Rozdział VII

Kiedy odtworzyłam drzwi, stan

ę

łam jak wryta bo przede mn

ą

stał mój

przyjaciel z Phoenix Matthias. Przygl

ą

dałam si

ę

mu, poniewa

ż

nie mogłam uwierzy

ć

,

ż

e go widz

ę

. Gdy wyszłam z szoku rzuciłam si

ę

jemu w ramienia stali

ś

my tak chwile

przytuleni do siebie. Wpu

ś

ciłam go do

ś

rodka i zaproponowałam:

- Chcesz co

ś

do picia? Sok, woda, herbata?

- Mo

ż

e by

ć

sok – odpowiedział z u

ś

miechem

- Ok. zaraz przynios

ę

, a ty id

ź

do salonu.

Poszłam do kuchni po nasze picie.

Gdy weszłam do salonu zauwa

ż

yłam,

ż

e Mat rozgl

ą

da si

ę

pokoju. Kiedy mnie

zauwa

ż

ył powiedział:

- Masz ładny dom – zaskoczeniem i zdzwonieniem na twarzy
- Dzi

ę

ki poka

żę

Ci pó

ź

niej reszt

ę

domu – u

ś

miechn

ę

łam si

ę

do niego.

Usiedli

ś

my naprzeciwko siebie i zacz

ę

li

ś

my rozmawia

ć

:

- Stało si

ę

co

ś

,

ż

e przyjechałe

ś

do mnie? – spytaniem wymalowanym na

twarzy

- Nie…. To znaczy tak, ale nie wiem czy mi w trym dasz rade pomóc –

odpowiedział w

ą

chaj

ą

c si

ę

.

- Postaram si

ę

pomóc jak b

ę

d

ę

wiedziała, o co chodzi.

- Dobrze zostawmy to na razie. Powiedz mi, co u ciebie słycha

ć

? Jak mieszka

si

ę

z ojcem i bra

ć

mi?

- Hmm zastanawiałam si

ę

, od czego by tu zacz

ąć

opowiada

ć

, ale nic mi nie

przychodziło do głowy, wi

ę

c postanowiłam powiedzie

ć

od pocz

ą

tku jak tu si

ę

wprowadziłam. Wi

ę

c tak:

-Kiedy przyjechałam tu na pocz

ą

tku nie czułam si

ę

nieswojo tylko nie wiem jak

to nazwa

ć

jakbym mieszkała tu od dawna. Potrzebowałam kilku dni, aby móc pój

ść

do tutejszej szkoły pomogli mi w tym moi bracia. Poznałam te

ż

ich przyjaciół, którzy

okazali by

ć

bardzo fajni i mili. Zaakceptowali mnie ucieszyłam si

ę

z tego, poniewa

ż

bałam si

ę

odrzucenia z ich strony. Jednym z nich jest ten chłopak, co mi si

ę

ś

nił.

Okazał si

ę

taki sam jak we

ś

nie, chocia

ż

obcy. Ma na imi

ę

Edward jest miłym i

przystojnym chłopakiem, ale nie jest sam, ma dziewczyn

ę

. Nie uwierzysz, kto jest

jego dziewczyn

ą

moja była przyjaciółka, która przestała ni

ą

by

ć

. T

ą

dziewczyn

ą

jest

Kate Simson. Kiedy to usłyszał był w szoku. Jak widzisz znowu mam z ni

ą

do

czynienia a ju

ż

my

ś

lałam,

ż

e jej nie spotkam, a tu taka niespodzianka.

- Widzisz, jaki jest ten

ś

wiat mały. Spotykamy ludzi, których nie chcieliby

ś

my

ju

ż

ujrze

ć

, ale nie jest nam to dane – Mat powiedział to z powag

ą

.

- Powiedz, co słycha

ć

u was po moim wyje

ź

dzie?

- Nie jest ju

ż

tak samo jak ty tam była

ś

. Paczka nie jest taka zgrana nie

spotykamy si

ę

ju

ż

tak cz

ę

sto jak wcze

ś

niej. Mam nadziej

ę

,

ż

e jak znajdziesz czas to

odwied

ź

nas t

ę

sknimy za tob

ą

.

- Postaram si

ę

, ale to szybko nie nast

ą

pi nie mamy tu zbyt du

ż

o wolnego

czasu, ale obiecuje CI,

ż

e wpadn

ę

. Mów, co tam u was?

