Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 1/9

1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI, PRODUCENTA I DYSTRYBUTORA

Nazwa preparatu:

Amoniak bezwodny, gaz

Wzór chemiczny:

NH

3

Producent:

Dostawca:

2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH

Nazwa chemiczna produktu: Amoniak bezwodny gazowy – z niewielkim (0,1%) dodatkiem powietrza.

Nazwa chemiczna

% wag.

Nr CAS

Nr WE

Symbol

ostrzegawczy

Zwroty zagrożenia

(R)*

amoniak bezwodny

99,9

7664-41-7

231-635-3

T, N

10-23-34-50

3. IDENTYFIKACJA ZAGROśEŃ

Substancja została zakwalifikowana jako niebezpieczna zgodnie z prawem.

T

N

Zagrożenie pożarowe: Substancja gazowa, łatwopalna. R10

Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe, silnie chemicznie reaktywna.

Zagrożenie
toksykologiczne:

Działa toksycznie przez drogi oddechowe. R23
Powoduje oparzenia. R34
Amoniak jest substancją toksyczną. W postaci gazowej i związków
zawierających amoniak działa silnie żrąco na skórę i płuca. Skroplona,
bezwodna postać amoniaku powoduje groźne uszkodzenia skóry i oczu.

Zagrożenie
ekotoksykologiczne:

Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne. R50
W przyrodzie amoniak jest obecny wskutek nieustannego trwania naturalnych
procesów redukcji związków azotowych oraz procesów gnilnych roślin i
zwierząt. Nadmierne ilości amoniaku wytwarzanego przez przemysł i
wprowadzanego do środowiska są przyczyną poważnych zakłóceń
równowagi w lokalnej biosferze i osłabienia kondycji zdrowotnej ludności.

4. PIERWSZA POMOC

Uwaga: W pierwszej kolejności wyprowadzić (wynieść) poszkodowaną osobę ze skażonego
ś

rodowiska. Ratownicy muszą być bezwzględnie chronieni stosownymi ochronami osobistymi.

Skontaktować się z lekarzem lub centrum toksykologicznym.
Następstwa wdychania:
1.

Ułożyć poszkodowaną osobę w pozycji leżącej.

2.

Utrzymywać drożność dróg oddechowych (głowę leżącego skręcić nieco w lewo, palcem wygarnąć
ś

luz z jamy ustnej lub gardła, kontrolować, czy nie zapada się język). W przypadku występującej

duszności podawać tlen. Nie stosować sztucznego oddychania. Można podać do oddychania pary
kwasu octowego (przez 7% roztwór kwasu octowego przepuszczać strumień tlenu). Natychmiast
wezwać lekarza.

3.

Zapewnić pomoc lekarską.

Następstwa połknięcia:
1.

Nie ma możliwości zaistnienia.

Kontakt z oczami:

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 2/9

1.

Usunąć szkła kontaktowe. Oparzone oczy przemywać bieżącą wodą co najmniej 15 minut.
Następnie dokonać wielokrotnego przemywania oczu 0,9% roztworem wodnym soli kuchennej
(NaCl).

2.

Zapewnić pomoc okulisty.

Kontakt ze skórą:
1.

Zdjąć skażone ubranie.

2.

Oparzoną skórę zmyć dużą ilością wody.

3.

W przypadku wystąpienia komplikacji – zasięgnąć porady lekarskiej.

5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POśARU

Szczególne zagrożenia: Amoniak jest gazem toksycznym. Z powietrzem tworzy mieszaniny

wybuchowe. Jest zapalny praktycznie w każdej temperaturze. W przypadku
zagrożenia, w miarę możliwości przetransportować butle w bezpieczne
miejsce. Podgrzane ulegną gwałtownemu rozerwaniu.

Środki gaśnicze:

•

woda,

•

piana gaśnicza,

•

ditlenek węgla.

Uwaga: Nie wolno używać halonów.

Sprzęt ochronny
ratowników:

Stosować kombinezony gazoszczelne, niezależne aparaty oddechowe,
eksplozymetr, mierniki amoniaku.

Zalecenia szczegółowe: W czasie akcji gaśniczej stosować prądy rozproszone. Zbiorniki sąsiednie

należy chłodzić, uważając, by woda nie dostała się bezpośrednio do wnętrza
zbiornika. Należy unikać kontaktu strumienia wodnego z ciekłym
amoniakiem (groźba wyrzucenia amoniaku na zewnątrz naczynia).

