Imię Boże Jehowa w literaturze polskiej
 (& )niech będzie uświęcone twoje imię . Mat.6,9
Alfabetycznie Chronologicznie
Bogusław Adamowicz
1633 - 1700 Wespazjan Kochowski
Konstanty Ildefons Gałczyński
1798 - 1855 Adam Mickiewicz
Jacek Kaczmarski
1809 - 1849 Juliusz Słowacki
Wespazjan Kochowski
1812 - 1859 Zygmunt Krasiński
Ludwik Kondratowicz
1821 - 1883 Cyprian Kamil Norwid
Maria Konopnicka
1822 - 1893 Teofil Lenartowicz
Zygmunt Krasiński
1823 - 1862 Ludwik Kondratowicz
Teofil Lenartowicz
1823 - 1897 Kornel Ujejski
Tadeusz Miciński
1833 - 1863 Mieczysław Romanowski
Adam Mickiewicz
1842 - 1910 Maria Konopnicka
Cyprian Kamil Norwid
1846 - 1916 Henryk Sienkiewicz
Adolf Nowaczyński
1847 - 1912 Bolesław Prus
Bolesław Prus
1865 - 1940 Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Mieczysław Romanowski
1870 - 1944 Bogusław Adamowicz
Władysław Sebyła
1873 - 1918 Tadeusz Miciński
Henryk Sienkiewicz
1876 - 1944 Adolf Nowaczyński
Juliusz Słowacki
1878 - 1957 Leopold Staff
Leopold Staff
1902 - 1940 Władysław Sebyła
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
1905 - 1953 Konstanty Ildefons Gałczyński
Kornel Ujejski
1920 - 2005 Karol Wojtyła - Jan Paweł II
Karol Wojtyła - Papież Jan Paweł II
1957 - 2004 Jacek Kaczmarski
www.jehowa.info [e-mail]
Bogusław ADAMOWICZ
Krew Abla do Jehowy - (wiersz)
Krew Abla do Jehowy:
Kain był pyszny i srogie miał serce,
Abel cnotliwy i godzien nagrody...
- I otoś przeklął Kaina - mordercę:
Kain, przeklęty, pobudował grody
Z żelaza... sługi ma liczne i żony,
I mnogie synów zeń idą narody...
(...)
Konstanty Ildefons GAA
CZYC
SKI
Ulica szarlatanów - (wiersz)
Ulica szarlatanów
(...)
Wymyślili swe tablice szmaragdowe.
Krwią dziewicy wypisali charaktery.
Strachy w liczbach: 18, 3 i 4.
Przeklinamy Jezu-Chrysta i Jehowę.
(...)
Jacek KACZMARSKI
Ballada o spalonej synagodze - (wkrótce więcej informacji)
Opowieść pewnego emigranta - (wiersz, piosenka)
Opowieść pewnego emigranta
(...)
Jak ja powiem Jehowie - Za mną, Jahwe, stań,
Z tą Polską związanym pępowiną hańb!
Jak ja powiem Jehowie - Za mną, Jahwe, stań,
Z tą Polską związanym pępowiną hańb!
2
Wespazjan KOCHOWSKI
Niepróżnujące próżnowanie - (zbiór wierszy)
Wespazyjana z Kochowa Kochowskiego
Nieprożnujące prożnowanie ojczystym rymem na liryka i epigramata (...)
Lyricorum polskich księgi I
(...)
Pieśń XIX
(...)
Niech się zlękną, niech się wstydzą,
Pohańbienie swoje widzą,
Niech pozna ich harda głowa,
Żeś najwyższy Ty, Jehowa!
(..)
Lyricorum polskich księgi II
(...)
Pieśń XXII
(...)
Bo kto wdzięcznym być za łaską się wzdryga,
Nic nadeń ziemia gorszego nie dz
wiga:
Dasz psu chleba,
Gdy potrzeba,
Jako chętny
I pamietny,
Choć niemym stworzony.
Dopieroż człowiek winien z każdej miary
Wysławiać wzięte od Jehowy dary.
Ja-ć zamilczę
Bystrą Pilczę,
W której tonie;
W chwilę onę
Już nadzieje mało.
(...)
