1
CHRZEŚCIJAŃSKA ODPOWIEDŹ NA TEKST: „INTERPRETACJE – zaprzeczenie
Trójcy”
Wstęp
Tekst pt. „Interpretacje – zaprzeczenie Trójcy” jest kolejną próbą podważenia doktryny
Trójcy, i jest to tekst napisany z punktu widzenia Świadków Jehowy. Przekonajmy się, czy ta
krytyka Trójcy wytrzyma próbę porównania ze Słowem Bożym.
1. Anonimowy autor przytacza na początku werset: Ew. Mat 6:9,10 Macie się modlić w
ten sposób: Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone
twoje
imię. Niech
przyjdzie
twoje
królestwo, niech się dzieje
twoja
wola, jak w niebie tak i na ziemi.
Odpowiedź: Nikt nie przeczy, że Królestwo Boże jest przede wszystkim Królestwem Boga
Ojca. To nie oznacza, że Chrystus nie jest równy Bogu Ojcu pod względem Boskiej natury.
Nie oznacza to także, że w wieczności będzie zdegradowany. Księga Objawienia 22:3 mówi o
Nowym Jeruzalem: „Lecz będzie w nim tron Boga i Baranka, a jego słudzy będą mu służyć”
(Uwspółcześniona Biblia Gdańska, dalej UBG). Zatem Chrystus będzie panował wraz ze
swym Ojcem, skoro mowa jest o tronie Boga, czyli Boga Ojca i Baranka, czyli Chrystusa. Co
więcej, wszelkie stworzenie będzie oddawać cześć Bogu Ojcu i Barankowi: „A wszelkie
stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest,
słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i
chwała, i siła na wieki wieków” (Objawienie 5:13 UBG).
2. Autor odmawia Boskości Chrystusowi: Ew. Jana 17:3 To znaczy życie wieczne ich
poznawanie ciebie jedynego prawdziwego Boga
ORAZ tego, któregoś posłał
Jezusa
Chrystusa.
Zauważmy, że Jezus zwraca się do Kogoś, kogo nazywa „jedynym
prawdziwym Bogiem”.
Odpowiedź: To prawda, że Chrystus nazywa Boga Ojca jedynym prawdziwym Bogiem, ale
nie czyni tego w odróżnieniu od Siebie, gdyż w 1 Jana 5:20 czytamy o Chrystusie: „A wiemy,
że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w
tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i
życiem wiecznym” (UBG). Zatem Chrystus też jest nazwany prawdziwym Bogiem. W Ew.
Jana 17:3 Bóg Ojciec jest odróżniony od fałszywych bogów jako jedyny prawdziwy Bóg.
Warto zauważyć, że życie wieczne to poznanie Boga Ojca i Jezusa Chrystusa. Fakt, że
jednym tchem wymieniony jest Jezus Chrystus świadczy o tym, jak ważna jest jednak Osoba
Chrystusa. Według Ew. Mateusza 11:27 bez Jezusa nie poznamy Boga Ojca: „Wszystko
zostało mi dane od mego Ojca i nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna Ojca, tylko
Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.
3. Autor nawiązuje też do faktu, że Chrystus znajduje się po prawicy Ojca: Prześladowcy
ukamienowali jednego z uczniów Jezusa – Szczepana. Zanim to zrobili, otrzymał on
wizję. Oświadczył „Oto widzę niebiosa otwarte i
Syna Człowieczego stojącego po
prawicy Boga”
(Dz.Ap.7:56). A zatem „ Syn Człowieczy” Jezus stał „po prawicy
Boga”. Oznacza to, że w stosunku do Boga zajął w niebie drugą pozycję, podobnie był
„przy Bogu”, zanim przyszedł na ziemię (Ew. Jana 17:5).
Odpowiedź: Nie jest mocny argument. Chociaż Szczepan ujrzał Chrystusa po prawicy Ojca,
to jednak pomodlił się do Jezusa: „Tak kamienowali Szczepana, modlącego się tymi słowy:
Panie Jezu, przyjmij mojego ducha” (Dzieje 7:59). Przypomnijmy, że modlitwy nie wolno
2
kierować do żadnego stworzenia, tylko do Boga. Najwyraźniej w przekonaniu Szczepana Syn
Boży także jest Bogiem. Ponadto z Ew. Jana 17:5 nie wynika, że Pan Jezus był przy Bogu
zanim przyszedł na świat, był u Ojca dużo wcześniej, bo przed tym, zanim zostało cokolwiek
stworzone: „A teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u
ciebie, zanim świat powstał” (Biblia Warszawska, dalej BW). Czas rozpoczął się wtedy, gdy
wszystko zostało stworzone. Więc Pan Jezus istnieje od wieczności! Kim zatem jest, skoro
jest wieczny? Jaka jest Jego chwała, którą ma Go uwielbić Ojciec, a którą się cieszył, zanim
świat powstał?
