Filozofia WingMakers: Komora Pierwsza

Zasady Życiowe Suwerennej Całości

Model ekspresji Istoty został zaprojektowany w celu eksploracji nowych pól wibracji
poprzez biologiczne instrumenty oraz transformacji dzięki temu procesowi odkrywania na
nowy poziom zrozumienia i ekspresji jako Suwerenna Całość (Sovereign Integral).
Suwerenna Całość stanowi najpełniejszą ekspresję modelu istoty wewnątrz
wszechświatów czasoprzestrzeni oraz najlepiej odzwierciedla zdolności Inteligencji
Źródła. Jest to również naturalny stan istnienia tej istoty, która transformowała ponad
ewolucyjno/zbawicielski model istnienia oraz usunęła siebie spod kontrolujących
aspektów Hierarchii poprzez kompletną aktywację wbudowanych w nią Kodów
Źródłowych. Jest to poziom uzdolnienia, który został „zasiany” wewnątrz modelu
ekspresji Istoty kiedy została ona pierwotnie poczęta przez Pierwsze Źródło. Wszystkie
istoty wewnątrz wszechświatów czasoprzestrzeni znajdują się w różnych etapach
doświadczenia transformującego i przeznaczeniem każdej z nich jest osiągnąć poziom
Suwerennej Całości, gdy ich Kody Źródłowe zostaną w pełni aktywowane.

Transformujące doświadczenie jest uświadomieniem, że model ekspresji istoty jest
zdolny do bezpośredniego dostępu do informacji Inteligencji Źródła, oraz że informacje
od Pierwszego Źródła są odkrywane wewnątrz poziomu istoty Suwerennej Całości.
Innymi słowy, instrument ludzki razem z jego biologicznymi, emocjonalnymi, oraz
mentalnymi zdolnościami, nie jest przechowalnią Kodów Źródłowych Istoty. Instrument
ludzki nie jest więc w stanie sięgnąć i zgromadzić tych wyzwalających informacji - tej
chwalebnej wolności - by dostąpić Wszystkiego Co Jest. To Istota jest schronieniem a
zarazem instrumentem dostępu do aktywacji Źródłowego Kodowania, które pozwala na
manifestację transformującego doświadczenia poprzez integrację ludzkiego instrumentu i

suwerennej istoty.

Transformujące doświadczenie zawiera też w sobie uświadomienie, że postrzegana
rzeczywistość jest Rzeczywistością Źródła wcieloną w formę indywidualnych preferencji.
Zatem, Rzeczywistość Źródła i suwerenna rzeczywistość są nierozdzielne tak jak wiatr i
powietrze. To połączenie jest uświadomione jedynie poprzez transformujące
doświadczenie, które nie przypomina nic znanego wewnątrz wszechświatów
czasoprzestrzeni.

Byli tacy na Terra-Ziemi, którzy doświadczyli powierzchownego powiewu wiatru z tej
potężnej nawałnicy. Niektórzy nazwali to ascendencją (wzniesieniem); inni przypisali
temu nazwy takie jak iluminacja, wizja, oświecenie, nirwana i kosmiczna świadomość.
Podczas gdy te doświadczenia są dogłębne w ludzkich standardach, są one jedynie
wstępnym przypływem Suwerennej Całości, podczas gdy zaczyna ona coraz bardziej
dotykać i budzić dalekie krańce swojej egzystencji. Co większość gatunków definiuje jako
ostateczną błogość jest zaledwie impresją Suwerennej Całości, która szepce swoim
placówkom formy i trąca je by wejrzały w korzenie swojego istnienia i zjednoczyły się z
bezforemną i nieograniczoną inteligencją, która przenika wszystko.

