Typy wejść (Lead-in) i wyjść (Lead-out)
Przebijanie materiału w obszarze skrawków i „ wejścia” do rzeczywistej geometrii cięcia jest
standardową procedurą w większości zastosowań cięcia strumieniem wody. Pozwala to zapobiec
występowaniu dużych skaz powstałych od pierwszego przebicia na powierzchni obrabianych
części. Pod koniec cięcia, może być wymagana procedura „wyjścia”, aby usunąć jakiekolwiek
"dzioby" z obszaru wejścia.
Można eksperymentować różne rodzaje wejść i wyjść z różnych materiałów i grubości. Rysunek 9
przedstawia kilka przykładów wejść i wyjść.
•
Numer 1 ( prosta linia wejścia z bardzo krótką prostą linią wyjścia) wskazany dla jakiegokolwiek
ostrego narożnika.
•
Numer 2 (łuk wejścia z krótkim łukiem wyjścia) jest dobry dla cieńszych i bardziej miękkich
materiałów.
•
Numer 3 (prosta linia wejścia bez wyjścia) daje dobre wyniki na grubszym, twardszym tworzywie.
•
Numer 4 to przykład prostej linii wejścia z krótkim łukiem wyjścia. Oprogramowanie CAM
powinno mieć możliwość elastycznego łączenia różnych typów wejść i wyjść, z którymi
użytkownik powinien poeksperymentować.
Rysunek 9 – Różne typy wejść i wyjść
Redukcja znaków pozostawionych podczas wejścia/wyjścia
Pod koniec cięcia, mały „dziobek” może pozostać na dolnej części cięcia w obszarze
wejścia/wyjścia. Z powodu efektu opóźnienia omówionego wcześniej, gdy strumień dotrze do
końca cięcia, to górna część strumienia znajdzie ścieżkę najmniejszego oporu i skutecznie
"przeskoczy" mały kawałek materiału pozostawiając „nosek”. Z bardziej zaawansowanym
sterowaniem i dostępnym dzisiaj oprogramowaniem, możliwa jest redukcja tego zjawiska poprzez
zwolnienie prędkości dolnej części strumienia pod koniec cięcia, aby dorównać do części górnej
przed dojściem do końca cięcia. Rys. 10 poniżej przedstawia przykłady dużego „dzioba” z powodu
zbyt dużej prędkości na końcu cięcia i przykład minimalnego znaku pozostawionego przy
odpowiednim spowolnieniu na końcu cięcia.