- Hmm spotykali

ś

my si

ę

jeszcze wspólnie przez jaki

ś

czas, ale nagle wszystko

zacz

ę

ło si

ę

psu

ć

. Unikali

ś

my siebie nawzajem i z czasem kontakt si

ę

urwał chocia

ż

mieszkamy w tym samym mie

ś

cie i chodzimy do tej samej szkoły. Nie ma ju

ż

takiej

wi

ę

zi jak wcze

ś

niej po za tym stali

ś

my si

ę

sobie obcy a nie jak przyjaciele tylko

dawno nie widziani znajomi. Nie uwierzysz,

ż

e Ash’owi podoba si

ę

Lily, a Shene’owi

Ashley.

- Byłam szokowana tym co usłyszałam od Matta. Zdziwiłam si

ę

tym,

ż

e tak

du

ż

o zmieniło w

ż

yciu moich dawnych przyjaciół z Phoenix.

- A co z reszt

ą

paczki?

- Dalej si

ę

kolegujemy, ale… nie jeste

ś

my ju

ż

tak blisko ze sob

ą

.

- Chod

ź

poka

żę

Ci dalsza cze

ść

tego domu.

Chodzili

ś

my tak po całym domu i pokazywałam mu ka

ż

de pomieszczenie nie

omijaj

ą

c mojej sypialni. Zatrzymali

ś

my si

ę

przy niej i weszli

ś

my do

ś

rodka.

Usiedli

ś

my na łó

ż

ku i zaproponowałam aby

ś

my obejrzeli film „Szkoła uczu

ć

”.

Ogl

ą

dałam go kilka razy, ale teraz nie mogłam si

ę

na nim skupi

ć

moje my

ś

li

odpływały gdzie

ś

daleko. Zauwa

ż

yłam równie

ż

,

ż

e mojemu towarzyszowi nie

przypadł do gustu, wi

ę

c postanowiłam zmi

ę

łam go na Pił

ę

. Chocia

ż

nie przepadam

za horrorami postanowiłam raz si

ę

przełama

ć

i obejrze

ć

jaki

ś

horror. Okazało si

ę

,

ż

e

to jednak nie na moje nerwy. Kiedy były straszne momenty chowałam si

ę

za plecami

Matta. Ogl

ą

dali

ś

my i przegrał nam dzwoni

ą

cy telefon, wi

ę

c poszłam odebra

ć

.

- Słucham. Kto mówi?
- Cze

ść

Bella mówi Kate.

- Kate? – Byłam bardzo zaskoczona.
- Tak. Chciałabym z tob

ą

porozmawia

ć

?

- No mo

ż

emy, ale, o czym chcesz?

- O tobie i moim chłopaku Edwardzie.
- Ale ja co mam z tym wspólnego to tylko mój znajomy no mo

ż

e przyjaciel i to

wszystko.

- Nie zauwa

ż

yła

ś

jak on na ciebie patrzy. Jak jest ze mn

ą

to mówi o tobie.

- Nie traktuje go jak przyjaciela.
- Edward uwa

ż

a ciebie za dobr

ą

przyjaciółk

ę

, której mo

ż

na ufa

ć

.

- Wi

ę

c mo

ż

e sko

ń

czymy t

ą

idiotyczn

ą

rozmow

ę

?

- Wiesz masz racj

ę

lepiej sko

ń

czmy.

- To cze

ść

.

- Cze

ść

.

Po zako

ń

czonej rozmowie wróciłam do salonu, aby móc obejrze

ć

dalsz

ą

cz

ęść

horroru. Przytuliłam si

ę

do Matta i dalej ogl

ą

dali

ś

my. W pewnym momencie twarz

Matta zbli

ż

ała si

ę

do mojej jakby chciał mnie pocałowa

ć

nie wiem, co mn

ą

kierowało,

ale pozwoliłam na ten pocałunek. Było bardzo miło nagle poczułam jakbym kogo

ś

mogła straci

ć

przez ten impuls. Wróciłam do rzeczywisto

ś

ci i przerwałam go.