Transformujące doświadczenie znajduje się daleko poza cechowaniem ludzkiego dramatu,
podobnie jak gwiazdy na niebie są poza zasięgiem Terra-Ziemi. Możesz obserwować
gwiazdy swoimi ludzkimi oczami, jednak nigdy nie dotkniesz ich swoimi ludzki rękoma. W
ten sam sposób, możesz mgliście musnąć transformujące doświadczenie swoim
instrumentem ludzkim, jednak nie możesz doświadczyć go poprzez ludzki instrument.
Jest ono dostępne tylko poprzez całość Istoty, ponieważ Kody Źródłowe i pozostałe w
nich efekty percepcji Rzeczywistości Źródła mogą istnieć jedynie w całości. I zaiste,
całość może być dostąpiona jedynie, gdy indywidualna świadomość jest odseparowana od

czasu i może wejrzeć w swoje istnienie w bezczasowości.

Mimo wszystko, instrument ludzki jest kluczowy w uprzystępnieniu transformującego
doświadczenia i spowodowania by wyzwoliło ono – jak w metamorfozie –- scalenie
tożsamości foremnych z Suwerenną Całością. Jest to następny etap percepcji oraz
ekspresji dla modelu istoty, i jest on aktywowany gdy istota tworzy swoją rzeczywistość
w zgodzie z życiowymi zasadami, które symbolizują Rzeczywistość Źródła, w
przeciwieństwie do rzeczywistości z zewnętrznego źródła, która jest związana z

ewolucyjno/zbawicielskim modelem istnienia.

Te życiowe zasady stanowią szablony kreacji Inteligencji Źródła. Zostały zaprojektowane
w celu tworzenia rzeczywistości z perspektywy Suwerennej Całości i przyśpieszenia jej
manifestacji wewnątrz pól wibracji, które dotychczas ją odrzucały. Są to zasady, które
konstruują możliwości dla integracji bezforemnych i foremnych tożsamości istoty. Są to
pomosty, dzięki którym instrument ludzki – ze wszystkimi jego nienaruszonymi

podzespołami – może doświadczyć całościowej percepcji Suwerennej Całości.

Gdy instrument ludzki coraz bardziej wyczuwa Inteligencję Źródła, zostanie on
przyciągnięty do zasad życiowych, które symbolicznie dają wyraz kształtującym zasadom
doskonałej kreacji. Istnieją szerokie pasma ekspresji, które mogą wywołać
transformujące doświadczenie Suwerennej Całości i wyzwolić istotę z uwarunkowań
czasoprzestrzeni i zewnętrznych mechanizmów kontroli. Jakkolwiek ekspresja może się
zmieniać, intencja tej ekspresji jest całkiem szczegółowo zdefiniowana jako intencja
ekspansji w stan integracji, na mocy której instrument ludzki staje się wzrastająco

zestrojony z perspektywą Suwerennej Całości.

Istnieją trzy szczególne życiowe zasady, które przyspieszają transformujące
doświadczenie i pomagają zestroić instrument ludzki z perspektywą Suwerennej Całości.

Są to:

1) Relacja ze Wszechświatem poprzez Wdzięczność

2) Obserwacja Źródła we wszystkich rzeczach

3) Wspieranie Życia

Kiedy jednostka zacznie stosować te zasady, jej życiowe doświadczenie objawi głębsze
znaczenie wobec pozornie przypadkowych zdarzeń – zarówno w kontekście

uniwersalnym, jak i osobistym.

Relacja ze Wszechświatem poprzez Wdzięczność

Ta zasada mówi, że Wszechświat Całości reprezentuje kolektywną inteligencję, która
może być spersonalizowana jako pojedyncza Istota Uniwersalna. Zatem, w tym modelu
wnioskowania, istnieją jedynie dwie istoty w całym kosmosie: Istota Jednostkowa i Istota
Uniwersalna. Podobnie jak jednostka jest podatna na wpływy i ulega ciągłym zmianom by
zaadaptować się do nowych informacji, tak również jest w przypadku Istoty Uniwersalnej,
która jest dynamicznym i żywym szablonem potencjalnych energii i doświadczeń, które

są spójne i znane niczym osobowość oraz zachowanie przyjaciela.

