św. Urszula Ledóchowska

Rozważania drogi krzyżowej

Miłość Ukrzyżowanego

Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić

z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego,
Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się
ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.

/Ga 6,14/

Św. Urszula pisała: Dzieci moje najdroższe,

nabożeństwo  do  Jezusa  Ukrzyżowanego  powinno  być
duszą  całego  naszego  życia  wewnętrznego.  Pamiętajcie
o  tym,  że  na  świętym  pniu  Krzyża  świętego  wyrosły
wszystkie  najdroższe  sercu  ludzkiemu  nabożeństwa.
Jezus Ukrzyżowany Męką i śmiercią swą wysłużył nam
tę

największą

wszystkich

łask

–

łaskę

Przenajświętszego  Sakramentu.  Wszak  Msza  św.
to  odnowienie  niekrwawe  krwawej  ofiary  na  krzyżu.
Na krzyżu dał sobie przebić Serce, by Ono stało się dla
nas  ucieczką  i  ochroną,  i  rajem  duszy,  by  Ono  zawsze
dla  nas  było  otwartym  źródłem  łask  i  miłości.
Z

wysokości

krzyża

dał

nam

Jezus

Maryję

za Matkę, dał nas Maryi za dzieci.

Wszystko,

dobre,

wzniosłe,

święte

w dziedzinie życia nadprzyrodzonego z krzyża na świat
spłynęło,  bo  to  wszystko  Chrystus  na  krzyżu  Męką
i  śmiercią  swą  nam  wysłużył.  I  dlatego  do  krzyża
chcemy  kierować  nasze  oczy  jak  kwiat  do  słońca.
W  krzyżu  zbawienie,  w  krzyżu  nadzieja  nasza,
w  krzyżu  miłość  i  szczęście,  i  wszystko  nasze,  bo  na
krzyżu  Jezus  Krwią  swą  Przenajświętszą  nas  odkupił,
drzwi  nieba  dla  nas  otworzył.  Męką  swą  nam  wieczną
radość zapewnił.

Stacja I – Jezus na śmierć skazany

Z Księgi proroka Izajasza: Jak wielu osłupiało na

Jego widok - tak nieludzko został oszpecony Jego
wygląd i postać Jego była niepodobna do ludzi.

/Iz 52,14/

Jezus milczał.
Jaka głębia cnót
kryje się w milczeniu Jezusowym!
Przede wszystkim – głębia pokory.
Wszak może się bronić –
ma cudowny dar słowa,
potwierdzony  oświadczeniem tłumów,
że nikt jeszcze
tak jak On
do nich nie przemawiał.
Mógł więc wykazać swą niewinność.
Ale woli milczeć.
A ja…
nie mogę przyjąć najmniejszej uwagi,
najmniejszego zarzutu
bez tłumaczenia się.

Jezu, naucz mnie pokory!

Stacja II – Jezus bierze krzyż na ramiona

Z Ewangelii według św. Łukasza: Jeśli ktoś chce iść

za Mną, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie
naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, starci
je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten
je zachowa

/Łk 9,23-24/

Rozumiem wartość wielkiego krzyża,
lecz rzadko kiedy zdarza mi się okazja
wzięcia go na siebie.
Za to małych mam bardzo wiele.
Wyciągnąć tylko trzeba do nich ręce,
bo to są moje skarby,
moja moneta,
za którą kupię sobie niebo.
Nie powinno się marnować
tych darów Bożych.
Małe cierpienia
znoszone po cichu dla Boga
wznoszą na wyżyny moja duszę.

Jezu, pozwól mi
zrozumieć wartość
małych krzyżyków.
Pozwól, z miłości ku Tobie,
znosić je wesoło i po cichu.

Stacja III – Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem

Z Ewangelii według św. Marka: Jezus zapytał:

Czy  możecie  pić  kielich,  który  Ja  mam  pić,
albo  przyjąć  chrzest,  którym  Ja  mam  być
ochrzczony? Uczniowie odpowiedzieli Mu: Możemy.
Lecz Jezus rzekł do nich: Kielich, który Ja mam pić,
wprawdzie  pić  będziecie  i  chrzest,  który  Ja  mam

przyjąć, wy również przyjmiecie.

/Mk 10,38-39/

Gdy ciemności mnie otaczają,
gdy nie widzę przed sobą drogi,
uciekam się do krzyża,
a z ran Jezusowych
płyną wówczas do mojej duszy
promienie rozpraszające te ciemności
i znów przede mną
rysuje się droga jasna, wyraźna…

Pozwól mi, Jezu, zrozumieć,
że z dala od Twego krzyża
wszystko zamienia się w gorycz,
bo tylko w krzyżu jest
zbawienie,
radość
życie
i nadzieja nasza.

Stacja IV – Jezus spotyka na drodze krzyżowej
Matkę Najświętszą

Z Ewangelii według św. Łukasza: Szymon rzekł do

Maryi, Matki Jezusa: Oto Ten przeznaczony jest na
upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak,
któremu sprzeciwiać się będą - a Twoją duszę miecz
przeniknie - aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.

