Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 1/9
1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI, PRODUCENTA I DYSTRYBUTORA
Nazwa preparatu:
Amoniak bezwodny, gaz
Wzór chemiczny:
NH
3
Producent:
Dostawca:
2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH
Nazwa chemiczna produktu: Amoniak bezwodny gazowy – z niewielkim (0,1%) dodatkiem powietrza.
Nazwa chemiczna
% wag.
Nr CAS
Nr WE
Symbol
ostrzegawczy
Zwroty zagroŜenia
(R)*
amoniak bezwodny
99,9
7664-41-7
231-635-3
T, N
10-23-34-50
3. IDENTYFIKACJA ZAGROśEŃ
Substancja została zakwalifikowana jako niebezpieczna zgodnie z prawem.
T
N
ZagroŜenie poŜarowe: Substancja gazowa, łatwopalna. R10
Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe, silnie chemicznie reaktywna.
ZagroŜenie
toksykologiczne:
Działa toksycznie przez drogi oddechowe. R23
Powoduje oparzenia. R34
Amoniak jest substancją toksyczną. W postaci gazowej i związków
zawierających amoniak działa silnie Ŝrąco na skórę i płuca. Skroplona,
bezwodna postać amoniaku powoduje groźne uszkodzenia skóry i oczu.
ZagroŜenie
ekotoksykologiczne:
Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne. R50
W przyrodzie amoniak jest obecny wskutek nieustannego trwania naturalnych
procesów redukcji związków azotowych oraz procesów gnilnych roślin i
zwierząt. Nadmierne ilości amoniaku wytwarzanego przez przemysł i
wprowadzanego do środowiska są przyczyną powaŜnych zakłóceń
równowagi w lokalnej biosferze i osłabienia kondycji zdrowotnej ludności.
4. PIERWSZA POMOC
Uwaga: W pierwszej kolejności wyprowadzić (wynieść) poszkodowaną osobę ze skaŜonego
ś
rodowiska. Ratownicy muszą być bezwzględnie chronieni stosownymi ochronami osobistymi.
Skontaktować się z lekarzem lub centrum toksykologicznym.
Następstwa wdychania:
1.
UłoŜyć poszkodowaną osobę w pozycji leŜącej.
2.
Utrzymywać droŜność dróg oddechowych (głowę leŜącego skręcić nieco w lewo, palcem wygarnąć
ś
luz z jamy ustnej lub gardła, kontrolować, czy nie zapada się język). W przypadku występującej
duszności podawać tlen. Nie stosować sztucznego oddychania. MoŜna podać do oddychania pary
kwasu octowego (przez 7% roztwór kwasu octowego przepuszczać strumień tlenu). Natychmiast
wezwać lekarza.
3.
Zapewnić pomoc lekarską.
Następstwa połknięcia:
1.
Nie ma moŜliwości zaistnienia.
Kontakt z oczami:
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 2/9
1.
Usunąć szkła kontaktowe. Oparzone oczy przemywać bieŜącą wodą co najmniej 15 minut.
Następnie dokonać wielokrotnego przemywania oczu 0,9% roztworem wodnym soli kuchennej
(NaCl).
2.
Zapewnić pomoc okulisty.
Kontakt ze skórą:
1.
Zdjąć skaŜone ubranie.
2.
Oparzoną skórę zmyć duŜą ilością wody.
3.
W przypadku wystąpienia komplikacji – zasięgnąć porady lekarskiej.
5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POśARU
Szczególne zagroŜenia: Amoniak jest gazem toksycznym. Z powietrzem tworzy mieszaniny
wybuchowe. Jest zapalny praktycznie w kaŜdej temperaturze. W przypadku
zagroŜenia, w miarę moŜliwości przetransportować butle w bezpieczne
miejsce. Podgrzane ulegną gwałtownemu rozerwaniu.
Środki gaśnicze:
•
woda,
•
piana gaśnicza,
•
ditlenek węgla.
Uwaga: Nie wolno uŜywać halonów.
Sprzęt ochronny
ratowników:
Stosować kombinezony gazoszczelne, niezaleŜne aparaty oddechowe,
eksplozymetr, mierniki amoniaku.
Zalecenia szczegółowe: W czasie akcji gaśniczej stosować prądy rozproszone. Zbiorniki sąsiednie
naleŜy chłodzić, uwaŜając, by woda nie dostała się bezpośrednio do wnętrza
zbiornika. NaleŜy unikać kontaktu strumienia wodnego z ciekłym
amoniakiem (groźba wyrzucenia amoniaku na zewnątrz naczynia).