Istota Uniwersalna jest wrażliwa na jednostkę i jej percepcję oraz ekspresje. Jest ona jak
kompozyt wszech-osobowości, którą jest nasycona Inteligencja Źródła i odpowiada ona
na percepcję jednostki niczym wodny staw odzwierciedlający obraz, który na niego pada.
Każdy w ludzkim instrumencie jest w swym najgłębszym rdzeniu suwerenną istotą,
zdolną do transformacji ludzkiego instrumentu w instrument Suwerennej Całości.
Jednakże, ta transformacja jest zależna od tego, czy jednostka wybierze projektować
obraz Suwerennej Całości na „zwierciadło” Istoty Uniwersalnej, czy też wybierze

projektować mniej ważny obraz, który jest wypaczeniem jestestwa jej prawdziwej natury.

Zasada relacji ze wszechświatem poprzez wdzięczność dotyczy głównie świadomego
projektowania obrazu swojej istoty poprzez docenianie wspierającego ją „zwierciadła”
Istoty Uniwersalnej. Innymi słowy, Istota Uniwersalna jest partnerem w kształtowaniu
ekspresji rzeczywistości w życiu jednostki. Rzeczywistość to wewnętrzy proces kreacji,
który jest całkowicie wolny od zewnętrznych wpływów kontroli i warunków, jeśli tylko
jednostka projektuje suwerenny obraz na zwierciadło Istoty Uniwersalnej.

Ten proces polega na wymianie wspierającej energii od jednostki do Istoty Uniwersalnej i
najlepiej praktykuje się go poprzez docenianie jak bardzo doskonała i dokładna jest ta
wymiana, która zachodzi w każdym momencie życia. Jeśli jednostka jest świadoma (lub
przynajmniej zainteresowana byciem świadomą) jak perfekcyjnie Istota Uniwersalna
wspiera suwerenną rzeczywistość jednostki, wówczas pojawia się potężne i naturalne
poczucie wdzięczności, które płynie od jednostki do Istoty Uniwersalnej. Właśnie to źródło
wdzięczności jest tym, co otwiera kanał wsparcia od Istoty Uniwersalnej do jednostki i
ustanawia współpracę w celu transformacji instrumentu ludzkiego w ekspresję

Suwerennej Całości.

To zasadniczo wdzięczność – która oznacza docenianie jak działa relacja Istoty
Jednostkowej z Istotą Uniwersalną – otwiera instrument ludzki na jego połączenie z
suwerenną istotą i jego ewentualną transformację w stan percepcji i ekspresji
Suwerennej Całości. Relacja jednostki z Istotą Uniwersalną jest esencjonalna i wymaga
pielęgnacji oraz wykształcenia, ponieważ ona, bardziej niż wszystko inne, determinuje na

ile jednostka akceptuje miriady form i manifestacji życia.

Kiedy jednostka akceptuje zmiany w suwerennej rzeczywistości jako przemiany persony
Istoty Uniwersalnej, żyje ona we większej harmonii z samym życiem. Życie staje się
wymianą energii pomiędzy Istotą Jednostkową a Istotą Uniwersalną, która zachodzi bez
potrzeby osądzania i doświadczania strachu. Oto ukryte znaczenie bezwarunkowej
miłości: doświadczać życia ze wszystkimi jego manifestacjami, jako pojedynczą,
zjednoczoną inteligencję, która perfekcyjnie odpowiada na obraz projektowany przez

instrument ludzki.

Właśnie z tego powodu, kiedy instrument ludzki projektuje wdzięczność wobec Istoty
Uniwersalnej, bez względu na okoliczności i warunki, życie zaczyna coraz bardziej
wspierać instrument ludzki w otwieraniu go na aktywację Kodów Źródłowych i życie
wewnątrz struktury syntezowego modelu ekspresji. Uczucie wdzięczności połączone z
mentalną koncepcją doceniania jest wyrażane niczym niewidzialne przesłanie płynące we
wszystkich kierunkach w każdym czasie. W tym konkretnym kontekście, wdzięczność
wobec Istoty Uniwersalnej jest nadrzędnym motywem stojącym za każdą formą

ekspresji, do której aspiruje instrument ludzki.