4. Autor powołuje się też na znany werset, ulubiony tekst wszystkich ludzi
sprzeciwiających się prawdzie o Boskości Chrystusa: Sam Jezus nauczał, że Jehowa
go przewyższa „
Ojciec większy jest ode mnie”
(Ew. Jana 14:28).
Odpowiedź: W Liście do Hebrajczyków 2:9 jest napisane, że na ziemi Chrystus jako człowiek
był nie tylko mniejszy od Ojca, ale nawet od aniołów: „Widzimy raczej tego, który na krótko
uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za
cierpienia śmierci, aby z łaski Bożej zakosztował śmierci za każdego”. Można też to tak
rozumieć, że Ojciec, który w wieczności zrodził Syna jest w tym sensie większy, że jest
niezrodzony, jest Bogiem sam z siebie, a Syn jest Bogiem z Boga, co potwierdza Ew. Jana
1:18: „Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił
go” (BW). Ta wyższość Ojca nie oznacza, że Chrystus nie jest w pełni Bogiem, gdyż w
Kolosan 2:9 czytamy: „Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa” (UBG).
5. Autor twierdzi, że Trójca zakłada, iż Ojciec i Syn to jedna Osoba: Wyższość Ojca nad
Synem oraz fakt, iż Ojciec jest zupełnie odrębną osobą, wyraźnie ukazują modlitwy
Jezusa, na przykład ta przed egzekucją „Ojcze jeśli chcesz, zabierz ten kielich(czyli
haniebną śmierć) ode mnie
„Jednakże nie moja wola lecz twoja niech się stanie
” (Ew.
Łuk.22:42). Gdyby Bóg i Jezus mieli jedną naturę, co zakłada doktryna o Trójcy, to
jakże wola Jezusa mogłaby się różnić od woli jego Ojca? (Hebr. 5:7,8: 9:24).
Odpowiedź: Doktryna Trójcy nie głosi, że Chrystus jest tą samą osobą, co Ojciec. Wierzymy
w trzy osoby Boskie. Każda z nich jest inną osobą, mającą swoje cechy charakterystyczne.
Ale jak to rozumieć, że Pan modlił się, by działa się wola Boga, a nie Jego wola? „To nie
oznacza, że jego wola stoi w opozycji do woli Ojca: już sama ta modlitwa przeczy temu. Jest
to raczej mocne potwierdzenie jego pragnienia, żeby wola Ojca wzięła górę”
1
. Prośbę „Ojcze,
jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie” Jezus skierował do Boga w niezwykłych
okolicznościach. Mesjasz „począł się smucić i trwożyć” i powiedział: „smętna jest dusza moja
aż do śmierci” (Mateusza 26:37, 38). Wiedział, że „kielich”, z którego przyjdzie Mu wypić,
będzie bardzo gorzki. Kielich wyobraża tu straszne cierpienia i śmierć w mękach na krzyżu.
W tym miejscu widzimy prawdziwe człowieczeństwo Jezusa, który „musiał we wszystkim
upodobnić się do braci” (Hebrajczyków 2:17). Heroizm naszego Mistrza polega na tym, że
mimo odczuwanego smutku i trwogi, całkowicie poddał się woli Bożej i „był posłuszny aż do
śmierci, i to do śmierci krzyżowej” (Filipian 2:8).
6. Autor przytacza też następujący werset: Ew. Jana 20:17
Jezus powiedział jej:
„Przestań się mnie kurczowo trzymać, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca, ale idź
1
Leon Morris, Luke. An Introduction and Commentary, 3 tom serii Tyndale New Testament Commentaries,
Inter-Varsity Press, Leicester, Anglia; Eerdmans, Grand Rapids, Michigan, USA, reprint, 2000, s. 340.
3
do moich braci i powiedz im:
Wstępuję do Ojca mego
i Ojca waszego oraz
do Boga
mego
i Boga waszego”.
