Rozdział IV

Czułam wielki ból na sercu, tylko dlatego,

ż

e wła

ś

nie ona mnie okłamała. Moja

mama, która zawsze powtarzała,

ż

e mam jej mówi

ć

tylko prawd

ę

, a sama mnie

okłamywała .Zacz

ę

łam krzycze

ć

na ni

ą

,chciałam

ż

eby poczuła ten ból, który ja

czuj

ę

.

-Jak mogła

ś

mnie okłamywa

ć

przez tyle lat!!!

-To te

ż

dla mnie było trudne Bello, chciałam o tym zapomnie

ć

.

-Ty chciała

ś

o tym zapomnie

ć

, a co ze mn

ą

? Nie uwa

ż

asz,

ż

e miałam prawo

wiedzie

ć

,

ż

e mam Braci i Ojca!!!

-Chciałam ci powiedzie

ć

troch

ę

pó

ź

niej, jak b

ę

dziesz starsza.

-Nie chc

ę

ci

ę

zna

ć

!

Wybiegłam z salonu, poszłam do mojego pokoju. Nie wiedziałam co mam zrobi

ć

.

Płakałam, a

ż

usłyszałam ciche pukanie.

-Odejd

ź

, nie chc

ę

ci

ę

zna

ć

.

My

ś

lałam,

ż

e to mama, ale si

ę

myliłam. To był Charlie, mój prawdziwy Tata...

-Mo

ż

emy pogada

ć

?

Wydawał si

ę

taki spokojny, usiadł koło mnie na łó

ż

ku.

-Wiem,

ż

e si

ę

nie znamy, ale mo

ż

emy si

ę

lepiej pozna

ć

. Wiem,

ż

e jeste

ś

zła na

swoj

ą

matk

ę

, ale ona te

ż

to prze

ż

ywa.

-Ona to prze

ż

ywa, co mam do niej i

ść

i powiedzie

ć

: ,,Wszystko b

ę

dzie dobrze, nie

wa

ż

ne,

ż

e mnie okłamywała

ś

?''

-Nie, nie masz tego robi

ć

, to nie jest czas na to.

-To co mam zrobi

ć

?

-Mo

ż

e chcesz pomieszka

ć

ze mn

ą

? W Forks?

-Słucham? Mam zamieszka

ć

z tob

ą

w Forks?

Nie wiedziałam co mam powiedzie

ć

, przecie

ż

mam tu rodzin

ę

: Phila i mam

ę

.

Wiadomo,

ż

e jestem zła na ni

ą

, ale nadal j

ą

kocham. I jeszcze moi przyjaciele. Ju

ż

chciałam powiedzie

ć

nie, ale przypomniały mi si

ę

moje sny,

ż

e jestem szcz

ęś

liwa w

Forks. Wi

ę

c powiedziałam:

-Tak, chc

ę

zamieszka

ć

z tob

ą

.

-No to do roboty! Spakuj si

ę

, a ja id

ę

pogada

ć

z twoj

ą

mam

ą

.

-My

ś

lisz,

ż

e si

ę

zgodzi?

-Nie wiem, mam nadzieje

ż

e tak.

Wyszedł z tymi słowami, a ja od razu poszłam do schowka po torb

ę

i zacz

ę

łam si

ę

pakowa

ć

. Min

ę

ło pół godziny i kto

ś

zapukał do drzwi.

-S

ą

otwarte!

-Co ty robisz ?
Mama była smutna, a zarazem zła.
-Pakuj

ę

si

ę

, nie wida

ć

?

-Nigdzie nie jedziesz, rozumiesz?!
-Mamo, dlaczego to jeszcze bardziej utrudniasz. Chc

ę

zamieszka

ć

z moim Tat

ą

, w

Forks. Troch

ę

spraw przemy

ś

le

ć

, a jest ich wiele. Ja ci

ę

kocham, ale to bolało i

dlatego na razie b

ę

dzie lepiej jak od siebie odpoczniemy, b

ę

d

ę

do ciebie pisała i

dzwoniła.
Mama zacz

ę

ła mocno płaka

ć

i opadła na ziemi

ę

. Nie mogłam na to patrze

ć

.

Podbiegłam do niej i j

ą

przytuliłam, bardzo j

ą

kochałam, nawet jak mnie skrzywdziła

to i tak j

ą

kocham i nigdy nie przestan

ę

bo to moja mama.

-Dobrze, pojedziesz, ale obiecaj

ż

e b

ę

dziesz dzwoni

ć

i pisa

ć

. Ja ci

ę

bardzo kocham i

przepraszam, wybacz mi.

