652
1.O, wiem w kogo wierzę,
Że mój Zbawiciel żyw..-
Co z prochu mię zabierze
Do rajskich Swoich niw.

2.O,wiem, to mą ostoją,
Gdy świat w posadach drży,
Kto wyrwie duszę moją
Z tej najczarniejszej mgły.

3.O,wiem, w kim mam ufanie,
Gdy oko zajdzie mgłą.
Gdy wieczna zorza wstanie,
W tym świetle ujrzę Go.

4.O,wiem, kto łzy osusza
Łagodnie z moich rzęs
I w kim znalazła dusza
Tęsknoty swojej kres.

5.O, wiem, że zajaśnieję,
Gdy Pan obudzi mię,
I spełni me nadzieje,
Po krótkim w grobie śnie.

- A. U. Nicmeyer

653. Pokój po bojach,światło po ćmach,
Po smutku wejście w błogości gmach;
Słońce przebłyska z posępnych chmur,
Wytchnienie spływa z niebieskich gór.

2. Radość po żalu, po bólach lek,
Po stratach życia słoneczny wiek,
Moc po słabości, po hańbie cześć;
Burze uciszy pokoju wieść.

3. Po trudach życia ochłody cień,
Po klęskach sławny zwycięstwa dzień;
Wielkie uciski, gorycz i krzyż
Niosą koronę z niebieskich wyż.

4. Po nędzy hojność, wolność od mąk,
Powrót z wygnania do Ojca rąk.
Po śmierci życie, życie wśród chwał,
To odkupionych wspaniały dział.
F. R. Havergal



654. W górze, powyżej gwiazd Miasto prześliczne znam,
[:Błogie mieszkanie:] Jezus gotuje tam.

2. Pierzchła ponura noc, Jasnym spłoszona dniem;
[:Grzech nie zamąci:] Pląsów radosnych w nim.

3. Ustał tam płacz i jęk, Nie ma bolesnych łkań,
[:Tam odpoczynek,:] Śmierci spłacona dań. -

4. Miłych nie zrani serc Tam rozłączenia ból,
[:Bo żyją wiecznie:] Wśród błogich, rajskich pól.

5. Kto mię zawiedzie, kto, W ten przerado-sny świat,
["-Gdzie nieprawości:] Już nie znasz, ani wad?
,-.
6. Kto zaprowadzi mnie Do tych perłowych bram?
[:Może to tylko:] Jezus uczynić Sam.
M. Ray

655. Raz skończy się dźwięk zwykłych pień I struny pękną, przyjdzie noc;
Lecz błogo mi za krótki dzień Mnie wzbudzi Króla wieczna moc.

Refi.: [:Tam zabrzmi psalm: Spełniło się! Jedynie łaska zbawia mię!:]

2. Raz schyli się me ciało w proch Ja nie wiem gdzie, i nie wiem dnia,
Lecz pewnym jest, że Jezus Bóg Dla mnie tam w górze miejsce ma.

3. Raz może tak u schyłku dnia I mnie oleci Pański zew;
Chodź, pracę skończ, dzielno ma, By spocząć już wśród rajskich drzew!

4. Raz i mnie Pan otworzy drzwi, Tej hwili cicho czekać chcę;
Ma lampa płonie, adość lśni, Ze dusza z Nim połączy się!

5. Raz przyjdzie koniec i twych dni. Czy myślisz nań?
O, pilnie bacz! Czy światłość świecić będzie ci?
Czy łaskę masz czy czeka płacz?
[Więc szukaj Pana w dzień i w noc, On Zbawca twój i wierny Wódz:]
F J. Crosby




656. Spoczniesz sobie po pielgrzymce,
Siostro droga, bracie luby, Na Jordanu tamtym brzegu,
Gdzie Bóg Swoje spełni śluby.

2. Spoczniesz sobie, spoczniesz sobie,
Gdzie Bóg wszystkie łzy ociera,
Gdzie radości nie przeminą Ani szczęście nie umiera.

3. Spoczniesz sobie! Wąska droga,
Otoczona przepaściami, W jasne cię wprowadzi bramy,
W gród niebieski nad górami.

4. Spoczniesz sobie, spoczniesz sobie
To nadzieja niezachwiana .
Przy strumieniu wody żywej I na piersi swego -Pana.
K. Roy
657. U Pańskich nóg posłusznie już Swe życie całe teraz złóż!
On Swą ofiarą kryje cię, A pokój twój jest tylko w Nim.

Refr.: Spij błogim snem, Aż minie cień, Aż wzejdzie nowy dzień, wieczny dzień.

2. Nie zginie to nasienie cne, Które Bóg posiał w życie twe;
Wstaniesz ku Jego chwale, czci, Jego wspaniałość ujrzysz ty.

3. Już bieg twój, bracie (siostro), skończył się, Do Siebie Pan odwołał cię!
Idziesz do Niego w niebios włość, Dość już cierpienia, znoju dość.

4. Znów ciebie wezwie z grobu Pan: "Pójdź miły mój, w niebieski stan!
Już przyszedłdzień, gdy slanąć masz Wśród sal weselnych ze Mną wraz!"

5. Minie doczesnej burzy czas; Gdy przyjdzie Pan, z Nim przyjdziesz wraz!
Jak błogi będzie wtedy dzień, Wśród wiecznych chwał i wiecznych pień Z Nim stanąć wraz, Gdy minie czas, Śmieć patrzeć wiecznie już w Jego twarz!


658. Wiem ja, że w niebie jest miejsce krasne,
Gdzie się lśni Chrystus nad słońce jasne.
Kto trwa w miłości, w prawdzie i wierze,
Tego po śmierci do Siebie bierze.

2. O Boże święty, racz nas z miłości
Sposobić wcześnie do tej radości,
Abyśmy twarzą w twarz Cię widzieli,
Po ziemskiech trudach w Tobie spoczęli.

3. Nie daj nam nigdy zapomnieć,
Panie, Ze śmierć nas może zajść niespodzianie,
Że ciało z prochu lec musi w grobie,
Dusza z wszystkiego zdać liczbę Tobie.

4. Próżna to praca mienie gromadzić;
Czyż ono może śmierci zaradzić?
Darmo też człowiek za sławą goni
Ona na sądzie go nie obroni.

5. Miną rozkosze, żal zaś zostanie.
Miejmyż o niebie pilne staranie!
Tam w szaty białe wierni przybrani
Do wiecznej chwały będą wezwani.

6. Raduj się duszo, chwal swego Pana,
Ze błogość wieczna ci obiecana;
Stój tylko w wierze i bojuj stale,
Bóg ci koronę da w Swojej chwale.