Odpowiedź: Świadkowie Jehowy wyciągają stąd wniosek, że Bóg jest tak samo Bogiem i
Ojcem dla Jezusa, jak i dla nas. Gdyby jednak było tak, jak zakładają Świadkowie, to
Chrystus powiedziałby: „Wstępuję do Ojca naszego i Boga naszego”; obejmując słowem
„naszego” siebie i uczniów. Zastanawiające jest jednak to, że powiedział inaczej: „Wstępuję
do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Dlaczego tak uczynił?
Otóż Jezus jest jedynym Synem Bożym z natury, zrodzonym z Ojca przed wszystkimi
wiekami. Jako odwieczny Syn Boga Ojca w żadnym wypadku nie jest stworzeniem Bożym.
My natomiast urodziliśmy się jako ograniczone stworzenia Boże, w dodatku dziedziczące po
naszym zbuntowanym praojcu grzech i śmierć. Tylko z łaski Boga Ojca możemy zostać
adoptowani do rodziny Bożej przez usynowienie. W Liście do Rzymian 8:15, BT tak to
podkreślono: „Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni,
ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!”. Jakiż
to przywilej, że uczniowie Chrystusa mogą być Jego współdziedzicami (Rzymian 8:17)! Czy
jesteś dzieckiem Bożym, usynowionym przez Boga Ojca?
Pozostaje tylko wyjaśnić, dlaczego Jezus nazywa Boga Ojca swym Bogiem. Prawda biblijna
jest taka, że Chrystus jest Bogiem-Człowiekiem: „Gdyż w nim mieszka wszystka zupełność
bóstwa cieleśnie” (Kolosan 2:9, Biblia Gdańska). To znaczy, że Bóstwo jest umiejscowione w
Jego ludzkim, obecnie chwalebnym, ciele. Jako Bóg jest równy Ojcu, lecz jako Człowiek
może nazywać Ojca Bogiem. Myśli te odnoszą się też do takich wersetów, jak Objawienie
3:12, gdzie Jezus jako Człowiek nazywa Boga Ojca swoim Bogiem. Nie przeczy to naturze
Boskiej Zbawiciela, lecz wskazuje na Jego drugą, ludzką naturę.
7. Oto kolejne wersety wykorzystane w opracowaniu:
2 Kor. 1:3 Błogosławiony niech będzie
Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa
, Ojciec
tkliwych zmiłowań i Bóg wszelkiego pocieszenia.
Odpowiedź: Bóg Ojciec jest dla Jezusa Bogiem, ale sam nazywa Go Bogiem w Liście do
Hebrajczyków 1:5-9: „Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Tyś jest
Synem moim, Jam cię dziś zrodził? I znowu: Ja mu będę ojcem, a on będzie mi synem?
I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niechże mu oddają pokłon
wszyscy aniołowie Boży. O aniołach wprawdzie mówi: Aniołów swych czyni On wichrami,
A sługi swoje płomieniami ognia; lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, berłem
sprawiedliwym berło Królestwa twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś
nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z
towarzyszy twoich” (BW).
Obj. 1:1 Objawienie od Jezusa Chrystusa,
które dał mu Bóg
.
Odpowiedź: Nikt nie przeczy, że Bóg Ojciec jest Bogiem i że jest Źródłem wszystkiego.
Dalszy werset i argument:
Ew. Jana 7: 29 Ja go znam, ponieważ
jestem jego przedstawicielem i on mnie posłał
. Ten kto
posyła zajmuje wyższą pozycję. Posłaniec jako sługa jest niższy. Bóg wystąpił w roli
posyłającego, natomiast Jezus miał spełnić zlecone mu zadanie. Nie są Oni tacy sami. Jezus
4
wyraził to w następujący sposób: Sługa nie jest większy nad pana swego ani poseł nie jest
większy od tego, który go posłał” (Jana 13:16 BW ).
Odpowiedź: Dzieje 8:14 donoszą: „Kiedy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli,
że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana” (BW). Apostołowie wysłali
do Samarii apostołów Piotra i Jana. Czy to, że zostali oni wysłani oznacza, że nie byli
apostołami lub byli mniejsi od pozostałych apostołów? Na pewno nie.
Kolejny, nietrafiony werset:
1 Kor 11:3 „Ale chcę, byście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową
kobiety jest mężczyzna, a
głową Chrystusa jest Bóg.