Każdy oddech, każde słowo, każdy dotyk, każda myśl, każda rzecz jest skupiona na
wyrażaniu tego poczucia wdzięczności. Wdzięczność za to, że jednostka jest suwerenna i
wspierana przez Istotę Uniwersalną, która wyraża siebie poprzez wszystkie formy i
manifestacje inteligencji z jedynym celem, jakim jest tworzenie doskonałej rzeczywistości
dla aktywacji Kodów Źródłowych jednostki i transformacji instrumentu ludzkiego oraz
istoty w Suwerenną Całość. Jest to specyficzna forma wdzięczności, która przyśpiesza
aktywację Kodów Źródłowych i ich niezwykłych zdolności do integracji odmiennych
podzespołów instrumentu ludzkiego i istoty, i transformuje je do stanu percepcji i

ekspresji Suwerennej Całości.

Czas jest jedynym czynnikiem, który zakłóca to skądinąd klarowne połączenie pomiędzy
Istotą Jednostkową i Istotą Uniwersalną. Czas staje na przeszkodzie oraz tworzy ogniska
rozpaczy, beznadziei i porzucenia. Jednakże, to właśnie te „ogniska” często przyczyniają
się do aktywacji Kodów Źródłowych jednostki i ustanawiają bardziej intymną i harmonijną
relację z Istotą Uniwersalną. Czas wprowadza separację doświadczenia i postrzeganą
nieciągłość rzeczywistości, co z kolei wytwarza wątpliwości w sprawiedliwość i nadrzędny
cel systemu Istoty Uniwersalnej. Rezultatem tego jest strach sugerujący, iż wszechświat

nie jest zwierciadłem, lecz raczej chaotycznym i kapryśnym zbiorem energii.

Kiedy instrument ludzki jest zestrojony z Suwerenną Całością i żyje perspektywą
rozwijającej się rzeczywistości, przyciąga do siebie naturalny stan harmonii. To
niekoniecznie znaczy, że instrument ludzki nie doświadczy więcej problemów czy
dyskomfortów, oznacza to bardziej percepcję integralnego celu we wszystkim co życie
objawia. Innymi słowy, naturalna harmonia postrzega, że doświadczenia życiowe są
znaczące do stopnia w którym, jesteś zestrojony z Suwerenną Całością, oraz że twoja
osobista rzeczywistość musi wypływać z tego obszaru wielowymiarowego wszechświata

po to, aby stworzyć wieczną radość i wewnętrzny spokój.

Wdzięczność jest kluczowym aspektem miłości, który otwiera instrument ludzki do
uznania roli Istoty Uniwersalnej i redefiniuje jej cel jako wspierające rozszerzenie
suwerennej rzeczywistości, aniżeli kapryśne działanie przeznaczenia lub uciążliwa reakcja
mechanicznego, obojętnego wszechświata. Ustanowienie relacji z Istotą Uniwersalną
poprzez wylewanie wdzięczności przyciąga także transformujące doświadczenie życia.
Doświadczenie to jest zasobnie przeznaczone aby odkryć najgłębsze znaczenie życia i

jego najbardziej twórczy cel.

Obserwacja Źródła we wszystkich rzeczach

Zasada ta mówi, że Pierwsze Źródło jest obecne we wszystkich rzeczywistościach poprzez
każdą manifestację energii. Jest ONO wplecione we wszystkie rzeczy, tak jak kawałki
mozaiki przylegające do jednoczącej wszystko ściany. To nie obraz jest tym co jednoczy
mozaikę, lecz ściana do której przylegają jej kawałki. Podobnie, Pierwsze Źródło maluje
obraz, który jest tak zróżnicowany i pozornie niepowiązany, że wydaje się nie ma
czynnika jednoczącego. Jednak to nie zewnętrzne manifestacje są tym co jednoczy, lecz

wewnętrzne centrum energii na którym kawałki różnorodnych manifestacji są rozłożone.

