Znaczek pocztowy

Najstarszy znany list pochodzi z Egiptu, gdzie już około 2400 roku p.n.e. pomiędzy

głównymi ośrodkami władzy, działał sprawnie zorganizowany system łączności

"pocztowej" w pełni zaspokajający potrzeby panujących.

Wraz z rozwojem usług pocztowych, nieustannie dążono do normalizacji opłat i

usprawnienia obiegu przesyłek. W Paryżu już w połowie XVII wieku wprowadzono

jednolite opłaty wstępne za przesyłki nadawane w obrębie miasta ("wstępne" - gdyż

pełne koszty zawsze ponosił odbiorca), na ulicach pojawiły się też skrzynki pocztowe.

Ojczyzną wydania pierwszego znaczka pocztowego na świecie jest Wielka Brytania. W

dniu 6 maja 1840 roku (niektóre źródła podają datę: 26 grudnia 1839 roku)

wprowadzono do obiegu znaczek o nominale jednego pensa, w kolorze czarnym,

przedstawiający podobiznę królowej Wiktorii (Penny Black). Zresztą przez następne

sześćdziesiąt lat wizerunek królowej był jedynym motywem na brytyjskich znaczkach.

Inicjatorem wprowadzenia pierwszego znaczka, był urzędnik brytyjskiej poczty Rowland

Hill. Według samego Hilla pewnego razu, podróżując po Szkocji, zatrzymał się na nocleg

w jakiejś oberży. Właśnie jadł obiad, żartując z usługującą mu miłą dziewczyną, kiedy

zjawił się pocztylion z adresowanym do niej listem. Młoda osóbka długo obracała w

rękach kopertę, wreszcie zwróciła ją doręczycielowi, oświadczając, iż nie ma

pieniędzy

na

opłatę, więc, choć z żalem, musi z listu zrezygnować. W Hillu obudził się natychmiast

dżentelmen. Nasz bohater zaproponował szarmancko, że sam uiści należność, spotkał się

jednak z kategoryczną odmową. Potem zręczną rozmową doprowadził dziewczynę do

wyjawienia sekretu. Ponieważ jej ukochany mieszkał w Londynie, młodzi chcieli

wymieniać o sobie wiadomości, ale bez wydawania pieniędzy (za przesyłkę płacił

odbiorca!). Zakochani wymyślili więc coś w rodzaju kodu. Wystarczyło uważnie obejrzeć

kopertę i po odszyfrowaniu informacji oddać list pocztylionowi, nie płacąc za wiadomość.

Rowland Hill pomyślał od razu, że ma podobny sposób "oskubywania" poczty mogły

wpaść tysiące ludzi. Natychmiast po powrocie do Londynu przedstawił swój projekt (w

1837 roku), aby opłata za przesyłkę listową była uiszczona z góry przez nadawcę, bądź

przy użyciu jednolitych kopert, bądź też "małych skrawków

papieru

, wystarczająco

dużych aby można było przyłożyć na nich stempel pocztowy, pokrytych z jednej strony

klejem

umożliwiającym przylepienie do listu". Proponowany skrawek papieru nazwał

nalepką pocztową ("Post Office Label").

Wynalazek Brytyjczyka jako pierwsi podchwycili Francuzi, wprowadzając swój znaczek w

1849 roku, później, swoje znaczki pocztowe zaczęły emitować Brazylia i część Szwajcarii.

Przez pierwsze dziesięć lat wydawanie znaczków rozpoczęło 19 państw, w tym Austria i

Prusy (w 1850 roku). Co ciekawe - Wielka Brytania to jedyny kraj na świecie, na którego

znaczkach nigdy nie podawano nazwy państwa - znakiem identyfikującym był zwykle

wizerunek osoby panującej.

Pierwszy polski znaczek wyemitowano już 1 stycznia 1860 roku na terenie Królestwa

Polskiego.

W lutym 1964 roku - pojawiły się pierwsze znaczki samoprzylepne.

Wyprodukowała je firma Lithographic Co. w Walsall. Zostały puszczone w obieg

w czternastu nominałach przez Pocztę Sierra Leone. Każdy nominał miał inny

kształt, co też było nowością.