Odpowiedź: Jeżeli fakt, że głową Chrystusa jest Bóg miałoby oznaczać, iż Pan Jezus ma
niższą naturę od Ojca, to czy również to, że głową kobiety jest mężczyzna mogłoby oznaczać,
iż kobieta jest stworzeniem niższego rzędu względem mężczyzny? Czy tak to należy
rozumieć? Na pewno nie. Mężczyzna jest głową kobiety, gdyż ma wyższą funkcję od niej, ale
nie ma lepszej natury, gdyż oboje są tak samo ludźmi, a w Kościele – dziećmi Bożymi.
Chrystus ma niższą funkcję od Ojca, ale ma równą naturę. Nie należy mylić funkcji z naturą.
8. Zarzut, który wyklucza Chrystusa z czci i służby dla Niego: Ew. Mat 4:8-10 „Diabeł
wziął go jeszcze na niezwykle wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata
oraz ich chwałę i rzekł do niego „Dam ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi
cześć”. Wtedy
Jezus rzekł
do niego; precz Szatanie, jest bowiem napisane:
Jehowę
twego Boga masz czcić i tylko dla niego
masz pełnić świętą służbę”.
Odpowiedź: Chrystus wskazuje diabłu, że należy czcić tylko Boga i tylko Jemu służyć. W
tekście greckim Nowego Testamentu nie występuje tu imię Jehowa, tylko słowo Kyrios, Pan.
To wcale nie wyklucza, że mamy czcić także Syna i pełnić dla Niego służbę. Ew. Jana 5:22-
23 zawiera takie Słowa Mistrza: „Ojciec nie sądzi nikogo, ale cały sąd oddał Synowi, aby
wszyscy tak czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał”
(Biblia Poznańska, dalej BP). Kolosan 3:23-24: „Co czynicie, czyńcie szczerze ze względu na
Pana, a nie na ludzi. Wiecie przecież, że Pan da wam w nagrodę dziedzictwo wieczne. Służcie
więc Chrystusowi – Panu” (BP).
9. Argument lingwistyczny: Zarówno hebrajskie słowo Szaddàj, jak i greckie
Pantokràtor są tłumaczone na „Wszechmocny”. W tekście Biblii oba zostały
wielokrotnie użyte w odniesieniu do Jehowy czyli Ojca (Wyjścia 6:3); Obj. 19:6).
Nigdy jednak nie użyto żadnego z nich w stosunku do syna ani ducha świętego.
Odpowiedź: To nie oznacza, że Jezus nie jest Wszechmocny: Mateusza 28:18: „A Jezus
przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi”.
Filipian 3:20-21: „Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana
Jezusa Chrystusa, który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego
ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może”. Nie oznacza to też, że Duch
Święty nie jest Wszechmocny, bowiem skoro zgodnie z Listem do Rzymian 8:11 Duch
Święty będzie wskrzeszał zmarłych, to musi być Wszechmocny.
10. Następny zarzut dotyczy niewiedzy Chrystusa: Poza tym gdyby można było postawić
znak równości między Jehową i Jezusem, to jak jeden z nich mógłby wiedzieć o rzecz
5
o których drugi nie wie? Weźmy pod uwagę choćby wypowiedź Jezusa na temat sądu
nad światem:
O dniu owym
lub
godzinie
nie
wie
nikt – ani aniołowie w niebie, ani Syn
tylko Ojciec
(Marka 13:32).
Odpowiedź: Ew. Jana 15:15 zawiera wskazówkę: „sługa nie wie, co czyni pan jego”. A List
do Filipian wyjaśnia, że Chrystus „przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a
okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie” (Filipian 2:7-8, BW). To
uniżenie Jezusa sprawiło, że jako człowiek i sługa Jahwe nie wiedział pewnych rzeczy. Dla
równowagi musimy jednak dodać, że wielokrotnie wykazywał się na ziemi nadprzyrodzoną
wiedzą: „Ale sam Jezus nie miał do nich zaufania, bo przejrzał wszystkich, i od nikogo nie
potrzebował świadectwa o człowieku; sam bowiem wiedział, co było w człowieku” (Jana
2:24-25, BW). Czy zwykły człowiek jest w stanie przejrzeć wszystkich i wie, co kryje się w
sercach ludzkich? Kim zatem jest Jezus?
11. Rozważmy kolejny argument:
Na temat Jehowy natchnione Pismo Święte mówi: „Już
od czasu niezmierzonego po czas niezmierzony Ty jesteś Bogiem”
(Psalm 90:2).