3
Ludwik KONDRATOWICZ
(pseudomim literacki: Władysław Syrokomla)
Stare wrota - (wkrótce więcej informacji)
W doli narodów, nim burza Jehowy
O ściany kraju uderzy w zapędzie,
Bóg najprzód miesza stary ład domowy,
Żywioły bytu porozprzęga wszędzie,
Maria KONOPNICKA
Mojżesz - (wiersz)
Mojżesz
(...)
Ucichło. Tylko pustynia łkająca
Tarza się w bólach jako lwica płowa,
Co ma porodzić lwa, króla tych piasków...
A blade widmo umarłego słońca
W koronie swoich przygaszonych blasków
Z grobu chmur czarnych powstaje...
- Jehowa!...
Jehowa!... Wróć się!...
Cisza. Z burzy proga
Pan wstąpił w wiecznych błękitów swych gmachy
I tylko w dali mdlejące przestrachy
Niosą tęczowy płaszcz Boga.
(& )
Z sennych namiotów dolata westchnienie...
Do stóp mych gwiazda zabłąkana spada...
W szumach się orłów porywa gromada...
W dali gdzieś łuna gore piorunowa...
Oto czuję twoje tchnienie...
Idziesz...
Jehowa!... Jehowa!...
4
 Zygmunt KRASIC
SKI
Nie-Boska komedia - (powieść dramatyczna)
Nie-Boska komedia
(...)
Część trzecia
(...)
PRZECHRZTA
Bracia moi podli, bracia moi mściwi, bracia kochani,
ssajmy karty Talmudu jako pierś mleczną, pierś żywotną,
z której siła i miód płynie dla nas, dla nich gorycz i trucizna
CHÓR PRZECHRZTÓW
Jehowa pan nasz, a nikt inny.
On nas porozrzucał wszędzie,
On nami gdyby splotami niezmiernej gadziny oplótł świat czcicieli Krzyża,
panów naszych, dumnych, głupich, niepiśmiennych.
Potrzykroć pluńmy na zgubę im - po trzykroć przekleństwo im.
(...)
PRZECHRZTA
Chwil kilka jeszcze, jadu żmii kropel kilka jeszcze - a świat nasz, nasz, o bracia moi.
CHÓR
Jehowa Pan Izraela, a nikt inny.
Potrzykroć pluńmy na zgubę ludom - potrzykroć przekleństwo im.
(...)
CHÓR PRZECHRZTÓW
Powrozy i sztylety, kije i pałasze, rąk naszych dzieło,
wyjdziecie na zatratę im - oni panów zabiją po błoniach,
rozwieszą po ogrodach i borach - a my ich potem zabijem, powiesim.
- Pogardzeni wstaną w gniewie swoim, w chwałę Jehowy się ustroją;
słowo Jego zbawienie, miłość jego dla nas, zniszczeniem dla wszystkich.
Pluńmy potrzykroć na zgubę im, potrzykroć na zgubę im, potrzykroć przekleństwo im!
(...)
PRZECHRZTA
na stronie
Bluz
nierce Jehowy, po trzykroć pluję na zgubę wam.
(...)
5
Psalmy Przyszłości - (psalmy)
Psalmy Przyszłości
(...)
IV. Psalm Żalu
Część I
(...)
Jakbym zląkł się - na stolicy
Z gwiazd i tęcz, Bogarodzicy
Widnej w widzeń błyskawicy
A mówiącej sprośne słowa,
- Samby zląkł się i Jehowa! -
Tak się lękam i truchleję,
Kiedy w polsce spaść ma dzieje
Mord i srom!...
Lepszy grom!
(...)
Część II
Moc Jehowy - nie gniew,
Zlana z myślą Chrysta,
W jeden wiew
Iskra wiekuista,
Wiew bez końca
Wskroś przez ziemie - słońca -
I oddech ten
Taki jak sen, -
I przepływa
I porywa
I ciągnie za sobą
Okryte żałobą
Wszystkie wieki
Jak kaleki,
Jak trupów rząd
Gwar - jęk - i szum -
Wlecze się tłum: -
Będzie sąd! -
(...)
6
Część III (...)
Bez koron na głowie,
Lecz z rózgą ze stali, -
I służą Jehowie,
Lub z schizmy powstali!
(...)