6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA

DO ŚRODOWISKA

Zalecenia ogólne:

W przypadku zaistnienia awarii z udziałem amoniaku należy:

•

zawiadomić otoczenie o awarii,

•

usunąć z rejonu zagrożenia osoby narażone na niebezpieczeństwo,

•

postępować zgodnie z instrukcją alarmową działania w środowisku
zagrożonym wybuchem mieszaniny gazu palnego z powietrzem.

Sprawdzone metody likwidowania wycieków amoniaku podczas działań
ratowniczych:

•

uszczelnianie prostych rurociągów za pomocą zakładania i zaciskania łat
uszczelniających; trwałość tych uszczelnień uzależniona jest od
parametrów pracy rurociągu i wynosi od kilku tygodni do roku,

•

uszczelnianie pachwin w trójnikach za pomocą podkładek i mas
uszczelniających,

•

uszczelnianie

połączeń

kołnierzowych

metodą

wtrysku

masy

termoutwardzalnej.

Środki ochrony
osobistej:

Unikać kontaktu z uwalniającym się gazem. Wskazane jest stosowanie ubrań
ochronnych gazoszczelnych. Bezwzględnie używać ochrony oczu oraz rąk.
W przypadku wyczucia zapachu amoniaku stosować ochrony dróg
oddechowych z filtrem par organicznych oznaczonym kolorem zielonym i
literą K.

Zalecenia szczegółowe: Dokonywać pomiarów eksplozymetrycznych (za pomocą atestowanych

eksplozymetrów) oraz pomiarów stężeń amoniaku w skażonej atmosferze.
Nie wolno stosować narzędzi wytwarzających iskry przy uderzeniach o
twardą powierzchnię. Opróżnione z amoniaku instalacje i pomieszczenia

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 3/9

zamknięte należy przedmuchiwać gazem obojętnym, a następnie
powietrzem.
Uwaga:

•

Pracownik lub pracownicy wykonujący pracę wewnątrz zbiornika

powinni być wyposażeni w odpowiednie środki ochrony indywidualnej, a w
szczególności:

a/ w szelki bezpieczeństwa z linką umocowaną do odpowiednio
wytrzymałego elementu konstrukcji zewnętrznej,
b/ hełm ochronny i odzież ochronną,
c/ sprzęt izolujący ochronny układu oddechowego.

•

Wyposażenie w środki ochrony indywidualnej osoby asekurującej

powinno być takie samo jak wyposażenie pracownika wchodzącego do
wnętrza zbiornika.
Niestosowanie ochron układu oddechowego jest dopuszczalne wyłącznie w
warunkach, gdy zawartość tlenu w powietrzu zbiornika wynosi co najmniej
18% oraz gdy w powietrzu tym nie występują substancje szkodliwe dla
zdrowia w stężeniach przekraczających najwyższe stężenie czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ani nie istnieje
niebezpieczeństwo ich wystąpienia podczas przebywania pracownika w
zbiorniku.

Zabezpieczenie
środowiska:

Rozpraszanie strumieni wody na chmurę przemieszczającego się amoniaku.

Metody utylizacji:

Na drodze neutralizacji lub spalania – zgodnie z wymogami obowiązującego
prawa.

7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE

Zapobieganie
zatruciom:

Podczas pracy z amoniakiem nie jeść, nie pić, nie zażywać lekarstw, unikać
kontaktów z gazem, unikać wdychania par i aerozoli, przestrzegać zasad
higieny osobistej, stosować odzież i sprzęt ochrony osobistej, pracować w
wentylowanym pomieszczeniu. Przechowywać w zamknięciu, poza
zasięgiem dzieci.

Zapobieganie
pożarom/wybuchom:

Substancja łatwopalna. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe. Nie
stosować narzędzi z metali wytwarzających iskry przy uderzeniu o twardą
powierzchnię.

Stosować

instalacje

elektryczne

w

wykonaniu

przeciwwybuchowym.