Nazwano Go „królem Wieczności”- nie miał początku i nie będzie mieć końca”
(1
Tymoteusza 1:17).
O Jezusie natomiast napisano, że jest „pierworodnym wszelkiego
stworzenia”, „początkiem stworzenia Bożego”
.(Kolosan 1:13-15; Obj. 3:14).
Odpowiedź: W Liście do Kolosan faktycznie nazwano Chrystusa „pierworodnym wszelkiego
stworzenia”, lecz co to znaczy w kontekście? Kolosan 1:15-20: „On jest obrazem Boga
niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone
wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy
panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego
zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane,
On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we
wszystkim był pierwszy, ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia
boskości i żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki
przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego”.
Z tekstu wcale nie wynika sens, jaki Świadkowie próbują mu narzucić, że rzekomo Syn Boży
jest pierwszym stworzeniem. Wręcz przeciwnie, „w nim [w Chrystusie] zostało stworzone
wszystko”, co oznacza, że On nie został stworzony. Skoro „On jest przed wszystkimi
rzeczami”, to istniał przed stworzeniem. Wszystko na nim jest ugruntowane, co oznacza, że
On jest tym, który także podtrzymuje stworzenie. Słowo pierworodny dotyczy pierwszeństwa
wobec każdego stworzenia, o czym świadczą słowa: „aby we wszystkim był pierwszy”.
12. Oto kolejne twierdzenia autora: Jana 4:23,24 „Niemniej nadchodzi godzina i teraz
jest, gdy prawdziwi czciciele będą
czcić Ojca
duchem i prawdą, bo właśnie
takich
szuka Ojciec,
aby go czcili.
Bóg
jest Duchem a ci, którzy
go czczą
, muszą oddawać
cześć duchem i prawdą”.
Odpowiedź: Zgadza się, czcimy Boga Ojca. Czcimy jednak również Jego Syna, gdyż sam Pan
powiedział: „Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał” (Jana 5:23b, BW). Zatem
można gorliwie czcić Boga Ojca przez całe życie, a jednak daremnie, jeśli nie czci się przy
tym Jego Syna.
13. A oto zarzut dotyczący jedyności Boga: Powtórzonego Prawa 6:4 „Słuchaj Izraelu :
Jehowa, nasz Bóg, to jeden Jehowa.
O Jezusie nigdzie jednak nie ma wzmianki, że jest
6
Bogiem Wszechmocnym, takim jak Jehowa (Rodz.17:1). Hebr. 1:3 On (
JEZUS
)
jest
odbiciem
chwały Boga i dokładnym
wyobrażeniem
samej jego istoty (…).
Autor powołał się na List do Hebrajczyków 1:3, nie rozumiejąc, że w gruncie rzeczy głosi On
Boskość Chrystusa. Skoro Jezus jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem
samej jego istoty, to znaczy, że ma taką samą naturę jak Ojciec. Warto też zwrócić uwagę na
kolejną linijkę tego wersetu: „podtrzymuje wszystko swoim potężnym słowem” (BP). Jaką
ogromną moc ma Chrystus, skoro cały wszechświat podtrzymuje swoim potężnym słowem?
Czy jakieś stworzenie byłoby w stanie tego dokonać?
14. Zarzut uparty na fragmencie większego tekstu biblijnego: Filipian 2:9-11 „ Dlatego
też
Bóg wyniósł go (Jezusa Chrystusa) na wyższe stanowisko
(…). Kolejny werset,
który wskazuje, że Jezus i Jehowa nie byli sobie równi jak zakłada dogmat o Trójcy.
Odpowiedź: Jest to werset wyrwany z kontekstu: Filipian 2:5-11, UBG: „Niech będzie w was
takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie; który, będąc w postaci Boga,
nie uważał bycia równym Bogu za grabież; lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać
sługi i stając się podobny do ludzi; a z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i
był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i
darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; aby na imię Jezusa zginało się wszelkie
kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią. I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest
Panem ku chwale Boga Ojca”.