Teofil LENARTOWICZ
Izrael - (wiersz)
Izrael
Jehowa mocny, strzeż, żeby dzieci tej ziemi
Nie poszły z Polski precz, jak my z Jerozolimy,
By studni ludy swych nie zamknęły przed niemi,
Gdy środkiem wielkich miast iść będą te pielgrzymy;
A tu z zaułków ulic i spod miejskich ratuszy,
Od placów głupi lud i spod budy okrytej,
Co oni widzą? nic... co im nakładą w uszy,
Kamienie wezmą rwać a krzyczeć: "Jezuity!..."
Jehowa, nie daj to, by oczy me widziały,
Jak strasznie miejskie psy ich szarpać będą szaty;
I tak, niestety, już po Europie całej
Co Polak - biedny, ach! - to jakby trędowaty,
I kamień ostry nań i brudna leci ślina;
Niech ten przepadnie dzień i niech się nie zaczyna.
(...)
Królowie, dla was śmierć i ludy dla was krzyczą,
I zrozpaczeni wy, lecz Pan wybrane zbierze
I oni wezmą świat i ziemię odziedziczą,
Za nami mury miast, za nami pójdą wieże,
Jehowah! ach Jehowah!
Elohim Sabaoth, ach! ach...
Tadeusz MICIC
SKI
Białe róże krwi... - (wiersz)
Białe róże krwi...
(...)
Zaklinam go w dawne imiona anielskie -
przypomina - budzi się, jak ze snu -
uśmiecha się, jak Jehowa, spoza mgławicy,
a strumień piany toczy się po zoranych ustach.
(...)
7
 Adam MICKIEWICZ
Hymn na dzień Zwiastowania N. P. Maryi - (wiersz)
Hymn na dzień Zwiastowania N. P. Maryi
Pokłon Przeczystej Dziewicy!
Nad niebiosa Twoje skronie,
Gwiazdami Twój wieniec płonie
Jehowie na prawicy.
(...)
Pójrzal Jehowah i w Niej upodobał sobie;
Pękły niebios zwierciadła,
Biała gołąbka spadła
I nad Syjonem w równi trzyma skrzydła obie,
I srebrzystej pierzem tęczy
Niebianki skronie uwięczy.
(...)
Cyprian Kamil NORWID
Modlitwa - (wiersz)
Modlitwa
(...)
Sam głosu nie mam - Panie - dałeś słowo,
Lecz wypowiedzieć któż ustami zdoła?
Przez Ciebie - prochów stałem się Jehową,
Twojego w piersiach mam i czczę anioła -
To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła.
Pożegnanie - (wiersz)
Pożegnanie
(...)
Gdy zaś wedle słów Jehowy,
Siedmiobarwna niebios wstęga,
Jako świt popotopowy,
Dotrzymuje, co przysięga,
Może również - kto wie - może
I ta moich przeczuć tęcza,
Wysnowana w imię Boże,
Uskuteczni, co zaręcza -
(...)
8
Pół-listu - (list, poezja i polemika)
Pół-listu
(...)
Słowotwór
Druk - g o c k a litera,
Litera umiera...
Tyś rzekł, o! Panie.
Jehowo, Jehowo,
Wracamy w Twe Słowo:
My bo Słowianie.
To słowo w bez-mowie,
Choć z niego przysłowie
I zmartwychwstanie!...
(...)
Rzecz o wolności słowa - (poemat, dramat)
Rzecz o wolności słowa
(...)
Rozdział dwunasty
(...)
Dziejów sąd ma u siebie tę straszną potęgę,
Że może słowa nie rzec i utworzyć księgę,
Skoro nie gwałcąc zdania ani rzeczy biegu,
Postawi tylko trumnę przy trumnie w szeregu,
A wiatr kątami owych zaświśnie w te słowa:
 Nie rzekłem nic... czytajcie! co zmówił Jehowa!"
(...)
Adolf NOWACZYC
SKI
Skotopaski sowizdrzalskie - (zbiór aforyzmów i satyr staropolskich)
Skotopaski sowizdrzalskie - 1904
(...)
Od Jehowy począwszy każdy artysta znajduje na początku tylko chaos.
Rzadko który jednak ma ostatniego dnia czas spoczynku. (...)
9
 Bolesław PRUS
(właściwie Aleksander Głowacki)
Faraon - (powieść historyczna)
Faraon
(...)
Rozdział dwudziesty
(...)
