Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

Rozdział 8

- Jak przygotowania? - zapytał Gregori, gdy przejeżdżali

przez most Brooklyński w drodze do domu.

- Super. - Maggie z uśmiechem rozpierała się na tylnym

siedzeniu. -Akurat szłam na przerwę i przechodziłam obok studia,

w którym kręcą Modę na krew. Zajrzałam tam i zobaczyłam Dona

Orlanda we własnej osobie.

- No dobrze. - Gregori zerknął na Darcy. - A jak reality show?

- W porządku. - Darcy pomyślała o wszystkim, czego jej się

udało

dzisiaj

dokonać.

Załatwiła

limuzyny,

zamówiła

wampiryczną firmę, która zainstaluje aluminiowe żaluzje w

oknach, żeby uczestnicy nie upiekli się w ciągu dnia, wybrała

dwóch kamerzystów z ekipy DVN, znalazła firmę cateringową,

która dostarczy jedzenie dla śmiertelników, zadbała, by portrety

powstawały w odpowiednim tempie: dwa w ciągu nocy. - Mam

tylko jeden problem. Brakuje mi prowadzącego.

- A co miałby robić? - zainteresował się Gregori.

-Powiedzmy , ze przekazywać złe wieści i robić to umiejętnie,

świetnie się ubierać i rzucać perełki w stylu ,,panowie, została już

tylko jedna róża”, jakby widzowie nie umieli zliczyć do dwóch.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

Gregori się roześmiał.

- I to wszystko?

- Tak serio to musi to być ktoś, komu mogę w pełni zaufać.

Spojrzał na nią poważnie.

- Innymi słowy, ktoś, kto za twoimi plecami nie pobiegnie do

Slya i nie powie mu co wyprawiasz, choć to właśnie Sly podpisuje

czeki.

- Świetnie to ująłeś.

Gregori milczał, gdy skręcali na południe. Objechali

Manhattan od południa i byli już na autostradzie, gdy głęboko

zaczerpnął tchu i oznajmił:

- Dobrze, ja to zrobię.

- Co?

- Poprowadzę ten program. Chyba mi ufasz?

- Oczywiście, ale przecież masz już pracę. Nie rezygnuj z niej

tylko po to, żeby mi pomóc….

- Nie mam zamiaru. -Nie dał jej dokończyć. - Od trzech lat

nie brałem urlopu. No bo sama wiesz, jestem nieco ograniczony,

jeśli chodzi o szaleństwa wakacji. - No, więc wezmę kilka tygodni

wolnego. Program nie potrwa przecież dłużej, prawda?

- Nie, kilka tygodni wystarczy

Maggie się pochyliła.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

- Super! Gregori będzie fantastycznym prezenterem.

- Dzięki. - Uśmiechnął się. - Co więcej dobrze się ubieram i

umiem zliczyć do dwóch.

Darcy parsknęła śmiechem.

- Gregori, jesteś boski. Wielkie dzięki.

- Nie, to ja ci dziękuję. Zabierasz je z mojego domu. Ratujesz

mi życie.

Darcy skinęła głową.

- Kiedy wybiorą najseksowniejszego mężczyznę na ziemi, a

ten zgarnie milion dolarów, zostaną jego haremem.

- Biedaczysko.

Następnej nocy Darcy i Maggie zawiozły pięć przyszłych

jurorek do siedziby DVN. Przedstawiła je Bacchusowi. Pożądliwie

wpatrywał się w głęboki dekolt lady Pameli, a potem uciekł do

siebie, na przesłuchania.

- Co za straszny prostak - orzekła lady Pamela, gdy zasiadły

w sali konferencyjnej.

Darcy wręczyła im umowy.

- Wiecie, co jest najfajniejsze w byciu jurorką w reality show?

Jeśli któryś was obrazi, po prostu go skreślacie.

Cora Lee skrzywiła się, patrząc na kontrakt.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

- Doprawdy, mnóstwo tu trudnych słów. Maria Consuela

wierciła się niespokojnie.

- Ja... nigdy nie nauczyłam się czytać.