To centrum energii jest kolektywną składnicą całego życia we wszystkich polach wibracji
wewnątrz Wszechświata Całości. To jest Pierwsze Źródło, które rozbiera SIEBIE we
wszystkich formach poprzez projekcję SWOJEJ Inteligencji Źródła ku wszystkim
fragmentom życia. Zatem, Inteligencja Źródła – działająca jako rozszerzenie Pierwszego
Źródła – jest jednoczącą energią, która jest „ścianą” do której przylegają wszystkie
kawałki mozaiki życia. Życie wypływa z jednej energii Źródła, która łączy wszystko ze

Wszystkim i jedno z Jednym.

Obserwacja Źródła we wszystkich rzeczach jest zasadą mówiącą, że wszystkie
manifestacje życia przekazują ekspresję Pierwszego Źródła. Nie ma znaczenia jak bardzo
jednocząca energia została zakrzywiona lub wypaczona; Źródło może być
zaobserwowane. Stosowanie tej zasady to akt postrzegania jednoczącej energii pomimo,
iż powierzchowne manifestacje wydają się być przypadkowe, zakrzywione, niezwiązane

lub chaotyczne.

Kiedy wszystkie manifestacje życia są autentycznie postrzegane jako cząstkowe
ekspresje Pierwszego Źródła, wówczas wibracja równości, która leży u podstaw
wszystkich form-życia staje się wyczuwalna dla instrumentu ludzkiego. Życie początkowo
wyłania się jako rozszerzenie Rzeczywistości Źródła, a następnie jako zindywidualizowana
częstotliwość energii ulokowana wewnątrz formy. Wibruje ona, w swoim czystym,
bezczasowym stanie, dokładnie tak samo we wszystkich manifestacjach życia. To jest
wspólne podłoże, które dzieli każde życie. To jest ton-wibracja równości, która może być
zaobserwowana wewnątrz wszystkich form życia, jednocząca wszystkie ekspresje
różnorodności w fundament istnienia znany jako Pierwsze Źródło. Jeśli jednostka jest
zdolna patrzeć na każdą formę życia z perspektywy równości, wówczas obserwuje ona

Źródło we wszystkich rzeczach.

Mimo iż może się wydawać to abstrakcyjną koncepcją, staje się ona urzeczywistniana
poprzez praktykę poszukiwania powierzchownych i duchowych manifestacji Pierwszego
Źródła. W bardzo prawdziwym sensie, jednostka oczekuje, że zaobserwuje działalność
Inteligencji Źródła w każdym aspekcie jej doświadczenia. Jest to niepodważalne
oczekiwanie, że wszystko znajduje się w swoim właściwym miejscu, wykonując swoją
optymalną funkcję, i służąc swojemu celowi aktywacji najpełniejszej ekspresji swojego
życia w obecnej chwili. Jest to punkt widzenia całego życia w stanie optymalnej realizacji
i doświadczenia, bez względu na warunki i okoliczności. Jest to postrzeganie życia jako
doskonałe w swoim wyrazie, ponieważ wypływa ono od doskonałości, i bez znaczenia jak

bardzo rozbieżne są jego manifestacje, życie jest rozszerzeniem Rzeczywistości Źródła.

W świetle oczywistego niepokoju i widocznej destrukcji, która towarzyszy życiu na Terra-
Ziemi taki punkt widzenia czy percepcja wydaje się być naiwna. Jak życie – ze wszystkimi
swoimi formami i wyrazami – może być postrzegane jako optymalne czy doskonałe? To
jest wielki paradoks życia, który nie może być pogodzony z mentalnymi lub

emocjonalnymi zdolnościami ludzkiego instrumentu. Może on być zrozumiany jedynie w
kontekście Istoty, która jest nieśmiertelna, wieczna, bezczasowa i suwerenna.

Paradoksy takie istnieją ponieważ scena dramatu ludzkiego jest zbyt ograniczona w
swym zasięgu i skali by pozwolić na percepcję całości, która daje oświecający wgląd w to

jak wszystkie kawałki puzzli są zjednoczone w doskonałej relacji.