Magazynowanie:

Ogrzewanie w pomieszczeniu magazynowym może być wodne lub parowe.
Dobra wentylacja powinna uniemożliwiać powstawanie mieszanin
wybuchowych. Budynek przeznaczony do przechowywania większej ilości
butli

z

amoniakiem

powinien

być

przegrodzony

ś

cianami

przeciwpożarowymi. Butle z amoniakiem należy ustawiać co najmniej 1 m
od nieosłoniętych grzejników i 10 m od źródeł ognia otwartego.
Pomieszczenia magazynowe powinny mieć urządzenia wentylacyjne w celu
niedopuszczenia do niebezpiecznego stężenia w powietrzu gazów palnych.
Okna powinny być zaciemnione celem niedopuszczenia do podwyższenia się
ciśnienia pod wpływem promieni słonecznych. Należy umieścić napisy
ostrzegawcze zakazujące zbliżania się do pomieszczeń magazynowych z
ogniem otwartym (m.in. w formie palącego się papierosa). Nie wolno
przechowywać w tym samym pomieszczeniu butli z tlenem, ponieważ może
doprowadzić to do wytworzenia się mieszaniny wybuchowej. Butle ustawia
się pionowo, zabezpieczając je przed upadkiem klamrami, łańcuchami,
hakami. Pomieszczenie magazynowe butli z amoniakiem należy chronić

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 4/9

przed ogrzaniem do temperatury przekraczającej 35˚C.

Metody postępowania z
odpadami:

Za odpad można uznać amoniak bezwodny, który nie nadaje się do
zagospodarowania. Wskazane jest opróżniane butli i zbiorników do
roztworów (np. kwasu solnego, kwasu octowego) w wyznaczonych
miejscach oraz ich przedmuchiwanie gazem obojętnym, a następnie
powietrzem. Stosować eksplozymetr.

Odpadowy amoniak bezwodny można spalać w wyznaczonych miejscach
lub instalacjach wskazanych przez miejscową służbę ochrony środowiska.

8. KONTROLA NARAśENIA I ŚRODKI OCHRONY

Ochrony zbiorowe:

Wentylacja na stanowiskach pracy w wykonaniu przeciwwybuchowym w obiektach zamkniętych.
Zdroiki w pobliżu stanowisk pracy. Wodny zraszacz na wypadek awaryjnego skażenia.

Osobiste wyposażenie ochronne:

Drogi oddechowe:

Maska ochronna z filtrem amoniaku oznaczona kolorem zielonym i literą K.

Ręce:

Rękawice ochronne z tworzywa odpornego na działanie amoniaku.

Oczy:

Szczelne okulary ochronne lub pełnotwarzowa maska ochronna.

Skóra i ciało:

Ubrania ochronne przeciwchemiczne, gazoszczelne, odporne na działanie
amoniaku.

Ogólne środki ochrony:

Higiena pracy:

Obowiązują

przepisy

ogólne

przemysłowej

higieny

pracy.

Unikać

bezpośredniego kontaktu powierzchni ciała i dróg oddechowych z amoniakiem.
Nie wdychać par i aerozoli. Obowiązek stosowania ochron osobistych. Po pracy
dokładnie wymyć powierzchnię ciała oraz ochrony osobiste. Nie jeść, nie pić,
nie zażywać lekarstw podczas pracy.

Zapobieganie
zatruciom:

Pracownicy stykający się w pracy z amoniakiem powinni zostać dokładnie
przeszkoleni w zasadach i metodach ewakuacji oraz w użyciu sprzętu ochrony
osobistej, takiego jak okulary ochronne, maski przeciwgazowe, ubrania
ochronne, natryski, zdroiki do płukania oczu, hydranty, wyjścia bezpieczeństwa
oraz wyposażenie pierwszej pomocy. Wszystkie urządzenia techniczne muszą
być stale kontrolowane w celu zapobiegania wypadkom. Wszystkie zawory
muszą być dokładnie oznakowane w celu uniknięcia przypadkowego
rozszczelnienia instalacji.

Obowiązujące w Polsce najwyższe dopuszczalne stężenie (mg/m

3

) w środowisku pracy:

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002 r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ze zmianą z
dnia 1.10.2005 r. (Dz.U. 212 poz. 1769)

Składnik

NDS

NDSCh

7664-41-7

amoniak bezwodny

14 mg/m3

28 mg/m3

Próg zapachu: 0,013 – 50 mg/m3.