- Och. - Darcy starała się ukryć zdumienie. - Mówiąc krótko,

w kontrakcie jest napisane, że zobowiązujecie się pozostać w

programie do końca, oceniać uczestników uczciwie i zgodnie z

waszym przekonaniem i... że nie będziecie ich kąsać ani

nawiązywać

łączności

telepatycznej

podczas

nagrywania

programu.

Księżna Joanna ściągnęła brwi.

- Nie możemy czytać im w myślach?

- Nie, ani czytać w myślach, ani wpływać na ich decyzje.

- Ale całować się możemy? - zapytała Vanda.

Darcy się skrzywiła. Sama myśl, że któraś z nich miałaby

dotknąć Adama, sprawiła jej ból.

- Tak, jeśli oni wyrażą na to ochotę.

Vanda z uśmiechem bawiła się pejczem, który nosiła zamiast

paska.

- Och, wyrażą, już moja w tym głowa.

Lady Pamela się wzdrygnęła.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

- Nie wyobrażam sobie, bym zapragnęła, żeby mężczyzna

mnie dotknął. Zdecydowanie wolę seks wampiryczny. Jest o wiele

bardziej cywilizowany.

Maria Consuela przyznała jej rację. - Seks śmiertelników jest

za bardzo cielesny i męczący. Przypomina tortury.

- No dobrze, więc to mamy załatwione. - Darcy otworzyła

kontrakt na ostatniej stronie. - Tutaj składamy podpisy albo

umieszczamy swoje symbole.

Maggie zebrała podpisane kopie, a Darcy wręczyła Pameli,

jako piśmiennej, notes i długopis.

- Teraz musicie się zastanowić, jakie cechy powinien mieć

najseksowniejszy mężczyzna na ziemi.

Maria Consuela przesuwała paciorki różańca.

- Nie rozumiem.

-Zwycięzca będzie waszym nowym panem- wyjaśniała Darcy.

- Pomyślcie, jakie cechy według was powinien mieć. Później

będziecie kierować się tą listą, oceniając kandydatów. - Patrzyły

na nią tępo. - No dobra: jaki ma być wasz pan?

- Ja wiem, ja! - Cora Lee podniosła rękę jak uczennica. -

Musi być zabójczo przystojny i obrzydliwie bogaty.

Darcy skinęła głową.

- O bogactwo się nie martwcie, to oczywiste, bo dostanie

nagrodę. A jeśli chodzi o urodę... Dobrze, to może być pierwszy

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

punkt z kategorii. Chciałabym, żebyście sporządziły listę

dziesięciu w kolejności od najważniejszej, po najmniej istotną.

- Zgadzam się z Córą Lee - stwierdziła Vanda – Po pierwsze,

bogaty. Po drugie, przystojny.

- Wyjaśnijmy sobie jedno. - Darcy chciała, żeby dobrze ją

zrozumiały.- Cechy, które wybierzecie, określą waszego przyszłego

pana. Weźcie pod uwagę inteligencję, prawość, odpowiedzialność.

-Nudy.-Vanda ziewnęła. - Ja stawiam na bogaty i przystojny.

- Zgadzam się. - Lady Pamela zapisała oba punkty. -

Bogactwo i uroda są niezbędne.

Darcy westchnęła. - A dobroć?

- Bzdura - prychnęła Cora Lee. - Może być sobie dobry

niczym święty, ale jeśli będzie brzydki jak noc, nie będę go

słuchać.

- Dobrze powiedziane - orzekła księżna Joanna i spojrzała na

notes. - Po pierwsze, bogaty, po drugie, urodziwy.

Darcy jęknęła w duchu, ale się nie wtrącała. Bądź co bądź,

wybierają swojego pana i władcę.

- Świetnie. - Lady Pamela zapisała ich decyzję. - Jako trzeci

punkt proponuję nienaganne maniery. Nasz pan musi umieć

zachować się w towarzystwie i odnosić do nas z odpowiednim

szacunkiem.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

- Zgadzam się - przytaknęła księżna Joanna. - Po czwarte,

musi mieć głos trubadura i umieć uwieść damę pięknymi

słowami.

