Kara ograniczenia wolności

Treścią kary ograniczenia wolności jest ograniczenie swobody
osobistej sprawcy poprzez nałożenie na niego rygorów
określonych w art. 34 § 2 pkt 1-3 kk. Na treść tej kary składają
się trzy grupy obciążeń: zakaz zmiany miejsca stałego pobytu
bez zgody sądu, wykonywanie pracy wskazanej przez sąd,
udzielanie wyjaśnień dotyczących przebiegu jej odbywania.

Karę ograniczenia wolności wymierza się w miesiącach i może ona trwać
od 1 miesiąca do maksymalnie 12 miesięcy.

Zasadniczy element kary ograniczenia wolności to obowiązek pracy
wskazanej przez sąd. Może ona występować w dwóch postaciach. Po
pierwsze, może on polegać na wykonywaniu wskazanej przez sąd,
nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim
zakładzie pracy, placówce zdrowia, opieki społecznej lub instytucji
niosącej pomoc charytatywną. Wymiar czasu takiej pracy sąd określa w
wyroku w rozmiarach od 20 do 40 godzin w skali miesiąca.

Drugą postacią obowiązku pracy wskazanej przez sąd jest potrącenie od
10 do 25% z wynagrodzenia za pracę, przy czym skazany nie może w
okresie odbywania kary rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy.
Potrącenia dokonuje się na rzecz Skarbu Państwa lub na wskazany przez
sąd cel społeczny.

Kara ograniczenia wolności może być również orzeczona z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia
wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do
przestępstwa. Zawieszając wykonanie tej kary sąd bierze pod uwagę
przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste,
dotychczasowy tryb życia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa.
Okres próby biegnie od uprawomocnienia się wyroku i wynosi od 1 roku
do 3 lat. Zawieszając wykonanie kary ograniczenia wolności sąd może
orzec grzywnę w wysokości do 90 stawek dziennych oraz zobowiązać
skazanego do wypełnienia określonych obowiązków.

Skazanego na karę ograniczenia wolności można również zwolnić od
reszty kary (przedterminowe zwolnienie), jeżeli odbył przynajmniej
połowę orzeczonej kary, przestrzegał porządku prawnego i sumiennie
wykonywał pracę wskazaną przez sąd, a także spełniał nałożone na

1

niego obowiązki i środki karne.

Natomiast jeżeli sprawca nie realizuje kary ograniczenia wolności, sąd
zamienia tę karę na zastępczą karę grzywny. Jeden dzień ograniczenia
wolności odpowiada jednej stawce dziennej, której wysokość należy
określić. Jeżeli orzeczenie zastępczej kary grzywny byłoby niecelowe albo
jeżeli skazany tej grzywny nie uiści w terminie i nie można ściągnąć jej w
drodze egzekucji, sąd orzeka zastępczą karę pozbawienia wolności. Jeżeli
za dane przestępstwo nie jest przewidziana kara pozbawienia wolności,
kara zastępcza nie może przekroczyć 6 miesięcy pozbawienia wolności.

2