Purpurowa kotara na ołtarzu zachwiała się,
a jej fałdy przybrały taką formę,
jak gdyby spoza niej chciał wyjść człowiek.
- Bądz
cie świadkami - wołam zmienionym głosem Chaldejczyk
- niebieskie i piekielne moce.
A kto by nie dotrzymał umowy albo zdradził jej tajemnicę, niech będzie przeklęty...
- "Przeklęty!..." - powtórzył jakiś głos.
- "I zniszczony..."
- "I zniszczony..."
- W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu.
Przez niewysłowione imię Jehowa, na dz
więk którego ziemia drży,
może cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury...
(...)
Mieczysław ROMANOWSKI
Rabin - (wiersz)
Rabin
(...)
Słucha ich rabin i rzecze:  Posłowie,
Na sądzie Pana przeniewiercom biada!
Jak się tu zrodził, tu służąc Jehowie
Zginę, gdy zginie braci mych gromada .
 Rabinie! - poseł niemiecki odpowie -
Nie miotaj darów, które-ć kraj nasz składa;
Zważ: przyjaciółmi nam królowie świetni,
A przy tej Polsce kto stoi?"
"Szlachetni".
1862
10
Władysław SEBYA
A
Jehowa - (wiersz)
Jehowa
(...)
Byłeś panem ponad ziemią, niebem, morzem...
W pas kłaniały ci się zioła, zboża, dęby;
Teraz kłamią i mordują w imię boże,
Oszukują, wycierają sobie gęby.
(...)
Henryk SIENKIEWICZ
Quo Vadis - (powieść)
Quo Vadis
(...)
Rozdział pięćdziesiąty
(...)
Kapłani pobledli jeszcze mocniej; starszy znów zabrał głos:
- Słowa twoje, panie, są słodkie, jak grono winnej macicy i jako figa dojrzała,
albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje.
Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem,
a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę
Zakonu.
- I Kaligula kazał ich rzucić lwom?
- Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy.
I podnieśli głowy, albowiem imię potężnego Jehowy dodało im odwagi.
Ufni w moc jego, śmielej już patrzyli w oczy Nerona.
(...)
11
Juliusz SA
OWACKI
Anhelli - (poemat)
Anhelli
(...)
Rozdział czternasty
Około więc onego czasu, gdy ziemia zaczyna się od słońca odwracać i zasypia w
ciemnościach.
Zawołał Jehowa dwa odwieczne cherubiny przed tron swój i rzekł: Idz
cie na równinę Syberii.
A patrząc w światło boże zrozumieli aniołowie, jaką była wola Pana,
i zeszli w krainę mglistą ukrywszy w sobie światłość.
I przyszli na miejsce, gdzie była posieleńców szopa,
lecz nie znalez
li śladu jej, wicher ją był bowiem powalił.
(...)
Beniowski - (poemat)
Beniowski
(...)
Pieśń trzecia
(...)
"I niechaj będzie jakoby stoletnie...
Lecz nie... O! Boże! nie słuchaj, Jehowa."
Tu zamilkł: oczy mu błyszczały świetnie
I pięknym srebrem uwieńczona głowa
Pośród głów młodych błyszczała szlachetnie
Jak księżyc, kiedy się nad rankiem chowa
Za morze, albo za Egejskie skały;
Nadzwyczaj wtenczas smutny, wielki, biały...
(...)
12
Pieśń piąta
(...)
Znajdzie - ja sądzę, że znajdzie - i życzę
Ludziom małego serca, kornej wiary,
Spokojnej śmierci. - Jehowy oblicze
Błyskawicowe jest ogromnej miary!
Gdy warstwy ziemi otwartej przeliczę
I widzę koście, co jako sztandary
Wojsk zatraconych, pod górnemi grzbiety
Leżą - i świadczą o Bogu - szkielety -
Widzę: że nie jest On tylko robaków
Bogiem, i tego stworzenia, co pełza. (...)
Godzina myśli - (poemat)
Godzina myśli
Głuche cierpiących jęki, śmiech ludzi nieszczery
Są hymnem tego świata - a ten hymn posępny,
Zbłąkanymi głosami wiecznie wniebowstępny,
Wpada między grające przed Jehową sfery
Jak dz
więk niesfornej struny. Ziemia ta przeklęta,
Co nas takim piastunki spiewem w sen kołysze.