9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

Masa cząsteczkowa:

17,03 g/mol

Postać fizyczna, barwa,
zapach:

W warunkach normalnych amoniak jest bezbarwnym gazem o ostrym,
gryzącym zapachu. Skroplony amoniak jest cieczą bezbarwną o
dużym cieple parowania.

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 5/9

Temperatura topnienia:

-77,74˚C

Temperatura wrzenia:

-33,75˚C

Prężność par w 20oC:

8,572 bar

Rozpuszczalność w wodzie i
innych rozpuszczalnikami:

Amoniak dobrze rozpuszcza się w wodzie. Wodny roztwór ma
właściwości zasadowe wskutek tworzenia się wodorotlenku
amonowego. Ponadto rozpuszcza się w alkoholu etylowym i eterze
etylowym.

Gęstość w temp. 20oC:

0,7714 g/l

Gęstość gazu względem
powietrza:

0,597

Gęstość w stanie skroplonym: 0,674 kg/dm3
Zakres tworzenia mieszanin
wybuchowych z powietrzem:

15-28% obj. (106-200 g/m3); (granice wybuchowości mieszaniny
amoniak – tlen 14,8-79% obj.)

Temperatura zapłonu:

Amoniak jest zapalny praktycznie w każdej temperaturze.

Temperatura samozapłonu: ok. 630˚C

10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ

Stabilność i reaktywność:

Amoniak dobrze rozpuszcza w sobie wiele substancji, metali, działa
na miedź, jej stopy i sole. W zetknięciu z takimi substancjami jak:
srebro, złoto, rtęć, chlor, brom, jod, tlenki azotu, fosgen, tlenek węgla,
ditlenek węgla, fosforowodór, ditlenek siarki, tlenki fosforu,
akroleina, aldehyd octowy, siarka, fluorowodór, podchloryny itp.
następuje samozapalenie, a w wyniku reakcji z sodem i wapniem
amoniak tworzy produkty wybuchowe. W powietrzu wchodzi w
reakcję z parą wodną oraz ditlenkiem węgla, tworząc węglan
amonowy. Mieszanina amoniaku z tlenem jest wybuchowa.

Właściwości korozyjne:

Amoniak działa korodująco na różne metale.

11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE

Działanie miejscowe (skóra, oczy, błony śluzowe): Amoniak jest substancją toksyczną. W postaci
gazowej i związków zawierających amoniak działa silnie żrąco na skórę i płuca. Płynna, bezwodna postać
amoniaku powoduje groźne uszkodzenia skóry i oczu.

Wdychanie: Wdychanie amoniaku wywołuje przykre uczucie pieczenia w gardle, kaszel, ślinotok,
nudności, łzawienie, bóle głowy. Zmiany anatomopatologiczne w inhalacyjnym zatruciu amoniakiem
obejmują obrzęk, podrażnienie oraz odoskrzelowe zapalenie płuc. Stężenie niebezpieczne dla życia (przy
30-minutowej ekspozycji) wynosi 1530-3150 mg/m3, stężenie śmiertelne 3500-7000 mg/m3. Groźne
narażenie może powodować bezdech z pieniącą się śliną (obrzęk płuc), charczenie, ból w klatce
piersiowej i zapaść krążeniową. Powikłaniem może być zapalenie oskrzeli. W cięższych przypadkach
rozwija się odoskrzelowe zapalenie płuc, obrzęk głośni, porażenie ośrodka oddechowego, niewydolność
krążenia, co doprowadza do śmierci.

Kontakt ze skórą: Kontakt amoniaku ze skórą powoduje zaczerwienienie i podrażnienie. Może powstać
chemiczne poparzenie z wytworzeniem pęcherzy.

Kontakt z oczami: Podczas kontaktu z okiem pojawia się zaczerwienienie i ostre podrażnienie.
Występuje obrzęk spojówek. Amoniak jest szczególnie niebezpieczny dla rogówki oka, w obrębie której
w wyniku uszkodzenia może powstać początkowo zmętnienie, a następnie owrzodzenie, przebicie z
uszkodzeniem tęczówki i siatkówki, a wtórnie całkowita utrata wzroku. Przy dużych stężeniach amoniaku
dochodzi do oparzeń I lub II stopnia. Oparzenia oczu często powodują trwałą ślepotę.

Połknięcie: praktycznie niemożliwe.

