Raduj siÄ™ niebo
żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ
żÿ
żÿ
żÿ
1. Ra - duj siżÿ zie - mio! Gożÿżÿ z nie - ba przy - cho - dzi!
Co Bo - ga z lu - dem, lud z Bo - giem po - go - dzi:
żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ
żÿ żÿ żÿ żÿ
żÿ żÿ
Sy - nów A - da - ma z czar-tow - skiej nie - wo - li wyr - wie, wyz-wo - li.
2. Raduj siżÿ ziemio, żÿpiewaj z aniożÿami,
Wychwalaj Boga, ciesz siżÿ z niebianami;
Jużÿ nie podnóżÿkiem jesteżÿ Najwyżÿszego,
Lecz tronem Jego.
3. Raduj siżÿ ziemio, oto żÿwiatżÿo wschodzi,
Które każÿdego, co na żÿwiat przychodzi,
Blaskiem ożÿwieca, a wnet zniknżÿ wszżÿdy
Ciemnożÿżÿ i bżÿżÿdy.
4. Raduj siżÿ ziemio, masz Króla u siebie,
Pana, co wżÿada na ziemi i w niebie;
Królestwo Jego kożÿca mieżÿ nie bżÿdzie,
Gdy tron posiżÿdzie.
5. Raduj siżÿ ziemio, witaj tego Pana,
I ludy wszystkie zegnijcie kolana:
Bo wam przynosi przez swe narodzenie,
Wieczne zbawienie.
Zamieszczono w serwisie www.giszowiec.org
Żródło:  Exsultate Deo nr 415. Wyd 9
Wydawnictwo Światło-Życie, Kraków 2004