System ogrzewania powietrzem
System ogrzewania powietrzem może być podstawowym lub dodatkowym
źródłem ogrzewania domu. Ciepło może być pozyskiwane zarówno z
tradycyjnych kotłów jak i kominków wyposażonych w system DGP.
System ogrzewania powietrzem składa się z:
·
nadmuchowego kotła grzewczego – w którym wytwarzane jest ciepłe
powietrze. Jako paliwo może być wykorzystywany gaz ziemny, gaz płynny,
olej opałowy lub energia elektryczna. Ciepłe powietrze potrzebne do
ogrzewania obiektu uzyskuje się dzięki wymianie ciepła pomiędzy spalinami a
czystym powietrzem, za pośrednictwem wymiennika ciepła. Paliwo pobierane
jest przez palnik (olejowy lub gazowy), a następnie spalone w komorze
spalania.
Spalaniu mieszaniny paliwowo- powietrznej towarzyszy powstanie dużej ilości
gorących spalin, które przepływając przez kanały wymiennika powodują jego
ogrzewanie. Spaliny wydmuchiwane są poprzez przewód kominowy do
atmosfery. Wentylator promieniowy zasysa z zewnątrz zimne powietrze, które
pod ciśnieniem tłoczone jest do sekcji grzewczej. Powietrze opływa rozgrzaną
komorę spalania i kanały wymiennika. Na drodze przepływu następuje
intensywna wymiana ciepła, przy czym spaliny nie mają bezpośredniej
styczności z ogrzewanym powietrzem.
Ciepłe czyste powietrze wydmuchiwane jest bezpośrednio do pomieszczenia
poprzez głowice swobodnego nadmuchu bądź system kanałów nawiewnych.
Powietrze może być dodatkowo oczyszczane przez odpowiednie filtry. Dzięki
małej bezwładności cieplnej, prawie natychmiast po uruchomieniu urządzenia
powietrze osiąga wymaganą temperaturę, która utrzymywana jest
automatycznie przez termostat. Jedną z możliwości jest również zastosowanie
kotła kondensacyjnego lub pompy ciepła typu powietrze- powietrze. Źródłem
ciepła może też być kominek – system ogrzewania powietrzem nagrzewanym
przez kominek nosi nazwę DGP – Dystrybucja Gorącego Powietrza;
·
kanałów rozprowadzających – ciepłe powietrze doprowadzane jest kanałami
do konkretnych pomieszczeń. Kanały prowadzi się najłatwiej w budynkach o
konstrukcji szkieletowej. W domu murowanym jest to również możliwe, ale
warto zaplanować ich rozmieszczenie w momencie wykonywania projektu
domu. Kanały instalowane są na poddaszach nieużytkowych, w podłodze, nad
sufitami podwieszonymi;
·
kratek nadmuchowych – które stanowią zakończenie kanałów
rozprowadzających, wyposażone są one w przepustnice umożliwiające ręczną
regulację ilości dopływającego ciepła do pomieszczenia;
·
czerpni zewnętrznej – dostarczającej świeże powietrze do systemu,
umieszczonej w zewnętrznej ścianie budynku;
·
czerpni wewnętrznej – zbierającej ochłodzone powietrze z pomieszczeń i
odprowadzającej je do pieca; najlepiej zamontować ją w kanale centralnej
części domu;
·
automatyki – proces ogrzewania powietrzem może być sterowany za pomocą
mikroprocesora, a poszczególne funkcje wyświetlane na prostym w obsłudze
panelu. Sterownik umożliwia regulację temperatury nadmuchu powietrza,
stabilizuje temperaturę w pomieszczeniu oraz steruje procesem spalania
paliwa. Parametry regulacji można dostosowywać do aktualnych warunków
pracy (np. programy dobowe, tygodniowe).
·
włókninowego filtra powietrza – montowanego na wlocie powietrza do kotła
wyłapującego zanieczyszczenia mechaniczne z powietrza.
Dodatkowymi elementami systemu mogą być:
·
filtr elektrostatyczny, który zapobiega rozprzestrzenianiu się drobnoustrojów i
wyłapuje zapachy,
·
centralny nawilżacz gwarantujący automatyczną kontrolę wilgotności
powietrza,
·
klimatyzator.
Na co zwrócić uwagę wybierając system ogrzewania powietrznego?
·
wysoka efektywność systemu – wystarczy stosunkowo krótki czas (kilkanaście
minut), aby uzyskać wymaganą temperaturę w pomieszczeniach
·
są mniej zawodne od systemów wodnych – żaden element nie zamarznie, nie
skoroduje, ani nie będzie przeciekać
·
umożliwiają łatwiejszą aranżację wnętrz, gdyż nie ma w tym systemie
grzejników
·
w odpowiednio zaprojektowanym systemie prędkość powietrza wychodząca z
kratek nadmuchowych nie powinna przekracza 1,5 m/s; w takim układzie nie
są odczuwalne żadne podmuchy powietrza ani szumy instalacji