6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA
DO ŚRODOWISKA
Zalecenia ogólne:
W przypadku zaistnienia awarii z udziałem amoniaku naleŜy:
•
zawiadomić otoczenie o awarii,
•
usunąć z rejonu zagroŜenia osoby naraŜone na niebezpieczeństwo,
•
postępować zgodnie z instrukcją alarmową działania w środowisku
zagroŜonym wybuchem mieszaniny gazu palnego z powietrzem.
Sprawdzone metody likwidowania wycieków amoniaku podczas działań
ratowniczych:
•
uszczelnianie prostych rurociągów za pomocą zakładania i zaciskania łat
uszczelniających; trwałość tych uszczelnień uzaleŜniona jest od
parametrów pracy rurociągu i wynosi od kilku tygodni do roku,
•
uszczelnianie pachwin w trójnikach za pomocą podkładek i mas
uszczelniających,
•
uszczelnianie
połączeń
kołnierzowych
metodą
wtrysku
masy
termoutwardzalnej.
Środki ochrony
osobistej:
Unikać kontaktu z uwalniającym się gazem. Wskazane jest stosowanie ubrań
ochronnych gazoszczelnych. Bezwzględnie uŜywać ochrony oczu oraz rąk.
W przypadku wyczucia zapachu amoniaku stosować ochrony dróg
oddechowych z filtrem par organicznych oznaczonym kolorem zielonym i
literą K.
Zalecenia szczegółowe: Dokonywać pomiarów eksplozymetrycznych (za pomocą atestowanych
eksplozymetrów) oraz pomiarów stęŜeń amoniaku w skaŜonej atmosferze.
Nie wolno stosować narzędzi wytwarzających iskry przy uderzeniach o
twardą powierzchnię. OpróŜnione z amoniaku instalacje i pomieszczenia
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 3/9
zamknięte naleŜy przedmuchiwać gazem obojętnym, a następnie
powietrzem.
Uwaga:
•
Pracownik lub pracownicy wykonujący pracę wewnątrz zbiornika
powinni być wyposaŜeni w odpowiednie środki ochrony indywidualnej, a w
szczególności:
a/ w szelki bezpieczeństwa z linką umocowaną do odpowiednio
wytrzymałego elementu konstrukcji zewnętrznej,
b/ hełm ochronny i odzieŜ ochronną,
c/ sprzęt izolujący ochronny układu oddechowego.
•
WyposaŜenie w środki ochrony indywidualnej osoby asekurującej
powinno być takie samo jak wyposaŜenie pracownika wchodzącego do
wnętrza zbiornika.
Niestosowanie ochron układu oddechowego jest dopuszczalne wyłącznie w
warunkach, gdy zawartość tlenu w powietrzu zbiornika wynosi co najmniej
18% oraz gdy w powietrzu tym nie występują substancje szkodliwe dla
zdrowia w stęŜeniach przekraczających najwyŜsze stęŜenie czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ani nie istnieje
niebezpieczeństwo ich wystąpienia podczas przebywania pracownika w
zbiorniku.
Zabezpieczenie
środowiska:
Rozpraszanie strumieni wody na chmurę przemieszczającego się amoniaku.
Metody utylizacji:
Na drodze neutralizacji lub spalania – zgodnie z wymogami obowiązującego
prawa.
7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE
Zapobieganie
zatruciom:
Podczas pracy z amoniakiem nie jeść, nie pić, nie zaŜywać lekarstw, unikać
kontaktów z gazem, unikać wdychania par i aerozoli, przestrzegać zasad
higieny osobistej, stosować odzieŜ i sprzęt ochrony osobistej, pracować w
wentylowanym pomieszczeniu. Przechowywać w zamknięciu, poza
zasięgiem dzieci.
Zapobieganie
poŜarom/wybuchom:
Substancja łatwopalna. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe. Nie
stosować narzędzi z metali wytwarzających iskry przy uderzeniu o twardą
powierzchnię.
Stosować
instalacje
elektryczne
w
wykonaniu
przeciwwybuchowym.
Magazynowanie:
Ogrzewanie w pomieszczeniu magazynowym moŜe być wodne lub parowe.