Szczęśliwy, kto się w ciemnych marzeń zamknął ciszę,
Kto ma sny i o chwilach prześnionych pamięta. (...)
Kordian - (dramat)
Kordian
Przygotowanie
(...)
Archanioł
Onego czasu, jedna z gwiazd wiecznego gmachu
Obłąkała się w drodze, jam ją zgonił lotem,
Czułem w dłoni jej serce bijące z przestrachu,
Jak serce ptaka ludzkim dotkniętego grotem;
I drzącą położyłem przed tronem Jehowy.
A Bóg rzekł do mnie świato-tworzącemi słowy:
Krew ludzka skrzydła twoje rumieni.
Padłem twarzą na Boskie podnoże,
Na proch gwiazd, na kobierce z promieni...
Boże! Boże! Boże!
(...)
13
Akt trzeci
(...)
Scena czwarta
(...)
Lecz dajcie mi w ręce zamiast trzymać berło
Niechaj piastuję siłę olbrzymią narodu!
A koronę Jehowy przyozdobię perłą
Ludu zmartwychwstałego... Dajcie mi się w ręce!
Ani mię duma wstrzyma, ani sny zwierzęce,
Póki długiej wolności nie zaszczepię wieki,
Niechaj się sen do moich powiek nie przybliża.
(...)
Na drzewie zawisł wąż... - (wiersz)
Na drzewie zawisł wąż...
Na drzewie zawisł wąż,
I rzekł szatan do Ewy:
"Patrz, pod ciemnymi drzewy
We śnie leży twój mąż.
"Jemu mówił Jehowa
Tajemnicę stworzenia
Ze świata i z promienia,
Z miłości i ze słowa.
"Ja ci dam tajemnicę
Duchów, Jehowy sług,
Że Duch w Trójcy to Bóg
Słowo - trzy błyskawice.
(...)
14
Leopold STAFF
S. W. - (wiersz)
In Memoriam
S. W.
(...)
Kiedy Polsce męczeńskiej, a nie tracącej nadziei,
Jako z rąk ascetycznych przeświętej twej Salomei,
Upuszczona, wypadła złota, królewska korona,
A Ojczyzny duch wznosząc krwawe w stygmatach ramiona
Wił się, jako u boku onej wybranej wśród mniszek
W krzaku cierni cierpiący boleśnie święty Franciszek:
Tam naprzeciw, wśród gromów i wśród twórczego burz Słowa,
Nowy świat już wyłaniał stwórca, potężny Jehowa,
I zwalczony jest chaos i starych piekieł zasadzki
Wśród hejnału, co trąbi na triumf z Wieży Mariackiej!
Kazimierz PRZERWA-TETMAJER
Nowina - (wiersz)
Nowina
(...)
A tam: Jehowa... Bóg, co stworzył słońce,
utwierdził gwiazdy na niebieskim sklepie
i stworzył glistę pełzającą w stepie,
i stworzył lilię, i z dumną postawą
stworzył człowieka na swe podobieństwo,
i rzucił w raju na niego przekleństwo,
i za żywota cel dał mu swe prawo...
(...)
W całej twej dumie i całej twej sile
w obliczy Jego jesteś mniej niż owy
płód ziemi, który depce twoja noga -
jesteś igraszką, z
dz
błem w rękach Jehowy!
(...)
Miłość poczęła go - do tej Miłości
wróci... Już nie drży przed groz
nym Jehową:
Ten Bóg, co dziś się objawia ludzkości,
Błogosławieństwem i A
aską jest cały...
(...)
Patrz, o Jehowo! Patrz!... Czyś tam przed wieki
krążąc w bezmiarze widział to Widzenie!?
(...)
15
Przebudzenie Jehowy - (wiersz)
Przebudzenie Jehowy
Jehowa się przebudził i spojrzał dookoła:
wszystko było, jak wówczas, gdy zamknął powieki
przed czasem, który tylko On sam zmierzyć zdoła.
(...)
Zasłoń ramieniem pierś Twą, nim zaśniesz, Jehowa,
niech złom planety w serce się Twoje nie wwierci,
bo każdy pył jej w sobie tyle jadu chowa,
że, nieśmiertelny, próżno z bólu zwalczał śmierci!...