Starałam si

ę

wróci

ć

do normalno

ś

ci, ale nie dałam rady. Wrócili

ś

my do ogl

ą

dania

filmu, ale on ju

ż

si

ę

sko

ń

czył. Postanowili

ś

my,

ż

e Mat b

ę

dzie spał w pokoju

chłopaków których nie ma na razie w domu, bo s

ą

u swoich dziewczyn. Rozdzwonił

si

ę

znowu telefon tym razem dzwonił, Emm, aby poinformowa

ć

mnie,

ż

e on i Jazz

ś

pi

ą

dzi

ś

u Rose i Al. Nie miałam nic, przeciwko poniewa

ż

nie byłam w domu sama

tylko z Matem, który mnie odwiedził. Byłam zm

ę

czona, wi

ę

c poło

ż

yłam si

ę

do łó

ż

ka i

nie wiem kiedy usn

ę

łam.

Nast

ę

pnego dnia jak dobrze,

ż

e to była sobota i nie trzeba było i

ść

do szkoły,

wi

ę

c mogłam ten dzie

ń

po

ś

wie

ć

Matt’owi i pokaza

ć

mu okolice Forks

Wstałam wcze

ś

niej, aby w spokoju przygotowa

ć

ś

niadanie dla mnie i mego

go

ś

cia. Przygotowałam tosty i sok pomara

ń

czowy. Wspi

ę

łam si

ę

na gór

ę

i udałam do

pokoju chłopaków, aby obudzi

ć

Matta. Kiedy to zrobiłam udałam si

ę

na chwil

ę

do

swego pokoju aby móc ubra

ć

ubrania wcze

ś

niej przygotowane. Zjedli

ś

my

ś

niadanie i

udali

ś

my si

ę

na spacer do Forks szli

ś

my tak dró

ż

k

ą

a

ż

zauwa

ż

yłam drog

ę

prowadzon

ą

do lasu. Spytałam si

ę

Matta czy chce i

ść

t

ą

drog

ą

on ch

ę

tnie si

ę

na to

zgodził. Po drodze potykałam si

ę

o własne nogo jak dobrze,

ż

e on był przy mnie to

ratował mnie przed bliskim spotkaniem z ziemi

ą

. Trzymał mnie za r

ę

k

ę

, aby znowu

nie zaliczyła spotkania z gleb

ą

. Kiedy tak szli

ś

my trafili

ś

my na ł

ą

k

ę

, która wydawała

mi si

ę

bardzo znajoma ale nie wiem za bardzo sk

ą

d jakbym ju

ż

tutaj była ale nie

sama tylko z… no wła

ś

nie tego nie wiem. Poszli

ś

my na

ś

rodek polany, ja usiadłam

w

ś

ród polnych pi

ę

knych kwiatów. Mat stał i rozgl

ą

dał si

ę

w koło tego miejsca wida

ć

było,

ż

e spodobało mu si

ę

bardzo.

- Mat mam pytanie do kiedy mo

ż

esz zosta

ć

u mnie?

- Hmm my

ś

l

ę

,

ż

e do ko

ń

ca grudnia, a co?

- To

ś

wietnie. Mam nadziej

ę

,

ż

e b

ę

dziesz mógł chodzi

ć

razem ze mn

ą

do

mojej szkoły.
-

Raczej tak, ale musz

ę

zadzwoni

ć

do swojej szkoły i spyta

ć

.

- Super, bo mam do ciebie pro

ś

b

ę

i tylko ty mo

ż

esz mi w tym pomóc, je

ś

li si

ę

zgodzisz?
- Jasne, Bells,

ż

e si

ę

zgadzam, ale pod warunkiem,

ż

e mi równie

ż

pomo

ż

esz.

- Ja równie

ż

si

ę

zgadzam.

- Wracaj

ą

c do sprawy, po co tu przyjechałem chciałbym aby

ś

udawała moj

ą

dziewczyn

ę

, kiedy nas odwiedzisz.

- Ooo – tylko tyle dałam rad

ę

wyduka

ć

b

ę

d

ą

c w szoku.