- Och, to mi się podoba! - Cora Lee pokiwała głową, aż

podskoczyły złote pukle loków. – I musi być zadbany.

- Dobrze ubrany.

- Tak jest. - Lady Pamela spisywała wszytko.

- Powinien dobrze tańczyć - dorzuciła Cora Lee.

- I zaspokoić kobietę - dodała Vanda z uśmiechem. -Musi

być dobrym kochankiem.

- O nie! - Lady Pamela się nadąsała. - Nie mam zamiaru

obcować fizycznie z żadnym mężczyzną.

- No, dobrze - mruknęła Vanda. - Ale upewnijmy się

przynajmniej, że lubi kobiety i zna się na seksie wampirycznym.

Powinien też mieć piękne ciało. Będziemy go oglądać przez wiele

wieków.

Darcy chciało się płakać. A gdzie inteligencja, uczciwość,

zaufanie?

- Świetnie sobie radzicie, więc was zostawiam - wyszła,

zanim data wyraz swojej frustracji. Ich ideał to bogaty, dobrze

ubrany trubadur, który świetnie tańczy i zna się na seksie

wampirycznym? O rany.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

Szła do pokoju rekreacyjnego, który mieścił się niedaleko

studiów nagraniowych, na tyłach budynku.Wpadła na Gregoriego.

- Cześć. Skinęła głową jego towarzyszce Simone.

- Bonsoir - odparła Simone z uśmiechem. Nic dziwnego, że

zrobiła karierę w świecie mody. Zapierała dech w piersiach.

Wysoka, chuda, o oczach w kształcie migdałów i długich

ciemnych włosach. Nosiła strój, który stał się jej znakiem

firmowym: obcisły czarny kombinezon z paskiem.

-Simone właśnie teleportowała się z Paryża- wyjaśnił

Gregori. - Dziś wieczorem zaczynamy pracę nad programem

treningowym.

- Ciekawe - mruknęła Darcy.

- To pomysł Romana - ciągnął Gregori. – Współczesne

wampiry nie kajają, więc obawiał się, że nieużywane kły zanikną.

-No tak. - Skinęła głową. - To byłoby straszne. Właściwie

dlaczego?

- Będę gwiazdą naghania - oznajmiła. - Czekamy na

słynnego

reżyseha

z

Mediolanu,

Giovanniego

Belliniego.

Naturellement, phacuję tylko z najlepszymi.

-Naturalnie - zgodziła się Darcy. Jak na zawołanie zza rogu

wyłonił sic nieduży człowieczek w pogniecionym ubraniu i

czarnym berecie

- Ach, bellissima! Równie piękna jak zwykle.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście

Pocałował Simone w oba policzki.

- Signor Bellini, to Gregori. - Simone zerknęła na Darcy. - A

jej nie pamiętam, ale to nikt ważny.

- Dzięki. - Wycedziłam przez zęby. -Nazywam się Darcy.

Giovanni skinął jej głową i ponownie skupił się na Simone.

- Bellissima, to będzie wampiryczny hit wszech czasów; już

sobie to wyobrażam, część nakręcimy w czerni i bieli, żeby

podkreślić szarą beznadzieję współczesności.

Gregori odchrząknął.

- Panie Bellini, to ma być program do trenowania kłów.

Giovanni cofnął się i przycisnął rękę do piersi.

- Nawet ćwiczenia mogą być sztuką. Już widzę ten konflikt:

ciało kontra myśl. Chodź, bellissima. - Wprowadził ją do studia.

Gregori się skrzywił.

- Niepotrzebnie go zatrudniliśmy, ale Simone się uparła.

- Bellissima, chciałeś powiedzieć. - Darcy z uśmiechem

poklepała go po plecach. - Powodzenia.

-Będzie mi potrzebne. - Gregori wszedł do studia i zamknął

drzwi. Zapłonęło czerwone światełko.

Darcy wróciła do swojego gabinetu. Otworzyła drzwi i

znieruchomiała.

Za jej biurkiem siedział Adam Olaf Cartwright.

Kerrelyn Sparks – Wampiry w wielkim mieście