Zgodnie z kontekstem Chrystus był w postaci Boga (a więc był Mu równy), i nie uważał
bycia równym Bogu za grabież, za coś, co Mu się nie należało. Mimo to wielce się uniżył,
stając się Człowiekiem (nie tracąc przy tym Boskiej natury, która jest nieodłączna i
niezmienna). Był posłuszny Bogu aż do śmierci odkupieńczej, i za to został przez Ojca
wywyższony. Ciekawe, czy autor traktatu atakującego Trójcę zgina swoje kolano przed
Jezusem, jak o tym mówi dalszy werset…
15. Ciekawy argument: 1 Kor. 15:28 „A gdy już wszystko będzie mu (Jezusowi)
podporządkowane, wtedy również sam
Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko
podporządkował
, tak by Bóg był wszystkim dla każdego – nie są równi.
Odpowiedź: Zachodzi pytanie, czy chodzi tu o wyższość Boga Ojca nad Synem co do natury,
czy o wyższość Boga Ojca co do władzy i funkcji. To samo słowo greckie występuje w Ew.
Łukasza 2:51, gdzie w Grecko-Polskim Nowy Testamencie czytamy: „I zeszedł z nimi i
przyszedł do Nazaretu i był podporządkowany im”. Jest tu mowa o 12-letnim Jezusie, że był
poddany rodzicom. Czy to oznacza, że mieli oni wyższą naturę? Nie, mieli wyższą funkcję.
Według poprawnej wykładni Trójcy, Bóg Ojciec jest równy pod względem Boskiej natury
Synowi i Duchowi Św., ale ma wiodącą rolę w Trójcy. On jest bowiem odwiecznym Źródłem
Boskości Syna i Ducha.
16. Zarzut historyczny: Naukę biblijną, że Bóg jest jeden, nazywa się monoteizmem.
Profesor historii kościoła L. L. Paine twierdzi, że
w monoteizmie, w jego najczystszej
7
postaci, nie ma miejsca na trójcę: „Stary Testament jest ściśle monoteistyczny, Bóg
jest istota jednoosobową.
Pogląd, że można się tam doszukać trójcy, (…) jest
pozbawiony wszelkich podstaw”.
Czy po przyjściu Jezusa na ziemię nastąpiło jakieś
odejście od monoteizmu?
Paine tak odpowiada na to pytanie: „
W tek kwestii nie ma
najmniejszej rozbieżności między Starym a Nowym Testamentem. W dalszym ciągu
podtrzymana jest tradycja monoteistyczna.
Jezus był Żydem wychowanym przez
żydowskich rodziców na pismach Starego Testamentu. Jego nauki były rdzennie
żydowskie, była to co prawda nowa ewangelia ale nie nowa teologia.(…). Poza tym
zgadzał się on całkowicie ze słynnym tekstem żydowskiego monoteizmu „Słuchaj
Izraelu, Jehowa nasz Bóg, to jeden Jehowa.
Odpowiedź: Stary Testament głosi, że Bóg to więcej niż jedna Osoba. W Księdze Rodzaju
1:26 Bóg mówi do kogoś: „Uczyńmy ludzi na obraz nasz, podobnych do nas”. Nie mówi tego
do aniołów, bo aniołowie nie mogą stwarzać, skoro sami są stworzeniami. Następny werset
zawiera stwierdzenie: „I stworzył Bóg ludzi na obraz swój, na obraz Boga stworzył ich:
stworzył mężczyznę i kobietę” (BP). A zatem ludzie zostali stworzeni na obraz Boga. Skoro
Bóg stwierdził: „Uczyńmy ludzi na obraz nasz”, to musiał się zwrócić przynajmniej do jednej
Osoby Boskiej, lecz chrześcijanie wierzą, że zwrócił się do Syna Bożego i Ducha Świętego.
Jedno z imion Chrystusa, który miał się narodzić, miało brzmieć: „Bóg mocny” (Izajasza 9:6,
BW). O Chrystusie powiedziano, że przez niego Bóg „także wszechświat stworzył”
(Hebrajczyków 1:2, BW). W Księdze Rodzaju 1:2 wskazano na trzeciego Uczestnika
stwarzania: „Duch Boży unosił się nad wodami” (Biblia Tysiąclecia). W Księdze Izajasza
48:16 (BW) także mamy trzy Osoby Boskie: „Zbliżcie się do mnie i słuchajcie tego! Od
samego początku nie mówiłem w skrytości, odkąd się to dzieje, Ja tam jestem! A teraz
Wszechmogący, mój Pan, posłał mnie i jego Duch”. Osoba Boska (wierzymy, że jest to Pan
Jezus) mówi tu, że posłał ją Wszechmogący (Bóg Jahwe) i Jego Duch (Duch Święty).