Siedzieli

ś

my jaki

ś

czas na tej pi

ę

knej polanie w milczeniu. Ka

ż

dy był pochłoni

ę

ty

swoimi my

ś

lami. Zastanawiałam si

ę

jak to b

ę

dzie, gdy w szkole pojawi

ę

si

ę

z Matem,

który przez jaki

ś

czas ma udawa

ć

mego chłopaka. Ciekawi mnie te

ż

reakcja Edwarda

oraz dziewczyn. Mam nadziej

ę

,

ż

e chłopaki nie zepsuj

ą

mego planu. Miałam dziwne

przeczucie jakby kto

ś

nas obserwował nic nie mówiłam Mat’owi,

ż

eby go nie

denerwowa

ć

. W pewnym momencie usłyszałam jakie

ś

wycie w krzakach bardzo si

ę

przestraszyłam i powiedziałam do niego, aby ju

ż

wraca

ć

do domu. Poza tym robiło

si

ę

ciemno powoli, a las o tej porze nie jest przyjemny dla człowieka. Zacz

ę

li

ś

my ju

ż

si

ę

zbiera

ć

i w pewnym momencie co

ś

zacz

ę

ło za nami i

ść

jakie

ś

zwierze, ale nie

wiem dokładnie, jakie mo

ż

e wilk. Biegli

ś

my tak przez pewien czas a

ż

zgubili

ś

my si

ę

w tym lesie nie wiedzieli

ś

my ju

ż

, któr

ą

stron

ę

wybra

ć

, bo wszystkie wydawały si

ę

podobne do siebie. Postanowili

ś

my poszuka

ć

jakiego

ś

schronienia, aby nie zmokn

ąć

,

gdy mo

ż

e pada

ć

tej nocy. Znale

ź

li

ś

my domek, który znajdował si

ę

w gł

ę

bi lasu, ale

był opuszczony. Ucieszyłam si

ę

z tego, poniewa

ż

nikt nie b

ę

dzie nam przeszkadzam

ani my nikomu. Miejmy tylko nadziej

ę

,

ż

e Emmet z Jazzem zaczn

ą

nas szuka

ć

, kiedy

wróc

ą

do domu i mnie w nim nie zastan

ą

szkoda,

ż

e nie zostawiłam im kartki, o której

planowałam wróci

ć

tylko,

ż

e wybieram si

ę

na spacer nie sama tylko z Matem.

Siedzieli

ś

my w milczeniu jaki

ś

moment, w ko

ń

cu Mat postanowił,

ż

e jednak nie

b

ę

dziemy na nikogo czeka

ć

tylko spróbujemy sami wróci

ć

do domu. Wyszli

ś

my z

domu i wrócili

ś

my t

ą

sam

ą

ś

cie

ż

k

ą

, któr

ą

tu trafili

ś

my. Po drodze rozmawiali

ś

my o

wszystkim, co wydarzyło si

ę

od mego wyjazdu i dzisiejszym dniu. Miałam dziwne

wra

ż

enie,

ż

e Mat nie wszystko mi mówi ale odsun

ę

łam od siebie takie my

ś

li.

Przecie

ż

jest on moim najbli

ż

szym przyjacielem z Phoenix i nie o okłamywałby mnie.

Wie jak nie na widz

ę

by

ć

okłamywana przez najbli

ż

sze mi osoby. Nie chciałabym

zawie

ść

si

ę

na nim, ale wszystko jest mo

ż

liwe. Nie zauwa

ż

yłam, kiedy zacz

ą

ł pada

ć

deszcz szli

ś

my coraz szybciej, aby jak najmniej zmokn

ąć

wiem,

ż

e to mo

ż

liwe, ale

zawsze mo

ż

na spróbowa

ć

. Nagle usłyszałam,

ż

e kto

ś

wołał moje imi

ę

i tym kim

ś

był

nie, kto inny jak Edward. Spytałam si

ę

szybko czy jest gotowy, aby ju

ż

teraz u

ż

y

ć

planu. Mat jest skory do pomocy, kiedy jest taka potrzeba. Słyszałam coraz
gło

ś

niejsze wołanie Edwarda, który jest coraz bli

ż

ej nas, ale jeszcze bardzo daleko a

my coraz woniej szli

ś

my chciałabym, aby ten moment nastał jak najpó

ź

niej.

Najgorzej,

ż

e on nadszedł jak najszybciej nie zd

ąż

yłam odwróci

ć

głowy a ju

ż

poczułam usta Matta na swoich. Jednak to nie był Edward tylko Jazz jednak mój
umysł potrafi sprawi

ć

mi figla. Tu

ż

za Jazzem stał Em a za nim stał…..