Ocieplenie poddasza użytkowego: co potrzebne, kiedy ocieplać

Poddasze użytkowe wymaga ocieplenia połaci dachowych, ścianek kolankowych i sufitu. Musi to
być zrobione starannie i zgodnie ze sztuką, w przeciwnym razie zimą na poddaszu będzie panował
chłód, a latem zamieni się ono w saunę.

Co będzie potrzebne do izolacji poddasza?

Należy przygotować odpowiednią ilość wełny mineralnej lub innego materiału termoizolacyjnego, folię
paroizolacyjną, taśmy izolacyjne, a także zszywki do mocowania folii oraz gwoździe i drut wiązałkowy. Niezbędny
będzie też ostry nóż, najlepiej przeznaczony do cięcia wełny, młotek oraz zszywacz budowlany.



Wełna mineralna. Do ocieplania poddasza świetnie nadaje się wełna mineralna (skalna lub szklana). Jest to
wciąż najpopularniejszy materiał wykorzystywany do tego celu, choć można też użyć styropianu lub płyt i
mat z włókien drzewnych. Pozycję lidera wełna zawdzięcza przede wszystkim swej sprężystości, co przy
montażu ocieplenia między krokwiami dachowymi jest szczególnie ważną cechą.
Skosy poddasza ociepla się lekkimi płytami lub matami o gęstości od 10 do 55 kg/m

3

(maty są nieco tańsze

niż płyty). Można też użyć wełny połączonej jednostronnie z folią aluminiową. Okładzina taka po
uszczelnieniu taśmą będzie pełnić funkcję paroizolacji, więc nie trzeba już stosować tradycyjnej folii
paroizolacyjnej.



Łaty drewniane. Zazwyczaj niezbędna grubość wełny przekracza grubość krokwi i wtedy na krokwiach
trzeba zrobić tak zwane nadbitki zwiększające ich wysokość. Lepszym rozwiązaniem jest jednak
przymocowanie prostopadle do krokwi drewnianego rusztu, między którego elementami umieści się
dodatkową warstwę wełny. Ruszt i nadbitki robi się z drewnianych łat lub profili stalowych. Łaty powinny
być zaimpregnowane, tak jak cała konstrukcja dachowa.



Folia paroizolacyjna. Na ogrzewanym, zamieszkanym poddaszu w mniejszej lub większej ilości gromadzi
się para wodna. Najwięcej jest jej oczywiście w łazienkach, pralniach i suszarniach. Jej nadmiar jest usuwany
przez kanały wentylacyjne lub otwarte bądź rozszczelnione okna. Część pary stara się przeniknąć przez połać
dachu. Gdy jest jej zbyt dużo, a połać dachu nie jest odpowiednio wentylowana, para może się skroplić w
wełnie i spowodować jej zawilgocenie – pogarsza to jej właściwości izolacyjne. Aby ograniczyć przenikanie
pary przez dach, ocieplenie połaci zabezpiecza się dodatkowo jedną warstwą folii paroizolacyjnej.
Paroizolację robi się z przezroczystych folii polietylenowych, folii metalizowanych, folii zbrojonych
włóknem szklanym bądź siatką polietylenową lub folii połączonych z włókniną polipropylenową. Wszystkie
one dobrze spełniają swoje zadanie. Folie metalizowane mają ponadto zdolność odbijania promieniowania
cieplnego. Zwiększają więc izolacyjność cieplną połaci dachu.



Taśmy izolacyjne. Wszystkie miejsca łączenia folii paroizolacyjnej muszą być uszczelnione. Stosuje się do
tego jedno- lub dwustronnie przylepne taśmy.
Przy ocieplaniu poddasza, a zwłaszcza przy wykonywaniu izolacji cieplno-akustycznej stropu, przydadzą się
taśmy izolacyjne – filcowe lub poliuretanowe. Odizolują one w pewnym stopniu podłogę od ścian lub inych
elementów konstrukcyjnych i w ten sposób ograniczą przenoszenie się drgań, a więc i hałasu.

Kiedy rozpocząć ocieplanie poddasza?

Ocieplanie poddasza rozpoczyna się, gdy konstrukcja dachu, jego pokrycie i wiatroizolacja są już gotowe. Do pracy
można przystąpić równocześnie z wykańczaniem pozostałych pomieszczeń albo odłożyć ją na inny, nawet dość
odległy, termin. Połacie mogą bowiem pozostać przez dłuższy czas nieocieplone, pod warunkiem jednak że na
stropie ostatniej kondygnacji ułoży się odpowiednio grubą warstwę materiału termoizolacyjnego.

Przed rozpoczęciem prac ociepleniowych na poddaszu starego domu koniecznie trzeba sprawdzić stan więźby oraz
szczelność pokrycia dachowego i dokonać ewentualnych napraw.