Nowy Testament dużo dobitniej wskazuje na to, że Bóg to więcej niż jedna osoba. Formuła
chrztu stanowi, że mamy chrzcić „w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego” (Mateusza 28:19).
Gdyby któraś z tych Osób nie pasowała swoją rangą, naturą i pozycją do Boga Ojca, to nie
mogłaby być tu włączona, bowiem chrzest odbywa się na mocy autorytetu samego Boga.
Chrystus jest wprost nazwany Bogiem np. w Rzymian 9:5: „Z nich są patriarchowie i z nich
wywodzi się Chrystus według ludzkiego pochodzenia. On jest Bogiem ponad wszystkim,
błogosławiony na wieki. Amen” (BW), czy w Liście do Tytusa 2:13: „oczekując z radosną
nadzieją chwalebnego przyjścia wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa”
(BP).
17. Zarzut oparty na przyziemnym myśleniu: BIBLIA nazywa Jezusa „jednorodzonym
Synem” Boga (Jana 1:14; 3:16,18; 1 Jana 4:9). Zwolennicy Trójcy twierdzą, że skoro
Bóg jest wieczny, to i Syn Boży jest wieczny. Ale jak można być synem, będąc w
równym wieku ze swoim ojcem?
Odpowiedź: Nie należy porównywać Synostwa Chrystusa do synostwa ludzkiego, gdyż jak
już podałem, Chrystus był u Ojca przed stworzeniem czegokolwiek, czyli przed powstaniem
czasu. Na to, że Chrystus jest wieczny wskazuje następujący fakt: podobnie jak do Boga Ojca,
8
odnoszą się do niego słowa „Alfa i Omega”, „Pierwszy i Ostatni”. Oto dowody – Słowa
Chrystusa: „Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący” (Objawienie 1:17-18, BP); „Oto przyjdę
niebawem i mam ze sobą zapłatę: oddam każdemu według jego pracy, Jam Alfa i Omega,
Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” (Objawienie 22:12-13, BP).
18. Jeden z ostatnich zarzutów: W liście do Hebrajczyków 5:8 czytamy, że
Jezus z tego co
cierpiał, uczył się posłuszeństwa”.
Czy potrafimy sobie wyobrazić, że Bóg musi się
czegoś uczyć? W żadnym wypadku, a przecież Jezus się uczył, bo nie wiedział
wszystkiego, co wiedział Bóg. Poza tym musiał się nauczyć czegoś, czego Bóg nigdy
nie potrzebuje się uczyć, mianowicie posłuszeństwa. Bóg nigdy nie musi być nikomu
posłuszny.
Odpowiedź: Chrystus nauczył się posłuszeństwa jako człowiek, gdyż na tej ziemi był
posłuszny Ojcu aż do śmierci na krzyżu. Bóg nie musi być komuś posłuszny, ale człowiek
musi. Zbadajmy kontekst: „Chociaż był Synem, z tego, co wycierpiał, doznał, czym jest
posłuszeństwo. A poznawszy je tak doskonale, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla
wszystkich, którzy są Mu posłuszni” (Hebrajczyków 5:8-9, BP). Posłuszeństwo Pana Jezusa
odegrało ważną rolę w dokonaniu zbawienia. Pierwszy człowiek, Adam, okazał się
nieposłuszny, lecz ostatni Człowiek, Chrystus okazał posłuszeństwo, o czym mówi 5 rozdział
Listu do Rzymian. Zastanawiający jest jednak fakt, że jeśli mamy dostąpić zbawienia, to
musimy być posłuszni Chrystusowi. Gdyby był tylko stworzeniem, czy Bóg wymagałby od
nas, żebyśmy Mu byli posłuszni i uzależniał od tego nasze zbawienie?
19. Argument z pozoru logiczny: W „atanazjańskim symbolu wiary” powiedziano o
Trójcy, że wchodzące w jej skład osoby są istotami „niezmierzonymi”.
Zwolennicy tej
doktryny często mówią, że jest ona „tajemnicą”
.
Jezus
na pewno nie miał na myśli
takiego Boga w Trójcy jedynego, gdy
mówił: „My czcimy to, co znamy” (Jana 4:22
BT).
Czy naprawdę znasz Boga, któremu oddajesz cześć?