Dobra wentylacja powinna uniemoŜliwiać powstawanie mieszanin
wybuchowych. Budynek przeznaczony do przechowywania większej ilości
butli
z
amoniakiem
powinien
być
przegrodzony
ś
cianami
przeciwpoŜarowymi. Butle z amoniakiem naleŜy ustawiać co najmniej 1 m
od nieosłoniętych grzejników i 10 m od źródeł ognia otwartego.
Pomieszczenia magazynowe powinny mieć urządzenia wentylacyjne w celu
niedopuszczenia do niebezpiecznego stęŜenia w powietrzu gazów palnych.
Okna powinny być zaciemnione celem niedopuszczenia do podwyŜszenia się
ciśnienia pod wpływem promieni słonecznych. NaleŜy umieścić napisy
ostrzegawcze zakazujące zbliŜania się do pomieszczeń magazynowych z
ogniem otwartym (m.in. w formie palącego się papierosa). Nie wolno
przechowywać w tym samym pomieszczeniu butli z tlenem, poniewaŜ moŜe
doprowadzić to do wytworzenia się mieszaniny wybuchowej. Butle ustawia
się pionowo, zabezpieczając je przed upadkiem klamrami, łańcuchami,
hakami. Pomieszczenie magazynowe butli z amoniakiem naleŜy chronić
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 4/9
przed ogrzaniem do temperatury przekraczającej 35˚C.
Metody postępowania z
odpadami:
Za odpad moŜna uznać amoniak bezwodny, który nie nadaje się do
zagospodarowania. Wskazane jest opróŜniane butli i zbiorników do
roztworów (np. kwasu solnego, kwasu octowego) w wyznaczonych
miejscach oraz ich przedmuchiwanie gazem obojętnym, a następnie
powietrzem. Stosować eksplozymetr.
Odpadowy amoniak bezwodny moŜna spalać w wyznaczonych miejscach
lub instalacjach wskazanych przez miejscową słuŜbę ochrony środowiska.
8. KONTROLA NARAśENIA I ŚRODKI OCHRONY
Ochrony zbiorowe:
Wentylacja na stanowiskach pracy w wykonaniu przeciwwybuchowym w obiektach zamkniętych.
Zdroiki w pobliŜu stanowisk pracy. Wodny zraszacz na wypadek awaryjnego skaŜenia.
Osobiste wyposaŜenie ochronne:
Drogi oddechowe:
Maska ochronna z filtrem amoniaku oznaczona kolorem zielonym i literą K.
Ręce:
Rękawice ochronne z tworzywa odpornego na działanie amoniaku.
Oczy:
Szczelne okulary ochronne lub pełnotwarzowa maska ochronna.
Skóra i ciało:
Ubrania ochronne przeciwchemiczne, gazoszczelne, odporne na działanie
amoniaku.
Ogólne środki ochrony:
Higiena pracy:
Obowiązują
przepisy
ogólne
przemysłowej
higieny
pracy.
Unikać
bezpośredniego kontaktu powierzchni ciała i dróg oddechowych z amoniakiem.
Nie wdychać par i aerozoli. Obowiązek stosowania ochron osobistych. Po pracy
dokładnie wymyć powierzchnię ciała oraz ochrony osobiste. Nie jeść, nie pić,
nie zaŜywać lekarstw podczas pracy.
Zapobieganie
zatruciom:
Pracownicy stykający się w pracy z amoniakiem powinni zostać dokładnie
przeszkoleni w zasadach i metodach ewakuacji oraz w uŜyciu sprzętu ochrony
osobistej, takiego jak okulary ochronne, maski przeciwgazowe, ubrania
ochronne, natryski, zdroiki do płukania oczu, hydranty, wyjścia bezpieczeństwa
oraz wyposaŜenie pierwszej pomocy. Wszystkie urządzenia techniczne muszą
być stale kontrolowane w celu zapobiegania wypadkom. Wszystkie zawory
muszą być dokładnie oznakowane w celu uniknięcia przypadkowego
rozszczelnienia instalacji.
Obowiązujące w Polsce najwyŜsze dopuszczalne stęŜenie (mg/m
3
) w środowisku pracy:
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002 r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie
najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ze zmianą z
dnia 1.10.2005 r. (Dz.U. 212 poz. 1769)
Składnik
NDS
NDSCh
7664-41-7
amoniak bezwodny
14 mg/m3
28 mg/m3
Próg zapachu: 0,013 – 50 mg/m3.
