Hormonalne leczenie nowotwo

w internecie od 1999 roku
ponad 3000 artykułów w wersji elektronicznej
Czytelnia przeznaczona jest wylacznie dla lekarzy,

farmaceutów i studentów uniwersytetów medycznych

Zasoby

czytelni

Prenumerata

czasopism

Publikuj

w czasopiśmie

Newsletter
dla lekarzy

Księgarnia

medyczna

Księgarnia

powszechna

Wydaj z nami

książkę

Fitokosmetyki

medyczne

Medycyna
Rodzinna

New Medicine

Nowa Medycyna

Nowa Pediatria

Nowa
Stomatologia

Postępy
Fitoterapii

Postępy Nauk
Medycznych

Farmako-
ekonomika

Bezpieczna
żywność

Balneologia
Polska

Anaesthesiology
Intensive Therapy

Anestezjologia
Intensywna
Terapia

Dostęp do działu Nowa Medycyna otwarty dzięki:

Czytelnia Medyczna On-Line

Nowa Medycyna

Hormonalne leczenie nowotworów. Stan obecny i perspektywy

Hormonal treatment of cancer; Current status and perspectives

Elżbieta Senkus-Konefka

z Kliniki Onkologii i Radioterapii Akademii Medycznej w Gdańsku
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Jacek Jassem

Summary
This paper reviews current knowledge and future prospects of hormonal treatment of malignant tumors, with particular attention to breast and prostate
cancer. New drugs with novel mechanism of action, favorable toxicity profile and lack of cross-resistance to standard treatments are presented. Reviewed
are also results of studies supporting new indications for hormonal manipulations, such as treatment of early stages of malignancy and prevention of
cancer in high-risk groups.

Hormonoterapia jest najstarszą metodą systemowego leczenia nowotworów. Już w 1896 roku Beatson opisał regresję

zaawansowanego raka piersi po usunięciu jajników. W leczeniu raka gruczołu krokowego usunięcie jąder stosowane jest od
kilkudziesięciu lat (15). Początkowo jedynymi dostępnymi metodami manipulacji hormonalnych były zabiegi ablacyjne: usunięcie
jajników, jąder, nadnerczy lub przysadki mózgowej. Wykorzystywane one były przede wszystkim w paliatywnym leczeniu
zaawansowanych nowotworów. Z czasem pojawiły się farmakologiczne metody modulacji wpływu endogennych hormonów na
komórki nowotworowe oraz syntetyczne preparaty hormonalne, a zakres wskazań poszerzył się o uzupełniające leczenie
wczesnych postaci nowotworu. Ostatnie doniesienia wskazują, że metody hormonalne mogą także obniżyć zachorowalność na
niektóre nowotwory złośliwe (5, 7).

Po okresie fascynacji nowymi lekami chemicznymi, w ostatnich latach obserwuje się rosnące zainteresowanie badaniami nad

nowymi preparatami i nowymi wskazaniami do leczenia hormonalnego. Dotychczas najczęściej stosowane metody leczenia
hormonalnego polegały głównie na ograniczeniu pobudzającego wpływu endogennych hormonów na nowotwór. Obecnie pojawiły
się preparaty o innych mechanizmach działania, charakteryzujące się przynajmniej częściowym brakiem odporności krzyżowej w
stosunku do leków standardowych. Pozwala to na ich sekwencyjne stosowanie, co stwarza nadzieje na wydłużenie czasu
odpowiedzi na leczenie i całkowitego czasu przeżycia.

Jedną z podstawowych zalet hormonoterapii, wyróżniającą ją spośród innych metod leczenia nowotworów, jest niewielka

toksyczność. Ponadto hormonoterapia jest pierwszą powszechnie stosowaną metodą leczenia nowotworów, w której praktyczne
zastosowanie znalazły czynniki predykcyjne (określające prawdopodobieństwo odpowiedzi na leczenie) – receptory estrogenowe
i progesteronowe w przypadku raka piersi (11).

RAK PIERSI

Hormonoterapia stanowi jedną z podstawowych metod leczenia raka piersi. Pozwala ona na uzyskanie regresji nowotworu u

około 30% ogółu chorych (18). Eliminację wpływu estrogenów można uzyskać w wyniku usunięcia ich źródła (kastracja
chirurgiczna lub radiologiczna, usunięcie nadnerczy), przez usunięcie lub hamowanie działania gonadotropin (usunięcie przysadki
mózgowej, agoniści LHRH, danazol, progestageny), blokowanie receptora estrogenowego (tamoksyfen) lub w wyniku
hamowania obwodowej syntezy estrogenów z ich prekursorów – androgenów (inhibitory aromatyzy) (tab. 1, ryc. 1) (18). Lekiem
z wyboru w hormonoterapii zaawansowanego raka piersi jest tamoksyfen (13). Na podstawie zbiorczej analizy 55 badań
randomizowanych obejmujących łącznie 37000 chorych wykazano ponadto, że preparat ten stosowany w leczeniu
uzupełniającym wczesnego raka piersi pozwala na obniżenie względnego ryzyka nawrotu choroby o 47%, a umieralności – o
26%. Efekt ten jest niezależny od wieku i stanu menopauzalnego chorych oraz od obecności przerzutów do okolicznych węzłów
chłonnych (4). Zmniejszenie ryzyka nawrotu dotyczy również chorych na przedinwazyjną postać raka piersi (6).

Tabela 1. Mechanizmy hormonalnego leczenia raka piersi.

Mechanizm działania

Grupa preparatów/metoda

Budowa chemiczna

Preparaty

usunięcie źródła estrogenów

kastracja chirurgiczna

kastracja radiologiczna

usunięcie nadnerczy

usunięcie lub hamowanie działania gonadotropin

usunięcie przysadki mózgowej

analogi LHRH

peptydowa

goserelina,
buserelina,
tryptorelina,
leuprorelina

inne

steroidowa

danazol,
progestageny
(medroksyprogesteron, octan megestrolu)

blokowanie receptora estrogenowego

antyestrogeny

niesteroidowa

tamoksyfen,
toremifen,
idoksyfen,
droloksyfen,
TAT-59,
zindoksyfen,
trioksyfen,
raloksyfen,

Księgarnia

Medyczna

Płacz bez łez

Muzykofilia

Muzykoterapia i wizualizacja

w rozwijaniu kompetencji

emocjonalnych studentów

pedagogiki

Hormonalne leczenie nowotworów. Stan obecny i perspektywy – N...

hp://www.czytelniamedyczna.pl/nm_on23.php

1 z 2

2010-02-14 02:49