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 6/9

Skutki zdrowotne narażenia przewlekłego: Częste przebywanie w atmosferze zawierającej amoniak
może doprowadzić do przewlekłych nieżytów dróg oddechowych oraz zaburzeń w trawieniu i przemianie
materii.

Stężenia szkodliwe i śmiertelne dla amoniaku

Stężenie szkodliwe

Stężenie śmiertelne

czas ekspozycji (min)

stężenie (mg/dm3)

czas ekspozycji (min)

stężenie (mg/dm3)

360

0,21

30

7,0

12. INFORMACJE EKOLOGICZNE

Działanie na organizmy wskaźnikowe:

Ryby: Według Steinmana i Surbecka pstrągi tęczowe giną w bardzo krótkim czasie przy stężeniu 5
mg/dm3, ukleje zaś przy stężeniu 2 mg/dm3. Progiem szkodliwości jest według Helfera stężenie 1,25
mg/dm3. Kiełb znosi stężenia amoniaku od 1,0 do 1,2 mg/dm3. Wrażliwość młodych pstrągów
tęczowych jest większa; wartość progowa wynosi od 0,3 do 0,4 mg/dm3.
Plankton: Stonogi giną po kilkugodzinnym oddziaływaniu amoniakiem przy stężeniu 10 mg/dm3.
Skorupiaki giną przy 8 mg/dm3.
Niższe organizmy: Organizmy strefy oligosaprobowej i

µ

-mezosaprobowej giną w środowisku

zawierającym od 0,08 do 0,4 mg/dm3 amoniaku, organizmy strefy

µ

-mezosaprobowej przy stężeniach od

0,3 do 0,4 mg/dm3 NH3.

Dopuszczalne stężenie w powietrzu atmosferycznym dla amoniaku

Dopuszczalne stężenie zanieczyszczeń w mg/m3

Obszary chronione

Obszary specjalnie chronione

w ciągu 30 min

ś

rednio-

dobowe

ś

rednio-

roczne

w ciągu 30 min

ś

rednio-

dobowe

ś

rednio-

roczne

0,4

0,2

0,051

0,1

0,05

0,013

13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI

Metody unieszkodliwiania:
Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U.62 poz. 628) oraz rozporządzeniem
Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz. 1206),
Opakowania wg:
rodzaju

15 01 04 opakowania z metalu,

rodzaju

15 01 10 opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub

nimi zanieczyszczone.

Sposób likwidacji (D10) - termiczne przekształcanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach
zlokalizowanych na lądzie.
Zużyte opakowania dostarczać do uprawnionych do ich przerabiania przedsiębiorstw.
Opakowania opróżnić całkowicie.

14. INFORMACJE O TRANSPORCIE

Numer UN(ONZ) : 1005

Klasa RID/ADR:

2

Kod klasyfikacyjny:

2TC

Ilości ograniczone:

LQ0

Numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa:

268

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 7/9

Numery nalepek ostrzegawczych wg ADR/RID nr
2.3 + 8:

15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH

Substancja została zaklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z obowiązującym prawem.

Na etykietach należy umieścić następujące informacje:

Symbole ostrzegawcze na opakowaniach
jednostkowych

T

N

Napis ostrzegawczy na opakowaniach
jednostkowych

„Produkt toksyczny. Niebezpieczny dla środowiska

Łatwopalny.”

Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia

R 10

Produkt łatwopalny.

R 23

Działa toksycznie przez drogi oddechowe.

R 34

Powoduje oparzenia.

R 50

Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.

Zwroty określające warunki bezpiecznego stosowania

S 1/2

Przechowywać pod zamknięciem i chronić przed dziećmi.

S 9

Przechowywać pojemnik w miejscu dobrze wentylowanym.

S 16

Nie przechowywać w pobliżu źródeł zapłonu – nie palić tytoniu.

S 26

Zanieczyszczone oczy przemyć natychmiast dużą ilością wody i zasięgnąć porady
lekarza.

S 36/37/39

Nosić odpowiednią odzież ochronną, odpowiednie rękawice ochronne i okulary lub
ochronę twarzy.

S 45

W przypadku awarii lub jeżeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady
lekarza – jeżeli to możliwe, pokaż etykietę.

S 61

Unikać zrzutów do środowiska. Postępować zgodnie z instrukcją lub kartą
charakterystyki.