9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Masa cząsteczkowa:
17,03 g/mol
Postać fizyczna, barwa,
zapach:
W warunkach normalnych amoniak jest bezbarwnym gazem o ostrym,
gryzącym zapachu. Skroplony amoniak jest cieczą bezbarwną o
duŜym cieple parowania.
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 5/9
Temperatura topnienia:
-77,74˚C
Temperatura wrzenia:
-33,75˚C
PręŜność par w 20oC:
8,572 bar
Rozpuszczalność w wodzie i
innych rozpuszczalnikami:
Amoniak dobrze rozpuszcza się w wodzie. Wodny roztwór ma
właściwości zasadowe wskutek tworzenia się wodorotlenku
amonowego. Ponadto rozpuszcza się w alkoholu etylowym i eterze
etylowym.
Gęstość w temp. 20oC:
0,7714 g/l
Gęstość gazu względem
powietrza:
0,597
Gęstość w stanie skroplonym: 0,674 kg/dm3
Zakres tworzenia mieszanin
wybuchowych z powietrzem:
15-28% obj. (106-200 g/m3); (granice wybuchowości mieszaniny
amoniak – tlen 14,8-79% obj.)
Temperatura zapłonu:
Amoniak jest zapalny praktycznie w kaŜdej temperaturze.
Temperatura samozapłonu: ok. 630˚C
10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ
Stabilność i reaktywność:
Amoniak dobrze rozpuszcza w sobie wiele substancji, metali, działa
na miedź, jej stopy i sole. W zetknięciu z takimi substancjami jak:
srebro, złoto, rtęć, chlor, brom, jod, tlenki azotu, fosgen, tlenek węgla,
ditlenek węgla, fosforowodór, ditlenek siarki, tlenki fosforu,
akroleina, aldehyd octowy, siarka, fluorowodór, podchloryny itp.
następuje samozapalenie, a w wyniku reakcji z sodem i wapniem
amoniak tworzy produkty wybuchowe. W powietrzu wchodzi w
reakcję z parą wodną oraz ditlenkiem węgla, tworząc węglan
amonowy. Mieszanina amoniaku z tlenem jest wybuchowa.
Właściwości korozyjne:
Amoniak działa korodująco na róŜne metale.
11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Działanie miejscowe (skóra, oczy, błony śluzowe): Amoniak jest substancją toksyczną. W postaci
gazowej i związków zawierających amoniak działa silnie Ŝrąco na skórę i płuca. Płynna, bezwodna postać
amoniaku powoduje groźne uszkodzenia skóry i oczu.
Wdychanie: Wdychanie amoniaku wywołuje przykre uczucie pieczenia w gardle, kaszel, ślinotok,
nudności, łzawienie, bóle głowy. Zmiany anatomopatologiczne w inhalacyjnym zatruciu amoniakiem
obejmują obrzęk, podraŜnienie oraz odoskrzelowe zapalenie płuc. StęŜenie niebezpieczne dla Ŝycia (przy
30-minutowej ekspozycji) wynosi 1530-3150 mg/m3, stęŜenie śmiertelne 3500-7000 mg/m3. Groźne
naraŜenie moŜe powodować bezdech z pieniącą się śliną (obrzęk płuc), charczenie, ból w klatce
piersiowej i zapaść krąŜeniową. Powikłaniem moŜe być zapalenie oskrzeli. W cięŜszych przypadkach
rozwija się odoskrzelowe zapalenie płuc, obrzęk głośni, poraŜenie ośrodka oddechowego, niewydolność
krąŜenia, co doprowadza do śmierci.
Kontakt ze skórą: Kontakt amoniaku ze skórą powoduje zaczerwienienie i podraŜnienie. MoŜe powstać
chemiczne poparzenie z wytworzeniem pęcherzy.
Kontakt z oczami: Podczas kontaktu z okiem pojawia się zaczerwienienie i ostre podraŜnienie.
Występuje obrzęk spojówek. Amoniak jest szczególnie niebezpieczny dla rogówki oka, w obrębie której
w wyniku uszkodzenia moŜe powstać początkowo zmętnienie, a następnie owrzodzenie, przebicie z
uszkodzeniem tęczówki i siatkówki, a wtórnie całkowita utrata wzroku. Przy duŜych stęŜeniach amoniaku
dochodzi do oparzeń I lub II stopnia. Oparzenia oczu często powodują trwałą ślepotę.
Połknięcie: praktycznie niemoŜliwe.
