Tablica 18
Zagłada Żydów
Wyładunek transportu Żydów
na rampie kolejowej w KL
Auschwitz-Birkenau. Obóz
koncentracyjny w Oświęcimiu
(niem. Auschwitz) istniał od
czerwca 1940 do stycznia
1945 r. W 1941 r. Niemcy
przystąpili do rozbudowy
obozu, tworząc w rejonie
pobliskiej wsi Brzezinki (niem.
Birkenau) ośrodek zagłady,
do którego kierowano
transporty Żydów z całej
Europy.
Kobiety w KL Auschwitz
uznane za zdolne pracy. Po
selekcji na rampie kolejowej
wszystkich nadających się do
pracy kierowano do obozu lub
jednego z podobozów, gdzie
podlegali eksterminacji przez
zmuszanie do wyniszczającej
pracy.
Selekcja więźniów na rampie
kolejowej w KL Auschwitz-
Birkenau. Większość Żydów
zaraz po selekcji trafiała
prosto do komór gazowych,
upozorowanych na łaźnie. W
obozie tym wymordowano ok.
1,5 mln ludzi, spośród których
90% stanowili Żydzi.
Krematorium obozu w
Majdanku. Ciała ofiar
początkowo zakopywano w
wielkich zbiorowych
mogiłach, potem jednak, w
celu ukrycia śladów zbrodni,
palono je w piecach
krematoryjnych.
Tablica informacyjna przy drodze
prowadzącej do Treblinki, gdzie w
latach 1942-1943 istniał obóz
zagłady. Treblinka stała się miejscem
kaźni głównie warszawskich Żydów.
Zginęło tam co najmniej 750 tys.
ludzi.
Żydów z likwidowanych gett
transportowano do miejsc straceń
oraz do specjalnie w tym celu
wybudowanych obozów
koncentracyjnych i ośrodków
zagłady takich jak: Auschwitz-
Birkenau, Bełżec, Majdanek,
Sobibór, Treblinka, Chełmno nad
Nerem i wiele innych. Szacuje się,
iż straciło w nich życie prawie 4
mln ludzi, wycieńczonych pracą
ponad siły, eksperymentami
pseudomedycznymi,
zamordowanych w komorach
gazowych i w inny sposób. W
sumie w wyniku Holocaustu
śmierć poniosło ok. 6 mln Żydów z
11, jakie zamieszkiwały wówczas
Europę, co stanowiło prawie 40%
całej ówczesnej populacji Żydów
w świecie.
1