Odpowiedź: Skąd wiadomo, że Jezus na pewno nie miał na myśli żadnej tajemnicy, jeśli
chodzi o naturę Boga? Przecież sam stwierdził, że Bóg Ojciec jest niepoznawalny, chyba, że
objawi Go ludziom Jego Syn: „Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie
zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”
(Mateusza 11:27, BW). Biblia w wielu miejscach stwierdza, że są takie rzeczy duchowe, które
trudno ogarnąć ludzkim rozumem: „Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została
okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe” (Efezjan
3:8, BW); „Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość jego jest niezgłębiona”
(Psalm 145:3, BW); „O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane
są wyroki jego i nie wyśledzone drogi jego!” (Rzymian 11:33, BW).
20. Ostatnie argumenty: „Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili,
ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią- będą sobie mnożyli
nauczycieli.
Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym
opowiadaniom”.
( 2 Tym 4:3,4 BT, wyd. II). Nie ulega wątpliwości, że nauka o trójcy
zagmatwała i wypaczyła zrozumienie prawdziwej pozycji Boga. Przeszkadza ludziom
w dokładnym poznawaniu Najwyższego władcy wszechświata Jehowy Boga i
9
oddawaniu Mu czci zgodnie z jego wolą. Jak powiedział teolog Hans Küng, „ Jeżeli
Bóg jest jeden i jedyny w swoim rodzaju, to po co dodawać do tego pojęcia coś, co tę
jedność i wyjątkowość może osłabić lub przekreślić?”. A właśnie takie są owoce wiary
w Trójcę.
Odpowiedź: Pierwszym człowiekiem, który jawnie przeczył Boskości Chrystusa (będącą
elementem doktryny Trójcy), w jaką Kościół wierzył od początku, był Ariusz. To jego nauka
była nowa, była odwróceniem się od prawdy i zwróceniem się ku zmyślonym opowiadaniom.
Dowodem na to, że Kościół od początku wierzył w Boskość Chrystusa jest przede wszystkim
Nowy Testament. Ale także wczesne pisma chrześcijańskie zawierają takie stwierdzenia, jak
„nasz Bóg Jezus Chrystus”, np. pisma Ignacego z Antiochii, który był wyznaczony na biskupa
przez apostoła Jana i który zginął śmiercią męczeńską w ok. 107 roku.
Trójca nie jest wypaczeniem obrazu Boga, lecz stoi na straży biblijnej prawdy o Boskości
Syna oraz osobowości i Boskości Ducha Św. Zauważmy, że ci, którzy odrzucają Trójcę,
najczęściej poniżają Jezusa, twierdząc, że nie jest odwiecznym Bogiem, lecz stworzeniem lub
archaniołem Michałem. Często też twierdzą, że Duch Święty jest mocą lub siłą Bożą, a nie
Osobą Boską. Zatem to właśnie człowiek, który odchodzi od doktryny Trójcy zaprzecza
biblijnym świadectwom o Boskości Syna i Ducha. Doktryna Trójcy nie głosi trzech Bogów,
lecz jednego Boga w trzech Osobach. Przy tym to Ojciec jest odwiecznym Źródłem Boskości
Syna i Ducha i to On jest Bogiem sam z siebie, będąc odwieczną przyczyną Syna i Ducha.
Podsumowanie:
Kolejny traktat wymierzony przeciwko Trójcy pokazał, że najczęstszą praktyką autora (i
wielu innych antytrynitarzy) jest wyrywanie wersetów z kontekstu lub nadawanie im sensu
pasującego do uprzedzeń pisarza. Autor zdradza też swoją niewiedzę na temat historii Syna
Bożego, Jego natury i dzieła. Patrzy na Pana Jezusa w sposób chłodny i naukowy, nie
wykazując się nawet odrobiną miłości do Niego i pragnieniem oddawania Mu chwały.
Pouczające jest to, co napisał apostoł Paweł w 1 Koryntian 16:22 (BP): „Jeśli ktoś nie kocha
Pana, niech będzie przeklęty. Maranatha”.
Wiedząc jednak o tym, że coraz więcej Świadków odchodzi od ich organizacji
skompromitowanej mnóstwem ciągłych zmian nauk i najwyższą ze wszystkich wyznań liczbą
fałszywych proroctw, trzeba mieć nadzieję, iż jeszcze wielu z nich pozna prawdę o Ojcu,
Synu i Duchu Świętym.
Opracował: Szymon Matusiak