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 6/9
Skutki zdrowotne naraŜenia przewlekłego: Częste przebywanie w atmosferze zawierającej amoniak
moŜe doprowadzić do przewlekłych nieŜytów dróg oddechowych oraz zaburzeń w trawieniu i przemianie
materii.
StęŜenia szkodliwe i śmiertelne dla amoniaku
StęŜenie szkodliwe
StęŜenie śmiertelne
czas ekspozycji (min)
stęŜenie (mg/dm3)
czas ekspozycji (min)
stęŜenie (mg/dm3)
360
0,21
30
7,0
12. INFORMACJE EKOLOGICZNE
Działanie na organizmy wskaźnikowe:
Ryby: Według Steinmana i Surbecka pstrągi tęczowe giną w bardzo krótkim czasie przy stęŜeniu 5
mg/dm3, ukleje zaś przy stęŜeniu 2 mg/dm3. Progiem szkodliwości jest według Helfera stęŜenie 1,25
mg/dm3. Kiełb znosi stęŜenia amoniaku od 1,0 do 1,2 mg/dm3. WraŜliwość młodych pstrągów
tęczowych jest większa; wartość progowa wynosi od 0,3 do 0,4 mg/dm3.
Plankton: Stonogi giną po kilkugodzinnym oddziaływaniu amoniakiem przy stęŜeniu 10 mg/dm3.
Skorupiaki giną przy 8 mg/dm3.
NiŜsze organizmy: Organizmy strefy oligosaprobowej i
µ
-mezosaprobowej giną w środowisku
zawierającym od 0,08 do 0,4 mg/dm3 amoniaku, organizmy strefy
µ
-mezosaprobowej przy stęŜeniach od
0,3 do 0,4 mg/dm3 NH3.
Dopuszczalne stęŜenie w powietrzu atmosferycznym dla amoniaku
Dopuszczalne stęŜenie zanieczyszczeń w mg/m3
Obszary chronione
Obszary specjalnie chronione
w ciągu 30 min
ś
rednio-
dobowe
ś
rednio-
roczne
w ciągu 30 min
ś
rednio-
dobowe
ś
rednio-
roczne
0,4
0,2
0,051
0,1
0,05
0,013
13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI
Metody unieszkodliwiania:
Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U.62 poz. 628) oraz rozporządzeniem
Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz. 1206),
Opakowania wg:
rodzaju
15 01 04 opakowania z metalu,
rodzaju
15 01 10 opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub
nimi zanieczyszczone.
Sposób likwidacji (D10) - termiczne przekształcanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach
zlokalizowanych na lądzie.
ZuŜyte opakowania dostarczać do uprawnionych do ich przerabiania przedsiębiorstw.
Opakowania opróŜnić całkowicie.
14. INFORMACJE O TRANSPORCIE
Numer UN(ONZ) : 1005
Klasa RID/ADR:
2
Kod klasyfikacyjny:
2TC
Ilości ograniczone:
LQ0
Numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa:
268
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 7/9
Numery nalepek ostrzegawczych wg ADR/RID nr
2.3 + 8:
15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH
Substancja została zaklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z obowiązującym prawem.
Na etykietach naleŜy umieścić następujące informacje:
Symbole ostrzegawcze na opakowaniach
jednostkowych
T
N
Napis ostrzegawczy na opakowaniach
jednostkowych
„Produkt toksyczny. Niebezpieczny dla środowiska
Łatwopalny.”
Zwroty wskazujące rodzaj zagroŜenia
R 10
Produkt łatwopalny.
R 23
Działa toksycznie przez drogi oddechowe.
R 34
Powoduje oparzenia.
R 50
Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
Zwroty określające warunki bezpiecznego stosowania
S 1/2
Przechowywać pod zamknięciem i chronić przed dziećmi.
S 9
Przechowywać pojemnik w miejscu dobrze wentylowanym.
S 16
Nie przechowywać w pobliŜu źródeł zapłonu – nie palić tytoniu.
S 26
Zanieczyszczone oczy przemyć natychmiast duŜą ilością wody i zasięgnąć porady
lekarza.
S 36/37/39
Nosić odpowiednią odzieŜ ochronną, odpowiednie rękawice ochronne i okulary lub
ochronę twarzy.
S 45
W przypadku awarii lub jeŜeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady
lekarza – jeŜeli to moŜliwe, pokaŜ etykietę.
S 61
Unikać zrzutów do środowiska. Postępować zgodnie z instrukcją lub kartą
charakterystyki.