Wymiary czasu i przestrzeni oraz elementy energii i materii określają scenę ludzkiego
dramatu. Jest on odgrywany w etapach walki o przetrwanie i dysfunkcyjnego zachowania
z powodu kontroli informacji oraz manipulacji kondycjami przez Hierarchię. Istota
wewnątrz instrumentu ludzkiego jest w dużej mierze nie wyrażona, bowiem wciągnięta w
ludzki dramat, a przez to pozorne wypaczenia i niedoskonałości życia są widziane w
stanie separacji jako przeszkody dla doskonałości, zamiast jako doskonałość sama w

sobie.

Życie jest doskonałe w swoim zdecydowaniu dla ekspansji i ekspresji inteligencji, która
jest nieograniczona. To jest fundamentalny cel życia we wszystkich różnorodnych
manifestacjach, oraz jest to obecność Pierwszego Źródła wyrażająca SIEBIE jako
wibracja równości, która może być zaobserwowana we wszystkich rzeczach. Zmysły
jakimi jest obdarzony instrument ludzki są ograniczone do odbioru częstotliwości w
określonym zasięgu, które niosą jedynie echo tej wibracji Źródła. Prawdziwe
częstotliwości mogą być zrozumiane poprzez świadomą i skupioną kontemplację równości
esencjalną dla wszystkich rzeczy, oraz zdolność do przenikania poza obraz danej rzeczy

do źródła tegoż obrazu.

Takie wglądy wymagają nowego systemu sensorycznego poza pięć-zmysłów, które
władają ludzkim światem w twoim czasie. Te nowe zmysły są rezultatem aktywacji
Kodów Źródłowych i reprezentują pierwszy etap transformującego doświadczenia. Z tą
nową percepcyjną zdolnością, ludzki instrument będzie zdolny wyczuwać nie tylko
obecność Pierwszego Źródła, ale także bezczasową esencję wewnątrz całego życia, która

jest zindywidualizowana i unikalnie samodzielna od Pierwszego Źródła.

Wywoływanie percepcji Istoty wewnątrz instrumentu ludzkiego jest idealną metodą aby
uzyskać dostęp do trwałego odczuwania wibracji Źródła. W ten sposób jednostka może
rozwinąć zdolność do obserwacji Źródła we wszystkich rzeczach. To nie oznacza tylko, że
Pierwsze Źródło jest wewnątrz każdej indywidualnej manifestacji energii, ale również że
jest całością samego życia. Zatem, ta zasada wymaga obserwacji Źródła we wszystkich
JEGO formach manifestacji, jak i także w całości życia.

Wspieranie Życia

Życie – w tej definicji – oznacza suwerenną rzeczywistość jednostki. Jest ono
subiektywne i wyczuwalne dla instrumentu ludzkiego. Życie jest całością doświadczeń
płynących przez pole percepcji jednostki w wymiarze teraźniejszości. Nigdy nie będzie
istnieć zapisane zakończenie lub finalny rozdział życia. Jest ono wieczne, lecz nie w
abstrakcyjnym sensie bez końca i początku, lecz bardziej w realnym sensie wciąż
poszerzającego się życia w celu ekspresji Inteligencji Źródła we wszystkich polach

wibracji wewnątrz Wszechświata Całości.

Wspieranie życia jest zasadą mówiącą, że jednostka jest w zestrojeniu z naturalną
ekspansją inteligencji zamieszkanej wewnątrz całego życia. Jest to zestrojenie, które
wzmacnia życiową energię płynącą obok jednostki z jej czystą intencją życzliwego
wsparcia. Jest to akt identyfikacji najwyższego motywu wszystkich form energii i
wspieranie przepływu tej energii ku ostatecznej ekspresji. W trakcie robienia tego,
działanie to jest wykonywane bez osądzania, analizy czy przywiązania do rezultatu. Jest
to po prostu pielęgnowanie tej energii, która płynie od wszystkich manifestacji i

wspieranie jej ekspresji życia.