Sen Rzeczywisty - (wiersz)
(...)
Wszyscy zwieszoną mieli na pierś głowę
i szli powoli. Przed pochodem owem
dwaj starcy: jeden, jak sobie Jehowę
wyobrażamy - - kto drugi był, nie wiem?...
Orszak w milczeniu sunął się grobowcem
w jakąś głęboką i ciemną ulicę...
Nagle Jehowa wzniósł w górę prawicę
i dym się skłębił gęściej nad zarzewiem,
a płomień buchnął złotym słupem w górę,
miecąc na wieżę blasków błyskawice
i na strop ciemny purpurę.
(...)
Lecz znów wzniósł rękę Jehowa do góry
i znów tak samo trąby zahuczały,
i pierwszy obraz powtórzył się cały - -
i rękę dz
wignął znowu starzec wtóry,
i wstrzymał wszystko... Lecz gdy po raz trzeci
Jehowa znak dał, a w oczach mu świeci
skra złowróżąca: starzec ów już ręki
nie wzniósł i spojrzał tak ku orszakowi,
jakoby rzec chciał: Oto się już moja
moc wyczerpała... (...)
Zaś ci, co byli za Jehową, chcieli
jakoby biec tam, gdzie w ziemskiej gardzieli
ich nadzy bracia w płomieniach ginęli...
Ale Jehowa rozpostarł ramiona,
a moc z nich biła wielka, nieskończona,
16
nieprzejednana i niezwyciężona...
I spuścił ręce, i w ulicę ową
wiódł niemy orszak... Tu wszystko ściemniało - -
ogień gdzieś zniknął z nagą rzeszą całą,
tylko widziałem jeszcze za Jehową
idący orszak długo i słyszałem
jeszcze trąb grzmoty brzmiące coraz ciszej - -
aż wreszcie nic już nie mąciło ciszy
i ciemno stało się w przestworzu całkiem.
Kornel UJEJSKI
Hagar na puszczy - (wiersz)
Hagar na puszczy
Od słońca pożaru sczerniała mi głowa,
A wkoło pustynia; - do Ciebie, Jehowa,
Podnoszę płaczący mój głos
Spraw Panie! by niebo nade mną wychłódło,
I skały granitu zmień, Panie, na z
ródło,
A piasek czerwony na wrzos.
I nigdyż, Jehowa! i nigdyż do zgonu
Nie ujrzę już dolin kwiecistych Hebronu,
Ni miejsca, gdzie pan mój i ród?
(...)
Jehowa! Jehowa! on krzyknął, on pada!
I usta spalone do ust mych przykłada,
A żar z nich wyciąga miast tchu.
Przed głosem, przed moim, czyś zaparł niebiosy?
Jehowa! Jehowa! och wody, och rosy,
Kropelki, kropelki choć dżdżu!
17
Karol WOJTYA
A
(Papież Jan Paweł II)
Hiob - (dramat)
Hiob
Drama ze Starego Testamentu (...)
BALDAD Z SUAH
Zamilcz już przecię, bo Jehowę
obrażasz słowy i mowami! -
Zamilcz, bo jako głupi prawisz.
HIOB
Ty mi zaś - mędrzec - odpowiadasz.
(...)
Kraków, 1940,
we Wielkim Poście
Jeremiasz - (dramat)
Jeremiasz
Drama Narodowe we Trzech Działach
(...)
I
(...)
JIRMEJAHU
(...)
A kędy z
ródło? - Żeście sami
Baalów godni, nie Jehowy.
(...)
Bo naprzód trzeba przemyć ócz!
- i trzeba ostać, jak ten kryształ,
nie w cudzołóstwie, nie w matactwach,
a ino w Prawdzie przed Jehową.
W Prawdzie jest Wolność i Wspaniałość -
w nieprawdzie ku niewoli idziesz,
(...)
18
JIRMEJAHU
Tedy poznacie moc Jehowy.
On mnie uwolni z pęt i oków. -
(...)
III
(...)
HETMAN
Może wieszcz jaki rozniecić ten ogień
i kroczyć w tęczy Jehowy proroków.
Zawszeć on będzie tem ziarnem wrzuconem -
Dopóki ziarno w tę rolę upada - -
(...)
Kraków, 1940
www.jehowa-biblioteka.com
19