprzestrzenia się
po całej Europie, jest w Grecji, Rzymie, Wyspach Brytyjskich i Skandynawii. Jest symbolem ukrywanym, czczonym,
ma dawać szczęście i chronić przed złem. W V wieku przed naszą erą pojawia się w Indiach. W I wieku naszej ery
pojawia się także na terytorium Chin. W Polsce swastyka bardzo obficie występuje szczególnie od II wieku przed
naszą erą. Rysowano ją często na dnie naczyń glinianych jako symbol chroniący, umieszczano na narzędziach i
broni, a także na ozdobach. Swastyka jest świętym symbolem dla każdego świadomego Słowianina - Poganina. To
znak najwyższego dobrodziejstwa, znak Rodzimej Wiary i Starych Bogów. W czterech ramionach swastyki generują
się moce żywiołów, a więc Matka Natura - Przyroda: Woda, Ogień, Powietrze i Ziemia. Niedopuszczalnym i
ohydnym czynem plugawią się ci, którzy swą tępą niewiedzą oraz bezmyślnością profanują ten Święty Znak dla
każdego wyznawcy Słowiańskiej Prastarej Wiary. Dodać należy, iż swastyka do dnia dzisiejszego używana jest
przez masy ludu polskiego jako element zdobniczy na przedmiotach mających charakter obrzędowy np. na
pisankach i chlebach weselnych. Przed i w trakcie II wojny światowej swastyka występowała jako symbol noszony
przez niektóre oddziały wojska polskiego np. Strzelców Podhalańskich. Tak więc znak złamanego krzyża zasługuje
na ochronę i uczciwe traktowanie, nie można go deprecjonować nawet, jeżeli ma on związek z III Rzeszą. Symbol
ten jest nierozerwalnie połączony z naszą Rodzimą Kulturą i Wiarą, a nić tego związku ciągnie się w setki lat. Czy
może je zerwać 5 lat wojny? Niech symbol słońca da wam moc szczęścia.