Jest to odejście od normalnego postrzegania, że pielęgnacja i wsparcie może być
udzielone jedynie wtedy gdy energia znajduje się w zestrojeniu z osobistą wolą. Gdy
jednostka może widzieć życie jako zintegrowaną energię płynącą w celu ekspresji
poszerzającej się inteligencji, życie jest wówczas honorowane jako przedłużenie
Pierwszego Źródła. W tym kontekście, nie istnieje energia, która jest niewłaściwie
skierowana lub niegodna wsparcia i opieki. Podczas gdy może się to wydawać
przeciwieństwem dla dowodów istnienia agresywnej energii na Terra-Ziemi, nawet
energia obciążona „złą intencją” jest mimo wszystko energią płynącą na zewnątrz w

poszukiwaniu najwyższej ekspresji.

Wszystkie formy energii mogą być pielęgnowane i wspierane dla ich najwyższej ekspresji,
i to jest właśnie fundamentalnym działaniem tej zasady. Wymaga ona zdolności
postrzegania zarówno powierzchownego motywu jak i ostatecznej ekspresji każdej
życiowej energii, która przewija się przez suwerenną rzeczywistość jednostki. Energia
jest elementem życia tak subtelnie splecionym z formą, że są one jednym; w podobny
sposób jak przestrzeń i czas są nierozdzielnie złączone w jedności. Energia jest
motywem. Jest ona inteligentna poza zdolnością pojmowania umysłu. Jakkolwiek jest ona
siłą, która może być przez człowieka podmiotem wykorzystania zaprzeczającego jej

najwyższej ekspresji, energia zawsze nasyca życie motywem ekspansji i ewolucji.

Życiowa energia jest zawsze w stanie stawania się. Nie jest nigdy statyczna czy
regresywna w swym naturalnym stanie. Instrument ludzki jest jak najbardziej zdolny
wspierać tą naturalną ekspansję energii by ukształtować nowe kanały ekspresji i
doświadczenia. Właściwie, to jest główny cel instrumentu ludzkiego by rozwijać energię
życiową, która otacza jego suwerenną rzeczywistość wewnątrz fizycznej egzystencji oraz
transformować ją do najwyższych poziomów ekspresji, które bardziej dokładnie

odzwierciedlają perspektywę Suwerennej Całości.

Istnieje wiele konkretnych działań jakie można powziąć by wspierać życie. Każda Istota
jest w pewnym sensie zaprogramowana wewnątrz swych Kodów Źródłowych by
transmutować energię poprzez niezliczoną różnorodność środków. Pracując poprzez

instrument ludzki Istota jest w stanie zbierać i przechowywać w nim energię i
przekierowywać jego cel lub wykorzystanie.

Transmutacja energii może się dziać zarówno na osobistych jak i uniwersalnych
poziomach ekspresji. Zatem, wewnątrz suwerennej rzeczywistości jednostki energia
może być transmutowana by zrównać się z wizją osobistej pomyślności lub by dostroić

się do wizji uniwersalnego dobrobytu i harmonii.

Jedna z najlepszych metod transmutacji energii to praca z systemem wierzeń. Wszystkie
wierzenia posiadają systemy energetyczne, które działają jak izby porodowe dla
manifestacji tych przekonań. Wewnątrz tych systemów energetycznych istnieją prądy,
które kierują życiowym doświadczeniem. Instrument ludzki zdaje sobie sprawę z istnienia
tych prądów - świadomie lub nieświadomie - i pozwala im ponieść go do płaszczyzny

doświadczenia, która odzwierciedla jego prawdziwy system wierzeń.