-Mamo ja ci to ju

ż

wybaczyłam, ale to nadal boli i potrzebuj

ę

czasu…

-Dobrze, Charlie pojechał po twoich braci, niedługo po ciebie przyjedzie.
Zadzwoniłam po Phila

ż

eby

ś

mogła si

ę

po

ż

egna

ć

, b

ę

dzie za 15 min w domu.

Przez ten kwadrans le

ż

ały

ś

my na podłodze i płakały

ś

my. Mama mnie przytulała i

powtarzała,

ż

e mnie kocha, podobnie jak czyniłam to ja. Gdy Phil przyjechał to te

ż

zacz

ą

ł płaka

ć

i powtarza

ć

,

ż

e mam dzwoni

ć

. I wtedy przyjechał Charlie z moimi

,,bra

ć

mi'.' Jak to trudno powiedzie

ć

...

Tak szczerze nie wiedziałam jak powinnam si

ę

zachowa

ć

, ale oczywi

ś

cie Emm

potrafił rozlu

ź

ni

ć

atmosfer

ę

…

Weszli do salonu gdy schodziłam po schodach.
-No no, to nasza pi

ę

kna siostrzyczka!! Oczywi

ś

cie Emmett zacz

ą

ł si

ę

ś

mia

ć

. A

Jasper mnie przytulił i szepn

ą

ł:

-Wszystko si

ę

uło

ż

y, a na Emmetta nie zwracaj uwagi...

Emm to usłyszał i zacz

ą

ł si

ę

bi

ć

z Jasperem o to,

ż

e zniszczył jego pierwsze

wra

ż

anie jako mój brat.

Ja ju

ż

nie mogłam i zacz

ę

łam si

ę

ś

mia

ć

i wtedy Emm zacz

ą

ł mnie gilgota

ć

...

Charlie nam przerwał tekstem,

ż

e moi bracia zachowuj

ą

si

ę

jak małe dzieci, wiec

wszyscy spowa

ż

niali. Wszyscy wyszli przed dom, Emm i Jazz poszli po moje torby, a

mama zacz

ę

ła płaka

ć

i mówi

ć

,

ż

e mam na siebie uwa

ż

a

ć

. Było mi trudno opu

ś

ci

ć

ten

dom ,miasto i szkoł

ę

do której chodzili moi przyjaciele… Postanowiłam,

ż

e jak

b

ę

dziemy lecie

ć

samolotem napisz

ę

e-maile do nich wszystkich. Jechali

ś

my wła

ś

nie

na lotnisko, cał

ą

drog

ę

płakałam, Jasper mnie przytulał i mówił,

ż

e b

ę

dzie dobrze,

uwierzyłam mu. Emm opowiadał o Forks i o swoich przyjaciołach:
-No wi

ę

c tak, moja dziewczyna Rosalie ma brata Edwarda, to fajny kumpel b

ę

d

ą

czeka

ć

na lotnisku, razem z Alice. To dziewczyna Jazza, nigdy nie mów do niej

chochliku nienawidzi tego. Jest jeszcze Sue wspaniała kobieta jak i mama zawsze
mo

ż

esz na ni

ą

liczy

ć

.I Leah te

ż

spoko siostra, tylko ona cały czas sp

ę

dza z Jackiem,

s

ą

nie rozł

ą

czni .

Jezu, czy Emm nie mo

ż

e si

ę

zamkn

ąć

? Cały czas gada i gada, ale i tak ju

ż

jego, i

Jaspera kocham. Charlie nie odzywał si

ę

cz

ę

sto. Nie miałam mu tego za złe, jestem

podobna do niego. Obydwoje nie lubimy okazywa

ć

słabo

ś

ci czy te

ż

płaka

ć

, ale

dzisiaj jako

ś

nie zwracałam na to uwagi.

W samolocie napisałam e-maile do przyjaciół, gdzie b

ę

d

ę

, dlaczego i przeprosiny,

ż

e

si

ę

nie po

ż

egnałam. Podczas lotu słuchałam muzyki i troch

ę

pospałam. Jasper mnie

obudził przed l

ą

dowaniem. Charlie i Emm poszli po walizki, a my poszli

ś

my do

kawiarni, gdzie mieli na nas czeka

ć

Sue i reszta. Jak weszli

ś

my do pomieszczenia

zrobiło mi si

ę

słabo. Zobaczyłam tego chłopaka z mojego snu! Przepraszam to nie

chłopak, to Anioł. Był jeszcze pi

ę

kniejszy ni

ż

w

ś

nie. Jasper zacz

ą

ł wszystkich

przedstawia

ć

, a gdy przyszła kolej na chłopaka, to mnie zatkało...

-A to Edward, o którym ci Emm opowiadał... Bella wszystko w porz

ą

dku? Bella!!!

I wtedy wszystko zrobiło si

ę

czarne. Nic ju

ż

nie słyszałam, chyba zemdlałam...