Kartę wykonano zgodnie z:
•
Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11.01.2001 r. (Dz.U.11 poz. 84; z późniejszymi
zmianami).
•
Rozporządzeniem w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1171) ze zmianą z dnia
14.12.2004 r. (Dz.U. 2 z 2005r. poz.2).
•
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28.09.2005 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z
ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz.U.201 poz.1674), (29ATP).
•
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji
niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1679 z późniejszymi zmianami).
•
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i
preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 171, poz. 1666 z późniejszymi zmianami).
•
Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002 r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w
sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy
ze zmianą z dnia 1.10.2005 r. (Dz.U. 212 poz.1769).
•
Ustawą z dnia 27.04.2001 r. o odpadach (Dz.U.62 poz.628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia
27.09.2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz.1206).
•
Ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych. (Dz.U. 2001 nr 63 poz. 638).
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 8/9
•
Klasyfikacją towarów niebezpiecznych zgodnie z Umową Europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu
drogowego towarów niebezpiecznych (ADR).
•
Ustawą z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych. (Dz. U. 2002 nr 199
poz. 1671) z późniejszymi zmianami.
•
Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.
•
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 11, poz. 86).
•
Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków
ochrony indywidualnej. (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).
•
Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.
•
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005r. Nr 11, poz. 86).
•
Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków
ochrony indywidualnej. (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).
16. INNE INFORMACJE
Chemiczne określenie produktu:
Amoniak bezwodny gazowy
Symbole ostrzegawcze na opakowaniach jednostkowych
T
Produkt toksyczny.
N
Produkt niebezpieczny dla środowiska.
R 10
Produkt łatwopalny.
R 23
Działa toksycznie przez drogi oddechowe.
R 34
Powoduje oparzenia.
R 50
Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
Normy na sprzęt ochronny:
PN-EN 141:2002
Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze i filtropochłaniacze, wymagania,
badanie, znakowanie.
PN-EN 344:1996
Wymagania i metody badania obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego do
uŜytku w pracy. Zmiana A1.
PN-EN 166:2002 (U)
Ochrona indywidualna oczu. Wymagania.
PN-EN 374-3:2004 (U)
Rękawice chroniące przed chemikaliami i mikroorganizmami. Wyznaczanie
odporności na przenikanie chemikaliów.
PN-EN 466:1998
OdzieŜ ochronna. Ochrona przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące
odzieŜy chroniącej przed chemikaliami z połączeniami nieprzepuszczającymi cieczy
(typ 3).
Powietrze na stanowiskach pracy
PN-EN 1540:2004
Powietrze na stanowiskach pracy. Terminologia.
PN-EN 689:2002
Powietrze na stanowiskach pracy. Wytyczne oceny naraŜenia inhalacyjnego na
czynniki chemiczne przez porównanie z wartościami dopuszczalnymi i strategia
pomiarowa.
Uwaga:
•
UŜytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów
prawa krajowego. Informacja zawarta w powyŜszej karcie stanowi opis wymogów bezpieczeństwa
uŜytkowania preparatu. UŜytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu
do określonych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy
uŜytkownika. Karta charakterystyki nie moŜe być traktowana jako gwarancja właściwości preparatu.
•
Produkt nie moŜe być uŜywany bez pisemnej zgody w Ŝadnym innym celu aniŜeli podanym w p.1 karty-
charakterystyki.
•
Karta charakterystyki jest bezpośrednio przekazywana dystrybutorowi produktu, bez zapewnień lub gwarancji
Przedsiębiorstwo EKOS
KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI
Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 14 grudnia 2004 r.
AMONIAK BEZWODNY
Data wydania: 21.08.2006
Data aktualizacji:
Strona/stron 9/9
co do kompletności bądź szczegółowości wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.
•
Kartę wykonano w Przedsiębiorstwie EKOS S.C. 80-266 Gdańsk, al. Grunwaldzka 209, tel/fax: (0-58)305-37-
46,
www.ekos.gda.pl
e-mail:
ekos@ekos.gda.pl
na podstawie informacji i konsultacji uzyskanych od
Zamawiającego oraz materiałów z własnej bazy danych.
•
Informacje zawarte w niniejszej karcie-charakterystyce są zgodne z aktualnym stanem naszej wiedzy i
spełniają warunki prawa krajowego oraz Unii Europejskiej.
•
Informacje zawarte w niniejszej karcie-charakterystyce nie są gwarancją parametrów technicznych czy
przydatności do określonych zastosowań.
* * * * *