/Łk 2,34-35/

Jak cierpi Maryja?
Nie płacze, nie mdleje,
nie woła o pomoc,
nie złorzeczy katom;
stoi cicha, milcząca, modląca się.
Serce Jej kona z bólu
razem z konającym Sercem Jezusa,
ale ból nie złamie Jej męstwa.
Łączy swe cierpienia
z cierpieniami swego Boskiego Syna.
Cierpi z Nim za tych,
którzy są spragnieni zbawienia,
za grzeszników, za świat cały.
Cierpiąc z Jezusem,
staje się Współodkupicielką świata.

Matko, przez Twe cierpienia,
przez konanie Twego Serca
uproś mi serce przepełnione miłością
dla Ukrzyżowanego Pana.

Stacja V – Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi
w dźwiganiu krzyża

Z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów: Jeden

drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo
Chrystusowe.

/Ga 6,2/

Szymon raz w życiu
spotkał Jezusa dźwigającego krzyż,
jeden raz Mu pomógł.
A ja?
Ciągle na swojej drodze spotykam ludzi,
którym mogę przychodzić z pomocą…
Przecież Pan Jezus powiedział:
Wszystko, co uczyniliście
jednemu z tych braci moich najmniejszych,
Mnieście uczynili,
a więc każdą usługę,
która oddaję bliźniemu,
żeby mu ulżyć, ułatwić życie,
zrobić przyjemność,
oddaję samemu Chrystusowi,
uczestnicząc w dźwiganiu Jego krzyża.

Stacja VI – Weronika ociera twarz Chrystusowi Panu

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian:

Miłość  cierpliwa  jest,  łaskawa  jest.  Miłość  nie
zazdrości,  nie  szuka  poklasku,  nie  unosi  się  pychą.
(…)  Wszystko  znosi,  wszystkiemu  wierzy,  we
wszystkim  pokłada  nadzieję,  wszystko  przetrzyma.

Miłość nigdy nie ustaje.

/1Kor 13,4.7-8/

Prowadzić dusze do Boga –
oto ideał, dla którego mamy się poświęcić.
Trzeba tylko mieć czułą miłość w sercu,
uśmiech miłości na twarzy,
słówko miłości na ustach,
gotowość do najmniejszego choćby
uczynku miłości.
Dobrocią najpewniej dusze ludzkie
do Boga pociągniemy.

Stacja VIII – Jezus spotyka na drodze krzyżowej
płaczące nad Nim niewiasty

Z Ewangelii według św. Łukasza: Czemu to widzisz

drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki
we  własnym  oku?  Jak  możesz  mówić  swemu  bratu:
Bracie,  pozwól,  że  usunę  drzazgę,  która  jest  w
twoim oku, podczas gdy sam belki w swoim oku nie
widzisz?  Obłudniku,  usuń  najpierw  belkę  ze  swego

oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z
oka brata swego.

/Łk 6,41-42/

Czasem człowiek zadowala się
wylewaniem łez na cierpieniem Jezusa,
a zapomina o tym,
że przyczyna tych cierpień
są jego własne grzechy,
że zatem przede wszystkim
musi usunąć przyczynę Męki Chrystusa,
a potem dopiero ją opłakiwać.
Najpotrzebniejszym aktem miłości
jest żal za grzechy,
bo to jest prawdziwa,
nie tylko uczuciowa miłość,
gdyż żal zawsze –
jeżeli tylko jest prawdziwy –
łączy się z mocnym postanowieniem poprawy…

Jezu, błagam Cię,
daj mi prawdziwy
głęboki żal za grzechy!

Stacja IX – Jezus upada po raz trzeci pod ciężarem
krzyża

Z Księgi proroka Izajasza: Mąż boleści, oswojony

z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarz zakrywa,
wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic.

/Iz 53,3/

W tym ostatnim poniżeniu
Jezus wznosi się aktem ufności
do Ojca niebieskiego.
Im głębsze nasze upokorzenie,
im bardziej odczuwamy naszą nędzę,
z tym większą ufnością
możemy mówić:
Tobie, Panie, zaufałem,
nie będę zawstydzony na wieki…
W miarę ufności waszej –
mówi Apostoł –
otrzymacie.

Stacja X – Zrywają szaty ze zranionego ciała Jezusa

Z Ewangelii według św. Jana: Jeśli ziarno

pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie
samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity.

/J 12,24/

Czy nie powinniśmy zrozumieć,
że cierpienie jest dla miłości próbą,
że im więcej ofiar,
tym więcej miłości,
że dla duszy,
która kocha Jezusa Ukrzyżowanego,
cierpienie rodzi szczęście…
A może należymy
do tych istot płaczliwych, słabych,
które nawet małą przykrość,
mały ból, mały krzyżyk
oblewają gorzkimi łzami;
które nie potrafią znieść spokojnie trudności,
jakie życie ze sobą przynosi;
które uciekają
przed każdym bólem,
zmęczeniem, niewygodą?

