Model relacji międzyludzkich H. Peplau 1
OPRACOWANIE: Hanna Grabowska
HILDEGARD PEPLAU
Model relacji międzyludzkich w pielęgniarstwie
RELACJA PIELĘGNIARKA-PACJENT I JEJ FAZY
w oddziaływaniu terapeutycznym pielęgniarka-pacjent podstawowe znaczenie odgrywa komunikacja
i kształtowanie relacji
komunikowanie terapeutyczne służy wpływowi pielęgniarki na odrzucanie przez pacjenta niewłaściwych dla jego
zdrowia wzorców myślenia i zachowania, a przyjmowanie wzorców myślenia i zachowania dla zdrowia
korzystnych
właściwy przebieg procesu ułatwia pacjentowi taki rozwój jego osobowości, jaki jest ,,niezbędny dla jego
twórczego, konstruktywnego i produktywnego życia"
Faza orientacji
w tym, co jest niejasne, nieokreślone, niezrozumiałe, co zaburza poczucie bezpieczeństwa, co stanowi problem
wymagający wyjaśnienia, zidentyfikowania
Faza identyfikacji
pacjent osiąga możliwość obchodzenia się bez pomocy pielęgniarki i „pomaga sobie sam" w dalszym zaspokajaniu
swoich potrzeb oraz w dokonywaniu wyboru tych, na których pomoc będzie liczył w przyszłości
rodzaje zachowań pacjentów:
1) partycypowanie i współdziałanie;
2) niezależność albo izolowanie się od pielęgniarki;
3) bezradność i pełna zależność.
Faza eksploatacji
pacjent osiąga zdolność do korzystania w pełni z pomocy, jaką oferuje mu opieka nad zdrowiem, a także możliwość
kontrolowania różnych sytuacji
Faza rozwiązania
chory podejmuje formułowanie w sposób niezależny swoich nowych celów
R O L E W P I E L Ę G N I A R S T W I E
Rola obcego
Rola pielęgniarki jako źródła informacji
Rola nauczyciela
Rola przywódcy
Rola zastępcy
Rola konsultanta
P I E L Ę G N I A R S T W O
jest bardzo ważnym międzyludzkim procesem terapeutycznym
funkcjonuje wraz z innymi ludzkimi procesami niezbędnymi w utrzymaniu zdrowia zarówno pojedynczych ludzi,
jak i ludzkich społeczności
pielęgniarstwo jest narzędziem edukacyjnym, jest siłą dojrzewania promującą rozwój osobowości w kierunku
życia konstruktywnego, twórczego, produktywnego, zarówno pojedynczych ludzi, jak i ludzkich społeczności
celem pielęgniarstwa jest rozwój człowieka
Model relacji międzyludzkich H. Peplau 2
OPRACOWANIE: Hanna Grabowska
osiąganie celu jest możliwe dzięki zapewnianiu takiej pomocy człowiekowi, jaka jest mu potrzebna do
uświadomienia sobie problematyczności różnych wzorców psychologicznych oraz do nabywania doświadczeń i
podejmowania wysiłków, zmierzających do zastępowania tych wzorców, które w nim funkcjonują, wzorcami
bardziej użytecznymi dla ciągłości jego własnego rozwoju
podstawowymi pojęciami w tym procesie terapeutycznym są: pielęgniarka, pacjent, relacja terapeutyczna,
komunikowanie, cele i potrzeby człowieka, lęki, napięcia, frustracje.
O S O B A
to organizm, który „w swoisty dla siebie sposób redukuje napięcia wytwarzane przez potrzeby"
człowiek jest rozwijającym się systemem, charakterystycznych właściwościach biochemicznych, fizjologicznych i
interpersonalnych, posiadającym swoje potrzeby
rozwój człowieka zachodzi w procesie interakcji ze znaczącymi osobami, a także dzięki sile własnej umożliwiają-
cej zmienianie się - pomoc pielęgniarki
w procesie rozwoju własnego człowiek dysponuje trzema poziomami możliwości postrzegania siebie: w pełni
uświadamianymi, częściowo uświadamianymi, całkowicie nieświadomymi
Wzorce zachowań człowieka dojrzałego są determinowane: jego wcześniejszymi doświadczeniami, czynnikami
sytuacji aktualnej oraz oczekiwaniami i celami w przyszłości.
W chorobie, w związku z hospitalizacją, występuje często cofanie się zachowań człowieka do przejawiania ich
mniej dojrzałych wzorców - stan wywołany jest niezaspokojeniem potrzeb i konfliktami celów.
Pielęgniarka - profesjonalistka jest przygotowana do zapewniania człowiekowi choremu takiej pomocy, jakiej on
potrzebuje do nabywania i integrowania doświadczeń w sposób korzystny dla swojego rozwoju - dzięki
podejmowaniu interakcji, umożliwiającej utrzymywanie lęku na poziomie wzmacniającym jego zdolności
percepcyjne.
Ś R O D O W I S K O
H.P. zawęża środowisko człowieka do jego mikroświata, koncentrując się głównie na procesach psychicznych
człowieka i na tych sytuacjach w środowisku szpitalnym, które zyskały uznanie jako najbardziej znaczące dla
promowania zdrowia w relacjach pielęgniarka-pacjent.
H.P. podkreśla znaczenie:
zdrowego środowiska przed urodzeniem,
interakcji rodzice-dziecko i w rodzinie
bezpiecznego środowiska
wpływów kultury w przyjmowaniu przez człowieka jego wierzeń, obyczajów
środowisko terapeutyczne - fizykosocjalne, ze specjalnym wyróżnieniem środowiska pielęgniarka-pacjent
osoba odpowiedzialna za kształtowanie tego środowiska to pielęgniarka
kategorie środowiska:
Model relacji międzyludzkich H. Peplau 3
OPRACOWANIE: Hanna Grabowska
ustrukturalizowane (np. urządzenia, regulaminy, terapie)
nieustrukturalizowane (interakcje międzyludzkie)
Z D R O W I E
jest symbolem „ruchu naprzód" i oznacza zarówno rozwój osobowości, jak i innych ludzkich procesów, w
kierunku twórczego, konstruktywnego i produktywnego życia osobistego oraz życia społecznego
„ruch naprzód" wywodzi się z lęku, który może wywoływać w człowieku zarówno zachowania promujące zdrowie,
jak i takie, które je osłabiają
wskaźnikiem zdrowia człowieka są jego umiejętności interpersonalne
zdrowie i choroba mieszczą się na linii ciągłej – są ustopniowane
stopień zdrowia człowieka wykazuje ścisłe powiązanie ze stopniem nasilenia jego lęku i ze zdolnością
przekształcania lęku w zachowania produktywne
P R O C E S P I E L Ę G N O W A N I A
pielęgniarka skupia uwagę wokół:
poszczególnych faz procesu;
wnikliwego rozpoznawania i rozwiązywania problemów zdrowotnych pacjenta;
ukierunkowania aktywności na osiąganie celów zdrowotnych pacjenta;
komunikowania, obserwacji, edukacji, dokumentowania
Poszerzenie obejmuje:
promowanie zdrowia i zapobieganie chorobie, a nie tylko zajmowanie się człowiekiem chorym;
zajmowanie się nie tylko pojedynczymi ludźmi, ale także ich grupami (rodzina, inne społeczności);
uwzględnianie wielości złożonych czynników środowiskowych i ich wpływu na zdrowie