Poprzez pielęgnowanie wierzeń, które poszerzają i transformują energię, instrument
ludzki jest zdolny do przyjęcia systemów energetycznych, które wspierają życie we
wszystkich miriadach jego form. Definiując wierzenia w jasny sposób jako preferowane
stany istnienia, systemy energetyczne powinny być włączone w teraźniejszość, nie zaś w
jakąś odległą przyszłość. Teraz. System energetyczny staje się wówczas nierozdzielny od
ludzkiego instrumentu i wpleciony w jego ducha jak nić światła. Klarowność wierzenia
jest esencjalna dla zaangażowania jego systemu energetycznego i pozwolenia by
wspieranie życia przeważyło nad wszystkimi aktywnościami.

Powtarzając, wspieranie życia jest kluczowe dla zarówno osobistych jak i uniwersalnych
rzeczywistości wewnątrz Wszechświata Całości, który zawiera wszystkie pole wibracji
połączone ze sobą jak nici nieskończenie rozszerzającej się tkaniny. Zatem, gdy
jednostka budzi się do objęcia swej kreatywnej mocy transmutacji energii i wzmacnia ją z
czystą intencją życzliwego wsparcia, staje się ona transmiterem Rzeczywistości Źródła i

architektem syntezowego modelu istnienia.

Poprzez ciągłe stosowanie tych życiowych zasad, Inteligencja Źródła staje się coraz
bardziej tożsamością Istoty, z kolei Istota staje się tożsamością instrumentu ludzkiego.
Zatem, tożsamość zostaje przetransformowana, zaś Suwerenna Całość idąc za śladem tej
transformacji jednoczy instrument ludzki z Istotą zaś Istotę z Inteligencją Źródła. Ta
unifikacja i przemiany tożsamości są wyraźnym celem podczas wyrażania zasad
życiowych Suwerennej Całości. Jeśli istnieje jakakolwiek inna intencja czy cel, te zasady
pozostaną niezrozumiane a ich katalityczne moce uśpione.

To jest właśnie perspektywa Suwerennej Całości: całe życie jest w swej najpełniejszej
ekspresji czystą miłością i ta jedyna wizja zawiera w sobie pojmowanie całego, wiecznie
istniejącego życia. To staje się rdzennym wierzeniem z którego rodzą się wszystkie inne,
a poprzez ich rozszerzenie system wierzeń jednostki łączy się z jasną intencją
podtrzymywania tej fundamentalnej perspektywy; wspierania, obserwowania oraz
doceniania Wszechświata Całości jako kolebki z której życie zostało stworzone,

perspektywy ewoluującej i ostatecznie uznanej.

Te zasady życiowe to zaledwie symbole reprezentowane przez słowa, które służą
instrumentu ludzkiemu jako potencjalny przepis jak rozniecić żar światła, który
niestrudzenie pali się wewnątrz. Nie istnieją konkretne techniki czy rytuały, które są
wymagane by przywołać moc tych zasad. Stanowią one po prostu perspektywy. W
prawdziwym sensie, są one intencjami, które przyciągają doświadczenie rozszerzające
świadomość. Nie dostarczają one szybkich rozwiązań lub błyskawicznych urzeczywistnień.
Są one wzmacniaczami osobistej woli i intencji rozjaśniające sposób życia. Ich

transformacyjna moc jest zawarta wyłącznie w intencji ich stosowania.

Poprzez realizację zasad życiowych Suwerennej Całości jednostka może stać się mistrzem
nieskończonej Jaźni. Granice są ustawione, zasłony zaciągnięte, a światło jednostki
przyćmione jedynie dlatego, że zewnętrzne hierarchiczne wpływy kontroli tworzą strach
przed nieznanym i przed mistycznymi praktykami suwerennej istoty. Te zasady życiowe,
jeśli są prawdziwie zastosowane z właściwą intencją, stanowią narzędzia do
przyśpieszenia objawienia się Suwerennej Całości i odczucia jej perspektywy, wglądów
oraz umocnionych zdolności do tworzenia nowych rzeczywistości i kształtowania ich jako
uczące przygody, które wyzwalają i rozszerzają świadomość. To jest zasadniczy cel tych
zasad i być może najlepszy powód do ich eksploracji.

Tłumaczenie z języka angielskiego na polski: Dorian Klich