Stacja XI – Jezus do krzyża przybity

Z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów: Razem

z  Chrystusem  zostałem  przybity  do  krzyża.  Teraz
zaś już nie ja zyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć
nadal  prowadzę  życie  w  ciele,  jednak  obecne  życie
moje  jest  życiem  wiary  w  Syna  Bożego,  który
umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.

/Ga 2,19-20/

Pan Jezus poświęcił dla nas swoje życie.
Czy nie potrafimy
dla Jezusa w bliźnich naszych
poświęcić własnej wygody,
własnej przyjemności,
własnego upodobania?
Zawsze najpierw pamiętajcie o innych,
aby im było dobrze, wygodnie,
a potem dopiero o sobie.
Żyjcie,
jak Jezus,
dla szczęścia innych.

Stacja XII – Jezus kona na krzyżu

Z Ewangelii według św. Jana: Jezus, świadom,

że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło
Pismo, rzekł: Pragnę.

/J 19,28/

Pragnienie Twoje, Jezu, musi być okropne,
ale gdy żołnierz
podaje Ci gąbkę napojoną octem,
Ty jej nie przyjmujesz,
bo Ci nie chodzi o pragnienie fizyczne.
Inne pragnienie Cię dręczy
i to tak bardzo dręczy,
że nie zważasz na cierpienia
umęczonego ciała.
Pragniesz dusz, które by Cię kochały,
które by chciały żyć dla Ciebie,
według Twojej woli…
Czy ten jęk boleści,
to Twoje: Pragnę –
nie wzruszy mej duszy,
nie wywoła w moim sercu
prawdziwego dla Ciebie współczucia,
które by mnie nakłoniło do tego,
by żyć jedynie dla Ciebie,
miłować Ciebie nade wszystko
i pracować nad zdobyciem Tobie dusz?
Pracować dla dusz najgorętsza modlitwą,
wypraszając im łaski,
pracować ofiarą i pokutą.

Stacja XIII – Martwe ciało Jezusa na łonie Maryi

Z Ewangelii według św. Mateusza: Kto pełni wole

Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest Mi bratem,
siostrą i matką.

/Mt 12,50/

Cos Ty, Maryjo, musiała wycierpieć,
gdy Ci zabrali ciało
Twojego Boskiego Syna,
które po zdjęciu z krzyża
spoczywało na Twoim łonie!
Im bardziej sama cierpi,
tym bardziej chce być Pocieszycielką
wszystkich strapionych dzieci Ewy…

Maryjo,
od Ciebie chcę się nauczyć
reagować na własne cierpienia
współczuciem dla cierpień innych
i – tak jak Ty –
szukać pociechy dla siebie
w niesieniu pociechy bliźnim!

Stacja XIV – Jezus do grobu złożony

Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian:

Pan  mi  powiedział:  Wystarczy  ci  mojej  łaski.  Moc
bowiem  w  słabości  się  doskonali.  Najchętniej  więc
będę  się  chlubił  z  moich  słabości,  aby  zamieszkała
we  mnie  moc  Chrystusa.  Albowiem  ilekroć
niedomagam, tylekroć jestem mocny.

/2Kor 12,9-10/

Bądźcie wytrwali,
wytrwałość na pewno da wam zwycięstwo.
Nigdy nie poddawajcie się zniechęceniu.
Choćbyś nawet co dzień i sto razy upadł –
nic to, bylebyś sto razy powstawał
i ochoczo, ufnie dalej szedł.
Co dzień zaczynaj od nowa.
Nie ma potrzeby, byś widział postęp,
ale musisz mieć dobra wolę –
to niech ci wystarczy.

Z dobra wola, ufnie,
wytrwale naprzód,
ku niebu.
Wytrwałością zdobędziesz
Serce Boga na pewno!

Pieśni na Drogę Krzyżową

Na wejście

Hymn o Krzyżu

176

Do stacji I

Niech miłość Twoja Panie

105

Do stacji II

O, Jezu, cichy i pokorny /x3/

111

165

Do stacji III

Krzyżu Chrystusa /zw.3/

w-2

Do stacji IV

Kiedy masz chwile… /zw. i ref./ 123

Do stacji V

Jest na świecie miłość

Do stacji VI

Tak mnie skrusz

Do stacji VII

Otwórz me oczy

112

Do stacji VIII

Nie ma problemu

126

Do stacji IX

Pewnej nocy /zw. i ref/

w-18

Do stacji X

Nie bójcie się żyć dla miłości

104

Do stacji XI

Miłość Twa

102

101

Do stacji XII

Golgoto, Golgoto /ref. x2/

w - 6

Do stacji XIII

Nie zdejmę krzyża

w - 8

Do stacji XIV

Matko o twarzy czarnej

159

Po stacji XIV

Zbawienie przyszło przez krzyż

w-19

Mój mistrzu

w-9

Nie lękajcie się, Ja jestem z wami 19

132

Prawda jedyna

175

Na komunię
i ucałowanie
relikwii