Kartę wykonano zgodnie z:

•

Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11.01.2001 r. (Dz.U.11 poz. 84; z późniejszymi
zmianami).

•

Rozporządzeniem w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1171) ze zmianą z dnia
14.12.2004 r. (Dz.U. 2 z 2005r. poz.2).

•

Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28.09.2005 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z
ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz.U.201 poz.1674), (29ATP).

•

Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji
niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1679 z późniejszymi zmianami).

•

Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i
preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 171, poz. 1666 z późniejszymi zmianami).

•

Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002 r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w
sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy
ze zmianą z dnia 1.10.2005 r. (Dz.U. 212 poz.1769).

•

Ustawą z dnia 27.04.2001 r. o odpadach (Dz.U.62 poz.628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia
27.09.2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz.1206).

•

Ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych. (Dz.U. 2001 nr 63 poz. 638).

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 8/9

•

Klasyfikacją towarów niebezpiecznych zgodnie z Umową Europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu
drogowego towarów niebezpiecznych (ADR).

•

Ustawą z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych. (Dz. U. 2002 nr 199
poz. 1671) z późniejszymi zmianami.

•

Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.

•

Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 11, poz. 86).

•

Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków
ochrony indywidualnej. (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).

•

Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.

•

Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005r. Nr 11, poz. 86).

•

Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków
ochrony indywidualnej. (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).

16. INNE INFORMACJE

Chemiczne określenie produktu:

Amoniak bezwodny gazowy

Symbole ostrzegawcze na opakowaniach jednostkowych

T

Produkt toksyczny.

N

Produkt niebezpieczny dla środowiska.

R 10

Produkt łatwopalny.

R 23

Działa toksycznie przez drogi oddechowe.

R 34

Powoduje oparzenia.

R 50

Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.

Normy na sprzęt ochronny:

PN-EN 141:2002

Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze i filtropochłaniacze, wymagania,
badanie, znakowanie.

PN-EN 344:1996

Wymagania i metody badania obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego do
użytku w pracy. Zmiana A1.

PN-EN 166:2002 (U)

Ochrona indywidualna oczu. Wymagania.

PN-EN 374-3:2004 (U)

Rękawice chroniące przed chemikaliami i mikroorganizmami. Wyznaczanie
odporności na przenikanie chemikaliów.

PN-EN 466:1998

Odzież ochronna. Ochrona przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące
odzieży chroniącej przed chemikaliami z połączeniami nieprzepuszczającymi cieczy
(typ 3).

Powietrze na stanowiskach pracy

PN-EN 1540:2004

Powietrze na stanowiskach pracy. Terminologia.

PN-EN 689:2002

Powietrze na stanowiskach pracy. Wytyczne oceny narażenia inhalacyjnego na
czynniki chemiczne przez porównanie z wartościami dopuszczalnymi i strategia
pomiarowa.

Uwaga:

•

Użytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów
prawa krajowego. Informacja zawarta w powyższej karcie stanowi opis wymogów bezpieczeństwa
użytkowania preparatu. Użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu
do określonych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy
użytkownika. Karta charakterystyki nie może być traktowana jako gwarancja właściwości preparatu.

•

Produkt nie może być używany bez pisemnej zgody w żadnym innym celu aniżeli podanym w p.1 karty-
charakterystyki.

•

Karta charakterystyki jest bezpośrednio przekazywana dystrybutorowi produktu, bez zapewnień lub gwarancji

Przedsiębiorstwo EKOS

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.

AMONIAK BEZWODNY

Data wydania: 21.08.2006

Data aktualizacji:

Strona/stron 9/9

co do kompletności bądź szczegółowości wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.

•

Kartę wykonano w Przedsiębiorstwie EKOS S.C. 80-266 Gdańsk, al. Grunwaldzka 209, tel/fax: [phone]-
46,

www.ekos.gda.pl

e-mail:

[e-mail]

na podstawie informacji i konsultacji uzyskanych od

Zamawiającego oraz materiałów z własnej bazy danych.

•

Informacje zawarte w niniejszej karcie-charakterystyce są zgodne z aktualnym stanem naszej wiedzy i
spełniają warunki prawa krajowego oraz Unii Europejskiej.

•

Informacje zawarte w niniejszej karcie-charakterystyce nie są gwarancją parametrów technicznych czy
przydatności do określonych zastosowań.

* * * * *