NARODZENIE PAŃSKIE
„Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie, oddajcie pokłon Panu” (Lekc.)
„Dziś narodził się nam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan” (Śpiew przed ewangelią). Prorocy
przewidzieli ten dzień przed wiekami i opisali go używając wielu obrazów: „Naród kroczący
w ciemnościach ujrzał światłość wielką...” (Iz 9, 1). Światłość, która niweczy ciemności grzechu, niewoli,
ucisku, jest wstępem do przyjścia Mesjasza, przynoszącego wolność, radość, pokój: „Dziecię nam się
narodziło, Syn został nam dany” (tamże 5). Proroctwo przewyższa niezmiernie obraz nowego Dawida,
posłanego przez Boga, aby uwolnił jego lud; zatrzymuje się ono na Betlejem, oświecając narodziny nie
jakiegoś potężnego króla, lecz „Boga mocnego”, który stał się człowiekiem. On jest „Dziecięciem”,
narodził się dla nas jako „Syn”, i został nam dany. Do Niego odnoszą się tytuły: „Przedziwny Doradca,
Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju” (tamże). Kiedy zaś proroctwo dopełniło się, rozbłysła
światłość nieskończenie większa, posłannictwo zaś przyniósł nie ziemski poseł, lecz niebieski. Gdy w nocy
pasterze czuwali nad swoją trzodą, „anioł Pański stanął przy nich i chwała Pańska zewsząd ich
oświeciła... «Oto zwiastuje wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś narodził się
wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan»„ (Łk 2, 9–11). Obiecany i wyczekiwany od wieków Zbawiciel
jest już, przebywa wśród ludzi: „znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie” (tamże 12).
Lud Boży w tym Dziecięciu posiada Mesjasza z dawna upragnionego. Niezmierzona nadzieja stała się
niezmierzoną rzeczywistością. Św. Paweł, rozważając ją, woła ze wzruszeniem: „Ukazała się łaska Boga,
która niesie zbawienie wszystkim ludziom... ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do
ludzi” (Tt 2, 11; 3, 4). Ukazała się w słodkim Dziecięciu, spoczywającym na łonie Dziewicy-Matki. On jest
naszym Bogiem, Bogiem z nami, który stał się jednym z nas, „aby pouczyć nas, abyśmy wyrzekłszy się
bezbożności i żądz światowych... żyli... oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały
wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa” (tamże 12–13). Oto łuk nadziei chrześcijańskiej
naciągnięty między dwoma biegunami: narodzeniem Jezusa, początkiem wszelkiego zbawienia, a Jego
przyjściem na końcu czasów, kresem orientacyjnym dla całego życia chrześcijańskiego. Chrześcijanin,
rozważając i uwielbiając narodzenie Jezusa, nie żyje zamknięty w rzeczywistościach i nadziejach
ziemskich, lecz otwarty na nadzieje wieczne oczekuje na spotkanie pewnego dnia ze swoim Panem
i Zbawicielem.
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło
zabłysło... albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła
władza. Nazwano Go imieniem: „Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książe
Pokoju” (Izajasz 9, 1. 5).
O błogosławione to narodzenie, kiedy Dziewica–Matka, za sprawą Ducha Świętego, wydała na
świat nasze zbawienie, a Dziecię, Zbawiciel świata, ukazał nam boskie oblicze! Niechaj
wyśpiewują wysokie nieba, śpiewajcie wszyscy aniołowie! Wszelka moc, jaka istnieje we
wszechświecie, niechaj śpiewa na chwałę Bogu; niech nic milczy żaden jeżyk, a każdy głos niech
się dołączy do chóru. Oto Ten, o którym wieszczowie śpiewali w dawnych wiekach, a prawdziwe
pisma proroków zapowiedziały, Ten, obiecany kiedyś, ukazuje się. Niechaj Go chwalą wspólnym
głosem wszystkie rzeczy! (Aurclio Prudenzio).
O Boże, Ty w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo i w jeszcze
cudowniejszy sposób odnowiłeś jego godność przez przyjście Twojego Syna, dozwól nam
uczestniczyć w Bóstwie Tego, który raczył przyjąć naszą ludzką naturę.
W Nim, Chrystusie Jezusie, jaśnieje dzisiaj pełnym blaskiem tajemnicza wymiana, dzięki której
zostaliśmy odkupieni: Słowo przyjęło naszą słabość, człowiek zaś śmiertelny został podniesiony
do wiecznej godności i zjednoczony z Tobą, Ojcze Święty, w przedziwnej łączności, dzieląc z Tobą
życie nieśmiertelne (Mszał Polski: kolekta i 3. prefacja).
Created with novaPDF Printer (
). Please register to remove this message.
O słodkie Dziecię z Betlejem, spraw, abym przystąpił z gorącą duszą do tej głębokiej tajemnicy
narodzenia. Udziel sercom ludzkim tego pokoju, jakiego szukają niekiedy w sposób tak
bezwzględny, a przecież tylko Ty go dać możesz. Pomóż nam poznać Cię lepiej i żyć po bratersku,
jak dzieci jednego Ojca, Ukaż nam swoją piękność, świętość, czystość. Wzbudź w naszym sercu
miłość i wdzięczność za Twoją nieskończoną dobroć. Zjednocz nas wszystkich w miłości i daj nam
Twój niebieski pokój (Jan XXIII).
O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 149
Created with novaPDF Printer (
). Please register to remove this message.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
więcej podobnych podstron